Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het is mij een eer en een waar genoegen om
de eerste van onze voorname gastsprekers voor te stellen.
Hij draagt een beroemde naam
en heeft in feite maar weinig introductie nodig.
Alfred Nobel - de Zweedse scheikundige en industrieel
uiteraard; de man die het dynamiet uitvond
en zijn fortuin ter beschikking stelde voor de Nobelprijs -
was zelf een doctorandus,
en meneer Claes Nobel is zijn achterneef.
Hij raakte geïnspireerd door het werk van zijn vermaarde voorvader,
en vond zelf de inspiratie om een organisatie genaamd
United Earth' op te richten, waarvan hij nog steeds voorzitter is.
Deze organisatie heeft zelf een prijs in het leven geroepen
in de ecologische categorie;
er bestaat geen Nobelprijs in de categorie 'ecologie'.
Deze prijs heeft hij 'Earth Ethics' genoemd.
Vorig jaar heeft hij in India Shri Mataji ontmoet,
waar hij voorzitter was van de World Philosophers conferentie.
Dus laat mij nu zonder verdere ophef
meneer Claes Nobel uitnodigen op het podium, alstublieft.
Het leven is inderdaad vol verrassingen:
we komen hier dan ook samen, geïnspireerd door de boodschap
en het werk van de heilige moeder Shri Mataji Nirmala Devi.
Al is zij hier niet fysiek aanwezig, met haar geest is ze bij ons.
En ook de prachtige brief
van ayatollah Ruhani die we recent hoorden -
waarin hij een zeer hoge waardering toont voor het werk en de missie
van de heilige moeder
en waarin hij de belangrijke rol van vrouwen
in de wereld benadrukt - is hier nodig.
Eerlijk gezegd wist ik 36 uur geleden nog niet
dat ik vanavond hier zou zijn,
in de Royal Albert Hall,
om dit publiek toe te spreken.
Maar toch zeg ik nu: "Beste heilige moeder - en mijn respect
gaat ook uit naar haar man Sir C.P. Srivastava in de zaal -
en ik zeg vooral: beste vrienden en medezoekers naar de waarheid,
zijn jullie daar?" Want met al dat licht
zie ik maar 20 mensen voor mij zitten.
Dus zeg 'ja' als jullie er zijn, dan weet ik het…
Ah…
Nu kan ik jullie net zo goed zien en horen als jullie mij.
Dit gezegd zijnde wil ik spreken over mijn visie:
ik heb een visie van een wereld die beter, veiliger en gezonder is
dan de wereld die we momenteel ervaren.
Een wereld waar mensen in harmonie en vrede met elkaar leven,
en in harmonie en vrede met de natuur.
Maar is er een praktische manier om deze grootse, gewaagde visie
in werkelijkheid om te zetten?
Ja, en die zal ik met jullie delen.
Ik zal hem delen, en de toon zetten voor deze bijeenkomst
in tien korte woorden.
Zij geven aan hoe deze globale wereldtransformatie
ondernomen moet worden.
En ze zijn: 'Goede gedachten, goede woorden, goede daden,
hier en nu.'
Het sleutelwoord is, natuurlijk, 'goed'.
Deze wereld vecht over de betekenis van 'goed',
en wat goed is voor jou kan slecht zijn voor mij, of omgekeerd:
het is een grijze zone.
We hebben dus een referentiepunt nodig,
vanwaaruit we onderscheid kunnen maken tussen goed en slecht,
en tussen waarheid en leugen.
Vanavond zal Shri Mataji ons tonen wat goed is.
Vanavond zal Shri Mataji ons in de mogelijkheid stellen
meesters te worden van onze eigen lotsbestemming.
En vanavond zullen we geleid worden
door de kennis van 'zelfrealisatie'.
Dit zullen we doen in het licht van de waarheid,
en we zullen allemaal absolute waarheid en absolute vrede kennen.
Nu, 100 jaar geleden riep Alfred Nobel de Nobelprijzen in het leven.
Deze prijzen staan symbool voor uitmuntendheid.
We hebben prijzen voor scheikunde, fysica, geneeskunde, literatuur
en vrede.
Van al deze prijzen beschouw ik de vredesprijs als de beste.
En ik wil jullie vertellen dat Alfred Nobel luisterde naar een vrouw
hij luisterde naar zijn secretaresse Bertha von Suttner, in Parijs,
100 jaar geleden - toen zij zei:
"Dr. Nobel, u zou uw immense fortuin moeten gebruiken
om de wereld te verbeteren."
Vanavond luisteren wij naar een andere vrouw:
wij luisteren naar de boodschap van Shri Mataji.
Hoe dan ook heeft mijn oom mij ten zeerste geïnspireerd,
en later zult u ook van Shri Mataji horen
dat Alfred Nobel veel over vrede sprak.
Hij was als de dood dat zijn fantastische, explosieve dynamiet,
dat land vrijmaakte voor havens en tunnels,
ook gebruikt kon worden voor oorlogszaken.
Vandaag de dag is het, in het arsenaal aan militaire systemen,
niet meer dan een klein bommetje vuurwerk;
maar in die tijd was dynamiet een ontzaglijk destructief materiaal.
Nu is het zo dat Alfred Nobel vrede eigenlijk beschouwde
als 'afwezigheid van oorlog'.
Ik verzeker u dat vrede veel meer is dan 'afwezigheid van oorlog'.
En ik zie dat vrede kan bestaan op vier afzonderlijke terreinen.
Het eerste terrein is de vrede die een individu in zichzelf heeft.
Hoe gaan we om met ons verstand, onze emoties en onze gevoelens?
Hoe behandelen we ons lichaam?
Zijn we slaven van andere meesters,
of zijn we onze eigen meester?
Zolang we niet deze innerlijke vrede hebben
kunnen we nooit uiterlijke vrede hebben in de wereld.
En de veiligste en beste manier om wereldvrede waar te maken
is door massabewegingen die alle religies en filosofieën omarmen,
en dat alle ondernemingen - politiek of wetenschappelijk -
zich realiseren wat innerlijke vrede is.
En daar hebben we het vanavond over: zelfrealisatie.
Wat betekent 'zelfrealisatie'?
Het betekent dat we ons iets 'realiseren', maar wat is het 'Zelf'?
Dames en heren, het Zelf in ons is de goddelijke kosmische kracht
die in elk afzonderlijk individu leeft,
maar zich in een slapende toestand bevindt bij de meeste mensen.
De spirituele leiders uit de oudheid
waren hiervan op de hoogte, en zij spraken erover.
Maar dit geheim aller geheimen werd opzettelijk verborgen gehouden,
totdat Shri Mataji met grote moed en grote wijsheid,
een zeer oude ziel, zelf besloot terug te keren
naar de aarde op dit kritieke punt in onze geschiedenis,
om haar kennis en wijsheid te delen.
Deze bestaat uit Sahaja Yoga,
uit onmiddellijke zelfrealisatie,
en uit het activeren van het slapende fundament
dat wij allemaal bezitten: de 'Kundalini'.
Zodra deze Kundalini opstijgt worden we dat waar
de Bijbel over spreekt: "Gij zijt geschapen naar mijn beeltenis."
Tot zover de eerste categorie, de eerste dimensie van vrede,
namelijk de vrede die we in onszelf voelen.
De volgende is de vrede die we onder elkaar ervaren:
in je familie, in onze leefgemeenschap, in ons land.
Het feit dat we vrede hebben met andere etnische groeperingen
en met andere religies,
wat maakt dat we werkelijk wat ik noem 'actieve luisteraars' worden.
Als 'actieve luisteraars' kunnen wij ons verplaatsen
in de schoenen van de andere partij.
Pas dan, wanneer we zien vanuit hun standpunt,
zullen we begrijpen wat ze willen zeggen.
We praten, praten en praten altijd maar.
Mijn lieve vrouw, die hier niet is vanavond,
zei ooit: "Claes, je praat teveel. Je luistert niet." Sindsdien
begon ik mij te oefenen in wat zij 'actief luisteren' noemt.
De derde dimensie heeft mij oorspronkelijk tot dit punt geleid.
Ten slotte ben ik een Europese Zweedse zakenman,
dus waarom sta ik hier de leer van de spiritualiteit te verkondigen
en te beweren dat deze de hoop van de toekomst draagt?
Ik doe dit, omdat ik "een diepe en oprechte
eerbied heb voor de natuur", om het met de woorden
van Nobelprijslaureaat Dr. Albert Schweitzer te zeggen.
Na zijn eindeloze pogingen tot
het formuleren van de zin waar alles wat hij wist om draaide,
alles wat hij wilde zeggen met zijn filosofie,
noemde Dr. Albert Schweitzer deze zin 'eerbied voor het leven'.
De natuur is niets anders dan een overvloed
aan voorbeelden van het leven in al haar facetten.
En ik zeg u, beste medezoekers naar de waarheid,
dat wij, de hedendaagse mens, in onze onwetendheid,
onze hebzucht en ons verlangen naar macht,
op weg zijn het enige dat deze planeet uniek maakt te vernietigen,
namelijk het leven op aarde.
Tot nog toe kennen we nog geen andere planeet in het universum
die dit wonder herbergt.
De aarde is als een blauw juweel in de ruimte.
Er is maar één aarde, en deze aarde is fragiel,
en wij moeten goed voor haar zorgen en haar respecteren.
De aarde wordt ook wel 'de natuur' genoemd.
We kunnen de wetten van de natuur niet breken,
maar we moeten leven volgens de wetten van de natuur.
Als we ze breken, dan zal Moeder Aarde ons breken.
En wij zijn nog maar één soort van
het onbekend aantal soorten dat we hier hebben: 5, 10, 15 miljoen.
Maar we weten wel -
en het is bewezen door de meest gerespecteerde wetenschapper
in Harvard University VS, Dr. Edward O. Wilson -
dat we vandaag de dag 250 diersoorten per dag uitroeien.
Het is alsof we met opzet en met ons volle bewustzijn
de ene draad na de andere lostrekken
van de stof waar het leven uit bestaat,
en Moeder Natuur zal ons niet toestaan dat te doen zonder ons
als stoute kinderen terecht te wijzen.
De vierde dimensie van vrede is de vrede die we zullen kennen
tussen onszelf en God.
Elke religie en elke groepering
die zich verenigt om de vijand uit te roeien
in de naam van God, volgt niet wat God ons heeft gevraagd te doen.
De wereld zou geen geweld mogen kennen,
en de wereld zou geen oorlog mogen kennen.
Zoals jullie al eerder werd verteld noem ik deze vier vredessferen
'Earth Ethics',
en vanavond zullen we hier meer over horen van de heilige moeder:
waar we een referentiepunt kunnen vinden, en hoe we kunnen uitmaken
of er een charlatan of een bedrieger voor ons staat
of een werkelijk oprechte persoon.
En jullie, beste toeschouwers, zijn hier vanavond gekomen
uit vele verschillende levenssferen.
Net als jullie heb ook ik gezocht naar de waarheid.
Ik begin een duidelijk beeld te krijgen van de waarheid,
en laat me jullie dit zeggen: ik beschouw het leven op aarde
als een soort school; een school
waar we perfectie en zuivering leren.
Nu is alles op aarde van elkaar afhankelijk,
interactief met elkaar gerelateerd.
En zowel op aarde als in de hemel komt het mij voor
dat elke actie een reactie heeft,
elk gevolg een oorzaak en elke oorzaak een gevolg.
En de heilige moeder - zoals ik al zei een ver geëvolueerde ziel -
heeft uit vele vele levens geleerd
waar het allemaal om draait
en hoe de wetten werken, de verborgen wetten,
de spirituele wetten,
die er altijd zijn en even ongenaakbaar functioneren
als de wet van de zwaartekracht.
Ze zijn altijd aan het werk, al deze verborgen wetten.
Het is aan ons deze wetten te leren kennen en begrijpen.
Ik kan mij zeer goed vinden in de leer van Shri Mataji,
en ik kan mij ook zeer goed vinden in de heilige moeder zelf.
Dat zeg ik omdat in de Bijbel één van de vele
goede gezegdes is: "U zult de boom kennen door zijn vruchten."
Onlangs heb ik namelijk jonge mannen en vrouwen ontmoet
op verschillende plaatsen in de wereld;
ze komen wel degelijk van veel verschillende plaatsen in de wereld,
en ze zijn zonder uitzondering stralend mooie menselijke individuën
die innerlijke vrede en evenwicht uitstralen.
Ze zijn uniek.
En jullie - volgelingen, of toekomstige volgelingen -
zullen naar mijn gevoel
die individuën zijn die zichzelf
'ambassadeurs van de aarde' zullen noemen.
En als deze sessie vanavond voorbij is,
ben ik zeker dat je duidelijk zult zien
hoe je onderscheid kunt maken tussen waarheid en leugen,
en dat je je zult realiseren dat blind geloof
geen enkele waarde heeft, en dat fanatisme
en geweld als ultieme argument ook geen enkele waarde hebben.
Deze dingen zullen je op lange termijn ongelukkig maken
en je conflicten en mogelijk zelfs oorlog brengen.
Dames en heren, ik weet dat wij de toekomst in onze handen hebben.
Ik weet dat de toekomst in jullie handen ligt,
en ik weet dat ze ook in mijn handen ligt.
En bovenal weet ik dat de toekomst van de planeet
in de harten van alle individuën ligt.
Mijn toespraak vanavond zal ik afsluiten met een verhaal uit India.
Ik hoorde dit verhaal toen ik de Rio Conference '92 bijwoonde,
de 20ste verjaardag van de Stockholm Conferentie,
waar voor het eerst het milieu op de wereldagenda werd gezet.
In Stockholm '72 hadden we slechts twee staatshoofden:
de eerste minister van India en de koning van Zweden.
In Rio, 20 jaar later, hadden we 110 staatshoofden.
Er werd een geweldige declaratie opgesteld: 'Agenda 21'.
Vorige week nog, in New York, waren er 70 staatshoofden
die 'Rio plus 5' verderzetten.
Toen Sir C.P. me vroeg
wat het resultaat was van deze conferentie,
zei ik: "Wel, we spreken over een duurzame toekomst",
omdat het me toeschijnt dat er in de VN
een duurzame dialoog gaande is.
Vanavond moet we actie ondernemen.
Ik stelde dus een heilige man uit India - een 'acharya' in het wit -
de vraag:
"Is er hoop voor de toekomst?"
En hij zei: "Meneer Nobel, ik zal uw vraag als volgt beantwoorden,"
en toen zei hij het volgende: "Toen de lieve Heer de aarde had geschapen
was hij ongelooflijk blij en onvoorstelbaar tevreden.
Het was zijn mooiste schepping in het universum,
en hij besloot dit te vieren met een groot feest.
En God nodigde alle engelen en alle duivels uit.
Toen ze er waren,
toostte hij met hen, heette hen welkom als een goede gastheer
en zei:
'Er is maar één regel waar jullie je strikt aan moeten houden
nu jullie het hier naar je zin hebben.' Er werd trouwens ook
het beste eten en de beste wijn geserveerd, ambrosia en nectar.
En hij zei: 'Er is maar één regel, en dat is dat jullie, nu je hier
mijn schepping viert, nooit je ellebogen mogen plooien.'
De duivels schreeuwden het uit en zeiden:
'Wij willen niet blijven op zo'n feest.
Hoe kunnen we hier ooit genieten zonder onze ellebogen te plooien?'
Dus ze vertrokken.
Toen begon het feest,
de engelen hadden een fantastische tijd
en de lieve Heer was dolgelukkig."
Maar hoe konden ze nu eten en drinken zonder hun ellebogen te plooien?
Wel, ik denk dat jullie weten wat de moraal van het verhaal is.
De engelen gaven elkaar te eten.
Ze deelden en zorgden voor elkaar.
En dat is precies wat wij met z'n allen zullen doen in de toekomst.
Dank jullie zeer.