Tip:
Highlight text to annotate it
X
De oplossing van het Taalprobleem door Claude Piron
De werkelijkheid onder ogen zien.
Hallo!
Misschien vindt u het aanmatigend, u te durven aanspreken in de
Engelse taal, die voor mij altijd vreemd zal aanvoelen.
Maar ik ben blij met deze gelegenheid
te getuigen van mijn ervaringen op taalgebied.
En ik hoop, dat u mij vergeeft, als mijn manier van Engelsspreken
niet het niveau bereikt, dat u verwacht.
Ik heb gewerkt voor internationale organisaties in de hele wereld.
Ik weet dus, van binnenuit, hoe communicatie in elkaar zit,
zowel in grote vergaderingen, bij kleine vakgroepen,
als in dagelijkse contacten met de bevolking.
Mijn benadering van het taalprobleem is misschien ongebruikelijk
daar ik Esperanto spreek sinds mijn tienerjaren.
Esperanto is een internationale taal, die zich ontwikkelt op basis van een project
gelanceerd door een jonge Pool in 1887.
Het heeft zich over de hele wereld verspreid.
Tegenwoordig gebruiken mensen het in meer dan 120 landen.
Massamedia, politici, het grootste gedeelte van de taalkundigen en de 'gewone man' negeren het volledig,
maar het leeft, en wordt iedere dag gebruikt door een deel van de wereldbevolking.
Velen denken, dat het Engels het taalprobleem oplost,
maar dat is niet waar.
Slechts 5% van de wereldbevolking is moedertaalspreker van het Engels,
en nog eens 5% is in staat het te gebruiken
op een goed niveau.
Op het Europese vasteland is 90% van de bevolking
niet in staat een eenvoudige zin in alledaags Engels te begrijpen.
Wanneer een gemiddelde Pool en een Italiaan, Koreaan of Portugees
in het Engels discussiëren, zien ze er uit als afasiepatiënten,
alsof ze een beroerte hebben gehad en het taalcentrum van de hersenen beschadigd is.
Ze speuren constant het brein af naar het juiste woord.
Hun uitspraak is belabberd.
Met gebarentaal proberen ze het gebrek aan woorden te compenseren.
Om te begrijpen zijn diverse herhalingen nodig,
en vaak geven ze het op, omdat de moeite
zich uit te drukken in een slecht beheerste taal teveel energie kost.
Toch hebben ze zes tot zeven jaar Engels geleerd,
vier of vijf uur per week.
Engelse les is een vreselijke verspilling,
niet omdat de lesmethoden of leraren niet deugen,
maar omdat het Engels niet is aangepast aan de eisen van interculturele communicatie.
Ik heb honderden internationale vergaderingen in het Engels bijgewoond,
honderden met simultane vertaling,
en honderden in Esperanto.
De enige echt levendige, de enige waar iedereen evenveel aan deelneemt,
de enige waarin mensen echt spontaan zijn
en zich thuisvoelen, zijn die in het Esperanto.
De opbouw van de taal is zodanig, dat de vorm die zich van nature in het brein aandient, de juiste is.
Na zes maanden Esperanto kun je communiceren op een manier,
die je na zes jaar in andere talen nog niet zou bereiken, ook niet in het Engels.
Esperanto is echt kostenbesparend,
vooral als je onder kosten ook de moeite en tijd verstaat.
Ik heb Esperanto gesproken met inwoners van meer dan 50 landen,
van Japan tot Brazilië en van Nederland tot Oezbekistan.
Dat is mij altijd uitstekend bevallen.
In het Esperanto kun je jezelf zijn.
In het Engels moeten niet-moedertaalsprekers een vreemd model nabootsen,
wetende, dat ze daar nooit perfect in zullen slagen.
Het wonder van Esperanto is, dat je je eigen accent kunt behouden,
jouw manier van zinnen vormen,
en toch begrijpt iedereen elkaar,
en nooit zal iemand zich belachelijk, minderwaardig of buitenstaander voelen.
Bijvoorbeeld, om uit te drukken "Ik heb het echt snel geleerd",
zal men zeggen, naargelang de herkomst:
Gebruik gedurende een eeuw heeft bewezen, dat die verschillen
een wederzijds begrip helemaal niet in de weg staan.
Als voormalig VN-vertaler, kan ik getuigen,
dat Esperanto bij uitstek geschikt is voor vertalingen.
Het is preciezer dan het Engels
en dus beter geschikt is voor juridische en wetenschappelijke teksten.
Het leent zich voor humor, poezie
en is speciaal geschikt voor het uitdrukken van gevoelens en emoties,
omdat de vormen, die zich spontaan aandienen in de geest,
nooit geremd hoeven te worden door uitzonderingen, ingewikkelde grammatica,
of door het gebrek aan een samenhangend afleidingssysteem.
Als je in het Esperanto 'maan' weet te zeggen,
hoef je niet 'van de maan' te leren.
Je vormt het woord als vanzelf.
Net als de mogelijkheid
onveranderlijke woorddelen vrijelijk te combineren,
een eigenschap die het Esperanto gemeen heeft met het Chinees,
die zorgt voor een uitdrukkingsvolle en uitgebreide woordenschat
zonder al te veel moeite deze te onthouden.
Sinds1985 is er geen dag voorbijgegaan
zonder gebruik van het Esperanto op een internationaal congres, conferentie
of een andere bijeenkomst ergens op de wereld.
Het wordt veel gebruikt op Internet
en er bestaat een Esperantoversie van Google, en ook van Wikipedia.
De politieke wil om het gebruik ervan te bevorderen zou de mensheid genezen
van de afasie, die voorkomt bij de meesten van ons, wanneer we moeten communiceren met anderstaligen.
Als de landen gezamenlijk zouden besluiten
Esperanto-onderwijs te organiseren op alle scholen van de wereld,
tezamen met een aanbeveling aan volwassenen zich 10 minuten per dag
erop toe te leggen gedurende 3 maanden
--10 minuten, dat is minder dan men nodig heeft om een kruiswoordpuzzel of een sudoku op te lossen--
dat zou een sneeuwbaleffect teweegbrengen, dat, na enige tijd,
het taalbeeld van onze planeet volledig zou veranderen.
Iedereen houdt zijn eigen moedertaal, maar zou beschikken over
een praktisch middel te communiceren met mensen van waar dan ook.
Er zou meer rechtvaardigheid zijn voor alle volken,
meer wederzijds begrip op elk gebied,
en een beter gebruik van het geld van de belastingbetaler.
De econoom François Grin heeft berekend,
dat als Europa Esperanto zou invoeren, dat een jaarlijkse besparing oplevert,
echt IEDER jaar, van wel
Is het niet de moeite waard die feiten in overweging te nemen en op basis daarvan te handelen?
Ik dank u voor uw aandacht.