Tip:
Highlight text to annotate it
X
-HOOFDSTUK XXVII The Siege of HOUSE Kemp
Kemp leest een vreemde missive, geschreven in potlood op een vette vel papier.
"Jullie zijn ongelooflijk energiek en slim," deze brief liep, "hoewel wat je
stand te winnen door het Ik kan me niet voorstellen.
Je bent tegen mij. Voor een hele dag heb je achtervolgd me, je
hebben geprobeerd om mij te beroven van een goede nachtrust.
Maar ik heb voedsel had in weerwil van u, heb ik geslapen in weerwil van u, en het spel is alleen
begin. Het spel is pas net begonnen.
Er is niets voor haar, maar om te beginnen met de Terror.
Dit kondigt de eerste dagen van de Terreur.
Port Burdock is niet langer onder de Koningin, vertel uw kolonel van de politie, en de rest
van hen, het is volgens mij - de Terror! Dit is de eerste dag van het jaar een van de nieuwe
tijdperk - het tijdperk van de Invisible Man.
Ik ben Invisible Man van de Eerste. Om te beginnen met de regel gemakkelijk zal zijn.
Een man genaamd Kemp - De eerste dag zal er een uitvoering voor de wijze van voorbeeld zijn.
De dood begint voor hem te dagen.
Hij kan vergrendelen zichzelf weg, verstoppen zich weg, komen bewakers over hem, op harnas
als hij wil - Dood, het onzichtbare dood, komt eraan.
Laat hem mee te nemen voorzorgsmaatregelen, het zal indruk op mijn volk.
Dood gaat uit van de pijler box tegen de middag. De brief zal vallen in als de postbode
komt langs, dan af!
Het spel begint. De dood begint.
Help hem niet, mijn volk, opdat de Dood valt op u ook.
To-dag Kemp is sterven. "
Kemp leest twee keer deze brief: "Het is geen hoax," zei hij.
"Dat is zijn stem! En hij meent het. "
Hij draaide het gevouwen laken over en zag op de gerichte kant van het de poststempel
Hintondean, en de prozaïsche detail "2d. te betalen. "
Hij stond langzaam op, waardoor zijn lunch onvoltooide - de brief gekomen door de een
uur post - en ging naar zijn studie.
Hij belde voor zijn huishoudster, en vertelde haar om rond het huis te gaan in een keer, onderzoeken alle
de bevestigingen van de ramen, en sluit alle luiken.
Sloot hij de luiken van zijn studie zelf.
Uit een lade in zijn slaapkamer nam hij een kleine revolver, onderzocht hem nauwkeurig,
en zet hem in de zak van zijn jas lounge.
Hij schreef een aantal korte notities, een kolonel Adye, gaf ze aan zijn dienaar te
nemen, met expliciete instructies over haar manier van het verlaten van het huis.
"Er is geen gevaar," zei hij, en voegde een geestelijk voorbehoud, "voor jou."
Hij bleef meditatieve voor een spatie na dit te doen, en dan terug naar zijn
koeling lunch.
Hij at met de gaten van het denken. Uiteindelijk sloeg hij de tafel scherp.
"Wij zullen hem hebben" zei hij, "en ik het aas.
Hij zal te ver komen. "
Hij ging naar de belvedère, zorgvuldig sluiten elke deur achter hem.
"Het is een spel," zei hij, 'een vreemd spel - maar de kans is allemaal voor mij, Mr Griffin, in
ondanks je onzichtbaarheid.
Griffin contra mundum ... met een wraak. "
Hij stond aan het raam te staren naar de warme helling.
"Hij moet krijgen eten elke dag - en ik niet jaloers op hem.
Heeft hij echt geslapen vannacht? In het open veld ergens - te beveiligen tegen
botsingen.
Ik wou dat we wel wat goede koude natte weer plaats te krijgen van de warmte.
"Hij kan kijken me nu. 'Hij ging dicht bij het raam.
Iets slim klopte tegen het metselwerk boven het frame, en maakte hem
terug heftig te starten. "Ik ben zenuwachtig krijgt," aldus Kemp.
Maar het was vijf minuten voordat hij liep naar het raam weer.
"Het moet een mus geweest zijn," zei hij. Op dit moment hoorde hij de voordeur bel
rinkelen, en haastte zich naar beneden.
Hij ontgrendeld en opende de deur, onderzocht de keten, zet het op, en opende voorzichtig
zonder zich te laten zien. Een bekende stem begroet hem.
Het was Adye.
"Uw dienaar is al aangevallen, Kemp," zei hij rond de deur.
"Wat," riep Kemp. "Had die kennis van jou uit de buurt van die
haar.
Hij is dichtbij het hier over. Laat me binnen "
Kemp liet de keten en Adye ingevoerd door middel van zo smal een opening mogelijk te maken.
Hij stond in de hal, op zoek met oneindig veel opluchting Kemp weer vast de deur.
"Opmerking was gerukt uit haar hand. *** haar vreselijk.
Ze is naar beneden op het station.
Hysterisch. Hij is dicht hier.
Wat was over het? "Kemp gezworen.
"Wat een dwaas ik was," aldus Kemp.
"Ik had het kunnen weten. Het is niet een uur lopen van Hintondean.
Nu al? "" Wat is er? ", Zei Adye.
"Kijk hier," zei Kemp, en leidde de weg naar zijn studeerkamer.
Hij gaf Adye de Invisible Man's brief. Adye lezen en floot zachtjes.
"En je -?" Zei Adye.
"Voorgestelde een val - als een dwaas", zegt Kemp, 'en stuurde mijn voorstel door een meid
dienaar. Voor hem is. "
Adye volgde Kemp is godslastering.
"Hij zal duidelijk uit," zei Adye. "Niet hij," zei Kemp.
Een daverende smash van glas kwam van boven.
Adye had een zilveren glimp van een kleine revolver half uit de zak van Kemp's.
"Het is een raam, boven!", Zegt Kemp, en leidde de weg naar boven.
Er kwam een tweede hit, terwijl ze nog op de trap.
Toen ze de studie bereikten vonden zij twee van de drie ramen vernield, de helft van de zaal
bezaaid met versplinterde glas, en een grote vuursteen liggen op de schrijftafel.
De twee mannen stopten in de deuropening staan, overweegt het wrak.
Kemp zwoer weer, en als hij dat deed de derde raam ging met een snap als een
pistool, hing starred voor een ogenblik, en zakte in grillige, rillen driehoeken
in de kamer.
'Wat is dit voor? ", Zei Adye. "Het is een begin," zegt Kemp.
"Er is geen manier van klimmen hier?" Niet "voor een kat", aldus Kemp.
"Geen shutters?"
'Niet hier. Alle kamers beneden - Hallo! "
Smash, en dan mep van de boards hard geraakt kwam van beneden.
"Verwarren hem!", Zei Kemp.
'Dat moet - ja - het is een van de slaapkamers.
Hij gaat al het huis te doen. Maar hij is gek.
De luiken zijn op, en het glas zal buiten vallen.
Hij zal snijden zijn voeten. "Een ander venster verkondigden hun vernietiging.
De twee mannen stonden op de overloop perplex.
"Ik heb het!", Zei Adye. "Laat mij een stok of iets dergelijks, en ik zal
ga naar het station en krijgt de bloedhonden op.
Dat zou hem te vestigen!
Ze zijn moeilijk door - niet tien minuten - "Een ander venster ging de weg van zijn metgezellen.
"Je hebben geen flauw revolver?" Vroeg Adye. Kemp de hand naar zijn zak.
En hij aarzelde.
"Ik heb niet een -. Op zijn minst te besteden" "Ik zal het terug te brengen", zei Adye, "je zult
veilig hier. "Kemp, beschaamd over zijn kortstondige vervallen op
waarachtigheid, overhandigde hem het wapen.
"Nu voor de deur," zei Adye. Terwijl ze stonden te aarzelen in de hal, ze
hoorde een van de eerste verdieping slaapkamer ramen scheuren en botsen.
Kemp ging naar de deur en begon de bouten slip zo stil mogelijk te maken.
Zijn gezicht was iets bleker dan normaal. "Je moet meteen uit te stappen", zegt Kemp.
In een ander ogenblik Adye op de drempel en de bouten zijn terug te vallen in de
nietjes. Hij aarzelde een moment, het gevoel meer
comfortabel met zijn rug tegen de deur.
Daarna marcheerde hij, rechtop en vierkant, de trap af.
Stak hij het gazon en naderde de poort.
Een beetje wind leek te rimpel over het gras.
Iets bewoog in de buurt van hem.
"Stop een beetje," zei een stem, en Adye stilstand en zijn hand aangedraaid op de
revolver. "Nou," zei Adye, witte en grimmig, en
elke zenuw gespannen.
"Oblige me door terug te gaan naar het huis," zei de stem, als gespannen en grimmig als
Adye's. 'Sorry,' zei Adye een beetje schor, en
zijn lippen bevochtigde met zijn tong.
The Voice was op zijn linker voorkant, dacht hij.
Stel dat hij zijn geluk te nemen met een schot?
"Wat ga je voor?" Zei de stem, en er was een snelle beweging van de twee,
en een flits van het zonlicht uit de open lip van pocket Adye's.
Adye desisted en dacht.
"Waar ik ga, 'zei hij langzaam," is mijn eigen bedrijf. "
De woorden waren nog op zijn lippen, toen een arm werd om zijn nek, zijn rug voelde een
knie, en hij was achteruit uitgestrekte.
Hij trok onhandig en vuurden absurd, en in een ander moment dat hij werd geslagen in de mond
en de revolver ontrukt zijn greep. Hij maakte een vergeefse koppeling op een gladde ledemaat,
probeerde te worstelen en viel terug.
"Verdomme!", Zei Adye. The Voice lachte.
"Ik zou je nu doden als het niet het afval van een kogel," zei hij.
Hij zag de revolver in de lucht, zes meter af, die hem.
"Nou," zei Adye, zitten. 'Sta op, "zei de Stem.
Adye stond op.
"Attentie," zei de stem, en dan fel: "Probeer niet enkel spel.
Herinner me dat ik kan je gezicht zien als je niet kunt zien mijne.
Je hebt om terug te gaan naar het huis. "
"Hij zal me niet laten," zei Adye. "Dat is jammer," zei de Invisible Man.
"Ik heb geen ruzie met je." Adye bevochtigde weer zijn lippen.
Hij keek weg van de loop van de revolver en zag de zee ver weg erg blauw
en donker onder de middagzon, de gladde groene naar beneden, de witte kliffen van het hoofd,
en de veelsoortige stad, en opeens wist hij dat het leven was heel lief.
Zijn ogen kwam terug om dit kleine metalen ding opknoping tussen hemel en aarde, zes
meter afstand.
"Wat moet ik doen?", Zei hij nors. "Wat moet ik doen?" Vroeg de Invisible Man.
"Je zult hulp krijgen. Het enige wat is voor u om terug te gaan. "
"Ik zal proberen.
Als hij laat me in zal je belooft niet aan de deur haast? '
"Ik heb geen ruzie met je, 'zei de Stem.
Kemp had boven haastte zich na laten Adye uit, en nu gebukt onder de
gebroken glas en peering voorzichtig over de rand van de studie vensterbank, zag hij
Adye staan parleying met de Ongeziene.
"Waarom hij niet vuur?" Fluisterde Kemp zichzelf.
Dan is de revolver bewoog een beetje en de glinstering van het zonlicht flitste in Kemp's
ogen.
Hij schaduw zijn ogen en probeerde om de bron van de verblindende straal te zien.
"Zeker!" Zei hij, "Adye heeft de revolver."
"Beloof niet om de deur te haasten," Adye zei.
'Duw niet een winnend spel te ver. Geef een man een kans. "
"Je gaat terug naar het huis.
Ik zeg je botweg Ik zal niets beloven. "
Adye de beslissing leek ineens gedaan. Hij draaide zich naar het huis, langzaam lopen
met zijn handen achter hem.
Kemp zag hem - verbaasd. Verdwenen de revolver, flitste weer in
zicht, verdween weer, en werd duidelijk op een nader inzien als een beetje donker
object na Adye.
Dan dingen gebeurd heel snel.
Adye sprong achteruit, draaide zich om, greep naar dit kleine object, gemist,
gooide hij zijn handen en viel voorover op zijn gezicht, waardoor een klein trekje van blauw in de
lucht.
Kemp hoorde niet het geluid van het schot. Adye kronkelde, richtte zich op een arm,
viel voorover, en bleef stil liggen. Voor een ruimte Kemp bleef staren naar de
rustig onvoorzichtigheid van de houding van Adye's.
De middag was erg heet en nog steeds, niets leek roeren in de hele wereld
op te slaan een paar gele vlinders jagen elkaar via het struikgewas tussen de
het huis en de weg gate.
Adye lag op het grasveld naast de poort. De blinds van alle villa's de heuvel af-
de weg werden opgesteld, maar in een kleine groene zomer-huis is een witte figuur, blijkbaar
een oude man in slaap.
Kemp de omgeving van het huis onderzocht voor een glimp van de revolver, maar het
waren verdwenen. Zijn ogen kwam terug naar Adye.
Het spel was goed opening.
Toen kwam een beltoon en kloppen op de voordeur, die groeide eindelijk tumultueuze,
maar op grond van Kemp de instructies van de knechten had opgesloten zich in hun
kamers.
Dit werd gevolgd door een stilte. Kemp zat te luisteren en begon toen peering
voorzichtig uit de drie ramen, de een na de andere.
Hij ging naar de trap het hoofd en stond te luisteren ongemakkelijk.
Wapende hij zich met zijn slaapkamer poker, en ging naar het interieur sluitingen te onderzoeken
van de begane grond ramen opnieuw.
Alles was veilig en rustig. Hij keerde terug naar de belvedère.
Adye lag roerloos over de rand van het grind net zoals hij was gevallen.
Komende langs de weg door de villa's waren de huishoudster en twee politieagenten.
Alles was dodelijk stil. De drie mensen leken erg langzaam in
nadert.
Hij vroeg zich af wat zijn tegenstander aan het doen was. Hij begon.
Er was een smash van onderaf. Hij aarzelde en ging weer naar beneden.
Plotseling weerklonk het huis met zware slagen en de versplintering van hout.
Hij hoorde een smash en de destructieve klank van de ijzeren sluitingen van de luiken.
Hij draaide de sleutel en opende de keukendeur.
Terwijl hij dat deed, de luiken, splitsen en versplintering, vlogen naar binnen.
Hij stond verbijsterd.
Het kozijn, met uitzondering van een dwarsbalk, was nog intact, maar slechts weinig tanden van
glas bleef in het frame.
De luiken waren in gereden met een bijl, en nu de bijl werd dalen in
vegen blaast op het kozijn en de ijzeren staven te verdedigen.
Dan opeens sprong opzij en verdween.
Hij zag de revolver lag op het pad naar buiten en vervolgens de kleine wapen sprong
in de lucht. Hij ontweek terug.
De revolver gebarsten net te laat, en een splinter van de rand van de sluitende deur
flitste over zijn hoofd.
Hij sloeg en de deur op slot en terwijl hij stond buiten hoorde hij geschreeuw en Griffin
lachen.
Dan is de slagen van de bijl met zijn gesplitst en smashing gevolgen, werden
hervat. Kemp stond in de gang proberen te denken.
In een moment dat de onzichtbare man zou in de keuken.
Deze deur zou hem niet laten een moment, en dan -
Een belsignaal kwam bij de voordeur weer.
Het zou de agenten zijn. Hij rende naar de hal, zetten de keten en
trok de bouten.
Hij maakte het meisje spreken, voordat hij liet de keten, en de drie mensen geblunderd
in het huis op een hoop, en Kemp sloeg de deur weer.
"The Invisible Man," zei Kemp.
"Hij heeft een revolver, met twee schoten - links. Hij is gedood Adye.
Schoot hem hoe dan ook. Heb je hem op het gazon?
Hij is daar liegen. "
"Wie?" Zei een van de agenten. "Adye," zegt Kemp.
"We kwamen in de rug weg, 'zei het meisje. "Wat is dat smashing?" Vroeg een van de
"Hij is in de keuken - of zal zijn. Hij vond een bijl - "
Plotseling was het huis vol met klinkende de Invisible Man's slagen op de
keukendeur.
Het meisje keek naar de keuken, huiverde, en trok zich terug in de eetkamer
ruimte. Kemp probeerde uit te leggen in gebroken zinnen.
Ze hoorden de keukendeur te geven.
"Op deze manier", zegt Kemp, te beginnen in de activiteit en de agenten gebundeld in
de eetkamer deuropening. "Poker", zegt Kemp, en met spoed naar het
spatbord.
Hij gaf de poker moest hij vervoerd naar de politieman en de eetkamer een aan de
andere. Hij plotseling wierp zich naar achteren.
"Whup!", Zei een politieman, dook, en ving de bijl op zijn poker.
Het pistool brak haar voorlaatste shot en scheurde een waardevolle Sidney Cooper.
De tweede politieman bracht zijn poker neer op de kleine wapen, zoals men zou kunnen kloppen
beneden een wesp, en stuurde het rammelen op de vloer.
Bij de eerste botsing het meisje schreeuwde, stond schreeuwen om een moment bij de open haard,
en dan rende naar de luiken te openen - eventueel met een idee te ontsnappen door de verbrijzelde
venster.
De bijl teruggetrokken in de gang, en vielen op een positie ongeveer twee meter van de
grond. Ze hoorde de Invisible Man
ademhaling.
"Ga weg, jullie twee," zei hij. "Ik wil die man Kemp."
"Wij willen dat u," zei de eerste politieman, het maken van een snelle stap voorwaarts en af te vegen met
zijn poker op de Voice.
The Invisible Man moet terug zijn begonnen, en hij geblunderd in de paraplubak.
Dan, als de politieagent wankelde met de swing van de klap die hij had tot doel, de
Onzichtbare Man tegengegaan met de bijl, de helm verfrommelde als papier, en de slag
stuurde de man draaien aan de vloer aan het hoofd van de keuken trap.
Maar de tweede politieman, met als doel achter de bijl met zijn poker, iets geraakt zacht dat
knapte.
Er was een scherpe kreet van pijn en toen de bijl viel op de grond.
De politieman veegde weer op leegstand en druk op niets, hij zette zijn voet op de bijl,
en sloeg opnieuw.
Toen stond hij op, poker doodgeknuppeld, luisteren intentie voor de geringste beweging.
Hij hoorde de eetkamer venster te openen, en een snelle rush van voeten binnen.
Zijn metgezel draaide zich om en ging rechtop zitten, met het bloed loopt naar beneden tussen zijn oog en
oor. "Waar is hij?" Vroeg de man op de vloer.
'Weet ik niet.
Ik heb hem geslagen. Hij is ergens staan in de hal.
Tenzij hij gleed langs je. Dokter Kemp - meneer ".
Pauze.
"Doctor Kemp," riep de politieman opnieuw. De tweede politieman begon worstelen om
zijn voeten. Hij stond op.
Plotseling werd de vage pad van blote voeten op de keuken trap kon worden gehoord.
"Yap," riep de eerste politieman, en onbeheerst gooide zijn poker.
Het sloeg een beetje gas beugel.
Hij maakte alsof hij de onzichtbare man beneden na te streven.
En hij bedacht zich en stapte in de eetkamer.
"Doctor Kemp -" begon hij, en hield kort.
"Dokter Kemp'sa held," zei hij, terwijl zijn metgezel keek over zijn schouder.
De eetkamer raam stond wagenwijd open, en noch huismeid, noch Kemp te zien was.
De tweede politieman mening van Kemp was kort en levendig.
HOOFDSTUK XXVIII DE JAGER GEJAAGD
De heer Heelas, naaste buur heer Kemp is een van de villa houders, sliep in zijn
zomerhuis bij de belegering van het huis van Kemp begon.
De heer Heelas was een van de stevige minderheid die weigerde om "geloven in dit alles
onzin "over een Invisible Man. Zijn vrouw, echter, zoals hij werd vervolgens
aan herinnerd worden, heeft.
Hij drong bij het lopen over zijn tuin, net alsof er niets aan de hand was, en hij
ging in de namiddag slapen in overeenstemming met de gewoonte van jaren.
Hij sliep door het breken van de ramen, en dan plotseling wakker met een
nieuwsgierig overtuiging van iets mis. Hij keek in het huis van Kemp, wreef
zijn ogen en keek nog eens.
Toen hij zijn voeten op de grond, en zat te luisteren.
Hij zei dat hij was verdoemd, maar nog steeds het gekke was zichtbaar.
Het huis zag eruit alsof het was verlaten voor de week - na een hevige rel.
Elk raam was gebroken, en elk raam, behalve die van de belvedère studie werd
verblind door de interne luiken.
"Ik zou gezworen hebben dat het goed was '- hij keek op zijn horloge -'. Twintig minuten geleden"
Hij werd zich bewust van een gemeten hersenschudding en de botsing van glas, ver weg in de
afstand.
En dan, terwijl hij zat met open mond, kwam een nog prachtig ding.
De luiken van de salon raam werden gegooid te openen met geweld, en de
huishoudster in haar outdoor hoed en kleding, verscheen worstelen in een hectische wijze
gooi de sjerp.
Plotseling verscheen er een man naast haar, helpt haar - Dr. Kemp!
In een ander moment dat het raam stond open, en het dienstmeisje worstelde uit, zij
hellende naar voren en verdween tussen de struiken.
De heer Heelas stond op en riep vaag en heftig op al deze mooie dingen.
Hij zag Kemp staan op de vensterbank, de lente uit het raam, en opnieuw bijna
onmiddellijk langs een pad in de struiken en gebogen als hij rende, zoals een
man die ontwijkt observatie.
Hij verdween achter een goudenregen, en verscheen opnieuw klauteren over een hek dat abutted
op de open naar beneden.
In een seconde had hij tuimelde over en liep in een enorm tempo de helling af
de richting van de heer Heelas. "Heer," riep de heer Heelas, geslagen met een
idee, "het is dat de Invisible Man bruut!
Het is toch gelijk! "
Met de heer Heelas om te denken dat soort dingen was om te handelen, en zijn kok naar hem te kijken van
het bovenste venster was verbaasd hem te zien komen bekogelen de richting van het huis op een goede negen
mijl per uur.
Er was een dichtslaan van deuren, een luiden van klokken, en de stem van de heer Heelas
loeien als een stier. "Sluit de deuren, sluit de ramen, zet
alles -! de onzichtbare man komt! "
Direct het huis was vol geschreeuw en richtingen, en de rennende voeten.
Hij rende hij naar de Franse ramen die geopend op de veranda dicht, als hij dat deed
Kemp's hoofd en schouders en knie verscheen over de rand van de tuin hek.
In een ander moment Kemp had geploegd door de asperges, en was die dwars over de
tennis gazon naar het huis. "Je kunt niet komen," aldus de heer Heelas,
het sluiten van de bouten.
"Het spijt me zeer als hij nadat je, maar je kunt niet komen!"
Kemp verscheen met een gezicht van angst dicht bij het glas, rappen en dan schudden
verwoed aan de Franse raam.
Toen zag zijn inspanningen nutteloos waren, liep hij langs de veranda, gewelfde het einde, en
ging naar hameren op de zijdeur.
Daarna rende hij rond aan de zijde hek aan de voorzijde van het huis, en zo in de heuvel-
de weg.
En de heer Heelas te staren vanuit zijn raam - een gezicht van afschuw - Nauwelijks had meegemaakt Kemp
verdwijnen, voordat de asperges werd vertrapt deze manier en dat te voet ongezien.
Op dat Dhr. Heelas vluchtten overhaast naar boven, en de rest van de jacht is
buiten zijn gezichtsveld. Maar toen hij voorbij de trap raam, hij
hoorde de kant hek slam.
Opkomende in de heuvel-road, Kemp natuurlijk nam de neerwaartse richting, en dus was het
hij kwam om te draaien in zijn eigen persoon het ras hij had gezien met zo'n kritische
oog van de belvedère studie nog maar vier dagen geleden.
Hij rende het goed, voor een man uit de training, en hoewel zijn gezicht was wit en nat, zijn
verstand waren afkoelen tot de laatste.
Hij rende met brede stappen, en waar een patch van ruwe grond tussenbeide, waar
kwam er een patch van ruwe vuurstenen, of een beetje van gebroken glas scheen verblindend, stak hij
en liet de blote voeten die onzichtbare gevolgd om welke lijn ze zouden nemen.
Voor het eerst in zijn leven Kemp ontdekte dat de heuvel de weg was
onbeschrijfelijk uitgestrekte en desolate, en dat het begin van de stad ver beneden op de
heuvel te voet waren vreemd afstandsbediening.
Nooit was er een tragere of meer pijnlijke methode van progressie dan hardlopen.
Alle Gaunt villa's, slapen in de middagzon, keek gesloten en versperde, geen
twijfelen ze werden opgesloten en versperde - door zijn eigen orders.
Maar in ieder geval zij zouden hebben gehouden een zoek naar een eventualiteit als deze!
De stad was tot nu toe, de zee had laten vallen uit het zicht achter de rug, en de mensen
beneden waren roeren.
Een tram was net aankomst op de heuvel voet. Buiten dat was het politiebureau.
Was dat voetstappen hoorde hij achter hem? Spurt.
De mensen hieronder keken naar hem, waren een of twee lopen, en zijn adem was
het begin tot het zag in zijn keel. De tram was heel dichtbij nu, en de "Jolly
Cricketers "was luidruchtig blokkeren van de deuren.
Voorbij de tram waren palen en hopen grind - de rioleringswerkzaamheden.
Hij had een tijdelijke idee van springen in de tram en de deuren dichtslaan, en dan
hij besloot om te gaan voor het politiebureau.
In een ander moment dat hij voorbij de deur van de "Jolly Cricketers," en was in de
blaarvorming *** einde van de straat, met mensen over hem.
De tram chauffeur en zijn helper - gearresteerd door de aanblik van zijn furieuze haast - stond
staren met de unhitched tram paarden.
Verder op de verbaasde kenmerken van grondwerkers verscheen boven de bergen
grind.
Zijn tempo brak een beetje, en toen hoorde hij het snelle pad van zijn achtervolger, en sprong
weer vooruit.
"The Invisible Man," riep hij naar de grondwerkers, met een vaag gebaar indicatief,
en door een inspiratie sprong de opgraving en plaatste een forse groep tussen hem en
de jacht.
Vervolgens loslaten van het idee van het politiebureau dat hij veranderd in een kleine kant
straat, rende door winkelwagen een groenteboer, aarzelde voor de tiende van een seconde op de
deur van een sweetstuff winkel, en maakte vervolgens
voor de mond van een steegje dat terug liep in de belangrijkste Hill Street opnieuw.
Twee of drie kleine kinderen hier spelen, en schreeuwde en verstrooid op zijn
verschijning, en wel onmiddellijk deuren en ramen open en enthousiast moeders hun geopenbaard
harten.
Buiten schoot hij in Hill Street weer, driehonderd meter van de tram-lijn einde, en
onmiddellijk werd hij zich bewust van een tumultueuze getier en lopen mensen.
Hij keek op van de straat richting de heuvel.
Nauwelijks een tiental meter af liep een enorme grondwerker, vloeken in fragmenten en snijden venijnig
met een spade, en hard achter hem kwam de tram conducteur met zijn vuisten gebald.
De straat anderen volgden deze twee, opvallend en schreeuwen.
Naar beneden naar de stad, waren mannen en vrouwen lopen, en hij zag duidelijk een man
coming out van een winkel-deur met een stok in zijn hand.
"Spread out!
Verspreid, "riep iemand. Kemp plotseling begreep de gewijzigde voorwaarden
van de jacht. Hij stopte en keek rond, hijgend.
'Hij is bijna hier! "Riep hij.
"Vorm een lijn over -" Hij was hard geraakt onder het oor, en ging
oprollen, in een poging om rond naar zijn onzichtbare tegenstander gezicht.
Hij nog net overeind houden, en hij sloeg een ijdel teller in de lucht.
Toen werd hij weer op onder de kaak, en hals over kop languit op de grond.
In een ander moment een knie gecomprimeerd zijn middenrif, en een paar gretige handen
greep zijn keel, maar de greep van een zwakker was dan de andere, hij begreep de
polsen, hoorde een kreet van pijn uit zijn
aanvaller, en vervolgens de spade van de grondwerker kwam wervelende door de lucht boven hem,
en sloeg iets met een doffe plof. Hij voelde een druppel vocht op zijn gezicht.
De grip op zijn keel plotseling ontspannen, en met een krampachtige poging, Kemp ontbonden
zelf, greep een slap schouder, en rolde naar boven.
Hij greep de onzichtbare ellebogen dicht bij de grond.
"Ik heb hem!" Schreeuwde Kemp. "Help!
Help - houden!
Hij is down! Houd zijn voeten! "
In een ander seconden was er een gelijktijdige stormloop op de strijd, en een vreemde
komen in de straat plotseling zou gedacht hebben dat een buitengewoon wrede spel van
Rugby voetbal was in volle gang.
En er was geen schreeuwen na Kemp cry-alleen-een geluid van klappen en voeten en zware
ademhaling.
Toen kwam een machtige inspanning, en de onzichtbare man wierpen een paar van zijn
antagonisten en stond op zijn knieën.
Kemp klampte zich aan hem voor als een hond op een hert, en een dozijn handen vastgegrepen,
greep, en trokken aan het ongeziene. De tram conducteur ineens de nek
en schouders en gesjouwd hem terug.
Naar beneden ging de hoop van de worstelende mannen weer en rolde.
Er was, ben ik ***, wat wilde schoppen.
Dan opeens een woeste schreeuw van "Genade!
Genade! "Dat geluwd snel naar een geluid als stikken.
"Ga terug, dwazen!" Riep de gedempte stem van Kemp, en er was een krachtig
schuiven achterkant van de stoere vormen.
"Hij is gekwetst, zeg ik je. Stand terug! "
Er was een korte strijd om een ruimte vrij, en dan de kring van enthousiaste gezichten
zag de arts knielen, naar het scheen, vijftien centimeter in de lucht, en het houden
onzichtbaar armen naar de grond.
Achter hem een agent greep onzichtbaar enkels.
'Weet je niet laten gaan en, "riep de grote grondwerker, met een met bloed bevlekt spade," hij is
veinzen. "
'Hij is niet veinzen,' zei de dokter, voorzichtig het verhogen van zijn knie, "en ik zal vasthouden
. hem "Zijn gezicht was gekneusd en nu al te gaan rood;
hij sprak dik als gevolg van een lip bloeden.
Hij bracht een hand en leek te voelen in het gezicht.
"De mond is alles nat," zei hij. En dan, 'Good God! "
Hij stond abrupt op en daarna knielde op de grond langs de kant van het ding ongeziene.
Er was een duw-en schuifelen, een geluid van zware voeten als verse mensen zich tot
verhogen de druk van de menigte.
Mensen nu kwamen uit de huizen. De deuren van de "Jolly Cricketers" stond
plotseling wijd open. Zeer weinig werd gezegd.
Kemp voelde, zijn hand lijkt te gaan door de lege lucht.
"Hij ademt niet," zei hij, en toen, "Ik kan niet zijn hart te voelen.
Zijn kant - ugh! "
Plotseling een oude vrouw, turen onder de arm van de grote grondwerker, schreeuwde scherp.
"Kijk daar!" Zei ze, en stak een vinger gerimpeld.
En op zoek naar waar ze wees, iedereen zag, zwak en doorzichtig alsof het was
gemaakt van glas, zodat de aders en slagaders en botten en zenuwen kunnen worden
onderscheiden, de omtrek van een hand, een hand slap en gevoelig.
Het groeide bewolkt en ondoorzichtig, zelfs als ze staarden.
"Hallo!" Riep de agent.
"Hier is zijn voeten een-laten zien!" En zo, langzaam, te beginnen bij zijn handen en
voeten en kruipen langs zijn ledematen naar de vitale centra van zijn lichaam, dat vreemde
verandering voortgezet.
Het was alsof de langzame verspreiding van een gif.
Eerst kwamen de kleine witte zenuwen, een wazige grijze schets van een ledemaat, dan is het glazige
botten en ingewikkelde slagaders, vervolgens het vlees en de huid, eerst een zwakke mistheid,
en dan groeit snel dicht en ondoorzichtig.
Op dit moment konden ze zien dat zijn verpletterd borst en zijn schouders, en de vage contouren van
zijn getrokken en geslagen functies.
Toen eindelijk het publiek weg voor Kemp om rechtop te staan gemaakt, daar lag, naakt en zielig
op de grond, de gekneusde en gebroken lichaam van een jonge man, ongeveer dertig.
Zijn haar en wenkbrauwen waren wit - niet grijs met leeftijd, maar wit met de witheid van de
albinisme - en zijn ogen waren als granaten.
Zijn handen waren gebald, zijn ogen wijd open, en zijn uitdrukking was een van woede
en ontzetting. "Cover zijn gezicht!", Zei een man.
"Om Gawd's te dekken dat gezicht!" En drie kleine kinderen, duwen naar voren
door de menigte, waren plotseling gedraaid rond en stuurde verpakking weer uit.
Iemand bracht een blad van de "Jolly Cricketers," en met bedekte hem, ze
droeg hem in dat huis.
En daar was het, op een versleten bed in een smakeloze, slecht verlichte kamer, omringd door
een menigte van onwetende en opgewonden mensen, gebroken en gewond, verraden en onbetreurd,
dat Griffin, de eerste van alle mensen te maken
zelf onzichtbaar, Griffin, de meest begaafde natuurkundige die de wereld ooit heeft gezien, eindigde in
oneindig ramp zijn vreemde en verschrikkelijke carrière.
De Epiloog
Zo eindigt het verhaal van de vreemde en slechte experimenten van de Invisible Man.
En als u meer van hem te leren moet je naar een kleine herberg de buurt van Port Stowe en praten
aan de verhuurder.
Het teken van de herberg is een leeg bord sparen voor een hoed en laarzen, en de naam is van de
titel van dit verhaal.
De verhuurder is een kort en corpulente kleine man met een neus van cilindrische
proporties, taai haar, en een sporadische rosiness van visage.
Drank rijkelijk, en hij zal je vertellen royaal van alle dingen die gebeurd
hem na die tijd, en hoe de advocaten probeerden hem te doen uit de schat
aan hem gevonden.
"Toen ze ontdekten dat ze niet konden bewijzen wie het geld was dat, ik ben gezegend," zegt hij, "als
ze niet proberen mij te maken uit een bloeiende schat!
Zie ik eruit als een schat?
En dan een meneer gaf me een cavia een nacht om het verhaal te vertellen in het Empire Music
'All - gewoon te vertellen' em in mijn eigen woorden - behoudens een ".
En als u wilt af te snijden van de stroom van zijn herinneringen abrupt, kunt u altijd doen
zo door te vragen als er geen drie manuscript boeken in het verhaal.
Hij geeft toe er waren en de opbrengst uit te leggen, met asseverations dat iedereen
denkt dat hij heeft 'em! Maar je zegenen! hij heeft het niet.
"The Invisible Man was nam ze af te verbergen 'em toen ik geknipt en liep voor Port Stowe.
Het is dat de heer Kemp mensen op met het idee van mijn te hebben 'em. "
En hij zakt in een peinzende staat, horloges je heimelijk, bruist nerveus
met een bril, en laat momenteel de bar.
Hij is een vrijgezel man - zijn smaak ooit bachelor, en er zijn geen vrouwen in de folk
het huis.
Uiterlijk hij buttons - het is van hem verwacht wordt - maar in zijn vitaler privacies, in
de kwestie van beugels bijvoorbeeld, wendt hij zich nog steeds naar een string.
Hij doet zijn huis zonder onderneming, maar met eminente decorum.
Zijn bewegingen zijn langzaam, en hij is een groot denker.
Maar hij heeft een reputatie voor wijsheid en voor een respectabele spaarzaamheid in het dorp, en de
zijn kennis van de wegen van het zuiden van Engeland zou verslaan Cobbett.
En op zondag ochtend, elke zondag ochtend, het hele jaar door, terwijl hij
gesloten voor de buitenwereld, en elke avond na tien, gaat hij in zijn salon met bar,
met een glas gin flauw getint met
water, en het plaatsen van deze omlaag, hij sluit de deur en onderzoekt de blinds, en
ook kijkt onder de tafel.
En dan, tevreden zijn van zijn eenzaamheid, hij ontgrendelt de kast en een doos in de
kast en een lade in die doos, en produceert drie delen gebonden in bruin
leer, en plaatst ze plechtig in het midden van de tafel.
De covers zijn verweerd en getint met een algen groen - voor een keer hun verkeerde als vreemdeling in
een greppel en een deel van de pagina's zijn gewassen blanco door vuil water.
De verhuurder gaat zitten in een fauteuil, vult een lange stenen pijp langzaam - leedvermaak
over de boeken van de tijd.
Dan trekt hij een naar hem toe en opent het, en begint te bestuderen - omkeren van de
bladeren heen en weer. Zijn wenkbrauwen zijn gebreid en zijn lippen bewegen
pijnlijk.
"Hex, kleine twee in de lucht, kruis en een viool-de-dee.
Heer! wat een die hij was voor het verstand! "
Momenteel is hij ontspant en leunt achterover, en knippert met zijn rook door de kamer op
dingen onzichtbaar voor andere ogen. "Vol geheimen", zegt hij.
"Wonderful geheimen!"
"Als ik de trek van hen - Lord!" "Ik zou niet doen wat hij deed, ik was net -
goed! "Hij trekt aan zijn pijp.
Hij vervalt in een droom, de onsterfelijke prachtige droom van zijn leven.
En hoewel Kemp onophoudelijk heeft gevist, geen mens te redden van de eigenaar kent die
boeken zijn er, met de subtiele geheim van onzichtbaarheid en een dozijn andere vreemde
geheimen daarin geschreven.
En niemand anders weet van hen tot hij sterft.