Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vredestichters Jeremy Gilley in gesprek met Prem Rawat
Ik ben Jeremy Gilley, filmmaker en oprichter van Peace One Day.
2012 was een mijlpaal: 280 miljoen mensen kenden Peace Day - 4% van de wereldbevolking.
Dat kan in 2013 verdubbelen.
Als we samenwerken kan Vredesdag een vast terugkerend evenement worden.
Een dag zonder kindermishandeling, vrouwenmishandeling, wapengeweld.
Ons thema dit jaar is: 'met wie sluit jij vrede?'
Hoe is dit begonnen?
Mijn eerste film ging over het instellen van 21 september als vaste dag van geweldloosheid.
Die documentaire, 'Peace One Day', vertelt het hoe en waarom van die dag zonder geweld.
Aldus is besloten.
Het was een geweldig en eervol avontuur,
en als filmmaker was ik verrast dat juist de camera kon helpen zo'n project te doen slagen.
Mijn tweede film liet zien dat er echt levens mee gered werden - in Afghanistan.
Jude Law vergezelde me en dat werkte goed.
Iedereen in Afghanistan ging meedoen; ook de Taliban leverden op die dag hun aandeel.
Daardoor, en door de inspanning van velen, met name de VN,
konden 10.000 vaccineerders in gebieden die gewoonlijk te gevaarlijk waren...
miljoenen kinderen vaccineren tegen polio.
Dat liet zien dat die dag niet slechts een symbool was.
Dat het kon werken waar het onmogelijk leek.
Een persbericht van de VN in Afghanistan, afdeling Veilgheid en Beveiliging, meldde
dat er op die dag 70% minder geweldsincidenten waren. Ongelofelijk!
Veelzeggend is dat de Taliban toestemden om de betrokken gezondheidswerkers toe te laten.
Ik dacht: als het daar kan, kan het overal.
En cynicus zou zeggen: Wat heb je nu aan één dag?
Ik was nu tweemaal in Afghanistan, en ik zag dat er levens mee gered worden.
Samen met Jude, Ahmed en anderen kregen we een idee:
we wilden een zo groot mogelijke afname van geweld realiseren
in gezinnen, scholen, wijken en tussen landen,
en ook zoveel mogelijk mensen mobiliseren om bijeen te komen voor vrede.
Dit werd de Global Truce Campaign.
Daavoor moesten er samenwerkingsverbanden gevormd worden met toonaangevende partners.
In 2012 werkte een studentencoalitie samen met de Engelse Studentenbond,
een coalitie van organisaties tegen huiselijk geweld, met de EVV Global Foundation
en een coalitie van NGO's met Inter Peace.
Die coalities activeerden op hun beurt duizenden organisaties overal ter wereld.
Een topjaar wat participatie betreft.
Met wie sluit jij vrede?
Iedereen kan hier meehelpen met het vredesproces.
Samenwerken en vrede sluiten verhoogt onze kwaliteit van leven.
Geweldsreductie niet alleen in conflictgebieden, maar ook thuis, op school en op straat.
Met wie sluit jij vrede? Wie breng jij op Vredesdag bij elkaar?
Ik maakte kennis met Prem Rawat door een uitnodiging van het Europese Parlement.
Dank voor uw wijze woorden - en dank voor deze uitnodiging.
Hij vertelde een verhaaltje - dat was mooi, en diepzinnig en inspirerend.
Op dat moment wist ik dat hier een man stond met een heel wijze kijk...
op het hoe en waarom van vrede; een levenslange passie voor vrede.
We moeten onze hulpbronnen, intelligentie en de goedheid van ons hart inzetten
om vrede tot stand te brengen op onze planeet aarde -
hoe onmogelijk dat misschien ook lijkt.
Toen ontdekte ik dat hij daar al zijn hele leven over praat en de wereld afreist
en jaarlijks honderdduizenden mensen toespreekt.
Zijn leven is gewijd aan mensen inspireren en instrumenten geven...
om over vrede na te denken en ervoor te doen wat mogelijk is.
Een prachtig mens - een wijze, moedige, indrukwekkende man.
Niet de wereld heeft het nodig, maar wíj, als individuen, hebben die vrede nodig.
Ik had dat hele proces meegemaakt van het instellen van Vredesdag en alles daaromheen -
ik voelde een hoop synergie, met wellicht mogelijkheden voor samenwerking.
Ik wilde als filmmaker een film maken over vrede; fundamentele vragen beantwoorden.
Ik besefte dat Vredesdag niet bestond. Laten we die samen met anderen creëren,
en met één stem op 21 september een nieuwe generatie laten weten dat het ook anders kan!
Dank voor uw aandacht.
Ik greep deze kans met beide handen aan
want ik wist dat deze man hier al veel langer mee bezig was dan ik.
Het zou prachtig zijn als Prem - zijn leven is helemaal gewijd aan vrede,
hij spreekt erover en inspireert mensen overal -
als hij op enige manier de mensen kan laten weten
dat ze deze geweldloze dag wereldwijd samen kunnen nastreven.
Fijn u te ontmoeten.
Ik had nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn.
Daar gaan we!
Ik ben al dertien jaar op pad om vrede, en een dag van de vrede, te promoten.
Ik had het idee dat als we dit gezamenlijk nastreven los van politiek en religie,
dat die eenheid misschien een nieuw bewustzijn kan creëren
van onze fundamentele relaties met vrede en duurzaamheid; samenwerken als eenheid...
Wat vind u daarvan - het idee dat we ons wereldwijd kunnen verenigen voor vrede?
Ik vind het geweldig als wie dan ook probeert dat bewustzijn in mensen wakker te maken
om vrede te overdenken en te begrijpen.
Heel belangrijk, want dat gebeurt weinig. Hoe belangrijk is vrede voor een mens?
Ik zie vrede als essentieel. Vrede is fundamenteel in de mens aanwezig.
Wij moeten gaan zien dat wij zelf de bron van vrede zijn.
Dat zei Socrates lang geleden: "Ken uzelf." Hij had van alles kunnen zeggen.
"Beklim die berg, haal die steen weg, maak die zee leeg." Maar hij zei: "Ken uzelf."
Mensen praten daarover, maar begrijpen niet altijd wat dat eigenlijk zeggen wil:
zien dat jij zelf de bron van vrede bent,
de bron van helderheid, de bron van vreugde.
Dus iedereen die die stappen zet, en mensen helpt inzien...
dat ze vrede nodig hebben, en het belang ervan voor de samenleving -
dat is iets heel bewonderenswaardigs, en enorm belangrijk in onze maatschappij.
Wij reizen rond, praten over vrede, promoten een Vredesdag.
We weten dat één dag vrede maanden voorbereidend werk vraagt.
Ze zijn er dag en nacht mee bezig - die dag is het eindproduct...
van hun creativiteit en hun wens om mee te doen.
Wat gebeurt er als ik kwaad word? Gisteren werd ik kwaad om iets dat me niet beviel.
De meeste tijd voel ik me lekker -
wat zegt dat over mij, als ik over de rooie ga?
Gaat u wel eens over de rooie?
Het enige wat dat over ons zegt, is dat we mensen zijn.
Een boom besteedt er veel energie aan om sterk en recht omhoog te groeien.
Maar hij weet ook dat hij moet meegeven als het hard waait.
Anders zullen er takken afbreken.
Ik zie het zo: wij hebben al die schakeringen.
Soms zijn we verdrietig, soms zijn we blij, soms worden we kwaad -
daar gaat het niet om.
De kwaadheid is het punt niet. Het gaat erom welke basis je hebt.
Sta je stevig verankerd in vrede?
Is vrede een onvervreemdbaar deel van je?
Zoniet, dan blaast die storm van kwaadheid je omver - omdat je fundering niet deugt.
Die fundering is essentieel.
Als je kwaad wordt, en je leert er iets van, dan is het geen probleem.
Verdriet hebben en er iets van leren is geen ramp.
Veel te veel mensen denken dat je met vrede een soort plant wordt.
Je zit op een berg, ongevoelig voor de wereld om je heen.
Maar zo is het niet. Je bent en blijft een mens.
Het leven kent vele schakeringen. Welke kiezen we? De keuze is aan ons.
Leren we iets van die kwaadheid? Of laten we ons meeslepen?
Begrijpen we waarom we kwaad werden? En doen we dat de volgende keer anders?
Of laten we de storm van kwaadheid, verdriet of wanhoop ons omverblazen en bedelven?
Voor mij begon het ermee dat ik heel kwaad was over wat er gaande was.
Waarom werd ik vernederd op school? Waarom gedroeg de wereld zich zo vreemd?
En omdat ik kwaad was op alles om me heen,
wilde ik een vredesdag gaan creëren - in de volle overtuiging dat dat zou mislukken.
Dan kon ik zeggen: zie je wel - de mensheid wil nog niet eens voor één dag samenwerken.
Maar wat gebeurde? Het lukte wél! En nu ben ik minder boos en hoopvoller dan ooit.
Het is interessant hoe -
ik begrijp wat u bedoelt: je kunt je boosheid omvormen tot een positieve energie
in plaats van iets wat kapot maakt.
Dat is oké, zegt u - en dat klopt.
Veel mensen die kwaad zijn, richten die energie verkeerd en doen vreselijke dingen.
Kijk maar om je heen - sommige mensen...
Kijk eens naar een baby - die wil zich goed voelen, wil zich gewoon lekker voelen.
En gebeurt er iets wat niet lekker aanvoelt,
dan gebruikt de baby die boosheid om moeder te laten weten: er is iets niet in orde.
Ik voel me niet lekker, doe iets! Dan komt moeder kijken: wil je eten? Is je luier vies?
En als dat in orde is gemaakt, komt de baby tot rust, en wordt stil.
Wij kunnen dat leren van die baby.
Dat er weliswaar iets is wat je kwaad maakt - zoals bij u:
"De wereld is voortdurend aan het ruziemaken - dat maakt me kwaad."
Die boosheid heeft u omgezet in iets positiefs.
Daardoor ziet u nu een heel andere kant, die u eerst niet zag - en dat is heel mooi!
Het is een soort gevecht, nietwaar? Soms voel ik...
dat ik moet vechten voor vrede. Hoe kijkt u daar tegenaan?
Als een kapitein van een schip in een storm, met een kleine bemanning -
geen tijd voor beleefdheden.
"Haal snel dat zeil naar beneden - anders vergaan we."
Soms is het runnen van Peace One Day, dit project, zó hectisch -
omdat we tijd tekort komen.
Soms voel ik het echt als een gevecht, en probeer ik in te schatten wat mensen...
Je wil resultaat zien. En soms lijkt het wel...
of mensen om de een of andere reden dat resultaat niet willen, en dan...
probeer je die situatie te sturen - wat uiteindelijk een staakt-het-vuren opleverde.
We weten allebei dat die drie jaar voorbereiding daarvan,
dat staakt-het-vuren in heel Afghanistan - geen vanzelfsprekende zaak was. Integendeel.
Het was hard werk, een gevecht!
Zie ik dat goed? Kan vrede soms een gevecht zijn?
Om het te bereiken? Dat kan - maar laten we kijken naar de basis.
Naar mijn mening - en ik heb hier veel over nagedacht,
want ik spreek hier al bijna 40 jaar over -
ik zie een eenvoudig principe:
als je probeert verschijnselen van vrede te creëren zónder vrede, krijg je problemen.
Als vrede aan de basis ligt, zal het zich vanzelf manifesteren.
Zonder moeite. Maar als er op een heel fundamentele plek geen vrede is,
en je alleen de verschijningsvormen najaagt,
wordt het heel erg lastig.
Met mijn boodschap wil ik duidelijk maken dat vrede binnen in je zit.
En het is niet 'mijn boodschap'. Vele anderen zeiden dit ook:
"Vrede zit in je. Zoek bij jezelf. Zoek binnen in je. En ontdek die vrede."
Want zolang dat niet gebeurt,
blijft het heel lastig om omstandigheden te scheppen die horen bij vrede.
Vrede moet aan de basis liggen.
Dan hoef je je niet druk te maken over hoe het zich manifesteert - dat gaat vanzelf.
Ik praat dagelijks met mensen, vooral met jonge mensen.
We hebben nu onderwijsmateriaal in zes hoofdtalen in 197 landen.
Dat vind ik heel belangrijk: jongeren inspireren en in staat stellen
die visie van samenwerking vorm te geven.
Ze instrumenten verschaffen om dat te doen, om vredestichters te worden.
Als jongeren mijn films zien, en mijn reizen, vragen ze: "Waarom ben je doorgegaan?"
Ik was in New York toen 9-11 gebeurde. "Waarom ben je toen niet gestopt? Wat houdt je gaande?"
Een soort algemeen idee dat vrede onmogelijk is. Is dat een probleem wat we hebben,
dat mensen niet geloven dat de wereld kan veranderen?
En dat ze moeten gaan begrijpen...
dat als je zelf gaat meedoen, en iedereen op aarde dat doet, de wereld morgen anders is.
Is dat idee een obstakel?
Ja - omdat dan de verantwoordelijkheid voor verandering niet bij hún ligt, maar elders -
bij de regering, of bij de neerdalende engelen...
Zij denken dat? Ja.
Ze zien niet dat zij óók deel zijn van de formule en iets kunnen betekenen.
Maar dat kunnen ze wel degelijk.
Dat te weten kan al een enorm effect hebben.
Dat jij wel degelijk een essentieel onderdeel bent van dat mechanisme...
dat vrede op aarde kan verwezenlijken. Dat je daar deel van uitmaakt.
Je bent meer dan een ontvanger van het nieuws: "Er is nu vrede op aarde. Dank u."
Nee. Jij bent onderdeel van de oplossing!
En het maakt totaal niets uit wie je bent.
Bij ons ligt de nadruk heel sterk op de jeugd - en heel terecht want die zijn onze toekomst.
Maar ik vind dat ook de mensen die geen kind meer zijn, erbij horen.
Misschien zijn het overgrootouders. Misschien hebben ze nog maar drie dagen te leven.
Maar ook zij moeten gaan beseffen...
dat ze deel uitmaken van dat proces om vrede tot stand te brengen.
Ik wil iedereen erbij betrekken. De jongeren, maar ook de leraren van de jongeren.
Heel belangrijk! Als zij geen voeling hebben met zichzelf, wat gaan ze de jeugd dan leren?
Ik wil de jeugd erbij, hun leraren erbij,
ik wil zakenmensen erbij, regeringen erbij, de armen erbij, de rijken erbij,
ik wil de mensen die aan de kant staan erbij -
iedereen hoort erbij!
Zelfs de mensen waarvan we gezegd hebben: "Jij hebt iets fout gedaan, jou sluiten we op."
Want straks komen ze weer vrij, en dan? Ik wil iedereen erbij betrekken!
Dit is goed nieuws. Ik blijf zeggen:
u en ik en alle mensen moeten ons steeds opnieuw realiseren dat vrede mogelijk is.
Ja, vrede is echt mogelijk.
Misschien komt er dan een dag dat het dóórdringt!
Het dríngt door. Dat maakt u duidelijk, daarom gaan we er elke dag weer geïnspireerd tegenaan.
En met ons vele anderen wereldwijd.
Het ís mogelijk, het werkt. Vergeving bestaat, stoppen kán - ondanks alles.
- Natuurlijk! - We moeten erin geloven.
Het is beslist mogelijk. Ik wil het zien gebeuren tijdens ons leven.
En het is een proces, een reis. We willen hetzelfde, toch? - Jazeker.
Wie dit ziet, zal beamen dat onze grootste uitdaging is...
het idee te aanvaarden dat individuen de wereld kunnen veranderen.
Als we dat allemaal doen: bingo. - Ja. Maar allemaal.
Grootvaders, basisschoolkinderen - iedereen moet hier deel van worden,
en gaan beseffen dat vrede mogelijk is
en dat mensen zich bewust kunnen worden van onze fundamentele uitdagingen.
Ik heb bijna alle conflictgebieden ter wereld bezocht, en enorm veel gereisd - net als u.
Maar eerlijk gezegd heb ik waar ik ook was, Afghanistan, Sudan, Somalië -
nooit vechtende mensen gezien. Alleen mooie mensen, mensen vol passie en moed en hoop!
Bijna overal is vrede!
Ik weet wel dat er mensen onnodig en onschuldig lijden,
dat is erg en ik wou dat dat niet zo was -
maar de grootste oorlog die vandaag de dag woedt,
is het geweld dat plaatsvindt binnenshuis.
Toen u net zei dat u veel conflictgebieden hebt bezocht, dacht ik bij mezelf:
weet je waar het grootste conflictgebied is? Hier! Hier ontstaan de conflicten.
Dit is het grootste conflict. En ieder mens op aarde...
draagt dat mogelijke conflictgebied met zich mee. Bovenop!
Maar heeft ook een plaats van vrede bij zich -
die zit in het hart van ieder mens.
Maak een keuze!
En mensen zoals u, die de mensen opzoeken, geven ze die keuze:
kies voor vrede!
Ja... ongelofelijk spannend.
En het is belangrijk, denk ik, hoe de jeugd wordt onderwezen...
op het gebied van vrede; het besef dat zij zélf de vredestichters zijn.
Het gaat erom wat hierboven gebeurt.
Als je hier achterstaat samen met vrienden en familie, verbetert jullie kwaliteit van leven.
Daardoor verbetert de samenleving en daarmee ook de wereld.
Dat zie ik gebeuren: enthousiasme voor vrede.
Begrip dat vrede ongekende welvaart brengt.
Dat we kunnen samenwerken. Dat dit niet iets onmogelijks is maar juist heel goed mogelijk!
Als we zoveel ellende kunnen veroorzaken, kunnen we ook voorspoed brengen -
dat is simpelweg de andere kant ervan. Dit is echt iets om enthousiast over te zijn.
Iedereen, niemand uitgezonderd!
Als iedereen beseft dat wijzelf de vredestichters zijn,
dat wij het probleem in onszelf én samen met anderen moeten oplossen, wij allemaal -
dan veranderen we de wereld.
Ik vind het geweldig u te ontmoeten. Ik had u al eens horen spreken,
en ik had over u gehoord.
Maar waar ik echt perplex van sta...
ik zie u als een soort Jedi-krijger - die figuren uit Star Wars met hun lichtsabels.
Ongelofelijk hoe zuiver u aanvoelt wat de essentie van vrede is.
En dat u rond de wereld vliegt met de meest geavanceerde vliegtuigen
om een boodschap van vrede te verkondigen. U bent beslist de grootste vredeskrijger!
Het was een grote eer u te ontmoeten en uw visie te horen -
en de kijkers vinden dat vast ook.
Ik vond het heel fijn om u te ontmoeten en met u te praten - en ik hoop echt...
dat ik niet de enige krijger ben, maar dat ieder mens op aarde een vredeskrijger is.
Het allerbeste, Prem. En bedankt. Heel graag gedaan.
Na ons gesprek voelde ik me boordevol energie.
Ik voelde dat ik... een groot vredestichter had ontmoet.
Dat dit een man is wiens hele leven in dienst staat van mensen mogelijkheden bieden.
Een man van de vrede.
Het is een voorrecht en een eer zo iemand te ontmoeten - ongelofelijk, ik heb echt geboft.
Hij zal mensen versteld doen staan. Als een Jedi.
Hij is een echte Jedi, toch?
Het was echt een bijzonder, spannend, leuk, geïnspireerd moment in mijn leven. Echt gaaf.
Het beste.
Heel erg bedankt. Geweldige eer.
Met wie sluit jij vrede?
De volledige versie is te zien op wopg.org/peacemakers .