Tip:
Highlight text to annotate it
X
Mijn naam is Jeffrey Boussolini, en
[JEFFREY BOUSSOLINI, KATTENEXPERT] ik ben socioloog en filosoof.
Ik ben vooral geïnteresseerd in het bestuderen van katten,
van interacties tussen katten, en interacties tussen katten en mensen.
Dit is één van mijn favoriete shirts.
Het is waarschijnlijk mijn lievelingsshirt.
Jij bent zacht!
Ik woon al erg lang met katten, sinds ik ongeveer 10 was,
of misschien 9. Bij het Centrum voor Kattenstudies hebben we ons best gedaan om
te letten op de manier waarop katten met elkaar omgaan, de manier waarop
mensen met katten omgaan, en we besteden veel tijd aan
het zorgvuldig observeren en proberen te begrijpen van hun gedrag,
en van hun communicatie.
Iets anders dat ik bestudeer, omdat ik opgroeide in Los Alamos, New Mexico,
is de geschiedenis van de ontwikkeling van nucleaire wapens.
En één van mijn docenten zei, "Je kunt niet altijd alleen maar aan kernoorlogen denken,
je moet ook iets anders hebben wat je bezighoudt,
Iets dat minder akelig is, dat grappiger en meer innemend is."
Ik krijg altijd een mailtje als er een nieuwe Maru-video is.
En zodra ik er eentje krijg, stop ik met alles,
en dan moet ik zien wat Maru aan het doen is.
Het is echt net een drug,
[AMY KELLNER, BEDENKER VAN THE CUTE SHOW] je voelt je er gewoon goed door. Geef me gewoon
de schattigheid, ononderbroken. Ik wil niets horen,
ik wil niets zien, ik wil alleen de schattigheid,
geconcentreerd.
Mijn naam is Amy Kellner, ik ben fotoredacteur bij New York Times Magazine.
Daarvoor werkte ik bij VICE, en
toen ik daar was bedacht ik The Cute Show.
Ik denk dat je mij hier niet eens voor zou moeten filmen.
Je zou alleen m’n stem moeten horen en dan een close-up van een kitten moeten laten zien,
want dat is alles wat je eigenlijk wilt zien.
Favoriete afleveringen van The Cute Show...
Cat Prin! was in de tijd van MySpace,
mensen gebruikten ze vaak als profielfoto
op MySpace. De populairste foto’s waren die
met de kikkermuts, of met het konijnenmutsje.
Die zag ik vaak, en het waren altijd dezelfde katten.
Ik deed een beetje onderzoek op het internet en zag dat het
[TAKAKO IWASE, KATTENKLEDINGMAAKSTER] een Japanse vrouw was die kleding maakt voor katten.
Veel dieren, vooral de jongere leden van de diersoort,
lijken erg op jonge mensen.
En dingen als grote ogen, en een bepaalde soort gezichtsstructuur,
een ronde gezichtsstructuur, en dat mensen een evolutionair ontwikkeld vermogen
hebben om sympathie te voelen voor jonge mensen en ze te beschermen...
De theorie is dat veel dieren dezelfde reactie in ons losmaken.
Ze zegt dat ze kleding begon te maken voor katten omdat God zei dat ze dat moest doen.
Ik wil ook wel zo’n boodschap van God krijgen.
Welkom bij het Centrum voor Kattenstudies.
Kom binnen.
Dit is waar we de interacties bestuderen
[HET CENTRUM VOOR KATTENSTUDIES] tussen katten en tussen katten en mensen.
Het grootste deel van de tijd hangen ze hier rond in de verschillende ruimtes
van het Centrum. We hebben onze werkstations, waar we notities kunnen maken
over wat ze aan het doen zijn, en we zetten die notities ook in de computers.
Dit is van 11 april 2008:
“We zien 2 kartonnen dozen waar katten in zitten, en 4 mensen die eromheen staan.
Twee toeristen uit Denemarken praten tegen de katten om ze te kalmeren,
en zeggen dat als ze niet op vakantie waren,
ze de katten mee naar huis hadden genomen.”
Er zijn twee verschillende locaties van het Centrum, dit is de hoofdlocatie,
en er zijn 4 katten die hier meestal zijn.
Een andere locatie voor 2 katten, waar de zussen
Esmerelda en Mimi wonen. We hebben ook
veel foto’s en we hebben wat video’s,
maar het is van onschatbare waarde om duizenden of zelfs miljoenen clipjes te hebben
van kattengedrag op het internet.
Het is een subcultuur van schattigheid en humor.
Er is het idee dat het internet van katten gemaakt is.
Misschien heb je die video gezien.
En dat is een redelijk overtuigend idee.
Niet technisch gezien natuurlijk.
Misschien zijn we zo blasé geworden van alle seks, drugs en rock & roll,
en is er niets meer overgebleven behalve katten.
Een nadeel van al die schattige kattenfilmpjes,
is dat het een beetje verpest is... Het heeft de standaard voor ‘schattig’ zo verhoogd,
dat als ik nu een gewone kat zie, ik zoiets heb van:
je bent wel oké.
Als mensen worden we gevormd door onze interacties met katten,
met honden, met andere diersoorten.
Dat is iets wat duidelijk is voor iedereen die weleens dieren heeft gehad.
Ik denk dat onze cultuur veel verschuldigd is
aan referenties naar en interactie met dieren.
Het is niet iets heel erg diepzinnigs. Dat is de schoonheid ervan, er is geen...
Ik weet het niet. Ik vind het gewoon leuk, en ik hoef er niet te hard over na te denken.
Ik klink dom.
Eén van de dingen waar we aan werken bij het Centrum voor Kattenstudies
is kattenyoga.
We proberen systematisch naar yoga met katten te kijken.
De manier waarop ze bewegen is eigenlijk al een vorm van yoga,
omdat ze erg lenig zijn, maar daarbij ook hoe ze meedoen
met yoga met ons als een soort van intersubjectieve
communicatieve ervaring.
Kom op.
Het lijkt mij heel waarschijnlijk dat
yoga en bepaalde vechtsporten werden ontwikkeld op basis van een zorgvuldige
observatie van de manier waarop dieren zich gedragen,
en dat proberen te imiteren voor mensen.
Ik zal nog een ademhalingsoefening doen, en misschien,
als we geluk hebben, springt Katrina op me.
Wat me in eerste instantie interesseerde aan kattenyoga,
was dat als ik gewoon thuis yoga deed,
of als we daar yoga deden, in de context van het Centrum voor Kattenstudies,
ze dan mee gingen doen, ze interesse toonden
in meedoen, óf door sommige posities na te doen,
óf door erbij te komen, door op je buik te klimmen,
of op je rug in andere posities.
Hé, kom eens hier.
Katrina, hé.
Prima!
Ze zijn allemaal een beetje hun eigen ding aan het doen.
Sorry.