Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK XX: het einde van de Middeleeuwen
De Miss Alans wel naar Griekenland, maar ze gingen zelf.
Zij alleen van dit kleine bedrijf zal verdubbelen Malea en ploeg de wateren van de
Saronische Golf.
Zij alleen een bezoek aan Athene en Delphi, en ofwel heiligdom van intellectuele song -
dat op de Akropolis, omringd door blauwe zee, dat onder Parnassus, waar de
adelaars te bouwen en de bronzen wagenmenner drives onverschrokken naar oneindigheid.
Trillen, angstig, beslag genomen met veel spijsvertering brood, hebben ze verder naar
Constantinopel, zijn ze rond gaan in de wereld.
De rest van ons moet tevreden zijn met een eerlijke, maar een minder zware, doel.
Italiam petimus: we terug naar het Pension Bertolini.
George zei dat het zijn oude kamer.
"Nee, het is niet is," zei Lucy, "want het is de kamer die ik had, en ik had je vader
ruimte. Ik vergeet waarom, Charlotte maakte me, voor sommige
reden. "
Hij knielde op de betegelde vloer, en legde zijn gezicht in haar schoot.
"George, je baby, sta op." "Waarom zou ik niet een baby?" Mompelde
George.
Niet in staat om deze vraag te beantwoorden, ze zette zijn sok, die ze probeerde te
herstellen, en keek uit het raam. Het was avond en het weer de lente.
"Oh, Charlotte de moeite," zei ze bedachtzaam.
"Wat kunnen zulke mensen worden gemaakt?" "Hetzelfde spul als Parsons van gemaakt zijn."
"Onzin!"
"Heel goed. Het is onzin. "
"Nu je op stapt uit de koude vloer, of je van start reuma volgende, en u
stoppen met lachen en zo dom. "
"Waarom zou ik niet lachen?" Vroeg hij, pinning haar met zijn ellebogen, en het bevorderen van zijn gezicht
de hare. "Wat is er om huilen?
Hier Kus me. "
Hij wees op de plek waar een kus zou welkom zijn.
Hij was een jongen na alles.
Toen het ging om het punt, was zij het die herinnerde het verleden, dat ze in wiens ziel
het ijzer had ingevoerd, ze wist van wie die kamer dit was vorig jaar.
Het maakten hem geliefd bij haar vreemd dat hij moet worden soms verkeerd.
"Elke letters?" Vroeg hij. "Net een lijn van Freddy."
"Nu hier kus me, dan hier."
Dan, dreigde opnieuw met reuma, hij wandelde naar het raam, opende het (als het
Engels wil), en leunde uit.
Er was de borstwering, daar de rivier, is er aan de linkerkant het begin van de
heuvels.
De cabine-driver, die in een keer begroet hem met het gesis van een slang, kan het zijn dat
zeer Phaethon die dit geluk in gang gezet twaalf maanden geleden.
Een passie van dankbaarheid - alle gevoelens groeien tot passies in het Zuiden - kwam over de
man, en hij zegende de mensen en de dingen die zo veel moeite genomen over
een jonge dwaas.
Hij had geholpen zichzelf, dat is waar, maar hoe dom!
Al het vechten dat telde was gedaan door anderen - door Italië, door zijn vader, door
zijn vrouw.
"Lucy, kom je en kijk naar de cipressen en de kerk, ongeacht de naam, nog steeds
laat zien. "" San Miniato.
Ik ga gewoon af van uw sok. '
"Signorino, domani faremo uno giro," riep de koetsier, met boeiende zekerheid.
George vertelde hem dat hij zich vergist had, ze had geen geld om weg te gooien op het rijden.
En de mensen die niet hadden bedoeld om te helpen - de Miss overlaadt, de Cecils, de Miss
Bartletts!
Ooit gevoelig zijn voor het lot vergroten, George telde de krachten die hem had geveegd in deze
tevredenheid. "Alles wat goed in de brief Freddy's? '
"Nog niet."
Zijn eigen content was absoluut, maar die van haar hield bitterheid: de Honeychurches had niet
ze vergeven, ze gruwden haar verleden hypocrisie, ze had vervreemd Windy
Hoek, misschien wel voor altijd.
'Wat zegt hij? "" Silly boy!
Hij denkt dat hij wordt waardig.
Hij wist dat we moeten afgaan in het voorjaar - hij heeft bekend het voor zes maanden - dat, als moeder
zou niet geven haar toestemming moeten we de zaak niet in onze eigen handen.
Ze hadden een billijke waarschuwing, en nu noemt hij het een schaking.
Belachelijk boy - "" Signorino, domani faremo uno giro - "
"Maar het zal allemaal goed komen in het einde.
Hij heeft op te bouwen ons beiden uit de begin opnieuw.
Ik wil echter dat Cecil niet veranderd was zo cynisch over vrouwen.
Hij heeft, voor de tweede keer, heel gewijzigd.
Daarom zullen de mensen hebben theorieën over vrouwen? Ik heb geen over mannen.
Ik wil ook, dat de heer Beebe - "" Je goed kan die wens. "
"Hij zal ons nooit vergeven - ik bedoel, hij zal nooit meer geïnteresseerd in ons.
Ik zou willen dat hij niet te beïnvloeden zoveel op het Windy Corner.
Ik wou dat hij hadn't - Maar als wij de waarheid, de mensen die echt van ons zijn zeker
terug te komen op ons in de lange termijn. "" Misschien. "
Toen zei hij zachter: "Nou, ik heb de waarheid handelde - het enige wat ik deed - en u
kwam terug naar mij. Dus misschien weet je. "
Hij draaide zich weer in de kamer.
"Onzin met die sok. 'Hij droeg haar naar het raam, zodat zij,
Ook zag al het uitzicht.
Ze zonk op hun knieën, onzichtbaar vanaf de weg, ze hoopten, en begonnen te fluisteren
elkaars namen.
Ah! het was de moeite waard, het was de grote vreugde die ze hadden verwacht, en ontelbare
kleine vreugden waarvan zij had nooit kunnen dromen. Ze waren stil.
"Signorino, domani faremo -"
"Oh, de moeite die man!" Maar Lucy herinnerde zich de leverancier van
foto's en zei: "Nee, niet zo onbeleefd tegen hem."
Dan met een vangen van haar adem, mompelde ze: "Meneer Eager en Charlotte,
vreselijke bevroren Charlotte. Hoe wreed ze zou zijn om een man als dat! "
"Kijk naar de lampjes gaan over de brug."
"Maar deze ruimte doet me denken aan Charlotte. Hoe verschrikkelijk om oud te worden in Charlotte's
weg!
Om te denken dat die avond in de pastorie, dat ze niet moeten horen je vader was in
het huis.
Want zij zou zijn gestopt met me aan de gang in, en hij was de enige persoon in leven die zou kunnen hebben
maakte me logisch. Je kon niet gemaakt hebben me.
Als ik ben erg blij "- ze kuste hem -" Ik herinner me op hoe weinig het allemaal hangt.
Als Charlotte had alleen bekend, zou ze zijn gestopt met me aan de gang in, en ik zou gegaan zijn
te dom Griekenland, en worden anders voor altijd. "
'Maar ze wist, "zei George," Ze zag mijn vader, zeker.
Hij zei zo. "" Oh, nee, ze hem niet zien.
Ze was boven met de oude mevrouw Beebe, doe je dat niet meer, en ging toen meteen naar de
kerk. Ze zei zo. "
George was koppig opnieuw.
"Mijn vader," zei hij, "haar zag, en ik liever zijn woord.
Hij zat te soezen door het onderzoek vuur, en hij opende zijn ogen, en er was Miss
Bartlett.
Een paar minuten voordat je binnenkwam Ze was te draaien om te gaan als hij wakker werd.
Hij wilde niet met haar spreken. "
Ze spraken over andere dingen - het onsamenhangende gesprek van degenen die zijn
vechten om een ander te bereiken, en waarvan de beloning is om ontspannen te zitten in elkaars
armen.
Het was lang voordat ze terugkeerden naar Miss Bartlett, maar toen ze haar gedrag
leek meer interessant. George, die een hekel elke duisternis, zei:
"Het is duidelijk dat ze wist.
Dan, waarom zij het risicoprofiel van de vergadering? Ze wist dat hij daar was, en toch ging ze naar
kerk. "Ze probeerden het ding samen stuk.
Terwijl ze praatten, een ongelooflijke oplossing kwam in de geest van Lucy's.
Ze verwierpen het, en zei: "Hoe graag Charlotte om haar werk ongedaan te maken door een zwakke
modderen op het laatste moment. "
Maar iets in de stervende 's avonds, in het geraas van de rivier, in hun omhelzing
waarschuwde hen dat haar woorden niet voldeden aan het leven, en George fluisterde: "Of heeft ze
betekent het? "
'Mean wat? "" Signorino, domani faremo uno giro - "
Lucy boog naar voren en zei met zachtheid: "Lascia, Prego, Lascia.
Siamo sposati. "
"Scusi tanto, signora," antwoordde hij in de kleuren als zacht en opgeklopte zijn paard.
"Buona sera - e Grazie." "Niente".
De koetsier reed weg zingen.
"? Mean wat, George" Hij fluisterde: "Is het deze?
Is dit mogelijk? Ik zal een wonder voor jou.
Dat uw neef heeft altijd gehoopt.
Dat vanaf het allereerste moment dat we ontmoet, ze hoopte dat, diep in haar geest, dat we moeten
zijn als dit - uiteraard, heel ver naar beneden. Dat vocht ze ons op het oppervlak, en toch
Ze hoopte.
Ik kan niet uitleggen haar op een andere manier. Kan je?
Kijk hoe ze me in leven gehouden in u de hele zomer, hoe ze gaf je geen rust, hoe
maand na maand werd ze meer excentriek en onbetrouwbaar.
De aanblik van ons achtervolgd haar - of kon ze niet hebben beschreven ons als zij deed om
haar vriendin. Er zijn details - het verbrand.
Ik las het boek na afloop.
Ze is niet bevroren, Lucy, is ze niet verdord al door.
Zij scheurde ons onderscheidt twee keer, maar in de pastorie die avond kreeg ze nog een kans
ons gelukkig te maken.
We kunnen nooit vrienden maken met haar of haar te bedanken.
Maar ik denk wel dat, diep in haar hart, ver beneden alle spraak en gedrag,
ze is blij. "
"Het is onmogelijk," mompelde Lucy, en dan, het onthouden van de ervaringen van haar
eigen hart, zei ze: "Nee - het is gewoon mogelijk."
Jeugd gewikkeld hen, het lied van Phaethon aangekondigd passie vergolden, liefde bereikt.
Maar ze waren zich bewust van een liefde meer mysterieuze dan dit.
Het lied stierf weg, ze hoorden de rivier, met beneden de sneeuw van de winter in de
Middellandse Zee.