Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hallo, Fabrizio. - Hallo
Ik ben ook dit jaar op tijd. Ik weet niet waarom, maar so what?
Echt?
Het jaar is afgelopen. Vakantie
Ok, laat ons gaan. - Ok.
Ik vreesde dat je onze afspraak zou vergeten.
We kennen elkaar nu al een jaar.
Ik keek er naar uit, Ik wil geen enkele dag van de vakantie missen.
Waarom zeg je niets?
Kijk. Het werkt nog steeds.
Stop met deze onzin.
Kom mee.
Ik was opgewonden om Fabrizio opnieuw te zien. Mijn hart bonsde
Ik had een vreemd gevoel toen hij me aankeek.
Ik was verward, omdat hij mij niet meer dezelfde leek.
Ik kon niets zien in zijn donkere ogen.
Soms leek hij op een roofvogel, soms op een lammetje.
Ik begreep nooit wat er echt bij hem omging.
Maar het maakte me gelukkig hem te zien in ons bos.
Elk jaar, op het einde van de vakantie...
...verstopten we alles bij een muur, onder een houten afschutting.
Vroeger was dit ondergelopen gebied, maar nu niet langer.
Fabrizio vertelde me dat de rivier opeens was verdwenen.
Stenen werden wit, het mos groeide op de bomen.
Ik was blij alles terug te vinden zoals we het achterlieten.
Zelfs Fabrizio lachtte, zoals vroeger.
Hij staarde me aan. Ik was wel wat ***.
Zijn ogen waren gevuld met zachtheid en ernst.
Soms dacht ik dat hij alles wist over mij.
Dat hij m'n gedachten las.
Hij wist alles over mij.
Het was een vreemd gevoel.
Een gek gevoel.
Opeens dacht ik aan het volwassen worden.
Een prettig gevoel.
Maar ik wist niet waarom.
Waar is Iro?
Ik weet het niet, maar hij komt wel terug.
Stoor me niet. Stop ermee.
Toen Fabrizio me verliet werd ik ***. Ik zat erbij neer.
Waarom liet hij me alleen? Ik was niet vertrouwd...
zoals hij, met het bos.
Hij kende het bos: de geluiden, de dieren, de wegen...
Hij verwittigde me voor een magische, stilte in het bos.
Het bos was zijn thuis, maar ik voelde me alleen.
Ik was *** om aangevallen te worden door een wild dier.
Dom wicht. Je verjaagt de dieren.
Ik zei je: Stoor me niet.
Vooruit. Pak me dan.
Fabrizio. Waar ben je?
Kom terug.
Ik vertel je over mijn droom als je terugkomt.
Alsjeblieft, kom terug.
Ik weet dat je hier bent, Fabrizio. Het is niet grappig.
Weet je waarover ik droomde?
Ik zat in een kleine boot op het water.
Eerst was ik alleen; opeens zat je bij mij in de boot.
Je zat naast me.
Ik legde mij neer en sliep.
Ik sliep, jij kwam naar me toe. Het begon te sneeuwen.
Maar het was geen witte sneeuw, maar zwart.
De hemel was zwart.
De zon, de wolken... alles was zwart geworden.
Stukken ijs vielen neer op mij.
Overal was er ijs...
De boot trachte te ontsnappen uit het ijs, maar tevergeefs.
Het was verschrikkelijk. Overal ijs. Ik was doodsbang.
Ik schreuwde en ontwaakte.
Wat een hoge berg. Morgen beklimmen we hem.
Fabrizio droomde er van hem te beklimmen,
de Blauwe Berg.
Het leek erop dat hij gewed had op zichzelf.
Het klimmen naar de top, om over alles de rivieren, de velden en bomen te kijken.
De volgende dag begonnen we hem te beklimmen...
de Blauwe Berg.
De planten en de bomen onderweg werden steeds vreemder.
Maar Fabrizio wilde niet opgeven.
Hij beval me verder te gaan.
Eindeloos. Toen kwamen we aan op een onbekende plaats.
Wat is er? - Laten we gaan kijken.
Dit is prachtig.
Een magische stad dook op uit het duistere woud.
Hoge torens omgeven door donkere bomen.
De stad was overwoekerd door planten en bomen.
Een echte stad met plaatsen, trappen en gangen.
De gangen en muren waren overwoekerd met...
***'s planten
Het leek of we een verboden plaats hadden betreden...
...en iemand zou opduiken om ons te straffen...
wegens het betreden van deze plaats.
We gaan verder. Blijf achter mij.
Fabrizio, ga er niet heen.
Het kan gevaarlijk zijn. - Helemaal niet.
Nee, Fabrizio.
Alsjeblieft, ga niet. Het is er donker. Laten we hier weg gaan.
We komen terug.
Deze stad is ons geheim.
Kijk naar hem, hij kan niet meer vliegen.
Ik denk dat hij uit het nest viel.
Vind je hem niet leuk?
Misschien kan ik je helpen.
Zwijg en wees stil.
Doe niet zo dom, wees stil.
Wil jij alsjeblieft de kooi herstellen?
Waarom zou ik? Het is jouw beurt.
Toendertijd was Fabrizio zeer aggressief. Ik vond hem niet aardig.
Het deed me pijn, toen hij me zei dat ik kinderachtig en vervelend was.
Ik begreep hem niet.
Het vond het leuk om mij te kwetsen.
Geregeld verstopte hij zich achter de bomen...
om mij *** te maken.
Fabrizio, stop dit spelletje.
Wacht op mij.
Laura. - Fabrizio. Hou me in jouw armen.
Ik heb je. Ik win.
Je bent gemeen.
Je bent mijn prooi. Je bent mijn gevangene. -
Nee.
Niemand zal je helpen.
Je bent gek.
Biedt geen weerstand.
Je bent mijn gevangene. - Nee.
Het is zinloos weerstand te bieden.
Roep maar, als je kan.
Niemand zal je horen.
Laat me gaan, Fabrizio.
Je bent gek. Wat wil je met me doen?
Hou je niet meer van mij?
Stop ermee. Ik ben sterker dan jij.
Nee. Warom bind je me vast? Nee.
Help me. Er is een slang.
Waarom moet je me altijd pijn doen?
Het wordt donker, mijn ouders gaan me straffen
Altijd je ouders. We kunnen zo niet samen spelen.
Als het donker wordt, stop je met spelen roepend om je moeder.
Alsjeblieft, begrijp me. Ze wachten op me. Breng me naar huis.
Ik wil je niet naar huis brengen. Neem de hond.
De hond? Ik ben *** van de hond.
Fabrizio, laat mij niet alleen.
Ik ben *** voor het donkere woud.
Hoe kan je zo gemeen zijn?. Alsjeblieft ga met me mee. - Nee.
Verdomme. Ga weg van mij.
Je bent een gemene jongen. Waarom doe je dat?
Pak ze.
Het is gevaarlijk in het bos.
Ik blijf hier voor altijd. Ik zal nooit naar huis gaan.
Waarom praat je niet meer met mij?
Het is enkel jouw schuld.
Volg me niet.
Waarom begrijp je mij niet? Ik moet thuis zijn voor het donker.
Je bent een idioot. Ik haat je.
Laura... Laura, help me. - Wat gebeurt er?
Laura... Laura, help me.... Laura.
Laura. Ik ben gewond.
Fabrizio, waar ben je?.
Laura, help me.
Ik kom eraan.
Haast je. Ik ben hier.
Ik kan je niet vinden.
Kom vlug.
Zelfmoord. Afschuwelijk.
Smeerlap. Je deed het.
Je hebt hem vermoord. Ik haat je.
Onmogelijk met je te spelen. Ik wist het.
*** je het gedonder?
Waar wacht je op?
Vooruit. Wil je dat ik je draag? - Laat me gaan.
Vooruit. Of we worden nat.
Waar wil je heen? - Hou je mond.
Vreemde plaats hier. - Ja, precies een Ijs-Paleis.
Ik heb nog nooit zoiets gezien voorheen.
Vooruit, Laura. Misschien vinden we wel een...
uitweg.
Ik ben ***, Fabrizio. - Rustig maar.
Waarom hapert de lamp? - Ik weet niet, misschien de batterij.
Wat doen we nu?
Wacht. Ik zoek een andere uitweg. Nee.
Kalmeer je. - Nee. Wacht. Ik wil naar huis.
Als er een uitgang is, zal ik hem vinden.
Ik ben enkel *** als je niet bij me bent. Is er een weg naar buiten?
We kwamen er in, dus vinden we een weg naar buiten.
Vertrouw me en alles komt goed.
Je hebt me altijd geloofd.
Het is koud.
Wat doe je? Stop ermee.
Neem me in je armen en je zal het warm hebben.
Wees niet ***. Ik wil je geen pijn doen.
Ik wil enkel je lichaam zien.
Laat me je in mijn armen nemen.
Wees voorzichtig.
Vertrouw me. Ik zal heel aardig zijn.
Het voelt warm aan. Maar het is niet slecht.
Streel me, raak me aan. Doe het.
Nee, het doet me pijn.
Alsjeblieft, Ik zall voorzichtig zijn. Het wordt mooi...
voor ons beiden.
Fabrizio, ben je hier?
Wat een mooie riem. - Pak het.
Wees niet zo. Geef het terug.
Kom naar beneden. Ik wil met je spelen.
Waarom klim je omhoog?
Vooruit; haal het als je het wilt.
Luister naar dit verhaal Laura: Er was een koning...
...die er van hield om in bomen te klimmen. Hij genoot ervan.
Een eigenaardige koning. - Nee. De koning verveelde zich...
enkel in zijn stad.
Hij besloot een nieuw dorp te bouwen in het woud.
Hij wilde de enige inwoner zijn, net als ik.
Ok, maar ik zal jouw koningin niet zijn.
Maar je moet bij mij blijven, dag en nacht.
Onmogelijk. Ik moet thuis zijn als het donker is.
Ik wil graag hier blijven, maar ik kan niet.
Ga niet. We blijven samen voor altijd.
Je bent gek.
Ok, vergeet het.
Fabrizio bleef alleen in het woud en ik keerde huiswaarts.
Ik lag in bed, maar kon niet slapen.
Ik voelde mij vreemd om al deze dingen.
Het leek alsof Fabrizio wachtte op iets waarvan hij zelf niets wist.
Iets duisters en mysterieus.
Na de ontdekking van de stad sprak hij er niet meer over.
Hij wilde de enige koning zijn van zijn stad.
Hij wilde zijn stad of zijn woud niet delen.
Hij was een idioot. Ik wilde meer weten over zijn geheimen.
Dit meisje wil de koningin zijn in deze stad.
Kun je me horen? Koningin. Ha, ha...
Wat een grap.
Je zal nooit een koningin zijn want je kan niet naar huis.
Nooit.
Nee, dit is en zal nooit jouw stad zijn.
Je zal nooit de koningin van deze stad worden.
Akkoord?
Fabrizio, luister naar me. - Nee.
Dit is belangrijk voor mij. Je weet dat ik graag bij jouw ben.
Soms wil ik van je weg rennen, maar kom steeds terug.
Ik wil bij je blijven, maar onmogelijk 's nachts.
Probeeer me te begrijpen.
Ga weg. Ga naar huis. - maar denk eraan...
...mijn ouders zullen me zoeken. dat wordt het einde.
Ze zullen mij niet meer naar het bos laten gaan.
Maar ik wil niet dat het eindigd. - Oh jij idioot.
Fabrizio, wil jij onze vriendschap beeindigen?
Wacht op mij.
Laten we erover praten.
Luister naar me.
Laat het ons nog eens doen. Zoals in de grot.
We hebben het sindsdien niet meer gedaan.
Was het niet leuk?
Ik dacht dat we van elkaar hielden. Laat het ons nog eens doen.
Steeds meer en meer.
Wees niet meer boos. Ik doe alles voor je.
Maar 's nachts moet ik naar huis.
Ik doe alles voor je.
Fabrizio, ik zou mijn leven voor je geven.
Toon me je borsten. Vooruit.
Ik wil zuigen, zoals een baby.
Ik zal het voor je doen. - Wat gebeurd er met je?
Nee, nee. Ik hou er niet van.
Waarom praatte je met me? Je weet niet wat je wil.
Ik heb genoeg van je. *** je me?
Ik zei je me met rust te laten. - Spreek niet zo met mij.
Waarom kan je niet aardig zijn?
Weet je wie hier woont?
Nee, Ik heb dit huis nooit eerder gezien.
Er woont een meisje in het huis.
Hallo, wil je met ons spelen?
Nee.
Wat is er? Waarom spreek je niet met mij?
Hou je kop. Je begrijpt er niets van.
Als jij verdrietig bent, ben ik het ook. - Hou op,
dom wicht.
's Nachts, als iedereen slaapt, zal ik op je letten.
Ga weg.
Misschien is het jouw domheid, dat me gek maakt.
Volg me niet. Ga weg.
Ben je echt ***?
Ik zou je nooit kwetsen. Je weet dat.
Ga weg, beest.
Kleine meisjes *** maken. Schaam je.
Beter nu? Wees niet meer ***.
Geen reden meer om te huilen als een klein meisje.
Ik jaagde Iro weg voor jou. Iro is mijn beste vriend.
Enkel om je voortdurende angst.
Daarom haat ik je. Ik haat je.
Misschien vergeef ik je, maar onder een voorwaarde.
Je brengt me het blonde meisje.
Hier ben ik. - Welkom in mijn rijk.
Je bent gek.
Mijn naam is Sylvia.
Jouw naam is Fabrizio, Koning Fabricio.
Goed schot.
De vogel wil gaan vliegen. Schiet.
Het is vastgebonden.
Schiet.
Je bent totaal gek. Gek en bruut.
Sterf kleine vogel.
Fabrizio en Sylvia.
Frabizio, stop alsjeblieft.
*** je haar huilen?
Fabrizio, laat me gaan.
Goed, als je er om smeekt.
Vooruit, neem het masker op.
Fabricio, ze wil niet met ons spelen.
Vort. Wij willen spelen.
Ik speel nooit meer met je. - Zeg dat niet.
We hadden altijd lol. Vind je niet?
Het is maar een grapje.
Hou op met huilen. Ik haat dat.
Kijk naar me. Ik ben gekwetst.
Ben je gek? Waarom doe je dat?
Doe niet zo meisjesachtig. Het is maar een schrammetje.
Waar is je moed heen?
Het is goed. Het doet geen pijn meer.
Zij was niet gekwetst. Ze deed enkel zo om me slecht te laten voelen.
Jij bent zo gemeen.
Fabrizio, ik droomde:' Ik zat in een boot op de rivier...
...Ik weet niet wat er gebeurde...'
...ik sliep, Fabrizio. Maar ik voelde dit alles...'
...Opeens begon het te sneeuwen... Ik weet niet waarom...'
...de boot raakte niet uit het ijs... Overal ijs...'
...Ik sliep en het sneeuwde... maar ik zag al deze dingen...'
...Ik sliep... sliep... zoals een prinses...'
Ik vraag je Fabrizio: Wat gebeurde er echt in mijn droom?'
Ze is echt onuitstaanbaar.
Laten we haar vastbinden en voeden met rode mieren.
Nee, we wurgen haar met een halsketting.
Alsjeblief, laat me gaan...
Ik kan het niet langer aanzien.
Wil je vrij zijn, dan moet je meedoen.
We willen je vergeven.
Ik zou haar doden. Ze werkt op mijn zenuwen.
Nee, nu niet.
Ik denk dat het beter is haar te doden.
Nee, als we haar zouden doden, zou er niemand zijn om te ergeren.
Laat ons denken hoe we haar kunnen vernederen
Zij moet haar broekje uittrekken en ons tonen...
hoe ze watert.
Ooit zag ik het aan de waterval.
Zij dacht dat niemand haar kon zien.
Vooruit, Laura. Toon ons hoe je watert.
Doe het, zoals aan de waterval.
We verschuilen ons en bekijken je.
Vooruit. Je laatste kans op bevrijding.
Niemand zal je helpen. Doe het. Anders doden we je.
Vooruit, haast je. Ik wil het zien.
Je laatste kans. Vooruit.
Ik ben beschaamd.
Ik kan het niet. - Komaan.
Je bent doodsbang. Je moet al een natte broek hebben.
Geloof je ons niet? We zullen je vermoorden.
Het regent. Fabrizio kan het beter.
Onze meid werd verjaagd, maar ze wil niet vertrekken.
Ze overtuigde ons om te blijven.
We vergeven haar.
Maar ze moet ons vanaf nu gehoorzamen.
Vooruit geef het symbool van sterkte aan de koningin.
Mag ik je haar kammen?
Je bent mooi.
je bent 'uit'.
Jouw beurt. Ik ben zeker dat je ons nooit vind.
Ok, maar ga niet te ver. - Begin te tellen.
1, 2, 3, 4, 5... 10. Ik zal je vinden.
Waar zijn jullie? Fabrizio? Sylvia?
Je wint. Ik ben het beu te zoeken.
Het is niet grappig.
Gefeliciteerd. Je hebt ons gevonden.
Zeg me eens: Wil jij niet gekust worden door hem?
Je moet het toegeven. Het is je straf om toe te zien.
Je moet onze bevelen opvolgen.
Ze overtuigde ons om te blijven. We vergeven...
het haar.
Zodus, bekijk ons.
Je zou je moeten schamen voor je angst.
Kijk naar de afgrond. Stel je voor hoe het zou zijn...
om naar beneden te vallen?
Ik ben al *** om te kijken.
Kom mee met mij.
Laura, zing voor ons.
Er was eens in een magische stad een mooi meisje.
Maar de koning hield niet meer van haar... Hou je mond.
Dood haar. - Waarom?
Ik vind haar niet meer aardig. - Ok.
Gooi haar naar beneden.
Probeer niet te ontsnappen. Je hebt geen kans.
Idioot. Hou je handen thuis.
Zwoer je niet onze bevelen uit te voeren?
Hou op. Je doet me pijn.
Nee, ik wil niet. - Ze verteld leugens.
Sta op. - Nee... Nee...
Zeg me. - Wat heb ik je gedaan?
Je was ongehoorzaam. - Laat me gaan.
Hoe lang eer ze sterft?
Het wordt een diepe val. Heel diep.
Luister, Laura. Dit is een wettelijke executie.
Je bent al veroordeeld.
Bij de wetten van mijn koninkrijk... en nu... executie.
Bereid je voor. Een diepe afgrond.
ik zou zeggen, 50 meter.
Je valt op de rotsen en sterft. Dat is het.
Ik tel af.
Vooruit, begin. - Ik hou niet van dit spelletje.
Het is niet grappig; ik hoop dat je het niet leuk vind. Nee.
1, 2, 3, 4, 5, 6... 7, 8, 9... - Waarop wacht je nog?
Opgepast. Je staat voor de afgrond.
En nu... val je.
Hoe is het in de hemel?
Vaarwel, Sylvia. - Vaarwel.
Doei.
Wat met u? Het is laat. Ga naar huis.
Sylvia is ook naar huis.
Wil je dat ik blijf?
Warom? Ik ben graag alleen.
Ok, zoals je wenst.
Vertel me, waarom slaap je in het woud?
Ik hou ervan, Ik voel me goed hier.
Ik hou er niet zo van.
Ik verkies mijn warm bed en mijn ***.
***? Ik neem een bad in de zee.
Je bent raar. Ik heb nog nooit iemand als jij onmoet.
Op een dag zagen we het begin van de herfst.
Het bos en de planten verloren hun kleur. De hemel werd donker.
Binnenkort is het voorbij.
De dag van vertrekken naderde.
Nu de zomer voorbij was, trok Fabrizio zich meer en meer terug.
Het leek me alsof hij leed. Hij was niet meer grappig.
Zels als we bij hem waren, leek hij eenzaam.
De vakantie is bijna gedaan.
We hadden een heerlijke tijd.
Wat scheelt er met je?
Voel de wind. Het teken van de herfst.
Verlaat me niet. Blijf bij me hier in het woud.
Doe niet gek, Fabrizio.
Ik ben ernstig. Blijf altijd bij me.
Ok, Ik denk erover na.
Ik vertel je mijn beslissing. Misschien vannacht,
misschien morgen.
Wat is je beslissing?
Wat is je antwoord?
Ik weet het nog niet. Doei.
Ik moet in die richting. Bye. - Bye.
We vertrekken morgen. We moeten zondag thuis zijn.
Verdomd, ik moet naar school. - We hadden zo'n heerlijke tijd.
Vandaag is de laatste dag van de vakantie.
We hebben de berg nog niet beklommen, de Blauwe Berg.
We kunnen het nu doen.
Laat ons gaan. Snel.
Let op de wolken op de berg. Het is moeilijk er te geraken.
Verdomd, dat betekent donderstormen.
De berg is te hoog. - Laat ons naar de magische stad gaan.
Sneller. Het regent oude wijven.
Wacht. Ik ben vermoeid. Stop.
Hou je mond. De donder komt eraan.
Snel. Ga binnen.
Het lijkt een doolhof. - Ja, dit is mijn ondergronds rijk.
Ik wil niet verder. Het is te donker.
Ik ben moe, het is laat en ik wil naar huis.
Doe dit niet. Ik wil naar huis.
Onmogelijk. Het is donker buiten. We raken niet thuis.
We moeten hier blijven.
Verdomme. Ik moet naar huis.
We zijn verdwaald. We kunnen niet terug naar huis.
Als we zoeken naar een uitgang, vinden we hem wel.
we zullen de nacht in de grot doorbrengen. Vergeet het.
Nee, doe me dit niet aan, Fabrizio.
Mijn ouders zullen me zoeken. Ik raak in de problemen.
Geen uitgang.
Stop met huilen en kalmeer, Sylvia.
Fabrizio, laten we gaan. Het is een grap he?
Ik zou alles voor je doen. Zeg me, waar is de weg naar buiten?
Sylvia zocht wanhopig naar de uitgang.
Ze strompelde rond. Ze huilde.
Ze bleef maar huilen.
Haar arrogantie was weg.
Alleen een angstig klein meisje in de grot.
Een klein meisje, huilend om haar moeder.
Ze viel in mijn armen en huilde
Ik kon niet bewegen. Ik was te verward.
Ik nam haar in mijn armen en streelde haar haar.
Maar ik vertelde haar niet dat Fabrizio een uitweg wist.
Eigenlijk ko ik zelf de weg vinden.
Na een tijdje zaten we neer. Stilte.
Een stilte, harder dan het luidste lawaai.
Ik wou huilen, maar kon niet.
Fabrizio en Sylvia waren enkel schaduwen op de muur.
Ik merkte niets op rondom mij.
Ik voelde me moe, heel moe.
Ik wilde enkel slapen.
In mijn verbeelding zag ik de groene bomen toen ik wakker werd.
Ik was nog nooit zo vermoeid geweest.
Het labyrinth was beangstigend. Weg was de schoonheid.
Nu toonde Sylvia haar echte ik.
Vroeg in de morgen. Laat ons maar gaan.
Fabrizio, haal me hieruit.
Ik ben doodsbang. Als je van me houd, haal me hieruit.
Nee, Sylvia. Ik wil je niet verliezen.
We blijve altijd samen. - Nee... Nee...
Hou je handen thuis. Handen thuis. Ik wil naar huis.
Ik ben doodsbang. Ik word gek.
Fabrizio, ik wil hier weg...
Wacht. Sylvia. Waar wil je naartoe?
Je vindt de weg niet terug. Enkel ik weet de weg.
Sylvia. - Ik wil hier weg.
Wacht. Laat me eruit. Help me.
Ik wil terug naar mijn mama. Kalmeer, Sylvia.
Blijf bij mij. - Nee.
Waarom wil je me alleen laten?
Ik wil je niet verliezen.
Handen thuis. Ik wil hier uit.
Ik ben doodsbang. Ik word gek.
Fabrizio, wat heb je gedaan?
De uitgang is makkelijk te vinden.
We vonden het vroeger, herinner het je.
Neem de lamp. Ga alsjeblief.
En jij? Wat ga je doen?
Ik blijf hier.
Nee, Ik laat je niet alleen.
Alsjeblieft, ga mee. Ik doe alles voor je.
Ik blijf aan je zijde in het woud.
Ik ga nooit terug naar huis.
Laat me alleen.
Ga, en kijk niet achterom. - Waarom?
Alsjeblieft, kom mee.
Fabrizio, laat ons samen blijven.
Het is voorbij.
Deze twee meisjes waren mijn eerste liefjes.
Jaren gingen voorbij en ik zag hen nooit meer terug.
Als ik erop terugkijk zou ik zeggen een wilde en heerlijke tijd.
Gedownload van www.nlonderitels.com