Tip:
Highlight text to annotate it
X
Persoonlijke verantwoordelijkheid, compassie & dienstbaarheid aan anderen
een toespraak van Harry Palmer
Dank je.
Dank je. Heel erg bedankt.
Zijn hier mensen uit Canada?
Ik wil je gewoon even vertellen
dat jullie ganzen vanmorgen veilig zijn aangekomen in Longwood.
Ik liep naar de tuin en toen kwam
een grote V-formatie Canadese ganzen
laag overvliegen.
Gak, gak, jongens…
Het is okay; we sturen ze in het voorjaar wel weer terug met T-shirts aan en zonnebrillen op.
Héé! Welkom op de Pro Cursus!
Whoa!
Ik wil de Gekwalificeerde Masters graag bedanken
voor de creatie van de grootste Pro Cursus ooit - tot nu toe.
Goed werk, mensen.
Weet je, verander genoeg mensen en je verandert de samenleving.
De verandering waar wij op uit zijn gaat in de richting van verbetering,
maar het werkt ook andersom.
Dit is het basisprincipe van de politiek van Star’s Edge:
verander voldoende samenlevingen en je verandert de beschaving.
En de rustigste manier om dit te doen is één persoon per keer.
De Avatar® Cursus brengt geluk en spiritueel ontwaken
binnen ieders bereik.
De eerste verandering die je mag verwachten van je Avatar ervaring
is het ontwaken van zelfbesef.
Vanaf dat moment klim je de ladder
op, richting integratie en het verkrijgen van zelfbeheersing
en bovenaan de ladder vind je zelfacceptatie.
Ik ben blij mezelf te zijn.
Je moet eerst bevriend zijn met jezelf
voordat je een vriend kunt zijn voor anderen.
Met zelfacceptatie begin je
de schillen af te pellen van identiteit en definitie
en de waarheid te ontdekken over
wie je echt bent.
Je bent meer dan een lichaam van vlees en bloed;
je bent meer dan een vonk in je brein
en je bent meer dan een ‘mind’ die
terug denkt en verhalen vertelt.
Je zult ingenomen zijn met wat je vindt.
Ontdekken wie je echt bent
opent de deur naar een enorm, onmetelijk gewaarzijn
dat er al langer is
dan het hele universum.
Dan beginnen de realisaties.
Dit is wie ik ben.
Dit is wat er gebeurt.
Dit is waarom ik hier ben.
Van iemand een Avatar maken is een veel betere aanpak
voor het verbeteren van de wereld dan iemand te overtuigen
of te laten geloven in één of andere doctrine.
Misschien dat het niet onmiddellijk
alle problemen van iemand oplost,
maar het zal die problemen zeker in perspectief plaatsen.
Samenlevingen,
en vooral de democratische
weerspiegelen en geven vorm aan de algehele houding
van de individuen die eraan meedoen.
Samenlevingen die tot bloei willen komen
zullen grote waarde hechten aan
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie en dienstbaarheid aan anderen.
De mate waarin deze drie kwaliteiten voorkomen,
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie en
dienstbaarheid aan anderen,
geeft aan of een samenleving aan het expanderen of aan het instorten is.
Dezelfde indicatoren laten je natuurlijk ook zien of
een individu of groep in opkomst is of ten onder gaat.
Als je een samenleving,
of een groep,
of een individu wilt verbeteren,
kun je dat doen door op één van deze gebieden iets te verbeteren:
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie
of de dienstbaarheid die ze tonen aan anderen.
Naarmate deze kwaliteiten groeien, bevorderen ze een ‘wij-attitude’.
Wij-attitudes zijn zaken als:
wij kunnen dit tot stand brengen,
wij kunnen dit aan
en wij kunnen slagen.
En ze zijn kenmerkend voor een groep die in opkomst is.
Een gebrek aan deze drie kwaliteiten,
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie en dienstbaarheid aan anderen
mondt uit in een egocentrische ‘mij-attitude’,
bijvoorbeeld: Ik eerst,
ik ga het winnen,
geef me nog iets meer.
Deze zijn kenmerkend voor een groep
of individu die zelfzuchtig geworden
is en aftakelt.
Zelfzuchtigheid vernietigt groepen.
Het is een kwaal van de ‘mind’.
Egocentrisch zijn,
alles-draait-om-mij-attitudes
zijn symptomen dat het individu,
of de samenleving of de hele beschaving
in de richting gaat van separatie en conflict.
Kijk,
als ik er vooral op gericht ben om dingen voor mezelf te verkrijgen,
of voor de groep of familie en vrienden
die ik als de mijne beschouw
en jij bent er ook voornamelijk op gericht om dingen voor jezelf te verkrijgen,
of voor de groep, of familie en vrienden die jij als de jouwe beschouwt,
dan gaan we met elkaar wedijveren
en loopt het waarschijnlijk uit op een conflict.
En het schokkende feit doet zich voor,
dat we vanwege onze zelfzuchtigheid ten minste twee keer
zoveel natuurlijke hulpbronnen zullen verbruiken
dan we zouden verbruiken
ALS WE VRIENDEN WAREN.
Wil je weten hoe je natuurlijke hulpbronnen kunt conserveren?
Maak vrienden.
Vrienden delen met elkaar.
De kern van zelfzuchtigheid is een overtuiging dat de enige manier
om geluk en veiligheid te bereiken gelegen is in het verkrijgen van:
meer dingen,
meer aandacht,
meer ruimte.
Dat is een slechte strategie,
want hoe meer dingen je krijgt,
hoe meer dingen je moet beschermen
die je verkregen hebt
en je moet ze beschermen tegen mensen die er net zo over denken als jij.
En als je ze niet kunt vertrouwen en ze denken er net zo over als jij,
kunnen ze jou niet vertrouwen.
De tweede reden waarom het een slechte strategie is: omdat rechtvaardiging
van zelfzuchtige acties
leidt tot eigendunk
en hoe belangrijker jij jezelf vindt,
hoe intenser het lijden is dat je ondervindt vanwege
de gewone problemen van alledag.
“Zeg, weet je wel wie je voor je hebt?”
De figuur Ebenezer Scrooge, uit EEN KERSTVERTELLING
van Charles Dickens
is een archetype van zelfzuchtigheid.
En een andere archetypische figuur is
de Ferengi ‘Quark’
uit Star Trek.
Een van de Quark-regels om dingen te krijgen is:
“Sla vriendschap nooit hoger aan dan winst.”
Zie je, dat is niet een gedragsregel die ik zou willen aanbevelen.
Om de volgende reden:
welke gedragsregel je ook volgt
om je acties te sturen,
je moet de gevolgen kunnen voorspellen wanneer iemand anders
dezelfde gedragsregel volgt.
Als iemand anders net zo handelt als jij,
zal dat dan leiden tot harmonie
of conflict?
Behandel anderen zoals je wilt dat anderen jou behandelen.
Dat is de gouden regel van Confucius.
Mensen die al hun energie stoppen in het verkrijgen van eigen voordeel,
de ‘alles draait alleen maar om mij’ groep,
komen bedrogen uit, voelen zich slachtoffer
en leven meestal op zichzelf.
Datzelfde geldt ook voor groepen en samenlevingen
die al hun aandacht en hulpbronnen inzetten voor hun eigen welzijn.
Uiteindelijk worden ze vijandig,
geïsoleerd en intolerant.
Ze trekken muren op,
ze komen in conflict met andere groepen
en raken verwikkeld in oorlogen.
Twee groepen met een onderling conflict, zullen meer dan
honderd keer zoveel hulpbronnen verbruiken
dan wat ze zouden gebruiken
als beide groepen bevriend zouden zijn met elkaar.
Conserveer natuurlijke hulpbronnen, maak vrienden.
Iemand zou een T-shirt moeten maken.
Okay, ik begin te bazelen.
Ik zag zojuist Avra met haar ogen rollen.
Laat ik het dan zo zeggen:
als je op straat een bord ziet met ‘doodlopende weg’,
denk dan eens aan de gevolgen van zelfzuchtigheid.
Aan de andere kant zijn
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie
en dienstbaarheid aan anderen
symptomen dat een samenleving of individu
op weg is naar meer geluk en veiligheid.
Als onze interesse uitgaat naar
het welzijn van anderen,
creëren we harmonie in plaats van conflict,
samenwerking in plaats van competitie
en dan gaan de omstandigheden erop vooruit voor iedereen om ons heen.
De innerlijke conflicten die veroorzaakt worden door gehechtheid, arrogantie,
vijandigheid, haatdragendheid en jaloezie,
al die conflicten zullen verdwijnen
zodra zelfzuchtigheid verdwijnt.
Af en toe wordt met het idee van
‘dienstbaarheid aan anderen’ heel dom omgesprongen door mensen
die alles wat ze bezitten gaan weggeven,
waardoor ze een last worden voor anderen.
Wanneer je het zover laat komen dat
anderen voor je moeten zorgen,
gesteld dat je oud en wijs genoeg bent
om dat zelf te doen, dan is dat niet echt dienstbaarheid aan anderen.
Dus er komt wel enige intelligentie
bij kijken.
Santideva, een Boeddhistische wijze uit de 8ste eeuw,
formuleerde dit heel diepzinnig:
“Waarom zullen we er nog verder over uitweiden?” , zegt hij
“Dwazen zijn alleen maar bezig met hun eigen welzijn
terwijl wijzen handelen voor het welzijn van anderen.
Merk op hoe verschillend ze zijn.”
Er zijn een aantal realisaties die
iemands attitude zullen veranderen
van zelfzuchtigheid in dienstbaarheid.
Een ervan is de waarheid onder ogen
zien dat ons bestaan sterfelijk is
Morgen zullen de bezittingen die we
vandaag vergaren en beschermen aan anderen toebehoren.
En de overtuigingen waar we mee komen om onze
zelfzuchtigheid te rechtvaardigen
zal onze ziel vastketenen aan toekomstige gevolgen.
Dus persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie
en dienstbaarheid aan anderen
zijn verlossende kwaliteiten.
In 1871 schreef Albert Pike,
een briljant lid van de Algemene Federatie en tevens
Souverein Groot Commandeur van de Loge van Vrijmetselaars,
een indrukwekkend boek getiteld
MORAAL EN DOGMA.
Daarin zegt hij:
“Wat we alleen voor onszelf hebben gedaan sterft met ons,
wat we voor anderen in de wereld hebben gedaan blijft.”
Goed gezegd.
En even terzijde:
hij zei ook iets met de strekking dat
individuen en groepen gelouterd worden door vervolging
en dat dus op de lange duur degenen
door wie ze worden aangevallen hun weldoeners blijken te zijn.
Dat is iets om te onthouden als je
compassie toepast op je vijanden.
Nog een andere realisatie die iemands
houding van zelfzuchtigheid zal transformeren tot dienstbaarheid aan anderen
(en deze is minder dramatisch dan het vooruitzicht op de dood)
en die is, dat we met z’n allen in hetzelfde schuitje zitten.
We hebben veel meer overeenkomsten met elkaar dan verschillen.
Als je er even bij stilstaat en iemand anders echt ziet zoals die is,
verder kijkt dan je verhalen over die persoon,
dan zie je in dat hij of zij met dezelfde ziektes, tegenspoed en verliezen
kampt die jij hebt meegemaakt
en dan krijg je plotseling een soort
oprechte behoefte om ze te helpen.
Je hulp zou eerder bemoedigend moeten zijn dan ontmoedigend.
Het is beter om iemand te leren vissen, dan om hem een vis te geven.
En als je iemands problemen niet kunt oplossen is het minste
wat je voor hem kunt doen, dat je smeekt om zegeningen voor die persoon.
In het gevoel van compassie gaat
de wens schuil dat iemand zijn lijden bespaard zal worden.
En voor de mensen die zich op grote afstand van je bevinden is soms het enige
wat je voor ze kunt doen een bede voor ze uitspreken.
Christenen noemen dit soort van gebed ‘een voorspraak’.
En het valt min of meer in dezelfde categorie als de serious drill
of de compassie-oefening.
Compassie is zo krachtig dat
alle grote religies het beschouwen
als één van de grootste deugden die je kunt beoefenen.
De Dalai Lama heeft gezegd:
“Als je wilt dat anderen gelukkig zijn,
beoefen compassie.
Als je zelf gelukkig wilt zijn,
beoefen compassie.”
Het begint met een gevoel van
vriendelijkheid naar jezelf
(zelf-acceptatie)
en dan groeit het uit tot een gevoel van vriendelijkheid naar anderen.
Je hoeft niet iemand te zoeken die lijdt om compassievol te kunnen zijn.
Het begint gewoon met openheid,
met een gevend, niet-oordelend,
niet-verlangend, vertrouwend aanbod van vriendschap.
Compassie slaapt in ieders hart
en soms moet je iets doen om het wakker te maken.
Een van mijn favoriete verhalen over compassie
is afkomstig van een Christelijke
predikant genaamd Steven Goodier.
Gaat als volgt:
er was een familie waarvan de hond twaalf jongen kreeg.
Toen de puppies oud genoeg waren om weg te geven,
zetten ze en advertentie in de krant met de tekst:
“Gratis - goed thuis gezocht - twaalf schattige puppies.”
Na verscheidene weken raakten ze slechts drie puppies kwijt.
Dus toen ze erover nagedacht hadden plaatsten ze een tweede advertentie die luidde:
“Wanhopig op zoek naar een goed thuis, acht leuke puppies
en één die er niet uitziet.”
In de daarop volgende twee dagen gaven ze het puppy dat er niet uitzag negen keer weg.
Dat laat alleen maar zien dat er meer zorgzame mensen in de wereld zijn
dan zelfzuchtige mensen.
Compassie kan licht zijn
en zorgzaam,
of het kan je tot in het diepst van je ziel raken zodat je de ogen uit je hoofd huilt.
De tranen die je huilt vanwege compassie worden ‘liefdestranen’ genoemd.
En de legende gaat, dat de eerbiedwaardige, vrouwelijke
bodhisattva van de Chinezen,
Guan Yin,
liefdestranen weende voor het lijden
van elk levend wezen in het levensweb.
Dat is ultieme compassie.
Je opent je gewaarzijn voor het lijden van vreemden,
voor het lijden van dieren die opgegeten worden,
voor het lijden van elk levend wezen in het levensweb.
Op de Wizards Cursus
zul je leren dat
de meeste samenlevingen
een ontwikkelingspatroon volgen dat parallel loopt aan het individuele bewustzijn.
Samenlevingen beginnen als clans van jagers en verzamelaars,
daarna evolueren ze tot stamverbanden die landbouw beoefenen
en de gemeenschappelijke ervaring van deze landbouwgroepen
bindt ze samen tot politieke staten.
En dan kan de zaak van de rails lopen, om het zo te zeggen.
Competitie tussen politieke staten
leidt tot industrialisme,
industrialisme leidt tot handelseconomieën die uiteindelijk een
obsessief najagen van voorspoed,
van geld, voortbrengen.
En deze zelfzuchtigheid zal de samenleving in verval brengen,
behalve als het tegengehouden wordt.
Als de mensen in staat zijn om de
persoonlijke verantwoordelijkheid,
compassie
en dienstbaarheid aan anderen te
herstellen voordat de samenleving aan zelfzuchtigheid ten onder gaat,
dan zal hij evolueren tot een contemplatieve
gemeenschap van vrienden.
Waarden zullen gaan verschuiven, van het verkrijgen van materieel welzijn
naar de beoefening van spirituele methodes.
De sangha wordt geboren.
Daar zijn we aanbeland in deze zaal.
Uit de contemplatieve fase zullen
individuen voortkomen wiens leiderschap en onderricht
in bruikbare spirituele methodes
de grondslag zal creëren voor een verlichte planetaire beschaving®.
Verander genoeg mensen en je verandert de samenleving.
In het Boeddhisme
wordt de motivatie om verlichting te bereiken ‘bodhichitta’ genoemd.
Dat is een combinatie van compassie en wijsheid.
Bodichitta is het verlangen om tot verlichting te komen
en dat niet alleen voor jezelf,
maar je wilt er iedereen in meenemen.
Zou het niet geweldig zijn
als alle wezens vrij waren van de oorzaken van lijden?
In het boek DE WOORDEN VAN MIJN VOLMAAKTE MEESTER
beschrijft Patrul Rinpoche drie niveaus van bodhichitta.
Het laagste niveau is de weg van de koning,
die primair uit is op eigen voordeel, maar inziet dat
zijn voordeel in wezen afhangt van
dat van het koninkrijk en zijn onderdanen.
Het middelste niveau van bodhichitta
is het pad van de veerman,
die zijn opvarenden over de rivier brengt en zichzelf
tegelijkertijd overzet.
En het hoogste niveau van bodhichitta
is de schaapherder, of bodhisattva,
die zich ervan verzekert dat alle schapen
veilig aankomen vóór hem.
Een paar jaar geleden gaven de trainers mij een bronzen beeld
van de bodhisattva Ji Jang.
Hij wordt de bodhisattva van volharding genoemd
omdat hij de gelofte heeft gedaan
om in de hel te wachten
totdat de laatste mens ontwaakt
en naar de hemel gaat.
Dat is het hoogste niveau van bodhichitta.
Het Avatar equivalent van bodhichitta is de vastberadenheid
waarmee we bijdragen
aan de creatie van een verlichte planetaire beschaving.
Ik bedoel: dat is de gouden ring om dit hele biologische experiment.
En zodra we voldoende mensen hebben aangemoedigd om deze
evolutionaire ladder te beklimmen,
zullen de waarden van de samenleving veranderen.
En de beste manier die ik ken om dit te doen is op koers te blijven
en meer Avatars, Masters en Wizards te creëren.
Een oude professor waarmee ik vroeger ging lunchen, was dol op de uitdrukking:
“Begin met een druppel.”
Nou, Houston - we hebben onze druppel.
Zolang we ons leven vanuit vrije wil
in de praktijk brengen, compassie tonen en anderen
strategisch helpen, zullen we
de druppel veranderen in een onstuimige rivier.
Laat dit jullie nalatenschap zijn:
grondleggers van een verlichte planetaire beschaving.
Moge alles wat jullie doen ten bate van andere wezens zijn en hen geluk brengen.
voor meer informatie over Avatar neem je contact op met een Avatar Master
ga naar: www.TheAvatarCourse.com
Een productie van Star's Edge International © 2009 by Harry Palmer
Avatar® en Star's Edge International®
zijn geregistreerde handelsmerken van Star's Edge, Inc.
Alle rechten voorbehouden.