Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Els De Keyser
Mijn naam is Joshua Walters.
Ik ben een performer.
(Beatboxing)
(Gelach)
(Applaus)
Naast performer,
ben ik ook gediagnosticeerd
met bipolaire stoornis.
Ik bekijk dat als iets positiefs,
omdat hoe gekker ik op het podium ben,
hoe leuker ik word.
Op mijn 16e, in San Francisco,
had ik mijn eerste manische episode,
waarbij ik dacht dat ik Jezus Christus was.
Misschien dacht je dat dat eng was,
maar eigenlijk is er geen enkele hoeveelheid drugs die je kunt nemen
waar je zo high van wordt
dat je denkt dat je Jezus Christus bent.
(Gelach)
Ik werd naar een plaats gestuurd,
een psychiatrische afdeling.
In de psychiatrische afdeling
doet iedereen zijn eigen one-man show.
(Gelach)
Er is geen publiek zoals hier
om hun repetitietijd te rechtvaardigen.
Ze oefenen gewoon.
Op een dag zullen ze hier komen.
Toen ik eruit kwam,
had ik de diagnose op zak,
en kreeg ik medicijnen,
voorgeschreven door een psychiater.
"Oké, Josh, waarom geven we je niet wat -
waarom geven we je niet wat Zyprexa.
Oké? Mmhmm?
Tenminste, dat is wat er op mijn pen staat.”
(Gelach)
Sommigen van jullie werken in het veld, zie ik.
Ik voel jullie geluid.
De eerste helft van de middelbare school
streed ik met de manische episode,
en de tweede helft
was er overmedicatie van geneesmiddelen,
waarvan ik sliep tijdens de middelbare school.
De tweede helft kwam neer op één groot dutje, in de klas.
Toen ik de school beëindigde,
had ik een keuze.
Ik kon mijn mentale ziekte
ontkennen,
of mijn mentale vaardigheid
omarmen.
(Trompetgeluid)
Er is een beweging gaande op dit moment
om geestesziekten als iets positiefs te bekijken -
ten minste mijn hypomane kant.
Als je niet weet wat hypomanie is:
het is net als een motor waar je geen controle over hebt,
misschien een Ferrari-motor, zonder remmen.
Veel van de sprekers hier, velen van jullie in het publiek,
hebben die creatieve kant,
als je weet waar ik het over heb.
Je bent gedreven om iets te doen,
en iedereen zegt dat het onmogelijk is.
Er bestaat een boek - John Gartner.
John Gartner schreef dit boek "De hypomane kant"
waarin Christoffel Columbus en Ted Turner en Steve Jobs
en al deze zakelijke breinen,
deze kant hebben om te concurreren.
Een ander boek, niet al te lang geleden geschreven,
in het midden van de jaren '90
"Aangeraakt door goddelijk vuur" van Kay Redfield Jamison
waarin het werd bekeken in een creatieve zin,
waarin Mozart en Beethoven en Van Gogh
allemaal aan manische depressie lijden.
Sommigen van hen pleegden zelfmoord.
Dus niet alles
is positief aan de ziekte.
Nu pas
is er evolutie op dit gebied.
Er verscheen een artikel in de New York Times
in september 2010,
dat verklaarde:
"Net Gek Genoeg."
Wees gewoon manisch genoeg --
waarin de beleggers die op zoek zijn naar ondernemers
die in dit spectrum zitten --
je weet waar ik het over heb --
misschien niet volledig bipolair,
maar in het bipolaire spectrum --
waar aan de ene kant,
je misschien denkt dat je Jezus bent,
en aan de andere kant
ze misschien gewoon zorgen dat je een hoop geld verdient.
(Gelach)
Jullie keuze. Jullie keuze.
Iedereen zit ergens in het midden.
Iedereen zit ergens in het midden.
Misschien, weet je,
bestaat er niet zoiets
als gek,
en gediagnosticeerd worden met een psychische aandoening,
betekent niet dat je gek bent.
Misschien betekent het gewoon
dat je gevoeliger bent
voor wat de meeste mensen niet kunnen zien
of voelen.
Misschien is niemand écht gek.
Iedereen is maar een klein beetje gek.
Hoeveel
hangt af van waar je zit in het spectrum.
Hoeveel
hangt af van hoe gelukkig je bent.
Dank u.
(Applaus)