Tip:
Highlight text to annotate it
X
LELE SAVERI - FOTOGRAAF IN NEW YORK, WERKT VOOR ONDER ANDERE VICE, NME, ROLLING STONE EN KRUGER.
Ik ben Lele Saveri.
Ik ben geboren in Rome, waar ik weggegaan ben op mijn 20e, 21e
Als het had gekund, was ik eerder weggegaan.
LELE SAVERI FOTOGRAAF
Niet omdat Rome geen fijne plek is.
Maar omdat er zoveel meer is in de wereld
Ik sprak geen Engels, ik kende niemand.
Ik werkte een tijdje in een Amerikaans pizza tentje,
Heel genant.
Ik weet nog dat meisjes zich vaak schaamden
omdat ik altijd erg hard praatte.
Maar ik kom uit Rome, en zo zag ik mijn vader ,
en mijn opa zich uitten
Dus het was heel natuurlijk voor me om zo te praten
Toen ontmoette ik een Engels meisje van de kunstacademie.
Zij moedigde me aan om iets artistieks te doen
Italiaans zijn heeft me geholpen in mijn werk
Om het feit dat ik makkelijk met mensen praat
en mensen me vertrouwen als ik een foto neem
Tegelijkertijd deed ik altijd veel met graffiti
En dat heeft me geleerd om goed te kijken
en om onbespied foto's te kunnen maken.
Ik zat 7 of 8 jaar in Londen, toen mijn vrienden voorstelden
dat ik naar Milan kon komen en in hun kantoor aan fotobewerking kon doen.
Maar toen ik naar Milan verhuisde wist ik niks meer over Italië
Ik was zo lang zo ver weg geweest
dus had niet meer door wat er gaande was
Toen kwam ik op het idee om nieuwe jonge Italiaanse fotografen te vinden
Wat er waren er toen niet zo veel in Italië
Ik vroeg jonge fotografen om me hun werk op te sturen.
Dan kon ik hun werk promoten, en zouden er meer fotografen komen.
Zo is het begonnen.
New York is altijd het middelpunt van de aandacht
De spotlights van de hele wereld zijn er op gericht
Er is zoveel energie en zoveel mensen die iets willen bijdragen aan de kunst
Dus ik dacht: als ik naar New York ga
kan ik meer mijn eigen ding doen.
Omdat ik geinspireerd zou raken door een nieuwe stad en een nieuwe scene.
Ik werk nu aan een nieuw project
waar ik al lang mee rondloop
Ik kwam op het idee omdat ik me meer bezig ging houden
met portretfotografie.
Ik deed research in Sicilië en vond iets dat ik heel interessant vond,
dat ik wilde vastleggen:
Dat was het Joodse Festival
Ik vind het altijd fijn om terug te zijn in Italië.
Ik probeer me meer bezig te houden met mijn verleden en met mijn achtergrond.
We gaan naar San Fratello, een dorpje op Sicilië.
Ik ga wat foto's nemen van het religieuze festival.
Het is niet makkelijk om er te komen, er zijn niet veel toeristen.
Dus ze zijn niet zo gewend aan buitenlanders
Wat ik belangrijk vind aan fotografie
is om de mensen echt te ontmoeten
Dat mensen gewend raken aan de camera en mijn aanwezigheid
Dan maak ik de beste foto's.
Ik maak vaak 600 of 700 foto's voordat ik echt begin,
voordat ik echt goede foto's schiet.
We leerden Saro kennen, hij was heel aardig.
Hoe oud ben je?
Negentien.
Kijk, dit zijn de festivalduivels.
Ja, dit is precies wat ik verwachtte.
Verkleedt jou familie zich ook?
Ja, de mannen wel. Mijn broer, mijn vader en ik.
Is je kostuum nieuw?
Ik heb het drie jaar geleden gemaakt.
Ik merkte aan de manier waarop de anderen grapjes over hem maakten
omdat hij altijd in de kroeg zit, en aan hoe hij op de camera reageerde
waar de anderen bij waren, dat hij iedereen kende,
van jong tot oud.
We hebben veel geluk gehad dat we hem habben ontmoet.
Vandaag leidde hij ons rond door de stad,
hij vertelde veel over de geschiedenis.
Hij is erg trots op dit stadje.
Zijn hele familie komt er vandaan.
Wie heeft dit kostuum gemaakt?
Mijn moeder.
Mijn moeder is de handwerkster van de familie.
Hoe lang heeft het geduurd om dit te maken?
Best lang, 2 of 3 maanden
Iedereen kan zijn eigen patroon maken
Mijn broer heeft een paard, bijvoorbeeld.
Heb jij dit patroon gekozen?
Ja, iedereen zoekt een eigen, uniek patroon.
Vandaag wil ik buiten een studiootje opzetten
bij Saro's huis.
We hebben afgesproken met Saro en zijn vriend.
Heeft je vader je dit geleerd?
Hier moet je een natuurtalent voor zijn.
Je hebt er een goed oor voor nodig en er al van jongs af aan een passie voor hebben,
De trompet is wel raar om hier te gebruiken
Het wordt al generaties lang doorgegeven
Ze repeteren ongeveer anderhalf tot twee maanden
voor het echte festival
Ze hebben me een deel van Italie laten zien dat ik niet echt had verwacht.
Ik ben in veel kleine dorpjes in Italië geweest maar had altijd het gevoel
dat in dorpjes in Italië, en in de hele wereld
jongeren weg willen uit de dorpjes.
Dat ze het benauwd krijgen van het erfgoed en de tradities.
Deze jongens hebben laten zien dat jongeren ook heel trots zijn
op aloude tradities, ook al checken ze met hun iPod hun Facebook.
Ze hebben bizarre trots voor het dorpje.
Het is echt heel klein.
Ik vertrok uit Rome, en dat is een grote stad,
maar het voelde heel klein, voor me.
Ik moest weg en kijken wat er elders gaande was.
Ik dacht dat Rome niet genoeg was.
Het is heel interessant om dit mee te maken, in het licht van mijn eigen leven.