Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK XLII Een authentieke Ghost Story
Om een of andere merkwaardige reden, spookachtige legenden werden soms orde van de dag, omstreeks deze tijd,
bij de bedienden op plaats Legree's.
Het was fluisterend beweerd dat voetstappen, in het holst van de nacht, was
hoorde het afdalen van de zolder trap, en patrouilleren het huis.
Tevergeefs de deuren van de bovenste entry was afgesloten, de geest ofwel droeg een
dubbele sleutel in zijn zak, of gebruik gemaakt van oudsher een geest het voorrecht van
komt door het sleutelgat, en promenaded
als voorheen, met een vrijheid die was alarmerend.
Autoriteiten waren enigszins verdeeld, met betrekking tot de uiterlijke vorm van de geest, als gevolg van een
custom vrij courant onder de negers, - en voor iets we weten, onder blanken, ook - van de
steevast sluiten van de ogen, en met betrekking tot
up hoofden onder dekens, onderrokken, of wat zou kunnen komen in gebruik voor een
onderdak, op deze gelegenheden.
Natuurlijk, zoals iedereen weet, wanneer de lichamelijke ogen zijn dus uit de lijsten, de
geestelijke ogen zijn buitengewoon levendige en scherpzinnig, en daarom waren er
overvloed van volledige lengte portretten van de
ghost, overvloedig gezworen en getuigden van, die, alsof vaak het geval is met portretten,
overeengekomen met elkaar in geen bijzondere, met uitzondering van de gemeenschappelijke familie eigenaardigheid van de
ghost stam, - het dragen van een wit vel.
De arme zielen waren niet thuis in oude geschiedenis, en wist niet dat Shakespeare
had geverifieerd dit kostuum, door te vertellen hoe
"Het dekzeil doden werden piepen en Gibber in de straten van Rome."
(NB: Hamlet, Act I, scène 1, lijnen 115 tot 116)
En daarom zijn alle raken op dit is een opvallend feit in de pneumatologie, die
raden wij aan om de aandacht van de spirituele media in het algemeen.
Hoe het ook zij, we hebben een eigen redenen om te weten dat een lange gestalte in een witte
blad deed, lopen op de meest goedgekeurde spookachtige uur, rond de Legree lokalen, -
-Pass de deuren glijden over de
huis, - verdwijnt met tussenpozen, en weer verschijnend, langs de stille trap,
in die fatale zolderkamertje, en dat, in de ochtend, werden de toegangsdeuren alle gevonden
gesloten en vergrendeld zijn zo stevig als altijd.
Legree kon het niet helpen afluisteren dit fluisteren, en het was des te meer
spannend om hem, van de pijnen die werden genomen om het te verbergen van hem.
Hij dronk meer brandewijn dan gewoonlijk; hield hij zijn hoofd stevig, en zwoer luider dan
ooit in het overdag, maar hij had slechte dromen, en de gezichten van zijn hoofd op zijn bed waren
alles behalve aangenaam.
De nacht na Tom's lichaam weggevoerden, reed hij naar de volgende stad voor een
drinkgelag, en had een hoog oplopen. Heb je laat thuis en moe, sloot zijn deur,
haalde de sleutel, en ging naar bed.
Immers, laat een man nemen wat moeite kan hij om stilte naar beneden, een menselijke ziel is een verschrikkelijk
spookachtige, onrustig bezit, voor een slechte man te hebben.
Wie kent de metes en de grenzen van het?
Wie weet, al zijn afschuwelijke perhapses, - die shudderings en tremblings, die zij kan geen
meer live naar beneden dan het kan zijn eigen eeuwigheid overleven!
Wat een dwaas is hij die sloten zijn deur buiten te houden geesten, die in zijn eigen boezem
een geest hij durft niet alleen te voldoen, - wiens stem, verstikt ver naar beneden, en opgestapeld meer dan
met bergen van de aardsheid, is nog net als het waarschuwingsteken trompet van de ondergang!
Maar Legree gesloten zijn deur en zet een stoel tegen haar; zette hij een nacht-lamp aan het hoofd
van zijn bed, en daar stak zijn pistolen.
Hij onderzocht de vangsten en bevestigingen van de ramen, en vervolgens zwoer hij "niet kon schelen
voor de duivel en al zijn engelen, "en ging slapen.
Nou, hij sliep, want hij was moe, - sliep degelijk.
Maar uiteindelijk kwam er op zijn slaap een schaduw, een verschrikking, een begrip van de
iets verschrikkelijks opknoping over hem.
Het was zijn moeder lijkwade, dacht hij, maar Cassy had, houdt het op, en te laten zien
naar hem toe.
Hij hoorde een verward geluid van geschreeuw en kreunen, en, allemaal met, hij wist dat hij was
in slaap, en hij worstelde om zichzelf wakker te maken. Hij was half wakker.
Hij was er zeker iets kwam in zijn kamer.
Hij wist de deur was open, maar hij kon niet bewegen hand of voet.
Eindelijk draaide hij zich om, met een begin, de deur was open, en hij zag een hand zetten van zijn
licht. Het was een bewolkte, mistige maneschijn, en er
hij zag het - iets wits, zweefvliegen in!
Hij hoorde het nog steeds geruis van haar spookachtige kleding.
Het stond nog steeds bij zijn bed; - een koude hand raakte zijn, zei een stem, drie keer, in
een lage, angstig fluisteren: 'Kom! komen! komen! "
En, terwijl hij lag zwetend van angst, hij wist niet wanneer of hoe, het ding was verdwenen.
Hij sprong uit bed, en trok aan de deur.
Het was gesloten en vergrendeld, en de man viel in zwijm.
Na deze, Legree werd een harder drinker dan ooit tevoren.
Hij niet meer dronk voorzichtig, voorzichtig, maar onvoorzichtig en roekeloos.
Er waren berichten in het hele land, kort nadat hij was ziek en sterven.
Teveel had ingesteld op die vreselijke ziekte die lijkt te gooien van de lugubere
schaduwen van een komende vergelding terug in het huidige leven.
Niemand kon dragen de verschrikkingen van die ziekenkamer, toen hij tierde en schreeuwde, en sprak
van de bezienswaardigheden die bijna gestopt met het bloed van degenen die hem hoorde, en op zijn sterfbed,
stond een strenge, witte, onverbiddelijke figuur, zeggende: "Kom! komen! komen! "
Door een bijzondere samenloop van omstandigheden, precies op de nacht dat deze visie bleek te Legree,
het huis-deur geopend werd gevonden in de ochtend, en sommige van de negers had gezien
twee witte figuren glijden de laan richting de high-road.
Het was in de buurt van zonsopgang toen Cassy en Emmeline gepauzeerd, voor een ogenblik, in een kleine knoop van
bomen in de buurt van de stad.
Cassy was gekleed op de manier van de Creoolse Spaanse dames, - geheel in het zwart.
Een kleine zwarte muts op haar hoofd, bedekt met een sluier dikke met borduurwerk, verborgen
haar gezicht.
Het was afgesproken dat, in hun vlucht, ze was aan het karakter van een uitbeelden
Creoolse dame, en Emmeline die van haar dienaar.
Opgegroeid, vanaf het begin van het leven, in verband met de hoogste samenleving, de taal,
bewegingen en de lucht van Cassy, werden alle in overeenstemming met dit idee, en ze had nog
genoeg blijven met haar, van een eens
prachtige kast, en de sets van juwelen, zodat ze het ding uitbeelden aan
voordeel.
Ze stopte in de buitenwijken van de stad, waar ze had gemerkt boomstammen te koop, en
kocht een knappe een. Heeft ze verzocht de man mee te sturen
met haar.
En, bijgevolg, dus begeleid door een jongen wheeling haar slurf, en Emmeline achter
haar, die haar tapijt-bag en diverse bundels, maakte ze haar verschijning op het
kleine taverne, als een dame van overweging.
De eerste persoon die haar trof, na haar aankomst, was George Shelby, die verbleef
daar, in afwachting van de volgende boot.
Cassy had merkte de jonge man uit haar maas in de zolder, en hem gezien te dragen
weg het lichaam van Tom, en waargenomen met geheime vreugde, zijn rencontre met
Legree.
Vervolgens had ze verzameld, uit de gesprekken die ze had afgeluisterd onder de
negers, ze gleed over in haar spookachtige vermomming, na het vallen van de avond, wie hij was, en
in welke relatie hij stond aan Tom.
Zij, daarom voelde een onmiddellijke toetreding van vertrouwen, toen ze merkte dat hij was,
net als zij, in afwachting van de volgende boot.
Cassy's de lucht en de wijze, adres, en duidelijk bevel van geld, verhinderde
stijgende neiging om wantrouwen in het hotel.
Mensen nooit te dicht op onderzoek te doen naar mensen die eerlijk zijn over het belangrijkste punt, van het betalen van
goed, - een ding dat Cassy had voorzien toen ze voorzien zichzelf met geld.
In de rand van de avond, was een boot hoorde mee te gaan, en George Shelby
Cassy overhandigd aan boord, met de beleefdheid die van nature komt aan elke Kentucky,
en spande zich om haar te voorzien van een goede state-kamer.
Cassy hield haar kamer en bed, op voorwendsel van ziekte, gedurende de hele tijd dat ze waren
Red River, en werd gewacht op, met een kruiperige devotie, door haar begeleider.
Toen ze aankwamen op de Mississippi rivier, George, hebben geleerd dat het verloop van
de vreemde dame was naar boven, net als zijn eigen, voorgesteld om een state-kamer voor haar nemen op
hetzelfde schuitje met zichzelf, - goedig
compassionating haar zwakke gezondheid, en verlangend om te doen wat hij kon om haar te helpen.
Ziet dan ook de hele partij veilig overgebracht naar het goede stoomboot Cincinnati,
en vegen de rivier onder een krachtig hoofd van stoom.
Cassy's gezondheid was veel beter.
Ze zat op de bewakers, kwam naar de tafel, en werd opgemerkt op in de boot als een dame
dat moet zijn erg knap.
Vanaf het moment dat George de eerste glimp van haar gezicht kreeg, werd hij last van
een van die vluchtige en onbepaalde gelijkenissen, die bijna elk lichaam kan
herinneren, en is soms verward met.
Hij kon het niet houden zich uit te kijken naar haar, en het kijken naar haar voortdurend.
Aan tafel, of zittend aan haar state-kamer deur, toch zou ze kennis met de jonge
de mens de blik op haar, en beleefd teruggetrokken, toen ze liet zien, door haar
gelaat, dat ze gevoelig voor de observatie.
Cassy werd ongerust.
Ze begon te denken dat hij iets verdacht, en uiteindelijk besloten om te gooien
zich volledig op zijn vrijgevigheid, en toevertrouwd hem met haar hele geschiedenis.
George was van harte bereid sympathiseren met iemand die ontsnapt was uit Legree's
plantage, - een plek die hij niet kon herinneren of spreken met geduld, - en,
met de moedige negeren van
gevolgen die kenmerkend is voor zijn leeftijd en staat, verzekerde hij haar dat hij zou
alles doen wat in zijn macht te beschermen en breng ze door.
De volgende staat ruimte voor Cassy's werd bezet door een Franse dame, genaamd De Thoux, die was
vergezeld van een mooie dochtertje, een kind van ongeveer twaalf zomers.
Deze dame, heeft verzameld, van gesprek George's, dat hij uit Kentucky,
leek blijkbaar geneigd om zijn kennis te kweken, in welk ontwerp ze
gedetacheerd door de genade van haar kleine meisje,
die was zo mooi een speeltje als ooit afgeleid van de vermoeidheid van een twee weken
tocht op een stoomboot.
George's stoel was vaak geplaatst bij haar state-kamer deur, en Cassy, terwijl zij zat op
de bewakers, hoorde hun gesprek.
Madame de Thoux was erg minuten in haar vragen met betrekking tot Kentucky, waar ze zei
had ze woonde in een vroegere periode van haar leven.
George ontdekt tot zijn verbazing, dat haar voormalige woning moet zijn geweest in zijn
eigen omgeving, en haar vragen toonde een kennis van mensen en dingen in zijn
omgeving, dat was perfect verrassend voor hem.
"Weet je", zegt Madame de Thoux aan hem, een dag, "van een mens, in je buurt,
van de naam van Harris? "
"Er is een oude kerel, van die naam, woont niet ver van de plaats van mijn vader", zei
George. "We hebben nooit had veel omgang met
hem, dat wel. "
"Hij is een groot slavenhouder, geloof ik," zei Madame de Thoux, met een wijze die
leek meer belangstelling dan ze was precies bereid om te laten zien verraden.
"Hij is", zegt George, kijken nogal verbaasd over haar manier.
"Heb je ooit weet van het feit dat hij - misschien kunt u wel eens gehoord van het feit dat hij een mulat
jongen, genaamd George? '
"O, zeker, - George Harris, - Ik ken hem goed, hij trouwde met een dienaar van mijn moeder,
maar is ontsnapt, nu, naar Canada. "" Hij heeft? ", zegt Madame de Thoux, snel.
"God zij dank!"
George keek verbaasd een onderzoek, maar zei niets.
Madame de Thoux leunde met haar hoofd op haar hand, en barstte in tranen uit.
"Hij is mijn broer," zei ze.
"Madame," zei George, met een sterk accent van de verrassing.
"Ja," zei Madame de Thoux, tillen haar hoofd, trots, en veegde haar tranen, "Mr
Shelby, George Harris is mijn broer! "
"Ik ben heel verbaasd", zegt George, het verleggen van zijn stoel een tempo of twee, en
te kijken naar Madame de Thoux. "Ik was verkocht aan de Zuid toen hij een
jongen, "zei ze.
"Ik was gekocht door een goede en gulle man. Hij nam me mee naar West-Indië, set
me vrij, en trouwde ik.
Het is maar de laatste tijd dat hij stierf, en ik was nu op weg naar Kentucky, om te zien of ik kon
vinden en te verlossen mijn broer. "" Ik hoorde hem spreken over een zus Emily, dat
werd Zuid-verkocht ", zegt George.
"Ja, inderdaad! Ik ben het, "zei Madame de Thoux, -" zeg
me wat voor een - "
"Een zeer mooie jonge man, 'zei George," ondanks de vloek van de slavernij die
lag op hem. Hij liep een eerste klas karakter, zowel
voor inlichtingen-en principe.
Ik weet, zie je, 'zei hij, "omdat hij trouwde in onze familie".
'Wat voor een meisje? ", Zegt Madame de Thoux, gretig.
"Een schat, 'zei George," een mooi, intelligent, beminnelijk meisje.
Zeer vroom. Mijn moeder had haar op, en opgeleid
haar zo zorgvuldig, bijna als een dochter.
Ze kon lezen en schrijven, borduren en naaien mooi, en was een mooie
zanger. "" Was ze geboren in je huis? ", zei Madame
de Thoux.
"Nee. Vader kocht haar eens, in een van zijn reizen
naar New Orleans, en bracht haar als een geschenk voor moeder.
Ze was ongeveer acht of negen jaar oud zijn, dan.
Vader zou nooit vertellen moeder wat gaf hij voor haar, maar, de andere dag, bij het zoeken
over zijn oude papieren, kwamen we de rekening van de verkoop.
Hij betaalde een extravagante bedrag voor haar, om zeker te zijn.
Ik neem aan dat, op grond van haar buitengewone schoonheid. "
George zat met zijn rug naar Cassy, en zag niet de geabsorbeerd uitdrukking van haar
gelaat, want hij was deze details geven.
Op dit punt in het verhaal, ze raakte zijn arm, en, met een gezicht perfect wit met
rente, zei: "Weet jij de namen van de mensen die hij kocht haar van?"
"Een man van de naam van Simmons, denk ik, was de belangrijkste in de transactie.
Tenminste, ik denk dat dat de naam op de factuur van de verkoop. "
"O, mijn God!" Zei Cassy, en viel gevoelloos op de vloer van de cabine.
George was klaarwakker nu, en zo was Madame de Thoux.
Hoewel geen van beiden kon gissen wat de oorzaak van flauwvallen Cassy's,
nog steeds maakten ze alle tumult die eigen is in dergelijke gevallen; - George verstoren een
wash-werper, en het breken van twee bekers, in
de warmte van zijn menselijkheid, en diverse dames in de cabine, het gehoor dat iemand
was flauwgevallen, vol van de state-kamerdeur, en hield alles uit de lucht die ze eventueel
zou kunnen, zodat over het geheel, was alles aan gedaan kon worden verwacht.
Arme Cassy! toen ze herstelde, draaide haar gezicht naar de muur, en weende en snikte als
een kind, - misschien, moeder, kun je vertellen wat zij dacht van!
Misschien kunt u niet, - maar ze voelde zich als zeker van, in dat uur, dat God had medelijden met gehad
haar, en dat ze moet zien haar dochter, --zoals zij deed, maanden later, - bij - maar
we verwachten.