Tip:
Highlight text to annotate it
X
Neutrino's zijn minieme, bijna gewichtsloze deeltjes die enkel wisselwerken via zwaartekracht en nucleair
verval. Omdat ze niet elektromachnetisch wisselwerken, dat wil zeggen, met licht, kunnen ze letterlijk
niet gezien worden!
In feite is het detecteren van een neutrino een beetje zoals proberen een kogel te vangen met een vlinder-
net – een straal neutrino's kan twee jaar door lood reizen voordat hij stopt. (ter vergelijking:
straling van een fall-out kan geblokkeerd worden met ongeveer tien cm lood)
Dus hoe detecteer je een neutrino? Een veelgebruikte manier is door een grote tank met water te vullen: We weten
dat licht vertraagd in water en als een neutrino met genoeg energie toevallig botst tegen een
elektron, zal dat elektron sneller door het water vliegen dan het licht! Wanneer dat
gebeurd, straalt het elektron een zwak licht uit, dit heet het Tsjerenkov-effect - het is een soort
van supersonische knal voor licht en het stelt ons in staat het neutrino te detecteren. De grootste neutrino-
detector in de wereld is een ballon boven de zuidpool die in feite de hele antarctische
ijskap gebruikt als zijn watertank!
Neutrino's vertellen ons ook dat het universum niet gelijk is aan zijn spiegelbeeld. Als je
links met rechts, met de klok en tegen de klok omwisseld, blijft bijna heel de fysica, zoals zwaartekracht, elektromagnetisme,
en de sterke kernkracht hetzelfde. het rare ding aan neutrino's is echter
dat ze in termen van de fysica, allemaal linkshandig zijn - hun spiegelbeeld bestaat niet! Dus neutrino's
zijn de vampieren van de fysica.