Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hé! Kom hier! We hebben een man hier op het strand!
- Ik kom eraan.
U bent gekomen om mij te vermoorden?
Ik weet wat het is.
Ik heb er een eerder gezien.
Vele, vele jaren geleden.
Het was van een man die ik in een
halfherinnerde droom heb ontmoet.
Een man bezeten door een paar
radicale concepten.
Wat is de meest veerkrachtige parasiet?
Bacteriën? Een virus?
Een intestinale worm?
Wat meneer Cobb probeert te zeggen...
- Een idee.
Resistent. Hoogst besmettelijk.
Zodra een idee zich heeft vastgezet in de hersenen,
is het bijna onmogelijk het eruit te krijgen.
Een idee dat volledig is gevormd, dat volkomen
wordt begrepen, dat blijft.
Precies ergens daarin.
- Voor iemand zoals jij om te stelen?
Ja, in de droomtoestand is je bewuste
verdediging verlaagd...
en het maakt je gedachten kwestbaar
voor diefstal. Dat heet extractie.
Meneer Saito, we kunnen uw onderbewuste
trainen om zichzelf te verdedigen tegen zelfs...
de meest bekwame extractor.
- Hoe is dat mogelijk?
Doordat ik de meest bekwame extractor ben.
Ik weet hoe ik uw geest moet onderzoeken
en uw geheimen moet vinden.
Ik ken de trucs. En ik kan ze u leren.
Zelfs als u slaapt,
staat uw verdediging nooit op een laag niveau.
Luister, als u mijn hulp wilt, moet u geheel
open tegen me zijn.
Ik moet mijn weg door uw gedachten
beter kunnen vinden dan uw vrouw,
beter dan uw therapeut,
beter dan wie dan ook.
Als dit een droom is en u hebt een
kluis vol geheimen,
dan moet ik weten wat er in die kluis ligt.
Om dit allemaal te laten werken,
moet u me volledig toegang verschaffen.
Prettige avond, heren.
Maar ik zal uw voorstel in overweging nemen.
Hij weet het.
Wat is daar aan de hand?
Saito weet het. Hij speelt een spelletje
met ons.
Dat doet er niet toe.
Ik kan het. Vertrouw op me.
De informatie is in de kluis.
Hij keek ernaar, toen ik geheimen zei.
Wat doet zij hier?
Ga terug naar de kamer, ja?
Ik zal hiervoor zorgen.
Goed, zorg dat het in orde komt.
We zijn hier om te werken.
Als ik spring, overleef ik het dan?
Een mooie duik, misschien.
Mal, wat doe je hier?
Ik dacht dat je me zou missen.
Je weet dat dat zo is.
Maar ik kan je niet meer vertrouwen.
En dus?
Het lijkt op Arthurs smaak.
Eigenlijk is het onderwerp gedeeltelijke
afval van Britse schilders.
Alstublieft, ga zitten.
Zeg me eens, hebben de twee
kinderen me gemist?
Dat kan je je niet voorstellen.
Wat ben je aan 't doen?
- Een beetje frisse lucht krijgen. Blijf waar je bent, Mal.
Godverdomme.
Draai je om.
- Leg je pistool neer.
Alsjeblieft.
Nu de envelop, meneer Cobb.
Heeft ze je het verteld?
Heb je het al die tijd geweten?
Dat je hier bent om me te bestelen
of dat we eigenlijk aan 't slapen zijn?
Ik wil de naam van je werkgever weten.
Het heeft geen nut om in een droom
te dreigen, nietwaar, Mal ?
Dat hangt af van waarmee je dreigt.
Hem van kant maken zal hem juist wekken.
Maar pijn...
Pijn zit in de geest en te oordelen naar het
decor zitten we in je geest, nietwaar, Arthur?
Wat ben je aan 't doen? Het is te snel!
- Ik weet het. Maar de droom is ingestort.
Probeer alleen maar Saito een beetje langer
te laten liegen. We zijn er bijna.
Deze plek. De schilderingen.
Hou hem tegen!
Ik denk dat dat gaat werken.
Maak hem wakker!
Word wakker jij!
Schop hem!
- Wat?
Laat hem vallen.
Hij is op.
Je kwam voorbereid, hè?
Zelfs mijn hoofd van de beveiliging
weet niets van dit appartement.
Hoe heb je het gevonden?
Het is voor een man van jouw positie erg
moeilijk een liefdesnest als dit geheim te houden...
in het bijzonder als er een getrouwde
vrouw bij betrokken is.
Ze zal nooit...
- Toch, hier zijn we.
Voor het dilemma.
- Ze komen dichterbij.
Je hebt wat je nodig hebt.
- Nou, dat is niet waar.
Je hebt een voornaam stuk informatie
weggelaten, nietwaar?
Je hield iets achter, omdat je wist
waar we achter aan zaten.
De vraag is waarom je ons eigenlijk
binnen laat.
Een auditie.
- Een auditie voor wat?
Dat doet er niet toe. Je hebt gefaald.
We hebben elk beetje informatie dat je
daarin had, eruit gehaald.
Maar je droombenadering is duidelijk.
Laat me met rust.
Je schijnt het niet te begrijpen, meneer Saito.
De operatie die ons heeft ingehuurd...
zal geen falen accepteren.
We zouden geen twee dagen meer hebben.
Cobb?
Het ziet ernaaruit dat ik dit een
beetje simpeler zal moeten doen.
Zeg ons wat je weet!
Zeg ons wat je weet, nu!
Ik heb altijd een hekel aan dit tapijt gehad.
Het is gevlekt en vaag op zulke verschillende
manieren dat je weet dat het van wol is gemaakt.
Maar nu...
een strook polyester.
Dat betekent dat ik niet op mijn tapijt
in mijn appartement lig.
Je hebt na je reputatie geleefd, meneer Cobb.
Ik droom nog.
Waar is hij naartoe gegaan?
- We worden niet betaald.
Droom binnen een droom, hè?
Ik ben onder de indruk.
Maar in mijn droom speel je
volgens mijn regels.
Ja, maar ziet je, meneer Saito...
- We zitten niet in jouw droom.
We zitten in de mijne.
Klootzak.
Hoe heb je van het tapijt een rotzooitje gemaakt?
Het was niet mijn schuld.
- Jij bent de architect.
Ik weet niet of hij zijn rotwang ertegen gaat wrijven!
- Dat is genoeg.
Jij, wat is dat allemaal, verdomme?
- Ik heb het onder controle.
Ik heb het niet gezien dat het
onder controle was.
Hier hebben we geen tijd voor.
Ik stap eruit in Kyoto.
Waarom? We moeten alle compartimenten
nog controleren.
Ik hou niet van treinen.
Luister.
Iedereen voor zichzelf.
Ja, hallo.
- Hallo, papa.
Hallo, pa.
Hé, jongens, hé.
Hoe gaat het? Hoe gaat het, hè?
Goed. Alles in orde.
In orde? Wat is in orde? Ben jij dat, James?
- Ja, wanneer kom je naar huis, pa?
Nou, dat kan ik niet, lieverd, dat gaat niet.
Het is niet voor eventjes, weet je nog?
- Waarom?
Dat heb ik je verteld. Ik ben weg, omdat
ik aan 't werk ben, nietwaar?
Oma zegt dat je nooit meer terugkomt.
Phillipa, ben jij dat?
Roep oma voor mij aan de telefoon, wil je?
Ze schudt haar hoofd.
Laten we hopen dat ze ongelijk heeft.
Papa?
- Ja, James?
Is mama bij je?
James, hier hebben we het al over gehad.
Mama is hier niet meer.
Waar?
Dat is genoeg, kinders.
Zeg maar gedag.
Luister, ik wil een paar cadeautjes
aan opa meegeven, goed?
En wees lief, jullie, wees...
Onze rit is op het dak
- Goed.
Gaat het met je?
- Ja, ja, het gaat goed.
Hoezo?
- Opgesloten in een droom, Mal verschijnt.
Het spijt me van je been,
het zal niet meer gebeuren.
Het wordt erger, nietwaar?
Eén verontschuldiging is alles
wat je krijgt, Arthur.
Waar is Nash?
- Hij heeft zich niet laten zien. Wil je wachten?
Nee, we werden geacht ons bezig te houden met
Saito's uitbreidingsplannen in Cobol Engineering...
twee uur geleden. Ze zullen nu wel weten dat we
gefaald hebben. Het is tijd dat we verdwijnen.
Waar wil je naartoe?
- Buenos Aires.
Ik hou ermee op. Ik mag ertussenuit knijpen,
wanneer het rustiger wordt.
Jij?
- De Verenigde Staten, meneer.
Doe ze daar de groeten.
Hij heeft de kunstwerken verkocht.
Verliet de firma en onderhandelde voor zijn leven.
Dus bied ik jou de bevrediging aan.
Dat is niet de manier waarop ik
met dingen omga.
Wat ga je met hem doen?
- Niets.
Maar ik kan niet spreken voor Cobol Engineering.
Wat wil je van ons?
- Een inceptie.
Is dat mogelijk?
- Natuurlijk niet.
Als je een idee uit iemands geest kunt stelen,
waarom kun je er dan geen idee in planten.
Goed, hier is een idee dat ik in jouw hoofd plant.
Ik zeg tegen je:
"Denk niet aan olifanten".
Waar denk je aan?
- Olifanten.
Juist. Maar het is niet jouw idee,
want je weet dat ik het je gegeven heb.
De geest van het onderwerp kan altijd de
oorsprong van het idee opsporen.
Ware inspiratie is onmogelijk te fingeren.
- Dat is niet waar.
Kan jij dat doen?
- Bied je me een keuze?
Want ik kan mijn eigen weg wel vinden
om dingen met Cobol te regelen.
Je hebt geen keuze nodig.
- En ik kies ervoor te vertrekken, meneer.
Zeg de bemanning waar je naartoe wilt.
Hé, meneer Cobb!
Hoe wil je naar huis gaan?
Naar Amerika.
Naar je kinderen.
- Dat krijg ik niet voor elkaar!
Dat kan niemand!
- Net zoals inceptie.
Cobb, komaan.
Hoe complex is het idee?
Simpel genoeg.
- Geen enkel idee is simpel,
wanneer je het moet planten in de geest
van iemand anders.
Mijn voornaamste concurrent is een
oude man met een slechte gezondheid.
Zijn zoon zal spoedig het beheer over de
zaak erven.
Ik moet hem laten beslissen zijn
vaders rijk af te breken.
Cobb, we zouden hiervan weg moeten lopen.
- Wacht even.
Als we dat zouden doen... Zelfs al zou ik het
kunnen doen, heb ik een garantie nodig.
Hoe weet ik dat je kunt leveren?
Dat weet je niet.
Maar ik kan het.
Dus, wilt u een sprong naar vertrouwen maken?
Of een oude man worden, vervuld van spijt,
wachtend om alleen te sterven?
Stel je ploeg samen, meneer Cobb.
En kies je mensen met meer verstand.
Luister, ik weet hoe graag je naar huis wilt.
Maar dit kan niet.
- Jawel, dat kan wel.
Je hoeft alleen maar diep genoeg te gaan.
- Dat weet jij niet.
Ik heb het eerder gedaan.
Wie heeft het je laten doen?
Gaan we naar Parijs?
We zullen een nieuwe architect
nodig hebben.
Je hebt nooit van je kantoor gehouden, hè?
Geen enkele ruimte om na te
denken in die kamer voldeed.
Is het veilig voor je om hier te zijn?
Uitlevering tussen Frankrijk en de Verenigde Staten
is een bureaucratische nachtmerrie, dat weet je.
Ik denk dat ze wel een manier vinden
om het in jouw geval te laten werken.
Luister, ik heb dit voor je meegebracht om het aan
de kinderen te geven, wanneer je de kans krijgt.
Er is meer voor nodig dan dat toevallige
knuffelbeest...
om die kinderen ervan te overtuigen
dat ze nog een vader hebben.
Ik doe alleen maar wat ik weet.
Ik doe wat je me hebt geleerd.
- Ik heb je nooit geleerd een dief te zijn.
Nee, je hebt me geleerd de geest van
mensen te sturen, maar na wat er gebeurd is...
willen ze onze legitieme wegen voor me
vasthouden om die vaardigheid te gebruiken.
Wat doe je hier, Dom?
Ik denk dat ik een weg naar huis
heb gevonden.
Het is een karwei voor een paar
zeer, zeer machtige mensen.
Mensen die, denk ik, mijn tarieven permanent
kunnen vaststellen.
Maar ik heb je hulp nodig. - Je bent hier om een
van mijn knapste en beste mensen te corrumperen.
Je weet wat ik te bieden heb.
Je moet ze zelf laten beslissen.
Geld.
- Niet alleen geld. Je weet nog wel, het is...
de kans om kathedralen te bouwen, hele
steden, dingen die nooit bestaan hebben.
Dingen die in de echte wereld niet
konden bestaan.
Dus je wilt dat ik iemand anders jou in
je fantasie laat volgen.
Ze komen eigenlijk niet in de droom.
Ze ontwerpen alleen maar niveau's...
en onderwijzen deze aan de dromers.
Dat is alles.
Ontwerp ze zelf.
Mal staat dat niet toe.
Kom terug in de realiteit, Dom.
Alsjeblieft.
Die kinderen, je kleinkinderen.
Ze wachten op de thuiskomst van hun vader.
Dat is hun realiteit. En dit karwei,
dit laatste karwei is hoe ik daar kom.
Ik zou hier niet staan, als ik een
andere manier wist.
Ik heb een architect nodig die
net zo goed is als ik was.
Ik heb iemand die beter is.
Ariadne?
Ik wil je voorstellen aan meneer Cobb.
Het is me een genoegen u te ontmoeten.
- Als je een paar ogenblikken hebt...
Meneer Cobb heeft een klus aan te bieden
die hij met je wil bespreken.
Is het een spoedklus?
- Niet precies.
Ik heb een test voor je.
- Gaat u me niet eerst iets hierover vertellen?
Voordat ik het karwei uiteenzet,
moet ik weten of je het kunt doen.
Waarom?
- Het is niet legaal, om eerlijk te zijn.
Je hebt twee minuten. Ontwerp een doolhof
dat in één minuut opgelost kan worden.
Stop.
Nog een keer.
Stop.
Je moet het beter doen dan dit.
Dat lijkt er meer op.
Ze zeggen dat we maar een fractie gebruiken van het ware
vermogen van onze hersenen en dat is wanneer we wakker zijn.
Wanneer we slapen, kan de geest bijna alles.
Zoals?
- Nou, stel je voor dat je een gebouw ontwerpt, ja?
Je creëert bewust ieder aspect.
Maar soms voelt het alsof het bijna zichzelf
creëert. Als je weet je wat ik bedoel.
Ja, ja, zoiets als ontdekken.
- Echte inspiratie, nietwaar?
Welnu, in een droom doet onze geest
dit onophoudelijk. We...
creëren en tegelijkertijd nemen we
onze wereld waar.
En onze geest doet dit zo goed...
dat we zelfs niet weten dat het gebeurt.
Dat staat ons toe precies in het
midden van dat proces te geraken.
Hoe?
- Door het scheppende deel over te nemen.
Welnu, dit is waar ik je nodig heb.
Jij schept de wereld van de droom.
We brengen het onderwerp binnen
in die droom.
En ze voelen dat het hun onderbewuste is.
Hoe kan ik ooit voldoende details verwerven
om ze te laten denken dat het werkelijkheid is.
Nou, dromen voelen aan als realiteit,
terwijl we erin zitten, nietwaar?
Alleen als we wakker worden, realiseren
we ons dat er eigenlijk iets vreemd was.
Mag ik je een vraag stellen? Je herinnert je echt
nooit het begin van een droom, nietwaar?
Je komt altijd precies in het midden
terecht van wat er aan de hand is.
Dat denk ik ook, ja.
- Dus hoe zijn we hier aanbeland?
Nou, we kwamen net uit de...
- Denk eens na, Ariadne.
Hoe ben je hier terechtgekomen?
Waar precies ben je nu?
Zijn we aan 't dromen? - Je zit eigenlijk op dit
ogenblik middenin het proefwerk, je slaapt.
En dit is je eerste les in gedeelde dromen,
dus daar ga je.
Als het alleen maar een droom is,
waarom bent u...
Het is nooit alleen maar een droom, ja?
Wanneer je gezicht vol met glas zit,
voelt dat aan als de hel.
Wanneer je erin zit, voelt het als realiteit.
Het is iets dat het leger heeft ontwikkeld.
Gedurende die tijd was het een trainingsprogramma...
voor soldaten om te schieten en te steken en
elkaar te wurgen en dan wakker te worden.
Hoe dachten architecten dat ze erbij hoorden?
Wel, iemand moest de dromen ontwerpen. ja?
Waarom geef je ons niet nog vijf minuten meer?
- Vijf minuten?
We hebben minstens een uur gepraat.
In een droom werkt je geest sneller.
Daardoor...
lijkt tijd langzamer te gaan.
Vijf minuten in de wereld geven je
een uur in de droom.
Waarom zien we niet wat je in vijf
minuten kan bereiken?
We hebben de basisopzet.
Boekenwinkel, café.
Bijna al het andere is ook hier.
Wie zijn de mensen?
- Projecties van mijn onderbewuste.
Het uwe?
- Ja. Denk eraan, jij bent de dromer.
Jij bouwt deze wereld. Ik ben het onderwerp,
mijn geest is ermee gevuld.
Je kunt letterlijk tegen mijn onderbewuste praten.
Dat is een van de manieren waarop we
informatie uit een onderwerp trekken.
Hoe doe je dat verder nog?
- Door het scheppen van iets veiligs, zoals...
een bankkluis of een gevangenis.
De geest vult hem automatisch met informatie
die hij probeert te beschermen.
Begrijp je?
- Dan breek je in en steel je het.
Wel...
Ik dacht dat het bij de droom allemaal om het zichtbare
ging, maar het gaat meer om het gevoel ervan.
Mijn vraag is: wat gebeurt er, wanneer je begint te
rommelen met de fysica van dit alles?
Iets, nietwaar?
- Ja, dat is zo.
Waarom kijken ze allemaal zo naar me?
Omdat mijn onderbewuste voelt dat iemand
anders deze wereld aan 't scheppen is.
Des te meer je dingen verandert,
des te sneller beginnen...
de projecties ze samen te laten komen.
Samenkomen?
- Ze voelen de vreemde aard van de dromer.
Ze vallen aan, zoals witte bloedlichaampjes
tegen een infectie vechten.
Gaan ze ons aanvallen?
- Nee, alleen jou.
Dit is geweldig, maar ik zeg je, als je
dingen blijft veranderen, zoals...
Jezus. Je geest vertelt je onderbewuste
het rustig aan te doen?
Het is mijn onderbewuste.
Denk eraan, ik kan het niet beheersen.
Erg indrukwekkend.
Ik ken deze brug.
Deze plek is echt, nietwaar?
Ja, ik ga er elke dag overheen om naar
school te gaan.
Schep nooit plekken vanuit je geheugen.
Stel je altijd nieuwe plekken voor.
Wel, je moet ontwerpen maken van spullen
waarmee je bekend bent, nietwaar?
Gebruik alleen details.
Een straatlantaarn of een telefooncel.
Nooit hele gebieden.
- Waarom niet?
Omdat het bouwen van een droom vanuit
je geheugen de makkelijkste manier is...
je greep te verliezen op wat echt is
en wat een droom is.
Is dat wat er met u is gebeurd?
Luister, dit heeft niets met mij te maken, begrepen?
Is het dat waarom u mij nodig heeft
om uw dromen te bouwen?
Blij van haar af. Rot op.
Pleur op!
- Cobb!
Blijf van me af!
- Laat me los!
Niet doen! Mal!
- Cobb!
Mal!
- Maak me wakker!
Mal!
- Maak me wakker!
Mal, nee, nee!
- Maak me wakker!
Mal, nee!
Hé, hé, hé, kijk me aan.
Je bent in orde.
Je bent in orde.
- Waarom...waarom wilde ik niet wakker worden?
Omdat er nog tijd over was en je niet middenin
een droom wakker kunt worden,
tenzij je sterft.
Laat me de totem zien.
- Wat?
Een totem. Het is een klein, persoonlijk...
- Dat is iets onderbewusts dat in je zit, Cobb!
Ze is een echte charmeur.
- Oh, ik zie dat je mevrouw Cobb hebt ontmoet.
Ze is zijn vrouw.
- Ja, dus een totem.
Je hebt een klein voorwerp nodig om je potentieel...
iets dat je altijd hebt...
en dat niemand anders weet.
Zoiets als een munt?
- Nee, het moet unieker zijn dan dat.
Dit is een geladen dobbelsteen.
Je mag hem niet aanraken.
Dat zou indruisen tegen het doel.
Alleen ik weet het evenwicht en het gewicht
van deze bijzondere geladen dobbelsteen.
Op die manier, wanneer je naar je totem kijkt,
weet je zonder enige twijfel dat je niet
in de droom van iemand anders zit.
Ik weet niet of je kunt zien wat er aan de
hand is of dat je dat alleen maar niet wilt,
maar Cobb heeft een paar serieuze problemen
die hij daarbeneden probeert te begraven.
En ik ben niet van plan mijn geest
open te stellen voor zo iemand.
Ze komt wel terug. Ik heb nog nooit iemand gezien
die het zo vlug oppikte.
Realiteit zal nu niet voldoende voor haar zijn.
En wanneer ze terugkomt...
Als ze terugkomt, zul je haar doolhoven
moeten laten bouwen.
Waar ga je naartoe?
- Ik ga Eames bezoeken.
Eames? Nee, hij is in Mombasa.
Dat is Cobols achtertuin
Het is een noodzakelijk risico.
- Daar zijn heel veel goede dieven.
We hebben geen dief nodig.
We hebben een vervalser nodig.
Je kunt ze tegen elkaar wrijven zoveel als je wilt,
maar ze gaan niet jongen.
Je kunt nooit weten.
- Laat me je een drankje voor je halen.
Goeiedag.
Je spelling is niet verbeterd.
- Test me.
Hoe is je handschrift?
De beste in de stad.
- Goed.
Dank je zeer.
Inceptie.
Nou, voordat je de moeite neemt me
te vertellen dat het onmogelijk is...
Nee, het is heel goed mogelijk.
Het is alleen verdomd moeilijk.
Interessant.
- Dus Arthur houdt vol dat het niet kan worden gedaan.
Arthur... Je werkt nog steeds met die lulhannes
en geest?
Hij is goed in wat hij doet, toch?
- Oh, hij is de beste. Hij heeft geen voorstellingsvermogen.
Niet zoals jij.
Luister, als je inceptie gaat uitvoeren,
moet je voorstellingsvermogen hebben.
Mag ik je iets vragen?.
Heb je het eerder gedaan?
We hebben het geprobeerd. We kregen het idee
ter plekke, maar het lukte niet.
Heb je het niet diep genoeg geplant?
- Nee, het gaat niet alleen om diepte.
Je hebt de eenvoudigste versie
van het idee nodig om...
op natuurlijke wijze in je onderwerpen te
groeien. De geest is een erg subtiele kunst.
Dus wat is het idee dat je moet planten?
We hebben de erfgenaam nodig van een grote
onderneming om zijn vaders rijk te ontbinden.
Wel, dat zie je goed. Je hebt verscheidene politieke
motivaties en anti-manipulatieve gevoelens om naar
voren te brengen.
En daarmee is het echt overgeleverd aan de genade
van het vooroordeel van je onderwerp.
En wat je moet doen, is beginnen
met de absolute basis.
En die is wat?
- De relatie met de vader.
Heb je een chemicus?
- Nee, nog niet.
Goed. Er is een man hier, Joesoef. Hij formuleert
zijn eigen versies van de verbindingen.
Wanneer breng je me daar naartoe?
- Als je je aanhang kwijt bent.
Een man aan de bar.
- Cobol Engineering.
Die prijs op mijn hoofd, was dat dood of levend?
Dat weet ik niet meer.
Laten we kijken of ze beginnen te schieten.
Ik zie je beneden in de bar in,
laten we zeggen, een half uur.
Kom je hier terug?
- Het is de laatste plek die ze verwachten.
Goed.
Freddy! Freddy Simmons.
Godallemachtig, jij bent het, nietwaar?
Wie?
- Nee, je bent het niet.
Je droomt nu niet, hè?
Hou je erbuiten!
Nee, koffie. Een koffie.
Koffie.
Wil je een lift, meneer Cobb?
Wat doe je in Mombasa?
- Ik moet mijn investeringen beschermen.
Ah, dus dit is jouw idee van het kwijtraken
van je aanhang, hè?
Andere aanhang.
Cobb zei dat je terug zou komen.
Ik heb geprobeerd niet te komen, maar...
- Maar er is niets mee te vergelijken.
Het is alleen... pure creatie.
Zullen we eens kijken naar wat paradoxale architectuur?
Je moet je een paar trucs eigen maken,
als je drie complete droomniveau's gaat bouwen.
Excuseer me.
- Wat voor trucs?
In een droom kun je architectuur niet belazeren
met onmogelijke vormen.
Dat laat je gesloten lussen creëren.
Zoals de Penrose Steps.
Een eindeloos trappenhuis.
Zie je wel?
Paradox. Dus een gesloten lus als die zal je helpen
de grenzen van de droom die je creëert, te verhullen.
Hoe groot moeten deze niveau's zijn?
Dat kan van alles zijn, van de vloer van
een gebouw tot een hele stad.
Maar ze moeten gecompliceerd genoeg zijn...
dat we ons kunnen verbergen voor de projectie.
Een doolhof.
- Juist, een doolhof.
Een des te beter de doolhof...
- Des te meer tijd hebben we,
voordat de projecties ons te pakken nemen?
- Precies.
Mijn onderbewuste schijnt rustig genoeg.
Wacht maar tot het lelijk wordt.
Niemand houdt ervan te voelen dat iemand
anders aan het rommelen is met zijn geest.
Cobb kan niet meer bouwen, hè?
Ik weet niet of hij het niet kan,
maar hij wil het niet.
Hij denkt dat het veiliger is, als hij
de opmaak niet weet.
Waarom?
- Dat wil hij me niet vertellen.
Maar ik denk dat het Mal is.
Zijn ex-vrouw?
- Nee, niet zijn ex.
Zijn ze nog bij elkaar?
- Nee, zij is...
Zij is dood.
Wat je ziet, is alleen maar
zijn projectie van haar.
Hoe was zij in het werkelijke leven?
- Ze was lief.
Zoek je een chemicus?
- Ja.
Om verbindingen te formuleren
voor een karwei?
En met ons het veld in te gaan.
- Nee, ik ga zelden het veld in, meneer Cobb.
We hebben u daar nodig om te zeggen welke
verbindingen specifiek zijn voor onze behoeften.
En dat zijn?
- Grote diepte.
Een droom binnen een droom?
Twee niveau's?
Drie.
Niet mogelijk. Zoveel dromen binnen
dromen is te onstabiel.
Het is mogelijk. Je moet alleen een
kalmerend middel hebben.
- Wel, een krachtig kalmerend middel.
Hoeveel ploegleden?
- Vijf.
Zes.
De enige manier om te weten dat je het
karwei geklaard hebt, is als ik erbij ben.
Er is geen ruimte voor toeristen bij een
karwei als dit, meneer Saito.
Deze keer schijnt die er te zijn.
Dit is, denk ik, een goede plek om te beginnen.
Ik gebruik hem elke dag.
Waarvoor?
- Ja, dat zal ik u laten zien.
Misschien wilt u het niet zien.
- Na u.
Zes, tien, twaalf. Alles aangesloten.
Ze komen elke dag om de droom te delen.
Ziet u? Erg stabiel.
Hoe lang dromen zij?
- Drie, vier uur, elke dag.
En de duur van dromen?
- Met deze verbinding?
Ongeveer veertig uur bij elkaar, elke dag.
- Waarom doen ze het?
Vertel het hem, meneer Cobb.
Na een poosje wordt het de enige manier
waarop je kunt dromen.
Droomt u nog, meneer Cobb?
Komen ze hier elke dag slapen?
- Nee.
Ze komen om wakker gemaakt te worden.
De droom is hun werkelijkheid geworden.
Wie bent u om het anders te zeggen, hè?
Laten we eens kijken wat u kunt doen.
U weet hoe u me kunt vinden.
U weet wat u moet doen.
Scherp genoeg?
Gaat het, meneer Cobb?
Ja, ja, het gaat goed.
Robert Fischer, erfgenaam van het
Fischer-Morrow energieconglomeraat.
Wat is uw probleem met meneer Fischer?
Dat gaat u niet aan.
Meneer Saito, dit is niet uw typische bedrijfsspionage.
U hebt me gevraagd om inceptie.
Ik hoop dat u de ernst van dat verzoek inziet.
Het zaad dat wij in de geest van deze
man planten, zal uitgroeien in een idee.
Dit idee zal bepalen wie hij is.
Het zal wellicht...
Het zal wellicht alles aan hem veranderen.
Wij zijn de laatste onderneming die tussen hen
en de totale energiedominantie in staat.
We kunnen niet langer concurreren.
Zij zullen spoedig de energievoorziening...
van de halve wereld beheersen.
Zij worden in feite een nieuwe supermacht.
De wereld heeft Robert Fischer nodig om
zijn geest te veranderen.
Dat is waar wij ons ermee gaan bezighouden.
Hoe is Robert Fischers relatie met zijn vader?
Het gerucht gaat dat die relatie nogal
gecompliceerd is.
Maar we kunnen niet werken, als we uitgaan
van alleen maar een gerucht, hè?
Kunt u me toegang verschaffen tot deze man?
Browning, Fischer Seniors rechterhand.
Fischer Juniors peetvader.
Dat zou kunnen.
Als u de juiste referenties kunt krijgen.
Referenties zijn een soort specialiteit
van mij, meneer Saito.
Ik bespeur een vestiging hier.
Neem ze mee.
Meneer Browning, Maurice Fischers beleid is er
altijd een van het vermijden van procesvoering.
Zullen we uw zorgen direct met Maurice bespreken?
Ik weet niet zeker of dat nodig is.
- Nee, nee, nee, ik denk dat we dat moeten doen.
Hoe gaat het met hem?
Ik wil hem niet onnodig lastigvallen, maar...
Robert, heb ik je gezegd uit de stad te blijven...
Wacht, doe het alleen maar.
Nee, niets zeggen, meneer Fischer.
Ga door.
Nooit. Nooit zendt hij waar ik om heb gevraagd.
Verlaat de stad.
Verschrikkelijk.
Moet een te koesteren herinnering van hem zijn.
Ik heb het naast zijn bed gezet.
Hij heeft het niet eens bemerkt.
Robert..., we moeten praten over
de macht van een advocaat.
Ik weet dat dat nu moeilijk is.
- Niet nu, oom Peter.
Maar het is absoluut noodzakelijk
dat we beginnen met...
De gieren cirkelen al rond.
Des te zieker Maurice Fischer wordt,
des te machtiger Peter Browning wordt.
Ik had ruimschoots de gelegenheid
om Browning te observeren,
zijn fysieke aanwezigheid aan te nemen,
zijn maniertjes te bestuderen enz. enz.
Nu kan ik in de eerste laag van de droom
de persoon van Browning aannemen.
En concepten suggereren in Fischers
bewuste geest.
Wanneer we hem dan een niveau dieper
brengen,
zou zijn projectie van Browning rechtstreeks
naar hem moeten worden teruggevoerd.
Dus geeft hij zichzelf het idee.
- Precies.
Dat is de enige manier waarop het zal beklijven.
Hij moet het zichzelf zien ontwikkelen.
Eames, ik ben onder de indruk.
Jouw bekentenis is altijd zeer gewaardeerd,
Arthur, dank je.
Was je in uw eentje op weg daarnaartoe?
Nee, nee, ik was net...
net een paar experimenten aan 't uitvoeren.
Ik was me er niet van bewust dat hier iemand was.
Dus...
Ja, ik was gewoon..., ik werkte eigenlijk aan mijn totem.
- Hier, laat me eens kijken.
Dus je bent aan 't leren, hè?
Een elegante oplossing om de
werkelijkheid bij te houden.
Was het jouw idee?
- Nee, het was... het is van Mal eigenlijk.
Deze. Deze was van haar.
Je draait hem rond in een droom en hij valt nooit om.
Alleen maar... draaien en draaien.
Arthur vertelde me dat ze overleden is.
- Hoe staan de doolhoven ervoor?
Elk niveau heeft betrekking op het deel van
het onderbewuste van het onderwerp waar...
we proberen toegang tot te krijgen.
Dus maken we het onderste niveau tot ziekenhuis en
Fischer zal zijn vader daarnaartoe brengen.
Eigenlijk heb ik een vraag over deze opmaak.
Nee, nee, nee, laat me de details niet zien.
Alleen de dromer moet de opmaak kennen.
Waarom is dat zo belangrijk?
In het geval dat een van ons onze
projecties er inbrengt,
willen we niet dat zij de details van
de doolhof kennen.
Je bedoelt, in het geval dat je Mal er inbrengt.
Nou, je kunt haar er niet buiten laten, hè?
- Juist.
Je kunt niet bouwen, omdat, wanneer je
de doolhof kent, zij hem ook kent.
Hetgeen de hele operatie zou saboteren.
Cobb, wisten de anderen ervan?
- Nee, nee.
Je moet hen waarschuwen, als dit erger wordt.
Niemand heeft gezegd dat het erger wordt.
Ik moet naar huis. Dat is het enige waar ik
me nu zorgen over maak.
Waarom kun je niet naar huis?
- Omdat ze denken dat ik haar vermoord heb.
Dank je.
- Waarvoor?
Dat je niet gevraagd hebt of ik dat heb gedaan.
Dat is waarom we het diep in het
onderbewuste moeten planten.
Het onderbewuste wordt gemotiveerd
door emotie, ja? Niet door reden.
We moeten een manier vinden om dit
in een emotioneel concept te vertalen.
Hoe vertaal je een zakelijke strategie
in een emotie?
We zijn hier om dat uit te dokteren, ja?
Welnu, Roberts relatie met zijn vader is
gespannen, op z'n zachts gezegd.
Dat kan ik me niet herinneren.
Want hem suggereren zijn vaders onderneming af te
breken, is een "loop naar de donder" voor de oude man.
Nee, want ik denk dat positieve emotie...
altijd wint van negatieve emotie.
We luisteren allemaal naar een verzoening.
Een catharsis.
We moeten Robert Fischer een positieve
emotionele reactie op dit alles laten hebben.
Goed, welnu, probeer dit.
"Mijn vader accepteert het dat ik iets voor mijzelf
wil creëren en niet in zijn voetstappen wil treden."
Dat zou kunnen werken. Zou kunnen.
We moeten het iets beter doen dan "zou kunnen".
Dank je voor je bijdrage, Arthur.
Vergeef me dat ik een beetje specificiteit wil, Eames.
Specificiteit?
- Inceptie gaat niet over specifiek zijn.
Wanneer we zijn geest binnengaan, moeten
we hard gaan werken aan wat we vinden.
Op het bovenste niveau openen we zijn
relatie met zijn vader.
En zaaien we: "Ik zal niet in mijn vaders
voetstappen treden".
En op het volgende niveau voeden we hem met:
"Ik zal iets voor mijzelf creëren".
Tegen de tijd dat we het onderste niveau raken,
halen we de grote wapens tevoorschijn.
"Mijn vader wil niet dat ik hem ben".
- Precies.
Met drie lagen op elkaar zakken de dromen
bij de geringste verstoring ineen.
Sedatie.
Voor een slaap die stabiel genoeg is
om drie droomlagen te creëren,
moeten we deze combineren met een
uiterst krachtig kalmerend middel.
Goede nacht.
De verbinding die gebruikt zal worden
om de droom te delen,
creëert een zeer heldere verbinding
tussen dromers...
en versnelt eigenlijk de hersenfunctie.
In andere woorden, het geeft ons meer
tijd op elk niveau.
De hersenfunctie in de droom zal ongeveer
twintig keer de normale zijn.
Wanneer je een droom inbrengt binnenin
een droom wordt het effect versterkt.
Het zijn drie dromen, dat is 10 uur, dat is 20...
- Het spijt me, rekenen is niet mijn sterkste kant.
Hoeveel tijd is dat?
- Het is een week vanaf het eerste niveau.
Zes maanden het tweede niveau
en het derde niveau...
is tien jaar.
Wie zou tien jaar lang in een droom
willen blijven zitten?
Dat hangt van de droom af.
Dus als we eenmaal het planten hebben gedaan,
hoe komen we er dan uit?
Ik hoop dat je iets eleganter in petto hebt
dan me in mijn kop te schieten.
Een schop.
- Wat is een schop?
Dit, Ariadne, zou een schop zijn.
Het is dat gevoel van vallen, je krijgt
schokken, je wordt wakker...
je springt uit je droom.
Zullen we een schop voelen met
dit soort sedatie?
Oh, dat is de tegenhanger.
Ik heb het aangepast om elke oorfunctie
intact te laten.
Aldus voelt de slaper zich nog vallen,
hoe diep de slaap ook is.
Of neerstorten.
De truc is om een schop zo te synchroniseren...
dat hij alle drie de niveau's kan binnendringen.
We kunnen gebruikmaken van een muzikale inhoud
om de verschillende schoppen te synchroniseren.
Hij heeft geen enkele chirurgische ingreep gepland,
geen tandheelkundige, niets.
Stond hij niet op de nominatie voor
een knie-operatie?
Niets. Er is niets dat hem onder een REM zal brengen.
We hebben..., we hebben ten minste ruim tien uur.
Van Sydney naar Los Angeles.
Een van de langste vluchten ter wereld.
Hij maakt hem om de twee weken.
En hij vliegt met een privé-vliegtuig.
Niet als er onverwacht onderhoud aan
zijn vliegtuig is.
Maar dat zou een 747 moeten zijn.
- Waarom?
Omdat in een 747 de piloot helemaal
bovenin zit...
en de eerste klas is in de neus van het toestel.
Dus niemand loopt er doorheen.
Maar je zou voor de hele cabine moeten betalen.
En voor de eerste klas vlucht.
Ik heb de vliegmaatschappij opgekocht.
Het leek weinig.
Wel, het lijkt erop dat we onze tien uur hebben.
Ariadne? Geweldig werk overigens.
Je weet hoe me kunt vinden.
Je weet wat je moet doen.
Weet je nog wanneer je me gevraagd
hebt met je te trouwen?
Natuurlijk weet ik dat.
- Je zei dat je een droom had gehad.
Dat we samen oud zouden worden.
En dat kunnen we.
Je zou hier niet moeten zijn.
Ik wil alleen zien wat voor soort testen
je hier elke avond alleen doet.
Wat het ook is, het heeft niets met jou te maken.
- Het heeft alles met mij te maken.
Je hebt me gevraagd dromen met jou te delen.
- Niet deze. Deze zijn mijn dromen.
Waarom doe je dit jezelf aan?
- Het is de enige manier waarop ik nog kan dromen.
Waarom is dromen zo belangrijk?
- In mijn dromen zijn we nog bij elkaar.
Dit zijn niet alleen maar dromen.
Dit zijn herinneringen en je zei nooit
herinneringen te gebruiken.
Ik weet dat ik dat heb gedaan.
- Je probeert haar levend te houden.
Je kunt haar niet loslaten.
- Je begrijpt het niet.
Dit zijn momenten die ik betreur en
herinneringen die ik moet veranderen.
Oh, wat is daar beneden dat je betreurt?
Luister, ik weet één ding dat jij van
mij moet begrijpen.
Is dit jouw huis?
- Het mijne en dat van Mal, ja.
Waar is zij?
- Ze is al gestorven.
Dat is mijn zoon James.
Hij graaft iets op, misschien een worm.
Dat is Phillipa.
Begrijp je? Ik dacht erover ze te roepen, zodat ze zich
om zouden draaien en glimlachen en ik kan deze...
deze mooie gezichten van hen...,
maar... het is allemaal te laat.
Juist nu, of nooit, Cobb.
Toen begon ik in paniek te raken. Ik besefte
dat ik dit moment niet wilde betreuren, dat...
ik hun gezichten nog een laatste keer moest zien.
James! Phillipa! Kom binnen!
Maar het moment ging voorbij.
En wat ik ook doe, ik kan dit moment
niet veranderen.
Dus sta ik op het punt hen
te roepen en weg te rennen.
Als ik hun gezichten ooit weer zie,
moet ik naar huis terug.
De echte wereld.
Wat doe je hier?
- Mijn naam is...
Ik weet wie je bent.
Wat doe je hier?
Ik probeer alleen het te begrijpen.
- Hoe zou je het kunnen begrijpen?
Weet je wat het is iemand lief te hebben?
De helft van een geheel te zijn?
- Nee.
Ik zal je een raadsel opgeven.
Je wacht op een trein.
Een trein die je ver weg zal brengen.
Je weet waar de trein je hopelijk naartoe zal brengen.
Maar je weet het niet zeker.
Maar het doet er niet toe. Hoe kan het er niet
toe doen waar de trein je heen zal brengen?
Omdat we samen zullen zijn.
Hoe kon je haar hier brengen, Dom?
- Wat is dit voor een plek?
Dit is de hotelsuite waar we onze
trouwdag zouden doorbrengen.
Wat is hier gebeurd?
Je hebt het beloofd!
Je hebt beloofd dat we samen zouden zijn!
Alsjeblieft, ik moet hier blijven!
Alleen maar nu!
Je zei dat we samen zouden zijn!
Je zei dat we samen oud zouden worden!
Ik kom bij je terug. Beloofd.
Denk je dat je een gevangenis van herinneringen
kan bouwen om haar erin op te sluiten?
Denk je echt dat dat haar vast zal houden?
Het is tijd.
Maurice Fischer is zojuist in Sydney overleden.
Wanneer is de begrafenis?
- Donderdag, in Los Angeles.
Robert zou het lichaam uiterlijk dinsdag moeten
vergezellen. We zouden weg moeten gaan.
Goed.
Cobb, ik ga met je mee.
- Ik heb het Miles beloofd, nee.
De groep heeft iemand nodig die begrijpt
waarmee jij worstelt.
En dat hoef ik niet te zijn.
Maar als je Arthur moet laten zien
wat ik zonet heb gezien.
Bezorg ons een andere stoel
in het vliegtuig.
Als ik op dit vliegtuig stap en je
komt onze overeenkomst niet na...
en we landen, dan ga ik de gevangenis
in voor de rest van mijn leven.
Maak het karwei aan boord af.
Ik zal een telefoontje plegen vanuit het vliegtuig.
Je zal geen moeilijkheden ondervinden,
als je door de douane gaat.
Ja, dat is het.
- Dank je.
Ja.
Derde stoel rechts.
- Dank u.
Neem me niet kwalijk.
- Oh ja, het spijt me, mijn fout.
Neem me niet kwalijk, ik geloof dat dit van u is.
U moet het hebben laten vallen.
Heren, wat wilt u drinken?
- Oh, water, alstublieft.
Hetzelfde, alstublieft.
Dank u.
Weet u, ik kan niet helpen dat ik het opmerk,
maar bent u toevallig niet gerelateerd aan...
"The Maurice Fischer"?
Ja, hij... hij was mijn vader.
- Wel, hij was een erg inspirerende figuur.
Geondoleerd met uw verlies.
- Meneer.
Proost.
- Dank u.
Zeg, op uw vader.
Moge hij rusten in vrede.
Kon je niet eerder gaan pissen?
Het spijt me.
Veel gratis champagne innemen,
voor het opstijgen, nietwaar, Joesoef?
Haha. Verrot moeilijk.
Welnu, hij gaat naar een taxi
uitkijken in dit weer.
Kloothommel! Hé, man, waarom probeer je niet...
- Sodemieter op.
Luister, ik moet gaan. Juist.
Taxi. Dank je.
Goed. Third and Market.
Wat doet u?
Oh, het spijt me, ik dacht dat hij vrij was.
- Nou, dat is niet zo.
Misschien kunnen we delen.
- Misschien niet.
Kunt u aan de kant gaan en deze...
Geweldig.
Kom op!
Er zit hier $ 500 in en de portefeuille
is meer waard dan dat.
Dus kun je me net zo goed afzetten
op mijn bestemming.
Ik ben *** dat dit...
Geef hem dekking!
Nee! Nee! Nee!
Wat was er aan de hand?
Dit stond niet in mijn ontwerp.
Cobb? Cobb?
Pak hem!
Ben je in orde?
- Ja, ik ben in orde. Ik ben in orde.
Fischer is in orde.
Tenzij hij wagenziek wordt.
Saito?
Zet Fischer in de achterkamer, nu!
Zet hem in de achterkamer!
- Wat, godverdomme, ...
Is hij geraakt? Is hij stervende?
- Ik weet het niet.
Jezus Christus.
Waar was je? Wat is er met je gebeurd?
- Het meisje speelde een vrachttrein.
Waarom heb je een trein neergezet die
het centrum van een stad doorkruist?
Dat heb ik niet gedaan.
- Waar kwam hij dan vandaan?
Laat me je een vraag stellen! Waarom werd
je, godverdomme, in een hinderlaag gelokt?
Dat waren geen normale projecties!
Ze zijn verdomme getraind!
Je hebt gelijk.
- Hoe kunnen ze getraind zijn?
Fischer had een extractor die het
onderbewuste leert zichzelf te verdedigen.
Dus is zijn onderbewuste gemilitariseerd.
Dat had in het onderzoek naar voren moeten komen.
Het spijt me.
En waarom kwam dat, godverdomme, niet naar voren?
- Blijf rustig.
Zeg me niet rustig te blijven.
Dit was jouw taak, godkolere!
Dit was jouw verantwoordelijkheid! Jij moest
Fischers achtergrond grondig doornemen!
We zijn niet voorbereid op dit soort geweld!
We hebben eerder met zelfbeveiliging
te maken gehad!
We zullen een beetje voorzichtiger moeten
zijn en het zal goed met ons gaan!
Dit maakte geen deel uit van het plan!
Hij gaat dood, godverdomme!
Laten we hem uit zijn lijden verlossen.
- Nee, nee!
Doe dat niet!
- Wat is er, Cobb?
Doe dat niet.
- Hij is in doodsangst, ik maak hem wakker.
Nee, hij zal niet wakker worden.
- Wat bedoel je met hij zal niet wakker worden?
Hij zal niet wakker worden.
- Wanneer we in een droom sterven, worden we wakker.
Niet hierdoor. We zijn te zwaar gedrogeerd om
op die manier wakker te worden.
Goed, wat gebeurt er, als we sterven?
- We dalen af in niemandsland.
Ben je serieus?
- Niemandsland?
Niet-gebouwde droomruimte.
- Wat is daarbeneden, godverdomme?
Alleen ruw oneindig onderbewustzijn.
Daarbeneden is niets.
Behalve wat er dan ook achtergelaten mag zijn
door iemand die een droom heeft gedeeld.
Die daar eerder gevangen is geweest.
Hetgeen in ons geval alleen jij bent.
Hoe lang kunnen we daar vastzitten?
Ik kan er zelfs niet over denken te
proberen te ontsnappen, totdat de sedatie is...
Hoe lang, Joesoef?
- Decennia. Het zou oneindig kunnen zijn. Ik weet het niet.
Vraag hem of hij degene is die daar is geweest.
Breng hem naar boven.
Geweldig. Dank je.
Zo, nu zitten we gevangen in Fischers geest
en vechten we met zijn privé-leger...
en als we gedood worden, zijn we verloren
in niemandsland,
tot onze hersens veranderen in roereieren, hè?
Heb je eerste hulp?
Dus je kende het risico en je hebt
het ons niet verteld?
Er was geen sprake van enig risico, maar ik wist niet
dat we te maken zouden krijgen met zoveel geweervuur.
Je had het recht niet.
- Het was de enige manier om drie lagen diep te gaan.
En jij, jij wist hiervan en je bent gewoon doorgegaan?
- Ik vertrouwde hem.
Je vertrouwde hem. Hoezo?
Heeft hij je de helft van zijn deel beloofd?
Nee. Heel zijn deel.
Het is zoals hij zei, hij heeft het eerder gedaan.
Hij heeft het eerder gedaan. Met Mal?
Omdat dat zo goed heeft gewerkt?
Daar heeft het niets mee te maken. Ik heb gedaan wat
ik moest doen om terug te gaan naar mijn kinderen.
Dus heb je ons in een oorlogsgebied
gebracht zonder uitweg.
Er is een uitweg. Goed, we gaan door met het karwei
en dat doen we zo snel mogelijk...
en we gaan eruit door gebruik te maken van de schop.
Net zoals eerder.
Vergeet het maar. Als we nog dieper gaan,
verhogen we alleen maar de inzet.
Ik zit dit uit op dit niveau, jongens.
Fischers veiligheidsdienst omsingelt deze plek,
terwijl we aan 't praten zijn.
Tien uur vliegtijd is een week op dit niveau.
Dat betekent dat eenieder van ons gedood
zal worden. Dat kan ik garanderen.
We hebben geen andere keuze dan door
te gaan en het zo snel mogelijk te doen.
Naar beneden is de enige manier
om vooruit te komen.
Maak je klaar.
Jij, kom op, laten we hem wakker schudden.
Ik ben voor maximaal tien miljoen
tegen ontvoering verzekerd.
Dit zou erg eenvoudig moeten zijn.
- Hou je kop! Dat is het niet.
In het kantoor van je vader, onder de boekenkast,
staat zijn persoonlijke kluis.
We hebben de combinatie nodig.
- Ik weet niets af van een kluis.
Dat betekent niet dat je de combinatie niet kent.
Zeg ons wat die is.
- Ik weet het niet.
We hebben een oude goede overredingskracht,
weet je.
Ja? Wat is die overredingskracht?
Dit kost $ 500?
Wat zit erin?
- Pinpassen, identiteitsbewijs en dit.
Nuttig?
- Misschien.
Het is jouw beurt. We hebben een uur.
- Een uur?
Ik verwachtte de hele nacht te hebben
om te oefenen.
Saito verwachtte niet in zijn borst
geschoten te worden.
We hebben een uur. Ga nu iets nuttigs
doen, alsjeblieft.
Wat is dat?
- Een goede overredingskracht.
Oom Peter...
Nee, nee.
Laat hem ophouden.
- De combinatie.
Die weet ik niet.
- Waarom zegt Browning dat je die wel weet?
Ik weet het niet. Laat me met hem praten en
dan kom ik er wel achter.
Je hebt een uur. Begin te praten.
Ben je in orde?
Ben je in orde?
Die smeerlappen zijn al twee
dagen met me bezig.
Ze hebben iemand met toegang tot je vaders
kantoor en ze proberen zijn kluis te openen.
Ja.
- Ze zeggen dat ik de combinatie ken, maar dat is niet zo.
Ja, ik ken hem ook niet.
- Wat?
Maurice heeft me verteld dat, wanneer hij er niet
meer is, jij de enige bent die hem kan openen.
Nee, hij heeft me nooit de combinatie gegeven.
Misschien deed hij dat wel. Ik bedoel, misschien
wist je niet dat het een combinatie was.
Wel, wat dan?
Ik weet het niet. Een of andere belangrijke
combinatie van cijfers,
gebaseerd op jouw ervaringen met Maurice.
We hadden niet zoveel belangrijke
ervaringen met elkaar.
Misschien nadat je moeder was overleden.
Weet je wat hij me zei, nadat
mijn moeder was overleden?
"Robert, er valt werkelijk niets te zeggen."
- Oh nou, hij was erg geëmotioneerd.
Ik was elf jaar, oom Peter.
Hoe gaat het met hem?
- Hij heeft erg veel pijn.
Wanneer we afdalen naar de lagere niveau's,
zal de pijn minder hevig zijn.
En als hij sterft?
- Het ergste scenario?
Wanneer hij wakker wordt, is zijn geest
compleet verdwenen.
Cobb, ik zal de regeling nakomen.
- Dat waardeer ik, Saito.
Maar als je wakker wordt, zul je je niet eens
herinneren dat we een regeling hadden.
Niemandsland zal je realiteit worden.
Je zult daar beneden zo lang verloren
zijn dat je een oude man zult worden.
Vervuld van spijt?
- Wachtend om alleen te sterven.
Nee, ik zal terugkomen.
En we zullen samen weer levend zijn.
Ademen.
Deze lui zullen ons van kant maken,
als we hun de combinatie niet geven.
Ze willen alleen maar een losgeld.
- Ik heb hen gehoord.
Ze gaan ons in die bestelbus gooien
en rijden hem dan de rivier in.
Goed. Wat ligt er in de kluis?
- Iets voor jou.
Maurice heeft altijd gezegd dat het zijn
kostbaarste geschenk aan jou was.
Een testament.
Het testament van Maurice is bij Port and Dunn.
Dat is een alternatief. Dit zou voorrang hebben
boven het andere, als je dat zou willen.
Het splitst het geheel van zaken
van Fischer-Morrow.
En het zou het einde zijn van het gehele
rijk zoals wij dat kennen.
Mijn hele erfenis vernietigen.
Waarom zou hij dat suggereren, denk je?
Dat weet ik niet. Hij hield van je, Robert.
Op zijn manier.
- Op zijn manier?
Op het laatst riep hij me bij zijn sterfbed.
En hij kon nauwelijks spreken.
Maar hij nam de moeite om me
één laatste ding te zeggen.
Hij trok me dichter naar zich toe en
ik kon maar één woord horen:
"Teleurgesteld".
Wanneer was je in niemandsland?
Je zou de rest van de groep ervan kunnen
overtuigen door te gaan met dit karwei,
maar ze kennen de waarheid niet.
Waarheid? Welke waarheid?
De waarheid dat je iedere minuut een
vrachttrein door de muur kan laten komen.
De waarheid dat Mal door je
onderbewustzijn breekt.
En de waarheid dat naarmate we dieper
in Fischer doordringen...
we ook dieper in jou doordringen.
En ik... ik ben er niet zeker van dat we het
prettig zullen vinden wat we dan vinden.
We werkten samen. We waren het concept van
een droom binnenin een droom aan 't verkennen.
Ik bleef dingen erdoor drukken. Ik wilde dieper
en dieper gaan. Ik wilde verder gaan.
Ik begreep alleen het concept niet dat uren
in jaren konden veranderen daar beneden.
Dat we zo diep gevangen kwamen te zitten.
Dat, wanneer we...
wanneer we ten slotte terechtgekomen waren
aan de rand van ons onderbewustzijn...
we het zicht verloren op wat werkelijkheid was.
We creëerden.
We bouwden een wereld voor onszelf.
We deden dat jarenlang.
We bouwden onze eigen wereld.
Hoe lang bleef je daar vastzitten?
- Ongeveer vijftig jaar.
Jezus.
Hoe hield je dat vol?
Het was eerst niet zo slecht.
We voelden ons als een goden.
Het probleem was dat ik wist dat
niets ervan werkelijkheid was.
Uiteindelijk werd het onmogelijk voor me
zo te leven.
En wat betreft zij?
Zij heeft iets weggedrukt.
Iets diep in haar binnenste.
De waarheid dat, toen ze het eenmaal wist,
zij verkoos het te vergeten.
Niemandsland werd haar realiteit.
Wat gebeurde er, toen je wakker werd?
Wel, om daaruit na jaren, na decennia
wakker te worden...
om oude zielen te worden die zo in
hun jeugd worden teruggeworpen...
Ik wist dat er iets verkeerd met haar was.
Ze wilde het alleen niet toegeven.
Uiteindelijk vertelde ze me de waarheid.
Ze werd bezeten door een idee.
Dit zeer simpele idee dat alles veranderde,
was dat onze wereld niet echt was.
Dat ze wakker moest worden om terug
te komen in de realiteit dat,
teneinde naar huis terug te gaan
we onszelf moesten doden.
Hoe zat het met de kinderen?
- Ze dacht dat ze projecties waren.
Dat onze echte kinderen ergens daar
buiten op ons wachten.
Luister, Cobb, ik ben hun moeder.
- Blijf rustig.
Kun je zelfs het verschil niet vertellen?
Als dit mijn droom is, waarom kan ik
dit dan niet onder controle houden?
Omdat je niet weet dat je droomt!
Ze was er zeker van dat er niets was dat ik
kon doen, ongeacht hoe ik ook smeekte,
ongeacht hoe ik ook pleitte.
Ze wilde het doen.
Maar ze kon het niet alleen.
Ze hield te veel van me, dus...
Ze kwam op onze trouwdag met een plan.
Lieverd, wat ben je aan 't doen?
- Kom bij me.
Ga terug naar binnen, ja?
Ga nu terug naar binnen, kom op.
Nee, ik ga springen en jij gaat met me mee.
- Nee, dat doe ik niet. Luister naar me.
Als je springt, word je niet wakker,
weet je nog?
Je gaat dood. Ga nu terug naar binnen, kom op.
Ga terug naar binnen, dan kunnen we erover praten.
We hebben genoeg gepraat.
Mal.
- Kom naar buiten op de richel of ik spring nu meteen.
Goed.
We gaan erover praten. Goed?
Ik vraag je een sprong te nemen naar vertrouwen.
- Nee, schat.
Ik kan het niet. Je weet dat ik dat niet kan.
Neem even de tijd en denk aan
onze kinderen.
Denk aan James.
Denk aan Phillipa, nu.
Als ik met je meega, worden ze in
ieder geval weggehaald.
Wat betekent dat?
Ik heb onze advocaat een brief gestuurd...
waarin ik heb uitgelegd hoe ***
ik ben voor mijn veiligheid.
Hoe je gedreigd hebt me te doden.
Waarom heb je dat gedaan?
- Ik hou van je, Dom.
Waarom heb je... waarom...
waarom zou je me dit aandoen?
Ik heb je bevrijd van het schuldgevoel van
je keuze hen in de steek te laten.
We gaan naar huis.
Naar onze echte kinderen.
Nee, nee, nee, nee, Mal, luister naar me!
Goed? Mal, kijk me aan, alsjeblieft.
Je wacht op een trein.
Mal, godverdomme! Doe dit niet!
- Een trein die je ver weg zal brengen.
James and Phillipa wachten op je!
- Je weet waar deze trein je hopelijk naartoe zal brengen.
Ze wachten op ons!
- Maar je kunt het niet zeker weten.
Mal, kijk me aan!
- Maar het doet er niet toe.
Mal, godverdomme!
- Want jullie zullen bij elkaar zijn.
Lieverd, kijk me aan!
Mal, nee! Jezus Christus!
Ze had zich door drie verschillende psychiaters
geestelijk gezond laten verklaren.
Dat maakte het voor mij onmogelijk te proberen
de aard van haar waanzin te verklaren.
Dus rende ik...
Nu of nooit, Cobb.
Goed, laten we gaan.
Ik liet mijn kinderen achter en ik heb sindsdien
geprobeerd terug te komen.
Jouw schuldgevoel bepaalt haar gedrag.
Het is dat wat haar macht geeft.
Maar jij bent niet verantwoordelijk voor
het idee dat haar vernietigd heeft.
En als we hierin slagen,
zul je jezelf moeten vergeven.
Je zult haar moeten confronteren.
Maar dat hoef je niet alleen te doen.
Nee, nee, je moet niet...
- Ik doe het voor de anderen.
Want zij hebben geen idee van het risico dat ze
genomen hebben door hier met jou te komen.
We moeten gaan.
De tijd is om.
- Goed. Ik weet niets van een combinatie af.
Niet bewust in ieder geval.
- En hoe zit het met instinctief, hè?
Er staat nu iemand voor zijn kantoor...
te wachten op de combinatie.
Ik moet de eerste zes cijfers hebben
die nu in je hoofd opkomen.
Ik heb geen idee.
- Nu!
Ik zei: "Nu!" Nu!
- 5, 2, 8, 4, 9, 1.
Je zult met iets beters dan dat moeten komen.
Goed. Knevel hem.
We gaan een ritje maken.
Wat wil je nog meer?
Me van kant maken?
Wat heb je?
De relatie van die jongen met zijn vader
is nog erger dan we dachten.
Hoe helpt dat ons?
Des te sterker de problemen,
des te krachtiger de catharsis.
Hoe ga je hen verzoenen en daarna
zijn krachten voortzetten?
Wel, ik werk daaraan, nietwaar?
- Haast je.
Projecties dringen zich snel op.
We moeten hier uitbreken, voordat
we volledig ingepakt worden.
Godverdomme.
Je hoeft niet *** te zijn om een beetje
groter te dromen, jochie.
We moeten de vijandigheid tegenover zijn
vader overhevelen naar zijn peetvader.
Gaan we zijn enige positieve relatie vernietigen?
Nee, we zullen zijn relatie met zijn
vader herstellen...
door de ware aard van zijn peetvader
bloot te leggen.
We moeten dit Fischer meer aanrekenen
dan Saito.
Hoe zit het met zijn veiligheid?
Het wordt erger naarmate we dieper gaan.
Nee, ik denk dat we met meneer Charles meegaan.
- Nee.
Wie is meneer Charles?
- Een slecht idee.
Op het moment dat we dat hotel
binnengaan en Fischer benaderen,
zal zijn veiligheid ons omsingelen.
We zullen meneer Charles gebruiken, zoals eerder gedaan.
Dus je hebt het eerder gedaan?
- Ja, en het heeft toen niet gewerkt.
Het onderwerp realiseerde zich dat hij droomde
en zijn onderbewuste heeft ons aan stukken gescheurd.
Uitstekend. Maar je hebt een hoop geleerd, hè?
Ik heb een soort afleiding nodig.
Geen probleem. Wat denk je van een
lieve dame die ik eerder heb gebruikt?
Luister, rij voorzichtig, ja?
- Ja.
Daar naarbeneden gaan zal zo onstabiel
zijn als de hel.
Spring er niet te snel op in. We hebben maar
één schop die je gaat geven.
Ik zal de muziek spelen en jij zult weten dat het er
aankomt, de rest is voor jou.
Ben je klaar?
- Klaar!
Droom lekker.
Verveel ik je?
Ik was je mijn verhaal aan ´t vertellen.
Ik vermoed dat je het niet leuk vond.
Ik heb een heleboel aan mijn hoofd.
Daar gaat meneer Charles.
Meneer Fischer?
Fijn u weer te zien.
Rod Green van marketing.
En u bent?
- Aan ´t vertrekken.
Voor het geval dat ik u verveel.
Ze moet u weggeblazen hebben.
Dat is tenzij haar telefoonnummer
echt maar zes cijfers heeft.
528-491
Leuke manier om vrienden te maken.
Iemand die zo hun portefeuille steelt.
Godverdomme.
De portefeuille alleen al is minstens...
$ 500 waard, toch?
Luister, maak je daar geen zorgen over.
Mijn mensen zijn er al mee bezig, terwijl wij praten.
Wie of wat is meneer Charles?
Dat is een truc, ontworpen om Fischer zich
te laten keren tegen zijn eigen onderbewuste.
En waarom keur je dat niet goed?
Omdat het het onderwerp vertelt
dat hij droomt...
hetgeen inhoudt dat wij veel aandacht trekken.
Dus Cobb heeft gezegd dat hij
dat niet kon doen?
Nu heb je gemerkt hoeveel tijd Cobb
besteedt aan...
het doen van dingen waarvan hij zegt
dat hij ze nooit zal doen.
Meneer Saito, heeft u een ogenblik?
Het spijt me, maar...
- Wacht!
Je zag er "levendiger" uit.
- Erg leuk, meneer Eames.
Turbulentie met het vliegtuig?
Nee, ik bedoel, iets veel dichterbij.
Het is Joesoefs manier van rijden.
Neem me niet kwalijk, wie zei u wie u was?
- Rod Green van marketing.
Dat is niet helemaal waar, wel?
Mijn naam is meneer Charles.
U herinnert zich me toch?
Ik ben het hoofd van uw veiligheid hier.
Ga er op een andere verdieping uit
en blijf lopen.
Gooi de portefeuille weg.
De veiligheid zal ernaar zoeken.
Goed.
- We moeten Cobb veel meer tijd geven.
Veiligheid, hè?
Werkt u voor het hotel?
- Nee, nee.
Ik ben gespecialiseerd in een erg specifiek
soort veiligheid. Veiligheid van het onderbewuste.
Praat u nu over dromen?
Praat u nu over extractie?
Ik ben hier om u te beschermen.
Meneer Fischer, ik ben hier om u te
beschermen voor het geval...
dat iemand probeert toegang te krijgen
tot uw geest door middel van uw dromen.
U bent hier niet veilig.
Ze hebben het op u voorzien.
Raar weer, hè?
Voelt u dat?
Wat gebeurt er?
Cobb is Fischers aandacht aan het
vestigen op het vreemde van de droom.
Zijn onderbewuste is op zoek naar de dromer.
Naar mij.
Vlug, geef me een kus.
Ze kijken nog steeds naar ons.
- Ja, het is de moeite waard.
We moeten hier waarschijnlijk weggaan.
Voelt u dat? U bent eigenlijk hiervoor
getraind, meneer Fischer.
Let op het vreemde weer, de verschuivingen
in de zwaartekracht.
Niets hiervan is echt.
U zit in een droom.
Het makkelijkste om uzelf te testen...
is proberen zich te herinneren hoe u in
dit hotel bent aangekomen. Kunt u dat?
Ik... ik...
Ademen, ademen. Denk aan uw training.
Accepteer het feit dat u in een droom zit
en ik hier ben om u te beschermen.
Ga door.
U bent niet echt?
- Nee, nee.
Ik ben een projectie van uw onderbewustzijn.
Ik ben hierheen gestuurd om u te beschermen voor het
geval dat extractors proberen u in een droom te trekken.
En ik geloof dat dat op het ogenblik
gebeurt, meneer Fischer.
Ja. Goed, goed.
Kunt u me hieruit krijgen?
- Meteen, volg me.
Blijf hier.
Jezus Christus! Wat bent u aan 't doen?
Deze mannen zijn gestuurd om u te ontvoeren.
Als u mijn hulp wilt, moet u rustig blijven.
U moet met me meewerken, meneer Fischer.
Als dit een droom is, zou ik me alleen maar
hoeven te doden om wakker te worden, ja?
Als ik u was, zou ik dat niet doen, meneer Fischer.
Ik denk dat ze u gedrogeerd hebben en als u die
trekker overhaalt, kan het zijn dat u niet wakker wordt.
U kunt in een verdere droomtoestand geraken.
U weet waar ik het over heb.
Denk aan de training.
Denk aan wat ik tegen u heb gezegd.
Geef me het pistool.
Deze kamer moet precies onder 528 liggen?
Ja.
Denk na, meneer Fischer, denk na.
Wat herinnert u zich van vóór deze droom?
Er was... er was een hevig schieten.
En er was....regen.
Oom Peter.
Oh, mijn god, we zijn ontvoerd.
Waar hielden ze u vast?
Ze hadden ons achterin een bestelbus.
- Dat verklaart de verschuivingen in de zwaartekracht.
U zit nu achterin een bestelbus.
Ga door.
Het had iets te maken met...
iets te maken met een kluis?
God, waarom is herinneren zo moeilijk?
Het is als proberen je een droom te herinneren,
nadat je wakker bent geworden.
Luister, daar zijn jaren van oefening voor nodig.
U en Browning zijn in deze droom getrokken,
omdat ze proberen iets uit uw geest te stelen.
U moet u concentreren en proberen
zich te herinneren wat dat is.
Wat is het, meneer Fischer?
Denk na!
Een combinatie.
Ze eisten de eerste cijfers die in
mijn hoofd opkwamen.
Ze proberen de cijfers uit uw
onderbewustzijn te trekken.
Het kan van alles zijn.
We zijn nu in een hotel.
We zouden hotelkamers moeten proberen.
Wat waren de cijfers, meneer Fischer?
Probeert u het zich te herinneren.
Dit is erg belangrijk.
Vijf.
Vijf, twee...
Het was iets... Het was een lange reeks cijfers.
Dat is goed genoeg.
We kunnen hier beginnen.
Vijfde verdieping.
- Ja.
Gebruik je een klok?
- Nee, ik moet het zelf beoordelen.
Terwijl jullie allemaal aan ´t slapen zijn in 528,
zal ik op Joesoefs schop wachten.
En hoe weet je wanneer die komt?
- Zijn muziek zal me waarschuwen.
En wanneer de bestelbus de leuning
van de brug raakt, is dat onmiskenbaar.
Dus krijgen we een mooie, synchroon
lopende schop.
Als hij te vroeg is, worden we er niet
uitgetrokken.
Als hij te laat is, ben ik niet in staat ons
neer te zetten.
Waarom niet?
Door de bestelbus die in een vrije val zal zijn.
Ik kan jullie niet neerzetten zonder zwaartekracht.
Goed.
U blijft bij me.
Meneer Charles
- Weet u wat dat is, meneer Fischer?
Ja, ik geloof het wel, ja.
- Ze probeerden u in een droom te duwen.
Ik zit al in een droom.
- In nog een droom.
Wat bedoelt u?
Een droom binnen een droom?
Hé, ik zie dat je veranderd bent.
Het spijt me.
Oh, het spijt me.
Ik heb u verward met een vriend.
Een knappe kerel zeker.
Dat is Fischers projectie van Browning.
Laten we hem volgen en kijken hoe hij zich gedraagt.
Waarom?
- Omdat zijn handelen ons zal vertellen...
of Fischer een vermoeden krijgt over zijn
motieven op de door ons gewenste manier.
Oom Peter.
- U zei dat u samen ontvoerd was?
Nou, niet precies. Hem hadden ze al.
Ze waren hem aan 't martelen.
En u zag dat ze hem martelden?
Werken de ontvoerders voor u?
- Robert.
U probeert die kluis open te krijgen?
Zodat u het alternatieve testament te pakken krijgt?
Fischer-Morrow is mijn levenswerk.
Ik kan het niet door jou laten verwoesten.
Ik ga mijn erfenis niet weggooien.
Waarom zou ik?
Ik kon je niet laten bezwijken onder
je vaders laatste grappenmakerij.
Welke grappenmakerij?
- Het testament, Robert, dat testament.
Dat is zijn laatste belediging.
Een uitdaging voor jou om iets
voor jezelf op te bouwen...
door je te vertellen dat je zijn nalatenschap
niet waard bent.
Wat, dat hij teleurgesteld was?
Het spijt me.
Maar... hij heeft ongelijk.
Jij kunt een betere onderneming
opbouwen dan hij ooit gedaan heeft.
Meneer Fischer? Hij liegt!
Hoe weet u dat?
- Vertrouw me, ik weet het.
Hij houdt iets achter en wij moeten
erachter zien te komen wat dat is.
U moet met hem hetzelfde doen als
hij met u wilde doen.
We gaan zijn onderbewustzijn binnen om erachter
te komen wat hij niet wil dat u weet.
Goed.
Hij slaapt.
Wacht, wiens onderbewustzijn gaan
we precies binnen?
Dat van Fischer.
Maar ik heb hem verteld dat het dat van Browning is,
dus kan hij deel uitmaken van onze groep.
Hij gaat ons helpen in te breken in
zijn eigen onderbewsutzijn.
1114
Dat is goed.
Je krijgt de veiligheidslui achter je aan.
En ik zal ze een vrolijke achtervolging bezorgen.
Wees hier terug voor de schop.
Ga slapen, meneer Eames.
Gaat het met je?
Gaat het goed?
- Ja, ja, het... het gaat goed. Ik ben klaar.
Cobb? Cobb?
Wat is hier beneden?
Hopelijk de waarheid die we
Fischer willen leren.
Ik bedoel, wat is hier beneden voor jou?
Zag je dat?
Eames, dit is jouw droom.
Je moet de veiligheidslui weglokken
van het complex, begrijp je?
Wie gaat Fischer naar binnen leiden?
- Ik niet.
Zoek de gehele route, alles zou in het
gedrang kunnen komen.
Ik heb de plek ontworpen.
- Nee, jij blijft bij mij.
Ik zou het kunnen doen.
Goed, je bereikt het complex over
de route.
Fischer, u gaat met hem mee.
- Goed.
En hoe zit het met jou?
- Hou dit aan de praat. Ik zal de hele tijd luisteren.
De ramen op die bovenste verdieping
zijn groot genoeg voor mij...
om je dekking te geven vanuit die zuidelijke toren.
Zie je hem?
Ja. Kom je niet binnen?
- Om achter de waarheid te komen...
over uw vader, zult u zelf moeten
inbreken in Brownings geest.
Kom, Fischer!
Het alarm! Het alarm!
Ga nu!
Ga!
Ze schieten op me
Ik hoop dat ze klaar zijn.
Het is te vroeg.
Cobb, *** je dat?
Ik heb het voor het eerst twintig minuten geleden
gehoord. Ik dacht dat het de wind was.
Ja, ik *** het. Het is muziek.
Dus wat doen we?
- Snel zijn.
Joesoef heeft tien seconden voor de sprong.
Dat geeft Arthur drie minuten.
Hé!
Wat geeft dat ons?
- Zestig minuten.
Kunnen ze die route afleggen in
minder dan een uur?
Ze moeten nog naar het middelste
terras naar beneden klimmen.
Nou, dan hebben ze een nieuwe route nodig.
Een meer directe route.
Het is ontworpen als een labyrint.
Er moet een toegang zijn waar we de doolhof
kunnen afsnijden, toch?
Eames?
Heeft Eames er nog andere dingen aan toegevoegd?
Ik denk niet dat ik je dat moet vertellen.
Als Mal erachter komt...
Hier hebben we geen tijd voor.
Heeft hij er iets aan toegevoegd?
Hij heeft er een luchtkanaalsysteem aan
toegevoegd dat de doolhof kan afsnijden.
Goed. Leg het hun uit.
Saito?
- Ga je gang.
Paradoxaal.
Wat was dat?
- De schop.
Cobb, hebben we hem gemist?
- Ja, we hebben hem gemist.
Kon je niet beter van je godverdomde
strand hebben gedroomd?
Wat doen we nu, godkolere?
We maken het karwei af vóór de
volgende schop.
Wat is de volgende schop?
- Wanneer de bestelbus het water raakt.
Als u verbinding wilt, hang op, alstublieft,
en probeer het opnieuw.
Als u hulp nodig heeft...
Hoe zet ik je neer zonder zwaartekracht?
Arthur heeft een paar minuten,
wij hebben er ongeveer twintig.
Ben je in orde?
Opschieten! Naar de basis!
Er is iets niet goed. Ze nemen jouw weg,
alsof ze iets weten.
Geef ons nog wat tijd, ja?
Kom op!
Op weg.
Dat is de wachtkamer. Dat is beter.
Zou het niet beter zijn, als hij wat ramen had?
Nee, ik bedoel, het zou niet erg goed
zijn, als hij die had.
Laten we hopen dat het Fischer bevalt
wat hij daarbinnen vindt.
Zijn die projecties een deel van zijn
onderbewustzijn?
Ja.
Ga je die delen van zijn geest vernietigen?
Nee, nee, het zijn alleen maar projecties.
We zijn er.
De weg is vrij, maar haast je.
Er komt een heel leger jouw kant op.
We zijn erin.
Er is daar iemand anders.
- Fischer, het is een val, ga eruit!
Kom op. Een beetje lager.
Cobb, nee, ze is niet echt!
- Hoe weet je dat?
Zij is alleen maar een projectie.
Fischer... Fischer is echt!
Hallo.
Eames! Eames!
Ga naar de wachtkamer, nu!
Wat is er gebeurd?
- Mal heeft Fischer gedood.
Ik kon haar niet neerschieten.
Maar het heeft geen zin hem te reanimeren...
want zijn geest zit al daar beneden gevangen.
Het is voorbij.
Dus dat is het?
We hebben dus gefaald?
We zijn er klaar mee.
Het spijt me.
Wel, ik ben het niet die teruggaat
naar zijn gezin, nietwaar?
Het is een schande. Ik wil werkelijk
weten wat daarbinnen gaat gebeuren.
Ik zweer dat we deze hebben...
- Laten we de ladingen instellen.
Nee, er is nog een andere manier.
We hoeven alleen maar Fischer daar
beneden te volgen.
We hebben geen tijd.
Nee, maar er zal genoeg tijd daar
beneden zijn.
En we zullen hem vinden.
Goed, zo gauw we Arthurs muziek horen,
gebruiken we de defibrilator om hem te reanimeren.
We kunnen hem zijn eigen schop daar
geven.
Kijk of je hem daarin kunt krijgen.
Zodra de muziek stopt, blaas je het
ziekenhuis op.
En we worden allemaal wakker
van de schop.
Het is de moeite waard.
En Saito kan de bewakers tegenhouden,
terwijl wij de ladingen aanbrengen.
Saito zal het nooit voor elkaar krijgen, toch?
Cobb, kom op!
We moeten het proberen.
Laten we gaan!
Luister, als we niet de volle schop krijgen,
ga ik tevergeefs weg.
Ze heeft gelijk. Ze heeft gelijk.
Kan ik erop vertrouwen dat je het
juiste zal doen?
Ik bedoel, Mal zal daar beneden zijn.
Ik weet waar ik haar moet zoeken.
Ze zal bij Fischer zijn.
Hoe weet je dat?
Ze wil dat ik achter haar aanga,
ze wil me daar beneden bij haar hebben.
Gaat het met je?
Is dit jouw wereld?
- Was.
Dit is waar ze zal zijn.
Kom op.
Saito,
ik heb je nodig. Jij moet zorgen voor Fischer,
terwijl ik een paar ladingen aan ga brengen, goed?
Geen ruimte voor toeristen bij dit karwei.
Doe niet zo stom.
Heb je dit allemaal gebouwd?
Dat is ongelofelijk.
We hebben voor jaren gebouwd.
We begonnen vanuit de herinneringen.
Deze kant op.
Dit is onze buurt.
De plek is uit mijn verleden.
Dat was ons eerste appartement
en we verhuisden naar dat gebouw daar.
Nadat Mal zwanger werd, werd dat ons thuis.
Heb je dit allemaal vanuit je herinnering
gebouwd?
Zoals ik je verteld heb.
We hebben een zee van tijd.
Wat is dat?
Het is het huis waarin Mal is opgegroeid.
Zal ze daar zijn?
- Nee.
Kom op.
We wilden beide in een huis wonen,
maar we hielden van dit type gebouw.
In de werkelijke wereld moesten we kiezen,
maar hier niet.
Hoe ga je Fischer terugbrengen?
Ik zal met een of andere soort schop
op de proppen moeten komen.
Wat?
Een geïmproviseerde.
Luister, er is iets dat je over mij moet weten.
Over inceptie.
Een idee is als een virus.
Resistent.
Hoogst besmettelijk.
Het kleinste zaadje van een idee
kan groeien.
Het kan groeien om je leven te
bepalen of je te vernietigen.
Het kleinste idee, zoals:
"Jouw wereld is niet echt."
Een simpele, kleine gedachte
die alles verandert.
Zo zeker van je wereld.
Van wat werkelijk is?
Denk je dat hij dat is?
Waarom denk je dat hij net zo
verloren is als ik was?
Ik weet dat hij echt is, Mal.
Geen sluipende twijfels?
Geen gevoel van achtervervolgd te worden, Dom?
Over de aarde gejaagd te worden door anonieme
ondernemingen en politielegers?
De manier waarop de projecties de dromer
achtervervolgen?
Geeft het toe.
Je gelooft niet meer in één realiteit.
Dus kies.
Kies ervoor hier te zijn.
Kies mij.
Je weet wat ik te doen heb.
Ik moet terug naar onze kinderen,
omdat jij ze hebt verlaten.
Omdat je ons hebt verlaten.
- Je hebt het bij het verkeerde eind.
Helemaal niet.
- Je bent in de war.
Onze kinderen zijn hier.
En je wilt hun gezichten weer zien, nietwaar?
Ja, maar ik wil ze hier boven zien, Mal.
Hier boven?
Luister naar jezelf.
Dit zijn onze kinderen. Let op.
James? Phillipa?
Doe dit niet, Mal, alsjeblieft.
Dat zijn mijn kinderen niet.
Je blijft dat jezelf wijsmaken,
maar je gelooft het niet.
Nee, ik weet het.
- Wat als je ongelijk hebt?
Wat als ik het ben die echt is?
Je blijft jezelf vertellen wat je weet.
Maar wat geloof je? Wat voel je?
Schuld.
Ik voel schuld, Mal.
En het maakt niet uit wat ik doe,
het maakt niet uit hoe hopeloos ik ben,
het maakt niet uit hoe verward...
dat schuldgevoel is er altijd...
en herinnert me aan de waarheid.
Welke waarheid?
Dat jouw idee van een andere realiteit
van mij afkomstig was.
Heb jij dat idee in mijn geest geplant?
Waar heeft ze het over?
De reden dat ik wist dat inceptie mogelijk was,
was omdat ik het eerst bij haar had gedaan.
Ik deed het bij mijn eigen vrouw.
- Waarom?
We waren hier verloren.
Ik wist dat we moesten ontsnappen,
maar ze wilde het niet accepteren.
Ze had iets weggestopt, iets...
iets diep van binnen.
De waarheid die ze eens had gekend,
maar die ze verkoos te vergeten.
Ze heeft zich niet vrij kunnen maken.
Dus besloot ik ernaar te zoeken.
Ik daalde af in de diepte van haar geest
en ik vond die geheime plek.
Ik brak in en plantte een idee.
Een simpel idee waarvan ik wist
dat het alles zou veranderen.
Dat haar wereld niet echt was.
Dat de dood de enige ontsnapping was.
Je wacht op een trein.
Een trein die je ver weg zal brengen.
Je weet waar deze trein je hopelijk
naartoe zal brengen.
Maar dat kun je niet zeker weten!
En het maakt niet uit!
Zeg me nu waarom!
- Omdat we samen zullen zijn.
En ik heb nooit geweten dat... dat idee
in haar geest zou groeien als een kanker,
dat zelfs nadat ze wakker was geworden,
dat zelfs, nadat je teruggekomen was
in de realiteit...
je bleef geloven dat je wereld niet echt was.
Dat de dood de enige ontsnapping was.
Mal, nee! Jezus!
Je infecteert mijn geest.
- Ik probeerde je te reden.
Je hebt me verraden, maar je kunt het
nog goedmaken.
Je kunt je belofte nog houden.
We kunnen hier nog bij elkaar zijn.
In de wereld die we samen hebben gebouwd.
Cobb, we moeten Fischer gaan halen.
Je kunt hem niet hebben.
Als ik hier blijf, laat je hem dan gaan?
Waar heb je het over?
Fischer is op het terras.
Ga kijken of hij in leven is, Ariadne.
- Cobb, dit kun je niet doen .
Ga kijken of hij in leven is, nu!
Doe het.
Hij is hier en het is tijd, maar je
moet nu komen!
Neem Fischer mee, ja?
- Je kunt hier niet blijven om bij haar te zijn!
Dat doe ik niet. Saito is dood en dat
betekent dat...
hij ergens hier beneden is.
Dat betekent dat ik hem moet zoeken.
Ik kan hier niet langer bij haar blijven,
want ze bestaat niet.
Ik ben het enige waar je niet meer in gelooft.
Ik wou...
Ik zou dat meer dan wat dan ook willen, maar...
ik kan me jou niet voorstellen met al je
complexiteit.
Al je volmaaktheid.
Al je onvolmaaktheid.
Gaat het met je?
Kijk naar jezelf.
Je bent alleen maar een schaduw.
Je bent alleen maar een schaduw van mijn echte vrouw.
En je bent het beste dat ik kon doen, maar...
het spijt me, je bent net niet goed genoeg.
Voelt dit echt aan?
Wat ben je aan 't doen?
- Aan 't improviseren.
Nee, nee, nee!
Ga daar naar binnen, nu!
Ga, ga, ga!
Teleurgesteld...
Teleurgesteld...
Ik weet het, pa.
Ik weet dat je teleurgesteld was.
Ik kon jou niet zijn.
Nee, nee, nee!
Ik was teleurgesteld dat je het
probeerde.
Kom op, kom op, kom op!
Pa?
Dat is de schop, Ariadne!
Je moet nu gaan!
Verdwaal niet!
Vind Saito en breng hem terug!
Dat zal ik!
Weet je nog, toen je me vroeg
met je te trouwen?
Ja.
Je zei dat je ervan droomde dat we
samen oud zouden worden.
Maar dat deden we.
Dat deden we. Weet je dat niet meer?
Ik mis je, meer dan ik kan verdragen, maar...
we hadden onze tijd samen.
En ik moet je laten gaan.
Ik moet je laten gaan.
Het spijt me, Robert.
Weet je, het testament geeft aan dat
pa wilde dat ik op mezelf zou staan.
Niet alleen maar voor hem leven.
Dat is wat ik ga doen, oom Peter.
Wat is er gebeurd?
Cobb is gebleven.
- Bij Mal?
Nee, om Saito te zoeken.
Hij zal verdwalen.
Nee, het komt in orde met hem.
Ga je mij van kant maken?
Ik wacht op iemand.
Iemand vanuit een halfherinnerde droom.
Cobb? Onmogelijk.
We waren samen jong.
Ik ben een oude man,
vervuld van spijt,
wachtend om alleen te sterven.
Ik ben voor jou teruggekomen.
Om je ergens aan te herinneren.
Iets dat je eens heb geweten.
Dat deze wereld niet echt is.
Om me ervan te overtuigen me aan
onze overeenkomst te houden?
Om een sprong naar vertrouwen
te maken, ja.
Kom terug, zodat we samen weer
jong kunnen zijn.
Kom bij me terug.
Kom terug.
Een warme handdoek, meneer?
We landen in Los Angeles in
ongeveer twintig minuten.
Hebt u immigratieformulieren nodig?
Dank u.
Een warme handdoek, meneer?
- Oh, nee.
Hebt u immigratieformulieren nodig?
Welkom thuis, meneer Cobb.
- Dank u, meneer.
Welkom thuis. Deze kant op.
James? Phillipa?
Kijk eens wie hier is!
Hé, kinderen, hoe gaat het?
Papa!
- Hoe gaat het?
Kijk eens wat ik heb gebouwd, papa!
Wat ben je daar aan 't doen?
- Ik heb een huis gebouwd van rotsblokken!
Van rotsblokken?
- Kom, ik wil het zien.
Kun je er een voor mij maken?
Kom op, papa!