Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 5
Ze hadden gekocht hun huis. Het was moeilijk voor hen om te beseffen dat de
prachtig huis was hen te bewegen tot wanneer ze kozen.
Brachten zij al hun tijd te denken, en wat ze gingen te geven aan
het. Als hun week met Aniele werd in drie
dag, ze verloren geen tijd klaar.
Zij moesten maken wat verschuiven om het te leveren, en elk moment van hun vrije tijd was
gegeven aan de bespreking van dit.
Een persoon die zulk een taak voor hem zou niet nodig om erg ver te zoeken in
Packingtown - hij had alleen te lopen de laan en de borden te lezen, of in een te krijgen
tram, om volledige informatie te verkrijgen
vrijwel alles wat een menselijk wezen zou kunnen nodig hebben.
Het was heel ontroerend, de ijver van de mensen om te zien dat zijn gezondheid en geluk werden
voorzien.
Heeft de persoon wenst te roken? Er was een kleine discours over sigaren,
zien hem precies de reden waarom de Thomas Jefferson Five-cent Perfecto was de enige
sigaar die naam waardig.
Had hij, aan de andere kant, gerookte te veel? Hier was een remedie tegen het roken gewoonte,
vijfentwintig doses voor een kwart, en een remedie absoluut gegarandeerd in tien doses.
In talloze manieren zoals deze, de reiziger vond dat er iemand was geweest
bezig om zijn paden glad door de wereld, en om hem te laten weten wat er was
voor hem gedaan.
In Packingtown de advertenties had een stijl al hun eigen, aangepast aan de
eigenaardige bevolking. Men zou teder bezorgd.
"Is je vrouw bleek?" Het vragen zou.
"Is ze ontmoedigd, heeft ze slepen zich over het huis en vinden fout met
alles? Waarom heb je haar niet vertellen aan Dr proberen
Lanahan's Life instandhouders? '
Een ander zou zijn in schertsende toon, klap je op de rug, zo te zeggen.
"Doe niet zo een sukkel!" Het zou uitroepen. "Ga en haal de Goliath Bunion Cure."
"Hier krijg je een beweging op je!" Zou klokkenspel in de andere.
"Het is gemakkelijk, als je die draagt de Eureka Two-Shoe vijftig."
Onder deze opdringerige tekenen was er een die de aandacht van de familie had gevangen door
de foto's.
Het toonde twee zeer mooie vogels bouwen zelf een huis, en Marija had
vroeg een kennis om het te lezen aan haar, en vertelde hen dat hij met betrekking tot de
inrichten van een huis.
"Feather je nest," het liep - en ging verder met te zeggen dat het kon alle noodzakelijke verstrekken
veren voor een vier-kamer nest voor de belachelijk kleine som van vijfenzeventig
dollar.
De bijzonder belangrijk ding over dit aanbod was dat slechts een klein deel van de
geld hoeft te worden in een keer had - de rest kan men betaalt een paar dollar per maand.
Onze vrienden hadden een aantal meubels hebben, er was geen ontkomen aan dat, maar
hun kleine fonds van geld had zo diep gezonken dat ze nauwelijks konden krijgen om te slapen '
's nachts, en zodat ze vluchtten naar dit als hun bevrijding.
Er was meer pijn en een ander papier voor Elzbieta te ondertekenen, en vervolgens een nacht, wanneer er
Jurgis thuis kwam, was vertelde hij de ademloos tijding dat de meubels had
gearriveerd en was veilig opgeborgen in het huis:
een salon set van vier stuks, een slaapkamer set van drie stukken, een eetkamer tafel en
vier stoelen, een toilet set met mooie roze rozen geschilderd al over, een
assortiment servies, ook met roze rozen - en ga zo maar door.
Een van de platen in de set was gevonden gebroken toen ze uitgepakt, en Ona werd
naar de winkel het eerste wat in de ochtend om ze te laten veranderen; ook zij
had beloofd drie pannen, en er was
slechts twee komen, en deed Jurgis denken dat ze probeerden te bedriegen?
De volgende dag gingen ze naar het huis, en toen de mannen kwamen uit het werk aten ze een paar
haastte zich happen op Aniele, en vervolgens aan de slag bij de taak van het uitvoeren van hun
spullen naar hun nieuwe huis.
De afstand was in werkelijkheid meer dan twee mijl, maar Jurgis maakte twee reizen die nacht, elk
tijd met een enorme stapel matrassen en beddengoed op zijn hoofd, met bundels
kleding en tassen en dingen die vastgebonden binnen.
Ergens anders in Chicago zou hij hebben gestaan een goede kans te worden gearresteerd, maar
de agenten in Packingtown waren blijkbaar gebruikt om deze informele verhuizingen,
en stelden zich tevreden met een vluchtig onderzoek nu en dan.
Het was heel mooi om te zien hoe fijn het huis zag, met al de dingen in,
zelfs door het schemerige licht van een lamp: het was echt thuis, en bijna net zo spannend als de
plakkaat beschreven had.
Ona was vrij dansen, en zij en Cousin Marija nam Jurgis bij de arm en begeleidde
hij van kamer naar kamer, zittend in elke stoel van bochten, en dan volhouden dat hij
moet hetzelfde doen.
Een stoel piepte met zijn grote gewicht, en ze schreeuwden van schrik, en wekte de
baby en bracht iedereen hardlopen.
Al met al was het een grote dag, en moe als ze waren, Jurgis en Ona zat te laat,
gewoon tevreden aan elkaar vast te houden en in vervoering over de kamer blik.
Ze gingen zo snel als ze konden krijgen alles geregeld te trouwen, en een
weinig extra geld door, en dit was hun thuis te zijn - dat weinig ruimte daar
zou toekomen!
Het was in waarheid een nooit eindigende vreugde, de vaststelling van dit huis.
Ze hadden geen geld om uit te geven voor het plezier van de uitgaven, maar er waren een paar
absoluut noodzakelijke dingen, en het kopen van deze was een eeuwige avontuur voor Ona.
Het moet altijd 's nachts gedaan, zodat Jurgis mee kon gaan, en zelfs als het
slechts een peper Cruet, of een half dozijn glazen voor tien cent, dat was genoeg voor
een expeditie.
Op zaterdagavond kwamen ze thuis met een grote mand van dingen, en spreid ze
uit op de tafel, terwijl iedereen stond rond, en de kinderen klom op de
stoelen, of huilde te worden opgetild om te zien.
Er waren suiker en zout en thee en crackers, en een blik reuzel en een melk
emmer en een borstel, en een paar schoenen voor de tweede oudste jongen, en een kan
van de olie, en een tack hamer, en een pond van de nagels.
Deze laatste zouden worden gedreven in de muren van de keuken en de slaapkamers, op te hangen
dingen op, en er was een gezin discussie over de plaats waar een ieder
moest worden gereden.
Dan Jurgis zou proberen te hameren, en raakte zijn vingers, omdat de hamer was te
klein, en boos, omdat Ona had geweigerd hem te laten betalen vijftien cent meer en krijg een
grotere hamer, en Ona zou worden uitgenodigd om
probeer het zelf, en de pijn haar duim, en roepen, wat noodzakelijk de duim van zijn
gekust door Jurgis.
Eindelijk, na ieder had een keer te proberen, dan zou de nagels te worden aangedreven, en iets opgehangen
omhoog.
Jurgis was thuisgekomen met een grote verpakking doos op zijn hoofd, en hij zond Jonas te krijgen
een andere die hij had gekocht.
Hij bedoeld om een kant te kiezen uit deze morgen, en planken zet in hen, en zullen
ze in bureaus en plaatsen om dingen te houden voor de slaapkamers.
Het nest dat was geadverteerd had niet inbegrepen veren voor heel zoveel vogels
omdat er in deze familie.
Ze hadden, natuurlijk, zetten hun eettafel in de keuken en de eetkamer was
gebruikt als de slaapkamer van Teta Elzbieta en vijf van haar kinderen.
Zij en de twee jongste sliep in het enige bed, en de andere drie had een matras op
de vloer.
Ona en haar neef sleepte een matras in de kamer en sliepen 's nachts, en de
drie mannen en de oudste jongen sliep in de andere kamer, met niets anders dan de zeer
niveau van de vloer tot het op rust voor het heden.
Zelfs zo, maar ze sliep gezond - was het noodzakelijk voor Teta Elzbieta naar pond
meer dan een keer op de deur van kwart over vijf 's ochtends.
Ze zou hebben bereid een grote pot vol met dampende zwarte koffie, en havermout en
brood en gerookte worst, en dan zou ze vast ze hun eten emmers met meer
dikke plakken brood met reuzel tussen
hen - ze konden zich niet veroorloven boter - en wat uien en een stuk kaas, en zo
ze zouden zwerver weg te werken.
Dit was de eerste keer in zijn leven dat hij ooit had echt werkte, leek het
Jurgis, het was de eerste keer dat hij ooit iets te maken had, die had alles wat hij had
had in hem.
Jurgis had gestaan met de rest in de galerij en de mannen keken over de moord op
bedden en verwonderde zich over hun snelheid en kracht als zij waren geweldig machines, het
een of andere manier kwam nooit bij een te denken van de
het vlees en bloed kant ervan - dat is, niet totdat hij eigenlijk nog naar beneden in de put
en trok zijn jas. Toen zag hij dingen in een ander licht, hij
werd aan de binnenkant van hen.
Het tempo ze stellen hier, het was er een die de naam voor elke faculteit een man - van de
moment dat het eerste te sturen viel tot aan de klinken van de middag fluit, en weer
van half een tot de hemel alleen wist
wat uren in de late namiddag of 's avonds, was er nooit een moment rust voor een
man, voor zijn hand of zijn oog of zijn hersenen.
Jurgis zagen hoe ze het beheer, er waren delen van het werk dat de vastgestelde
tempo van de rest, en voor deze ze hadden geplukt mannen die ze hebben betaald hoge lonen, en
wie ze veranderde vaak.
Je zou gemakkelijk uitzoeken van deze pacemakers, want ze werkten onder het oog van de
bazen, en ze werkte als bezeten mannen.
Dit werd genoemd 'het versnellen van de bende, "en als iemand niet kon houden met het tempo,
waren er honderden buiten bedelen om te proberen. Toch Jurgis vond het niet erg, hij liever
genoten.
Het bespaarde hem de noodzaak van het smijten zijn armen over en friemelen zoals hij deed in de meeste
werk.
Hij zou lachen om zichzelf als liep hij langs de lijn, spoot een blik zo nu en dan op
de man voor hem.
Het was niet het meest aangename werk zou men kunnen denken, maar het was nodig het werk, en
wat meer had een man het recht te vragen dan een kans om iets nuttigs te doen, en te krijgen
goed te betalen om het te doen?
Dus Jurgis gedachte, en zo sprak hij, in zijn vet, vrije manier, zeer tot zijn verrassing,
vond hij dat er een neiging om hem te krijgen in de problemen had.
Voor de meeste van de mannen hier hebben een vreselijk andere kijk op de zaak.
Hij was behoorlijk ontzet toen hij voor het eerst begon te ontdekken - dat de meeste van de mannen gehate
hun werk.
Het leek vreemd, het was zelfs verschrikkelijk, toen je kwam om uit te vinden van de universaliteit
van het sentiment, maar het was zeker het feit - zij haatten hun werk.
Ze haatte de bazen en zij haatten de eigenaars, zij haatten de hele plaats, de
hele buurt - zelfs de hele stad, met een all-inclusive haat, bitter en
hevig.
Vrouwen en kleine kinderen zouden vallen over vloeken, het was rot, rot als
hell - alles was verrot.
Wanneer Jurgis zou ze vragen wat ze bedoelden, zouden ze beginnen te achterdochtig, en
zich tevreden stellen met te zeggen: "Laat maar, je hier blijven en zie voor jezelf."
Een van de eerste problemen die Jurgis liep bij was die van de vakbonden.
Hij had geen ervaring met vakbonden had, en hij moest hebben hem uitgelegd dat de
mannen werden banded samen voor het doel van de strijd voor hun rechten.
Jurgis vroeg hen wat ze bedoelden met hun rechten, een kwestie waarin hij was heel
oprecht, want hij had geen idee van alle rechten die hij had, behalve het recht om
jacht op een baan, en doen wat hem werd gezegd toen hij het kreeg.
In het algemeen, echter, zou dit onschuldige vraag alleen maar zijn collega-arbeiders verliezen
hun humeur en noemen hem een dwaas.
Er was een afgevaardigde van de slager-helpers vakbond die naar Jurgis zien
inschrijven hem, en toen Jurgis vond dat dit betekende dat hij zou deel moeten uitmaken met een aantal
van zijn geld, hij bevroor meteen overeind en de
afgevaardigde, die was een Ier en wist alleen dat een paar woorden van de Litouwse, verloor zijn geduld
en begon hem te bedreigen.
Op het einde Jurgis kreeg in een fijne woede, en maakte het voldoende duidelijk dat het zou
meer dan een Ier om hem *** te maken in een unie.
Beetje bij beetje verzamelde hij dat het belangrijkste ding de mannen wilde was een einde te maken aan
de gewoonte van de 'versnelling', ze probeerden hun best doen om een vermindering van kracht
het tempo, want er waren een aantal, zeiden ze,
die het niet kon bijbenen, wie het doden.
Maar Jurgis had geen medelijden met zulke ideeën als deze - hij kon het werk te doen zelf, en
zo kon de rest van hen, verklaarde hij, als ze goed waren voor alles.
Als ze kon het niet, laat ze gaan ergens anders heen.
Jurgis had niet onderzocht de boeken, en hij zou niet hebben geweten hoe te spreken
"Laissez faire", maar hij was de hele wereld genoeg om te weten dat een mens moet
verschuiving voor zichzelf in, en dat als hij
krijgt het ergste, is er niemand naar hem te luisteren schreeuwen.
Toch zijn er bekend als filosofen en eenvoudige mensen, die zwoer bij
Malthus in de boeken, en zou niettemin een abonnement op een hulpfonds in
tijd van een hongersnood.
Het was hetzelfde met Jurgis, die het ongeschikt verzonden naar de vernietiging, terwijl het gaan over
de hele dag ziek op het hart vanwege zijn arme oude vader, die ergens in zwerven
de werven te bedelen voor een kans om zijn brood te verdienen.
Oude Antanas was een werknemer sinds hij een kind was, hij was weggelopen van huis toen
hij twaalf was, omdat zijn vader hem sloeg voor het proberen te leren lezen.
En hij was een trouwe man, ook, hij was een man die je misschien alleen te verlaten voor een maand, indien
alleen jij had hem te begrijpen wat je wilde dat hij deed in de tussentijd.
En nu hij hier was, versleten in ziel en lichaam, en met niet meer plaats in de wereld
dan een zieke hond.
Hij had zijn huis, als het gebeurd, en iemand die zou zorgen voor hem als hij nooit
een baan, maar zijn zoon kon het niet helpen te denken, stel dat dit was niet het geval is geweest.
Antanas Rudkus was in elk gebouw in Packingtown tegen die tijd, en in
bijna elke kamer, hij stond 's ochtends onder de menigte van de kandidaten tot de zeer
politieagenten was gekomen om zijn gezicht te kennen en hem te vertellen naar huis te gaan en het op te geven.
Hij was ook geweest om alle winkels en saloons voor een mijl over, bedelen voor een aantal
klein ding te doen, en overal waar ze besteld hadden hem, soms met vloeken, en
niet een keer eens stoppen om hem een vraag.
Dus, na alles, er was een barst in de fijne structuur van het geloof Jurgis 'in dingen
zoals ze zijn.
De scheur was breed, terwijl Dede Antanas het jagen was een baan - en het was nog groter, toen hij
eindelijk het.
Voor een avond kwam de oude man thuis in een grote staat van opwinding, met het verhaal
dat hij was benaderd door een man in een van de gangen van de kamers van augurk
Durham, en vroeg wat hij zou betalen om een baan te krijgen.
Hij had niet geweten wat om van te maken in eerste instantie, maar de man had gegaan met de materie-
van-feit openheid om te zeggen dat hij kon krijgen hem een baan, op voorwaarde dat hij bereid waren om
betalen een derde van zijn loon voor.
Was hij een baas? Antanas had gevraagd, waarop de man had
antwoordde dat dat was niemand op de activiteiten, maar dat hij kon doen wat hij zei.
Jurgis had een paar vrienden tegen die tijd, en zocht hij een van hen en vroeg wat
betekende dit.
De vriend, die werd uitgeroepen tot Tamoszius Kuszleika, was een scherpe kleine man, die
gevouwen verbergt over de moord op bed, en hij luisterde naar wat Jurgis te zeggen had, zonder
schijnbaar verbaasd.
Ze waren vaak genoeg, zei hij, dergelijke gevallen van kleine graft.
Het was gewoon een baas die voorgesteld om een beetje toe te voegen aan zijn inkomen.
Nadat Jurgis was er een tijdje geweest dat hij zou weten dat de planten gewoon waren
honingraat met verrotting van dat soort - de bazen geënt uit de mannen, en ze
geënt elkaar af, en op een dag de
superintendent zou te weten komen over de baas, en dan zou hij graft uit de baas.
Opwarming van het onderwerp, Tamoszius ging om de situatie uit te leggen.
Hier was Durham, bijvoorbeeld, eigendom van een man die probeerde om zo veel geld te verdienen
eruit als hij kon, en niet in het minst hoe hij het deed zorg; en onder
hem, die in rijen gerangschikt en kwaliteiten, zoals een
leger, waren managers en toezichthouders en voormannen, die elk een rijden de man naast
onder hem en proberen uit te persen van hem zo veel mogelijk te werken.
En alle mannen van dezelfde rang zijn tegenover elkaar, de rekeningen van
elk werden apart gehouden, en elke man leefde in angst zijn baan te verliezen, indien
een ander maakte een betere plaat dan hij.
Dus van boven naar beneden de plaats was gewoon een ziedende Caldron van jaloezie en
haat, er was geen loyaliteit of fatsoen ergens over, er was geen plaats in het
waar een man geteld voor iets tegen een dollar.
En erger dan dat er geen fatsoen, er was zelfs geen eerlijkheid.
De reden voor dat?
Wie kan zeggen? Het moet al jaren Durham in het
begin, het was een erfgoed dat de self-made koopman had aan zijn zoon,
samen met zijn miljoenen.
Jurgis zou vinden van deze dingen voor zichzelf, als hij bleef daar lang genoeg, het
was de mannen die moesten al het vuile werk te doen, en dus was er geen bedriegen hen;
en vingen ze de geest van de plek, en deed net als de rest.
Jurgis was er gekomen, en dacht dat hij was gaan maken zich nuttig, en de opkomst en
uitgegroeid tot een vakman, maar hij zou al snel van zijn fouten - voor niemand steeg in
Packingtown door het doen van goed werk.
Je zou kunnen leggen die naar beneden voor een regel - als je ontmoet een man die opkwam in Packingtown,
je ontmoet een schurk.
Die man die was aan de vader van Jurgis "gestuurd door de baas, dan zou hij stijgen; de man
Hij vertelde verhalen en bespioneerd zijn makkers zou stijgen, maar de man die zijn eigen geest
bedrijfsleven en deed zijn werk - waarom zouden ze
"Speed hem up" tot ze had gedragen hem uit, en dan zouden ze hem te gooien in de
goot. Jurgis ging naar huis met zijn hoofd zoemen.
Maar hij kon het niet opbrengen zich om zulke dingen te geloven - nee, het kan niet zo zijn.
Tamoszius was gewoon een van de mopperaars.
Hij was een man die besteedde al zijn tijd gehannes, en hij zou naar feestjes gaan op
's nachts en niet thuis te krijgen tot zonsopgang, en dus natuurlijk is hij had geen zin om te werken.
Ook toen was hij een iel ventje, en hij had achtergelaten in de race, en de
dat was de reden waarom hij pijn. En toch zo veel rare dingen bleven maar komen
op te merken Jurgis 'elke dag!
Hij probeerde zijn vader ervan te overtuigen niets te maken met het aanbod te hebben.
Maar de oude Antanas had gesmeekt, totdat hij was uitgeput, en al zijn moed verdwenen was, hij
wilde een baan, elke vorm van een baan.
Dus de volgende dag ging hij en vond de man die tot hem gesproken had, en beloofde
breng hem een derde van alles wat hij verdiende, en dat dezelfde dag werd hij aan het werk gezet in
Durham kelders.
Het was een 'augurk room, "waar er nooit een droge plek om op te staan, en hij
moest bijna de hele van de winst zijn eerste week eens te kopen hem een paar zware
zolen laarzen.
Hij was een 'squeedgie "man, zijn taak was om de hele dag te gaan met een lange steel mop,
zwabberen op de vloer. Behalve dat het was vochtig en donker, het was
niet een onaangenaam werk, in de zomer.
Nu Antanas Rudkus was de zachtmoedigste man, die God ooit op aarde, en zo Jurgis gevonden
het een opvallende bevestiging van wat de mannen zeiden allemaal, dat zijn vader was aan het werk
slechts twee dagen voordat hij thuis kwam als bitter
als een van hen, en vloeken Durham, met al de kracht van zijn ziel.
Want zij had hem schoonmaken van de valkuilen, en de familie zat rond en
luisterde in verwondering, terwijl hij vertelde wat dat betekende.
Het leek erop dat hij werkzaam was in de kamer waar de mannen bereid het vlees voor
inblikken, en het vlees had gelegen in vaten vol chemicaliën, en mannen met grote vorken
speared het uit en gooide het in vrachtwagens, moeten worden genomen om het koken kamer.
Toen ze gespietst op alles wat ze konden bereiken, worden ze geleegd het vat op de vloer,
en dan met schoppen geschraapt de balans op en gooide het in de truck.
Deze vloer was smerig, maar ze stellen Antanas met zijn dweil schuine het "augurk" in een
gat dat verband houdt met een wastafel, waar hij werd gevangen en gebruikt opnieuw voor eeuwig, en
alsof dat nog niet genoeg is, was er een val
in de pijp, waar alle stukjes vlees en de kansen en eindigt van afval werden gevangen,
en om de paar dagen was de oude man de taak om deze op te ruimen, en schop hun
inhoud in een van de vrachtwagens met de rest van het vlees!
Dit was de ervaring van Antanas en dan kwam er ook Jonas en Marija met
verhalen te vertellen.
Marija werkte voor een van de onafhankelijke verpakkers, en was helemaal buiten
zichzelf en buitensporige met triomf over de sommen geld dat ze maakte als een
schilder van blikjes.
Maar op een dag liep ze naar huis met een bleek gezicht kleine vrouw die tegenover gewerkt om
haar, Jadvyga Marcinkus op naam, en Jadvyga vertelde haar hoe zij, Marija, had toevallig
krijgt haar baan.
Ze had de plaats ingenomen van een Ierse vrouw die al werkzaam zijn in die fabriek ooit
aangezien elke een zich kon herinneren. Al meer dan vijftien jaar, zo verklaarde ze.
Mary Dennis was haar naam, en een lange tijd geleden had ze verleid, en had een kleine
jongen, hij was een verlamde, en een epileptische, maar hij was alles wat ze hadden in de
wereld lief te hebben, en zij hadden gewoond in een
weinig ruimte alleen al ergens achter in Halsted Street, waar de Ieren waren.
Mary had het verbruik, en de hele dag je zou haar hoest horen als zij werkte;
de laatste tijd had ze allemaal aan stukken, en toen kwam Marija, de "forelady" had
ineens besloot om haar uit te schakelen.
De forelady was om te komen tot een bepaalde standaard zelf, en kon niet stoppen voor
zieke mensen, Jadvyga toegelicht.
Het feit dat Maria er al zo lang had nog geen verschil met haar - het was
vraag of ze zelfs wist dat, zowel voor de forelady en de superintendent waren
nieuwe mensen, met slechts er twee of drie jaar zelf.
Jadvyga wist niet wat er was geworden van het arme schepsel, ze zouden zijn gegaan om te zien
haar, maar was ziek geweest zelf.
Ze had pijn in haar rug de hele tijd, Jadvyga uitgelegd, en vreesde dat ze had
baarmoeder problemen. Het was niet geschikt werk voor een vrouw, het hanteren
veertien pond blikjes hele dag.
Het was een opvallende omstandigheid dat Jonas ook, had zijn baan gekregen door het ongeluk
van een andere persoon.
Jonas duwde een vrachtwagen geladen met hammen uit de rook kamers op om een lift, en
vandaar naar de verpakking kamers.
De vrachtwagens waren allemaal van ijzer, en zwaar, en zetten ze over de zestig hammen op elk van
hen, een belasting van meer dan een kwart van een ton.
Op de ongelijke vloer was het een taak voor een man om een van deze vrachtwagens te beginnen, tenzij hij was
een reus, en toen het eenmaal was begonnen hij van nature deed zijn best om keep it going.
Er was altijd de baas rondsluipende over, en als er een tweede uitstel zou hij
vallen vloeken, Litouwers en Slowaken en dergelijke, die niet konden begrijpen wat was
zeide tot hen, de bazen waren gewoon te schoppen over de plaats zoals zoveel honden.
Daarom zijn deze trucks ging voor het grootste deel op de vlucht, en de voorganger van
Jonas was vastgelopen tegen de muur door een en verpletterd in een gruwelijke en naamloze
manier.
Al deze zijn sinistere incidenten, maar ze waren kleinigheden vergeleken met wat Jurgis
zag met eigen ogen het duurde niet lang.
Een nieuwsgierig wat hij had gezien, de eerste dag, in zijn beroep van slobeend van
lef, die de scherpe truc van de vloer bazen telkens als er toevallig te komen
een "sloop" kalf.
Iedere man die iets weet van slachten weet dat het vlees van een koe die gaat over
te kalven, of heeft juist gekalfd, niet geschikt is voor voedsel.
Een groot aantal van deze kwam elke dag op de verpakking huizen - en natuurlijk, als ze
gekozen, zou het zijn geweest een eenvoudige zaak voor de verpakkers om ze te bewaren tot ze werden
geschikt voor voedsel.
Maar voor de besparing van tijd en voedergewassen, het was de wet die koeien van dat soort kwam
samen met de anderen, en wie zag het zou vertellen de baas, en de baas zou
het opstarten van een gesprek met de overheid inspecteur, en de twee zouden loopafstand.
Dus in een handomdraai het karkas van de koe zou worden schoongemaakt, en de ingewanden zouden hebben
verdween, het was Jurgis de taak om ze te glijden in de val, kalveren en alles, en op de
verdieping lager zij haalde deze "sloop"
kalveren, en afgeslacht ze voor vlees, en gebruikt zelfs de huiden van hen.
Op een dag een man gleed uit en pijn aan zijn been, en dat 's middags, wanneer de laatste van het vee
had afgestoten, en de mannen verlieten, was Jurgis bevolen om te blijven en
doen wat bijzonder werk waarin deze gewonde man meestal gedaan had.
Het was al laat, bijna donker, en de overheid inspecteurs waren allemaal verdwenen, en
waren er slechts een dozijn of twee van de mannen op de vloer.
Die dag hadden ze doodde ongeveer vierduizend vee, en deze kudde waren gekomen
in het goederenvervoer treinen uit verre landen, en sommigen van hen had gekregen gewond.
Er waren enkele met gebroken benen, en sommige met gespietst kanten, er waren er die had
overleed, uit wat oorzaak niemand kon zeggen, en ze waren allemaal te worden verwijderd, hier in
duisternis en stilte.
"Downers," de mannen riep hen, en de verpakking huis had een speciale lift op
waarin ze werden verhoogd tot het doden bedden, waar de bende ging om ze te behandelen,
met een air van nonchalance zakelijke
die zei dat duidelijker dan woorden dat het een kwestie van alledaagse routine.
Het duurde een paar uur om ze uit de weg, en op het einde Jurgis hen zag
gaan in de koel-kamers met de rest van het vlees, wordt zorgvuldig hier verstrooid
en daar, zodat ze niet konden worden geïdentificeerd.
Toen hij thuis kwam die nacht was hij in een zeer sombere stemming, die begonnen te zien op
laatste hoe die macht goed, die had hem uitgelachen voor zijn geloof in Amerika.