Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 25
Jurgis stond op, wild van woede, maar de deur was dicht en het grote kasteel was donker en
onneembaar. Dan is de ijzige tanden van de ontploffing bit in
hem, en hij draaide zich om en ging weg op een rennen.
Toen hij weer gestopt was omdat hij was komen te bezochte straten en niet
willen de aandacht trekken. In weerwil van die laatste vernedering, zijn
hart was snel bonkend met triomf.
Hij was komen verder aan dat de deal! Hij stak zijn hand in zijn broekzak
zo nu en dan, om ervoor te zorgen dat het kostbare honderd-dollar bill nog steeds
er.
Toch was hij in een benarde situatie - een nieuwsgierig en zelfs vreselijk lot, toen hij kwam te realiseren
het. Hij had niet een cent, maar dat een factuur!
En hij had een aantal onderdak vinden die avond moest hij het te veranderen!
Jurgis besteed half een uur wandelen en debatteren het probleem.
Er was niemand die hij kon om te gaan voor hulp - hij had om het te beheren helemaal alleen.
Om het te krijgen veranderd in een logement zou zijn om zijn leven te nemen in zijn handen - hij zou
bijna zeker worden beroofd, en misschien wel vermoord, voordat u 's morgens.
Hij zou gaan naar een hotel of spoorweg depot en vraag het te laten veranderen, maar wat zou
ze denken, het zien van een 'bum' als hij met een honderd dollar?
Zou hij waarschijnlijk worden gearresteerd als hij het geprobeerd, en wat verhaal kon hij vertellen?
Op de dag van morgen Freddie Jones zou ontdekken zijn verlies, en er zou een jacht op worden
hem, en hij zou zijn geld verliezen.
De enige andere plan dat hij kon bedenken was om te proberen in een saloon.
Hij zou betalen om het te veranderen, als het niet anders kon worden gedaan.
Hij begon peering in plaatsen als hij liep, passeerde hij een aantal als te druk -
dan eindelijk, chancing op een, waar de barman was helemaal alleen, hij greep zijn
handen in de plotselinge resolutie en ging naar binnen
"Kunt u mij een honderd-dollar bill? 'Eiste hij.
De barman was een grote, husky kerel, met de kaak van een prijsvechter, en een drie
week 'stoppels van het haar daarop.
Hij staarde naar Jurgis. 'Wat is dat youse zeggen?' Eiste hij.
"Ik zei, kan u mij een honderd-dollar bill?"
"Waar heb youse krijgen?" Vroeg hij ongelovig.
"Never mind," zei Jurgis, "Ik heb het gekregen, en ik wil het veranderd.
Ik betaal je als je het doen. "
De andere staarde hem hard. "Lemme zien," zei hij.
"Wil je het veranderen? 'Jurgis eiste, greep hij stevig in zijn
zak.
"Hoe in hemelsnaam kan ik weten of het goed of niet?" Antwoordde de barman.
"Whatcher neem mij voor, hey?"
Vervolgens Jurgis langzaam en behoedzaam benaderde hem, hij haalde de rekening, en rommelde het
voor een ogenblik, terwijl de man staarde hem aan met vijandige ogen over de toonbank.
Dan eindelijk gaf hij het over.
De andere nam hem, en begon het kunnen bestuderen; hij glad het tussen zijn vingers en
hield hem tegen het licht, hij draaide hem om, en op zijn kop, en schuin.
Het was nieuw en nogal stijf, en dat maakte hem dubieus.
Jurgis was naar hem te kijken als een kat de hele tijd.
"Hm," zei hij, tenslotte, en keek naar de vreemdeling, lijmen hem - een versleten, slecht
ruikende zwerver, zonder overjas en een arm in een mitella - en een honderd-dollar bill!
"Wil je iets kopen? 'Eiste hij.
"Ja," zei Jurgis, "Ik zal een glas bier te nemen."
"Goed," zei de ander, "Ik zal het veranderen."
En hij zette het wetsvoorstel in zijn zak, en stortte Jurgis uit een glas bier, en stel
het op de toonbank.
Toen draaide hij zich naar de kassa, en geponst tot vijf cent, en begon te trekken
geld uit de lade. Ten slotte heeft hij geconfronteerd Jurgis, het tellen van het uit -
twee dubbeltjes, een kwart, en vijftig cent.
"Daar," zei hij. Voor een tweede Jurgis wachtte, in de verwachting om
ziet hem weer in te schakelen. "Mijn negenennegentig dollar," zei hij.
"Wat negenennegentig dollar? 'Vroeg de barman.
"Mijn verandering" riep hij - "de rest van mijn honderd!"
"Ga door," zei de barman, "je nootachtige bent!"
En Jurgis staarde hem met wilde ogen.
Voor een instant horror regeerde in hem - zwart, verlammende, vreselijke horror, geklemd
hem op het hart, en toen kwam woede, in stijgende, verblindende overstromingen - hij schreeuwde
hardop, in beslag genomen en het glas en gooide het op de ander hoofd.
De man dook, en het miste hem door een half inch; stond hij weer op en keek Jurgis,
die was gewelf boven de bar met zijn ene arm goed, en behandelde hem een verpletterende slag in
het gezicht, hurling hem naar achteren op de vloer.
Dan, als Jurgis krabbelde overeind en begon weer rond de teller na hem, hij
schreeuwde op de top van zijn stem, Help! " helpen! '
Jurgis greep een fles uit de toonbank, terwijl hij liep, en als de barman maakte een sprong die hij
slingerde de raket op hem met al zijn kracht.
Het is gewoon graasden zijn hoofd, en sprong in duizend stukken tegen de paal van de
deur. Dan Jurgis begon terug, haasten bij de
man weer in het midden van de kamer.
Dit keer, in zijn blinde razernij, kwam hij zonder een fles, en dat was al de
barman wilde - hij ontmoette hem halverwege en vloerde hem met een voorhamer aandrijving
tussen de ogen.
Een ogenblik later het scherm deuren vlogen open en twee mannen renden in - net als Jurgis
was om naar zijn voeten weer, schuim op de mond van woede, en probeerde zijn scheuren
gebroken arm uit zijn verband.
"Kijk uit!" Riep de barman. 'Hij heeft een mes! "
Toen zag dat de twee werden afgevoerd naar de strijd te sluiten, maakte hij nog een spits bij
Jurgis, en klopte naast zijn zwakke verdediging en stuurde hem tuimelen weer, en
de drie wierpen zich op hem, rollen en schoppen over de plaats.
Een seconde later een politieman stippellijn in, en de barman schreeuwde nog een keer - "Kijk uit
voor zijn mes! "
Jurgis had gevochten zich half op zijn knieën, toen de politieman maakte een sprong op
hem, en gebarsten hem in het gezicht met zijn club.
Hoewel de klap wankelde hem, de wild-beest razernij nog brandde in hem, en hij
kwam overeind, longeren in de lucht.
Dan weer de club daalde, vol op zijn hoofd, en hij viel als een blok aan het
vloer.
De politieman hurkte over hem heen en greep zijn stok, wachten tot hij om te proberen te stijgen
weer, en ondertussen de barkeeper stond op, en legde zijn hand op zijn hoofd.
"Christus!" Zei hij, "ik dacht dat ik klaar was voor die tijd.
Heeft hij cut me? '"Doe niets, Jake zien," zei de
politieman.
"Wat is er met hem? '" Net gek dronken, "zei de ander.
"Een lame duck, ook - maar hij 'het meest heeft me onder de bar.
Youse had beter bellen met de wagen, Billy. "
"Nee," zei de officier. "Hij is niet meer te vechten in hem heb, denk ik -
en hij is alleen maar een blok te gaan. "Hij verdraaide zijn hand in de kraag Jurgis's en
trok naar hem.
"Hier Git, jij! 'Beval hij.
Maar Jurgis verroerde zich niet, en de barman ging achter de bar, en na het opbergen van de
honderd-dollarbiljet weg in een veilige schuilplaats, kwam en schonk een glas water
meer dan Jurgis.
Dan, als de laatste begon te kreunen zwakjes, de politieman kreeg hem aan zijn voeten en
sleurde hem uit de plaats.
Het station huis was net om de hoek, en zo in een paar minuten was Jurgis
in een cel.
Hij bracht de halve nacht liggen bewusteloos, en het saldo kreunen in kwelling, met een
barstende hoofdpijn en een rekken dorst. Af en toe riep hij voor een drankje van
water, maar er was niemand om hem te horen.
Er waren anderen in diezelfde zender huis met gespleten hoofden en een koorts, er
waren honderden van hen in de grote stad, en tienduizenden van hen in de grote
land, en er was niemand die een van hen te horen.
In de ochtend Jurgis kreeg een beker water en een stuk brood, en dan
hustled in een patrouille wagen en gedreven om het dichtstbijzijnde politiebureau rechtbank.
Hij zat in de pen met een score van anderen tot het zijn beurt was.
De barman - die bleek een bekende krachtpatser te zijn - werd opgeroepen om de stand.
Hij nam de eed af en vertelde zijn verhaal.
De gevangene was gekomen in zijn saloon na middernacht, vechten dronken, en opdracht had gegeven een
glas bier en aangeboden een dollarbiljet in de betaling.
Hij had gekregen vijfennegentig cent 'te veranderen, en had geëist negenennegentig
dollar meer, en voor de eiser zou zelfs antwoord had gegooid het glas op
hem en vielen hem aan met een fles bitters, en bijna vernielde de plaats.
Dan is de gevangene was beëdigd - een verloren object, verwilderd en ongeschoren, met een arm
gedaan in een smerige verband, een *** en hoofd knippen, en bloederig, en een oog paars
zwart en volledig gesloten.
"Wat heb je te zeggen voor jezelf?" Vroeg de magistraat.
"Edelachtbare," zei Jurgis, 'Ik ging naar zijn plaats en vroeg de man of hij kon veranderen
mij een honderd-dollar biljet.
En hij zei dat hij zou doen als ik kocht een drankje. Ik gaf hem de rekening en dan zou hij niet
geef me de verandering. 'De magistraat was hem aan te staren in
verwarring.
"Je gaf hem een honderd-dollar bill!" Riep hij uit.
"Ja, edelachtbare, 'zei Jurgis. "Waar heb je het?"
"Een man gaf het aan mij, edelachtbare. '
"Een man? Wat de mens, en wat voor? "
"Een jonge man die ik ontmoette op de straat, edelachtbare.
Ik was bedelen. "
Er was een gegiechel in de rechtszaal, de officier die hield Jurgis stak zijn
hand aan een glimlach, en de magistraat te verbergen glimlachte zonder te proberen het te verbergen.
"Het is waar, edelachtbare!" Riep Jurgis, hartstochtelijk.
"Je had gedronken als bedelen afgelopen nacht, had je niet? 'Vroeg de
magistraat.
"Nee, edelachtbare -" protesteerde Jurgis. "I -"
"Je had niet had iets te drinken?" "Waarom, ja, edelachtbare, ik had -"
"Wat heb je gehad? '
"Ik had een fles van iets - ik weet niet wat het was - iets dat verbrand -"
Er was weer een lach rond de rechtszaal, het stoppen plotseling als de
magistraat keek op en fronste zijn wenkbrauwen.
"Heb je ooit eerder gearresteerd?" Vroeg hij abrupt.
De vraag nam Jurgis veld geslagen. "I - I -" stamelde hij.
"Vertel me de waarheid nu," beval de andere, streng.
"Ja, edelachtbare, 'zei Jurgis. "Hoe vaak?"
"Slechts een keer, edelachtbare. '
"Wat voor?" "Voor kloppen beneden mijn baas, edelachtbare.
Ik werkte in het slachthuisterrein, en hij - "" Ik zie, "zei zijn Honor:" Ik denk dat dat zal
doen.
Je moet stoppen met drinken als je geen controle over jezelf.
Tien dagen en kosten. Volgende geval. "
Jurgis gaf lucht aan een kreet van ontzetting, afgesneden plotseling door de politieman, die in beslag genomen
hem bij de kraag.
Hij was ruk uit de weg, in een kamer met de veroordeelde gevangenen, waar hij zat.
en huilde als een kind in zijn machteloze woede.
Het leek monsterlijk hem dat politieagenten en rechters moeten achten zijn woord als
niets in vergelijking met de bartender's--arme Jurgis niet kon weten dat de eigenaar
van de sedan betaalde vijf dollar per week
aan de politieman alleen voor zondag privileges en algemene gunsten - ook niet dat de
bokser barman was een van de meest betrouwbare handlangers van de Democratische leider
van de wijk, had en hielp maar een paar
maanden voordat tot drukte op een record-brekende stem als een getuigenis van de
magistraat, die was gemaakt het doelwit van verfoeilijke Kid-handschoenen hervormers.
Jurgis werd verdreven naar de Bridewell voor de tweede keer.
In zijn tuimelen rond had hij gekwetst zijn arm weer, en dus niet konden werken, maar moest worden
bijgewoond door de arts.
Ook zijn hoofd en zijn oog moest worden vastgebonden - en hij was een mooi ogende object
toen de tweede dag na zijn aankomst ging hij uit in de oefening hof en
ondervonden - Jack Duane!
De jonge kerel was zo blij om te Jurgis zien dat hij hem bijna omhelsde.
"Bij God, als het niet is 'de Stinker'!" Riep hij.
"En wat is het - ben je al door een worst machine? '
"Nee," zei Jurgis, "maar ik heb in een spoorweg wrak en een gevecht."
En dan, terwijl sommige van de andere gevangenen verzamelden rond vertelde hij zijn verhaal wilde, de meeste
van hen werden ongelovig, maar Duane wist dat Jurgis nooit had kunnen maken van een dergelijk
garen als dat.
"Hard luck, oude man," zei hij, toen ze alleen waren, "maar misschien is het u geleerd een
les. "" Ik heb een paar dingen geleerd sinds ik je zag
laatste, "aldus Jurgis treurig.
Daarna legde hij uit hoe hij had de afgelopen zomer, 'hoboing', zoals de uitdrukking was.
"En jij?" Vroeg hij eindelijk. "Heb je hier al sinds?"
"Heer, nee!" Zei de ander.
"Ik kwam alleen in de dag voor gisteren. Het is de tweede keer dat ze mij hebt gestuurd op
een valse beschuldiging - I've had hard geluk en kan niet betalen wat ze willen.
Waarom ga je niet stoppen Chicago met mij, Jurgis? '
"Ik heb geen plaats om te gaan", zei Jurgis, helaas. "Ik ook niet," antwoordde de ander,
lachen licht.
"Maar we zullen wachten tot we eruit te komen en te zien." In de Bridewell Jurgis ontmoet weinigen die had
er de laatste keer, maar hij ontmoette scores van anderen, oud en jong, van precies de
dezelfde soort.
Het was als branding op het strand, er was nieuw water, maar de golf zag er alleen de
hetzelfde.
Hij liep over en sprak met hen, en de grootste van hen vertelde verhalen van hun
dapperheid, terwijl degenen die zwakker waren, of jonger en onervaren, verzamelden rond
en luisterden in de bewonderende stilte.
De laatste keer dat hij er was, had Jurgis gedacht van weinig, maar zijn familie, maar nu
hij vrij was om te luisteren naar deze mannen, en te beseffen dat hij een van hen - dat hun
oogpunt was zijn standpunt, en
dat de manier waarop ze hielden zich in leven in de wereld was de manier waarop hij wilde het te doen in
de toekomst.
En dus, toen hij werd uit de gevangenis opnieuw, zonder een cent in zijn zak, hij
ging rechtstreeks naar Jack Duane.
Hij ging vol nederigheid en dankbaarheid, want Duane was een gentleman, en een man met een
beroep - en het was opmerkelijk dat hij bereid zijn om in zijn lot te gooien met
een nederige arbeider, een die zelfs was een bedelaar en een zwerver.
Jurgis kon niet zien welke hulp hij kon worden om hem, maar hij begreep niet dat een
mens zoals hijzelf - die kan worden vertrouwd te staan door iemand die zo vriendelijk was om hem - was
zo zeldzaam bij criminelen als bij een andere klasse van de mannen.
Het adres Jurgis had was een zolderkamertje kamer in het Ghetto, het huis van een mooie
beetje Frans meisje, Duane's minnares, die naaide de hele dag, en eked uit haar leven door
prostitutie.
Hij was elders gegaan, vertelde ze Jurgis - hij was *** om daar nu te blijven, op grond van
de politie.
Het nieuwe adres was een kelder duik, waarvan de eigenaar zei dat hij nog nooit had gehoord van
Duane, maar nadat hij had Jurgis door middel van een catechismus liet hij hem een trap terug
wat leidde tot een "hek" in de achterkant van een
lommerdhouder de winkel, en vandaar naar een aantal van toewijzing kamers, in een van die Duane
was verstopt.
Duane was blij hem te zien, hij was zonder een cent van het geld, zei hij, en was
wachten tot Jurgis om hem te helpen nog wat.
Hij legde zijn plan - in feite is hij bracht de dag in bloot te leggen aan zijn vriend de
criminele wereld van de stad, en te laten zien hoe hij zou kunnen verdienen zichzelf een leven in
het.
Die winter zou hij hebben een harde tijd, op grond van zijn arm, en als gevolg van een
ongewone pasvorm van de activiteit van de politie, maar zo lang als hij was onbekend voor hen zou hij
veilig zijn als hij voorzichtig.
Hier bij "Papa" Hanson's (zo noemden ze de oude man die hield van de duik) hij zou kunnen rusten op
gemak voor "Papa" Hanson was "vierkant" - zou staan door hem zolang hij betaalde, en gaf
hem een uur van tevoren als er een politie-inval zijn.
Ook Rosensteg, de pandjesbaas, zou kopen alles wat hij had voor een derde van zijn waarde,
en garanderen houden het verborgen voor een jaar.
Er was een oliekachel in de kleine kast van een kamer, en ze had een aantal
het avondeten, en dan over elf 's avonds ze sallied weer bij elkaar, door een
achteringang van de plaats, Duane gewapend met een katapult.
Ze kwamen om een verblijfsvergunning district, en sprong hij op een lantaarnpaal en blies de
licht, en vervolgens de twee ontweek in de beschutting van een gebied stap en verborg zich in stilte.
Al snel kwam er een man door een arbeider - en ze liet hem gaan.
Dan na een lange pauze kwam de zware loopvlak van een politieman, en zij hielden hun
adem totdat hij weg was.
Hoewel half-bevroren, wachtten zij een kwart van een uur daarna - en dan
kwam opnieuw voetstappen, een stevige wandeling. Duane stootte Jurgis, en het moment dat de
man had gepasseerd zij stonden.
Duane sloop zo stil als een schaduw, en een seconde later Jurgis hoorde een bons en
een gesmoorde kreet.
Hij was slechts een paar meter achter, en hij sprong de man de mond te stoppen, terwijl Duane
hield hem snel door de armen, zoals ze hadden afgesproken.
Maar de man was slap en liet een neiging om te vallen, en dus Jurgis had alleen aan hem vast te houden
door de kraag, terwijl de andere, met snelle vingers, ging door zijn zakken - rippen
open, eerst zijn jas, en daarna zijn
jas, en dan zijn vest, het zoeken binnen en buiten, en het overdragen van de inhoud
in zijn eigen zakken.
Eindelijk, na het gevoel van de vingers van de man en in zijn stropdas, Duane fluisterde:
"Dat is alles!" En zij sleepten hem naar het gebied en liet hem binnen
Dan Jurgis ging een weg en zijn vriend de ander, een stevige wandeling.
De laatste kwam als eerste, en Jurgis vond hem het onderzoeken van de 'swag'.
Er was een gouden horloge, voor een ding, met een ketting en medaillon, er was een zilveren
potlood en een luciferdoosje, en een handvol kleingeld, en tenslotte een kaart-case.
Deze laatste opende Duane koortsachtig - er waren brieven en controles, en twee theater-
tickets, en eindelijk, in het achterste gedeelte, een prop van facturen.
Hij telde ze - er was een twintig, vijf tienen, vier vijven, en drie die.
Duane haalde diep adem. "Dat laat ons uit!" Zei hij.
Na verder onderzoek, ze verbrandden de kaart-case en de inhoud ervan, alles behalve de
rekeningen, en ook het beeld van een klein meisje in het medaillon.
Vervolgens Duane nam het horloge en sieraden naar beneden, en kwam terug met zestien
dollar. "De oude schurk zei dat de zaak werd
gevuld, "zei hij.
"Het is een leugen, maar hij weet dat ik wil het geld."
Ze verdeelden de buit, en Jurgis kreeg als zijn aandeel in vijfenvijftig dollar en een aantal
verandering.
Hij protesteerde dat het te veel, maar de andere hadden afgesproken om nog te verdelen.
Dat was een goede trek, zei hij, beter dan gemiddeld.
Toen ze in de ochtend, werd Jurgis gestuurd om een papier te kopen, een van de
genoegens van het plegen van een misdaad was het er over te lezen daarna.
"Ik had een vriend die altijd deed," Duane merkte lachend - "tot op een dag las hij
dat had hij drieduizend dollar in een lagere binnenzak van zijn vest partij! "
Er was een half-kolom rekening van de overval - het was duidelijk dat een bende was
die actief zijn in de buurt, zei de krant, want het was de derde binnen een week,
en de politie waren blijkbaar machteloos.
Het slachtoffer was een verzekeringsagent, en hij had verloren een honderd en tien dollar dat deed
niet van hem.
Hij had toevallig zijn naam aangegeven op zijn shirt, anders zou hij niet zijn
nog niet geïdentificeerd.
Zijn aanvaller had sloeg hem te hard, en hij leed aan een hersenschudding;
en ook hij was half-bevroren wanneer dit wordt geconstateerd, en zou drie vingers verliezen op zijn
rechterhand.
De ondernemende journalist had genomen al deze informatie aan zijn familie,
en vertelde hoe ze had ontvangen.
Sinds de eerste ervaring Jurgis's, deze gegevens natuurlijk deed hem een aantal
worriment, maar de andere lachte koel - het was de weg van het spel, en er was geen
helpt het.
Het duurde niet lang Jurgis zou denken niet meer van dan in de werven van kloppen
een os.
"Het is een geval van ons of de andere kerel, en ik zeg de andere kerel, elke keer", zegt hij
waargenomen. "Toch," zegt Jurgis, nadenkend, 'hij
nooit heeft ons geen kwaad. "
"Hij was het doet om iemand zo hard als hij kon, kunt u er zeker van dat," zei zijn
vriend.
Duane had al uitgelegd Jurgis dat als een man van hun handel bekend was dat hij zou
moeten de hele tijd aan de eisen van de politie te voldoen werken.
Daarom zou het beter voor Jurgis te blijven in het verbergen en nooit gezien worden in het openbaar
met zijn vriend. Maar Jurgis kregen al snel erg moe van het verblijf
ondergedoken.
In een paar weken die hij voelde sterk en begint aan zijn arm te gebruiken, en dan is hij
kon het niet uitstaan langer.
Duane, die had een baan van een soort door hemzelf, en maakte een wapenstilstand met de bevoegdheden,
bracht meer dan Marie, zijn kleine Franse meisje, om te delen met hem, maar zelfs dat niet
maken voor een lange, en uiteindelijk moest hij
geven ruzie, en neem Jurgis uit en introduceren hem aan de saloons en de "sportieve
huizen "waar de grote boeven en" hold-up mannen "gehangen.
En zo Jurgis kreeg een glimp van de high-class criminele wereld van Chicago.
De stad, dat eigendom was van een oligarchie van zakenlieden, die nominaal geregeerd door
de mensen, een enorm leger van de graft was noodzakelijk voor het verrichten van de
overdracht van de macht.
Twee keer per jaar, in de lente en de herfst verkiezingen, miljoenen dollars waren
geleverd door het bedrijf mannen en besteed door dit leger; vergaderingen gehouden en slim
sprekers waren ingehuurd, bands gespeeld en
raketten knetterden, tonnen documenten en reservoirs van dranken werden verdeeld, en
tienduizenden stemmen werden gekocht voor contant geld.
En dit leger van graft had, uiteraard, worden gehandhaafd het hele jaar door.
De leiders en organisatoren werden onderhouden door de zakenlui direct - wethouders en
wetgevers door middel van steekpenningen, partijfunctionarissen uit van de campagne fondsen,
lobbyisten en advocaten in het bedrijf
de vorm van salarissen, aannemers door middel van de werkgelegenheid, arbeid vakbondsleiders door subsidies en
kranten eigenaren en redacteuren van advertenties.
De achterban, echter, waren ofwel opgedrongen van de stad, of anders leefde
van de bevolking direct.
Er was de politie-afdeling, en het vuur en het water afdelingen, en het hele
balans van de civiele lijst, uit de gemeenste jongen kantoor aan het hoofd van een stad
afdeling, en voor de horde die kon
vinden geen plaats in deze, was er de wereld van de ondeugd en misdaad, was er vergunning voor
verleiden, tot oplichting en het plunderen en prooi.
De wet verbood zondag drinken, en dit had de geleverde salon-keepers in de
handen van de politie, en maakte een verbond tussen hen nodig is.
De wet verbood prostitutie, en dit had de "Madames" in de combinatie.
Het was hetzelfde met de gokhal keeper en de biljartzaal man, en hetzelfde
met een andere man of vrouw die had een middel om "graft", en bereid was te betalen
over een deel ervan: de groen-goederen man en
de struikrover, de zakkenroller en de sneak dief, en de ontvanger van de gestolen
goederen, de verkoper van vervalste melk, van oud fruit en zieke vlees, de
eigenaar van ongezonde woningen, het
nep arts en de woekeraar, de bedelaar en de "handkar man," de prijs vechter en
de professionele Slugger, de race-track "tout", de souteneur, de witte-slave
agent, en de deskundige verleider van jonge meisjes.
Al deze bureaus van corruptie was een samenrotting, en samen verbonden in het bloed
broederschap met de politicus en de politie; vaker wel dan niet ze waren een
en dezelfde persoon zijn, - de politie kapitein
zou het bordeel dat hij deed alsof raid zelf, zou de politicus te openen zijn hoofdkwartier
in zijn salon.
"Hinkydink" of "Badhuis John," of andere van die ilk, waren eigenaren van de meest
beruchte duiken in Chicago, en ook de "grijze wolven" van de gemeenteraad, die gaf
weg door de straten van de stad naar het
zakenlui, en degenen die betutteld hun plaatsen waren de gokkers en prijs
strijders die de wet vastgesteld op verzet, en de inbrekers en oponthoud mannen die hielden het
hele stad in angst.
Op dag van de verkiezingen al deze krachten van ondeugd en misdaad zijn een kracht, ze konden vertellen
binnen een procent wat de stem van hun wijk zouden worden, en ze konden veranderen
op een uur van tevoren.
Een maand geleden Jurgis had alle omgekomen van de honger, maar op de straten, en nu
plotseling, als door de gave van een magische sleutel, was hij opgenomen in een wereld waarin geld en
alle goede dingen van het leven kwamen vrij.
Hij werd geïntroduceerd door zijn vriend aan een Ier met de naam "Buck" Halloran, die een
politieke "werknemer" en aan de binnenkant van de dingen.
Deze man sprak met Jurgis een tijdje, en toen vertelde hem dat hij een beetje plan had
waardoor een man die eruit zag als een arbeider zou kunnen maken wat makkelijk geld, maar het was een
prive-zaak, en moest worden gezwegen.
Jurgis drukte zich zo aangenaam, en de andere nam hem die middag (het was
Zaterdag) naar een plaats waar stad arbeiders werden afbetaald.
De betaalmeester zat in een klein hokje, met een stapel enveloppen voor hem, en twee
politieagenten klaar.
Jurgis ging, volgens de aanwijzingen, en gaf de naam van "Michael O'Flaherty," en
ontvangen een envelop, die hij nam om de hoek en geleverd aan Halloran, die
was op hem te wachten in een salon.
Daarna ging hij weer, en gaf de naam van de "Johann Schmidt," en een derde tijd, en
geef de naam van "Serge Reminitsky."
Halloran had een hele lijst van denkbeeldige arbeiders, en Jurgis kreeg een enveloppe voor
elk een.
Voor dit werk ontving hij vijf dollar, en kreeg te horen dat hij zou het hebben elke week,
zolang hij bleef stil.
Omdat Jurgis was uitstekend op het zwijgen, hij al snel won het vertrouwen van "Buck" Halloran,
en is ingevoerd om anderen als een man die kon worden afhing.
Deze kennismaking was nuttig om hem op een andere manier, ook voor lange Jurgis gemaakt
zijn ontdekking van de betekenis van "pull", en waarom zijn baas, Connor, en ook de
bokser barman, was in staat om hem te sturen naar de gevangenis.
Op een nacht kreeg een bal, de "voordeel" van "One-eyed Larry," een lamme
die speelde viool in een van de grote "high-class" huizen van prostitutie op
Clark Street, en was een kwispelen en een populair personage op de "Levee."
Deze bal werd gehouden in een grote danszaal, en was een van de gelegenheden waarbij de stad
bevoegdheden van losbandigheid gaf zichzelf tot waanzin.
Jurgis bijgewoond en kreeg half gek met drank, en begon ruzie over een meisje;
Zijn arm was vrij sterk tegen die tijd, en hij aan de slag om schoon te maken van de plaats, en
eindigde in een cel in het politiebureau.
Het politiebureau wordt druk aan de deuren, en stinkende met "bums," Jurgis deed
niet snoepen blijven er slapen van zijn drank, en liet Halloran, die de naam
de wijk leider en had Jurgis
gered telefonisch op vier in de ochtend.
Toen hij werd voorgeleid diezelfde ochtend had de wijk leider al gezien de
griffie van de rechtbank en legde uit dat Jurgis Rudkus was een fatsoenlijke kerel, die had
is onbezonnen, en zo Jurgis kreeg een boete
tien dollar en de boete is "opgeschort" - wat betekende dat hij niet hoefde te betalen voor
, en nooit zou hebben om het te betalen, tenzij iemand koos ervoor om het te brengen tegen hem
in de toekomst.
Onder de mensen leefde met Jurgis nu geld werd gewaardeerd op basis van een volledig
andere standaard van die van de mensen van Packingtown, maar toch, hoe vreemd het kan
lijken, deed hij een veel minder drinken dan hij had als een arbeider.
Hij had niet dezelfde provocaties van uitputting en wanhoop, hij had nu
iets om voor te werken, om te strijden voor.
Hij ontdekte al snel dat als hij hield zijn verstand over hem, hij zou komen over nieuwe
kansen en wordt natuurlijk een actieve man, hij hield niet alleen sober zichzelf,
maar hielp stabiel zijn vriend, die een
een goede deal fonder van zowel wijn en vrouwen dan hij.
Het een kwam het ander.
In de salon waar Jurgis met "Buck" Halloran zat hij laat een nacht met
Duane, als een "land klant" (een koper voor een out-of-town koopman) kwam in, een
iets meer dan de helft 'achtergrondmuziek'.
Er was niemand anders in de plaats, maar de barman, en als de man ging weer naar buiten
Jurgis en Duane volgde hem, hij ging om de hoek, en op een donkere plaats gemaakt
door een combinatie van de verhoogde spoorweg
en een unrented gebouw, Jurgis sprong naar voren en duwde een revolver onder zijn
neus, terwijl Duane, met zijn hoed over zijn ogen, ging door zakken van de man
met bliksem vingers.
Ze kregen zijn horloge en zijn '***', en waren de hoek weer rond en in de salon
voordat hij kon meer dan eens schreeuwen.
De barman, aan wie zij getipt de knipoog, had de kelder deur open voor hen,
en ze verdwenen, het maken van hun weg door een geheime ingang naar een bordeel naast de deur.
Vanaf het dak van deze was er toegang tot drie soortgelijke plaatsen daarbuiten.
Door middel van deze passages de klanten van een bepaalde plek kan worden gekregen uit de
manier, in het geval een ruzie met de politie toevallig leiden tot een inval, en ook was
nodig is om een manier om een meisje uit het bereik in geval van nood te hebben.
Duizenden van hen kwamen naar Chicago beantwoorden van advertenties voor "bedienden" en "factory
handen ", en bevonden zich gevangen door fake uitzendbureaus, en opgesloten in
een schuine-huis.
Het was over het algemeen genoeg om mee te nemen al hun kleren van hen, maar soms
zou moeten worden "gedoopt" en bleef gevangen voor de week, en ondertussen hun ouders kunnen
worden telegraferen de politie, en zelfs komen op om te zien waarom er niets werd gedaan.
Af en toe was er geen middel is om aan hen maar te laten de plaats zoeken om te
die het meisje had getraceerd.
Voor zijn hulp bij deze kleine baan, de barman kreeg twintig uit de
honderd en dertig dollars vreemd dat het paar bevestigd, en dit natuurlijk zetten ze
op goede voet met hem, en een paar dagen
Later introduceerde hij hen om een beetje "glinsterend" genoemd Goldberger, een van de
"Lopers" van de "sportieve huis", waar ze waren verborgen.
Na een paar drankjes begon Goldberger, met enige aarzeling, om te vertellen hoe hij had
een ruzie over zijn beste meisje met een professionele "CardSharp," die had hem geslagen
in de kaak.
De man was een vreemdeling in Chicago, en als hij vond een aantal 's nachts met zijn hoofd
gebarsten zou er geen een te veel zorg.
Jurgis, die tegen die tijd vrolijk zou zijn gebarsten de hoofden van alle gokkers
in Chicago, vroeg wat er zou komen om hem, waarop de jood werd steeds meer
vertrouwelijk, en zei dat hij wat had
tips over de New Orleans races, die hij kreeg direct van de politie kapitein van de
wijk, die hij had gekregen van een slechte schrapen, en die "stond in" met een grote
syndicaat van paardeneigenaren.
Duane heeft dit alles in een keer, maar Jurgis moest de hele race-track situatie hebben
legde hem uit voordat hij besefte het belang van een dergelijke kans.
Er was de gigantische Racing Trust.
Het eigendom van de wetgevers in elke staat waarin het deed zaken, zelfs eigendom van een aantal
van de grote kranten, en maakte de publieke opinie - er was geen stroom in het land
die zou kunnen verzetten, tenzij, misschien, het ware de biljartzaal Trust.
Het schitterende race parken gebouwd over het hele land, en door middel van een enorme
portemonnees het lokte de mensen te komen, en dan organiseerde een gigantische schelp spel,
waarbij het geplunderd hen van honderden miljoenen dollars per jaar.
Paardenrennen was ooit een sport, maar tegenwoordig het was een bedrijf; een paard kon
worden "gedoopt", en gesleuteld, undertrained of overtrainde, het zou kunnen worden gemaakt om te vallen op
elk moment - of haar gang kan worden doorbroken door
sjorren met de zweep, die alle de toeschouwers zou nemen om een wanhopige
inspanning te houden aan de leiding.
Er waren scores van dergelijke trucjes, en soms was het de eigenaren die ze speelde
en maakte fortuin, soms was de jockeys en trainers, soms was het
buitenstaanders, die omgekocht hen - maar de meeste van de tijd was het de leiders van de trust.
Nu bijvoorbeeld, werden ze na de winter racen in New Orleans en een syndicaat was
de aanleg van elke dag programma van te voren, en haar agenten in alle noordelijke steden
waren "melken" de poolrooms.
Het woord kwam door de lange afstand telefoon in een cijfer code, maar een klein tijdje voordat
elk ras en elke man die het geheim te krijgen was zo goed als een fortuin.
Als Jurgis niet te geloven, hij kon het proberen, zei de kleine jood - laat ze ontmoeten op een
bepaald huis op de morgen en maak een test.
Jurgis bereid was, en zo was Duane, en zo gingen ze naar een van de high-class
poolrooms waar makelaars en handelaren gokte (met de samenleving vrouwen in een prive-
ruimte), en ze zetten tien dollar per stuk
op een paard genaamd "Black oud wijf," een zes een schot, en won.
Voor een geheim als dat ze zouden hebben gedaan een groot aantal sluggings - maar de volgende dag
Goldberger informeerde hen dat de gewraakte gokker had de wind van wat zou komen naar GOT
hem, en had overgeslagen van de stad.
Er waren ups en downs in het bedrijf, maar er was altijd een levende, binnenkant van een
gevangenis, zo niet van.
Begin april de stad verkiezingen waren het gevolg, en dat betekende welvaart voor iedereen de
bevoegdheden van het transplantaat.
Jurgis, opknoping rond in duiken en gokhuizen en bordelen, een ontmoeting met de Heelers
van beide partijen, en van hun gesprek dat hij kwam om alle te begrijpen
ins en outs van het spel, en te horen van een
het aantal manieren waarop hij kon zich nuttig over verkiezingstijd.
"Buck" Halloran was een 'democraat', enzovoort Jurgis werd een democraat ook, maar hij was
niet een bitter een - de Republikeinen waren goed jongens, ook, en waren om een stapel van zijn
geld in deze volgende campagne.
Bij de laatste verkiezingen de Republikeinen had betaald vier dollar een stem aan de Democraten '
drie; en "Buck" Halloran zat een nacht speelkaarten met Jurgis en een andere man,
die vertelde hoe Halloran was belast met het
de baan stemmen een "bunch" van zevenendertig nieuw landde Italianen, en hoe hij, de
verteller, had ontmoet de Republikeinse werknemer die was na de zeer dezelfde bende, en hoe de
drie hadden bewerkstelligd een koopje, waarbij de
Italianen waren om half en half stemmen, voor een glas bier per stuk, terwijl het saldo van
het fonds ging naar de samenzweerders!
Niet lang na deze, Jurgis, vermoeiende van de risico's en wisselvalligheden van diverse
criminaliteit, is verplaatst te geven van de carrière voor dat van een politicus.
Juist in deze tijd was er een enorme ophef wordt gesteld over de alliantie
tussen de criminelen en de politie.
Voor de criminele transplantaat was er een waarin het bedrijf mannen hadden geen directe rol - het was
wat wordt genoemd een 'zijlijn', gedragen door de politie.
"Wide open" gokken en losbandigheid maakte de stad een *** voor "trade", maar
inbraken en overvallen niet.
Op een nacht gebeurde het dat, terwijl Jack Duane was het boren van een kluis in een kleding die hij op te slaan
werd op heterdaad betrapt door de nachtwaker, en overgedragen aan een politieman,
die toevallig goed ken Hem, en die nam
de verantwoordelijkheid van hem te laten maken zijn ontsnapping.
Zo'n een gehuil uit de kranten volgden dit dat Duane was gepland voor het offer,
en nauwelijks kreeg de stad uit in de tijd.
En net op dat moment gebeurde het dat Jurgis werd voorgesteld aan een man genaamd Harper
die hij herkende als de nachtwaker van Brown, die instrumenteel geweest in
maakt hem tot een Amerikaanse burger, het eerste jaar van zijn aankomst op de werven.
De andere was geïnteresseerd in het toeval, maar heeft zich niet herinneren Jurgis -
Hij had te veel "groene" behandeld in zijn tijd, zei hij.
Hij zat in een danszaal met Jurgis en Halloran tot een of twee in de ochtend,
ervaringen uit te wisselen.
Hij had een lang verhaal te vertellen van zijn ruzie met de opzichter van zijn afdeling,
en hoe hij was nu een gewone arbeider, en een goede unie man ook.
Het was pas enkele maanden later dat Jurgis begreep dat de ruzie met de
superintendent was afgesproken, en dat Harper was in werkelijkheid het tekenen van een salaris
van twintig dollar per week van de verpakkers
voor een inside verslag van het geheim zijn vakbond een procedure.
De werven waren ziedend van agitatie juist op dat moment, zei de man, sprekend als een unionist.
De mensen van Packingtown had gedragen over alles wat zij zouden dragen, en het leek als
als er een staking zou elke week beginnen.
Na dit gesprek de man navraag gedaan met betrekking tot Jurgis, en een paar dagen
later kwam hij naar hem toe met een interessante propositie.
Hij was niet absoluut zeker van, zei hij, maar hij dacht dat hij kon krijgen hem een reguliere
salaris indien hij zou komen om Packingtown en doen wat hem werd gezegd, en houdt zijn mond dicht.
Harper - "Bush" Harper, hij werd genoemd - was een rechterhand van Mike Scully, de
Democratische baas van de opslagplaatsen en in de komende verkiezingen was er een eigenaardige
situatie.
Er was gekomen om Scully een voorstel om een zeker rijk brouwer die leefden voordragen
bij een deining boulevard die de wijk rokken, en die begeerde de grote badge en
de 'eervolle' van een wethouder.
De brouwer was een Jood, en had geen hersenen, maar hij was onschuldig, en zou zetten een
zeldzame campagne te financieren. Scully had aanvaard het aanbod, en dan
gegaan naar de Republikeinen met een voorstel.
Hij was er niet zeker van dat hij het beheer "glinsterend," en hij was niet mijn bedoeling op een te nemen
kans met zijn district, laat de Republikeinen voor te dragen een zekere obscure, maar
beminnelijke vriend van Scully's, die nu
instelling kegels in de kelder van een Ashland Avenue salon, en hij, Scully, zou kiezen
hem met de "glinsterend's" geld, en de Republikeinen zou de heerlijkheid, die werd
meer dan ze anders zouden krijgen.
In ruil voor deze de Republikeinen zou instemmen op te zetten geen enkele kandidaat de volgende
jaar, toen Scully zelf kwam voor herverkiezing als de andere wethouder van de
afdeling.
Om deze de Republikeinen had stemde in een keer, maar de hel van het was - zo Harper
legde uit - dat de Republikeinen waren allemaal dwazen - een man moest een gek te worden een
Republikein in het slachthuisterrein, waar Scully was koning.
En dat deden ze niet weten hoe ze werken, en natuurlijk zou het niet doen voor de Democratische
werknemers, de edele roodhuiden van de oorlog Whoop League, ondersteunen de Republikeinse
openlijk.
De moeilijkheid zou niet zo groot, behalve voor een ander feit - was er een
nieuwsgierig ontwikkeling in slachthuisterrein de politiek in het afgelopen jaar of twee, een nieuwe partij met
sprong in wezen.
Zij waren de socialisten, en het was een duivel van een puinhoop, zei: "Bush" Harper.
Het ene beeld dat het woord "socialistische" gebracht Jurgis was van arme, kleine
Tamoszius Kuszleika, die noemde zichzelf een, en zouden gaan met een paar
andere mannen en een zeep-box, en schreeuwen zich schor op een straathoek zaterdagavond.
Tamoszius had geprobeerd uit te leggen Jurgis wat het allemaal was, maar Jurgis, die was
niet van een fantasierijke draai, had nooit helemaal heb het recht, op dit moment was hij tevreden
met zijn metgezel de uitleg dat de
Socialisten waren de vijanden van de Amerikaanse instellingen - kon niet worden gekocht, en
zou niet combineren of maak een soort van een "Dicker."
Mike Scully was zeer ongerust over de kans die zijn laatste deal gaf aan
hen - de Stockyards Democraten waren woedend bij het idee van een rijke kapitalist voor hun
kandidaat, en terwijl zij veranderden
zij zou misschien concluderen dat een socialistische stokebrand te verkiezen was boven een
Republikeinse bum.
En dus hier was een kans voor Jurgis om zichzelf een plaats in de wereld,
verklaarde "Bush" Harper, hij had een vakbond man, en hij was bekend in de werven als
een arbeider, hij moet hebben honderden
kennissen, en omdat hij nooit de politiek met hen sprak hij zou komen als een
Republikeinse nu zonder de minste verdenking spannend.
Er waren vaten van geld voor het gebruik van degenen die zouden kunnen leveren van de goederen, en
Jurgis zou kunnen rekenen op Mike Scully, die nooit had nog teruggekomen op een vriend.
Gewoon wat kon hij doen?
Jurgis vroeg, in sommige verbijstering, en de andere in detail uitgelegd.
Om te beginnen, zou hij moeten gaan naar de werven en werken, en hij misschien niet snoepen
dat, maar hij zou hebben wat hij verdiend, evenals de rest die tot hem kwam.
Hij zou weer actief in de vakbond, en misschien proberen om een kantoor te krijgen, zoals hij,
Harper, had, hij zou vertellen al zijn vrienden de goede punten van Doyle, de Republikeinse
nominee, en de slechte van de "glinsterend";
en dan Scully zouden leveren een ontmoetingsplaats, en hij zou beginnen de "Young Men's
Republikeinse Association ", of iets dergelijks, en hebben de rijke brouwer best
bier door de okshoofd, en vuurwerk en toespraken, net als de oorlog Whoop League.
Zeker Jurgis moet weten van honderden mannen die dat soort van plezier als, en daar
zou de reguliere Republikeinse leiders en werknemers om hem te helpen, en ze zouden
leveren een groot genoeg meerderheid van stemmen op de verkiezingsdag.
Toen hij had dit allemaal uitleg hoorde tot het einde, Jurgis eiste: "Maar hoe kan ik
krijgen een baan in Packingtown?
Ik ben de zwarte lijst. "Bij die" Bush "Harper lachte.
"Ik zal bij te wonen om dat in orde," zei hij. En de andere antwoordde: "Het is een gaan, dan;
Ik ben je man. "
Dus Jurgis ging uit naar het slachthuisterrein weer, en is ingevoerd om de politieke heer van
de wijk, de baas van de burgemeester van Chicago.
Het was Scully, die eigenaar was van de baksteen-werven en de dump en het ijs vijver - hoewel Jurgis
wist het niet.
Het was Scully, die verantwoordelijk was voor de onverharde straat waarin Jurgis kind had
verdronken, het was Scully, die had gezet in het kantoor van de magistraat, die had eerst
gestuurd Jurgis naar de gevangenis, het was Scully, die was
de belangrijkste aandeelhouder in het bedrijf dat had verkocht hem de bouwvallige woning, en
Vervolgens beroofde hem van.
Maar Jurgis wist geen van deze dingen - niet meer dan hij wist dat Scully was, maar een
tool en marionet van de verpakkers. Voor hem Scully was een grote kracht, de
"Grootste" man die hij ooit had ontmoet.
Hij was een klein, droog-up Ier, wier handen schudde.
Hij had een kort gesprek met zijn bezoeker, naar hem te kijken met zijn ratachtige ogen en
die deel uitmaken van zijn gedachten over hem, en hij gaf hem een briefje aan de heer Harmon, een van de
hoofd managers van Durham's -
"De effecten aan toonder, Jurgis Rudkus, is een bepaalde vriend van mij, en ik zou graag willen dat u
vind hem een goede plek om zwaarwegende redenen.
Hij was ooit indiscreet, maar je zal misschien zo goed als dat over het hoofd. "
Meneer Harmon keek vragend toen hij dit leest.
'Wat bedoelt hij met' indiscrete '? "Vroeg hij.
"Ik was de zwarte lijst, meneer," zei Jurgis. Waarop de andere fronste zijn wenkbrauwen.
"Zwarte lijst?" Zei hij.
"Hoe bedoel je?" En Jurgis werd rood van schaamte.
Hij was vergeten dat een zwarte lijst niet bestond.
"Ik heb - dat is - ik had moeite met het krijgen van een plaats," stamelde hij.
"Wat was de zaak" "Ik kreeg in een ruzie met een voorman - niet
mijn eigen baas, meneer - en sloeg hem. "
"Ik zie," zei de ander, en mediteerde voor een paar momenten.
"Wat wil je doen?" Vroeg hij.
"Alles, meneer," zei Jurgis - "ik maar een gebroken arm had deze winter, zo en ik moet
voorzichtig zijn. "" Hoe zou het bij je past om een nacht worden
wachter? '
"Dat zou niet, meneer. Ik moet onder de mannen 's nachts. "
"Ik zie - de politiek. Nou, zou het bij je past om varkens trimmen? "
"Ja, meneer," zei Jurgis.
En de heer Harmon noemde een tijdwaarnemer en zei: "deze man te nemen om Pat Murphy en vertel
hem om ruimte voor hem een of andere manier vinden. "
En zo Jurgis marcheerden in de hog-Killing Room, een plek waar, in de dagen voorbij,
hij was komen bedelen voor een baan.
Nu liep hij parmantig, en glimlachte bij zichzelf, het zien van de frons die kwam tot de
baas gezicht als de tijdwaarnemer zei: "Meneer Harmon zegt dat deze man op. "
Het zou te vol zijn afdeling en bederven het record dat hij probeerde te maken - maar hij
zei geen woord, behalve 'All right.'
En zo Jurgis werd een arbeider eens meer, en terstond zocht hij zijn oude
vrienden, en lid van de vakbond, en begon te "root" voor "Scotty" Doyle.
Doyle had hem een goede beurt ooit, legde hij uit, en was echt een bullebak kerel;
Doyle was een arbeider zelf, en zou de arbeiders te vertegenwoordigen - waarom wilden ze
te stemmen voor een miljonair "glinsterend" en
what the hell was Mike Scully ooit gedaan voor hen dat zij de kandidaten zijn rug
de hele tijd?
En ondertussen Scully had gegeven Jurgis een nota aan de Republikeinse leider van de afdeling, en
hij was daar gegaan en ontmoette de menigte werd hij om mee te werken.
Al hadden ze huurden een grote hal, met een aantal van geld van de brouwer, en elke avond
Jurgis bracht een tiental nieuwe leden van de "Doyle Republikeinse Association."
Al snel hadden ze een grand opening 's nachts, en er was een brassband, die marcheerden
door de straten, en vuurwerk en bommen en rode lampen in de voorkant van de zaal;
en er was een enorme menigte, met twee
overflow vergaderingen - zodat de bleek en bevend kandidaat moest drie reciteren
keer over de kleine speech waarin een van Scully's handlangers had geschreven, en die hij
was een maand te leren uit het hoofd.
Het beste van alles, de beroemde en welsprekende Senator Spareshanks, presidentiële
kandidaat, reed in een auto naar de heilige rechten van de Amerikaanse bespreken
burgerschap, en de bescherming en welvaart voor de Amerikaanse arbeider.
Zijn bezielende adres werd geciteerd in de mate van half een kolom in de ochtend
kranten, die zei ook dat het kan worden vermeld op een uitstekende autoriteit die de
onverwachte populariteit ontwikkeld door Doyle,
de Republikeinse kandidaat voor wethouder, was het geven van grote bezorgdheid aan de heer Scully, de
voorzitter van de Democratische stad comite.
De voorzitter was nog meer bezorgd wanneer het monster fakkeloptocht kwam uit,
met de leden van de Republikeinse Doyle Association allemaal in het rood capes en hoeden, en
gratis bier voor elke kiezer in de wijk - de
beste bier ooit weggegeven in een politieke campagne, als het hele electoraat
getuigde.
Tijdens deze parade, en op talloze winkelwagen-tail vergaderingen en, Jurgis gearbeid
onvermoeibaar.
Hij heeft geen enkele toespraken - er waren advocaten en andere deskundigen voor -, maar hij
geholpen om dingen te beheren, distribueren mededelingen en het plaatsen van borden en brengen
uit de drukte, en toen de show was hij aanwezig om het vuurwerk en het bier.
Dus in de loop van de campagne die hij behandelde vele honderden dollars van de
Hebreeuws brouwer het geld, de toediening van het met naïeve en ontroerende trouw.
Tegen het einde, maar hij leerde dat hij werd beschouwd met haat door de rest van de
"Jongens," omdat hij gedwongen op te leggen om een armer zien dan hij te maken of te doen
zonder hun aandeel in de taart.
Daarna Jurgis deed zijn best om hen te behagen, en te maken voor de tijd die hij had
verloren voordat hij ontdekte de extra spongat van de campagne vat.
Hij wilde Mike Scully, ook.
Op de verkiezingsdag morgen was hij uit op vier, "getting out de stemming", hij had een
twee-paard en wagen te rijden in, en hij ging van huis tot huis voor zijn vrienden, en
begeleidde ze in triomf naar de stembus.
Hij stemde een half dozijn keer zelf, en gestemd sommige van zijn vrienden zo vaak, hij
bracht bos na bos van de nieuwste buitenlanders - Litouwers, Polen, Bohemians,
Slowaken - en toen hij had hen door
de molen draaide hij hen over naar een andere man te nemen naar het volgende stembureau.
Toen Jurgis eerste set uit, de kapitein van het politiebureau gaf hem honderd dollar,
en drie keer in de loop van de dag kwam hij voor een ander honderd, en niet meer dan
vijfentwintig out van elk perceel vast kwam te zitten in zijn eigen zak.
Het saldo gingen allemaal voor de daadwerkelijke stemmen, en op een dag van Democratische aardverschuivingen ze
verkozen tot "Scotty" Doyle, de ex-tenpin setter, met bijna duizend pluraliteit - en
vanaf vijf in de middag,
en eindigt om drie de volgende ochtend, Jurgis behandeld zich tot een meest onheilige en
horrible "jag."
Bijna elke ander in Packingtown deed hetzelfde, echter, want er was universele
uitbundige vreugde over deze triomf van het populaire regering is dit verpletterende nederlaag van een
arrogant plutocraat door de kracht van het gewone volk.