Tip:
Highlight text to annotate it
X
Howards End van EM Forster HOOFDSTUK 34
Het was niet onverwacht geheel. Tante Juley de gezondheid was slecht alle
winter.
Ze had een lange reeks van verkoudheid en hoesten, en was het te druk om zich te ontdoen van
zijn.
Ze had nauwelijks beloofd haar nichtje "om mijn vervelende borst echt ter hand nemen,"
toen ze ving een chill en ontwikkelde acute longontsteking.
Margaret en Tibby ging naar Swanage.
Helen werd telegrafeerde voor, en dat de lente partij die na al verzameld in dat
gastvrij huis had alle pathos van eerlijke herinneringen.
Op een perfecte dag, toen de lucht leek blauw porselein, en de golven van de discrete
kleine baai verslaan zachtste van tatoeages op het zand, Margaret haastte zich omhoog door de
rododendrons, geconfronteerd weer door de zinloosheid van de dood.
Een dood kunnen verklaren zelf, maar het werpt geen licht op een ander: het betasten onderzoek
moet opnieuw beginnen.
Preachers of wetenschappers kunnen generaliseren, maar we weten dat er geen algemeenheid mogelijk is
over hen die we liefhebben, niet een hemel op hen wacht, zelfs niet een vergetelheid.
Tante Juley, niet in staat van tragedie, gleed uit het leven met een oneven weinig lacht en
excuses voor het feit dat gestopt in het zo lang.
Ze was erg zwak, ze kon niet stijgen naar de gelegenheid, of beseffen het grote mysterie
die het allemaal eens moet wachten op haar, maar alleen leek het haar dat ze vrij was opgemaakt -
meer gedaan up dan ooit tevoren, dat zij zag
en hoorde en voelde minder van elk moment, en dat, tenzij er iets veranderd, ze zou
al snel het gevoel niets.
Haar vrije kracht zij gewijd aan de plannen: kan niet Margaret enige stoomboot
expedities? werden makreel gekookt als Tibby vond ze leuk?
Ze zorgen zelf over de afwezigheid van Helen's, en ook dat ze kon de oorzaak van zijn
Helen's terugkeer.
De verpleegsters leken te denken dat deze belangen heel natuurlijk, en misschien haar was een
gemiddelde benadering van de Grote Poort.
Maar Margaret zag Death ontdaan van valse romantiek: alles wat het idee van de dood
kan bevatten, kan het proces triviaal zijn en afschuwelijk.
"Belangrijk - Margaret lieve, neemt u de Lulworth bij Helen komt."
"Helen zal niet in staat om te stoppen, tante Juley. Ze heeft telegrafeerde dat ze alleen kan krijgen
weg alleen maar om je te zien.
Ze moet terug naar Duitsland, zodra je goed bent. "
"Hoe erg vreemd van Helen! Mr Wilcox - "
"Ja, lieverd?"
"Kan hij u besparen?" Henry wilde haar te komen, en was erg geweest
soort. Opnieuw Margaret gezegd.
Mevrouw Munt stierf niet.
Heel buiten haar wil, een meer waardige kracht pakte haar en controleerde haar op
de helling. Ze keerde terug, zonder emotie, zoals zenuwachtig
als altijd.
Op de vierde dag was ze buiten levensgevaar. "Margaret - belangrijk", ging het op: "Ik
wil je wat gezelschap voor wandelingen mee te nemen hebben.
Probeer Miss Conder. "
"Ik ben al een kleine wandeling met Miss Conder."
"Maar ze is niet echt interessant. Als alleen je had Helen. "
"Ik heb Tibby, tante Juley."
"Nee, maar hij heeft te maken zijn Chinese. Sommige echte metgezel is wat je nodig hebt.
Echt, Helen is vreemd. "" Helen oneven is, zeer, "stemde Margaret.
"Niet tevreden met het naar het buitenland gaat, waarom ze terug willen er naartoe te gaan in een keer?"
"Geen twijfel dat ze zal veranderen haar gedachten als ze ons ziet.
Ze heeft niet de minste in evenwicht zijn. "
Dat was de voorraad kritiek op Helen, maar Margaret's stem trilde toen maakte ze
het. Inmiddels was ze diep bedroefd bij haar
zus gedrag.
Het kan worden ongebalanceerd om uit te vliegen van Engeland, maar om te stoppen met weg acht maanden stelt dat
het hart scheef als het hoofd.
Een ziek-bed kon herinneren Helen, maar ze was doof voor meer menselijke gesprekken, na een blik
bij haar tante, zou ze met pensioen gaan in haar vage leven achter een paar poste restante.
Ze nauwelijks bestond, haar brieven was geworden dof en onregelmatig, ze had geen
wil en geen nieuwsgierigheid. En het was allemaal te schrijven aan slechte Henry's
account!
Henry, lang vergeven door zijn vrouw, was nog te berucht te worden begroet door zijn zuster-
in-law.
Het was ziekelijk, en tot haar alarm, Margaret verbeeldde dat ze kon de groei van de op te sporen
morbiditeit terug in het leven van Helen's voor bijna vier jaar.
De vlucht van Oniton, de onevenwichtige bescherming van de Basts, de explosie van
verdriet op de Downs - alle aangesloten met Paul, een onbeduidende jongen wiens lippen had
kuste haar voor een fractie van de tijd.
Margaret en mevrouw Wilcox had gevreesd dat ze weer zouden kunnen kussen.
Dwaas: het echte gevaar was reactie. Reactie tegen de Wilcoxes had gegeten
in haar leven tot ze nauwelijks verstand.
Op vijfentwintig had ze een idee fixe. Wat hoop was er voor haar als een oude
vrouw? Hoe meer Margaret erover nadacht des te meer
gealarmeerd werd ze.
Voor vele maanden dat ze had het onderwerp weg, maar het was te groot om gekleineerd te worden
Nu. Er was bijna een smet van de waanzin.
Werden alle Helen's acties die moeten worden geregeld door een klein ongelukje, zoals kan gebeuren op een
jonge man of vrouw? Kan menselijke natuur worden samengesteld op lijnen zodat
onbelangrijk?
De blunderende kleine ontmoeting op Howards End van vitaal belang was.
Het propageerde zelf waar ernstiger gemeenschap lag onvruchtbaar, het was sterker
dan zusterlijke intimiteit, sterker dan de rede of boeken.
In een van haar stemmingen Helen had bekend dat ze nog steeds "genoten" het in een bepaalde
zin. Paulus had verschoten, maar de magie van zijn liefkozing
doorstaan.
En waar sprake is van genot van het verleden kan er ook reactie - voortplanting bij
beide uiteinden.
Nou, het is vreemd en jammer dat onze geest moet zodanig zijn zaad-bedden, en we zonder
stroom naar de zaad kiezen.
Maar de mens is een rare, trieste schepsel nog, met de bedoeling diefstal van de aarde, en achteloos
van de gezwellen in zichzelf. Hij kan niet te vervelen over psychologie.
Hij laat het aan de specialist, dat is alsof hij zijn eten te verlaten om gegeten te worden
door een stoommachine. Hij kan niet worden gehinderd om zijn eigen verteren
ziel.
Margaret en Helen zijn geweest patiënt, en er wordt gesuggereerd dat Margaret heeft
geslaagd - voor zover het succes nog niet mogelijk is.
Ze begrijpt zichzelf, ze heeft een aantal rudimentaire controle over haar eigen groei.
Of Helen is erin geslaagd kan men niet zeggen. De dag dat mevrouw Munt Helen's rally
brief kwam.
Ze had gepost in München, en zou in Londen zichzelf op de dag van morgen.
Het was een verontrustende brief, maar de opening was aanhankelijk en gezond.
Lieve Meta,
Geef Helen's liefde aan tante Juley. Vertel haar dat ik van hou, en heb liefgehad, haar
sinds ik me kan herinneren. Ik zal in Londen donderdag.
Mijn adres zal zorg dragen voor de bankiers zijn.
Ik heb nog niet afgerekend op een hotel, dus schrijven of er aan te sluiten op me en geef me gedetailleerde
nieuws.
Als Tante Juley is veel beter, of als, voor een vreselijke reden, zou het geen goed mijn
naar beneden naar Swanage, moet je niet denken dat het vreemd zijn als ik niet kom.
Ik heb allerlei plannen in mijn hoofd.
Ik ben in het buitenland wonen op dit moment, en willen weer zo snel mogelijk.
Zal u mij vertellen waar onze meubels.
Ik wil tot het afsluiten van een of twee boeken, de rest voor u.
Vergeef me, lieve Meg.
Dit moet lezen als eerder een vervelende brief, maar alle letters zijn van uw
liefdevolle Helen
Het was een vermoeiende brief, want het verleiding Margaret om een leugen te vertellen.
Als ze schreef dat tante Juley nog steeds in gevaar was haar zus zou komen.
Ongezondheid is besmettelijk.
We kunnen niet in contact komen met hen die in een ziekelijke toestand, zonder ons
verslechteren.
Om ", die met de beste" zou kunnen doen Helen goed, maar zou doen zichzelf kwaad, en, met het risico
van een ramp, hield ze haar kleuren vliegen een beetje langer.
Ze antwoordde dat hun tante was veel beter, en wachtte de ontwikkelingen.
Tibby goedgekeurd van haar antwoord. Milder snel, hij was een aangenamer
metgezel dan voorheen.
Oxford had veel voor hem. Hij verloor zijn humeurigheid, en kon verbergen
zijn onverschilligheid voor mens en zijn interesse in voedsel.
Maar hij was niet gegroeid meer menselijk.
De jaren tussen de achttien en tweeëntwintig, zo magisch voor de meeste, leidden hem
zachtjes van zijn jeugd tot middelbare leeftijd.
Hij had nooit geweten dat jonge-mannelijkheid, dat de kwaliteit die het hart verwarmt tot de dood,
en geeft de heer Wilcox een onvergankelijke charme. Hij was koud, buiten toedoen van zijn eigen,
en zonder wreedheid.
Hij dacht dat Helen verkeerd en Margaret recht, maar de familie probleem was voor hem wat een
scene achter voetlicht is voor de meeste mensen. Hij had maar een suggestie te maken, en
dat was kenmerkend.
"Waarom ga je niet vertellen meneer Wilcox? '" Over Helen?'
"Misschien heeft hij tegenkomt dat soort dingen."
"Hij zou alles doen wat hij kon, maar -"
"Oh, weet je best. Maar hij is praktisch. "
Het was de student geloof in experts. Margaret wierp voor een of twee redenen.
Op dit moment Helen's antwoord kwam.
Ze stuurde een telegram gevraagd het adres van het meubilair, zoals ze zou nu terug
tegelijk. Margaret antwoordde: "Zeker niet; meet me
de banken vier. "
Zij en Tibby ging naar Londen. Helen was niet bij de bankiers, en zij waren
weigerde haar adres. Helen was overgegaan in chaos.
Margaret legde haar arm om haar broer.
Hij was alles wat zij had verlaten, en nooit had hij leek meer ijl.
"? Tibby liefde, wat de toekomst" Hij antwoordde: "Het bijzondere is."
"Beste, uw oordeel is vaak duidelijker dan de mijne.
Heb je enig idee wat er aan de achterkant? "" Geen, tenzij het is iets mentaal. "
"Oh - dat", zegt Margaret.
"Heel onmogelijk." Maar de suggestie was geuit, en in
een paar minuten zij nam het op zich. Niets anders uitgelegd.
En Londen overeengekomen met Tibby.
Het masker viel van de stad, en ze zag het voor wat het werkelijk is - een karikatuur van
oneindigheid.
De bekende barrières, de straten waarlangs verhuisde ze, de huizen waartussen
Ze had haar kleine reizen voor zoveel jaren, werd plotseling te verwaarlozen.
Helen leek een met vuile bomen en het verkeer en de langzaam stromende-platen van
modder. Ze had bereikt een afschuwelijke daad van
verzaking en keerde terug naar de Ene.
Eigen geloof Margaret in handen stevig. Ze wist dat de menselijke ziel zullen worden samengevoegd, indien
worden samengevoegd helemaal niet, met de sterren en de zee.
Toch voelde ze dat haar zus was mis gaat voor vele jaren.
Het was symbolisch de catastrofe moet nu komen, op een Londense 's middags, terwijl de regen viel
langzaam.
Henry was de enige hoop. Henry was definitief.
Hij zou weten van een aantal paden in de chaos die was voor hen verborgen, en ze
vastbesloten om Tibby's advies in te winnen en de hele zaak in zijn handen leggen.
Zij moeten bellen op zijn kantoor.
Hij kon niet goed te maken het nog erger. Ze ging voor een paar momenten in de St. Paul's,
wie de koepel onderscheidt zich van de chaos zo dapper, als de prediking van het evangelie van
vorm.
Maar binnen, St. Paul's is als zijn omgeving - echo's en fluistert:
onhoorbare muziek, onzichtbare mozaïeken, natte voetsporen kruisen en recrossing de
vloer.
Si monumentum requiris, circumspice: het wijst ons terug naar Londen.
Er was geen hoop van Helen hier. Henry was onvoldoende op het eerste.
Dat ze had verwacht.
Hij was dolblij om haar terug te zien van Swanage, en vertragen de groei van een toe te laten
nieuwe problemen.
Toen ze hem vertelden van hun zoektocht, hij alleen maar grapjes Tibby en de Schlegels in het algemeen,
en verklaarde dat het "net als Helen" te leiden haar familie een dans.
"Dat is wat we allemaal zeggen," antwoordde Margaret.
"Maar waarom zou het net als Helen? Waarom zou ze mogen zo raar,
en groeien vreemder? "
"Vraag me niet. Ik ben een gewone man van het bedrijfsleven.
Ik leef en laat leven. Mijn advies aan jullie beiden is, maak je geen zorgen.
Margaret, heb je zwarte strepen weer onder je ogen.
Je weet dat ten strengste is verboden. Eerst je tante - dan je zus.
Nee, we niet van plan om het te hebben.
Zijn wij, Theobald? "Hij belde aan.
"Ik geef je een kopje thee, en dan moet je direct naar Ducie Street.
Ik kan niet mijn meisje op zoek net zo oud als haar man. "
"Hoe dan ook, je hebt niet helemaal ons punt gezien", zegt Tibby.
De heer Wilcox, die vol goede moed, antwoordde: "Ik denk niet dat ik ooit zal."
Hij leunde terug, lachen om de begaafde, maar belachelijke familie, terwijl het vuur flakkerde
over de kaart van Afrika.
Margaret wenkte haar broer te gaan. In plaats bedeesd, luisterde hij naar haar.
"Margaret's punt is dit," zei hij. "Onze zuster kunnen zijn gek."
Charles, die werkzaam was in de slaapkamer, keek om zich heen.
"Kom binnen, Charles," aldus Margaret vriendelijk. "Kunt u ons helpen op alle?
We zijn weer in de problemen. "
"Ik ben *** dat ik niet kan. Wat zijn de feiten?
We zijn allemaal gek meer of minder, weet je, in deze dagen. "
"De feiten zijn als volgt," antwoordde Tibby, die had soms een pedante luciditeit.
"De feiten zijn dat ze al in Engeland voor drie dagen en zullen ons niet zien.
Ze heeft verboden de bankiers om ons haar adres.
Ze weigert om vragen te beantwoorden. Margaretha vindt haar brieven kleurloos.
Er zijn nog andere feiten, maar dit zijn de meest opvallende. "
"Ze heeft nog nooit gedragen eerder als deze, dan," vroeg Henry.
"Natuurlijk niet," zei zijn vrouw, met een frons.
"Nou, mijn beste, hoe kan ik dat weten?" Een zinloze spasme van ergernis kwam
haar.
"Je weet heel goed dat Helen zonder te zondigen tegen de liefde," zei ze.
"Je moet gemerkt hebben dat veel in haar, zeker."
"Oh ja, ze en ik heb altijd klikte samen."
"Nee, Henry - kan niet, daarover zie je? - Ik bedoel niet dat ".
Zij herstelde zich, maar niet voordat Charles had waargenomen haar.
Stupid en attente, werd hij kijken naar de scène.
"Ik was wat betekent dat wanneer ze excentriek was in het verleden, kon men is te achterhalen van de
hart op de lange termijn. Ze gedroeg zich vreemd omdat ze verzorgd
iemand, of wilde ze helpen.
Er is geen excuus voor haar nu. Ze treuren ons diep, en dat is de reden waarom
Ik weet zeker dat ze niet goed. 'Mad' is te verschrikkelijk woord, maar ze is
niet goed.
Ik zal nooit geloven. Ik moet mijn zus niet met u bespreken of ik
dacht dat ze was goed - Trouble u over haar, ik bedoel ".
Henry begon te groeien ernstig.
Slechte gezondheid was om hem iets heel definitief.
Over het algemeen goed zelf, kon hij niet realiseren dat we te zinken door een trage
gradaties.
De zieken hadden geen rechten, ze waren buiten de bleke, men zou kunnen liggen om ze te
meedogenloos.
Toen zijn eerste vrouw werd in beslag genomen, had hij beloofd haar mee te nemen naar beneden in
Hertfordshire, maar inmiddels ingericht met een verpleeghuis in plaats daarvan.
Helen, was ook ziek.
En het plan dat schetste hij voor haar opname, slim en goed bedoeld het ook was,
de ethiek trok uit de wolf-pack. "Je wilt van haar in handen te krijgen?" Zei hij.
"Dat is het probleem, is het niet?
Ze heeft om een arts te zien. "" Voor zover ik weet heeft ze er al een gezien. "
"Ja, ja;. Niet onderbreken" Hij stond op en dacht aandachtig.
De geniale, voorlopige gastheer verdwenen, en zij zagen in plaats daarvan de man die had gesneden
geld uit Griekenland en Afrika, en kocht bossen van de inboorlingen voor een paar flessen
van jenever.
"Ik heb het," zei hij eindelijk. "Het is heel eenvoudig.
Laat het maar aan mij. We sturen haar naar Howards End. "
"Hoe ga je dat doen?"
"Na haar boeken. Vertel haar dat ze moet pakken ze zelf.
Dan kunt u haar daar te ontmoeten. "" Maar, Henry, dat is precies wat ze niet laten
me doen.
Het is een deel van haar - wat het ook is - niet om mij te zien ".
"Natuurlijk zal je niet vertellen haar dat je naartoe gaat. Als ze er is, kijkend naar de gevallen,
je gewoon een wandeling inch
Als er niets mis is met haar, des te beter.
Maar er zal de motor rond zijn de hoek, en we kunnen rennen haar naar een specialist in een mum van
tijd. '
Margaret schudde haar hoofd. "Het is volstrekt onmogelijk."
"Waarom?" "Het is niet onmogelijk lijkt mij," zei
Tibby, "het is zeker een zeer tippy plan."
"Het is onmogelijk, omdat -" Ze keek naar haar man helaas.
"Het is niet de specifieke taal die Helen en ik praten als je ziet wat ik bedoel.
Het zou prachtig doen voor andere mensen, die ik niet kwalijk nemen. "
"Maar Helen niet praten," zei Tibby. "Dat is ons hele probleem.
Ze zal niet spreken uw specifieke taal, en uit dien hoofde je denkt dat ze ziek is. "
"Nee, Henry, het is lief van je, maar ik kon het niet."
"Ik zie," zei hij, "je hebt scrupules."
"Ik denk het." "En eerder dan tegen hen je zou
heb je zus lijden. Je had kreeg haar naar beneden naar Swanage door een
woord, maar je had scrupules.
En scrupules zijn allemaal erg goed. Ik ben even scrupuleus als iemand leefde, heb ik
hopen, maar als het een geval als dit, wanneer er sprake is van de waanzin - "
"Ik ontken het is waanzin."
"Je zei daarnet -" "Het is waanzin als ik zeg, maar niet wanneer
je het zegt. "Henry haalde zijn schouders op.
"Margaret!
Margaret! "Hij kreunde. "Geen onderwijs kan leren van een vrouw logica.
Nu, mijn lieve, mijn tijd is kostbaar. Wil je dat ik om je te helpen of niet? "
"Niet op die manier."
"Antwoord op mijn vraag. Normaal vraag, gewoon antwoord.
Do - "Charles verraste hen door het onderbreken.
"Pater, kunnen we net zo goed te houden Howards uit einde ervan," zei hij.
"Waarom, Charles? '
Charles kon geven geen reden, maar Margaret had het gevoel dat, over een enorme afstand, een
begroeting voorbij was tussen hen. "Het hele huis is in zessen en zevens,"
zei hij boos.
"We willen niet nog meer rotzooi." "Wie is 'wij'?" Vroeg zijn vader.
"Mijn jongen, bid, wie is 'wij'?" "Ik weet zeker dat ik niet kwalijk," zei
Charles.
"Ik heb altijd lijken te worden binnendringen." Inmiddels Margaret wilde had ze nooit
genoemde haar problemen aan haar man. Retreat was onmogelijk.
Hij was vastbesloten om de zaak te duwen tot een goed einde, en Helen vervaagde als
hij sprak.
Haar eerlijke, vliegende haren en gretige ogen geteld voor niets, want zij was ziek,
zonder rechten, en een van haar vrienden zou kunnen jagen haar.
Ziek in hart en nieren, Margaret zich in de achtervolging.
Ze schreef haar zus een leugenachtige brief, op dictaat van haar man, zei ze het meubilair
was allemaal op Howards End, maar was te zien op maandag volgend op 3 uur, toen een schoonmaakster
zou zijn in opkomst.
Het was een koude brief, en hoe meer plausibel voor.
Helen zou denken dat ze beledigd.
En op maandag naast zij en Henry waren lunchen met Dolly, en dan hinderlaag
zich in de tuin.
Nadat ze weg waren, de heer Wilcox zei tegen zijn zoon: "Ik kan niet dit soort gedrag te hebben,
mijn jongen. Margaret is het te zachtaardige denken, maar ik
erg voor haar. "
Charles gaf geen antwoord. "Is er iets mis met je, Charles, dit
's Middags "" Nee, pater;? maar u kunt nemen op een
groter bedrijf dan je denk. "
"Hoe?" "Vraag me niet."