European Forum of Lgbt Christian Groups

Europees Forum van Lesbische, ***, Bi-seksuele en Transgender Christelijke Groepen [muziek en pratende mensen, niet te verstaan] [welkom op de conferentie van 2010 in Barcelona] Het Europees Forum ontstond rond 1982 in Parijs en begon als een kleine groep met 16 mensen van 7 groepen uit 5 landen. Doelstelling is het werken aan gelijkheid voor mensen die lesbisch, ***, bi-seksueel of transgender zijn, binnen en met de christelijke kerken in Europa. We zijn een groeiend oecumenisch netwerk van 41 groepen uit 20 Europese landen. Wat we doen: we ondersteunen elkaar en ieder individu die te maken krijgt met discriminatie. Verder vertegenwoordigen we de aangesloten groepen in discussies met oecumenische groeperingen, nationale kerken, en bestuurlijke en politieke organisaties. Het Forum verzamelt zich meestal rond Hemelvaartsdag, steeds in een andere stad in Europa, voor een conferentie waarbinnen de jaarvergadering (Annual General Meeting) plaats vindt. We bidden, houden oecumenische vieringen, en we organiseren ook workshops, ronde tafel discussies en lezingen. We bieden plaats aan vrouwen en mannen samen en in hun eigen groep. We zijn een netwerk dat vecht tegen discriminatie en zich bezig houdt met geloof en LGBT rechten. We komen uit verschillende culturen, tradities en kerkelijke richtingen. Onze waarden zijn vriendschap, liefde. We respecteren elkaar en geven de dialoog de ruimte in alles wat we doen. We hebben officiele contacten met de Wereldraad van Kerken en we zijn lid van de Internationale Lesbische en *** Associatie in Europa (ILGA). We nemen deel aan internationale evenementen. We kennen het Agapè Fund dat groeiende groepen in Oost- en Centraal- Europa ondersteunt. Er zijn twee belangrijke dingen te doen voor wie voor zijn rechten wil opkomen en daarin wil groeien. Het eerste is: vertel je verhaal. Daarom besloten we mensen te zoeken die hun verhaal, hun persoonlijke verhaal willen vertellen. We verzamelden bijna 100 verhalen van lesbische christelijke vrouwen uit heel Europa. Vrouwen vertellen over hun ervaringen met geloof en hun twijfels, en over hun ervaringen met de kerk en kerkmensen. Toen we deze verhalen publiceerden (in Let Our Voices Be Heard! - *** onze stem!) was er hard bewijs voor ons bestaan: we zijn aanwezig binnen allerlei kerken overal in Europa. Dit is een belangrijke boodschap. Het tweede belangrijke punt is: we willen mensen leren, trainen om zich te verweren tegen de argumenten die veel conservatieve politici en kerkleiders gebruiken tegen lesbische vrouwen en homoseksuelen in kerken en ook in de lokale politiek. [het lied “Courage (to follow the law of love)” wordt gezongen] Ik ben opgeleid en bevestigd als predikant binnen de protestantse kerk in Duitsland, daarom is het voor mij erg belangrijk om spiritualeit en geloofskwesties te verbinden met de zoektocht naar je identiteit als je lesbisch of *** bent. Daarom wil ik twee dingen benadrukken. Allereerst ben ik zeer geïnteresseerd in lesbische en ***-vieringen en in het vinden van rituelen om ons geloof uit te drukken en daarnaast om ons werk te laten zien voor het bepleiten van mensenrechten binnen de kerken van Europa en daarbuiten. Voor mij was het erg belangrijk dat we onze verhalen, of kleine stukjes daarvan, konden delen en ruimte konden geven aan anderen zodat zij konden vertellen over hun manier van leven, hun verhalen, hoop, dromen, twijfels en hun vragen over hoe je authentiek kunt leven en tegelijkertijd gelovig kunt zijn. En daarbij bedenken dat we in de 21ste eeuw leven en niet ergens anders. Het was dan ook een belangrijke workshop en we kregen veel positieve reacties. Ik denk dat dit het soort workshop is waarop we binnen het Europees Forum de nadruk leggen en we zouden het erg fijn vinden als dit in de toekomst verder zou gaan. Het Europees Forum biedt niet alleen een prettige plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, maar biedt ook de mogelijkheid om een standpunt in te nemen over de kerk en in contact te komen met de kerk, te proberen bisschoppen en anderen te spreken te krijgen. Voor mij persoonlijk was belangrijk dat ik in 1988 naar Harare mocht naar de Wereldraad van Kerken. We konden openlijk meedoen en spraken zowel over homoseksualiteit als seksualiteit in het algemeen. Ik heb geluk gehad in mijn leven omdat ik in Italië nooit te maken heb gehad met discriminatie. Ik heb veel vrienden gevonden in homoseksuele christelijke groepen en het was heel vanzelfsprekend om via het vertellen van verhalen en andere ervaringen mijzelf beter te begrijpen. We hebben de neiging te denken dat er maar één kerk is, de Rooms Katholieke kerk, maar er zijn zoveel christelijke kerken in de wereld, met verschillende ervaringen, verschillende wegen naar geloof, verschillende theologieën en benaderingen. Er zijn veel lesbische vrouwen en ***'s, vooral jongeren, die de kerken verlaten. Christenen zouden zich moeten ontfermen over jonge LGBT mensen en wat we in de toekomst kunnen doen is samenwerken, de LGBT beweging als geheel, om een positieve kijk op religie te geven. Op deze manier kunnen we veranderingen te weeg brengen binnen onze kerken.