Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hey allemaal. Een heleboel mensen lijken te denken dat ik iets heb tegen religie in bijzonder,
maar de waarheid is dat ik exact dezelfde houding zou aannemen tegen elke kwade leven-afwijzende onzinnige ideologie.
Toon me een andere gevaarlijke dood-omarmend stuk bovennatuurlijke onzin, en ik zou het exact dezelfde
behandeling geven, dat beloof ik je. Het is gewoon dat ik geloof dat religie God's manier is om te zeggen dat hij niet bestaat.
Mensen zeggen vaak tegen me: "What als je fout bent en God bestaat wel, en je komt hem tegen
op de Dag des Oordeels? Wat zal je dan voor jezelf te zeggen hebben hé, wijsneus?"
Wel, wat kan ik zeggen? Als dat gebeurt, dan ben ik genomen, nietwaar? Laten we eerlijk zijn, ik ben vervloekt in de eeuwigheid.
Ik ga recht naar de Hel. Ik weet dat ik geen genade moet verwachten want we weten allemaal wat voor een lelijk stuk hij kan zijn.
En het is onwaarschijnlijk dat ik mezelf eruit kan praten want God is niet dom, spijtig genoeg.
He is veel dingen waaronder snel geïrriteerd, verhard, wraakzuchtig, moedwillig, harteloos, klein, wreed en
vol van zichzelf, maar niet dom dus dat is pech voor mij, zonder twijfel.
Maar als, bij mirakel, ik erin zou slagen om iets te kunnen zeggen voor dat de valdeur wordt geopend zou ik waarschijnlijk aan God vragen
wat voor een soort van derderangsoperatie hij denkt te hebben op aarde, en waarom hij zichzelf laat representeren door,
bijna exclusief, door gangsters, perverten en oplichters in wiens zorg je je ziel zou moeten leggen
net zoals die van je kinderen. Ik zou God er ook aan laten herinneren dat hij ons 6000 jaar uit het Paradijs heeft laten gooien
voor het verkrijgen van de kennis over goed en slecht. Dus waarom hebben we het dan niet? We hebben de prijs betaald.
Elk kind is schuldig geboren. Ik kan geen hogere prijs bedenken als dat, kan jij?
Toch lijken we het verschil niet te kennen. Misschien dat de mensen van Birma ons kunnen helpen met dat probleem.
Maar ik vraag me af wat er fout ging. Was het het fruit van de boom van kennis fout in een of andere manier?
of is dit gewoon een duidelijke zaak van fraude? In ieder geval zal ik aan God eisen
voor retrospectieve herstel naar Paradijs voor de gehele mensheid, samen met 6000 jaar van verloren zegeningen
en een volledige verontschuldiging. Waarom niet? Wat heb ik te verliezen? Ik ga reeds naar de Hel.
I vermoed dat ik eindig in de Katholieke Hel, waarvan ik begrijp dat het een groot zwart gat is vol met schuld aan het eind van het universum
waaruit niet kan ontsnappen, niet eens licht, voornamelijk omdat er nooit licht is binnengeraakt.
Alhoewel blijkbaar alles dat er te dicht bij komt het gevaar loopt om naar binnen gezogen te worden en gedoopt te worden
Maar gewoon omdat ik geloof dat religie een cynische perversie is van de menselijke geest dat uitsluitend bestaat voor
het welzijn van de parasieten die we kennen als de clerus, betekent niet dat ik niet op zoek ben naar antwoorden voor
de Grote Vragen zoals iedereen. Je weet wel, de vragen waarop religie beweert de antwoorden te hebben
want het weet dat voor sommige mensen elk antwoord beter is dan geen antwoord.
Vragen zoals: Waarom zijn we hier? Waar komen we vandaag? Waar gaan we naartoe? Dat soort dingen
Is er een leven na de dood and indien ja, heeft het een licentie voor alcoholische dranken?
Dat laatste mag misschien wat een banaal zorg zijn voor jou, maar niet voor mij, want ik leef in een gemeenschap waar
veel mensen geregeld genieten van een sociale drink. Geen grote hoeveelheden, gewoon genoeg om een paard te doden.
En in deze verlichte dagen van de 21ste eeuw waar iedereen zijn menselijke rechten en culturele identiteit
zo ongelooflijk belangrijk zijn, zie ik niet in waarom ik mijn cultuur moet verlaten gewoon omdat ik dood ben.
Het is gewoon het leven na de dood, niet Saudi Arabia. Laten we de dingen in perspectief blijven bekijken.
Natuurlijk weten we, in de realiteit, dat er bier zal zijn in de Hemel, en veel ook, anders
zou het niet de Hemel zijn, nietwaar? Het is bijna niet de moeite waard om dat te vermelden,
maar ik dacht om het toch maar eventjes te zeggen, voor het geval iemand de mogelijkheid wil nemen om zich beledigd te voelen.
Mensen zeggen tegen me: "Jij begrijpt gewoon niet het genoegen dat een gelover voelt als hij zijn hart geeft aan God.
Je begrijpt het gewoon niet" Wel, dat kan misschien wel waar zijn. Maar ik begrijp wel het verlangen voor zo'n gelukkig gemoed
en ik heb geen probleem met iemand die dat zoek. Ik wens hem geluk toe.
Ik kan zelfs begrijpen hoe dit gevoel kan leiden tot een perfect natuurlijke drang om het te delen met,
of durf ik het zeggen, op te leggen aan anderen voor hun eigen spirituele goed.
En daarmee heb ik wel een probleem, zoals je wel weet.
Desondanks besefte ik dat ik reeds voor meer als een halve eeuw op deze planeet leef en ik nog steeds
geen benul heb van wat ik hier nu eigenlijk moet doen, en om eerlijk te zijn, ja, ik vind dat een beetje genant worden.
Dus ik sta open voor voorstellen over, breed genomen, de betekenis van het leven. Maar een waarschuwing: het zal
iets moeten zijn waarin ik me redelijkerwijs in kan praten zonder teveel verlegenheid, en dat betekent
dat het redelijk plausibel moet zijn, ongelukkigerwijs, want dat elimineert zowat alle religie.
Zeker onze drie oude vrienden met de woestijndogma's. Ik kan onmogelijk iets met hen te maken hebben
gedeeltelijk omdat ik niet wil behoren tot een dodencultus, overduidelijk. Maar ook omdat ik gewoon iets wil vinden
met iets meer spirituele dimensies, zoals, ik weet niet, volksdans misschien, kaasrollen...
Ik ben zeker dat er wel iets naar boven komt. Het zou kunnen helpen als ik het op voorhand zou kunnen beslissen
wat soort van gelover ik eigenlijk ben, in brede termen dan. Zou ik graag een, laten we zeggen, een met open geest, medelevende,
blije, optimitische, flexibele, tolerante en wijze zijn? Of zou ik liever een met gesloten geest, dweepzieke, intolerante,
dogmatische, sombere, veroordelende en al te kritisch zijn. Dat is een moeilijke. Ik kan eigenlijk beide perspectieven
bekijken. Natuurlijk als ik met de eerste optie ga, heb ik veel vrienden,
alles zou fantastisch zijn. Maar als ik ga met de tweede, zouden mensen me correct verachten,
maar dan zou ik in staat zijn om te vervolgen en misschien zelfs een paar wetten te veranderen in mijn voordeel.
Ik denk dat ik daarover nog wat ga nadenken. Ondertussen zal ik blijven zoeken natuurlijk.
Ik probeer een open geest te behouden omdat ik denk dat het belangrijk is om een open geest te hebben en je zal me niet
overtuigen van het tegenovergestelde, maakt niet uit wat je zegt dus probeer het zelf maar niet.
Ik ben niet te pietluttig over wat het is waar ik zal eindigen mee in te geloven, zolang het maar de waarheid is.
Of, indien niet, toch iets wat me niet luidop doet lachten met spot, elke keer als ik eraan denk.
Eigenlijk, zoals de zaken nu lopen denk ik dat dat reeds voldoende is.
Vrede, en Gelukkige lente voor een en iedereen.