Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het gebeurt dagelijks om klokslag 12 uur.
Het maakt niet uit of het regent, sneeuwt, hagelt, of er aardbevingen of vloedgolven
zijn. Het gebeurt dagelijks. Het bedrijf sluit zijn deuren en de mensen gaan buiten
met de fiets rijden. Ik weet niet wanneer men daarmee begonnen is, het is net alsof het
altijd heeft bestaan. Maar het is legendarisch. De rit op vrijdag is absoluut
het wereldkampioenschap. Het is de dag des oordeels en iedereen wil winnen en snel gaan.
Het is echt een snelle, een supersnelle rit.
En zelfs als de profs komen, denken ze: "Oh, ik doe het rustig aan, vandaag."
Ze nemen deel aan die rit en gaan net als de rest maximaal.
Een paar weken geleden deed Alberto Contador mee aan onze Lunchride,
dus ik maakte het gemakkelijk voor hem en liet hem winnen.
Ik wil niet teveel opscheppen, maar ik voel mij de Lunchride koning.
Ik werk nu bijna 25 jaar in het bedrijf, dus ik heb de Lunchride meer dan 1500 keer
gewonnen. Nu zijn er heel wat jongere, snellere coureurs, dus moet ik meer
vals spelen. Ik ben nooit in staat om die rit te winnen. Wel, weet je, een keer op
mijn verjaardag hebben ze mij laten winnen. Het was een beetje zielig.
Je wil zo lang mogelijk meegaan tot je gelost wordt,
want gelost worden is min of meer onvermijdelijk.
Maar je wil je zelf uitdagen en zover mogelijk meegaan
tot je de groep vaarwel moet zeggen en alleen verder gaat.
Mensen kennen deze rit omdat het de bekendste is,
maar er zijn nog meer groepen die fietsen tijdens de lunch.
Vaak ga ik op pad met andere groepen en fiets lekker mee en praten we met elkaar.
Nee, we zijn niet zo geïnteresseerd in de Lunchride.- Waarom nemen jullie niet deel?
Wel, dat is het leuke eraan, ik ben de enige mountainbiker die eraan deelneemt.
Ik doe het gewoon om de eer van de mountainbikers hoog te houden.
Het is eem beetje gek maar je bent bijna outcast als je niet gaat fietsen,
en als je rond de middag niets doet, als je rond dat uur je kantoor niet
verlaat, is het net alsof iedereen je collectief de deur uitduwt
om iets te doen.
Maar weet je, hé, het gaat er niet om wie de snelste is, begrijp je dat?
Het voegt is toe dat naar buiten gaan en fietsen, weet je,
dat jou helemaal opnieuw oplaadt.
Het is een volledige opsplisting van de dag. Het houdt je scherp.
Je denkt helderder, je denkt aan de fiets.
De Lunchride is cruciaal.
Ik denk dat het helemaal uniek is. Het is iets dat we altijd al gedaan hebben.
Het is echt een prettige manier om de dag overhoop te halen, en onszelf te wezen,
een stelletje fietsfanaten.