Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 4
"Nou ga heen: gij zult niet van deze grove Tot ik u kwelling voor dit letsel."
- Midsummer Night's Dream.
De woorden waren nog steeds in de mond van de scout, toen de leider van de partij, waarvan de
naderende voetstappen had gevangen het waakzame oor van de Indische, kwam openlijk
in beeld.
Een gebaande paden, zoals die door de periodieke passage van de herten, wond
door een klein dal niet ver, en sloeg de rivier bij het punt waar de
blanke man en zijn rode kameraden had geplaatst zichzelf.
Langs deze weg de reizigers, die had een verrassing zo ongewoon geproduceerd in de
diepte van het bos, geavanceerde langzaam in de richting van de jager, die voor zijn
medewerkers, in de bereidheid om ze te ontvangen.
"Wie komt?" Eiste de scout, gooit zijn geweer achteloos over zijn linkerarm,
en houden van de wijsvinger van zijn rechterhand op de trekker, al vermeed hij alle
verschijning van dreiging in de wet.
"Wie komt hierheen, onder de dieren en de gevaren van de wildernis?"
"Gelovigen in de religie, en vrienden aan de wet en aan de koning," antwoordde hij, die reed
voorop.
"Mannen die hebben gereisd sinds de rijzende zon, in de schaduw van dit bos, zonder
voeding, en zijn helaas genoeg van hun wandelaars. "
"Je bent dan, verloren," onderbrak de jager, "en heb gevonden hoe hulpeloos 'tis
niet te weten of de rechterhand of de linker nemen? '
"Zelfs zo; zuigen babes zijn niet meer afhankelijk zijn van degenen die hen te begeleiden dan wij
die zijn van een grotere groei, en die kan nu worden gezegd dat de gestalte bezitten zonder dat de
kennis van de mannen.
Weet je de afstand tot een post van de kroon genaamd William Henry? "
"Hoot" riep de scout, die niet gespaard zijn open lach, maar direct
het controleren van de gevaarlijke geluiden die hij toegegeven zijn vrolijkheid op minder risico lopen te worden
gehoord door een loer vijanden.
"Je bent net zoveel uit de geur als een hond zou zijn, met Horican atwixt hem en de
herten!
William Henry, man! als je zijn vrienden naar de koning en zijn zaken met het leger,
uw manier zou zijn om de rivier te volgen tot aan Edward, en leg de zaak voor Webb,
die daar vertoeft, in plaats van duwen in
de defiles, en de drijvende kracht achter deze brutale Fransman terug over Champlain, in zijn
den opnieuw. "
Voordat de vreemdeling zou kunnen maken het antwoord op deze onverwachte propositie, een ander
ruiter stormde de struiken opzij, en sprong hij lader in de route, in
voorkant van zijn metgezel.
"Wat dan, kan onze afstand van Fort Edward" eiste een nieuwe spreker, "de plaats
adviseren u met ons te zoeken we vanmorgen, en onze bestemming is het hoofd van de
meer. "
"Dan moet je hebt verloren van uw gezichtsvermogen hiervoor het verliezen van je weg, want de weg over
de portage is teruggebracht tot een goede twee stangen, en is als grote een pad, bereken ik, zoals elke
dat loopt in Londen, of zelfs voor het paleis van de koning zelf. "
"We zullen niet geschil over de voortreffelijkheid van de passage," antwoordde
Heyward, glimlachen, want, zoals de lezer verwacht, hij was het.
"Het is genoeg, voor het heden, dat wij toevertrouwd aan een Indiase gids voor ons te nemen door een
dichterbij, maar blinder pad, en dat we zijn bedrogen in zijn kennis.
In gewone woorden, we weten niet waar we zijn. "
"! Een Indiaas verloren in het bos", zei de scout, schudde zijn hoofd doubtingly; "Toen
de zon is verzengende de boomtoppen en de waterlopen zijn vol, als het mos op
elke beuk hij ziet zal hem vertellen in welke wijk het noorden ster zal schitteren in de nacht.
De bossen zitten vol met herten-paden die lopen naar de streams en likt, plaatsen bekend
aan iedereen, noch hebben de ganzen doen helemaal hun vlucht naar de Canadese wateren!
'T Is vreemd dat een Indiase moet atwixt Horican en de bocht in de rivier verloren gaan!
Is hij een Mohawk? '
"Niet door geboorte, maar heeft in die stam, ik denk dat zijn geboorteplaats was verder
noorden, en hij is een van die noem je een Huron. "
"Hugh" riep de twee metgezellen van de scout, die duurde tot dit deel van de
de dialoog, gezeten onroerende, en blijkbaar onverschillig voor wat er voorbij, maar
die nu sprong om hun voeten met een
activiteit en de rente die blijkbaar had het betere van hun reserve werd door
verrassing.
"! Een Huron" herhaalde de stevige scout, nog een keer schudde zijn hoofd in de open wantrouwen;
"Ze zijn een diefachtig ras, noch heb ik zorg door wie ze worden aangenomen, je kunt nooit
iets van hen, maar schedels en zwervers.
Omdat je jezelf vertrouwd aan de zorg van een van dat volk, ik vraag me alleen af dat u
nog niet gedaald in met meer. "
"Of dat er weinig gevaar, omdat William Henry is zo veel mijlen in onze
front.
Je vergeet dat ik je vertelde onze gids is nu een Mohawk, en dat hij bedient met
onze krachten als een vriend. "
"En ik je vertellen dat hij, die geboren is een Mingo zal een Mingo sterven," antwoordde de andere
positief. "Een Mohawk!
Nee, geef me een Delaware of een Mohican voor eerlijkheid, en wanneer ze zullen vechten, wat
zullen ze niet allemaal doen, heeft geleden, hun sluwe vijanden, de Maquas, om ze te maken
vrouwen - maar wanneer ze zullen vechten op alle,
kijken naar een Delaware, of een Mohikaans, voor een krijger! "
"Genoeg van dit", zei Heyward, ongeduldig, "Ik wens niet te onderzoeken
het karakter van een man die ik ken, en aan wie moet je een vreemdeling te zijn.
U hebt nog geen antwoord op mijn vraag, wat is onze afstand van de belangrijkste leger op
Edward? "" Het lijkt erop dat afhankelijk kan zijn van wie is uw
gids.
Men zou denken dat zo'n paard als dat zou kunnen krijgen over een groot deel van de grond atwixt zon-
up en in de zon naar beneden. "
"Ik wou geen twist van ijdele woorden met u, vriend," zei Heyward, het terugdringen van zijn
ontevreden manier, en spreken in een meer zachte stem, "als u mij vertellen de
afstand naar Fort Edward, en gedrag me
daarheen, zal uw arbeid niet gaan zonder de beloning. "
"En daarmee, hoe weet ik dat ik geen een vijand en een spion van Montcalm gids, naar
de werken van het leger?
Het is niet iedere man die de Engels taal, dat is een eerlijk onderwerp spreken. "
"Als u te dienen met de troepen, van wie ik oordeel je een scout te zijn, moet u weten van de
zulk een regiment van de koning als de zestigste. "
"De zestigste! kunt u mij zeggen weinig van de Koninklijke Amerikanen dat ik niet weet,
hoewel ik draag een jacht-shirt in plaats van een scharlaken mantel. "
"Nou dan, onder andere, kunt u de naam van haar belangrijkste?"
"De belangrijkste!" Onderbrak de jager, verheffende zijn lichaam als iemand, die was er trots op
van zijn vertrouwen.
"Als er een man in het land die weet Major Effingham, hij staat voor je."
"Het is een korps dat veel majors heeft, de gentleman je naam is de senior, maar ik
spreken van de junior van allemaal, hij die commando's van de bedrijven in garnizoen in
William Henry. "
"Ja, ja, ik heb gehoord dat een jonge man van grote rijkdom, van een van de
provincies ver naar het zuiden, heeft de plaats.
Hij is meer dan jong, te, om dergelijke rang te houden en om te zetten boven de mannen wier hoofden worden
het begin tot het bleekmiddel, en toch zeggen ze dat hij is een soldaat in zijn kennis, en een galante
gentleman! "
"Wat hij ook mag zijn, of hoe hij kan worden gekwalificeerd voor zijn rang, hij spreekt nu
u en, natuurlijk, kan geen vijand te vrezen zijn. "
De scout Heyward beschouwd verbazing, en vervolgens op te tillen zijn pet, antwoordde hij, in een
toon minder zelfverzekerd dan voorheen - hoewel nog steeds uiten van twijfel.
"Ik heb gehoord een feest was om het kamp te verlaten vanmorgen voor het meer
shore? '
"Je hebt de waarheid gehoord, maar ik liever een dichterbij gelegen route, vertrouwen op de kennis
van de Indische ik noemde. "" En hij u bedrogen, en dan verlaten? "
"Noch, zoals ik geloof, zeker niet de laatste, want hij is te vinden aan de achterzijde."
"Ik zou graag om te kijken naar het schepsel, als het een echte Iroquois Ik kan hem vertellen aan zijn
schurkachtig look, en door zijn verf, "zei de scout, stappen langs de lader van de
Heyward, en het invoeren van het pad achter de
merrie van de zingende meester, wiens veulen had gebruik gemaakt van de stopzetting van de exacte
moederlijke bijdrage.
Na het schuiven opzij de struiken, en procedure een paar passen, hij in aanraking met de
vrouwen, die wachtte het resultaat van de conferentie met angst, en niet geheel
zonder vrees.
Achter deze, de loper leunde tegen een boom, waar hij stond de nauwe examen
van de scout met een lucht-onbewogen, maar met een blik zo donker en wilde, dat het
zou op zich wekken angst.
Tevreden met zijn controle, de jager al snel verliet hem.
Terwijl hij repassed de vrouwtjes, hij pauzeerde een moment om te kijken op hun schoonheid, het beantwoorden van
de glimlach en knik van Alice met een blik van open plezier.
Vandaar ging hij naar de kant van de moederlijke dier, en het doorbrengen van een minuut in een
vruchteloos onderzoek naar het karakter van haar ruiter, hij schudde zijn hoofd en keerde terug naar
Heyward.
"Een Mingo is een Mingo, en God heeft hem zo, noch de Mohawks noch enige andere
stam hem kan veranderen, "zei hij, toen hij zijn vroegere positie herwonnen.
"Als we alleen waren, en je zou die edele paard laten aan de genade van de wolven te
nacht kon ik u de weg naar Edward mezelf, binnen een uur, want het ligt alleen
ongeveer een uur in beslag neemt dus, maar met
zulke dames in tis van uw bedrijf 'onmogelijk! "
"En waarom? Ze zijn moe, maar ze zijn wel gelijk
een rit van een paar mijl. "
! "'T Is een natuurlijke onmogelijkheid" herhaalde de scout, "Ik zou een mijl niet wandelen in deze
bos na nacht komt in hen, in gezelschap van die agent, voor de beste
geweer in de koloniën.
Ze zijn vol van de perifere Iroquois, en je bastaard Mohawk weet waar te vinden
ze te goed om mijn metgezel te zijn. "
"Denk je dat?", Zegt Heyward, leunde naar voren in het zadel, en neer te zijn
stem bijna tot een gefluister: "Ik moet toegeven dat ik nog niet zonder mijn eigen vermoedens,
hoewel ik heb geprobeerd om ze te verbergen,
en de getroffen een vertrouwen dat ik niet altijd, gevoeld op grond van mijn metgezellen.
Het was omdat ik vermoedde dat ik hem niet meer zou volgen, dat maakt hem, zoals je ziet,
volg mij. '
"Ik wist dat hij was een van de cheats zodra ik ogen op hem!" Antwoordde de scout,
het plaatsen van een vinger op zijn neus, in teken van voorzichtigheid.
"De dief leunt tegen de voet van de suiker jonge boom, die u kunt zien op
ze struiken, zijn rechterbeen is in een lijn met de schors van de boom, en, "tikken
zijn geweer, "Ik kan hem van waar ik
stand, tussen de hoek en de knie, met een enkel schot, waardoor een einde aan zijn
zwervend door de bossen, voor ten minste een maand te komen.
Als ik terug moet gaan naar hem, dan zou de sluwe misdadiger vermoedt dat er iets, en worden
ontwijken door de bomen als een bange hert. "
"Het zal niet doen.
Hij mag dan onschuldig zijn, en Ik houd niet van de daad. Hoewel, als ik het voelde vertrouwen van zijn
verraad - "
"'T Is een veilig ding om te berekenen op de schurkerij van een Iroquois," zei de scout,
het gooien van zijn geweer naar voren, door een soort instinctieve beweging.
"! Hold" onderbrak Heyward, "het zal niet doen - we moeten denken aan een andere regeling - en
Toch heb ik veel reden om te geloven dat de schurk heeft mij bedrogen. "
De jager, die al had verlaten zijn voornemen van verminking de loper, mijmerde een
moment, en maakte vervolgens een gebaar, dat meteen zijn twee rode metgezellen gebracht
zijn zijde.
Ze spraken elkaar ernstig in de Delaware taal, maar in een ondertoon;
en door de gebaren van de blanke man, die vaak zijn gericht op de bovenkant van
de jonge boom, het was duidelijk dat hij gewezen op de situatie van hun verborgen vijand.
Zijn metgezellen waren niet lang op zich begrijpen zijn wensen, en tot vaststelling opzij
hun vuurwapens, zij scheidden, waarbij aan weerszijden van het pad, en het begraven
zich in het struikgewas, met een dergelijke
voorzichtige bewegingen, die hun stappen onhoorbaar waren.
"Nu, ga je terug," zei de jager, spreekt weer tot Heyward, "en houd de
imp in gesprek, deze Mohikanen hier zal hem zonder te breken zijn verf '.
"Neen," zei Heyward, trots: "Ik zal grijpen hem zelf."
"Hist! Wat kunt u doen, gemonteerd, tegen een Indiaan in de bosjes! "
"Ik zal afstappen."
"En, denk je dat, toen hij zag dat een van je voeten uit de stijgbeugel, zou hij wachten tot
de andere om vrij te zijn?
Wie komt in het bos om te gaan met de inboorlingen, moet gebruik maken van Indiase mode, indien
hij zou willen doen gedijen in zijn ondernemingen.
Ga dan,, praat openlijk aan de onverlaat, en lijken te geloven dat hij de ware vriend die je
hebben op 'Arth. "
Heyward bereid om wel te voldoen, met een sterke afkeer naar de aard van het kantoor
Hij was gedwongen om uit te voeren.
Elk moment, echter, drukte hem een veroordeling van de kritieke situatie in
die hij had geleden zijn onschatbare vertrouwen om betrokken te zijn door zijn eigen vertrouwen.
De zon was al verdwenen, en het bos, plotseling beroofd van zijn licht,
(Voetnoot: De scène van dit verhaal was in de 42d breedtegraad, waar de
schemering is nooit van lange voortzetting.)
-In de veronderstelling dat een donkere tint, die scherp herinnerde hem eraan dat het uur van de wilde
Meestal koos voor zijn meest barbaarse en meedogenloze daden van wraak of vijandigheid,
was snel naderde.
Gestimuleerd door vrees, verliet hij de scout, die onmiddellijk opgenomen in een luid
gesprek met de vreemdeling, die had zo zonder plichtplegingen aangeworven zich in de
partij van reizigers die ochtend.
In het voorbijgaan zijn zachter metgezellen Heyward sprak een paar woorden van bemoediging en
was blij dat te vinden, hoewel vermoeid met de uitoefening van de dag, ze verschenen
om geen argwaan koesteren dat hun
aanwezig zijn verlegenheid was anders dan het gevolg van een ongeval.
Het geven van hen reden om te geloven dat hij was alleen maar werkzaam in een overleg met betrekking tot de
toekomst route, hij spoorde zijn lader, en trok de teugels weer toen het dier had
droeg hem binnen een paar meter van de plaats
waar de norse loper stil gestaan, leunend tegen de boom.
"Je kunt zien, Magua," zei hij, streven naar een sfeer van vrijheid en vertrouwen te nemen,
"Dat de nacht is het sluiten van om ons heen, en toch zijn we niet dichter bij William Henry dan
toen we het kampement van Webb met de rijzende zon.
"Je hebt gemist de weg, noch heb ik meer geluk.
Maar, gelukkig, we zijn gedaald in met een jager, hij wie je hoort praten met de
zanger, die bekend is met de deerpaths en-manieren van het bos, en die
belooft om ons te leiden naar een plek waar we kunnen veilig rusten tot de morgen. "
De Indiase zijn gloeiende ogen geklonken op Heyward als vroeg hij, in zijn onvolmaakte
Engels: "Is hij alleen?"
"Alone!" Aarzelend antwoordde Heyward, aan wie bedrog was te nieuw om te worden aangenomen
zonder schaamte. "Oh! niet alleen, zeker Magua, want gij weet
dat we met hem. "
"Dan Le Renard Subtil zal gaan," antwoordde de runner, koel het verhogen van zijn kleine
portemonnee van de plaats waar het gelegen had aan zijn voeten, "en de bleke gezichten ziet geen
maar hun eigen kleur. "
"Go! Wie bel je Le Renard? "" 'T Is de naam van zijn Canada vaders hebben
gegeven aan Magua, "antwoordde de loper, met een lucht die zijn trots bleek op de
onderscheid.
"Night is hetzelfde als dag naar Le Subtil, wanneer Munro wacht voor hem."
"En wat account Le Renard geeft het hoofd van William Henry met betrekking tot zijn
dochters?
Zal hij durven de warmbloedige Scotsman te vertellen dat zijn kinderen worden achtergelaten zonder
een gids, maar Magua beloofde een zijn? '
"Hoewel het grijze hoofd heeft een luide stem, en een lange arm, zal Le Renard hem niet horen,
noch hem voelen, in het bos. "" Maar wat zal de Mohawks zeggen?
Ze zullen hem petticoats, en bieden hem in de wigwam te blijven met de vrouwen, want hij
is niet meer te vertrouwen is met de activiteiten van een man. "
"Le Subtil weet het pad naar de grote meren, en hij kan vinden van de botten van zijn
vaders, "was het antwoord van de onbewogen loper.
"Genoeg, Magua, 'zei Heyward," zijn we geen vrienden?
Waarom zou er bittere woorden tussen ons?
Munro heeft beloofd u een geschenk voor uw diensten wanneer deze wordt uitgevoerd, en ik zal worden
uw debiteur voor een ander. Rust uw vermoeide ledematen, vervolgens, en open uw
portemonnee om te eten.
We hebben een paar ogenblikken te sparen, laat ons hen niet afval in praten als gekrakeel vrouwen.
Wanneer de dames zijn vernieuwd zullen wij verder gaan. "
"De bleke gezichten maken zich honden aan hun vrouwen," mompelde de Indische, in zijn
moedertaal, "en wanneer ze willen eten, moeten hun krijgers afleggen van de
tomahawk om hun luiheid te voeden. "
"Wat zeg je, Renard?", "Le Subtil zegt dat het goed is."
De Indiase vervolgens vastgemaakt zijn ogen scherp op de open gelaat van Heyward, maar
vergadering zijn blik, hij draaide ze snel weg, en een zitplaats zich bewust op
de grond, trok hij weer het overblijfsel van
enkele voormalige maaltijd, en begon te eten, maar niet zonder eerst te buigen zijn uiterlijk
langzaam en voorzichtig om hem heen.
"Dit is goed," vervolgde Heyward, "en Le Renard zal de kracht en uit het zicht te vinden zijn
het pad in de ochtend ", hij pauzeerde, want klinkt als het knappen van een droge stok,
en het geritsel van bladeren, opgestaan uit de
aangrenzende struiken, maar herinneren zich direct, vervolgde hij, "we moeten verhuizen
voor de zon gezien, of Montcalm kan liggen op ons pad, en sluit ons uit van de
vesting. "
De hand van Magua viel uit zijn mond aan zijn zijde, en hoewel zijn ogen waren bevestigd
op de grond, was zijn hoofd opzij gedraaid, zijn neusgaten uitgebreid en zijn oren leken
nog op te staan meer rechtop dan normaal, waardoor
om hem het uiterlijk van een standbeeld dat is gemaakt om intensief aandacht te vertegenwoordigen.
Heyward, die zijn bewegingen zag met een waakzaam oog, nonchalant redde een van de
zijn voeten uit de stijgbeugel, terwijl hij langs een kant in de richting van de beer-skin die van zijn
holsters.
Er alles aan om het punt het meest gezien door de loper te detecteren werd volledig
gefrustreerd door het trillende blikken van zijn organen, die leek niet op een enkele rust
direct op een bepaald object, en
die op hetzelfde moment, nauwelijks worden gezegd om te bewegen.
Terwijl hij aarzelde hoe verder te gaan, Le Subtil voorzichtig verhoogd zich aan zijn
voeten, maar met een beweging zo traag en bewaakt, dat is niet het geringste geluid was
geproduceerd door de verandering.
Heyward voelde dat was nu op hem rusten om te handelen.
Het gooien van zijn been over het zadel, steeg hij af, met een vastberadenheid om door te gaan
en grijpen zijn verraderlijke metgezel, vertrouwend op de resultaten van zijn eigen mannelijkheid.
Om echter, om onnodige alarm te voorkomen, hij nog steeds bewaard gebleven een lucht van
kalmte en vriendschap.
"Le Renard Subtil eet niet," zei hij, met behulp van de benaming die hij had de meeste gevonden
vleiend voor de ijdelheid van de Indiaan. "Zijn maïs is niet goed uitgedroogd, en het lijkt
droog.
Laat mij onderzoeken, misschien iets kan worden gevonden onder mijn eigen bepalingen die
hulp van zijn eetlust. "Magua hield de portemonnee aan de aanbieden van
de andere.
Hij heeft zelfs leed hun handen te ontmoeten, zonder verraad te plegen de minste emotie of
variërend zijn geklonken houding van aandacht.
Maar toen hij voelde de vingers van Heyward bewegen zachtjes langs zijn eigen naakte arm, hij
raakte de rand van de jonge man, en uiten van een doordringende kreet, hij schoot onder
het, en stortte, op een enkele gebonden, in de tegenovergestelde struikgewas.
Bij de volgende ogenblik de vorm van Chingachgook verscheen uit de struiken,
uitzien als een spook in de verf, en gleed over het pad in snelle achtervolging.
Naast volgde de kreet van Uncas, toen de bossen werden verlicht door een plotselinge flits, dat
werd begeleid door de scherpe rapport van geweer van de jager.