Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ik introduceer onze volgende spreker:
Vik Nithy.
Een jongeman die al 3 bedrijven heeft opgericht
op zijn twintigste.
Sorry, ik wilde eerst zeggen 20 bedrijven
op de leeftijd van 3 jaar.
Dit nadat hij de diagnose
kreeg van een aantal stoornissen.
Het is écht een inspirerende jonge ondernemer.
Hij vertelt ons waarom we dingen uitstellen.
Dank je.
(Applaus)
Ik studeerde ongeveer 2 jaar geleden af.
Hoewel ik het redelijk goed deed,
kon ik nog veel beter.
Ik leed aan een chronische
verlammende verslaving aan uitstellen.
Ik stelde studeren voor elke opdracht en elk examen
zoveel mogelijk uit tot de avond ervoor.
Ik stelde studeren voor elke taak en elk examen
zoveel mogelijk uit tot de avond ervoor.
Nog iemand schuldig aan wachten
tot het laatste moment?
Ja, je weet wellicht wel hoe het voelt
om vijf minuten Facebook te bekijken
voordat je begint te werken en
je dan te realiseren dat er drie uur voorbij is.
Of jezelf elke dag van de week te beloven
dat je morgen begint te werken. Morgen, morgen.
Of jezelf elke dag van de week te beloven
dat je morgen begint te werken. Morgen, morgen.
Uitstellen beperkt zich niet tot studeren.
We stellen ook klusjes uit.
We stellen denken over onze toekomst uit,
en we stellen sparen en fit worden uit.
Uitstellen is een serieus probleem.
Het weerhoudt ons dingen te doen
die we willen doen.
Het weerhoudt ons dingen te doen
die we willen doen.
Vanavond wil ik het hebben over
de reden waarom we uitstellen.
Ik zal jullie ook tips geven hoe je het kan overwinnen
als je die dan weer niet uitstelt.
(Gelach)
Oké.
Uitstellen is geen ziekte.
Het gaat over beslissingen nemen,
de beslissing om iets niet nu te doen
maar later.
Je hebt een discussie in je hoofd.
Eén deel wil werken,
het andere deel wil Angry Birds spelen.
Je slaagt er telkens opnieuw in
om jezelf te overtuigen:
"Het is oké, ik kan het morgen wel doen.
Ik moet het nu niet doen."
Als psychologiestudent
had ik de gelegenheid
om uit te zoeken wat er gebeurt
in ons brein als we uitstellen.
Ik ontdekte dat er écht een discussie is
in onze hoofden
tussen het limbisch systeem en de prefrontale cortex.
Dit is de prefrontale cortex.
Het deel van onze hersenen dat ons vertelt:
"Je moet werken, Vik, je taak moet morgen af zijn."
Dit deel van ons brein zit op een hoger niveau.
Het andere deel
is het limbisch systeem,
het meer primitieve deel van je brein
dat de volgende episode van Ushi wil zien
voordat je begint te studeren.
Waarom wint het limibisch systeem
meestal de discussie?
Waarom wint het limibisch systeem
meestal de discussie?
Het antwoord ligt in dit bedrieglijk leuke deel
van de hersenen:
de amygdala.
De amygdala is dat deel van je brein
dat angst en spanning controleert
en de vecht-vluchtreactie op bedreigingen.
Als je in een jungle loopt
en plots een leeuw ziet opdoemen,
wat doe je dan?
Ik zou het niet weten:
ik zag nog nooit een leeuw
maar ik zag wel een leerkracht op mij afkomen
als ik mijn huiswerk niet had gemaakt.
(Gelach)
De reactie in de amygdala is gelijkaardig:
je bevriest,
je handpalmen gaan zweten
en je hart bonkt uit je lijf.
Je prefrontale cortex blokkeert
want als je een leeuw ziet in de jungle
wil je geen stemmetje in je hoofd dat je zegt
dat je nog een opstel moet schrijven.
Je moet focussen op de buitenwereld
en reageren op de signalen van je lichaam.
Als we uitstellen,
ervaren we een milde angstreactie
op de bedreiging van wat slechts
een taak is die je moet afmaken.
Waar ben je *** voor?
Maak kennis met je apenverstand.
Het is een deel van je brein,
de stem in je hoofd die reageert
op een bedreiging zoals een taak.
Je bent *** om overspoeld te raken.
De taak overspoelt je
en je weet niet waar te beginnen.
Als het is een lastige taak is,
zie je tegen de taak op.
Als het een complexe taak is
waarbij je prestatie wordt gemeten,
ervaar je faalangst.
Perfectionisten gebruiken uitstel als
zelfsabotage om zich te behoeden
voor persoonlijk falen.
Als je bijvoorbeeld een taak hebt
die af moet zijn op vrijdag
en het is vandaag maandag,
kan je de taak morgen afwerken.
Als je het niet goed doet,
wat zegt dat over je
vermogen om te presteren op examens?
Als je start op donderdagavond
en je faalt, is het omdat je lui was
en alles op het laatste moment moest doen.
Dan ben je niet dom,
maar heel normaal.
Je prefrontale cortex
weet dat dit een domme beslissing is.
Je weet dat falen een positieve leerervaring is
en je beter op veilig speelt
dan te verliezen.
Maar je amygdala gaat over onbewuste reacties.
Hoe kan je uitstelgedrag veranderen
als ons apenverstand beslissingen voor ons neemt?
Het antwoord is 'metacognitie':
denken over denken.
We moeten erkennen dat
wij niet de beslissingen nemen
om morgen te studeren.
De spontane, luie aap in ons
neemt beslissingen voor ons
omdat we te *** zijn om het zelf te doen.
We moeten een paar dingen plannen
om dit te overwinnen:
doelen stellen.
Plannen wat je moet doen:
splits het op in kleine stappen en
de taak zal veel minder bedreigend zijn.
Plan hoeveel tijd je nodig hebt
voor een bepaalde taak.
Denk eraan:
je moet dit niet telkens opnieuw doen als je studeert,
je moet er een gewoonte van maken
zodat het een automatisme wordt
als je een taak moet doen.
Verzamel je hulpmiddelen.
10 minuten voor je begint,
verzamel je al wat je nodig hebt.
Je kan niet beginnen en jezelf later overtuigen
dat je Google nodig hebt
of dat je nog iets van Facebook moet halen
omdat alles wat je nodig heb voor je ligt.
Plan het proces.
Onderzoek heeft aangetoond
dat als je het proces van je opdracht visualiseert,
de taak uitvoeren gemakkelijker wordt.
Als je je ogen sluit en overdenkt wat je moet doen,
denkt je brein dat je het al eens gedaan hebt
en wordt het zoveel makkelijker
om dingen af te werken.
Plan de afleidingen:
je weet dat je apenverstand
elke 5 minuten Facebook zal willen checken.
Spreek met jezelf af dat je gefocust blijft
en niet wil afgeleid worden.
Plan ook falen in.
Je bent bezig aan een wiskundig vraagstuk
en er komt een vraag
die je niet kan beantwoorden.
Dat is meestal het signaal
voor mensen
om een pauze van vijf minuten in te lassen.
"Geef niet op!" klinkt cliché
maar als het op hindernissen aankomt
als we proberen iets te doen,
is het zeker van toepassing,
niet alleen bij het studeren,
maar in elk deel van ons leven.
Als we uitstellen bij een hindernis
zullen we het probleem niet opgelost krijgen.
zullen we het probleem niet opgelost krijgen.
Je zal moeten leren je tanden erin te zetten
en door te zetten.
O jee!
Hier staat:
"Het perfecte moment komt nooit.
Wacht er niet op"
Een quote van Napoleon Hill.
De voornaamste reden waarom studenten
taken uitstellen
is omdat ze vinden dat de voorwaarden
niet perfect zijn om aan de slag te gaan.
We wachten tot het weekend
om een opstel te schrijven.
We wachten tot we in de zone zijn
om creatief te zijn.
We wachten tot we geld hebben
om aan een goed doel te geven.
Als we de gewoonte opnemen om te plannen,
denken over denken en dingen snel gedaan krijgen
dan wordt de wereld een oester
en onze toekomst ziet er veel welvarender uit.
Dank je wel.
(Applaus)