Tip:
Highlight text to annotate it
X
Dankjewel.
Weet je, sommige mensen op deze wereld
willen me steeds maar vertellen over alles wat niet deugt.
Ik weet niet goed tot welk inzicht
ze me proberen te brengen - maar het gaat er bij mij niet in.
In mijn ogen is er niets mis met de wereld,
of met de mensen op deze wereld
behalve dat ze nog steeds evolueren.
De dingen zijn zoals ze zijn en als je dat niet
prettig vindt, verander dan je gezichtspunt of verbeter ze.
Persoonlijk houd ik van de instelling: "Alles is oké."
Herinner je je dat nog? Diana Ross and the Supremes?
Baby, alles is oké -
van super gestrest tot volkomen relaxt!
Baby, alles is oké -
van super gestrest tot volkomen relaxt!
*** eens: ik heb de afgelopen 2 maanden 3 orkanen doorstaan
en er zijn 2 bomen op mijn dak gevallen,
ik ben 30 pond kwijtgeraakt aan fysieke inspanning
en nog steeds neurie ik in mezelf: "Baby, alles is oké!
super gestrest, volkomen relaxt!”
En als ik het mis heb, nou, dan is dat ook oké...
Deze 'oké-houding' verbindt je
met je hogere zelf.
Alles is oké;
en als het ego-zelf bedenkingen heeft, zijn die ook oké.
Hoe het ook zij, de reden voor mijn komst vandaag is
dat ik jullie kom zeggen - jullie zijn oké.
En als ik je slechts van één ding kan overtuigen,
dan is het dat: jullie zijn oké.
Ik zal jullie mijn orkaanverhaal vertellen.
We zijnnn hierrr...
Tussen de 1ste en de 2de orkaan was er hier in Florida
gebrek aan benzine zodat de toevoer gerantsoeneerd werd.
En bij de paar benzinestations die benzine hadden waren lange files.
Ik moest wel 2 uur in mijn wagen wachten
voordat ik een 20-liter blik benzine kon kopen;
zo'n rode jerrycan zoals ze die bij het leger hebben.
Uiteindelijk lukte me dat, maar op weg naar huis
zag ik onderweg een man
die zijn auto naar de kant aan het duwen was.
En zijn vrouw probeerde te sturen,
maar ze was heel erg zenuwachtig en ***...
Dus ik stopte en hielp hem zijn auto naar de parkeerplaats te duwen -
zoals een goede Samaritaan betaamt, nietwaar?
Toen vroeg ik hem wat er aan de hand was,
en ik hoopte dat zijn antwoord zou zijn: "Lege accu"...
Maar nee ***, hij zat zonder benzine.
Kennen jullie dat moment? Dat het universum je aan het testen is?
Ik heb een blik benzine achterin mijn wagen en hij heeft het nodig.
Ik snap lang niet alle tests die het universum me toewerpt
maar deze was echt overduidelijk.
Dus ik pakte de rode jerrycan
uit mijn wagen en gaf die aan hem.
En de man wilde ervoor betalen, maar dat was een soort leeg gebaar
omdat we beide wisten wat de waarde van benzine was
en hoe moeilijk je eraan kon komen.
Ik zei dan ook: "Ah, vergeet het maar.
Geef het door.
Help iemand anders."
En hij vroeg me waar ik woonde
en ik vertelde hem dat en reed weg.
En ik voelde me op dat moment echt heel goed.
Ik voelde me beter dan wanneer ik de benzine nog gehad zou hebben.
Want weet je, de voldoening
die vriendelijkheid je geeft is anders dan welke vreugde ook.
Onbaatzuchtige dienstbaarheid aan anderen maakt dat je je een
beetje beter over jezelf gaat voelen.
Dus ging ik naar mijn kantoor en ondanks dat ik 2
of 3 uur te laat was voelde ik me helemaal top.
Gelukkig.
“Alles is oké...super gestrest...
baby..."
Weet je, ik zou me de hele dag beroerd en boos hebben gevoeld
als ik die benzine voor mezelf gehouden had.
En dit herinnerde me eraan, dat als ik gelukkig wil zijn
ik alleen maar vriendelijk hoef te zijn.
Wat een geweldig idee.
Dus die avond ging ik naar huis en de jerrycan stond klaar
voor me bij het hek voor mijn huis: gevuld en al.
Wat kan het toch een goeie wereld zijn, nietwaar?
En zoiets geeft mij het gevoel
van een Verlichte Planetaire Beschaving.
Ik weet dat zijn vriendelijkheid
bij het terugbrengen van de benzine hem ook weer gelukkig maakte.
Dus je kunt een goeie wereld creëren door gewoon vriendelijk te zijn.
Over een goede wereld gesproken: zoals jullie zien
hebben de trainers me opnieuw uitgenodigd om jullie toe te spreken.
"Harry, alsjeblieft geef een toespraak op de Pro Cursus –
gewoon een kort praatje, zodat de mensen je kunnen zien."
"Nou - dat weet ik nog zo net niet.
Waar zou ik het over moeten hebben?
En ditmaal was het Avra die me het lokaas voorhield.
Ze zei: "Oh, over alles wat je maar wilt...
YES!
Geregeld! Carte blanche!
Harry losgeslagen. "Praat over alles wat je maar wilt..."
Avra realiseert zich op dit moment dat ze een foutje gemaakt heeft.
Te laat...
Laat eens kijken. Wat zou er allemaal onder 'alles' vallen?
Ach, genoeg over alles.
Laten we het over mij hebben.
Zoals sommige van jullie weten,
gaat er onder deze stadse, supernetjes geklede identiteit,
een eenvoudige plattelandsjongen schuil.
Ja, dat klopt. Een plattelandsjongen die liefhebbert in landbouw,
tuinieren en het grootste deel van zijn leven dieren houdt.
Op dit moment is het zelfs zo, dat zijn zwembad onderkomen biedt
aan 500 blakend gezonde 'happy tilappy',
die allemaal tegen de stroom inzwemmen.
Dat verhaal heb je misschien al eens van hem gehoord.
Ik zal je vertellen wat die eenvoudige plattelandsjongen
heeft opgestoken van de landbouw.
In de zestiger jaren volgde hij lessen in plantkunde
maar die waren nogal slaapverwekkend.
De meeste lessen sloeg hij over en de deadline voor
het schriftelijke examen overviel hem een beetje -
en op het laatste nippertje leverde hij 1 velletje in
met 2 woorden erop: "Alles groeit."
Het was plantkunde, nietwaar?
Voor zijn gevoel was dit een heel diepzinnige uitspraak.
Het kan zijn dat het iets te maken had
met wat hij indertijd rookte.
"Alles groeit, weetjewel.
Alles groeit."
Ik zei al dat het de zestiger jaren waren.
Maar dit was een 'Lucy- in-the-sky'-achtig
diamanten inzicht: alles groeit.
En hij hoopte dat de professor oog zou hebben voor de
wijsheid van dit inzicht en misschien was dat ook wel zo.
Maar de professor stuurde het briefje terug met een F erop
en met rood had hij erbij gekrabbeld:
"en sterft".
Volgens mij hangt dat af van hoe je het bekijkt.
De plattelandsjongen vond dat de professor een behoorlijk negatieve
instelling had; prepuberale kwesties ofzo -
zeker geen fan van Diana Ross.
En dit speelde nog vóór de tijd dat de plattelandsjongen Avra
had ontmoet en het hem nog vaak lukte om het laatste woord te hebben.
Dat zet ze me vast betaald...
Dus hij leverde zijn blaadje weer in en onder de professor's
"en sterft" schreef hij: "Wat sterft?"
Nou, hij zakte niet alleen voor het vak plantkunde
maar hij werd ook nog eens onuitstaanbaar voor zijn vrienden.
In elk gesprek kwam hij steeds weer met:
"Alles groeit, weet je."
"Hoe gaat het Harry?"
"Alles groeit..."
De mensen begonnen hem te mijden. Dus liet hij een t-shirt maken
met de tekst: "Alles groeit."
En eerlijk gezegd meende hij op dat moment dat hij ongeveer
alles wist wat er te weten viel.
Groei is het doel van het leven.
Een paar jaar later was hij in de gelegenheid om groene bonen
te kweken voor een eko-winkel.
En hoewel dat niet veel winst opleverde hield het hem
uit de problemen. Tamelijk uit de problemen.
Want zie je, het was de eko-winkel waar Avra werkte.
Oké - de waarheid. Hij kweekte onbespoten groene bonen
zodat hij ermee naar de stad kon gaan om Avra te zien.
Wat - hoe komen jullie dan aan meisjes?
Goed, bij wijze van experiment deed hij compost op sommige rijen
groene bonen, terwijl hij andere rijen aan zichzelf overliet.
En een maand later waren de bonen
die compost hadden gekregen bijna twee keer zo groot
als hun buren.
Whoa, weer zo'n diamanten idee: alles kun je aan zichzelf overlaten
voor natuurlijke groei of het beïnvloeden om sneller te groeien.
Dat had hij waarschijnlijk moeten leren
bij de lessen plantkunde.
Als hij ooit nog eens zijn examen plantkunde mag overdoen,
zal hij zeggen: alles kun je aan zichzelf overlaten voor
natuurlijke groei of het beïnvloeden om sneller te groeien."
Dingen kunnen beïnvloed worden om sneller te groeien.
En op dat moment was hij een zelfgerealiseerde organische boer.
Hij sloeg zijn blikken ten hemel en zei: "Oké, God -
Ik ben klaar voor de volgende opdracht!"
En ik zou je nu graag vertellen dat de hemelen opengingen of zoiets
of zelfs maar dat er een kraai overvloog en op zijn hoofd poepte.
Maar dat gebeurde er niet.
Wat er wel gebeurde was, dat hij een heel zacht geknabbel hoorde
dat allengs luider werd.
Hij draaide een bonenblad om en zag aan de onderkant een horde
groene rupsen die zijn bonenoogst oppeuzelde.
En daar hij geen insecticiden kon gebruiken
had hij een problem.
Het was één van die 'existentiële momenten.'
Hij was op een kruispunt in zijn zoektocht naar waarheid - en Avra.
Hij kon resistente bonen gaan planten...mmm, of hij kon tegen Avra
doen alsof hij rupsen kweekte
voor medisch onderzoek.
En net toen hij op het punt stond om te beslissen ten gunste
van het rupsenverhaal kwam er een gehoornde pad tevoorschijn
die de rupsen begon op te peuzelen.
Hmm - hij kweekt gehoornde padden.
Wat probeerde God hem toch duidelijk te maken?
Hij overwoog een aantal verleidelijke verhalen
over de redenen om gehoornde padden te kweken maar die vielen
toen hij ze vertelde wat magertjes uit.
Dus hij besloot het liegen dan maar op te geven,voor minstens 1 dag.
Het idee dat echt ontstond in deze periode was, dat de groei
en ontwikkeling van het menselijk bewustzijn
versneld kunnen worden.
Dus dat is de ware opvoeding
in tegenstelling tot iemand te indoctrineren met overtuigingen.
Daarover gaat het echt bij de opvoeding.
En vanuit dat inzicht ging hij weer onderwijs geven.
En de sleutelvragen zijn: welke invloeden zijn gunstig
voor de ontwikkeling van een verlicht bewustzijn?
En waarom? Dat zijn de vragen die filosofen
en spirituele leraren zichzelf de afgelopen 5000 jaar
voortdurend gesteld hebben.
Als het mogelijk zou zijn om politieke, religieuze
of spirituele praktijken af te pellen
tot hun zuivere kern, dan zou je de mening van iemand aantreffen
over welke invloeden gunstig zijn voor de ontwikkeling
van hoger bewustzijn.
Helaas zijn die meningen niet altijd juist.
Een van de klassieke allegorieën van de Westerse beschaving heet
Plato's 'Allegorie van de grot'.
Wie van jullie kent die?
Die is wel eens klassieker geweest...
Een allegorie is een verhaal met een verborgen betekenis of lering
en in de 'allegorie van de grot' gebruikt Plato het beeld van mensen
die tegenover een wand zitten in een donkere grot.
Achter de mensen bevindt zich een vuur met figuurtjes, poppetjes
en die popjes worden heen en weer bewogen door het licht van het vuur
en werpen schaduwen op de muur vóór de mensen.
De mensen zien het vuur niet
en hebben geen weet van de poppetjes.
Ze kijken alleen maar naar de schaduwen van de poppetjes
op de wand vóór hen.
En de mensen gaan geloven dat deze schaduwen echt zijn
en ze lijden hevig als gevolg van hun overtuiging.
Waarschijnlijk heb je wel eens Avatar studenten gehad die geloofden
dat het universum de bron was van hun ongeluk - nou,
die jagen schaduwen na.
De mensen uit Plato's allegorie geloofden
dat de schaduwen echt waren want ze kenden niets anders
dan schaduwen en ze gaan ervan uit
dat er niets anders bestaat dan schaduwen.
De voornaamste belemmering voor hun ontwaken is de overtuiging
dat ze het gevoel hebben dat ze allang ontwaakt zijn.
Maar dan, op zekere dag, bij toeval of door omstandigheden
- misschien per ongeluk -
draait één van de mensen zijn hoofd om.
Plato gebruikt het voornaamwoord 'hij' maar het kan natuurlijk
net zo goed een vrouw geweest zijn.
En terwijl hij zijn hoofd omdraait ziet hij de poppen
die heen en weer bewogen worden vóór het vuur.
En op dat moment realiseert hij zich
dat de schaduwen alleen maar schaduwen zijn
en dat het lijden veroorzaakt wordt door onwetendheid.
En als hij ook maar enigszins lijkt op de rest van ons,
gaat hij waarschijnlijk nog voor korte tijd terug
om de schaduwen en het lijden te zien.
En misschien is de ervaring slechts van korte duur,
maar nu weet hij het tenminste.
Hij heeft dit buitengewone moment van bewustzijn
meegemaakt waarin hij beseft dat de schaduwen
niet meer dan schaduwen zijn - noem het een Avatar-initiatie.
En nu hij de waarheid kent zal die aan hem blijven trekken
totdat hij tenslotte de grot uitwandelt
en in het zonlicht stapt.
Dat noemen wij: naar de Wizards gaan.
Nu wil hij wel graag in het zonlicht blijven voor de rest
van zijn leven, maar hij voelt een verplichting naar zijn lotgenoten
die nog lijden, die nog geloven in de schaduwen
en ervan overtuigd zijn dat er niets anders is dan schaduwen.
Hoe kan hij hen verlichten?
Als hij terug de grot ingaat en de waarheid probeert te vertellen
zullen ze hem niet begrijpen.
Ze zullen hem niet geloven.
Ze hebben nog nooit van het woord 'zonlicht' gehoord.
Ze zullen het gevoel krijgen dat hij gek is en een onruststoker
en uiteindelijk zal hij in de gevangenis belanden in de schaduwwereld
of misschien wordt hij wel gekruisigd,
omdat zijn woorden over zonlicht betekenisloos zijn voor mensen
die alleen nog maar grotschaduwen hebben gezien.
De belangrijkste belemmering voor hun ontwaken is de overtuiging
dat ze het gevoel hebben al wakker te zijn.
Maar ondanks de betrekkelijke waarheid van deze uitspraak
klinkt er toch iets in mee van dat je iemand fout maakt.
Je kent dat wel: "Wat bedoel je ermee dat ik niet wakker zou zijn?"
Het vormt een bedreiging voor het ego - en dat is geen vruchtbaar
vertrekpunt voor zelfontwikkeling, zelfgroei.
En dat is zeker niet Diana Ross die zingt: “Baby,
alles is oké..."
Maar uiteindelijk, als hij het maar lang genoeg overleeft,
zal Plato's gerealiseerde wezen slim genoeg worden
om de onwetendheid en intolerantie te omzeilen
van de schaduwkijkers.
Hij doet de Wizards.
Hij krijgt het vermogen om creatie te doorzien en te managen.
Hij werkt vanuit het gezichtspunt van het hogere zelf
zonder nog goedkeuring of applaus nodig te hebben.
Hij neemt gewoon de verantwoordelijkheid voor het transformeren
van deze mensen, van de beschaving
Hij leert hoe hij moet inspireren en hij inspireert de mensen
die gevangen zitten en lijden in hun schaduwwerkelijkheid.
Hij leert ze hoe ze zich kunnen omdraaien en het licht zien
zonder ze fout te maken.
"Baby, alles is oké.
super gestrest, volkomen relaxt..."