Tip:
Highlight text to annotate it
X
Nederlandse ondertiteling: NL-Subs Darkone
Elke keer als ik met iemand praat over de originele NES...
komt hetzelfde ter sprake, wat zijn goede spellen die we nog niet gespeeld hebben?
Mensen die met de NES spelen kennen de klassiekers wel, maar zoeken altijd spellen...
die de moeite van het spelen waard zijn.
We weten dat er veel troep op de NES was, dus goede spellen eruit halen kan even duren.
Na jarenlang geholpen te hebben met reviews, ben ik goed bekend met de NES catalogus.
Ik heb een aantal goede spellen gevonden, waar men het bijna nooit over heeft.
Laten we beginnen, het is Cinemassacre's top tien van obscure NES juweeltjes.
Nummer 10.
Dit is echt een spel voor mij, Felix The Cat.
Felix The Cat was het populairste animatiefiguur uit de stille tijd.
Voordat Mickey aan de stoomfluit van Steamboat Willy mocht trekken...
was Felix ontzettend populair met zijn afneembare staart en magische tas.
Hij was het eerste karakter met een grote schare fans.
Vandaar dat hij zijn eigen computerspel heeft gekregen.
Voor ik het speelde, zou ik gewed hebben dat dit naar muizendrollen zou stinken, maar...
dan zou ik failliet zijn gegaan, het is namelijk best een goed spel.
Felix had een tekenfilmserie in 1995 die de Twisted Tales of Felix The Cat heette...
maar de magische tas en de professor komen uit de tekenfilm uit 1950.
Het NES spel is dus gebaseerd op een mix van de stille tijd en de tekenfilm uit 1950.
Voor een NES spel zijn de graphics goed, en de besturing is wat mij betreft perfect.
Maar waardoor het spel echt opvalt, zijn de geweldige power-ups.
Het zijn cirkels met Felix's gezicht erop. Sommige geven melk en anderen hartjes.
Door de hartjes krijg je nieuwe mogelijkheden, je kan veranderen in een tank, een vliegtuig...
heteluchtballon of een katten onderzeeër, om er maar een paar te noemen.
De melk vult je hartmeter, waardoor je de mogelijkheid langer kan gebruiken.
Het spel is redelijk makkelijk, ik speelde het de eerste keer gelijk uit.
Nadat je de sterkste mogelijkheden hebt, verandert elk hartje in een extra leven.
Die verzamel je zo snel, dat het moeilijk verliezen is.
In sommige levels kan je overal overheen vliegen...
Net als sommige levels in Super Mario World, waar je met de cape over levels heen vliegt.
Dat is het enige nadeel, er had een moeilijkheidsgraad moeten zijn.
Maar voor de rest is het een leuk spel, zonde dat mensen het geen kans gaven.
Het is beter dan Ghostbusters of Top Gun, veel kinderen waren de dupe van die aankopen.
Het zal nog wel even duren voor iemand Epic Felix maakt, dus probeer de NES versie.
Nummer 9, Krazy Kreatures.
Hier hebben we een ongelicenseerd spel dat Krazy Kreatures heet.
In het begin ziet het spel er erg stom uit.
Je hebt katten en honden en zelfs roze olifanten, zoals Dombo.
Je zal me wel voor gek verklaren dat deze op de lijst staat, maar vertrouw me.
De reden dat ik dit leuk vind is vanwege de spelervaring, die is erg goed.
Het kwam uit in 1990 en is gemaakt door American Video Entertainment...
die ook Wally Bear & The No Gang hebben gepubliceerd.
Ik weet het, het klinkt niet al te goed.
Grafisch ziet het er niet uit, maar het is erg leuk en het gaat om de spelervaring.
Je gaat van level tot level en je moet dieren bijeen brengen, die dan verdwijnen.
Het is een erg simpel spel, het is een race tegen de klok om het scherm leeg te krijgen.
Als het hele scherm met dieren is gevuld, dan is het spel voorbij, je moet dus opschieten.
Het kan flink intens worden, daarom heet het ook Krazy Kreatures.
Het is leuk als je een hele lange rij hebt gemaakt of...
dat je het scherm leeg krijgt net voordat de tijd op is.
Je krijgt een gevoel van voldoening, als je het goed hebt gedaan.
Je moet zelf maar eens spelen om te zien wat ik bedoel.
Het is erg leuk en ik vind het goed. Laten we doorgaan.
Nummer 8, Joe & Mac.
Je speelt een holbewoner en je moet vrouwen redden van andere holbewoners.
Als je wint, gaan ze met zijn allen naar Captain Caveman kijken op TV.
Nee, dat verzin ik.
Het was origineel een arcade spel en de graphics zijn niet zo goed als de arcade.
Maar de spelervaring is hetzelfde.
Wat ik wel over de graphics wil zeggen, het is een van de weinige NES spellen...
waarbij de achtergrond langzamer beweegt dan de voorgrond...
en dat zorgt voor een goede illusie van diepte wat je niet vaak zag op de NES.
De muziek is ook goed. Er zitten een paar leuke en herkenbare deuntjes tussen.
Er zijn een aantal wapens om te kiezen, de standaard bijl, stenen wielen en de boemerang.
Volgens mij is het wiel het beste wapen, het doet meer schade dan de bijl en...
je kan hem verder gooien dan de boemerang.
Deze staat lager op de lijst, omdat je niet met twee spelers tegelijk kan spelen...
de tweede speler moet wachten. En sommige eindbazen zijn te moeilijk.
Zoals de grote Venus vliegenvanger, waar je nergens kan staan, zodat je opgegeten wordt.
Op een paar foutjes na is dit een goed NES spel, wat vaak overgeslagen wordt.
Nummer 7, Xexyz.
Ik vraag me af waarom dit spel niet populair was, wat zou het toch zijn?
Misschien heeft het er mee te maken dat het Xexyz heet.
Ik wist niet eens hoe ik het uit moest spreken, totdat ik het iemand hoorde zeggen.
Jammer dat de titel zo slecht is, want als ze het anders hadden genoemd...
zou het spel misschien bekender zijn. En dat verdient het spel ook.
Er zijn drie spelvarianten, side-scrollen, platformen en schieten.
Dit zorgt ervoor dat het spel niet al te monotoon wordt.
Zelfs met al de variatie moet ik toegeven dat de latere levels...
toch allemaal hetzelfde lijken.
Het is geen kwestie van alles kapot schieten, nee, je moet veel meer doen.
Je moet verborgen kamers vinden en tussenbazen verslaan, die je dan een Force Star geven.
Daarmee kan je op een ander deel van het eiland komen, het Mechanics Castle.
Daar vindt je de baas.
Onderweg kom je winkels en karakters tegen, die doorgaans niet echt veel helpen.
Een gast vertelt je dat je de baas in zijn ogen moet raken.
Dat had ik nooit geraden!
Er zijn ook elfjes die in bad zitten en je hulp nodig hebben.
Wat een raar spel, zeg!
Ook raar is het bonus level waar je, om een schat te openen...
met je hoofd een geest moet aanraken, om hem in een kist erboven te knallen.
Volgens mij zaten de ontwikkelaars flink aan de drugs.
Er is veel variatie in wapens en mogelijkheden die je krijgt als je verder speelt.
Zoals in de lucht lopen, of jezelf klonen...
voor dubbele vuurkracht.
Je kan ook in een tornado veranderen om vijanden te doden, net als de Tasmanian Devil.
Het is niet zo heel leuk, want de wapens zijn snel op.
Aan het eind van de schiet en plaform levels, moet je tegen verschillende bazen vechten.
Ze werken meestal volgens een vast patroon en variëren in moeilijkheidsgraad.
Wat ik niet leuk vind is dat je deuren moet kiezen.
In het Mechanics Castle beweegt het scherm, terwijl je vanaf een voertuig op dingen schiet.
Aan het einde moet je een deur kiezen om verder te kunnen gaan.
Als je de verkeerde kiest, moet je helemaal opnieuw beginnen.
Het is erg flauw en tijdsverspilling.
Ongeveer hetzelfde als bij roulette rood kiezen en de uitkomst is zwart.
Waarom zit dat in het spel verwerkt? Het is een avontuur en geen casino.
Als je het spel uitspeelt, krijg je twee wachtwoorden.
Met het ene wachtwoord kan je alle side-scrollende levels spelen...
en met het andere wachtwoord kan je alle schiet level spelen.
Leuk als je het ene prefereert boven het andere.
Ze belonen je in ieder geval met iets en veel spellen doen dat niet.
Het is zeker niet het beste spel op de NES, maar het is zeker wel goed.
Veel variatie en een grote, interessante wereld. Het verdient meer aandacht.
Nummer 6, New Ghostbusters 2.
Dit is met afstand het beste Ghostbusters spel dat uitgekomen is op de NES.
Alle karakters zaten erin en het was een goed spel.
Ik heb net een video gemaakt, The Ghostbusters Leftovers, waarin ik het spel review, dus...
ga ik er niet teveel over uitwijden. Wil je meer weten, kijk dan naar die video.
Het is een spel dat je gewoon in je NES verzameling moet hebben.
Nummer 5, Clash At Demonhead.
Je speelt een gast die *** heet, en je doel is om te zorgen dat een bom...
die bovenop de Deadhead berg ligt niet ontploft, anders vergaat de wereld.
Dat niet alleen, er is een slechte demon die wil voorkomen dat je de bom demonteert.
In plaats van lineair van level naar level te gaan...
ga je na het voltooien van een level naar de kaart waar je de route kunt bepalen.
En afhankelijk van welke route je neemt, krijg je bepaalde dingen die je kunnen helpen.
Sommige lopen dood, maar anderen brengen je bij winkels, spullen en wapens die je nodig hebt.
Je beweegt van links naar rechts, terwijl je vijanden vermoordt voor geld.
Je kan het geld in winkels gebruiken, die *** kan oproepen uit de lucht.
Is dat raar? Stel je wilt een blikje en de winkel komt zomaar uit de lucht vallen!
Dat is NES logica.
In de winkel kan je wapens en uitrusting kopen. Er is een pak voor onder water...
en zelfs een voor lava!
Die gebruik je om een steen te krijgen, die nodig is om een verzegelde deur te openen.
Soms kom je in een tempel met een baas. Die kunnen nogal moeilijk zijn...
dus is het handig om eerste de juiste power-ups te vinden voor je ze bevecht.
Als je een baas verslaat krijg je een medaille en die heb je nodig voor het laatste deel.
Je moet veel cryptische dingen oplossen en dat klinkt misschien slecht, maar...
Zelda, Metroid en Castlevania zaten vol met cryptische dingen.
En dat zijn klassiekers, waarom dit spel niet?
Een voorbeeld van een cryptisch stukje is dat je steeds terug moet...
gaan naar een ziek persoon.
Je moet naar links, de trap op en het scherm uitgaan.
Dan weer naar beneden de trap af en terug naar de persoon.
Dat moet je wel 5 keer doen, voordat hij in een skelet verandert en je zijn kracht krijgt.
Hoe moet je nou weten dat je dat moet doen? Dat kan alleen met bizar veel geluk.
Dat noem ik nou een Nintendo Power spel.
De besturing kan wel eens irritant zijn.
Het kiezen van een gebied is niet handig, door naar een nummer te gaan.
Dat had makkelijker gekund.
En ik raak geïrriteerd als ik mijn hoofd stoot, wanneer ik over een gat probeer te springen.
Maar dat zijn kleine dingen.
Onderweg kom je een kluizenaar tegen, die je power-ups geeft.
Van hem krijg je de beste power-up van het hele spel, als het aan mij ligt.
De mogelijkheid om te teleporteren.
Het lopen over de kaart duurt lang, dus je zal dankbaar zijn als je het kan.
Het scheelt heel wat tijd.
Er is veel afwisseling in de gebieden met verschillende achtergronden en...
karakters om te ontmoeten.
Ze hebben een groot land ontwikkeld met allerlei dingen om te verkennen.
Kijk alleen uit bij het einde, want als je de bom verkeerd demonteert...
ontploft de hele wereld en is het spel voorbij.
Er zijn geen continues.
Ken je het slechte einde van Bubble Bobble? Nou, dit is zo'n beetje hetzelfde.
Nummer 4.
Wat krijg je als je Contra met Life Force combineert?
Action In New York.
Maar beter dan in Contra, hier krijg je twee satellieten voor extra vuurkracht.
En je kan ze instellen voor de richting die je wilt.
Ze kunnen schieten via een onregelmatig patroon of een vaste positie.
Dit spel werd uitgebracht na het hoogtepunt van de NES, toen hij in populariteit afnam.
Daarom is het over het hoofd gezien.
Het spel heette S.C.A.T. Special Cybernetic Attack Team.
Beide namen zijn grappig.
Door de naam New York denk je dat het zich afspeelt in Manhattan of zoiets.
Maar ik zie niets waaruit blijkt dat je in New York City bent.
Het lijkt meer op een futuristisch ruimteschip, als je het mij vraagt.
En dan de naam S.C.A.T, Was dat serieus bedoeld?!
wisten ze niet dat dat voor je eigen stront eten staat?
Echt de meest beroerde titel ooit.
Voor de NES zijn de graphics geweldig.
De animaties van de vijanden en de achtergronden zijn indrukwekkend.
Er is een level waar de achtergrond zo snel beweegt, dat ik er ziek van word.
Als je fan van Contra of Super C was, dan vindt je dit fantastisch.
Het beste van dit spel is dat je met twee spelers kan spelen.
Ik vond altijd dat er te weinig spellen waren voor met zijn tweeën tegelijk.
Ik was blij dat ik er tegenaan liep.
De moeilijkheid wordt niet hoger als je met zijn tweeën bent...
dus met een vriend spelen geeft je een groot voordeel.
Ik vind dit een fantastisch spel, speel het alleen niet in je eentje.
Nummer 3, Gun Nac.
Het plot van het verhaal is eigenlijk dat het hele heelal in chaos raakt.
Reuzenkonijnen eten de steden op. Honden en katten vallen uit de lucht, etc.
Dus de regeringen sturen een soldaat, Gun Nac, om het zaakje te redden.
En eigenlijk moet hij gewoon alles opblazen dat hij ziet.
Het speelt hetzelfde als andere schietspellen, zoals Gradius of Super R-Type.
Maar hier ga je verticaal in plaats van horizontaal.
Met A schiet je en met B gooi je bommen. Het kan niet simpeler.
Er waren heel veel van dit soort spellen op de NES en de meeste waren saai.
Life Force was een hele goede en die herinnert men zich het best...
maar Gun Nac is dat andere goede NES schietspel, waar niemand het over heeft.
Het eerste dat opvalt is dat je 5 verschillende nummers ziet, die je wapens weergeven.
Dan heb je letters en die staan voor het soort bom dat je hebt.
Die bommen zijn heel handig, als het te heftig wordt.
Het is indrukwekkend dat je zoveel wapens krijgt.
Maar daar stopt het niet, als je 2 dezelfde wapens hebt, gaat de kracht omhoog...
en is de animatie anders.
Je kan het schip ook opwaarderen, zodat je meerdere schoten aankan.
Wat dit spel beter maakt dan de rest, die nogal saai zijn...
is dat je veel afwisseling hebt.
De schoten die je afvuurt, hebben allemaal verschillende en leuke vormen.
En de vijanden kunnen van alles zijn, van een reuzenkat of een reuzenkonijn...
of een stelletje boomstammen. Kom op zeg, moordende boomstammen!
Wie wil dit nou niet spelen?
Boomstam! Boomstam! Boomstam!
Er is een moeilijkheidsgraad die je kan instellen zodat je schoten op de vijand afketsen...
om het nog moeilijker te maken. Niet dat het echt nodig is.
Sommige latere levels zijn ontzettend moeilijk...
en schieten ze een miljard projectielen tegelijk op je af.
Hoe dan ook, de herspeelbaarheid is erg hoog bij dit spel.
Als je er eentje kan vinden, dan moet je dit klassieke spel zeker proberen.
Nummer 2, Bucky O'hare.
Ik was niet zo'n fan van de tekenfilm.
Ze wilden teveel op de Turtles lijken.
In het liedje hebben ze het over mutanten.
De vijanden waren allemaal groene padden, en zelfs Bucky was groen.
Waarom zou je een konijn groen maken? Het liet een vieze smaak in mijn mond achter.
Volgens mij was de show niet zo populair, daarom kochten niet veel kinderen het spel.
En dat is zonde, want het is uitstekend.
Bucky's ploeggenoten zijn gevangen genomen en je moet ze bevrijden.
Nadat je ze hebt gered, kan je op Select drukken om met ze te ruilen.
Ze hebben allemaal een andere mogelijkheid, Blinky kan bijvoorbeeld ijs laten smelten...
en als je hem even oplaad, dan kan hij tijdelijk vliegen.
Of Deadeye die tegen muren kan klimmen, zoals Grant in Dracula's Curse.
Aangezien je van karakter kan veranderen wanneer je maar wilt...
zal je erachter komen dat verschillende karakters beter zijn in bepaalde situaties.
Voor een NES spel was dat best uniek.
Je hoeft niet alleen maar naar rechts te lopen en te schieten.
Dit spel zit vol met puzzels en heeft daardoor flink wat inhoud.
En daarom is het spel ook zo goed, maar kijk uit het is wel erg moeilijk.
Er zitten een aantal klassieke Nintendo onzin levels in die erg frustrerend zijn.
Maar je kan net zolang blijven spelen, totdat je het level verslaat.
Van dit level kon ik flink boos worden.
Het deed me denken aan het Quickman level uit Mega Man 2.
Je gaat naar beneden, terwijl je lava moet ontwijken.
Een foutje en je bent dood.
Dit stuk moet je dus steeds opnieuw spelen, totdat je het patroon kent.
Het is gewoon een kwestie van proberen, om de juiste route te vinden.
En over proberen gesproken, wat dacht je van dit level?
Je gaat heel snel in een mijnwagentje over een spoor...
en je moet naar het volgende wagentje springen, voordat je naar beneden valt.
Op een gegeven moment komen er pinnen en dan moet je dus springen en ontwijken.
Dat vereist hele snelle reacties.
De moeilijkheidsgraad is erg hoog, dus dit spel is niet voor iedereen.
Het is voor mensen die van een uitdaging houden.
Elk level heeft zijn eigen baas en ze doen allemaal wat anders.
Deze alligator haat ik het meest.
Je moet op hem blijven schieten, terwijl hij raketten op je afvuurt.
Om de 5 raketten bevriest hij de grond en als je dan niet springt...
zit je vast en raak je gewond.
Het water stijgt en er steken pinnen uit het plafond die je doden als je niet snel genoeg bent.
Dit is echt zo'n situatie waarbij je een turbo controller gebruikt.
Ik wil ook zeggen dat de muziek erg goed is.
Er zit wat van mijn meest favoriete NES muziek bij.
Je moet puzzels onthouden leuk vinden om dit spel te waarderen...
maar als je dat doet is het een van de beste spellen op de NES.
Ook al wil je door een paar stukken je haren uittrekken, ik raad het toch aan.
Voor we met nummer 1 doorgaan, deze spellen nam ik in overweging voor de lijst.
Metal Storm zit er niet bij, omdat deze niet meer zo obscuur is.
Toch een goed spel, wat je zeker moet proberen.
Nog wat anderen, Sweet Home, Little Samson, Mighty Final Fight...
Panic Restaurant en Mr. Gimmick.
Dit zijn goede spellen die ik in overweging nam, maar ze zijn best zeldzaam, en...
ik wilde niets in de lijst wat heel moeilijk te krijgen is.
En nu nummer 1, The Guardian Legend.
Van de makers van Gun Nac is dit Guardian Legend.
Het was erg geavanceerd voor zijn tijd.
Het was een multi-genre spel, waar ook dingen uit Zelda en Metroid inzaten.
En als je een gang ingaat verandert het spel en wordt je een straaljager.
Nu speel je een verticaal schietspel.
Dus het lijkt ook op Gun Nac, alleen heeft het meer te bieden.
Er is ook een ervaringsmeter links bovenin.
Hoe meer monsters je afmaakt, hoe sterker je bent.
Dus fans van Final Fantasy of Zelda 2 zullen dat aspect wel leuk vinden.
Er is ook een verkenningsdeel zoals in Zelda met het perspectief van bovenaf.
Het is ook mogelijk om te backtracken.
Teruggaan naar een oud gebied om een nieuw te ontdekken, zoals in Metroid.
Het is net of ze je favoriete NES spellen tot een spel hebben gemaakt.
Toen de Guardian Legend uitkwam, waren er niet veel spellen met een vrouwelijke hoofdrol.
Alleen Metroid en Ms. Pac-Man.
En het toffe aan deze meid is dat ze ook nog in een vliegtuig kan veranderen.
Dat lijkt wel een beetje op Transformers. Dit spel heeft alles.
Het speelt zich af in een ruimteschip, dat gaat botsen met de Aarde.
Je reist van gebied naar gebied om de code in te voeren om het schip te vernietigen.
Er is een kaart waarop staat waar je naartoe moet gaan.
Dat is een verbetering ten opzichte van de originele Metroid.
Dat kreeg je pas in Super Metroid voor de SNES.
Zo zie je maar hoe ver dit spel zijn tijd vooruit was.
Voor de NES zijn de graphics goed en de achtergronden gevarieerd.
Er is een hele zooi bazen, vijanden en tussenbazen.
Daardoor gaat het niet snel saai worden.
En niet te vergeten, alle gebieden hebben hun eigen muziek.
Wat ik het leukst vind zijn alle opwaarderingen en wapens.
Het zijn er zoveel en ze doen allemaal wat anders.
Je hebt granaten, lasers, vuurballen, noem het maar op.
Je krijgt veel voldoening om een baas te verslaan en vervolgens terug te gaan...
naar de toen moeilijke vijanden met je nieuwe onderdelen.
Je dacht net nog heel wat van jezelf, hé!
Pak aan!
Dit is een moeilijk en lang spel...
maar dat is goed en je krijgt waar voor je geld.
Maar niet zo moeilijk dat het onmogelijk is.
Je wordt steeds sterker, dus als je blijft proberen kom je echt wel verder.
Als je het spel uitspeelt krijg je een code om alleen de schiet levels te spelen.
Leuk dat je een beloning krijgt voor al je zware werk.
Net als het tweede avontuur in Zelda.
Ik heb wat kleine klachten.
Het wachtwoord is veels te lang.
Gelukkig lost het spel dat zelf op, want er zijn plekken om het spel op te slaan.
Maar dan moet je wel je Nintendo aan willen laten staan.
Het hoesje is ook klote.
Het is niet representatief voor het spel.
En dat is misschien de reden dat niet veel mensen het kochten, en dat is zonde.
De Europese versie had een andere hoes die veel beter was.
Die hadden ze overal moeten gebruiken.
Wat ik erg grappig vind is dat er overal winkeltjes zijn...
met ronde mannetjes die op Lolo's lijken. Ze verkopen je geweren en andere dingen...
om je te helpen.
Maar waarom zouden ze haar helpen, als ze het schip op wil blazen?!
Willen ze dood, ofzo?
Wat dit spel ook leukt maakt is dat het een vaak voorkomende titel is.
Hij kost ongeveer $ 2,- dus iedereen kan hem betalen.
Hoe dan ook, als iemand weer begint over hoe goed...
Zelda en Super Mario Bros 3 waren voor de tien miljoenste keer...
Breng dan Guardian Legend of de andere spellen eens ter sprake...
Het is misschien aan de late kant, maar deze spellen verdienen aandacht.
Nederlandse ondertiteling: NL-Subs Darkone