Hoofdstuk 26 - Candide van Voltaire - met een Avondmaal die Candide en Martin nam met Six Strangers

HOOFDSTUK XXVI VAN EEN SUPPER DIE Candide en MARTIN NAM MET ZES vreemden, en wie zij waren. Op een avond dat Candide en Martin zouden gaan zitten om te eten met een aantal buitenlanders die ingediend in dezelfde herberg, een man wiens gelaat was zo zwart als roet, kwam achter Candide, en het nemen van hem bij de arm, zei: "Krijg je klaar om mee te gaan met ons, doe niet falen." Hierop keerde hij zich om en zag - Cacambo! Niets dan de aanblik van Cunegonde zou kunnen hebben verbaasd en verrukt hem meer. Hij stond op het punt om gek van vreugde. Hij omhelsde zijn dierbare vriend. "Cunegonde is hier, zonder twijfel, waar is ze? Breng me naar haar dat ik mag sterven van vreugde in haar bedrijf. " "Cunegonde is hier niet," zei Cacambo, "ze is in Constantinopel." "O, hemel! in Constantinopel! Maar waren ze in China zou ik vlieg daarheen; laten we af. " "We zullen opgenomen na het avondeten," antwoordde Cacambo. "Ik kan u zeggen niets meer, ik ben een slaaf, mijn meester wacht op me, moet ik hem dienen bij tafel, spreek geen woord, eten, en dan maak je klaar ". Candide, afgeleid tussen vreugde en verdriet, verrukt bij het zien van zijn trouwe vertegenwoordiger weer verbaasd over het vinden van hem een ​​slaaf, gevuld met de nieuwe hoop van het herstellen van zijn maîtresse, zijn hart klopte, zijn inzicht in de war, zat aan tafel met Martin, die zag al die scènes heel onbekommerd, en met zes onbekenden die waren gekomen om het carnaval te brengen in Venetië. Cacambo wachtte aan tafel op een van de vreemdelingen, tegen het einde van de entertainment trok hij bij zijn meester, en fluisterde in zijn oor: 'Sire, kan uw Majesteit starten wanneer u behagen, het schip klaar is. " Op deze woorden ging hij uit. Het bedrijf in grote verrassing keken elkaar aan, zonder een woord te spreken, wanneer een andere binnenlandse benaderde zijn meester en zei tegen hem: "Sire, Uwe Majesteit de chaise is in Padua, en de boot is klaar." De meester gaf een knikje en de dienaar ging weg. Het bedrijf alle staarden elkaar weer, en hun verbazing verdubbeld. Een derde bediende kwam een ​​derde vreemdeling, zeggende: "Sire, geloof me, Uwe Majesteit moet niet om hier langer blijven. Ik ga om alles klaar is. "En meteen was hij verdwenen. Candide en Martin niet twijfel dat dit was een maskerade van het carnaval. Dan wordt een vierde binnenlandse gezegd dat een kwart meester: "Uwe Majesteit kan vertrekken wanneer je wilt." Dit te zeggen ging hij net als de rest. De vijfde bediende zei hetzelfde tegen de vijfde master. Maar de zesde valet sprak anders op de zesde vreemdeling, die zat in de buurt van Candide. Hij zei tot hem: "Geloof, Sire, zullen ze niet meer geven krediet aan Uwe Majesteit, noch aan mij, en kunnen we misschien ons allebei worden geplaatst in de gevangenis deze zeer nacht. Daarom zal ik voor mezelf zorgen. Adieu. " De bedienden zijn allemaal verdwenen, de zes vreemdelingen, met Candide en Martin, bleef in een diepe stilte. Eindelijk Candide brak het. "Heren," zei hij, "dit is een zeer goede grap inderdaad, maar waarom zou je allemaal koningen? Voor mij Ik ben eigenaar van dat noch Martin, noch ik is een koning. " Cacambo meester vervolgens ernstig antwoord in het Italiaans: "Ik ben helemaal niet grapje. Mijn naam is Achmet III. Ik was Grote Sultan vele jaren. Ik onttroond mijn broer, mijn neef onttroond mij, mijn viziers werden onthoofd, en ik ben veroordeeld tot mijn dagen in de oude Seraglio einde. Mijn neef, de grote Sultan Mahmoud, vergunningen me soms voor mijn reizen gezondheid, en ik ben gekomen om het carnaval te brengen in Venetië. " Een jonge man, die zat naast Achmet, sprak dan als volgt: "Mijn naam is Ivan. Ik was eens Keizer van alle Russen, maar werd onttroond in mijn wieg. Mijn ouders waren opgesloten in de gevangenis en dat ik er was opgevoed, maar ik ben wel eens mogen reizen in het gezelschap van personen die fungeren als bewakers, en ik ben gekomen om te besteden het Carnaval in Venetië. " De derde zei: "Ik ben Charles Edward, koning van Engeland, mijn vader heeft ontslag genomen al zijn wettelijke rechten voor mij. Ik heb gevochten in de verdediging van hen, en vooral achthonderd van mijn aanhangers zijn opgehangen, getrokken, en gevierendeeld. Ik ben al opgesloten in de gevangenis, ga ik naar Rome, om een ​​bezoek te brengen aan de koning, mijn vader, die evenals ikzelf en mijn grootvader onttroond, en ik ben gekomen om te besteden het Carnaval in Venetië. " De vierde sprak dus op zijn beurt: "Ik ben de koning van Polen, het fortuin van de oorlog heeft ontdaan me van mijn erfelijk heerschappijen, mijn vader onderging dezelfde perikelen; ik zelf ontslag naar Providence op dezelfde manier als Sultan Achmet, de Ivan keizer en koning Charles Edward, die God lang te bewaren, en ik gekomen ben om de . Carnaval in Venetië 'De vijfde zegt: "Ik ben de koning van Polen ook, ik heb al twee keer onttroond, maar de Voorzienigheid heeft gegeven me een ander land, waar ik heb gedaan meer goed dan alle Sarmatian koningen waren ooit kan doen aan de oevers van de Vistula, ik ook ontslag zelf aan de Voorzienigheid, en ben gekomen, om de pas Carnaval in Venetië. "Het was nu de zesde koning aan de beurt om spreken: "Heren," zei hij, "ik ben niet zo groot als een vorst iemand van jullie, maar ik ben een koning. Ik ben Theodore, gekozen tot koning van Corsica, ik had de titel van Majesteit, en nu ben ik nauwelijks behandeld als een gentleman. Ik heb bedacht geld, en nu ben ik niet de moeite waard een stuiver, Ik heb twee secretarissen van staat, en nu heb ik nauwelijks een bediende, ik heb mezelf op een troon, en ik heb gezien ik op stro in een gemeenschappelijke gevangenis in Londen. Ik ben *** dat ik hier zal ontmoeten dezelfde behandeling echter, zoals je Majesteiten, Ik ben gekomen om het carnaval in Venetië te zien. " De andere vijf koningen luisterden naar deze toespraak met royale mededogen. Elk van hen twintig pailletten gaf aan Koning Theodorus hem kleren en linnengoed te kopen, en Candide maakte hem een ​​geschenk van een diamant ter waarde van tweeduizend pailletten. "Wie kan dit prive-persoon zijn," zei de vijf koningen tot elkaar, "die in staat is om geven, en echt heeft gegeven, een honderd keer zoveel als een van ons? " Net zoals ze steeg van tafel, in kwamen vier Serene Hoogheden, die ook was geweest ontdaan van hun grondgebied door het geluk van de oorlog, en kwamen in de te besteden Carnaval in Venetië. Maar Candide betaald geen verband met deze nieuwkomers, zijn gedachten waren volledig tewerkgesteld zijn op zijn reis naar Constantinopel op zoek naar zijn geliefde Cunegonde.