Tip:
Highlight text to annotate it
X
Je schouders iets meer deze
kant op. En dan zo draaien.
Mijn kinderen snappen dat er van
alle mooie momenten een foto gemaakt moet worden.
Ze weten dat ze, als mama een fototoestel in handen heeft,
alleen maar hoeven te glimlachen en klaar is kees.
Sommige vinden het wel leuk.
Ik heb een slecht geheugen en vind het jammer als ik iets mis.
Dus probeer ik elk moment vast te leggen,
en om die reden ben ik met fotografie begonnen.
Ik heb een blog om een verslag van ons gezin bij te houden.
Ik schrijf vooral over hoe moeilijk het moederschap is
en wat je als moeder meemaakt.
Ik denk veel over mensen na die daar ook mee te maken hebben.
De populairste berichten op mijn blog zijn bijvoorbeeld:
‘Ik had een rotdag. Alles ging fout.’
Daarna noem ik alles wat er verkeerd was gegaan.
Dat vinden mensen leuk.
De tijd staat dan even stil.
Als ik met van alles tegelijk bezig ben, besef ik soms:
Dit is nu het belangrijkste.
Ik ga even naast mijn vierjarige dochter zitten
en een foto maken of ga met de kinderen in de regen wandelen.
Op die manier kan ik weer op krachten komen.
Soms krijg ik zelfs een keertje genoeg slaap.
Ik baal ervan als ik afspraken of verjaardagsfeestjes vergeet
of overal te laat voor kom.
Ik ben mijn tas vergeten.
Doodgewoon. Ik ben zo terug.
Ik vergeet altijd wel wat als we van huis vertrekken,
dus moet ik de auto terugzetten en terug naar binnen lopen.
Alles gebeurt met vallen en opstaan.
We moeten het telkens opnieuw proberen. En als het niet werkt,
proberen we iets anders.
Ik denk dat het zowat de helft van de keren niet werkt.
Mijn zoon belde me een keer op vanuit het huis van zijn vriend
en vroeg om buiten naar de zonsondergang te gaan kijken.
Dat vind ik het leukste: dat hij schoonheid is gaan waarderen.
De wereld is prachtig, zeker met mooie belichting.
Ik ben getrouwd.
Ik ben blogger. Ik denk dat als
je boos bent, met de deur gooien je een beter gevoel geeft.
Ik ben een toegewijde moeder.
Ik ben fotografe.
Mijn naam is Shawni Eyre Pothier en ik ben mormoonse.