Tip:
Highlight text to annotate it
X
De ongelooflijke verhalen
over de vreselijke Phibes
begonnen luttele jaren geleden.
Alle zijn ze helaas waar.
Hier, aan Londens
sjieke Maldine Square,
was het dat Phibes
begon met wraak te nemen
op hen die schuldig waren
aan de dood van z'n vrouw Victoria
en aan z'n verwoeste gezicht
waardoor hij via 'n mechaniek
in z'n nek moest praten.
M'n vrouw heeft slechts zes
minuten op de operatietafel geleefd.
U hebt haar vermoord.
Zodra 't zuur
naar beneden komt druppelen,
zal hij net zo'n gezicht krijgen als ik.
De bollebozen van Scotland Yard
stonden perplex van de moorden,
die almaar wreder werden.
En in de kelder van z'n woning
was niemand getuige
van z'n triomfantelijke muziek
gespeeld op z'n orgel en
door z'n ingenieuze opwind-muzikanten.
We moeten Phibes vinden.
Door een enorm toeval kwam de politie
achter z'n verblijfplaats.
Maar de verschrikkelijke Dr Phibes
was daarop voorbereid.
Hij repareerde z'n gezicht wederom
en betrad de crypte
waar z'n dierbare vrouw al lag,
verbluffend goed geconserveerd,
noch levend, noch dood.
Phibes bracht ook zichzelf
in 'n schijndoodtoestand,
tot het moment daar zou zijn
dat hij weer kon opstaan.
BALSEMVLOEISTOF
Het is of hij
van de aardbodem is verdwenen.
DRIE JAAR LATER...
Phibes bleef drie jaar verborgen,
tot de maan
in de juiste stand kwam
ten opzichte van de planeten,
en de maan van de crypte
wonderbaarlijk begon op te lichten.
Bloed stroomde terug in Phibes,
wielen en motoren kwamen in beweging,
en Dr Phibes was terug op de aarde.
Victoria, drie jaar lang
heb ik naast jou gerust.
Vannacht heeft de prachtige maan
precies dezelfde stand bereikt
als 2000 jaar geleden,
waardoor deze crypte is geopend,
en ons grootste avontuur kan beginnen.
We zullen ons inschepen
naar het land Egypte,
waar ik jaren geleden, in een berg
bij de Vallei der Koningen,
voor ons een schitterende schrijn
heb vervaardigd,
waarvan geen levende mens weet heeft.
Daar, lieveling, ligt de sleutel
tot opstanding voor jou
en tot het eeuwige leven voor ons beiden.
En wederom roep ik jou, Vulnavia.
Kom nog eenmaal,
betrouwbare hulp van me.
Voeg je bij mij en m'n geliefde,
want we moeten aan het werk
om haar weer tot leven te brengen.
Dank je, lieve kind,
dat je aan m'n roep gehoor geeft.
Boven, in m'n kluis, ligt
een waardevolle kaart van papyrus:
De weg naar een farao-graf,
waaronder om de 2000 jaar
de Rivier des Levens stroomt.
We moeten voortmaken en de rivier
vinden terwijl hij daar stroomt.
We gaan naar boven
om onze reis voor te bereiden.
Wie heeft, terwijl ik in zoete
sluimer was, m'n huis verwoest?
De kluis.
Zou hij er nog zijn?
Daar.
Wie heeft hem weggenomen?
Er is er maar één die ook zoekt
naar het eeuwige leven: Biederbeck.
De papyrus.
En toch, ironisch genoeg, waardeloos.
Jawel, Ambrose, waardeloos.
Want zonder mijn kennis van de
vertaling heeft hij geen betekenis.
Drie jaar heeft het me gekost
om die enorme ontdekking te doen.
Het was het puzzelstukje waar ik
m'n hele leven naar had gezocht.
Mag ik even?
Dit is dus de papyrus
waarover ik zoveel heb gelezen.
Het was bepaald geen geheim.
Toen het huis aan Maldine Square was
gesloopt, benaderde een handelaar me.
Dit lijkt welhaast een zaak
van leven en dood voor je te zijn.
Je bent een vreemde man.
Je bent een van de knapste koppen
van het Westen,
maar je wordt verteerd door 'n obsessie
voor het spirituele en mythische.
Zeker, het leven is 'n obsessie van me.
En in Egypte
zal die obsessie z'n nut bewijzen.
Dit is allemaal maar getheoretiseer.
- Vijf jaar terug heb ik daar gezocht.
- Dat weet ik.
En niets gevonden.
Ik heb omlaag gekeken
over de hele vallei.
En dat was je grootste vergissing.
Je keek omlaag.
Nooit overwogen omhoog te kijken?
- De hemel?
- Precies.
Daar schuilt de oplossing.
De sterren.
De maan.
De hemel is de sleutel.
Ik kijk dus omhoog. De ringen van
Saturnus, wanneer zijn die ontdekt?
- Begin 18e eeuw.
- Precies.
Maar moet je hier kijken.
Zie je, duidelijk aangegeven.
En deze kaart is 5000 jaar oud.
En dit is slechts een fragment,
maar van enorm belang.
Uit het logboek van 'n Fenicisch schip.
Kijk naar de sterren.
Deze kaart is gedetailleerder
dan wij ooit voor mogelijk hielden.
En dan dit nog.
De tempel van Ibiscus.
- Daar gaan we heen.
- Wat hoop je te vinden?
Als er goud is, mag jij dat hebben.
Ik zoek meer dan dat.
- Wat wil je nog meer hebben?
- Ik zou zo denken mij.
Ik zie aan je dat je het vergeten
bent: We dineren met prinses Rica.
Het spijt me, ik ga me omkleden.
Geef Ambrose wat te drinken.
- Wanneer gaan jullie...?
- Trouwen? Vraag dat Darius maar.
Misschien na deze reis.
Soms is het net
of hij voor mij naar Egypte gaat.
Met de dag raakt hij meer gegrepen
door iets. Wist ik maar waardoor.
Ambrose, ik heb geen zin om te gaan.
- Ik dacht dat je juist wel wilde.
- Ik heb het niet over vanavond.
Nou, zijn we zover?
Dan gaan we.
Kom mee.
- Het eten zal interessant zijn.
- Ze schenken goede bordeaux.
Darius, we kunnen de prinses
niet laten wachten. Blauw bloed.
Wederom heb ik dus moeten doden
voor jou, Victoria,
opdat jij weer mag gaan leven.
Want hier,
waar mysterieuze lijnen samenkomen,
vinden we de deur die de levenden
scheidt van de doden.
Juist ja.
Heeft hij voor zover bekend
in dit land familie?
Dat lijkt me onwaarschijnlijk.
Hoelang is hij al bij u in dienst?
Dat doet niet ter zake.
Val me niet in de rede, het is zo.
De papyrus is weg. Dat is m'n enige
zorg, dit onderzoek laat me koud.
Even voor de goede orde:
Er is wel een man zomaar vermoord.
Dat mag zo zijn,
maar ik ben zomaar bestolen.
Hoe gek het ook lijkt, dat laatste
is m'n grootste zorg, begrepen?
Zorg dat je de papyrus vindt,
die voert je naar de moordenaar.
Je hebt 24 uur.
Wie kon weten dat die papyrus
in uw bezit was?
Ledereen.
Dat ik 'm kocht, was niet geheim.
Hij kan alleen een paar absoluut
onschuldige geleerden interesseren.
Nee Trout, het gaat
om een gewone dief die verrast werd.
Die iemands schedel doorboort
met een gouden slang?
Dat is allesbehalve
een gewone dief, meneer.
- Wat wil je daar dan mee zeggen?
- Dat het vooropgezet was.
Door een man die weet
wat de papyrus waard is?
Niets of niemand ter wereld
kan ons nu nog tegenhouden.
Want in een bergketen
waar ooit farao's woonden,
heb ik een paleis gebouwd
onder de rotsen.
En daar wachten we tot het machtige
getijde een geheime deur onthult,
waarachter wij nieuw leven zullen vinden.
En nu, allen een goede reis.
Met jou, Victoria, veilig in je afgesloten
verblijf, rijden we naar Southampton.
Daarna het Kanaal, en dan de volle zee.
Kom, Vulnavia, we vertrekken.
Lieve Victoria, wat 'n gelukkige tijden
waren het waar ik nu aan terugdenk.
Het duurt niet lang meer, liefste,
voor we ons doel bereiken.
Levend en ademhalend zullen we
weer in elkaars armen liggen.
In Egypte zal ik de sleutel vinden
tot het levenselixer.
1 juni, op zee met bestemming Egypte.
Ik neem drie druppels levenselixer in.
De flesjes zijn bijna leeg.
Als ik in Egypte faal,
is het met me gedaan.
"Ontwaak, zieke.
Gij hebt geslapen."
"Ze hebben uw hoofd opgericht
naar de einder. Verschijn."
"Gij staat in uw recht tegen hen
die u kwaad wilden berokkenen."
Een van m'n favoriete stukken
uit het Dodenboek.
Hij slaat op het goddelijke leven
en de wedergeboorte.
Buitengewoon toepasselijk.
Onze reis is begonnen, Vulnavia.
Hoe kort ook, onze tijd aan boord
zal te lang lijken, dat weet ik,
zo graag willen we
in Egypte aankomen
en de toebereidselen voltooien
waarmee ik vele jaren terug begon.
In deze berg,
aangegeven op deze papyrus,
aan het eind van gangen die ooit
naar een verborgen faraograf leidden,
bevindt zich de sleutel
tot wederopstanding en het leven.
Ik ga die ontcijferen.
Niets, maar dan ook niets
kan mij nog tegenhouden.
Ik ga het Victoria vertellen,
veilig voor ogen van nieuwsgierigen.
Het is nog maar drie korte weken
tot die glorieuze dag.
Hoe bepaal je
het voornaamste punt op de aarde?
Rotsen slijten en vallen uiteen.
Zand verandert dagelijks, met het uur.
Rivieren stromen en veranderen van loop.
Topografisch gezien is de wereld
constant in beweging. Maar de hemel...
De hemel is de enige constante.
Waar leiden al die theorieën van je
eigenlijk toe?
Ze zijn niet van mij alleen.
Oude beschavingen wisten dit ook
en deden er hun voordeel mee.
Waarom allemaal?
Voor de terugkeer van de levenskracht.
Het zijn niet mijn theorieën,
ze zijn 3000 jaar oud.
Ik zal je iets enorms laten zien.
Waar is dat model van de berg?
- In het ruim.
- Dan komt 't morgen.
Maar zo doe ik geen oog dicht.
Ik moet het vanavond nog weten.
Ik haal 't.
Heb je er met anderen over gepraat?
Natuurlijk niet.
Ik verbied je om wie dan ook
te vertellen over dit gesprek.
Waarschijnlijk een van deze.
Even zien.
Nee, niet hierin.
Heel wat anders dan wat ik zoek.
Het zou daarin kunnen zitten, meneer.
Leeg, neem ik aan.
Jammer.
Dat is zo te zien de goede.
Dank u wel. Ik hou u
niet langer van uw werk.
- Ik wil u best even...
- Ik red het alleen.
- Zoals u wilt.
- Bedankt. Goedenavond.
Wat krijgen we nou?
- Biederbeck?
- Ja, kapitein.
Het spijt me, ik heb slecht nieuws.
We kunnen geen spoor
van uw vriend vinden.
Dat is dan jammer.
Niets aan te doen.
Ik ben ***
dat de kans bestaat dat...
het al te lang heeft geduurd.
Dus herneemt u onze normale koers?
Lieve hemel, nee.
Ik wil alles in het werk stellen
om hem te vinden.
We blijven desnoods tot donker zoeken.
U zei dat er geen hoop meer is.
Het is al twee uur geleden.
Dit oponthoud is ondraaglijk.
Keert u alstublieft het schip.
Ik zeg u dat ik hier
over de navigatie van het schip ga.
Maar ik hou uw suggestie in gedachten.
- Kon hij goed zwemmen?
- Ik zou het niet weten.
Was hij niet...
Hoe zal ik 't zeggen?
Hij was toch niet aan de drank?
Hoe is hij er
in vredesnaam in gekomen?
De stakker
moet zich erin gedronken hebben.
Ik kom terug van vakantie
en ik tref dit hier aan.
Wat is dat dan?
"De Gloucester Sqash-moord."
"Square",
je handschrift is bijna onleesbaar.
"Bij aankomst vond ik
's mans lijk omringd door..."
- Ballen.
- Luister eens...
- Op de snookertafel.
- Op de wat?
"...ballen op de snookertafel."
"Oorzaak van z'n dood was kennelijk
een kleine gouden... slang"?
"...die z'n linkeroor in was gegaan,
en via het rechteroor
weer eruit was gekomen."
Het ene oor in en 't andere uit.
"De dood was blijkbaar direct ingetreden."
Briljant. Waarom heb je z'n baas
het land uit laten gaan?
Het was een netelige zaak,
de man deed moeilijk.
Ik ga nog veel moeilijker doen.
Weet je wel hoe laat het is?
- Na enen.
- Ik wacht al sinds negen uur.
Ik moest vannacht op pad.
- Waarheen?
- Hoe heet het daar? Fawley.
- Nog nooit van gehoord.
- Bij Southampton Water.
Daar was het lijk
van een man aangespoeld.
- Overboord gegaan?
- Zoiets.
Dergelijke dingen vallen
onder de plaatselijke politie.
Deze man zat in een fles.
- Hoe zeg je?
- Hij zat in een fles.
Van glas was die.
Ruim twee meter lang.
Met kurk?
Op Egypte en onze aankomst hier.
M'n complimenten, Vulnavia.
Je hebt een wonder verricht
met de plaatselijke vis.
Maar we mogen niet talmen.
Terwijl Victoria veilig slaapt,
moeten we ons naar de grotten reppen
en nagaan wat de tijd gewrocht heeft
sinds de vorige maal dat ik daar was.
Kijk, Vulnavia.
Alles is nog precies zoals het was.
Een beetje opknappen,
een verfje hier en daar,
en het is of we weer thuis zijn.
De lichten.
Muziek, Vulnavia.
Een lied om het te vieren.
Onthul de band.
- We zoeken een gevaarlijke gek.
- Nou, gevaarlijk ben ik.
Beseft u wel dat het zaterdagmiddag is?
We wilden u graag
onder vier ogen spreken.
We waarderen 't dat u
zo snel kon komen, Mr...?
Lombardo. Ik kon niet anders
met die politiewagen bij m'n club.
Wat een inbreuk.
En nog wel op zaterdagmiddag.
Het gaat om een nogal netelige zaak.
We hebben 'n lijk gevonden.
- Was u er een kwijt? Van wie?
- Van Ambrose.
- De man die overboord...
- O, die.
Als het om de verzekering gaat,
dan is het nog te vroeg.
Het is duidelijk dat hij zat was.
We zijn momenteel ongenegen
wie ook in de zaak te betrekken.
Maar er zijn sterke aanwijzingen
dat hij is vermoord.
- Vermoord?
- Koudgemaakt.
Ja, ik begrijp het.
Overboord gegooid.
- Kende u hem?
- Niet persoonlijk, maar via m'n werk.
Hij was vaak in 't Midden-Oosten.
Hij was archeoloog.
Altijd overal in wroeten.
Net als jullie.
Een simpele vraag misschien,
maar stond er op de passagierslijst
niet een heel raar iemand?
Het waren allemaal rare snuiters.
Ik overdrijf wat.
Ik zou niet zeggen buitengewoon raar.
Tamelijk raar.
Nou, was dat alles?
Voorlopig wel.
Mocht u iets te binnen schieten,
dan horen we 't graag.
Daar kunt u van op aan.
Er gaan altijd veel excentriekelingen mee.
- Vast en zeker.
- Er was een vrouw...
Dat vertel ik 'n andere keer wel.
Wat ze ook vragen,
we proberen ze te helpen.
- Sommigen willen een piano.
- Echt waar?
- Kan helpen wat de romantiek betreft.
- Zeker. We zijn u heel dankbaar.
De laatste reis wilde een man
een orgel hebben. Nou, ik ga.
Wilt u dat nog eens zeggen?
- Nou, ik ga.
- Nee, dat daarvoor.
- Over dat orgel?
- Dat, ja.
Zeker organist. Het meisje zei
dat het 'n bioscooporgel moest zijn.
- Welk meisje?
- Dat boekte.
Heette haar baas soms Phibes?
Nee, Smith.
Er zijn zo veel Smiths.
Smith, godzijdank.
Dat was een akelig moment, Trout.
- Dat meisje...
- Hou hem niet langer op.
- Hebt u die man gezien?
- Nee, alleen het meisje.
Ze was heel erg mooi en lang.
U zou haar leuk vinden.
Ze had iets aparts.
Ze was entertainer of zo.
Ze staan op de planken.
Hij wilde oefenen.
- Nam hij nog meer mee?
- Orgelmuziek, voor de Arabieren.
Levensgrote muzikantenpoppen,
en ze namen nog veel meer mee.
Van alles.
Ik heb de lijst op kantoor.
Ik wil die graag bekijken.
U hebt hem niet gezien?
Nee, alleen het meisje.
Zij regelde alles, betaalde en...
- Met cheque?
- Nee, contant.
- Een retour?
- Enkele reis.
Wie weet, komt hij niet meer terug.
Nee, het is Phibes.
En die komt altijd terug.
Je kent de zegswijze:
Maak een betere muizenval,
en de hele wereld klopt bij je aan.
Telkens als we een betere muizenval
maken, komt Phibes met 'n betere muis.
Wat krijgen we nou weer?
Niet door mijn toedoen, ***.
Is het niet een van uw...?
Hoe bedoel je "een van mijn"?
Pardon, ik was even ingedommeld.
- Wat is de reden dat u hier bent?
- Ik kom voor Mr Waverley.
Zal ik maar even weggaan?
- Ik ben Waverley.
- Dat is prachtig.
Wat 'n leuke man die me binnenliet.
Ik ben een Ambrose.
- Bent u...?
- Nicht van wijlen Harry.
We vonden het heel erg.
Het was vast 'n hele schok.
Zo dik waren we niet met elkaar, ***.
We zagen elkaar af en toe.
Het was een raadselachtige vent.
Kunt u ons iets vertellen
dat ons verder helpt, Miss...?
Had hij misschien vijanden gemaakt?
Dat lijkt me stug. Hij was meestal
de wereld aan het afreizen.
Maar toch zou het wel kunnen.
Vlak voor u binnenkwam, was ik
zo vrij deze kaart te bekijken.
Daar gaan ze beslist niet naartoe.
- Wie?
- Biederbeck en die anderen.
Kijk, hier.
Hier gaan ze vast heen.
- Waar is iedereen, verdorie?
- Mr Biederbeck, ik ben Hackett.
Ik had gezegd dat iedereen hier moest
blijven tot ik in het basiskamp was.
Nou?
Stewart en Baker wilden niet wachten.
Ze zijn naar de berg.
- Waarvoor?
- Ze werden ongeduldig.
- En Shavers?
- Die is hier ergens.
- Hackett.
- Kom mee.
- Waar naartoe?
- Blijf hier uitrusten.
Niemand moet alleen naar die berg
gaan. Geen mens weet wat erin zit.
Slaap verder, lieve Victoria,
want vorstelijke klauwen van
heilige vogels bewaken je rustplaats.
De dwazen die het wagen
binnen te dringen, wacht de dood.
Was het een lekker maal?
Weet je wel wat dit is?
Een geheime zaal, onttrokken aan
het oog zolang het water hoog staat.
Maar nu de maan
naar z'n zenit stijgt,
heeft het water zich teruggetrokken.
Het stroomt nu dieper,
misschien wel
in de onzichtbare Rivier des Levens.
Ergens daarachter, Vulnavia,
wacht de oplossing.
Welke farao van welke
vergeten dynastie rustte hier,
alvorens naar de boezem te glijden
van een stroom onder deze stenen,
en het eeuwige leven te vinden?
Een geheime ruimte
onder de sarcofaag,
groot genoeg voor Victoria.
Wat voor geheimen
zijn hier nog meer?
Een sleutel.
Een echte sleutel.
Wat ironisch en slim.
Als ik het slot vind waarin hij past,
heb ik de oplossing.
- Shavers, Baker, waar zijn jullie?
- Rechtdoor.
Wat doen jullie in vredesnaam?
We verkennen de boel.
- In opdracht van wie?
- Moesten we soms toestemming hebben?
Als je ouder bent,
zul je wat meer respect tonen.
Denk erom dat je
deel uitmaakt van mijn team.
En is dit ook uw berg?
- Zo zie ik het wel.
- Moeten we dat letterlijk opvatten?
Vat het op zoals je wilt,
maar ik voer het bevel.
Alle tochten worden door mij geleid,
is dat duidelijk?
We zijn niet bepaald amateurs.
Ontdekkingen hier vergen individuele
inspanningen en geestelijke vrijheid.
Ik duld hier geen fratsen. Ontdekkingen
worden gedaan door het hele team.
Vertel ons dan wat meer.
Waar dient dit allemaal toe?
Later.
- Nu niet.
- Alle informatie moet worden gedeeld.
- Natuurlijk, maar jullie...
- Het is dringend.
- Wat dan?
- Ik heb ook een ontdekkinkje gedaan
en ik denk dat je het moet zien.
- Je hoeft niet van streek te raken.
- Er is daarnet iemand vermoord.
Je zit niet aan de thee in Mayfair.
Dat hoef je mij niet te vertellen.
Aan de thee in Mayfair
ben ik nooit op lijken gestuit.
Vertrouw me dan toch.
Wat schiet ik daarmee op,
of eigenlijk wij?
Jij vertrouwt mij niet.
Wat wil je daarmee zeggen?
Je vertrouwt me niet
en wilt me niks vertellen.
Je bent zo veranderd.
Een mensenleven telt niet meer voor je.
- Heb ik dat ooit gezegd?
- Nee, ik zeg dat nu.
Je bent opeens zo gevoelloos.
- Vind je dat echt?
- Kan 't jou wat schelen wat ik vind?
Natuurlijk wel.
Het komt gewoon doordat...
- Ik kan het niet uitleggen.
- Wat weerhoudt je?
Het komt daardoor, hè?
Waarom is die berg
zo'n obsessie voor je?
Wat gebeurt daar?
Wat is ze prachtig, m'n lieve schat,
op weg naar haar laatste korte slaap
alvorens te ontwaken.
Ze zal rusten
waar niemand haar zal vinden.
Ik bescherm je, Victoria, tegen
degenen die ons willen ontdekken.
Ik ruim ze allemaal uit de weg,
één voor één.
Ja, zelfs Biederbeck in eigen persoon,
als het nodig is, liefste van me.
In deze geheime ruimte, gemaakt
door handwerkslieden millennia geleden,
zul jij rusten
als de prinses die je bent.
Want als de maan weer vol is,
zullen de wateren van de Nijl en
die van de zeeën elkaar ontmoeten,
en het leven zal in je aderen vloeien,
en de liefde in onze harten.
We hebben al genoeg problemen,
ga er niet nog meer veroorzaken.
Dat soort problemen
zijn me altijd welkom.
Ze is van Biederbeck.
- Wij allemaal toch?
- Sommigen meer dan anderen.
Als jullie niks te doen hebben,
laad dan die wagen uit.
Welke wagen?
Hacketts wagen.
- Ga maar lekker slapen.
- Nu weet ik nog niet wat je zoekt.
- Morgen.
- Nee, ik wil het nu weten.
Morgen.
Wat heeft dit
in vredesnaam te betekenen?
Je bent gek.
Je bent hartstikke gek.
In godsnaam, man, ik ga dood.
"Als muziek de liefde voedt,
speel voort."
"En een teveel ervan..."
Nee.
"Met een brood, onder de tak,"
"een dichtbundel en een glas bier..."
Dat is Omar Khayyam.
Ik zit erover in
of we de anderen zullen vinden.
- Denkt u te weten waar we zijn?
- Ik denk 't niet, ik weet 't.
- Volgens mij weet u het ook niet.
- Gedraag je, Trout.
Neem me niet kwalijk.
Ca"i"ro ligt...
daar.
En dat betekent
dat de Rode Zee daar is.
En daar, Trout...
- Engeland.
- Natuurlijk.
Maar hoe vinden we de berg waar
Biederbeck en Phibes naartoe zijn?
Soms baar jij me echt zorgen.
Dat vragen we gewoon iemand.
- Hier, bedoelt u?
- We vinden wel iemand.
- Daar is iemand.
- Waar zegt u?
Drie heuvels naar 't oosten.
Vooruit, start de tank.
- Hackett, ik heb je nodig.
- Wat is de bedoeling?
Baker en de werklui zijn al daar.
- Waarom met de wagen?
- Kom, stap in.
Achter een wand hebben we
een gouden sarcofaag gevonden.
Reeds zijn de ondergrondse wateren
begonnen te stijgen.
Ergens in dat labyrint van gangen
is een nieuwe rivier aan het ontstaan,
waar wij op zullen wegdrijven,
door poorten die ons
zullen worden geopenbaard, Vulnavia.
Poorten die slechts kunnen worden
geopend met de zilveren sleutel.
Kom, ik moet het Victoria meedelen.
De ellendelingen. Denken ze mij
m'n twee schatten te ontnemen?
Ik zal ze terugkrijgen.
Wie mij wil tegenhouden, zal sterven.
Het is een opmerkelijke vondst.
Dat hij wist waar ie was.
Hij vond 'm meteen.
- Dit moeten we vieren.
- Champagne?
Een sleutel.
Waarom een sleutel?
Ik weet het niet,
er zit hem aldoor al iets dwars.
Wie hebben we daar?
Stewart is terug.
Laat hem niet weggaan.
Ik kom zo.
Hij kan niet meer weg.
Toe, je moet meteen komen.
Laten we hem er maar vanaf halen.
Waarom? Ik begrijp het niet.
Wie pleegt nou zo'n bizarre moord?
Een man genaamd Phibes.
Anton Phibes.
Ze hebben jou van me afgenomen,
lieve Victoria.
Wees niet ***,
ik krijg je wel weer terug,
en zij zullen voor deze euveldaad
met hun leven boeten.
Hij heeft nu al vier man vermoord.
Onlangs.
Als we terug in de tijd gaan...
Ja, maar waarom?
Wat kan de reden erachter zijn?
Nou, Biederbeck?
De papyrus.
Als hij hem gestolen heeft,
dan hebben we hetzelfde doel.
Maar dat is onmogelijk.
We moeten terug
naar de beschaafde wereld.
Ja, vooral de jongedame.
Je hebt gelijk. Baker, breng
morgenochtend vroeg Diana weg.
- De rest kan later vertrekken.
- En uzelf?
Ik moet nog één ding doen.
- Als uw leven u lief is...
- Dat is de reden dat ik blijf.
Een bijzondere man.
Ik ken hem amper, maar
hij is vastberadener dan wie maar ook.
Arm kind. Wat ze moet hebben
doorgemaakt de afgelopen dagen.
Waarom heeft hij haar
in vredesnaam meegenomen?
Gek genoeg is zij volgens mij
de reden waarom hij hier is.
- Luister, Diana.
- Ik luister.
Jij bent alles voor me.
Toe lieveling,
dat weet je toch wel.
Ik vraag me af of ik
eigenlijk wel iets van je weet.
Ik kan niet meer vertellen.
Je zou het niet begrijpen.
- Die berg moet erachter zitten.
- Ja, maar dat is allemaal theorie.
We hebben
eigenlijk maar één zaal ontdekt,
maar 't leek
of er een wirwar van gangen is.
Alles wat ik nu in deze zaak doe,
raakt onze toekomst samen.
Als ik hierop moet afgaan,
ziet die er behoorlijk somber uit.
Dat is niet zo, echt waar.
- Ik moet alleen...
- Wat wilde je zeggen?
- Ik...
- Zeg het dan.
De komende paar uur zijn voor mij
van ongelooflijk groot belang.
Deze expeditie is niet waarom we
hier zijn, hè? Er is een andere reden.
We kunnen die berg
gewoon doorzoeken...
Daar is een gerechtelijk bevel
voor nodig, dat weet je.
Een berg doorzoeken mag zomaar niet.
Dit is Hyde Park niet.
Ik wil dat jij bij de sarcofaag slaapt.
Morgenochtend breng je Diana weg.
HENRY JAMES
THE TURN OF THE SCREW
Hoe zegt Shakespeare dat?
"Deez' onbewuste staat
maakt ons tot vreemde bedgenoten."
Maak je geen zorgen.
Weet je waar ik naar hunker?
- Waarnaar dan?
- Een lekker, stevig, warm...
glas melk.
- Zal ik 't voor u gaan halen?
- Nee, laat maar.
Lieve meid, bedien deze machine.
Wat gebeurt er?
Haal me eruit.
Eén ding weten we in elk geval.
Er kan weinig gebeuren in zo'n nacht.
HET ALEXANDRlË-KWARTET
Zij die je van mij hebben willen afnemen,
hebben daarvoor vreselijk moeten boeten.
Dit water, nu nog kalm,
is slechts gezichtsbedrog.
Want onder deze berg zal,
als maan en water samenwerken,
de geheime Rivier des Levens
aan de dag treden.
De sleutel.
Waar is de sleutel?
Wat is er?
Waar is Baker?
De arme stakker.
Zeker.
Hij heeft de sarcofaag weer,
maar ik heb de sleutel.
Phibes heeft de storm
als dekmantel gebruikt.
- Die was zijn werk.
- De Arabieren zijn weg.
Ik geef ze geen ongelijk.
Wij moeten ook weggaan.
- De wagen stond bij de berg.
- En de sarcofaag?
- Die is weg.
- Dat was te verwachten.
Wat hadden ze daar te zoeken?
Wie heeft de wagen daarheen gereden?
Waar is Baker?
Die heeft een zware nacht gehad.
Kom nou mee, Biederbeck.
- Ik blijf toch.
- Ik ben hier verantwoordelijk.
Moreel ben je misschien
verantwoordelijk, maar niet juridisch.
- Ik blijf.
- Niemand kan tegen Phibes op.
Hij heeft al 15 mensen vermoord.
De hoop van hem te winnen is vals.
Praat me niet van hoop, Trout.
Ik ben van plan te winnen.
Hackett, jij moet Diana nu wegbrengen.
Neem me niet kwalijk, heren,
ik wil nog even met haar praten.
Schat, kom je even met me mee?
- Leg haar koffer in de wagen.
- Kom, Trout, opbreken maar.
Ja, en die tenten
afbreken en ervandoor gaan.
Wat doen we met Baker?
Wat moeten we doen met z'n lichaam?
Welk lichaam? Z'n hoofd
moeten we netjes begraven.
Moet je horen.
Dat zijn de Schotse Fuseliers.
- Dan ben je trots een Brit te zijn.
- Hier helemaal, wat fantastisch.
Waarschijnlijk een woestijneenheid.
Britannia's mantel bedekt de halve aarde.
We moeten ze vertellen
over de anderen, dan zijn ze veilig.
Daar zit wat in.
Maar ik mag jou niet alleen laten.
Ik ga wel met u mee.
Nee, maar je hebt helemaal gelijk.
Een peloton van die lui
kan Phibes een lesje leren.
Hier blijven, ***.
Hij zal niets meer loslaten.
Waar is Diana?
Mijn god, Phibes heeft haar.
- Je bent kansloos.
- Hij maakt je af.
Ik ben anders.
Phibes kan mij niet de stuipen
op het lijf jagen. Laat me begaan.
O jee, hij is best wel een tikje tactloos.
Het is een kinkel.
Het is dat Miss Trowbridge... Kom mee.
Biederbeck, wacht.
Achter hem aan.
Eindelijk ontmoeten wij elkaar,
Biederbeck.
- Waar is ze?
- Ze wacht, zoals wij allen wachten.
Ik ben je spelletjes beu.
Jij verdient het te sterven.
Je kunt de doden
niet bedreigen met de dood, vriend.
Slechts met het leven,
het eeuwige leven.
- Daar gaat het je dus om: De sleutel.
- Mijn sleutel.
Ik zoek al jaren en jaren.
De tempel van Ibiscus,
de Rivier des Levens. Hij is van mij.
Dan sterft je geliefde, want alleen
de sleutel kan haar nu nog redden.
Je liegt. De sleutel
is essentieel voor de poorten.
Hij is essentieel voor de poorten,
maar ook voor het leven van jouw Diana.
En je hebt nog maar drie minuten
om hem te gebruiken.
Dus red nu jouw Diana.
Let op, lieve Victoria.
Terwijl de heilige wateren wegebben,
verschijnt de laatste openbaring:
De poorten naar de eeuwigheid.
Ga, Vulnavia,
en laat ons slachtoffer
onze toorn ten volle voelen.
Wat een verbijsterend ding.
Niet doen, Trout.
- Hoezo?
- Dat is z'n nagel.
We moeten een stormram hebben.
Je hebt zo weinig tijd, Biederbeck.
- Wat ben je voor monster?
- Eentje dat wint, beste vriend.
Het is jammer, in zekere zin.
We hebben zoveel met elkaar gemeen.
- Je slaat jezelf te hoog aan.
- Volgens mij niet.
Al jaren heb ik één vreselijke obsessie:
De Rivier des Levens te vinden,
die ooit gebruikt is
door de farao's van Egypte
en die zich bevindt achter die poorten.
Een rivier die nieuw leven geeft,
telkens en telkens weer.
- Wat denk je dat ik hier kom doen?
- Jij hebt genoeg tijd van leven.
Niet meer, Phibes. Het elixer dat
mij 100 jaar lang jeugd gaf, is op.
Dit flesje heeft me jaren geholpen
de tijd en de ouderdom te bestrijden.
- Maar nu niet meer.
- Hoelang? Hoeveel jaar?
Langer dan ik me herinner.
Te lang om 't nu los te laten.
Ik heb ook gezocht, Biederbeck,
niet voor mijzelf,
maar voor mijn Victoria.
Ik bied jou hetzelfde doel:
Het leven van je geliefde.
Maar maak voort.
Als de balk breekt, vriend...
Of het is een list.
Hoe kan ik jou vertrouwen?
Niet mij, maar de handwerkslieden
die deze zalen gebouwd hebben.
Als die poorten open zijn, loopt
het water uit Diana's bassin weg
en is ze vrij.
Red haar. Wees geen dwaas.
Weldra zal het te laat zijn.
- Voor wie?
- Voor ons allen.
En zeker voor Diana.
Met de seconde komt ze
dichter bij een vreselijke dood.
Kun jij die prijs betalen?
De sleutel.
- De duivel hale je, Phibes.
- De duivel hale mij?
Dat zal nog een behoorlijke poos duren.
Als Biederbeck daardoor ging
en behoorlijk hard liep...
Krijg nou wat.
Wacht even. Phibes moet er eerst uit,
anders zouden we...
Ja, ik denk dat ik het weet.
- We halen haar er wel uit.
- Phibes heeft gefaald, hè?
Nee, hij heeft gewonnen.
Kom mee, Trout.
Kom, Vulnavia, je taak is voltooid.
Voeg je bij ons aan de andere zijde.
Wat is dat?
Niets.
Wacht.
Ik smeek je, laat me meegaan.
Heb medelijden met me.
Wees niet ***.
Het is niet het einde van de wereld.
Ergens boven de regenboog
Vogels vliegen
Vogels vliegen boven de regenboog
Waarom ik niet?
Ondertiteling Visiontext: B Kriek
NL