Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hij was ijlend.
Maar hij vroeg naar jou.
Toon het hem.
Hij had niets bij, buiten dit...
en dit.
Ben je hier om me te doden?
Ik weet wat dit is.
Ik heb het eerder gezien.
Vele jaren geleden.
Het was van een man uit
een half vergeten droom.
Een man met een wilde fantasie.
Wat is de sterkste parasiet?
Een bacterie? Virus?
Een darmworm?
- Wat Mr Cobb wil zeggen...
Een gedachte.
Sterk en erg besmettelijk.
Eens een gedachte zich gevestigd heeft,
is het lastig te verwijderen.
Een gedachte, volledig gevormd
en begrepen, blijft.
Ergens hierbinnen.
- Zodat jij dat kan stelen?
In de droomtoestand is je bewustzijn verzwakt
en zijn je gedachten eenvoudig te stelen.
Dat noemt extractie.
Saito, wij kunnen uw bewustzijn trainen
zodat het weerstaat...
tegen de meest bedreven extractor.
Hoe kan dat?
- Omdat ik de meest bedreven ben.
Ik weet hoe ik je bewustzijn doorzoek.
Ik ken de knepen.
Ik kan ze zo leren dat zelfs als je slaapt,
je verdediging werkt.
Als u mijn hulp wilt,
moet u zich volledig openstellen.
Ik moet uw gedachten beter kennen
dan uw vrouw, therapeute of wie dan ook.
Dit is 'n droom en u bezit
een kluis vol geheimen.
Ik moet weten wat daarin zit.
Om dit te laten werken,
moet u me geheel toelaten.
Goedenavond nog, heren.
Ik overweeg jullie voorstel.
Hij weet het.
Wat is daarboven gaande?
Saito weet het.
Hij speelt met ons.
- Dat doet er niet toe.
Het lukt me, geloof me.
De info zit in die kluis.
Hij keer ernaar toen ik geheimen zei.
Wat doet zij hier?
Ga naar de kamer, ik zorg ervoor.
- Liefst. We zijn aan 't werk.
Overleef ik dat als ik spring?
Misschien met een zuivere duik.
Mal, wat doe je hier?
- Ik dacht dat je me miste.
Dat is ook zo.
Maar ik kan je niet meer vertrouwen.
Wat dan?
Dat lijkt Arthur z'n smaak.
De subject bestaat gedeeltelijk
uit na de oorlog Britse kunstenaars.
Ga alsjeblieft zitten.
Zeg me, hebben de kinderen me gemist?
Onvoorstelbaar veel.
Wat doe je?
- Een frisse neus halen.
Blijven zitten, Mal.
Verdorie.
Omdraaien.
- Het pistool, Dom.
Alsjeblieft.
En nu de enveloppe, Mr Cobb.
Heeft ze het vertelt?
Of wist je het al de hele tijd?
Ben je hier om me te bestelen
of slapen we eigenlijk?
Ik wil de naam van je opdrachtgever.
Bedreigen in een droom heeft geen nut.
Hangt af van wat je bedreigt.
Hem doden zou hem enkel wekken.
Maar pijn...
bevindt zich in het bewustzijn.
En kijkend naar de decoratie,
zitten we in jouw bewustzijn, Arthur.
Wat doe je, het is te vroeg.
- Ja, maar de droom stort in.
Ik probeer Saito nog langer
bewusteloos te houden.
We zijn er bijna.
Hij was erg dichtbij.
Overmeester hem!
Dit werkt niet. Wek hem.
Hij wordt niet wakker.
Geef hem de schok.
- Wat?
Duw hem erin.
Hij is bewusteloos.
Je bent voorbereid?
Niemand wist over dit appartement.
Hoe vond je het?
Het is erg moeilijk voor een man als u
om zulk liefdesnest geheim te houden...
zeker met een getrouwde vrouw.
- Zou ze nooit doen.
En hier zitten we.
Met een dilemma.
Zet er tempo achter.
Je hebt waarvoor je kwam.
- Dat is niet waar.
Je hield een belangrijk deel van
info achter, niet?
Je hield iets achter
omdat je ons door had.
De vraag is, waarom liet je ons dan toe?
- Voor een auditie.
Waarvoor?
- Doet er niet toe.
Je bent niet geschikt.
Ik heb elk stuk info uit je gehaald.
Maar je oplichting overduidelijk.
Dus ga maar weg.
Je begrijpt het niet, Mr Saito.
Het bedrijf waarvoor we werken,
duldt geen mislukking.
We zouden het geen twee dagen uitstaan.
Dan moeten we dit gemakkelijker doen.
Vertel ons wat je weet! Nu!
Ik haat dit tapijt.
De vlekken en versletenheid zijn typisch.
Maar het bestaat wel uit wol.
Maar momenteel lig ik op polyester.
Wat betekent dat ik niet op m'n
tapijt in m'n appartement ligt.
Je hebt je reputatie waargemaakt, Mr Cobb.
Ik droom nog steeds.
Hoe ging het?
- Niet goed.
Een droom in een droom?
Indrukwekkend.
Maar in mijn droom spelen we
volgens mijn regels.
Maar we zitten niet in jouw droom.
- Maar in mijn droom.
Hoe kon je dat tapijt verknoeien?
- Dat was mijn schuld niet.
Jij bent de architect.
- Hoe kon ik weten dat hij ging neerliggen.
Genoeg.
En jij, waar ging dat over?
- Ik had het onder controle.
Dat zag er niet zo uit.
Hier is geen tijd voor.
Ik stap uit in Kyoto.
- Hij gaat niet elke coupé bekijken.
Ik hou niet van treinen.
Ieder voor zich.
Hallo?
- Dag papa.
Hoi, papa.
- Hoe gaat het, jongens?
Goed.
- Het gaat wel.
Het gaat wel?
Wie zegt dat? Jij, James?
- Ja.
Wanneer kom je naar huis?
Dat kan ik niet, lieverd.
Niet voor een tijdje, weet je nog?
- Waarom?
Ik zei al dat ik weg ben voor mijn werk.
Oma zegt dat je nooit terugkomt.
Phillipa, ben jij dat?
Geef me oma eens.
Ze schudt van nee.
Hopelijk heeft ze het mis.
Papa?
- Ja, James?
Is mama bij jou?
Dit hebben we besproken.
Mama is niet meer hier.
Waar?
- Zo is het genoeg.
Ik stuur wat geschenkjes met opa mee.
En wees braaf...
Ons transport staat op het dak.
Ben je in orde?
- Ja, waarom?
Mal die opduikt in een droom.
Sorry van je been.
Blijft eenmalig.
Het wordt erger, hè?
- Je krijgt maar één verontschuldiging.
Waar is Nash?
- Niet opgedaagd. Wachten?
Nee, we moesten Saito's uitbreidingsplannen
al twee uur geleden bij Cobol Engineering inleveren.
Ze weten dat het mislukt is.
Tijd om te verdwijnen.
Waar ga je heen?
- Buenos Aires.
Misschien een job vinden
als alles kalm is. Jij?
Amerika.
- Doe ze daar de groeten.
Hij heeft je verraden.
Hij kwam smeken voor z'n leven.
Ik geef jou het genoegen.
Zo ga ik er niet mee om.
Wat ga je met hem doen?
- Niets.
Maar dat kan ik niet zeggen
van Cobol Engineering.
Wat wilt u van ons?
Inplanting.
Is het mogelijk?
- Natuurlijk niet.
Als je een gedachte kan stelen,
waarom kan je dan geen inplanten?
Dit ben ik die een gedachte inplant.
Stel ik zeg: 'Denk niet aan olifanten'.
Waar denk je aan?
- Olifanten.
Maar het is niet jouw gedachte,
omdat je weet dat ik je dat gaf.
Het bewustzijn van het subject kan
altijd achter de oorsprong komen.
Pure fantasie is onmogelijk te faken.
- Nietwaar.
Kan je het?
- Geeft u mij een keuze?
Want ik kan zelf een manier vinden
om met Cobol af te handelen.
Dan geef ik je een keus.
Dan kies ik om te weg te gaan.
Zeg de bemanning je bestemming.
Mr Cobb.
Zou u graag naar huis willen?
Naar Amerika. Naar je kinderen.
Dat kan niemand fiksen.
Net zoals inplanting.
- Kom, Cobb.
Hoe ingewikkeld is de gedachte?
- Eenvoudig genoeg.
Geen enkel gedachte is eenvoudig
als je het moet inplanten.
Mijn hoofdconcurrentie is een oude, zieke man.
Zijn zoon zal spoedig het bedrijf erven.
Ik wil dat hij beslist om
z'n vaders imperium te splitsen.
Cobb, ga er niet op in.
- Wacht even.
Als ik het zou of zelfs kon doen,
wil ik zekerheid.
Hoe kan ik je vertrouwen?
- Weet je niet.
Maar ik kan het wel.
Ga je een loopje met het lot nemen...
of een word je een oude man?
Gevuld met spijt...
wachtend op een eenzame dood.
Stel uw team samen.
En kies uw mensen verstandiger uit.
Ik weet hoe graag je naar huis wil.
Maar dit is onmogelijk.
- Toch wel.
Je moet enkel diep genoeg gaan.
- Dat weet je niet.
Ik heb het eerder gedaan.
Bij wie?
Waarom gaan we naar Parijs?
We hebben een nieuwe architect nodig.
Je haatte je kantoor altijd, hè?
Geen ruimte om te denken daar.
Is het veilig dat je hier bent?
Uitwisseling tussen Frankrijk en Amerika
is een bureaucratische nachtmerrie, weet je.
Ze zouden in jouw geval wel
een manier vinden.
Ik heb dit bij voor de kinderen.
Als je de kans hebt.
Je doet meer dan de ordinaire knuffelbeer
om hen te overtuigen dat ze nog een vader hebben.
Ik doe wat ik van jou geleerd heb.
Daar zat stelen niet bij.
Je leerde me om gedachten te navigeren.
Maar na wat er is gebeurd...
waren er niet erg veel legale manieren.
Wat doe je hier, Dom?
Ik vond een manier naar huis.
Een baan voor erg machtige mensen.
Mensen die mijn aanklachten
voorgoed kunnen doen verdwijnen.
Maar ik heb je hulp nodig.
Je bent hier voor één van m'n beste studenten.
Je weet wat ik aanbied.
Ik laat hen beslissen.
Geld.
- Niet enkel dat. Dat weet je nog.
Een mogelijkheid tot het bouwen van
kathedralen, steden...
dingen die niet kunnen bestaan
in de realiteit.
Dus je laat die iemand je volgen in je droom.
Ze gaan niet de droom binnen.
Ze ontwerpen enkel de lagen.
Ontwerp het zelf.
Mal laat het me niet toe.
Keer terug naar de realiteit, Dom.
Alsjeblieft.
- De realiteit.
Die kinderen, jouw kleinkinderen,
wachten op de terugkeer van hun vader.
En met deze laatste baan lukt dat.
Ik zou hier niet zijn, als het anders kon.
Ik heb een architect nodig,
die zo goed is als ik.
Ik ken iemand beter.
Ariadne.
Dit is Mr Cobb.
Aangenaam.
- Mr Cobb heeft een job aanbieding.
Een stageplaats?
- Niet precies.
Ik heb een test voor je.
Ga je me eerst niets over vertellen?
Voordat ik de baan uitleg,
moet ik weten of je geschikt bent.
Waarom?
- Het is niet echt legaal.
Twee minuten voor een dolhof
dat op te lossen is in één minuut.
Stop.
Opnieuw.
Stop.
Je moet beter doen.
Dat is al beter.
We gebruiken maar een fractie van ons
bewustzijn als we wakker zijn.
Als we slapen, kan ons bewustzijn alles.
- Zoals?
Stel dat je een gebouw ontwerpt.
Je ontwerpt elk aspect.
Soms maakt het zichzelf. Snap je?
Ja, alsof ik het ontdek.
- Zuivere fantasie.
In een droom doet ons bewustzijn dat constant.
We ontwerpen en zien
onze wereld tegelijkertijd.
Ons bewustzijn doet dat zo goed,
dat we het niet eens merken.
Daardoor kunnen wij daar tussenin komen.
Hoe?
- Door je over het ontwerpen te vertellen.
Jouw taak is: De droomwereld ontwerpen.
Wij brengen de subject in die droom...
en zij vullen die met hun onderbewustzijn.
Hoe kan ik ooit genoeg details hebben,
zodat ze het als realiteit zien?
Dromen voelen echt aan, toch?
We ervaren het pas als vreemd
als we wakker worden.
Je herinnert je nooit het
begin van een droom.
Je valt er altijd midden in, toch?
- Ja, klopt.
Hoe kwamen we hier terecht?
- We kwamen van...
Denk er over na, Ariadne,
hoe kwam je hier terecht?
Waar ben je?
Dromen we?
- Je ligt te slapen in het atelier.
Dit is je eerste les in deeldromen.
Als dit een droom is,
waarom worden we dan niet...
Omdat het nooit gewoon een droom is.
Het glas in je gezicht doet pijn.
Het voelt echt aan als je droomt.
Het leger ontwierp dit
daarom als trainingsprogramma.
Soldaten schoten en wurgden elkaar
en werden dan wakker.
Wat is de rol van de architect?
Iemand moet de dromen ontwerpen.
Geef ons nog vijf minuten.
- Vijf minuten?
We hebben minstens een uur gepraat.
Je bewustzijn gaat sneller in een droom.
Daarom lijkt de tijd trager.
Vijf minuten hier, is een uur in de droom.
Eens kijken wat je kan in vijf minuten.
Dit is de basislaag. De boekenwinkel,
een café en al de rest.
Wie zijn de mensen?
- Projecties van mijn onderbewustzijn.
Van jou?
Jij bent de dromer, jij ontwierp de wereld.
Ik ben de subject, mijn bewustzijn bevolkt het.
Je kan er letterlijk mee praten.
Zo extract je informatie.
Hoe doe je het anders?
Door iets veilig te creëren zoals een bankkluis.
Het bewustzijn vult het automatisch
met informatie dat het beschermt.
Begrepen?
- En dan breek jij in en steelt het?
Ik dacht dat dromen om het visuele ging,
maar het gaat meer om het gevoel.
Maar wat gebeurt er als je
met de zwaartekracht knoeit?
Dat is nog al iets, hè?
- Inderdaad.
Waarom kijken ze zo?
Mijn onderbewustzijn voelt dat
iemand anders deze wereld ontwerpt.
Hoe meer je verandert,
hoe sneller ze dat convergeren.
Convergeren?
Ze voelen het vreemde aan.
Net zoals witte bloedcellen
reageren op een infectie.
Gaan ze ons aanvallen?
- Nee.
Enkel maar jou.
Dat is geweldig, maar oppassen
als je blijft dingen veranderen.
Zeg je onderbewustzijn eens
rustig aan te doen.
Dat kan ik niet commanderen.
Erg indrukwekkend.
Ik ken deze brug.
Deze plek bestaat echt?
- Ja, ik neem hem elke dag naar school.
Nooit herinneringen aan iets nemen.
Altijd nieuwe dingen fantaseren.
Je moet toch van iets beginnen dat je kent.
Enkel details.
Een lantaarn of telefooncel.
Nooit hele gebieden.
Waarom niet?
Daardoor verlies je zeer snel het
verschil tussen wat echt en niet echt is.
Is dat met jou gebeurd?
- Dit heeft niets met mij te maken.
Moet ik daarom je dromen ontwerpen?
Blijf van haar af. Achteruit.
Blijf van haar af. Mal!
Maak me wakker.
- Mal, nee!
Maak me wakker.
Je bent in orde.
Waarom werd ik niet wakker?
Er was nog tijd over.
Enkel als je sterft, word je wakker.
Ze heeft een totem nodig.
- Wat?
Een totem is een klein...
Nogal een onderbewustzijn heb je daar.
Ze is echt charmant.
Je hebt Mrs Cobb ontmoet.
- Is dat zijn vrouw?
Ja. Een totem. Je hebt een
klein voorwerp nodig met gewicht.
Iets dat je altijd bij je kan hebben.
- Zoals een munt?
Nee, iets unieker.
Dit is een verzwaarde dobbelsteen.
Nee, dan verliest het zijn bedoeling.
Enkel ik ken de juiste balans.
Zo weet je als jij naar jouw totem kijkt,
dat je niet in iemands droom verkeert.
Als je niet kan zien wat er gaande is,
of als je dat niet wil...
dan heeft Cobb problemen die
hij probeert te begraven.
Ik ga niet zomaar mijn bewustzijn
openstellen voor zo iemand.
Ze komt terug.
Ze leert het erg snel.
Realiteit gaat niet meer genoeg
zijn voor haar. Als ze terugkomt...
Laat haar dan doolhoven ontwerpen.
- Wat ga jij doen?
Bezoekje aan Eames brengen.
- Hij zit in Mombassa.
Dat is de achtertuin van Colob.
- Risico dat nodig is.
Er zijn voldoende dieven.
- Dat heb ik niet nodig.
Maar een vervalser.
Wrijf zoveel als je wil,
kweken doen ze toch niet.
Dat weet je nooit.
Laat me je iets te drinken halen.
Jij trakteert.
Je spelling is er niet beter op geworden.
Hoe is je handschrift?
- Vervormbaar.
Inplanting. Voor je zegt dat
het onmogelijk is...
Nee, het is mogelijk,
enkel verdomd moeilijk.
Arthur zegt steeds dat het onmogelijk is.
Werk je nog steeds met die blaaskaak?
- Hij is goed in wat hij doet.
De beste, geweldige fantasie.
- Niet zoals jij.
Als je wilt inplanten, heb je fantasie nodig.
Vraagje, heb je het ooit eerder gedaan?
- Geprobeerd.
De gedachte was geplaatst,
maar het pakte niet.
Ging je niet diep genoeg?
- Het gaat niet alleen om de diepte.
Je hebt de simpelste versie nodig
van de gedachte.
Als je het natuurlijk wil laten groeien.
Welke gedachte heb je nodig?
De erfenis van een groot bedrijf
om z'n vaders imperium neer te halen.
Daar heb je politieke motivaties.
Dat maakt alles erg moeilijk.
Je moet bij de basis beginnen.
- En dat is?
De relatie met de vader.
Heb je een chemist?
- Nog niet.
Er is een man hier, Yusuf...
die zijn eigen versie van
de componenten maakt.
Breng me bij hem.
- Eerst je schaduwman kwijtspelen.
Man aan de bar.
- Cobol Engineering.
Willen ze me dood of in leven?
Geen idee.
Dat zien we als hij begint te schieten.
We spreken beneden af in 'n half uur.
- Terug hier.
Dat verwachten ze niet.
Freddy Simons?
Ben jij dat?
Blijkbaar niet.
Nu droom je niet, hè?
Eén koffie. Koffie.
Wilt u een lift, Mr Cobb?
Wat doet u hier in Mombassa?
- M'n investering beschermen.
Zo schud jij dus iemand af?
- Andere man.
Cobb zei al dat je terugkwam.
Ik probeerde van niet.
- Er komt niets boven uit.
Het is...
pure fantasie.
We gaan kijken naar paradoxale architectuur.
Je moet wat knepen leren,
om je drie lagen wil ontwerpen.
Pardon.
- Wat soort knepen?
In een droom kan je valsspelen
in de architectuur tot onmogelijke vormen...
zodat je gesloten kringen kunt maken.
Zoals de Onmogelijke Trappen.
Die eeuwig rond gaat.
Zie je?
Paradox.
Zulke gesloten kringen helpen je
bij de grenzen van het ontwerpen.
Hoe groot zijn die lagen?
- Alles van een gebouw tot een stad.
Maar ze moeten ingewikkeld genoeg zijn,
zodat we ons van de projecties kunnen verbergen.
Zoals een doolhof?
- Inderdaad.
Hoe beter het doolhof...
Hoe langer het duurt voordat
de projecties ons te pakken krijgen?
Precies.
Mijn onderbewustzijn blijkt lief.
Ze worden nog dreigend.
Niemand laat graag met zich knoeien.
Cobb kan niet meer ontwerpen, hè?
Geen idee of hij kan, maar hij wil niet.
Hij vindt het veiliger als hij
de doorgangen niet kent.
Waarom?
- Zegt hij niet.
Maar het gaat denk ik om Mal.
- Zijn ex vrouw?
Nee, niet zijn ex.
- Zijn ze nog samen?
Nee.
Ze is dood.
Wat je daar ziet is slechts een projectie.
Hoe was ze?
- Ze was leuk.
Je zoekt een chemist om componenten
te maken voor een job.
En mee in de droom te gaan.
- Wil ik dat echt?
Je moet precies de componenten
naar onze noden aanduiden.
En die zijn?
- Grote diepte.
Een droom in een droom?
Twee lagen.
Drie.
- Onmogelijk.
Te veel dromen geeft onstabiliteit.
- Het is mogelijk.
Je moet enkel een sedatief hebben.
- Nee, een erg krachtig sedatief.
Hoeveel teamleden zijn er?
- Vijf.
Zes.
De enige manier om te weten of
het je gelukt is, is als ik mee ga.
Er is geen plaats voor toeristen, Mr Saito.
Deze keer blijkbaar wel.
Dit is een goede beginplek.
Ik gebruik het elke dag.
Waarvoor?
- Laat het me je tonen.
Of misschien wil je het niet zien.
Na jou.
Tien... twaalf aan elkaar verbonden.
Elke dag om de droom te delen.
Kijk, erg stabiel.
Hoelang dromen ze zo?
- Drie tot vier uren. Elke dag.
Hoeveel dromen?
- Met dit component, 40 uur per dag.
Waarom doen ze dit?
- Vertel het hen, Mr Cobb.
Na een tijd is dat de enige manier
dat je kan dromen.
Kan jij dat nog, Mr Cobb?
- Komen ze hier elke dag slapen?
Nee.
Ze komen hier om wakker te worden.
Hun droom is hun realiteit geworden.
Wie ben jij om dat tegen te spreken?
Eens kijken wat je kan.
Je weet hoe je me kan vinden.
Je weet wat je moet doen.
Erg scherp, hè?
Alles in orde, Mr Cobb?
Ja.
Alles goed.
Robert Fischer. Ze hebben
morgen een ontmoeting.
Wat is het probleem met hem?
Gaat je niet aan.
Mr Saito, dit is niet
een typisch spionage ding.
Je vraagt mij om inplanting.
Je begrijpt de ernst daarvan?
Het zaad dat we in zijn bewustzijn planten,
groeit tot 'n gedachte.
Dat zal hem definiëren.
Het verandert wellicht zijn karakter.
Wij zijn het laatste bedrijf staande
voor hun monopolie positie.
We kunnen niet langer concurreren.
Binnenkort zullen ze de controle hebben over de
energievoorraad van de halve wereld.
Ze worden een soort nieuwe supermacht.
De wereld heeft het nodig dat
Robert Fischer zich bedenkt.
Dat is waar wij in het spel komen.
Hoe is Robert Fischer zijn relatie met zijn vader?
Vrij ingewikkeld volgens de geruchten.
Werken, gebaseerd op geruchten, gaat niet.
Kan je me toegang geven tot deze man?
Browning.
Je moet hem zien als de rechterhand
en peetvader van Fischer junior.
Het zou mogelijk moeten zijn,
als ik de juiste referenties heb.
Referenties zijn mijn specialiteit, Mr Saito.
Ik zie geen andere manier.
Mr Browning, Maurice Fischer
zijn beleid was altijd politiek vermijden.
Prima, zullen we uw bezorgdheid
rechtstreeks met Maurice bespreken?
Dat is niet nodig.
- Nee, we doen het wel.
Hoe gaat het met hem?
Ik wil hem niet onnodig storen, maar...
Hou hem buiten.
Doe het.
Doet nooit... wat ik zeg.
Laat het liggen.
Dat moet een kostbare herinnering zijn.
Ik zette het naast z'n bed.
Hij had het niet eens door.
We moeten praten over het testament.
- Niet nu.
Niet nu.
- Het is...
De gieren cirkelen al.
Hoe zieker Maurice Fischer wordt,
hoe sterker Peter Browning wordt.
En ik heb Browning geobserveerd.
Ik bestudeerde zijn uiterlijk voorkomen,
en manier van doen enzovoort.
In de eerste laag van de droom kan
ik me voordoen als Browning.
En het voorstel doen aan
Fischer z'n bewustzijn.
Als we hem een laag dieper brengen,
zou zijn eigen projectie van Browning...
de gedachte moeten geven.
- Dus hij geeft zichzelf de gedachte?
Precies.
De enige manier dat het pakt.
Hij moet het zelf genereren.
Ik ben onder de indruk.
Jouw waardering is altijd gewaardeerd.
Dank je, Arthur.
Ging je er alleen in?
- Nee, enkel wat experimenten.
Ik had niet door dat iemand er was.
Ja, ik werkte eigenlijk aan mijn totem.
- Laat me eens kijken.
Dus je bent aan de leer.
Een elegante oplossing om
de realiteit op te sporen.
Was het jouw idee?
- Nee, eigenlijk van Mal.
Deze was van haar.
Ze liet het tollen in een droom...
waar het blijft ronddraaien.
Arthur vertelde me dat ze dood is.
Hoe gaat het met de doolhoven?
Iedere laag is verbonden aan 't deel
van het onderbewustzijn van het subject...
die we proberen binnen te komen.
De onderste laag een ziekenhuis
waar Fischer bij zijn vader komt.
Eigenlijk heb ik een vraag over deze opstelling.
Nee, laat me geen details zien.
Geen van de dromers kent de opstelling.
Waarom is dat zo belangrijk?
Als ieder van ons z'n projecties meeneemt,
mogen die de details niet kennen.
In het geval jij Mal meeneemt?
Je kunt haar niet buiten laten, hè?
Juist.
- Jij kan niet ontwerpen...
want dan kent zij de opstelling
en kan ze de hele operatie saboteren.
Cobb, weten de anderen dat?
- Nee, dat weten ze niet.
Je moet ze waarschuwen als het erger wordt.
Niemand zei dat het erger wordt.
Ik moet thuis geraken.
Dat is het enige wat telt nu.
Waarom kun je niet naar huis?
Omdat ze denken dat ik haar vermoord heb.
Dank je.
- Waarvoor?
Om me niet te vragen of dat waar is.
'Ik zal het imperium van m'n vader splitsen.'
Een gedachte dat Robert
zelf schijnt te verwerpen.
Daarom moeten we het diep planten.
Het onderbewustzijn wordt
gemotiveerd door emoties, toch?
We moeten manieren vinden om dit
om te zetten in 'n emotioneel concept.
Hoe doe je dat met 'n zakelijk aanbod?
- Dat zoeken we uit.
Robert zijn relatie met zijn vader
is op z'n minst gestrest.
Daar kunnen we wat mee.
We kunnen voorstellen z'n bedrijf te splitsen,
als wraak op z'n oude man.
Nee, positieve emoties
wint het altijd van negatieve emotie.
We hebben allemaal behoefte
aan verzoening, catharsis.
Robert Fischer moet een positieve emotie geven.
Probeer dit:
'Mijn vader wil dat ik zelf ontwikkel,
in plaats van in zijn voetsporen te treden.'
Dat zou kunnen werken.
- Zou kunnen?
Het moet beter dan 'zou kunnen'.
- Dank je voor je bijdrage Arthur.
Sorry dat ik wat specificiteit wil.
Specificiteit.
Daar draait inplanting niet om.
Als we in zijn bewustzijn zitten...
moeten we werken met wat we vinden.
In de bovenste laag openen we
de relatie met zijn vader.
'Ik zal niet in m'n vaders voetsporen treden.'
In de laag eronder voeden we die gedachte.
'Ik zal iets voor mezelf ontwikkelen.'
Tegen de tijd dat we de onderste laag
bereiken, brengen we het grote geschut.
'Mijn vader wil niet dat ik zoals hem wordt.'?
- Precies.
In de derde laag zullen de dromen
instorten bij de kleinste stoornis.
Verdoving, om te slapen.
Stabiel genoeg voor drie lagen dromen.
Door een extreem sterk sedatief.
Goedenacht.
De component geeft een goede
verbinding tussen de dromers.
Eigenlijk versnelt het de hersenfunctie.
- Dat geeft meer tijd in elke laag.
De hersenfunctie in de droom zal
twintig keer meer zijn dan normaal.
Als je een droom binnengaat in die droom...
dan is het effect groter.
Drie dromen, dat is dan tien uur.
Wiskunde was niet mijn beste vak.
Hoeveel tijd is dat?
Een week in de eerste laag.
Zes maanden in de tweede laag.
In de derde laag...
- Tien jaar.
Wie zou tien jaar in een droom
vast willen zitten?
Hangt af van de droom.
- Hoe komen we er nadien uit?
Heb je niets eleganter
dan een schot in je hoofd?
Een schok.
Wat is een schok?
- Dit is een schok.
Het gevoel dat je valt
zodat je wakker wordt.
Zullen we de schok voelen
met zo'n sterk sedatief?
Dat is het slimme gedeelte.
Ik laat het binnenoor voorbereid...
op die manier, hoe diep je ook slaapt,
zal je de val nog voelen. Of een duwtje.
De schok moet tegelijkertijd op
alle drie de lagen.
Met de muziek aftellen.
Hij heeft geen operaties gepland of
tandartsafspraken. Niets.
Ook geen knie operatie?
- Niets.
Niets waarvoor ze hem moeten verdoven.
We hebben minstens tien uur nodig.
De vlucht van Sydney naar Los Angeles.
Eén van de langste ter wereld.
Hij neemt die om de twee weken.
Dan heeft hij een privé vliegtuig.
Niet als ze een onverwacht
onderhoud moeten doen.
Dan moet het een 747 zijn.
- Waarom?
In een 747 zit de piloot bovenop.
De eerste klas in de neus...
zodat niemand er doorheen loopt.
Maar je moet heel die coupé afhuren
en de stewardess omkopen.
Ik heb de luchtvaartmaatschappij gekocht.
Het leek netter.
Blijkbaar hebben we onze tien uur.
Ariadne, uitstekend werk trouwens.
Je weet wat je moet doen.
Weet je nog dat je me vroeg om te trouwen?
Natuurlijk.
Je zei dat je droomde.
Dat we samen oud zouden worden.
En dat kunnen we.
Je hoort hier niet te komen.
Ik wilde zien wat voor experimenten je deed.
Dit heeft niets met jou te maken.
Dit heeft alles met mij te doen,
je hebt me gevraagd dromen met je te delen.
Niet deze.
Dit zijn mijn dromen.
Waarom doe je dit jezelf aan?
Het is de enige manier
waarop ik nog kan dromen.
Waarom is het zo belangrijk om te dromen?
In mijn dromen zijn we nog samen.
Dit zijn niet gewoon dromen.
Dit zijn herinneringen.
Jij zei nooit herinneringen te gebruiken.
Dat weet ik.
Je probeert om haar in leven te houden.
Je kan haar niet loslaten.
Je begrijpt het niet.
Dit zijn momenten waar ik spijt van heb,
herinneringen die ik moet veranderen.
Wat is daar beneden
waar je spijt van hebt?
Er is maar één ding dat je
over mij moet begrijpen.
Dit is jouw huis?
Van mij en Mal, ja.
Waar is zij?
Ze is al weg.
Dat is mijn zoon, James.
Hij graaft naar iets, misschien een worm.
Dat is Phillipa.
Ik wil ze graag roepen,
zodat ze zich omdraaien...
zodat ik die mooie gezichtjes zie.
Maar het is al te laat.
Het is nu of nooit, Dom.
En ik panikeerde.
Ik besefte dat ik spijt zou hebben...
waardoor ik hun gezicht nog
één keer moest zien.
Phillipa en James, naar binnen.
- Maar dat moment is gepasseerd.
Wat ik ook doe,
ik kan niks aan dit moment veranderen.
Ik sta op het punt ze te roepen...
en dan lopen ze weg.
Ik krijg hun gezichten nooit meer te zien.
Ik moet naar huis.
Naar de echte wereld.
Wat kom jij hier doen?
Mijn naam is...
- Ik weet wie je bent.
Wat kom je hier doen?
Ik probeer het enkel te begrijpen.
Hoe kan je het begrijpen?
Weet je wat het is om een geliefde te zijn?
Om de helft van een geheel te zijn?
Nee.
Ik vertel je een raadsel.
Je wacht op een trein.
Een trein die je ver weg neemt.
Je hoopt waar deze trein je heen brengt.
Maar je weet het niet zeker.
Maar het maakt niet uit.
Maar waarom niet?
Omdat we samen zullen zijn.
Hoe kon je haar hierheen brengen, Dom?
- Wat is dit voor plek?
De hotelkamer waar we ons jubileum vierde.
Wat is hier gebeurd?
Je had het beloofd!
Je moet hier nog even blijven.
Je zei dat we samen zullen zijn.
Dat we samen oud werden!
Ik kom terug voor je.
Dat beloof ik.
Denk je dat je gewoon een gevangenis
van herinneringen kan bouwen...
om haar in op te sluiten?
Denk je werkelijk dat
dat haar in bedwang houdt?
Het is tijd. Maurice Fischer
is net overleden in Sydney.
Wanneer is de begrafenis?
Donderdag. In LA.
Robert zal de doodskist dinsdag vergezellen.
We moeten opschieten.
- Ja.
Ik ga met je mee.
Nee, ik beloofde het Miles.
Je team heeft iemand nodig,
die begrijpt wat je problemen zijn.
Ik hoef het niet te zijn, maar dan moet je
Arthur laten zien wat ik zojuist zag.
Voorzie een extra stoel op het vliegtuig.
Als ik in dat vliegtuig stap,
en je niet aan onze afspraak houdt...
ga ik nadien voor de rest
van mijn leven de gevangenis in.
Voltooi de job.
Ik doe één telefoontje vanuit
het vliegtuig...
en je geraakt moeiteloos het land binnen.
Ja, sorry.
Pardon, maar dit is van u, denk ik.
Je liet het vast vallen.
Wilt u iets te drinken?
Water, alstublieft.
- Ik ook.
Dank u.
Ik zag het toevallig, maar
bent u familie van dé Maurice Fischer?
Ja, hij was mijn vader.
Hij was een zeer inspirerend man.
Gecondoleerd met uw verlies.
Alsjeblieft.
- Dank u wel.
Op je vader.
Dat hij in vrede mag rusten.
Kon je niet plassen voor de verdoving?
- Sorry.
Veel gratis champagne, maar gaat niet pissen?
- Grappig.
In dit weer neemt hij zeker een taxi.
Hé, klootzak. Wat doe je?
Wegwezen.
Ik moet inhaken. Taxi!
Wat doe je?
- Sorry, ik dacht dat hij vrij was.
Dat is hij niet.
- Misschien kunnen we hem delen?
Misschien niet, kunt u hier stoppen...
Geweldig.
Kom op.
Er zit hier 500 dollar in,
mijn portefeuille is meer waard.
Dus, op zijn minst kan je me eruit laten.
Ik ben *** dat...
Bedek hem.
Wat is er gaande?
Dit zat niet in het ontwerp.
Cobb?
Cobb?
Schiet hem neer.
Ben je in orde?
Ja, ik voel me prima.
Fischer ook, of hij moet wagenziek worden.
Saito?
Breng Fischer naar achter.
Breng hem achterin.
Is hij stervende?
- Ik weet het niet.
Waar zat jij?
- Een trein versperde onze weg.
Waarom zet je daar een trein?
- Dat deed ik niet.
Waar kwam hij dan vandaan?
- Waarom was die hinderlaag er?
Dit waren getrainde projecties.
- Dat klopt.
Hoe kan dat nou?
Fischer liet een extractor zijn onderbewustzijn
leren om zich te verdedigen.
Zijn onderbewustzijn is gewapend.
Dat zat niet in m'n onderzoek.
Waarom niet?
- Rustig aan.
Zeg dat niet. Dit was jouw taak.
Jouw verantwoordelijkheid.
Je had Fischer grondig moeten onderzoeken.
We zijn niet voorbereid, voor zulk geweld.
Dit hebben we al eerder meegemaakt.
We moeten goed opletten...
en dan komt het goed.
- Dit hoorde niet bij het plan. Hij sterft!
Ik verlos hem uit zijn ellende.
- Niet doen.
Rustig, ik maak hem enkel wakker.
Nee, daar word hij niet wakker van.
- Hoezo?
Als we sterven in een droom,
worden we wakker.
Nee, niet met zo'n sterk sedatief.
Wat gebeurt er als wij hier sterven?
- Dan komen we in limbo.
Serieus?
- Limbo?
Onafgemaakte droomruimte.
- En wat is er daar dan?
Slechts onbewerkte oneindige dromen,
er is helemaal niks daar.
Enkel hetgeen wat achtergelaten werd,
door iemand die er eerder gevangen zat.
Dat is in ons geval enkel jij.
Hoe lang kunnen we daar vastzitten?
- Je kan niet ontsnappen tot het sedatief...
Hoe lang?
- Jaren, decennia, misschien wel voor altijd.
Vraag het aan hem, hij is er geweest.
- Breng Saito naar boven.
Geweldig.
Je bent bedankt.
We zitten in Fischer's onderbewustzijn vast,
die vecht met zijn eigen leger...
en als ze ons doden, blijven we verloren in limbo,
totdat onze hersenen verschrompeld zijn.
Voorzichtig met zijn hoofd.
Dus je wist van de risico's
en vertelde het ons niet?
Ja, maar ik wist niet dat we met zoveel
wapens te maken zouden krijgen.
Je had het recht niet.
- Dit is de enige manier voor drie lagen.
En jij wist het en ging ermee akkoord.
- Ik vertrouwde hem.
Ja? Zou hij de helft van zijn geld geven?
- Nee.
Al zijn geld.
Hij zei dat hij het eerder gedaan had.
- Eerder gedaan? Met Mal?
Want dat werkte uitstekend.
- Heeft het niks mee te maken.
Ik deed wat moest, om terug
bij mijn kinderen te komen.
Je leidde ons een oorlog in,
zonder een uitweg?
Er is een uitweg.
We gaan verder met ons werk...
en zo snel mogelijk. We gaan eruit
door de schok. Net als altijd.
Vergeet het maar.
Hier doe ik niet aan mee.
Fischer's beveiliging omsingeld deze plek.
De vlucht is een week hier.
Dus we worden hier sowieso gedood.
Dat garandeer ik je.
We moeten wel verder doen.
En zo snel mogelijk.
Neerwaarts is de enige voorwaarts.
Bereid jezelf voor.
Jij, kom op, laten we ze wakker maken.
Ik ben verzekerd met tien miljoen
tegen ontvoering, erg simpel zo.
Zwijgen.
Nee, in je vaders kantoor onder
de boekenplank is een persoonlijke kluis.
We willen de combinatie weten.
Ik weet niks van een kluis.
- Dat betekent niet dat je de combinatie niet weet.
Zeg het ons.
Geen idee.
We hebben gezag die je wel kent.
- Ja, wie dan?
Deze kost dus 500 dollar?
- Wat zit er in?
Geld, bankkaarten, identiteit.
En dit.
Bruikbaar?
Misschien.
- Je bent aan de beurt. Je hebt één uur.
Een uur?
Ik zou de hele nacht hebben
om deze te doen.
Het was niet de bedoeling dat Saito
in zijn borst geschoten zou worden.
Je hebt een uur. Breng ons iets nuttigs.
Alsjeblieft.
Wat was dat?
Je gezag.
Oom Peter.
Laat ze ermee stoppen.
De combinatie.
- Ik weet het niet.
Waarom zegt Browning van wel?
Geen idee. Laat me met hem praten.
Ik zal het uitzoeken.
Je hebt één uur.
Begin maar met praten.
Ben je in orde?
Die klootzakken bedreigen me
nu al twee dagen.
Ze hebben toegang tot het kantoor van
je vader, en ze willen de kluis openen.
Ze dachten dat ik de combinatie kende,
maar ik weet het niet.
Ik ook niet.
Wat?
Maurice vertelde me dat als hij zou sterven,
jij als enige hem kan openen.
Nee, hij heeft me nooit een
combinatie gegeven.
Misschien wel.
Misschien wist je niet dat het
een combinatie was.
Wat dan?
- Geen idee, een combinatie van...
nummers, gebaseerd op je
ervaringen met Maurice.
We hadden niet erg veel
betekenisvolle ervaringen samen.
Misschien toen je moeder stierf.
Toen m'n moeder stierf, zei hij me:
'Robert, er valt niets meer te zeggen.'
Hij was van streek door emoties.
- Ik was elf jaar.
Hoe gaat het met hem?
- Hij heeft veel pijn.
Op de lagere lagen zal de pijn minder zijn.
- En als hij sterft?
In het ergste geval, als hij wakker wordt,
is zijn bewustzijn volledig weg.
Cobb, ik hou me nog steeds aan de afspraak.
Dat waardeer ik, Saito...
maar als je wakker wordt, weet
je niet meer dat er een afspraak was.
Limbo zal je realiteit worden.
Je zal daar zolang verloren zijn,
dat je een oude man wordt.
Gevuld met spijt.
- Wachtend op een eenzame dood?
Nee, ik kom terug...
zodat we terug samen jong zijn.
Ademen.
Die mensen gaan ons afmaken,
als we de combinatie niet geven.
Ze willen gewoon losgeld.
- Ik heb ze gehoord.
Ze gaan ons in dat busje zetten
en in de rivier rijden.
Wat zit er in de kluis?
- Iets voor jou.
Maurice zei altijd dat het iets
ergs waardevols was.
Een testament.
- Dat testament ligt niet daar.
Die jij bedoelt is een oude.
Dit is een nieuwere.
Het splitst het bedrijf.
En het einde betekenen van het imperium
zoals we het kennen.
Mijn erfenis vernietigen?
Waarom zou hij zoiets voorstellen?
Ik weet het simpelweg niet.
Hij hield van je, Robert.
Op zijn eigen manier.
- Op zijn manier.
Aan het einde,
riep hij me bij zijn sterfbed.
Hij kon nauwelijks praten.
Maar toch deed hij zijn best
om mij een laatste iets te zeggen.
Hij kwam dichtbij
en ik verstond maar één woord:
'Teleurgesteld.'
Wanneer zat jij in limbo?
Je hebt de rest misschien overtuigd,
maar ze weten de waarheid niet.
Welke waarheid?
- De waarheid dat je op elk moment...
een trein door de muur kan laten rijden.
De waarheid dat Mal in je
onderbewustzijn doordringt.
En dat als we dieper gaan bij Fischer,
we ook dieper bij jou gaan.
En ik weet niet of we het leuk vinden,
wat we gaan vinden.
Wij werkten samen, we onderzochten
het concept van een droom in een droom.
Ik wou altijd maar dieper gaan.
Verder.
Ik snapte niks van het concept,
dat uren daar in jaren konden veranderen.
We zaten zo diep gevangen,
als toen we...
aanspoelden aan de kust,
ons onderbewustzijn...
de realiteit uit het oog verloren.
We schiepen een wereld.
Dat hebben we jaren gedaan.
Onze eigen wereld.
Hoe lang heb je er gezeten?
- Ongeveer vijftig jaar.
Hoe kon je dat volhouden?
In het begin was er niets slecht aan.
Wetende dat het allemaal niet echt was.
Uiteindelijk kon ik zo niet leven.
En zij?
Ze had iets buitengesloten,
ergens diep binnen in haar.
De waarheid dat ze eens wist
maar koos te vergeten.
Limbo werd haar realiteit.
Wat gebeurde er toen je wakker werd?
Om wakker te worden na decennia.
Oude zielen die terug jong werden.
Ik wist dat er iets mis was met haar.
Maar ze wilde het niet toegeven.
Uiteindelijk vertelde ze me de waarheid.
Ze was bezeten door een gedachte.
Een heel eenvoudige gedachte,
die alles veranderde.
Dat onze wereld niet echt was.
Dat ze wakker moest worden
om terug te keren naar de realiteit.
Om terug naar huis te kunnen,
moesten we zelfmoord plegen.
Hoe zit het met je kinderen?
- Ze dacht dat het projecties waren.
Dat onze echte kinderen op ons aan het
wachten waren, ergens daar boven.
Ik ben hun moeder.
- Kalmeer.
Denk je niet dat ik het verschil zie?
Als dit mijn droom is,
waarom kan ik het dat niet controleren?
Omdat je niet weet dat je droomt!
Ze was er zeker van. Ik niks kon doen.
Hoeveel ik ook smeekte of pleitte.
Ze wilde het doen, maar ze kon het
niet alleen, ze hield teveel van mij.
Ze bedacht een plan voor ons jubileum.
Schatje, wat ben je aan het doen?
- Ga met me mee.
Kom terug naar binnen.
Vooruit.
Nee.
Ik ga springen en jij gaat met me mee.
Nee, dat doe ik niet.
Luister naar me.
Als je springt, word je niet wakker,
weet je nog?
Dan ga je dood.
Kom terug naar binnen.
Dan kunnen we praten.
- We hebben genoeg gepraat.
Mal.
Stap op de rand, en dan praten we.
Laten we er over praten.
Ik vraag je om een loopje
met het lot te nemen.
Nee, schatje...
dat kan ik niet,
je weet dat ik dat niet kan.
Denk eens aan onze kinderen.
Aan James, en Phillipa.
Als ik zonder jou ga,
nemen ze hen toch weg.
Wat bedoel je?
- Ik heb 'n brief naar m'n advocaat gestuurd.
Uitleggend hoe ik vrees voor m'n veiligheid.
Hoe je me bedreigd hebt met de dood.
Waarom heb je dat gedaan?
- Ik hou van je, Dom.
Waarom zou je me dat aandoen?
- Je schuldgevoel van 'n keuze wegnemen.
We gaan naar huis,
naar onze echte kinderen.
Nee, Mal, luister naar me.
Mal, kijk me aan, alsjeblieft.
Je wacht op een trein.
- Doe dit niet!
Een trein die je ver weg neemt.
James en Phillipa wachten op ons.
- Je hoopt waar deze trein je heen brengt.
Maar je weet het niet zeker.
- Kijk me aan!
Maar het maakt niet uit.
- Verdomme.
Omdat we samen zullen zijn.
- Kijk me aan.
Mal, nee!
Ze was gezond verklaard door
drie verschillende psychiaters.
Dat maakte het voor mij onmogelijk,
om de verklaren hoe gek ze was.
Wat ga je doen?
Het is nu of nooit, Cobb.
Oké, laten we gaan.
Ik liet m'n kinderen achter,
en zoek sindsdien een manier terug.
Je schuldgevoel definieert haar.
Dat maakt haar sterker.
Maar jij bent niet verantwoordelijk voor
de gedachte dat haar vernietigd heeft.
Als we hierin willen slagen...
moet je jezelf vergeven
en je zult haar moeten confronteren.
Je moet dat niet alleen doen.
- Nee.
Ik doe het voor de anderen, want ze
beseffen niet welk risico ze genomen hebben.
We moeten weg hier.
- De tijd is voorbij.
Ik weet geen combinatie.
Toch niet dat ik weet.
Er staat nu iemand in je vaders kantoor,
en die wacht op de combinatie.
Geef me de eerste zes cijfers,
die in je opkomen.
Ik weet het gewoon niet.
- Nu!
Ik zei nu!
Vijf, twee, acht, vier, negen, een.
Je gaat beter mogen doen.
Doe ze een zak om.
We gaan een ritje maken.
We zijn levend meer waard.
*** je me?
Wat heb je?
Zijn relatie met zijn vader is
erger dan we dachten.
En hoe helpt dat ons?
- Een grotere catharsis.
Hoe gaan we het doen?
- Ik ben ermee bezig.
Denk sneller.
De projecties komen snel dichterbij.
We moeten hier wegwezen,
voordat ze straks binnenvallen.
Durf wat stoutmoediger te dromen.
We moeten zijn wrok verplaatsen van
zijn vader naar zijn peetvader.
Ga je zijn enige positieve relatie kapotmaken?
Nee, we herstellen de relatie met zijn vader,
door het verraad van z'n peetvader te tonen.
We moeten Fischer infeite
meer geld vragen dan Saito.
De beveiliging wordt erger als we dieper gaan.
- Ik denk als Mr Charles te gaan.
Wie is Mr Charles?
- Slecht idee.
Als we naar het hotel gaan,
zal Fischer's beveiliging ons aanvallen.
Ik ga als Mr Charles, zoals eerder.
- Heb je dat eerder gedaan?
Ja, en het werkte niet. De subject
besefte dat hij droomde...
en zijn onderbewustzijn vernietigde ons.
- Geweldig dus, hè?
We hebben een afleidingsmanoeuvre nodig.
- Daarvoor heb ik een dame in gedachte.
Luister, rij voorzichtig.
Het gaat er daar ruw aan toegaan.
Spring niet te snel,
we krijgen maar één kans op die schok.
Ik laat de muziek spelen.
De rest is aan jullie.
Zijn jullie er klaar voor?
- Klaar.
Slaapwel.
Verveel ik je?
Ik vertelde je mijn verhaal.
Je vond het blijkbaar maar niets.
Ik heb nogal veel aan mijn hoofd.
Daar gaat Mr Charles.
Mr Fischer, toch?
Leuk je weer eens te zien.
Rod Green, van marketing.
En jij moet...?
- Vertrekken.
Voor als je je verveelt.
Ze heeft je afgewezen, tenzij haar
nummer echt bestaat uit zes cijfers.
Toffe manier om vrienden te maken,
als iemand je portefeuille steelt.
Verdomme, die koste...
- 500 dollar, toch?
Maak je geen zorgen.
Mijn mensen regelen het al.
Wie of wat is Mr Charles?
Het is een tactische zet om Mr Fischer
tegen zijn onderbewustzijn te keren.
Waarom keur je het af?
Dat betekent dat hij hem moet
vertellen dat hij droomt.
Dat geeft veel aandacht aan ons.
Zei Cobb niet om dat nooit te doen?
Nu zie je hoeveel Cobb zelf dingen doet,
waarvan hij zegt nooit te doen.
Mr Saito, mag ik u even storen?
- Neem me niet kwalijk, maar...
U ziet er goed uit.
- Vermakelijk, Mr Eames.
Turbulentie in het vliegtuig?
- Nee, veel dichterbij.
Yusuf zijn rijgedrag.
Sorry, maar wie was u ook alweer?
- Rod Green van marketing.
Maar dat klopt niet, hè?
Mijn naam is Mr Charles,
dat weet je toch nog wel?
Ik ben hoofd van uw beveiliging hier.
Stap uit op 'n andere verdieping.
Blijf doorgaan.
Dump de portefeuille.
De beveiliging vindt hem wel.
We moeten Mr Cobb meer tijd geven.
Beveiliging.
Werk je voor het hotel?
Ik ben gespecialiseerd in een
specifieke soort van beveiliging.
Onderbewustzijnbeveiliging.
- Heeft u het over dromen?
Heeft u het over extractie?
- Ik ben hier om je te beschermen.
Mr Fischer, ik ben hier om u te beschermen
tegen ongewenste toegang van je bewustzijn...
via uw dromen.
Je bent hier niet veilig.
Ze komen je halen.
Vreemd weer, hè?
Voel je dat?
Wat is er aan de hand?
- Cobb toont Fischer...
de bijzonderheid van de droom.
Fischer laat zijn onderbewustzijn naar
de dromer zoeken. Naar mij.
Snel, kus me.
Ze kijken nog steeds naar ons.
Ja, het was het proberen waard.
We moeten hier weg.
Voel je dat? Dit is waar je voor
bent getraind, Mr Fischer.
Let op het vreemde weer.
Hoe de zwaartekracht verandert.
Niks daarvan is realiteit.
Je zit in een droom.
De eenvoudigste manier om dat te testen,
is te herinneren hoe je in het hotel aankwam.
Ja, ik...
- Ademen, herinner je training.
Je moet aanvaarden dat je in een droom zit
en ik je kom beschermen.
Ga verder.
Ze zijn niet echt?
- Nee.
Ik ben een verdediging van je onderbewustzijn.
Ik kom je beschermen tegen extractie.
En ik geloof dat dit nu aan de hand is.
Kun je me hier weghalen?
- Meteen, volg mij.
Jezus, wat doe je?
Ze zijn gestuurd om je te ontvoeren.
Als je mijn hulp wilt, moet je rustig blijven.
Ik heb uw hulp nodig.
Als dit een droom is, pleeg ik
zelfmoord om wakker te worden.
Dat zou ik niet doen.
Ik geloof dat ze u verdoofd hebben.
Het kan zijn dat u niet wakker word.
Je geraakt in een verdere droomtoestand.
Je weet waar ik het over heb.
Herinner je de training.
Herinner je wat ik tegen je zei.
Geef me het pistool.
Deze kamer ligt onder de 528?
- Ja.
Denk na, Mr Fischer.
Wat herinner je je van voor deze droom?
Er werd veel geschoten.
Het regende.
Oom Peter.
We zijn ontvoerd.
- Waar hielden ze jullie?
In een busje.
- Dat verklaard de zwaartekracht veranderingen.
Je zit nu in het busje.
Ga door.
Het had iets te doen met een kluis.
Waarom is het zo moeilijk om te herinneren?
Je onthoudt nooit een droom.
Dat kost jaren oefening.
Jij en Browning zijn in deze droom getrokken
omdat ze iets stelen uit je bewustzijn.
Focus en herinner wat dat is.
Wat is het, Mr Fischer? Denk.
- Een combinatie.
Ze vroegen me om de eerste zes cijfers
die bij me opkwamen.
Ze proberen om de nummers uit je
onderbewustzijn te trekken.
Dat kan van alles betekenen.
We zitten in een hotel nu.
We moeten hotelkamers proberen.
Wat was dat nummer?
Probeer het te herinneren.
Dit is heel belangrijk.
Vijf, twee...
Het was een lang nummer.
- Da 's goed genoeg, we beginnen daar.
De vijfde verdieping.
Gebruik je een timer?
- Nee, ik moet het zelf inschatten.
Als jullie slapen in 528,
wacht ik Yusuf 's schok.
Hoe weet je wanneer?
- Zijn muziek waarschuwt me.
En als het busje het hek van de brug raakt.
Dat is feilloos.
Dan hebben we een mooie gelijktijdige schok.
Als het te snel is, worden we niet wakker.
Als het te laat is,
kan hij ons niet meer laten vallen.
Waarom niet?
- Omdat het busje dan in vrije val is.
Hij kan je niet laten vallen zonder zwaartekracht.
- Juist.
Ze horen bij mij.
Mr Charles.
- Weet je wat dat is, Mr Fischer?
Ze probeerden je te verdoven.
- Ik ben toch al verdoofd?
Nogmaals.
- Dus een droom in een droom?
Ik zie dat je veranderd bent.
- Wat?
Sorry, ik vergiste me
met iemand anders.
Vast een goed uitziende kerel.
Dat is een projectie van Fischer.
We volgen hem en kijken hoe hij zich gedraagt.
- Waarom?
Het vertelt ons of Fischer iets door heeft.
Oom Peter?
- Je zei dat jullie samen ontvoerd waren.
Nee, ze hadden hem al. Ze martelden hem.
- En zag je dat?
De ontvoerders werkten voor jou?
- Robert...
Probeer je die kluis open te krijgen
voor het nieuwere testament?
Het bedrijf is mijn hele leven.
Ik laat je het niet vernietigen.
Ik ga mijn erfgoed niet vergooien,
waarom zou ik?
Ik kon je niet in je vaders
voetstappen laten gaan.
Wat?
- Dat testament is zijn laatste belediging.
Hij daagde je uit zelf iets op
te bouwen voor jezelf...
door te vertellen dat je zijn
prestaties niet waardig bent.
Dat hij teleurgesteld was?
- Ja, het spijt me.
Hij heeft ongelijk, jij kan
dat beter dan hij ooit deed.
Mr Fischer, hij liegt.
Hoe weet je dat?
- Ik ben kenner.
Hij verbergt iets en we
moeten uitzoeken wat dat is.
Ik wil dat jij hetzelfde met hem doet
als hij met jou zou doen.
Zoek in zijn onderbewustzijn hetgeen
wat hij niet wil dat jij weet.
Hij is verdoofd.
Wiens onderbewustzijn gaan we nu in?
In die van Fischers.
We vertelden dat het Browning was,
zodat hij deel van ons team is.
Hij gaat ons helpen in zijn eigen
onderbewustzijn te breken.
De beveiliging komt eraan.
- En ik geef ze een mooie achtervolging.
Als je maar terug bent voor de schok.
- Slaapwel, Mr Eames.
Ben je in orde?
Ben je er klaar voor?
- Ja, ik ben klaar.
Cobb?
Wat is daar beneden?
De waarheid die Fischer moet leren.
Ik bedoel, wat is daar beneden voor jou?
Heb je dat gezien?
Eames, dit is jouw droom,
lok de beveiliging daar weg.
Wie leid Fischer naar binnen?
- Niet ik.
Als ik de route ken, worden we ontdekt.
Ik heb de plaats ontworpen.
- Nee, jij gaat met mij.
Ik kan het doen.
Breng hem naar de bovenste verdieping.
Fischer, jij gaat met hem mee.
En jij?
Hou dit aan.
Ik blijf de hele tijd luisteren.
De ramen boven zijn groot genoeg om je te
beschermen van die zuidelijke toren, zie je dat?
Jij gaat niet mee?
Als je de waarheid over je vader wil,
zal je zelf in Brownings hoofd moeten.
Laten we gaan, Fischer.
Alarm.
Ik hoop dat je klaar bent.
Nee, het is te vroeg.
Cobb, *** je dat?
Ik hoorde het twintig minuten geleden al.
Ik dacht dat het de wind was.
- Ik *** het. Het is muziek.
Dus wat doen we?
- We gaan snel.
Yusuf's sprong duurt tien seconden.
Dat geeft Arthur drie minuten.
Dat geeft ons hoeveel?
- Zestig minuten.
Lukt hen die route in een uur?
- Ze moeten nog op 't terras geraken.
Dan hebben ze een nieuwe,
directere route nodig.
Het is ontworpen als een doolhof.
Er moeten andere toegangen zijn
die doorheen het doolhof gaan.
Heeft Eames iets toegevoegd?
- Kan ik dat wel zeggen? Als Mal dat ontdekt...
Hier is geen tijd voor.
Heeft hij iets toegevoegd?
Een paradox doorheen het doolhof.
- Leg ze dat uit.
Saito.
- Zeg het maar.
Paradox.
Wat was dat?
- De schok.
Cobb, hebben we het gemist?
- Ja we hebben het gemist.
Kon niemand over een strand dromen?
Wat doen we nu?
- De klus afmaken voor de volgende schok.
Welke volgende schok?
- Als het busje het water raakt.
Hoe laat ik je vallen zonder zwaartekracht?
Arthur heeft nog twee minuten.
Wij ongeveer twintig.
Gaat het?
Er is iets mis, ze komen onze kant op.
Ze weten iets.
Zorg voor wat meer tijd.
Tegenover ons is de bankkluis.
Heeft die ook ramen?
- Anders zou het geen kluis zijn.
Eens kijken wat Fischer vindt.
Zijn deze projecties van zijn onderbewustzijn?
- Ja.
Vernietig je dat gedeelte?
- Nee, het zijn enkel projecties.
Je bent veilig maar schiet op.
Er is een heel leger op komst.
Ik ben binnen.
Er is daar iemand.
- Fischer, het is een val.
Nog even langer.
Nee, ze is niet echt.
Hoe weet je dat?
- Ze is maar een projectie.
Fischer is echt.
Eames, onmiddellijk naar de kluis.
Wat is er gebeurd?
- Mal heeft Fischer vermoord.
Ik kon haar niet neerschieten.
Reanimeren heeft geen zin.
Zijn bewustzijn zit al gevangen.
Het is voorbij.
Dan hebben we dus gefaald?
- We zijn klaar.
Sorry.
Ik ben niet degene die terug
moet naar z'n familie.
Jammer, ik had graag het vervolg gekend.
Ik was zeker dat we dit hadden.
Ik zet de springstof.
Er is nog een andere manier.
We moeten Fischer gewoon
daar beneden volgen.
Niet genoeg tijd.
- Nee, er zal genoeg tijd zijn.
En we zullen hem vinden.
En zodra Arthur zijn muziek begint...
gebruik je de defibrillator
om hem te reanimeren.
We geven hem zijn eigen schok.
Je brengt hem daarbinnen en zodra de
muziek stopt, blaas je het ziekenhuis op...
en gaan we bij elke schok
elke laag omhoog.
Het is het proberen waard.
En Saito kan de wacht houden
terwijl ik de springstof plaats.
Saito redt het nooit, toch?
- We moeten dit proberen.
Ga. Als je niet terug bent bij
de schok ga ik zonder jullie.
Ze heeft gelijk.
Kan je het aan? Mal zal er zijn.
- Ik weet waar ik haar kan vinden.
Ze heeft Fischer.
- Hoe weet je dat?
Ze wil dat ik hem achterna kom.
Ze wil dat ik bij haar beneden ben.
Gaat het?
Dit is jouw wereld?
- Geweest.
Hier zal ze zijn.
Let op Fischer terwijl ik springstof plaats.
Geen plaats voor toeristen, toch?
Doe niet idioot.
Heb jij dit alles gebouwd?
Het is verbazingwekkend.
We hebben jaren lang gebouwd.
We begonnen met herinneringen.
Deze kant op.
Dit was onze buurt.
Plaatsen uit ons verleden.
Ons eerste appartement.
Toen in dat gebouw daar.
Toen ze zwanger werd,
werd dat ons thuis.
En dit alles heb je gebouwd
uit herinneringen?
Ik zei toch dat we tijd zat hadden.
Wat is dat?
Het huis waar Mal opgroeide.
- Zou ze daar zijn?
Kom op.
We wilden beide in een huis wonen
maar we hielden van dit soort gebouwen.
In de echte wereld moet je kiezen,
hier niet.
Hoe krijgen we Fischer terug?
- We moeten voor een schok zorgen.
Hoe dan?
Ik ga improviseren.
Er is iets dat je moet weten over mij.
Over inplanting.
Een gedachte is als een virus.
Erg sterk.
Erg besmettelijk. Uit elk zaadje
kan een idee volgroeien.
Ze kunnen groeien of definiëren...
of je vernietigen.
Zelfs de kleinste gedachte, zoals...
je wereld is niet echt.
De kleinste gedachte dat alles verandert.
Zo zeker van je wereld. Wat echt is.
Denk je dat hij dat is?
Of is hij net zo verloren als ik was?
Ik weet wat echt is.
Je hebt geen vreemde twijfels?
Voel je je niet achtervolgt, Dom?
Achterna gezeten door onbekende
bedrijven en de politie?
Zoals de projecties de dromer achtervolgen.
Geef het toe, je gelooft niet
meer in één realiteit.
Dus kies. Kies om hier te zijn.
Kies mij.
Je weet dat ik terugmoet naar onze
kinderen omdat jij ze achterliet.
Omdat jij ons hebt verlaten.
- Je hebt het mis.
Ik heb het niet mis.
- Je bent verward.
Onze kinderen zijn hier en je zou hun
gezichten terug willen zien, toch?
Ja, maar ik ga ze daarboven zien.
Daarboven? Luister naar jezelf.
Dit zijn onze kinderen.
Kijk maar.
James, Phillipa.
- Dat zijn niet mijn kinderen.
Je blijft jezelf dat vertellen
maar je gelooft het niet.
Nee, ik weet het.
- Wat als je het verkeerd hebt?
Wat als ik echt ben?
Je blijft jezelf vertellen wat je weet.
Maar wat geloof je?
Wat voel je?
Een schuldgevoel.
Ik voel een schuldgevoel, Mal.
Het maakt niet wat ik doe
of hoe hulpeloos ik ben...
hoe verward ook,
dat schuldgevoel is er altijd.
Die me doet herinneren aan de waarheid.
- Welke waarheid?
Dat de gedachte die aan je werkelijkheid
deed twijfelen van mij kwam.
Je plantte de gedachte in mijn bewustzijn?
Waar heeft zij het over?
De reden dat ik wist dat het mogelijk was,
is omdat ik het bij haar als eerste heb gedaan.
Ik heb het bij mijn vrouw gedaan.
- Waarom?
We waren hier verdwaald.
Dus moesten we ontsnappen.
Maar ze wou het niet aanvaarden.
Ze had iets buitengesloten,
ergens diep binnen in haar.
De waarheid dat ze eens wist
maar koos te vergeten.
Ze kon zich niet bevrijden.
Dus besloot ik er naar te zoeken.
Diep in haar bewustzijn
vond ik die geheime plek.
Ik heb ingebroken en plantte een gedachte.
Een simpel gedachte dat alles zou veranderen.
Dat haar wereld niet echt was.
En dat dood de enige uitweg was.
Je wacht op een trein.
Een trein die je ver weg neemt.
Je hoopt waar deze trein je heen brengt.
Maar je weet het niet zeker.
Maar het maakt niet uit.
Vertel me waarom.
Omdat we samen zullen zijn.
Ik had geen idee dat die gedachte
zou groeien als een tumor.
Zelfs nadat je terugkwam naar de realiteit.
Je bleef geloven dat je wereld niet echt was.
Dat de dood de enige uitweg was.
Mal, nee!
Dus je besmette m'n bewustzijn?
- Ik wilde je redden.
Je hebt me bedrogen?
Je kan je belofte nog nakomen.
We kunnen nog steeds bij elkaar zijn.
In deze wereld
die we samen hebben gemaakt.
We moeten Fischer halen.
Je mag hem niet hebben.
- Als ik hier blijft, laat je hem dan gaan?
Waar heb je het over?
Hij ligt op het terras.
- Kijk of hij nog leeft.
Cobb, dit kan je niet doen.
- Ga nu kijken.
Hij is hier. Er is tijd,
maar je moet nu komen.
Neem Fischer mee.
- Je kunt hier niet blijven om bij haar te zijn.
Dat doe ik ook niet.
Saito is ondertussen dood,
wat betekent dat hij hier ergens is.
Ik moet hem vinden.
Ik kan niet meer bij haar blijven
omdat ze niet bestaat.
Ik ben de enige waarin je nog gelooft.
Dat wens ik meer dan wat ook...
maar ik kan je niet meer voorstellen
met al je complexiteit, volkomenheid...
en al je onvolkomenheid.
Gaat het?
- Kijk naar jezelf.
Je bent slechts een schim
van m'n echte vrouw.
Je bent het beste wat ik kon doen.
Maar je bent niet goed genoeg.
Wat doe je?
Improviseren.
Nee, nee.
Naar de kluis. Ga.
Ik was teleu... teleu...
- Ik weet het, papa.
Ik weet dat je teleurgesteld bent.
Dat ik niet zoals jou kon zijn.
Nee, ik was teleurgesteld...
omdat je dat probeerde te zijn.
Dat is de schok.
Je moet nu gaan.
Vindt Saito en breng hem terug.
- Doe ik.
Weet je nog dat je me vroeg om te trouwen?
- Ja.
Je zei dat je droomde dat we
samen oud zouden worden.
Dat was ook zo.
Weet je dat niet meer?
Ik mis je meer dan ik aankan.
We hebben onze tijd samen gehad.
Ik moet je laten gaan.
Ik moet je laten gaan.
Het spijt me, Robert.
Nu weet ik dat mijn vader wou
dat ik mijn eigen persoon was.
Niet alleen voor hem te leven.
En dat is wat ik ga doen, oom Peter.
Wat is er gebeurd?
- Cobb is gebleven.
Met Mal?
- Nee, om Saito te vinden.
Hij zal verdwalen.
Nee, hij redt zich wel.
Ben je hier om me te doden?
Ik wacht op iemand.
Iemand uit een half vergeten droom.
Cobb?
Onmogelijk.
We waren samen jong.
Ik ben een oude man.
Gevuld met spijt.
Wachtend op een eenzame dood.
Ik kwam terug voor jou.
Om je aan iets te herinneren.
Iets dat je ooit geweten hebt.
Dat deze wereld niet echt is.
Om me aan mijn afspraak te houden.
Teruggaan...
zodat we weer samen jong zijn.
Kom terug met mij.
Kom terug.
Een warme handdoek?
We komen binnen twintig minuten aan in LA.
Wilt u het immigratieformulier?
Dank u.
Warme handdoek, meneer?
- Nee.
Wilt u het immigratieformulier?
Welkom thuis, Mr Cobb.
- Dank u.
Welkom.
Deze kant op.
Kijk eens wie er hier is.
Kinderen.
- Papa.
Hoe gaat het met jullie?
Kijk wat ik gebouwd heb.
- Wat dan?
Een huis van stenen...
Simply Releases Toppers.
Vertaling: Tokke, Depositair en Heksje
Gedownload van www.ondertitel.com