Tip:
Highlight text to annotate it
X
"In een in verval rakende maatschappij moet ook kunst,
als ze oprecht is, verval reflecteren.
Tenzij het wil breken met haar sociale functie,
moet kunst de wereld laten zien als veranderbaar.
En haar helpen te veranderen."
- Ernst Fischer -
...dodelijke rellen door het overheidsplan
dat moet voorkomen dat ze haar schulden niet kan aflossen...
is dat de werkloosheid blijft stijgen,
en het moet blijven stijgen,
alleen maar omdat we een overschot aan goederen hebben...
dit is allemaal geleend geld...
dat verschuldigd is aan banken in andere landen...
G-E-L-D, in de vorm van een gemakkelijke persoonlijke lening...
... filtersigaret die de smaak levert...
45 Malt Liquor... Heb je het warm?!...
...is de VS van plan om Iran te bombarderen?...
...Amerika sponsort terreuraanslagen in Iran...
Mijn grootmoeder was een geweldig mens.
Zij leerde me het spel Monopoly te spelen.
Ze begreep dat het om het vergaren van bezit ging.
Zij kocht alles waar ze maar kon
en werd uiteindelijk heerser van het spel.
En dan zei ze altijd hetzelfde tegen mij.
Ze zou naar mij kijken en zeggen:
"Op een dag zul je het spel leren spelen."
Een zomer speelde ik bijna elke dag de hele tijd Monopoly.
Die zomer leerde ik het spel te spelen.
Ik leerde begrijpen dat een totale toewijding
aan acquisitie de enige manier is om te winnen.
Ik ontdekte dat geld en bezittingen
de manier is om de score bij te houden.
Aan het einde van die zomer was ik nog meedogenlozer dan mijn grootmoeder.
Ik was bereid vals te spelen als dat nodig was om te winnen.
Die herfst speelde ik het spel opnieuw met haar.
Ik nam haar alles af.
Ze gaf haar laatste geld en haar nederlaag was een feit.
En toen had zij mij nog maar één ding te leren.
Toen zei ze:
"Nu gaat alles terug in de doos...
...Al die huizen en hotels...
...Al die spoorwegen en nutsbedrijven...
...Al dat bezit en al dat prachtige geld...
...Alles gaat nu terug in de doos...
...Niets was werkelijk van jou."
Je maakte je daar een tijdje heel erg druk over.
Maar voordat jij aan het spel deelnam bestond het al heel lang
en het zal er na jou nog steeds zijn. Spelers komen, spelers gaan.
Huizen en auto's...
Titels en kleding...
Zelfs je lichaam.
Feitelijk gaat alles wat ik bemachtig, verbruik en verzamel
weer terug in de doos en zal ik het allemaal weer verliezen.
Dus je moet jezelf afvragen,
als je eindelijk de ultieme promotie hebt gemaakt,
als je de ultieme aankoop hebt gedaan,
als je het ultieme huis hebt gekocht,
als je financiële zekerheid hebt opgebouwd
en de ladder van succes
tot de hoogste sport hebt beklommen...
en de spanning verdwijnt
-en deze zal verdwijnen-
...wat dan?
Hoe ver moet je die weg bewandelen
voordat je ziet waar het toe leidt?
Je zult ongetwijfeld begrijpen
dat het nooit genoeg zal zijn.
Dus je moet jezelf de vraag stellen:
"Wat is belangrijk?"
Ze zijn beroemd!
Ze zijn rijk!
En ze zijn verwend!
Amerika's populairste show is terug!
Gentle Machine Productions Presenteert:
- Een film van Peter Joseph -
Toen ik als jongen
opgroeide in New York City
weigerde ik trouw te zweren aan de vlag.
Natuurlijk werd ik bij de directeur op het matje geroepen.
En hij vroeg me: "Waarom wil je geen trouw beloven?"
"Iedereen doet het toch?"
Ik zei: "Iedereen geloofde ooit dat de aarde plat was,
maar dat betekent nog niet dat het ook zo is!"
Ik legde uit dat Amerika alles te danken had
aan andere culturen en andere naties
en dat ik liever trouw zou betuigen
aan de aarde en al haar inwoners.
Uiteraard duurde het niet lang voordat ik de school verliet
en een laboratorium in mijn slaapkamer opzette.
Daar begon ik te leren over de wetenschap en de natuur.
Ik realiseerde me toen dat het universum wordt geregeerd door wetten
en dat de mens, samen met de maatschappij zelf,
niet vrijgesteld was van deze wetten.
Toen kwam de beurscrash van 1929,
die het begin was van wat we nu
'De Grote Depressie' noemen.
Ik vond het moeilijk te begrijpen waarom miljoenen mensen
geen werk hadden, dakloos waren, verhongerden,
terwijl alle fabrieken er nog gewoon stonden;
de grondstoffen waren nog steeds aanwezig.
Op dat moment realiseerde ik me
dat de regels van het economische spel
fundamentele gebreken vertonen.
Kort daarna kwam de Tweede Wereldoorlog
waar verscheidene landen elkaar om de beurt
systematisch vernietigden.
Later berekende ik dat al die vernietiging
en de verspilde grondstoffen die zijn gebruikt in die oorlog
met gemak in alle levensbehoeften
hadden kunnen voorzien van iedereen op aarde.
Sinds die tijd zag ik de hoe de mensheid
zijn eigen ondergang bewerkstelligt.
Ik keek toe hoe waardevolle eindige grondstoffen
voortdurend verspild en verwoest werden
in naam van winst en de vrije markt.
Ik keek toe hoe sociale waarden in de maatschappij
werden teruggebracht tot een kunstmatige basis voor materialisme
en hersenloze consumptie.
En ik keek toe hoe financiële machthebbers
controle hadden over de politieke structuur
van zogenaamd vrije samenlevingen.
Ik ben nu 94
en ik vrees dat mijn overtuiging nog dezelfde is als
75 jaar geleden.
Deze zooi moet worden opgeruimd.
Twijfel er nooit aan dat een kleine, bedachtzame groep
toegewijde burgers de wereld kan veranderen.
Het is de enige manier waarop dat ooit is gebeurd. - Margaret Mead -
[ Deel 1: De Menselijke Aard ]
Dus jij bent een wetenschapper
en ergens in het verhaal is in jouw hoofd
is het onvermijdelijke 'nature versus nurture' ingeramd
en dat is minstens zo belangrijk als Coke versus Pepsi
of de Grieken versus de Trojanen.
Dus 'nature versus nurture', deze ondertussen
te sterk vereenvoudigde zienswijze
over wat de invloeden zijn,
invloeden over hoe een cel omgaat met
een energiecrisis tot aan
wat ervoor zorgt wie we zijn in de meest individualistische
niveau's van onze persoonlijkheid.
Wat je uiteindelijk hebt is een compleet foutieve tweedeling,
opgebouwd rond het idee dat de natuur
aan het fundament van alle oorzakelijkheid staat.
Van 'het leven is DNA' en 'de code der codes'
en de 'Heilige Graal', en alles wordt daar op gebaseerd.
Aan de andere kant, is er een meer sociaal-wetenschappelijk perspectief
die luidt: We zijn 'sociale organismen'
en biologie is voor slijmzwammen;
mensen zijn vrij van biologie.
En natuurlijk zijn beide visies onzin.
Wat je in de plaats daarvan ziet is
dat het vrijwel onmogelijk is om te begrijpen hoe biologie werkt
buiten de context van de omgeving.
[ Het is Genetisch ]
Een van de meest idiote, maar toch wijdverspreide
potentieel gevaarlijke opvattingen is:
"Oh, dat gedrag is genetisch bepaald."
Maar wat betekent dat dan? Het betekent allerlei subtiele dingen als je
bekend bent met moderne biologie. Voor de meeste mensen echter
houdt het uiteindelijk
een deterministische visie op het leven in,
diep geworteld in biologie en genetica.
Genen zijn gelijk aan dingen die niet veranderd kunnen worden.
Genen zijn gelijk aan dingen die
onontkoombaar zijn en je kan net zo goed
géén energie verspillen om ze te willen herstellen,
net zo goed géén maatschappelijke energie inzetten om te proberen te verbeteren,
omdat ze zijn nou eenmaal onontkoombaar en onveranderlijk zijn.
En dat is grote onzin.
[ Ziekte ]
Er wordt algemeen aangenomen dat
aandoeningen als ADHD en schizofrenie
genetisch geprogrammeerd zijn.
Het tegenovergestelde is echter waar. Niets is genetisch geprogrammeerd.
Er zijn erg weinig ziektes, een handje vol,
en extreem zeldzaam vertegenwoordigd in de bevolking,
die werkelijk genetisch bepaald zijn.
De meeste complexe aandoeningen
kunnen een predispositie hebben die een genetische component heeft,
maar een predispositie is niet hetzelfde als een voorbestemming.
De hele zoektocht naar de bron van ziektes in het genoom
was gedoemd te mislukken voordat iemand er ook maar aan dacht,
omdat de meeste ziektes niet genetisch bepaald zijn.
Hartziektes, kanker, beroertes,
reumatische aandoeningen, auto-immuunziektes in het algemeen,
psychiatrische ziektes, verslavingen;
géén van allen zijn genetisch bepaald.
Neem bijvoorbeeld borstkanker. Van de 100 vrouwen met borstkanker
hebben slechts zeven de genen voor borstkanker.
93 niet.
En van de 100 vrouwen die die genen hebben
krijgt niet iedereen kanker.
[ Gedrag ]
Genen zijn niet eenvoudigweg dingen die ons op een bepaalde manier
doen gedragen, onafhankelijk van onze omgeving.
Genen geven ons verschillende manieren mee om op onze omgeving te reageren.
En het ziet er zelfs naar uit dat sommige invloeden uit de vroege
kinderjaren en de manier van opvoeden
de genetische expressie beïnvloeden,
daadwerkelijk verschillende genen aan- of uitzet,
om je op een ander ontwikkelingsspoor te zetten
dat beter past bij het soort wereld waar je mee te maken hebt.
Dus bijvoorbeeld,
bij een studie in Montreal met slachtoffers van zelfmoord
keek men naar de autopsies van de hersenen van deze mensen.
En het bleek dat als een slachtoffer van zelfmoord
- dit zijn meestal jongvolwassenen -
misbruikt was als kind, dat het misbruik daadwerkelijk
genetische veranderingen in de hersenen had veroorzaakt
die afwezig waren in de hersenen van mensen die niet misbruikt waren.
Dat is een epigenetisch effect.
"Epi" betekent "bovenop", dus
de epigenetische invloed is datgene wat er gebeurt in de omgeving
waardoor bepaalde genen geactiveerd of juist gedeactiveerd worden.
In Nieuw-Zeeland was er een studie
die gedaan is in een stad genaamd Dunedin
waarin een paar duizend individuen
bestudeerd zijn vanaf hun geboorte tot in hun twintiger jaren.
Wat ze ontdekten was dat ze een genetische mutatie
konden identificeren - een abnormaal gen -
die weliswaar gerelateerd was aan
de aanleg voor gewelddadig gedrag,
maar alleen als de betrokkene zelf
ook ernstig was misbruikt als kind.
Met andere woorden, een kind met dit abnormale gen zou
niet sneller gewelddadig worden dan ieder ander
en ze hadden in feite zelfs een lagere graad van gewelddadigheid
dan mensen met normale genen
zolang ze als kinderen niet mishandeld waren.
Een goed aanvullend voorbeeld van de manieren
waarop genen niet allesbepalend zijn.
Een verfijnde techniek die je toelaat een
specifiek gen uit een muis te verwijderen
zodat die muis en zijn nakomelingen dat gen niet meer hebben.
Dat gen is dan uitgesloten.
Er is dus een gen dat een proteïne codeert
die iets te maken heeft met leren en geheugen.
En met deze geweldige demonstratie sluit je dat gen uit
en je hebt een muis die niet zo goed kan leren.
"Oh! Een genetische basis voor intelligentie!"
Wat veel minder onderkend werd in deze historische studie,
die door de media links en rechts werd opgepikt,
is dat als je die genetisch afwijkende muizen neemt
en ze in een veel rijkere
en stimulerender omgeving laat opgroeien dan de normale laboratoriummuis,
ze dit tekort volledig te boven kwamen.
Dus, als iemand in eigentijdse zin zegt:
"Oh, dit gedrag is genetisch",
als dat al een correcte manier van spreken is,
betekent dat dus eigenlijk: er is een
genetische bijdrage tot hoe dit organisme reageert op de omgeving.
Genen kunnen de bereidheid beïnvloeden waarmee
een organisme omgaat met een bepaalde uitdaging in de omgeving.
Je weet dat dit niet het beeld is dat de meeste mensen in gedachten hebben.
Zonder prekerig over te willen komen,
maar als je vasthoudt aan de oude versie van "Het is genetisch!"
dan sta je niet ver af van het verleden van rassenverbetering en dat soort dingen.
Het is een veel voorkomende misvatting
en mogelijk een vrij gevaarlijke.
Een reden dat de
biologische verklaring voor geweld,
een reden dat die veronderstelling mogelijk gevaarlijk is -
het is niet alleen misleidend, maar het kan daadwerkelijk kwaad doen -
is omdat je als je dat gelooft, zeer gemakkelijk zou kunnen zeggen:
"Tja, er is niets dat wij kunnen doen
om de aanleg die mensen hebben om gewelddadig te worden te veranderen.
Het enige wat we kunnen doen, als iemand gewelddadig wordt is
ze te straffen - opsluiten of executeren -
maar we hoeven ons geen zorgen te maken over het veranderen
van het sociale milieu of de sociale basisvoorwaarden
die ertoe kunnen leiden dat mensen gewelddadig worden
want dat doet niet ter zake.
Het genetische argument verschaft ons de luxe om
oude en nieuwe historische en sociale factoren te negeren.
En naar de woorden van Louis Menand
die voor de New Yorker schreef en zeer listig zei:
“Het zit 'm allemaal in de genen; een verklaring voor de gang van zaken
die niet bedreigend is voor de gang van zaken.
Waarom zou iemand zich ongelukkig voelen
of antisociaal gedrag vertonen wanneer die persoon leeft in
de meest vrije en welvarende natie op aarde?
Het kan niet aan het systeem liggen.
Er moet ergens een kink in de kabel zijn."
Dit is een goede manier om het uit te drukken.
Het genetische argument is dus simpelweg een smoes
die ons in de gelegenheid stelt om
de sociale, economische en politieke factoren
te negeren, die feitelijk ten grondslag liggen aan veel problematisch gedrag.
[Casusstudie: Verslaving]
Verslavingen worden vooral beschouwd als een drugsgerelateerd probleem.
Maar als je er breder naar kijkt, definieer ik verslaving als elk gedrag
dat geassocieerd is met hunkering, met tijdelijke bevrijding
en met negatieve consequenties op langere termijn
gepaard gaand met een gebrek aan controle daarover, zodanig dat de persoon
ermee wenst te stoppen of belooft om dit te doen,
maar dit niet kan volbrengen.
En wanneer je dat begrijpt, zie je dat
er veel meer verslavingen zijn dan enkel die gerelateerd zijn aan drugs.
Er bestaat werkverslaving, winkelverslaving,
verslaving aan het internet; aan computerspelletjes.
Er bestaat een verslaving aan macht. Mensen die macht hebben, maar
meer en meer willen; voor hen is het nooit genoeg.
Acquisitie; bedrijven die steeds meer en meer moeten bezitten.
De verslaving aan olie, of op zijn minst aan
de rijkdom en de producten die olie ons verschaft.
Kijk naar de negatieve consequenties voor het milieu.
We zijn de aarde die we bewonen aan het vernietigen
in het belang van die verslaving. Welnu, deze verslavingen
zijn met hun sociale gevolgen veel vernietigender
dan de cocaïne- of heroïnegewoonten van mijn downtown Eastside patiënten.
En toch worden zij beloond! En als respectabel beschouwd.
De directeur van een tabaksfabriek die een hogere winst heeft
zal een veel grotere beloning krijgen.
Hij hoeft geen juridische of andere negatieve consequenties te verwachten.
Hij is zelfs een gerespecteerd lid
van het bestuur van verschillende andere bedrijven.
Maar, de aan tabak gerelateerde ziektes
kosten jaarlijks 5½ miljoen mensen wereldwijd het leven.
In de Verenigde Staten sterven er 400.000 mensen per jaar aan.
En deze mensen zijn verslaafd aan wat? Aan winst.
Zij zijn in zo'n mate verslaafd
dat ze in ontkenning zijn
over de effecten van hun activiteiten,
en ontkenning is typerend voor verslaafden!
En dat is een respectabel mens. Het is respectabel
om verslaafd te zijn aan winst, koste wat het kost.
Dus wat acceptabel is en wat respectabel is,
is in onze samenleving een zeer willekeurig fenomeen.
En het lijkt wel dat hoe groter de schade,
hoe respectabeler de verslaving is.
[ De Mythe ]
Er bestaat een algemene mythe dat drugs op zichzelf verslavend zijn.
In feite is de oorlog tegen drugs gebaseerd op het idee
dat je, als je de bron van drugs verbiedt,
je korte metten maakt met de verslaving.
Echter, als je verslaving begrijpt in de ruimere zin van het woord,
zien we dat niets op zichzelf verslavend is.
Geen stof, geen drug is op zichzelf verslavend
en geen enkel gedrag is op zichzelf verslavend.
Veel mensen kunnen gaan winkelen zonder winkelverslaafde te worden.
Niet iedereen wordt een voedselverslaafde.
Niet iedereen die een glas wijn drinkt wordt een alcoholist.
Dus de echte vraag is: wat maakt mensen ontvankelijk?
Want het is de combinatie van een ontvankelijk individu
en de potentieel verslavende stof of gedrag
die de volledige ontwikkeling van de verslaving teweeg brengt.
Kort gezegd is het niet de drug die verslavend is;
het gaat om de ontvankelijkheid van het individu
om verslaafd te raken aan een specifieke stof of gedrag.
[ Omgeving ]
Als we willen begrijpen wat
sommige mensen dan ontvankelijk maakt,
moeten we eigenlijk kijken naar de levenservaring.
Het ouderwetse idee - dat, hoewel het oud is, nog steeds
algemeen heerst - dat verslavingen een of andere genetische oorzaak hebben,
is simpelweg wetenschappelijk onverdedigbaar.
Wat feitelijk het geval is, is dat
bepaalde levenservaringen mensen ontvankelijk maken.
Levenservaringen die niet alleen iemands
persoonlijkheid en psychologische behoeften vormen,
maar ook op bepaalde wijze hun hersenen.
En dat proces begint in de baarmoeder.
[ Prenataal ]
Het is bijvoorbeeld aangetoond
dat als je moeders tijdens de zwangerschap onder druk zet,
hun kinderen meer kans hebben op eigenschappen
die hen vatbaar maken voor verslavingen.
En dat komt doordat de ontwikkeling gevormd wordt
door de psychologische en sociale omgeving.
De menselijk biologie dus wordt erg beïnvloed
en geprogrammeerd door levenservaringen vanaf de zwangerschap.
De omgeving ontstaat niet vanaf de geboorte.
De omgeving bestaat zodra je er een omgeving hebt.
Zodra je een foetus bent, word je al blootgesteld aan
welke informatie dan ook, die binnenkomt via je moeders bloedsomloop.
Hormonen, voedingsstoffen...
Een klassiek voorbeeld hiervan is
iets wat de 'Nederlandse Hongerwinter' wordt genoemd.
In 1944 hadden de Nazi's Nederland bezet
om verscheidene redenen, en ze besloten om al het voedsel in te nemen
en het naar Duitsland te vervoeren;
drie maanden lang was iedereen daar aan het verhongeren.
Tienduizenden mensen stierven aan verhongering.
Het effect van de Nederlandse Hongerwinter is:
als je een foetus in het tweede of derde trimester was tijdens de verhongering,
'leerde' je lichaam iets unieks gedurende die periode.
Het blijkt dat je lichaam tijdens het tweede en derde trimester
zich bezig houdt met het proberen te leren over zijn omgeving.
Hoe dreigend is de omgeving daarbuiten?
Hoe overvloedig? Hoeveel voedingsstoffen krijg ik binnen
via mijn moeders bloedsomloop?
Ben je een verhongerende foetus gedurende die periode,
dan programmeert je lichaam zich om voor altijd
zeer, zeer hebzuchtig te zijn met je suikers en vetten
en wat je doet is elk beetje ervan opslaan.
Ben je een foetus tijdens de Nederlandse Hongerwinter, dan heb je 50 jaar later,
als al het andere gelijk is, meer kans op
een hoge bloeddruk, zwaarlijvigheid of een metabolisch syndroom.
Dat is een omgevingseffect uit een onverwachte hoek.
Je kunt dieren in het laboratorium tijdens de zwangerschap onder druk zetten
en hun nakomelingen zullen eerder
cocaïne en alcohol gebruiken als volwassenen.
Je kunt moeders onder druk zetten. Bijvoorbeeld, uit een Britse studie bleek
dat vrouwen die tijdens hun zwangerschap mishandeld waren,
later een hoger gehalte van het
stresshormoon cortisol in hun placenta's hebben tijdens de geboorte
en hun kinderen een grotere kans hebben om de kenmerken te hebben
die hen rond hun 7e of 8e levensjaar vatbaarder maken voor verslavingen.
Dus stress in de baarmoeder is een voorbode
van allerlei psychische gezondheidsproblemen.
Een Israëlische studie met kinderen
waarvan de moeders zwanger waren
voor het begin van de oorlog van 1967...
Deze vrouwen waren uiteraard zeer gestrest
en bij hun nageslacht komt schizofrenie vaker voor
dan bij het gemiddelde van de controlegroep
Er is tegenwoordig dus voldoende bewijs dat prenatale effecten
grote implicaties hebben op de ontwikkeling van de mens.
[ Zuigelingenfase ]
De essentie van menselijke ontwikkeling, en in het specifiek
de ontwikkeling van het menselijke brein, is dat het vooral
onder de invloed van de omgeving gebeurt en voornamelijk na de geboorte.
Welnu, als je ons vergelijkt met een paard
dat al kan rennen op de eerste dag van zijn leven,
zien we dat wij erg onontwikkeld zijn.
Wij kunnen zoveel neurologische coördinatie
balans, spierkracht, visuele scherpte
pas na anderhalf á twee jaar na onze geboorte oproepen.
Dat komt doordat de ontwikkeling van het brein bij paarden
in de geborgenheid van de baarmoeder plaatsvindt,
terwijl het bij mensen moet gebeuren na de geboorte
en dat heeft te maken met simpele evolutionaire logica.
Wanneer het hoofd groter wordt, hetgeen ons tot mens maakt -
het uitlopen van de frontaalkwabben
is datgene wat feitelijk de menselijke soort creëert.
Tegelijkertijd lopen wij op twee benen, dus ons bekken versmalt
om dat mogelijk te maken. Dus we hebben een smaller bekken, een groter hoofd - ...
Bingo! We moeten vroegtijdig geboren worden.
En dat betekent dat de ontwikkeling van het brein, die bij andere dieren
in de baarmoeder plaatsvindt, bij ons na de geboorte optreedt.
en veel daarvan gebeurt onder invloed van de omgeving.
Het concept van neuraal darwinisme betekent simpelweg
dat de circuits die de juiste input uit de omgeving krijgen
zich optimaal zullen ontwikkelen en degene die deze informatie niet krijgen
zich niet optimaal of misschien wel helemaal niet ontwikkelen.
Als je een pasgeborene met perfect werkende ogen
vijf jaar lang opsluit in een donkere kamer,
zal hij hierna voor de rest van zijn leven blind zijn
omdat de visuele circuits lichtgolven nodig hebben voor hun ontwikkeling,
en zonder die lichtgolven zullen zelfs de meest rudimentaire circuits
die al aanwezig en actief zijn bij de geboorte
wegkwijnen en afsterven en er zullen zich geen nieuwe vormen.
[ Geheugen ]
Er is een betekenisvolle manier waarop
vroege ervaringen volwassen gedrag vormgeven,
en zelfs en vooral
vroege ervaringen waar geen oproepbare herinneringen aan zijn.
Het blijkt dat er twee vormen van geheugen zijn:
Het specifieke geheugen, dat herinnering is;
hiermee kun je je feiten,
details, voorvallen en gebeurtenissen herinneren.
Maar het deel van ons brein dat de hippocampus wordt genoemd,
codeert deze herinneringen
en dit deel begint zich pas echt te ontwikkelen na anderhalf jaar
en het is nog veel later pas volledig ontwikkeld.
Daarom kan bijna niemand zich iets herinneren
van deze eerste 18 maanden.
Maar er is ook een ander soort geheugen, dat het impliciet geheugen wordt genoemd
en dat eigenlijk een emotioneel geheugen is,
waarbij de emotionele impact en de interpretatie van het kind
van deze emotionele gebeurtenissen ingeprent raken in de hersenen.
in de vorm van zenuwcircuits, klaar om te vuren zonder specifieke herinnering.
Om je een duidelijk voorbeeld te geven; mensen die geadopteerd zijn
hebben vaak hun leven lang een gevoel van afwijzing.
Ze kunnen zich de adoptie niet herinneren.
Ze kunnen zich de scheiding van hun biologisch moeder niet herinneren,
omdat er niets is om deze herinnering mee op te halen.
Maar de emotionele herinnering aan scheiding en afwijzing
zit diep in hun hersenen verankerd.
Dus hebben ze een grotere kans om een gevoel van afwijzing te ervaren
en een grote emotionele ontzetting
wanneer zij zichzelf als afgewezen zien door anderen.
Dat is niet uniek voor mensen die geadopteerd zijn,
maar het is bijzonder sterk in hen aanwezig
vanwege deze rol van het impliciet geheugen.
Mensen die verslaafd zijn, gezien alle
onderzoeksliteratuur en mijn persoonlijke ervaring,
de extreem verslaafden waren nagenoeg allemaal
in ernstige mate mishandeld als kind
of leden onder een zwaar emotioneel verlies.
Hun emotionele of impliciete herinneringen
zijn van een wereld die niet veilig is
en niet behulpzaam; hulpverleners waren niet te vertrouwen
en relaties die niet
veilig genoeg zijn om je er kwetsbaar in op te stellen.
En dus neigen hun reacties ernaar
om zich afgezonderd te houden van echte intieme relaties;
geen vertrouwen te hebben in zorgverleners, artsen
en anderen die hen proberen te helpen
en ze zien de wereld over het algemeen als een onveilige plek.
En dat is puur een functie van het impliciet geheugen,
dat soms te maken heeft met incidenten die zij zich niet eens herinneren.
[ Aanraking ]
Zuigelingen die te vroeg geboren zijn liggen vaak in couveuses
met verschillende soorten snufjes en machines,
weken en misschien wel maanden lang.
Het is nu bekend dat, als deze kinderen
maar 10 minuten per dag worden aangeraakt en gestreeld over de rug,
dat hun hersenontwikkeling bevordert.
Menselijk contact is dus essentieel voor ontwikkeling
en zuigelingen die nooit opgepakt worden, zullen zelfs sterven.
Dit geeft aan hoe groot de fundamentele behoefte is
voor mensen om vastgehouden te worden.
In onze samenleving bestaat de ongelukkige neiging
om ouders te vertellen hun kinderen niet op te pakken, ze niet vast te houden
of huilende baby's op te tillen, uit angst ze teveel te verwennen
of ze aan te moedigen om 's nachts door te slapen - je tilt ze niet op -
wat net het tegenovergestelde is van wat het kind nodig heeft.
En deze kinderen gaan weer slapen, omdat ze het opgeven;
hun hersenen schakelen gewoon uit als een soort
verdedigingsmechanisme tegen de kwetsbaarheid
om daadwerkelijk door hun ouders verlaten te worden.
Hun impliciete herinneringen zullen
van een wereld zijn die nergens om geeft.
[ Jeugd ]
Veel van deze verschillen worden al in de vroege levensfase gevormd.
Op een bepaalde manier wordt de ouderlijke ervaring van tegenslag -
hoe moeilijk of makkelijk het leven is - doorgegeven aan hun kinderen,
ofwel door moederlijke depressies,
ofwel door ouders die slecht gehumeurd zijn richting kinderen, omdat ze
een zware dag hadden of gewoonweg te moe zijn aan het eind van de dag.
En dit heeft een zeer sterk effect
op de ontwikkeling van kinderen, waar we tegenwoordig veel van weten.
Maar die vroege gevoeligheid is niet slechts een evolutionaire vergissing.
Het komt bij veel verschillende soorten voor.
Zelfs bij kiemplanten bestaat er al een vroeg aanpassingsproces
gericht op de omgeving waarin zij opgroeien.
Maar mensen passen zich aan de kwaliteit van sociale relaties aan.
Dus geldt voor het vroege leven:
De opvoeding, de conflicten en de hoeveelheid aandacht die je krijgt
zijn voorboden van de wereld waarin je zult opgroeien.
Groei je op in een wereld waarin je moet vechten
om te overleven, op je hoede moet zijn,
jezelf moet verdedigen en leert anderen te wantrouwen?
Of groei je op in een samenleving waar je afhankelijk bent van
wederkerigheid, gelijkheid en samenwerking, waar empathie belangrijk is
en waar jouw veiligheid afhankelijk is van goede relaties met andere mensen?
Daardoor onderga je een compleet andere emotionele en cognitieve ontwikkeling.
Daar gaat het juist om bij die vroege gevoeligheid.
En het ouderschap is bijna, vrij onbewust,
een systeem om de ervaring van de wereld waarin zij leven,
door te geven aan kinderen.
De bekende Engelse kinderpsychiater, D. W. Winnicott, zei
dat er twee dingen grondig fout kunnen gaan tijdens onze kinderjaren.
Eén is als er dingen gebeuren die niet zouden mogen gebeuren,
Of als er dingen zouden moeten gebeuren, maar juist niet gebeuren.
Onder de eerste categorie vallen de traumatische-, misbruik-
en verlatingservaringen van mijn
"downtown Eastside"-patiënten en van vele verslaafden.
Dat is wat niet had mogen gebeuren, maar wel gebeurd is.
Maar dan is er nog de ongedwongen, afgestemde,
niet-afgeleide aandacht van de ouder dat ieder kind nodig heeft
die kinderen heel vaak niet krijgen.
Ze worden niet misbruikt. Ze worden niet verwaarloosd
en ze worden niet getraumatiseerd
Maar wat zou moeten gebeuren,
de aanwezigheid van een emotioneel betrokken, verzorgende ouder,
die juist niet voor hun aanwezig is door de
druk in onze samenleving en die van het ouderlijk milieu.
De psycholoog Allen Schore noemt dit: "Aanwezige Verwaarlozing".
Als de ouder fysiek aanwezig is maar emotioneel afwezig.
Ik heb zo ongeveer
de afgelopen 40 jaar van mijn leven gewerkt
met de meest gewelddadige mensen die onze maatschappij voortbrengt:
moordenaars, verkrachters, enzovoort.
In een poging te begrijpen wat dit geweld veroorzaakt,
ontdekte ik dat de meest gewelddadige misdadigers in onze gevangenissen
zelf het slachtoffer waren geweest
van een vorm van kindermisbruik dat veel ernstiger was
dan waar ik gewoonlijk de term kindermisbruik van toepassing achtte.
Ik had geen idee van de mate van verdorvenheid
waarmee kinderen in onze maatschappij
veel te vaak in aanraking komen.
De meest gewelddadige mensen die ik zag waren zelf overlevenden
van pogingen tot moord, op hen, vaak gepleegd door hun
eigen ouders of andere mensen uit hun directe omgeving.
Of ze waren de overlevenden van familieleden wiens naaste
familieleden waren vermoord door andere mensen.
De Boeddha beredeneerde dat alles afhankelijk is van al het andere.
Hij zegt: "Het één bevat het alles en het alles bevat het één".
Dat je iets niet los van zijn omgeving kunt begrijpen.
Een blad bevat de zon, de lucht en de aarde, vanzelfsprekend.
Het is nu onomstotelijk bewezen dat dit waar is,
maar vooral als het om de menselijke ontwikkeling gaat.
De moderne wetenschappelijke term hiervoor
is de 'biopsychosociale' aard van de menselijke ontwikkeling.
Deze stelt dat de biologie van de mens
sterk afhankelijk is van hun interactie met
de sociale en psychologische omgeving.
Nog specifieker heeft de psychiater en onderzoeker
Daniel Siegel van de Universiteit van California, Los Angeles, UCLA
de term 'Interpersoonlijke Neurobiologie' bedacht.
Dit houdt in dat de manier waarop ons zenuwstelsel funtioneert
sterk afhangt van onze persoonlijke relaties.
In de eerste plaats met de mensen die ons opvoeden,
in de tweede plaats met andere belangrijke
figuren in ons leven
en in de derde plaats met onze gehele cultuur.
Je kunt geen onderscheid maken tussen
het neurologisch functioneren van een mens
en het milieu waarin hij of zij opgroeide
en nog steeds in leeft.
En dit geldt voor de hele levenscyclus.
Het gaat vooral op als je
afhankelijk en hulpeloos bent terwijl je hersenen zich ontwikkelen.
Het gaat ook op voor volwassenen en zelfs aan het einde van het leven.
[Cultuur]
Mensen hebben in vrijwel elke vorm van samenleving geleefd,
van de meest egalitaire-
jagende en verzamelende samenlevingen blijken erg gelijkwaardig te zijn geweest-
bijvoorbeeld gebaseerd op het delen van voedsel, uitwisseling van geschenken...
Kleine groepen mensen leefden
voornamelijk van verzamelen en een klein beetje van jagen,
voornamelijk tussen mensen die je
op zijn minst al je hele leven kent
als je al niet omringd werd door achterneven of directe familie,
in een wereld waar er een grote mate
van soepelheid is tussen verschillende groepen,
in een wereld waar er niet
erg veel is in termen van materiële cultuur...
dit is hoe mensen het grootste deel van hun geschiedenis hebben geleefd.
En, niet verwonderlijk, maakt dat een wereld van verschil.
Dit resulteerde onder andere in veel minder geweld.
Georganiseerd groepsgeweld is
niet iets wat voorkwam in die periode
van de menselijke geschiedenis en dat lijkt vrij duidelijk.
Dus waar is het fout gegaan?
Geweld is niet universeel. Het is niet symmetrisch verdeeld
over het menselijk ras. Er is een zeer grote variatie
in de hoeveelheid geweld binnen verschillende samenlevingen.
Er zijn sommige samenlevingen waar vrijwel geen geweld bestaat.
Er zijn andere die zichzelf vernietigen!
Sommige van de Anabaptistische religieuze groepen
die volledig pacifistisch ingesteld zijn
zoals de Amish, de Mennonieten, de Hutterieten...
Bij sommige van deze groepen, de Hutterieten-
zijn er geen geregistreerde gevallen van moord.
Gedurende onze grote oorlogen, zoals de Tweede Wereldoorlog
waar mensen opgeroepen werden
weigerden ze om in het leger te dienen.
Ze zouden liever naar de gevangenis gaan dan te dienen in het leger.
In de Kibboetsen in Israël
is de mate van geweld zo laag dat de strafrechtbanken er
vaak gewelddadige criminelen naar toe sturen
-mensen die misdaden begaan hebben-
om te wonen in de Kibboetsen om
om te leren een geweldloos leven te leiden.
Want dat is de manier hoe mensen daar leven.
Dus we zijn ruimschoots gevormd door de maatschappij.
Onze samenlevingen zijn, in brede zin, ook onze theologische,
onze metafysische, onze taalinvloeden, etc.,
onze samenlevingen helpen ons te vormen in ons denken
of het leven over zonde of over schoonheid gaat;
of het leven na de dood een beloning zal meedragen
voor hoe we onze levens leiden, of dat dit irrelevant is.
In een ruimer perspectief, verschillende grote samenlevingen
kunnen worden aangeduid als individualistisch of collectivistisch en
zo krijg je zeer verschillende mensen en verschillende mentaliteiten en
ik vermoed ook verschillende breinen.
Wij, in Amerika, leven in één van de meest individualistische samenlevingen,
met het kapitalistische systeem wat je toelaat
hoger en hoger op de potentiële piramide te klimmen en
het punt is dat er steeds minder en minder vangnetten zullen zijn.
Het is per definitie zo dat, hoe gestratificeerder de maatschappij is,
hoe minder mensen je als gelijken hebt; hoe minder mensen waarmee
je symmetrische, wederzijdse relaties zult onderhouden.
In plaats daarvan krijg je alleen maar meningsverschillen en hiërarchieën.
Een wereld waarin je weinig wederzijdse partners hebt
is een wereld met veel minder altruïsme.
[Menselijke Aard]
Dit brengt ons op een onmogelijk punt namelijk:
proberen te begrijpen in, perspectievelijke wetenschap,
van wat die aard is in de menselijke aard.
Je weet op een zeker niveau
dat de aard van onze aard niet
per se begrensd is door onze aard.
We komen met een grotere sociale verscheidenheid
dan welke soort ook.
Met meer systemen voor geloof, voor stijlen, voor familie structuren,
voor manieren om kinderen op te voeden. Het vermogen
voor verscheidenheid dat we hebben is buitengewoon.
In een samenleving die gebaseerd is op competitie
en heel vaak, de meedogenloze uitbuiting
van de ene persoon door de ander,
het profiteren van andermans problemen
en heel vaak het creëren van problemen
met als doel te profiteren,
zal de dominante ideologie meestal dergelijk gedrag rechtvaardigen
door te verwijzen naar een fundamentele en onveranderlijke menselijke aard.
Dus de mythe in onze samenleving
is dat mensen van nature competitief zijn
en dat ze individualistisch en zelfzuchtig zijn.
De echte realiteit is echter het tegenovergestelde.
We hebben bepaalde menselijke behoeften.
De enige manier om concreet over de menselijke aard te kunnen spreken
is door in te zien dat er bepaalde menselijke behoeften zijn.
We hebben een menselijke behoefte aan gezelschap en aan intiem contact,
om geliefd te zijn, om verbonden te zijn, om geaccepteerd te worden,
om gezien te worden, om aanvaard te worden voor wie we zijn.
Als deze behoeften vervuld zijn, ontwikkelen we
ons tot mensen die barmhartig en coöperatief zijn en
empathie hebben voor andere mensen.
Dus...
het omgekeerde, wat we vaak zien in onze samenleving,
is in feite een verstoring van de menselijke aard
juist omdat zo weinig mensen voorzien worden in hun behoeften.
Dus ja, je kunt praten over de menselijke aard
maar alleen in de zin van menselijke basisbehoeften
die instinctief tot stand gekomen zijn
of moet ik zeggen, bepaalde menselijke behoeften
die leiden tot bepaalde karaktertrekken, als hieraan voldaan wordt,
en tot een andere set karaktertrekken als hier niet aan voldaan wordt.
Dus...
wanneer we inzien dat het menselijke organisme,
welke een grote mate van aanpassingsvermogen heeft
en ons in staat stelt om te overleven in veel verschillende omstandigheden,
ook star geprogrammeerd is voor bepaalde omgevingsvereisten,
of menselijke behoeften,
begint een sociale noodzaak duidelijk te worden.
Zoals ons lichaam voedsel nodig heeft,
heeft ook het menselijk brein positieve omgevingsstimuli nodig
tijdens elke fase van de ontwikkeling,
samen met bescherming
tegen negatieve vormen van prikkeling.
En als dingen die zouden moeten gebeuren, niet gebeuren...
of als dingen die niet zouden moeten gebeuren, toch gebeuren...
is het nu duidelijk dat de deur geopend kan worden voor niet alleen
een overvloed aan mentale en lichamelijke ziektes,
maar ook heel wat ongunstig menselijk gedrag.
Dus, als we ons perspectief nu naar buiten keren
en de stand van zaken van vandaag de dag in acht nemen,
dan zouden we de vraag moeten stellen:
Is de toestand die we gecreëerd hebben in de moderne wereld
eigenlijk wel goed voor onze gezondheid?
Is het fundament van ons sociaal-economisch systeem
werkzaam als een positieve kracht
voor menselijke en sociale ontwikkeling en vooruitgang?
Of, gaat de fundamentele tendens van onze samenleving
eigenlijk tegen de basale evolutionaire vereisten in
die nodig zijn voor het creëren en onderhouden
van ons persoonlijk en sociaal welzijn?
[Deel II: Sociale Pathologie]
Dus, men kan zich afvragen waar dit allemaal begonnen is.
Wat we vandaag hebben... is een wereld in staat van
van toenemend verval.
[De Markt]
We beginnen met John Locke.
John Locke introduceerde eigendom.
Hij heeft drie bepalingen alleen voor privaatrecht en eigendom.
Die drie bepalingen zijn:
Er moet genoeg overblijven voor anderen
en dat je het niet mag verspillen
en vooral, dat je het moet mengen met je werk.
Dat ziet er gerechtvaardigd uit: je deelt arbeid met de wereld
en dan heb je recht op het product.
Zolang er genoeg overblijft voor anderen
en zolang je het niet verspilt
en zolang je ervoor zorgt dat niks verloren gaat, dan is het goed.
Hij spendeerde veel tijd aan het bekende 'Treatises of Government'
en het is sindsdien de standaardtekst
voor economisch, politiek en juridisch begrip.
Het is nog steeds de klassieke tekst die wordt bestudeerd.
Dus, nadat hij de bepalingen heeft vastgesteld
en je weet op dat moment nog niet zeker
of je voor privé eigendom bent of niet -
heeft hij een zeer goede, krachtige en plausibele verdediging gegeven
voor privé eigendom-
En hij verlaat ze weer!
Hij verlaat ze zomaar. In één enkele zin.
Hij zegt: "Toen de introductie
van geld kwam met ieders stilzwijgende instemming..." toen werd het-
En hij zegt niet dat alle bepalingen geannuleerd of gewist zijn,
maar dat is wel wat er gebeurt.
Dus, nu hebben we geen
product en eigendom dat verdiend wordt door je eigen werk,
welnee, nu wordt arbeid gekocht met geld.
Er is niet langer aandacht
voor het feit of er genoeg over is voor anderen,
er is niet langer aandacht voor het feit of er verspilling is of niet
want hij zegt dat geld hetzelfde is als zilver en goud en goud kan niet bederven.
daarom kan geld niet verantwoordelijk gehouden worden voor verspilling...
Dat is belachelijk. We hebben het hier niet over geld of zilver,
maar wat de effecten ervan zijn.
Het is de ene absurditeit na de ander.
De meest opzienbarende
goocheltruc waar hij mee weg komt.
Maar het past wel bij de belangen van de kapitaalbezitters.
Vervolgens voegt Adam Smith
er een religieus aspect aan toe...
Locke zei dat God het zo heeft gemaakt, het is God's recht...
en nu voegt Smith er aan toe dat het niet alleen God's...
Dit zegt hij niet letterlijk, maar dit is
in feite wat er filosofisch gebeurt, in principe-
Hij zegt dat het niet alleen een kwestie van 'privé bezit' is,
dat wordt nu al 'voorondersteld', het is gegeven!
Dat 'investeerders arbeid kopen' – Gegeven!
Er is geen grens aan de arbeid die ze van een ander kunnen kopen,
hoeveel ze kunnen vergaren, hoeveel ongelijkheid.
Dat is nu allemaal gegeven.
Dus hij komt langs met zijn grote idee
het is gewoon geïntroduceerd tussen haakjes, in het voorbijgaan...
Wanneer mensen goederen te koop aanbieden- het aanbod-
en andere mensen kopen dit -de vraag, enzovoort,
hoe kan aanbod dan gelijk zijn aan vraag of vraag gelijk zijn aan aanbod?
Hoe komen ze in evenwicht?
Eén van de centrale begrippen in de economie
is hoe deze in evenwicht komen.
Waarop hij zegt: "Het is de onzichtbare hand van de markt"
die hen in evenwicht brengt.
Dus nu is 'God' in feite immanent.
Hij heeft niet alleen maar de rechten gegeven voor bezit
met al zijn middelen en 'natuurlijke rechten'
met betrekking tot wat Locke zei,
we hebben nu het systeem zelf ALS 'God'.
In feite zegt Smith, wanneer hij praat
je zult dit citaat nergens vinden en je moet het volledige
'Inquiry into Wealth of Nations' lezen om het te vinden.
Hij zegt: "de schaarsheid van bestaansmiddelen
begrenst de voortplanting van de armen
en dat de natuur dit niet anders kan oplossen
dan door eliminatie van hun kinderen".
Dus anticipeerde hij evolutionaire theorie in de slechtste zin...
Dit is ver voor de tijd van Darwin.
Hij noemde hen het 'ras der arbeiders'.
Je ziet dat er racisme was ingebouwd,
er was een inherente blindheid voor leven, om al deze kinderen te vermoorden.
En hij dacht: "Dat is de onzichtbare hand die ervoor zorgt dat
het aanbod voldoet aan de vraag en de vraag aan het aanbod".
Dus, zie je wel hoe wijs 'God' is?
Het is dus te zien dat er heel wat schrijnende,
levens vernietigende, eco-genocidale zaken
die nu aan de gang zijn, op een bepaalde manier
ook geworteld zijn in het gedachtengoed van Smith.
Wanneer we nadenken over het oorspronkelijke concept van
het zogenaamde kapitalistische vrijemarktsysteem
zoals geïnitieerd door vroege economische filosofen
zoals Adam Smith,
zien we dat de oorspronkelijke bedoeling van een 'markt'
gebaseerd was op echte, tastbare, levens-ondersteunende goederen voor handel.
Adam Smith had nooit gedacht dat de meest
winstgevende economische sector op de planeet
uiteindelijk het gebied van financiële handel zal zijn
of het zogenaamde investeren, waar geld simpelweg
,
verkregen wordt door het verplaatsen van ander geld als een willekeurig spel
wat geen enkele productieve waarde heeft voor de samenleving.
Toch, ongeacht de bedoeling van Smith,
werd de deur voor zulke schijnbaar abnormale gebeurtenissen
wagenwijd opengezet door één fundamenteel principe van deze theorie:
geld wordt zelf behandeld als handelswaar.
Vandaag de dag, in elke economie van de wereld,
ongeacht het sociale systeem dat wordt geclaimd,
wordt geld nagejaagd omwille van geld en niets anders.
Het onderliggende idee, wat raar genoeg gerechtvaardigd werd
door Adam Smith met zijn religieuze opvatting van de 'onzichtbare hand',
is dat het oppervlakkige, zelfzuchtige streven
van dit fictieve handelswaar op een of andere manier
menselijk sociaal welzijn en vooruitgang zal manifesteren.
De realiteit is dat het monetaire, stimulerende 'belang'
of wat sommigen de 'money sequence of value' noemen,
nu volledig ontkoppeld is van de fundamentele
'levensbehoeften', ook wel genaamd
'life sequence of value'.
Wat er is gebeurd is dat er een complete verwardheid
bestaat in de economische doctrine tussen deze twee 'sequences'.
Zij denken dat uit de 'money sequence of value'
ook de 'life sequence of value' volgt.
Dat is waarom ze zeggen dat wanneer meer goederen verkocht worden,
wanneer het BBP (Bruto Binnenlands Product) stijgt enzovoort...
dat dat ten goede komt aan het welzijn
en we kunnen het BBP zien als basisindicator van
van sociale gezondheid... Daar zie je dus de verwarring.
Er wordt gepraat over 'money sequence of value'-
dat zijn alle ontvangsten en winsten
die voortkomen uit het verkopen van goederen-
en zij verwarren dat met reproductie van leven.
Dus, je hebt van het begin af aan
een volledige samensmelting van
'money en life sequences of value'.
Dus hebben we met een gestructureerde waanvoorstelling te maken
die steeds dodelijker wordt
naarmate de 'money sequence' zich ontkoppelt
en niets meer produceert. Het is dus een systeemstoornis.
En deze systeemstoornis lijkt fataal te zijn.
[Welkom bij de Machine]
In de maatschappij van vandaag *** je zelden iemand spreken
over de vooruitgang van hun land of maatschappij
in relatie tot hun fysieke welzijn, geluksgevoel,
vertrouwen of sociale stabiliteit.
In plaats daarvan worden deze waarden ons gepresenteerd
door middel van economische abstracties.
We hebben het Bruto Binnenlands Product, consumentenprijsindex,
de waarde van de aandelenmarkt, inflatiepercentages,
enzovoort.
Maar zegt dit echt iets
over de kwaliteit van mensenlevens?
Nee. Al deze maatregelen hebben te maken met
de 'money sequence' zelf en niets meer.
Bijvoorbeeld, het Bruto Binnenlands Product van een land
is een maatstaaf voor de waarde van verkochte goederen en diensten.
Er wordt beweerd dat deze maatstaaf samenhangt met de
'levensstandaard' van de inwoners van het land.
In de Verenigde Staten zorgde de gezondheidszorg voor
meer dan 17% van het BBP in 2009
met een totale uitgave van meer dan 2,5 biljoen dollar,
waardoor dit een positief effect had op deze economische waarde.
En gebaseerd op deze logica, zou het zelfs nog beter zijn voor de economie
als de vraag naar gezondheidszorg nog meer zou groeien...
misschien tot 3 biljoen dollar of 5 biljoen,
aangezien dat meer groei zou genereren,
meer banen en dus geroemd door economen
als een toename van de levensstandaard van het land.
Maar wacht even...
Waar staat gezondheidszorg eigenlijk voor?
Nou, zieke en stervende mensen!
Dat klopt: hoe meer ongezonde mensen er zijn in Amerika,
hoe beter het gaat met de economie.
Dit is niet overdreven of een cynisch perspectief.
In feite, als we ver genoeg terugstappen, zul je zien dat het BBP
niet alleen niets te maken heeft met echt publiek of sociaal welzijn
op welk tastbaar niveau ook,
het is zelfs voornamelijk een maatstaaf
van industriële inefficiëntie en sociale degradatie.
En hoe meer je het ziet stijgen, hoe slechter het zal worden
met betrekking tot persoonlijke, sociale
en ecologische integriteit.
Je moet problemen creëren om winst te maken.
Er is geen winst te behalen in het huidige paradigma
met het redden van levens, het creëren van balans op deze planeet,
rechtvaardigheid of vrede of wat dan ook.
Er is gewoonweg geen winst mee te behalen.
Er is een oud gezegde: 'voer een wet in en creëer een markt'.
Of je nu een markt creëert voor een advocaat of wat dan ook.
Met andere woorden: misdaad creëert een markt
net zoals vernietiging een markt creëert in Haïti.
We hebben nu grof geschat 2 miljoen mensen opgesloten
in de Verenigde Staten
waarvan er veel in gevangenissen zitten die door privé ondernemingen beheerd worden:
Corrections Corporation of America, Wackenhut
die hun aandelen verhandelen op Wall Street
gebaseerd op de hoeveelheid mensen in de gevangenis.
Dat is pas ziekelijk!
Maar dat is een weerspiegeling
van wat dit economische paradigma vereist.
Dus wat vereist dit economische paradigma precies?
Wat houdt ons economisch systeem draaiende?
Consumptie.
Of iets nauwkeuriger: cyclische consumptie.
Als we de basis van de klassieke markteconomie analyseren
houden we een patroon over van monetaire uitwisseling
dat gewoonweg nooit mag stoppen
of zelfs wezenlijk mag worden afgeremd
als de maatschappij zoals we die kennen in werking moet blijven.
Er zijn drie hoofdrolspelers op het economische toneel:
de werknemer, de werkgever en de consument.
De werknemer verkoopt arbeid aan de werkgever in ruil voor geld.
De werkgever verkoopt zijn diensten in termen van productie en dus goederen,
aan de consument in ruil voor geld.
En de consument, is uiteraard eenvoudigweg een andere rol
dan de werkgever en werknemer,
spendeert dit geld weer terug in het systeem
om de cyclische consumptie te laten voortbestaan.
Met andere woorden: het wereldwijde marktsysteem is gebaseerd
op de aanname dat er altijd genoeg
vraag zal zijn in een maatschappij om voldoende geld te laten circuleren
op een tempo dat het consumptieproces in gang kan houden.
Hoe sneller de mate van consumptie
hoe meer economische groei er wordt verondersteld
en zo draait de machine...
Maar, wacht eens...
Ik dacht dat een economie diende om, ik weet niet...
economisch te zijn?
Heeft die term niet meer te maken met behoud,
efficiëntie en vermindering van verspilling?
Dus hoe kan ons systeem dat consumptie vereist,
en hoe meer hoe beter, efficiënt duurzaam
of zelfs maar economisch zijn?
Dat doet het ook niet.
De intentie van het marktsysteem is in feite precies het tegenovergestelde
van wat een echte economie zou moeten doen
en dat is efficiënt en spaarzaam omgaan
met de middelen voor productie en distributie
van levensondersteunende goederen.
We leven op een eindige planeet met eindige voorraden
waar bijvoorbeeld de olie die we gebruiken
miljoenen jaren nodig had om te ontstaan..
en de mineralen die we gebruiken miljarden jaren nodig hadden om te ontstaan.
Dus een systeem gebruiken dat opzettelijk zorgt voor
een versnelde consumptie,
ten gunste van zogenaamde 'economische groei'
is pure eco-suïcidale waanzin.
Afwezigheid van verspilling, dat is wat efficiëntie is.
Afwezigheid van verspilling?
Dit systeem is meer verspillend dan alle andere
bestaande systemen in de geschiedenis van de planeet.
Elk niveau van levensorganisatie en elk leefsysteem
verkeert in crisis, staat onder druk,
is in verval of staat op instorten.
Geen enkel onafhankelijk getoetst rapport in de afgelopen 30 jaar
zal je wat anders vertellen
dan dat elk leefsysteem in verval is,
net als sociale programma's... net als de toegang tot water.
Probeer eens een leefsysteem te noemen dat niet bedreigd wordt of in gevaar is.
Dat kan je niet.
Er is er geen één en dat is zeer verontrustend
Maar we hebben nog niet eens het causaal mechanisme gevonden.
We willen het niet eens onder ogen zien.
We willen gewoon doorgaan. Dat is wat krankzinnigheid is:
dat je steeds opnieuw dezelfde handeling blijft herhalen,
zelfs als het overduidelijk niet werkt.
Dus je hebt hier eigenlijk
niet te maken met een economisch systeem,
maar ik zou zelfs durven zeggen een anti-economisch systeem.
[De Anti-Economie]
Er is een oud gezegde: het competitief marktmodel streeft naar
een manier om het best mogelijke producten te maken tegen de laagst mogelijke prijzen.
Deze uitspraak verwoord in feite het 'motivatie concept'
wat de werking van de markt rechtvaardigt, gebaseerd op de veronderstelling
dat dit als resultaat een hogere kwaliteit van goederen oplevert.
Als ik zelf een tafel zou maken
dan zou ik natuurlijk gebruik maken van de beste,
meest duurzame materialen beschikbaar, toch?
Met de intentie dat het zo lang mogelijk meegaat.
Waarom zou ik iets inferieur maken,
wetend dat ik het uiteindelijk opnieuw zou moeten doen
en nog meer materialen en energie zou moeten verbruiken?
Hoe logisch dat ook klinkt in de echte wereld,
wanneer we kijken naar de wereld van de markt
is het niet alleen beslist onredelijk,
het is niet eens een optie.
Het is technisch gezien onmogelijk om het beste van iets te produceren
wanneer een bedrijf haar concurrentiepositie wil behouden
en zodoende betaalbaar voor de consument wil blijven.
Letterlijk alles wat geproduceerd en verkocht wordt
in de wereldeconomie is automatisch inferieur
vanaf het moment dat het geproduceerd is,
want het is wiskundig onmogelijk
om de meest wetenschappelijk geavanceerde,
meest efficiënte en strategisch duurzame producten te maken.
Dit vanwege het feit dat het marktsysteem
vereist dat 'cost efficiency'
of de noodzaak om kosten te besparen,
in elke fase van productie voorkomt.
Van de arbeidskosten tot
materiaal- en verpakkingskosten, etc.
Deze competitieve strategie dient natuurlijk
om ervoor te zorgen dat men eerder hun goederen koopt,
dan die van een concurrerende producent
... die eigenlijk precies hetzelfde doet,
ook om zijn goederen zowel competitief als betaalbaar te maken.
Deze onveranderlijke verkwistende consequentie van het systeem
zou 'intrinsieke veroudering' genoemd kunnen worden.
Dit is echter maar een deel van een groter probleem.
Een fundamenteel regerend principe van de markteconomie,
wat je trouwens in geen enkel studieboek terug zult vinden, is het volgende:
"Niets wat geproduceerd wordt mag een levensduur hebben langer
dan wat toelaatbaar is om de cyclische consumptie voort te kunnen zetten."
Met andere woorden, het is van belang dat producten defect raken,
falen en verouderen binnen een bepaalde tijd.
Dit word 'geplande veroudering' genoemd.
'Geplande veroudering' is de ruggengraat van de onderliggende marktstrategie
van ieder goederen producerend bedrijf dat bestaat.
Uiteraard zullen maar weinig het gebruik van een dergelijke strategie toegeven,
ze verbergen deze strategie in het
zojuist besproken fenomeen van 'intrinsieke veroudering,'
terwijl ze vaak nieuwe opkomende technologieën negeren, of onderdrukken
die zouden kunnen leiden tot een beter houdbaar en duurzaam product.
Dus, alsof het nog niet verspillend genoeg is
dat het systeem inherent niet kan toestaan
dat de meest duurzame en efficiënte goederen worden geproduceerd,
erkent 'geplande veroudering' met opzet
dat hoe langer een product meegaat
hoe slechter dat is voor het in stand houden van cyclische consumptie
en zodoende voor het marktsysteem zelf.
Met andere woorden, de duurzaamheid van producten
is eigenlijk omgekeerd evenredig met economische groei
en zorgt daardoor voor een directe, versterkte motivatie
om ervoor te zorgen dat ieder geproduceerd goed een korte levensduur heeft.
Het systeem kan feitelijk op geen andere manier werken.
Eén blik op de zee van stortplaatsen die zich nu over de wereld verspreidt,
toont de realiteit van deze ingebouwde veroudering.
Er zijn nu al miljarden goedkoop gemaakte mobiele telefoons,
computers en andere technologie,
allemaal vol met waardevolle, moeilijk te verkrijgen materialen
zoals goud, coltan en koper
die nu in grote hopen liggen te rotten,
meestal slechts door het niet meer werken of veroudering
van kleine onderdelen, die in een spaarzame maatschappij
waarschijnlijk gerepareerd of vernieuwd konden worden.
Helaas, hoe efficiënt dat ook mag lijken in onze fysieke wereld,
levend op een begrensde planeet met beperkte hoeveelheid grondstoffen,
is het expliciet inefficiënt met betrekking tot de markt.
Om het in één zin samen te vatten:
"Efficiëntie, duurzaamheid en behoud
zijn de vijanden van ons economische systeem."
Ook, net als fysieke goederen constant moeten worden geproduceerd
en gereproduceerd ongeacht hun impact op het milieu,
werkt de dienstverlenende sector volgens een gelijkwaardige logica.
Het feit is dat er geen monetair voordeel te behalen valt
met het oplossen van welk probleem dan ook
dat op dit moment wordt onderhouden.
Uiteindelijk
is het laatste wat de medische industrie daadwerkelijk wil
het genezen van ziektes zoals kanker,
dat ontelbare banen en biljoenen aan omzet zou vernietigen.
En nu we het er toch over hebben,
misdaad en terrorisme zijn goed in dit systeem!
Ten minste, economisch gezien.
Want het creëert werk voor politie,
genereert hoogwaardige handelswaar voor veiligheid,
om het maar niet te hebben over de waarde van gevangenissen
die in particuliere handen zijn - uit winstbejag.
En wat te denken van oorlog?
De oorlogsindustrie in Amerika is een enorme aanjager van het BBP
- het is één van de meest winstgevende industrieën -
het produceert wapens van dood en verderf.
Het favoriete spel van deze industrie is om dingen op te blazen
om ze daarna weer op te bouwen! Voor winst.
We zagen dit met de voordelige miljardencontracten
die door oorlog met Irak zijn binnengesleept.
Waar het op neerkomt is dat sociaal negatieve kenmerken van de samenleving
positief beloonde kansen voor de industrie zijn geworden.
En enig belang in de oplossing van het probleem
of voor ecologische duurzaamheid en verduurzaming
wezenlijk tegenstrijdig is met economische duurzaamheid.
En dit is waarom
elke keer als je het BBP van welk land dan ook ziet stijgen,
je getuige bent van een toename van levensbehoeften,
in het echt of kunstmatig.
En per definitie zijn levensbehoeften geworteld in inefficiëntie.
Dus toegenomen levensbehoeften betekent grotere inefficiëntie.
[ Ontregeling van het Waardesysteem ]
De Amerikaanse droom is gebaseerd op buitensporig consumentisme.
Het is gebaseerd op het feit dat
de algemene media en
met name commerciële reclame
- alle bedrijven die deze oneindige groei nodig hebben -
ons ervan hebben overtuigd of ons hebben gehersenspoeld
met name mensen in Amerika en dus ook de wereld
dat we een X-aantal materiële bezittingen moeten hebben
en de mogelijkheid tot het verkrijgen van oneindig veel meer
materiële bezittingen, om gelukkig te zijn.
Dat is gewoon niet waar.
Dus waarom blijven mensen op deze manier kopen
terwijl dit uiteindelijk ecosysteem-vernietigend is
in zijn systemisch opeenstapelende effecten?
En het is slechts klassieke operante conditionering.
Je stopt simpelweg inputs van conditionering in het organisme
en als outputs krijg je de gewenste gedragingen
of doelstellingen.
En het heeft alle technologische middelen.
En ze scheppen op over hoe ze in de hoofden van kinderen kruipen;
wat zij horen maakt hen al
geconditioneerd voor het merk.
Dan zie je, dat dit is hoe mensen zo dom hebben kunnen zijn.
Op een bepaalde manier is het hen aangeleerd om dom te zijn.
Het is een ontregeling van het waardesysteem.
Als er ook maar enig bewijs is
voor de plasticiteit van de menselijke geest;
als er enig bewijs is voor hoe kneedbaar
menselijke gedachten zijn en hoe makkelijk geconditioneerd
en geleid mensen kunnen worden
gebaseerd op de aard van hun omgevingsprikkels
en wat het bevestigt:
dan is de commerciële reclamewereld het bewijs.
Je moet wel ontzag hebben
voor de mate van hersenspoeling
waarmee deze geprogrammeerde robots, genaamd "consumenten"
door het landschap dwalen
enkel om een winkel in te lopen en, bijvoorbeeld
4000 dollar te besteden aan een handtas
die waarschijnlijk 10 dollar kostte om te maken
in een slavenhok aan de andere kant van de wereld.
Enkel voor de merkstatus die het zogenaamd
in de cultuur vertegenwoordigd.
Of misschien de oude gemeenschapstradities
die het vertrouwen en de saamhorigheid in een samenleving vergroten,
die nu gekaapt zijn door
hebzuchtige, materialistische waarden waardoor we nu
meerdere keren per jaar onbruikbare rotzooi uitwisselen.
En we zouden ons af kunnen vragen waarom velen tegenwoordig
een drang hebben om te winkelen en spullen te vergaren,
terwijl het duidelijk is dat ze vanaf hun kindertijd geconditioneerd zijn
om materiële goederen te verwachten
als een teken van hun status bij vrienden en familie.
Het gegeven is, dat het fundament van elke samenleving
de waarden zijn die de werking ervan ondersteunen.
En onze samenleving, zoals het bestaat,
alleen kan werken als onze waarden ondersteunend zijn
voor de enorme consumptie
die nodig is om het marktsysteem in stand te houden.
75 jaar geleden was de consumptie in Amerika
en veel van de eerste wereld, de helft
van wat we vandaag de dag zien, per persoon.
De huidige nieuwe consumptiecultuur
is gefabriceerd en opgelegd
vanwege de zeer reële behoefte
aan steeds hogere niveaus van consumptie.
En dit is waarom de meeste bedrijven nu
meer geld aan reclame uitgeven
dan aan het daadwerkelijke proces van het maken van het product.
Ze werken hard om een valse behoefte te creëren die jij moet vervullen.
En het blijkt te werken.
[De "Economen"]
Eigenlijk zijn economen helemaal geen economen.
Ze zijn reclamemakers voor de waarde van geld.
en je zult merken dat al hun modellen hoofdzakelijk
neerkomen op uitwisselingen die winst garanderen
aan één zijde of aan beide zijden of wat dan ook.
Maar ze zijn volledig losgekoppeld van de werkelijke
bestaande wereld van reproductie.
In Ohio kon een oude man zijn stroomrekening niet betalen;
u heeft wellicht van de zaak gehoord.
En de energieleverancier sloot de elektriciteit af en hij stierf.
De reden van afsluiting was omdat
het niet rendabel voor hen zou zijn
om het aan te laten, omdat hij zijn rekening niet betaalde.
Gelooft u dat dat juist was?
De verantwoordelijkheid ligt niet bij
de energieleverancier voor het afsluiten
maar bij de buren, vrienden en kennissen van deze man
die niet liefdadig genoeg waren om hem bij te staan, als een individu
om zijn energierekening te betalen.
Hmmmmm...
Hoorde ik dat goed?
Zei hij zojuist dat de dood van een man, veroorzaakt door geldtekort
de verantwoordelijkheid was van..
andere mensen..
of, uiteindelijk, liefdadigheid?
Nou, dan denk ik dat we heel wat infomercials nodig hebben,
kleine ellendige donatie spaarpotten op toonbanken
en een hoop augurkpotten
voor de miljarden mensen die nu verhongeren op deze planeet
door hetzelfde systeem dat Milton Friedman promoot.
Of we het nu hebben over de filosofieën van Milton Friedman,
F.A. Hyack, John Maynard Keynes, Ludwig von Mises
of welke andere grote markteconoom ook,
het basisprincipe verlaat zelden de geldstroom.
Het is als een religie.
Consumptieanalyse, stabilisatiebeleid,
begrotingstekorten, totale vraag...
het bestaat als een oneindige, zelf refererende,
zelf-rationaliserende cirkel van conversatie
waarin universele menselijke behoeften, natuurlijke bronnen
en iedere vorm van fysiek leven ondersteunende efficiëntie
standaard worden uitgesloten,
en vervangen door de enige notie dat mensen
die een monetair voordeel willen hebben ten opzichte van een ander,
gemotiveerd door hun eigen, kortzichtige eigenbelang,
op magische wijze een duurzame, gezonde, gebalanceerde samenleving zullen creëren.
Er is geen levens-coördinaat in deze hele theorie, in dit hele uitgangspunt.
Waar zijn ze mee bezig??
Wat ze doen is geldstromen bijhouden.
Dat is alles, geldstromen bijhouden
veronderstellen dat alles er toe doet:
Eén: Er zijn geen levenscoördinaten...
Whoa-... geen levenscoördinaten!
Twee: Dat alle spelers zelf-maximaliserende voorrangszoekers zijn.
Ze denken aan niemand anders dan zichzelf
en hoe ze het meeste voor zichzelf kunnen krijgen.
Dat is het huidige begrip van rationaliteit; kiezen voor zelf-maximalisatie.
en het enige wat ze willen zelf-maximaliseren
is geld en goederen.
Waar spelen sociale relaties een rol?
Nergens, behalve in de uitwisseling tot zelf-maximalisering.
Waar spelen onze natuurlijke grondstoffen een rol?
Niet, behalve om ze uit te buiten.
Waar spelen gezinnen een rol om te kunnen overleven?
Nergens, ze moeten geld hebben om producten te kunnen kopen.
Moet een economie niet ergens omgaan met deze menselijke behoeften?
Is dat niet het fundamentele probleem: het bevredigen van menselijke behoeften?
Oh, "nodig hebben" staat niet eens in je woordenboek.
Je hebt het opgelost met "willen".
en wat is "willen"? Dat betekent de vraag naar geld om te kopen.
Nou, als het de vraag naar geld is die iets wil kopen
dan heeft het niets te maken met behoefte
omdat de persoon misschien geen geldbehoefte heeft
maar wanhopig, bijvoorbeeld, een watervoorraad nodig heeft.
Of misschien wil de geldvraag wel een gouden toiletbril.
En, waar gaat het allemaal heen? Naar de gouden toiletbril.
En dat noem je economie?
Echt, als je er over nadenkt, dan moet het wel de meest bizarre
waanvoorstelling zijn in de geschiedenis van de menselijke gedachte.
[Monetaire Systeem]
Tot nu toe hebben we ons gericht op het markt-systeem.
Maar dit systeem is slechts de helft van het wereldwijde economische model.
De andere helft is het "Monetaire Stelsel".
Terwijl de marktwerking omgaat met de interactie van mensen
spelend voor winst over het gehele spectrum van de arbeid,
productie en distributie,
is het monetaire systeem een onderliggend beleid
vastgesteld door financiële instellingen
die voorwaarden scheppen voor onder andere de marktwerking.
Het omvat termen die we vaak horen
zoals rentepercentages, kredieten, schulden,
de geldhoeveelheid, inflatie, etc.
En terwijl je je haar zou willen uittrekken als je luistert
naar de wartaal van de monetaire economen:
"Bescheiden preventieve acties kunnen voorkomen dat meer
drastische maatregelen nodig zijn op een later tijdstip".
... de aard en het effect van dit systeem
is eigenlijk vrij simpel:
Onze economie heeft- of de wereldeconomie heeft-
drie elementaire zaken die het reguleren. Eén daarvan is fractional reserve banking:
de banken drukken geld uit het niets.
Het is ook gebaseerd op de oplopende rente.
Wanneer je geld leent, moet je meer terug betalen
dan je hebt geleend, wat betekent dat je in feite
nogmaals geld uit lucht creëert,
wat weer moet worden aangevuld door het creëren van nog meer geld.
We leven in een oneindig groeipatroon.
Het economische model waarin we nu leven is een piramidespel.
Niets groeit eeuwig. Dat is niet mogelijk.
Zoals een groot psycholoog James Hillman schreef:
"Het enige dat groeit in het menselijk lichaam
na een bepaalde leeftijd is kanker".
Het is niet alleen de hoeveelheid geld die moet blijven groeien
het is het aantal consumenten. Consumenten om
geld te lenen tegen rente om meer geld te genereren en natuurlijk
is dat niet mogelijk op een eindige planeet.
Mensen zijn als het ware slechts middelen om geld te creëren,
welke meer geld moeten creëren
om te voorkomen dat het geheel uit elkaar valt,
wat op dit moment gaande is.
Er zijn slechts 2 dingen die iedereen zou moeten weten
over het monetaire systeem:
1: Al het geld is gecreëerd uit schuld.
Geld is schuld uitgedrukt in geld,
of het nu in de vorm is van staatsobligaties,
hypotheken of credit cards.
Met andere woorden, als alle openstaande schuld
op dit moment afgelost zou worden,
zou er geen enkele dollar meer in omloop zijn.
En 2: Rente wordt gevraagd over vrijwel alle gemaakte leningen
en het geld dat nodig is voor het terug betalen van deze rente
bestaat ronduit niet in de geldhoeveelheid.
Alleen het basisbedrag wordt gecreëerd door de leningen
en het basisbedrag is de hoeveelheid geld in de economie.
Dus, als al deze schuld nu zou worden afgelost
zou er niet alleen geen enkele dollar meer in omloop zijn,
ook zou een enorm geldbedrag verschuldigd zijn
dat letterlijk onmogelijk is om terug te betalen, omdat het niet bestaat.
De consequentie van dit alles is dat twee dingen onvermijdelijk zijn:
inflatie en faillissement.
In het geval van inflatie, kan dit worden gezien als een historische trend
in vrijwel elk land vandaag de dag,
en kan gemakkelijk worden verbonden aan zijn oorzaak,
namelijk de continue toename van de hoeveelheid geld
die nodig is om de rente te betalen
en het systeem draaiende te houden.
Wat faillissement betreft,
dat komt in de vorm van ineenstorting van schuld.
Deze ineenstorting zal onvermijdelijk gebeuren bij een persoon,
een bedrijf of een land
en het gebeurt meestal wanneer de rente
niet langer betaald kan worden.
Maar er is een positieve kant aan dit alles...
tenminste, in termen van het marktsysteem.
Want schuld creëert druk.
Schuld creëert loonslaven.
Iemand met schulden neemt veel eerder een laag salaris aan
dan iemand zonder schulden
en wordt daardoor een goedkope arbeidskracht.
Dus het is geweldig voor corporaties om een hoop mensen te hebben
zonder financiële mobiliteit.
Maar hé - hetzelfde geldt voor complete landen.
De Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds,
die vooral dienen als gevolmachtigden voor transnationale zakelijke belangen,
geven gigantische leningen aan landen in moeilijkheden
tegen hoge rentepercentages. En dan,
als de landen diep in de schulden zitten en niet meer kunnen betalen,
worden bezuinigingsmaatregelen toegepast, de corporaties komen binnen,
zetten slavenhokken op en nemen bezit van de natuurlijke bronnen.
Dat is nog eens marktefficiëntie!
Maar wacht - er is meer:
Namelijk, er is deze unieke combinatie tussen
het monetaire systeem en de vrije markteconomie
genaamd de aandelenbeurs.
Waarop ze, weet je wel, niet echt iets produceren,
maar gewoon geld zelf kopen en verkopen.
En als het op schulden aankomt, weet je wat ze dan doen?
Precies - ze verhandelen het!
Ze kopen en verkopen werkelijk schulden om winst te maken.
Van 'credit default swaps' en
samengevoegde schulden van consumenten,
tot complexe derivatenconstructies die gebruikt worden
om schulden van hele landen te maskeren,
zoals de instorting van investeringsbank Goldman Sachs en Griekenland,
waardoor bijna de hele Europese economie instortte.
Dus als het dus aankomt op de aandelenbeurs en Wall Street,
hebben we een heel nieuw niveau van krankzinnigheid
geboren uit de 'Money Sequence of Value'.
Alles wat je hoeft weten over markten
is beschreven in een redactioneel stuk van de Wall Street Journal
een aantal jaar geleden, genaamd:
"Lessen van een Investeerder met Hersenschade".
En in dit artikel leggen ze uit waarom
mensen met een lichte hersenbeschadiging het beter doen als investeerders
dan mensen met normale hersenfunctionaliteit.
Waarom? Omdat degene met de licht
beschadigde hersenen geen empathie heeft.
En daar gaat het om. Als je geen empathie hebt
dan doe je het goed als investeerder
En dus kweekt Wall Street mensen zonder empathie.
Om er te werken en beslissingen te nemen
en om deals te sluiten zonder berouw,
zonder na te denken over hoe datgene wat ze doen
invloed zou kunnen hebben op hun medemens.
Dus ze kweken een soort robots.
Mensen zonder ziel.
En omdat ze zelfs die mensen niet meer willen betalen-
produceren ze nu robots - echte robots -
echte algoritmische handelaars.
Goldman Sachs in het hoogfrequente handelsschandaal:
Ze zetten een computer naast de effectenbeurs van New York.
Deze computer, deze aaneengesloten computers, zoals ze het noemen:
behandelt al het handelsverkeer bij de beurs en
bestookt elke handel met een grote hoeveelheid orders
op manieren die stuivers en dubbeltjes "wegschrapen"
van de beurs.
Het is alsof ze de hele dag geld aan het overhevelen zijn.
Ze hebben een keer
30 of 60 dagen op een rij geen dag verlies geleden
en hebben miljoenen dollars verdiend per dag?
Dat is statistisch onmogelijk!
Toen ik nog werkte voor Wall Street, hoe het werkt is,
iedereen koopt elkaar om.
De beurshandelaren kopen de afdelingsmanagers om
de afdelingsmanagers kopen de regionale verkoop managers om.
De regionale verkoop managers
kopen de nationale verkoop manager om.
Het is algemeen bekend.
Wie krijgt met kerst de grootste bonus
van de gemiddelde beurshandelaars? De nalevingsbeambte.
De nalevingsbeambte zit daar de hele dag; hij zou er voor moeten zorgen
dat je geen beperkende regels overtreedt
en je de wet respecteert.
Natuurlijk, in die mate waarop
je de nalevingsbeambte kunt omkopen-
Juist ja, dat klopt, dan respecteer je de wet!
Dus hoe is fraude het systeem geworden?
Het is niet langer een bijproduct.
Het is het systeem.
Het is net als die oude *** Allen grap. Hij zegt:
"Dokter, mijn broer denkt dat hij een kip is."
En de dokter zegt: "Neem een pil,
dat zou het probleem moeten oplossen."
En hij zegt, "Nee dokter, U begrijpt het niet.
we hebben de eieren nodig."
Ok? Dus ...
Het verhandelen van frauduleuze claims over en weer
tussen banken, om honoraria te genereren, om bonussen te genereren,
is uitgegroeid tot de BNP-producerende
groeikracht van de Amerikaanse economie-
ook al handelen ze in wezen met frauduleuze claims
en is er absoluut geen hoop om het ooit terug te betalen.
Ze verwerken, genereren en herverzekeren niets.
Als ik 20 miljard dollar op een servet schrijf
en ik verkoop het aan J.P. Morgan, en J.P. Morgan schrijft
20 miljard dollar op een servet
en we wisselen deze twee servetjes in een bar,
en we betalen elk een kwart van 1% aan onszelf als vergoeding,
dan verdienen we een hoop geld voor onze kerstbonus.
We hebben elk in onze boeken, een servet van 20 miljard dollar
die geen werkelijke waarde heeft, tot het moment dat
het systeem niet langer in staat is tot het absorberen
van onzinnige servetjes, in dat geval gaan we naar de overheid
om te worden gered.
En vanwege Wall Street en de wereldwijde aandelenmarkt
zijn er nu, conservatief geschat, ongeveer 700 biljoen dollar
van deze onbetaalde frauduleuze claims,
bekend als derivaten,
nog steeds wachtend op instorting.
Een bedrag dat neerkomt op meer dan
10 keer het Bruto Nationaal Product
van de hele planeet.
En terwijl we gezien hebben hoe
corporaties en banken gered moetsten worden door overheden,
welke, grappig genoeg, hun eigen geld
van de banken zelf lenen,
zien we nu pogingen voor het redden van hele landen
door een conglomeratie van andere landen
via de internationale banken.
Maar hoe red je een hele planeet?
Er is geen enkel land meer dat niet verzadigd is van schuld.
De waterval van soevereine schulden die we gezien hebben
kan alleen maar het begin zijn zodra je het wiskundig beschouwt.
Het is geschat dat alleen al in de Verenigde Staten
de inkomstenbelasting verhoogd zou moeten worden naar 65% per persoon
om slechts de rente te dekken in de nabije toekomst.
Economen voorzien nu dat binnen een aantal decennia
60% van de landen in de wereld failliet zullen zijn.
Maar wacht even- laat me dit even op een rijtje zetten.
De wereld gaat "failliet"
wat dat in hemelsnaam mag betekenen
vanwege dit idee genaamd "schuld"
wat eigenlijk niet eens bestaat in de fysieke werkelijkheid.
Het is slechts een deel van een spel dat we hebben uitgevonden...
toch wordt het welzijn van miljarden mensen
op dit moment in gevaar gebracht.
Extreem veel ontslagen - tentenkampen - snel toenemende armoede,
opgelegde bezuinigingsmaatregelen- scholen die sluiten,
hongerige kinderen en andere mate van tekort in het familieleven-...
dit alles door deze vergaande fictie...
Wat zijn we verdomme achterlijk?!
He! He! Mars- m'n makker!
Help je broer uit de penarie, uh?
Word volwassen, jongen.
Saturnus! Hoe gaat ie man?
Herinner je je die hete nevelwolk waar ik je mee koppelde
een tijdje geleden?
Eh... Luister Aarde.
We worden erg moe van jou.
Je hebt alles gekregen en nu verspil je het allemaal.
Je hebt genoeg grondstoffen en dat weet je.
Waarom word je niet volwassen en leer je verantwoordelijkheid te nemen?
Je doet je moeder verdriet.
Je staat er alleen voor, vriend.
Ja, zal wel.
[Volksgezondheid]
Nu, dit alles in overweging nemend,
van de verspillings-machine genaamd het marktsysteem
tot de schuld-machine, bekend als het monetaire systeem-
die samen het monetaire marktmodel vormen
welke de wereldeconomie van vandaag de dag beheerst-
er is één gevolg dat door
de gehele machine loopt:
ongelijkheid.
Of het nu het marktsysteem is dat zorgt voor
een natuurlijk zwaartepunt richting monopolies and machtsconsolidatie
terwijl het ook eilandjes genereert van rijke industrieën
die boven alles uittorenen, ongeacht hun nut-
zoals het feit dat topmanagers van beleggingsfondsen op Wall Street
nu elk jaar meer dan $300 miljoen mee naar huis nemen
voor het bijdragen van letterlijk niets,
terwijl een wetenschapper die op zoek is naar een geneesmiddel
en zo de mensheid probeert te helpen
misschien $60.000 per jaar zou kunnen verdienen, als ze geluk hebben-
of dat het nu het monetaire systeem is,
waarbij klassenverdeling ingebouwd is in de structuur.
Bijvoorbeeld: Stel dat ik 1 miljoen dollar over heb
en dit zet op een vaste spaarrekening met 4% rente,
dan zal ik $40.000 dollar per jaar verdienen.
Geen maatschappelijke bijdrage, helemaal niets.
Echter, als ik uit een lagere sociale klasse kom en leningen moet nemen
om mijn auto of huis te kunnen kopen,
betaal ik rente wat in principe
terecht komt bij de miljonair met de 4% rente spaarrekening.
Dit stelen van de armen om de rijken te betalen
is een fundamenteel, ingebouwd aspect van het monetaire systeem
en het zou beschreven kunnen worden als "structureel klassenbewustzijn".
Natuurlijk, historisch gezien, werd sociale gelaagdheid
altijd al als oneerlijk beschouwd, maar duidelijk algemeen aanvaard,
aangezien nu 1% van de bevolking 40% van de rijkdom van de planeet bezit.
Maar naast de materiële eerlijkheid
is er nog iets anders aan de hand onder de oppervlakte van de ongelijkheid
wat een ongelooflijke verslechtering veroorzaakt van de volksgezondheid als geheel.
Ik denk dat mensen vaak verbaasd zijn over het contrast
tussen het materiële succes van onze samenlevingen
- ongekende niveaus van rijkdom -
en de vele sociale tekortkomingen.
Als je kijkt naar het aantal gevallen van
drugsmisbruik, geweld of zelfmutilatie
bij kinderen, of psychische aandoeningen,
dan wordt het duidelijk dat er iets fundamenteel verkeerd gaat
met onze samenlevingen.
De data die ik heb beschreven
tonen simpelweg de intuïtie die mensen
al honderden jaren hebben gehad;
dat ongelijkheid zorgt voor verdeeldheid en sociaal verval.
Maar die intuïtie is denk ik dichter bij de waarheid dan we ooit hadden voorgesteld.
Er zijn zeer krachtige psychologische en sociale effecten
van ongelijkheid. Ze hebben meer te maken met gevoelens
van superioriteit en minderwaardigheid.
Dat soort verdeeldheid...
Wellicht gaat dat samen met respect of disrespect;
mensen hebben het gevoel dat er op hen wordt neergekeken.
Wat, trouwens, de reden is waarom geweld
vaker voorkomt in meer ongelijke samenlevingen-
de aanleiding voor geweld is zo vaak dat mensen het gevoel hebben
dat er op ze wordt neergekeken en ze niet worden gerespecteerd.
Als er één principe is dat ik zou kunnen benadrukken,
wat het belangrijkste principe is
voor de preventie van geweld
zal het "Gelijkheid" zijn.
De belangrijkste factor die invloed heeft op de hoeveelheid geweld
is de mate van gelijkheid ten opzichte van de mate van ongelijkheid
in die samenleving.
Dus, waar we het over hebben is een soort van
algemene sociale stoornis.
Het zijn niet slechts één of twee dingen die misgaan
zodra ongelijkheid toeneemt.
Het lijkt betrekking te hebben op alles, of we het nu hebben over
criminaliteit, gezondheid of mentale ziekten of wat dan ook.
Eén van de echt verontrustende bevindingen over volksgezondheid is:
dat je nooit de fout moet maken om arm te zijn.
Of arm geboren te worden.
Je gezondheid zal er in vele opzichten onder leiden:
iets genaamd "sociaal-economisch gezondheidsgradiënt".
Hoe lager je komt in de lagen van de samenleving
in termen van sociaal-conomische status, elke stap lager,
wordt de gezondheid slechter voor talloze verschillende ziekten.
De levensverwachting wordt slechter.
Zuigelingensterfte- alles waar je naar kunt kijken.
Een groot probleem is dus:
waarom bestaat deze gradiënt?
Een simpel voor de hand liggend antwoord is
"Als je chronisch ziek bent, zul je niet erg productief zijn
dus gezondheidsproblemen zorgen voor sociaal-economische verschillen."
Niet in de verste verte- simpelweg omdat
je zou kunnen kijken naar de sociaal economische status van een 10 jarige
en dat zal iets zeggen over hun gezondheid tientallen jaren later.
Dat is dus de richting van causaliteit.
Volgende- "Oh deze is voor de hand liggend:
armen kunnen de dokter niet betalen; het is toegang tot de gezondheidszorg."
Daar heeft het niets mee te maken, want je ziet dezelfde gradiënten
in landen met universele gezondheidszorg en gesocialiseerde geneeskunde.
Ok - volgende "simpele uitleg":
"gemiddeld genomen, hoe armer je bent, hoe meer kans je hebt om
te roken, te drinken en allerlei andere risicofactoren voor de gezondheid."
Ja, die werken eraan mee, maar zorgvuldig onderzoek heeft aangetoond,
dat het misschien maar een derde van de variabiliteit verklaart.
Dus wat blijft er over?
Wat overblijft heeft ontzettend veel te maken met de stress van armoede.
Hoe armer je bent- beginnend bij
de persoon die één dollar minder verdient dan Bill Gates-
Hoe armer je bent in dit land,
gemiddeld, hoe slechter je gezondheid is.
Dit zegt iets enorm belangrijks:
het verband tussen gezondheid en armoede
gaat niet over arm zijn, maar over je arm voelen.
Steeds meer herkennen we dat
chronische stress een belangrijke invloed heeft op gezondheid.
Maar de belangrijkste bron van stress
is de kwaliteit van sociale relaties.
En als er iets is dat de kwaliteit van sociale relaties verlaagt,
dan is dat de sociaal-economische gelaagdheid van de samenleving.
Wat de wetenschap nu heeft aangetoond is dat ongeacht de materiële rijkdom,
de stress van simpelweg in een gelaagde samenleving leven
leidt tot een groot spectrum aan volksgezondheids-problemen.
En hoe groter de ongelijkheid, hoe erger de problemen worden.
Levensverwachting: Hoger in meer gelijke landen.
Drugsmisbruik: Lager in meer gelijke landen.
Geestesziekten: Lager in meer gelijke landen.
Sociaal Kapitaal - het vermogen van mensen om elkaar te vertrouwen:
Natuurlijk hoger in meer gelijke landen.
Schoolresultaten: Hoger in meer gelijke landen.
Aantal Moorden: Lager in meer gelijke landen.
Misdaad en Gevangenisopnamen: Lager in meer gelijke landen.
En het gaat maar door:
Kindersterfte - overgewicht - tienermoeders:
Lager in meer gelijke landen.
en wellicht het meest interessant:
Innovatie: Groter in meer gelijke landen.
wat in strijd is met de eeuwenoude aanname dat een competitieve,
gelaagde maatschappij op de één of andere manier creatiever en innovatiever is.
Bovendien, een onderzoek gedaan in het VK genaamd 'The WhiteHall Study'
heeft bevestigd dat er een sociale verdeling is van ziekten
als je de sociaal-economische ladder van boven naar beneden bekijkt.
Bijvoorbeeld, er werd geconstateerd dat in de laagste rangen van de hiërarchie
er een viervoudige stijging in sterfte door hartziekten was
in vergelijking met de hoogste rangen.
En dit patroon bestaat, ongeacht de toegang tot medische zorg.
Zodoende, hoe slechter iemands relatieve financiële status,
hoe slechter hun gezondheid gemiddeld zal zijn.
Dit fenomeen komt voort uit wat men ook wel kan beschrijven als
'Psychosociale stress'
en het ligt aan de basis van de grootste sociale verstoringen
die onze huidige samenleving teisteren.
De oorzaak?
Het monetaire marktsysteem.
Vergis je niet:
de grootste vernietiger van ecologie,
de grootste bron van afval, uitputting en vervuiling,
de grootste voortbrenger van geweld,
oorlog, misdaad, armoede, dierenmishandeling en onmenselijkheid,
de grootste voortbrenger van sociale en persoonlijke neurose,
geestesziekten, depressie, angst...
en niet te vergeten: de grootste bron van sociale verlamming
die ons er van weerhoudt om over te stappen op nieuwe methodologieën
voor persoonlijke gezondheid, wereldwijde duurzaamheid
en vooruitgang op deze planeet-
is niet één of andere corrupte overheid of wetgeving,
niet één of andere misdadige onderneming of bankkartel,
niet één of andere fout in de menselijke aard,
niet één of andere geheime verborgen sekte die de wereld beheerst.
Het is feitelijk het sociaal-economisch systeem zelf
in zijn fundering.
[Deel 3: Project Aarde]
Stel je even voor dat we de kans hadden
om de menselijke beschaving te herontwerpen, van begin af aan.
Wat als we, hypothetisch gesproken,
een exacte kopie van planeet aarde ontdekten
en het enige verschil tussen de nieuwe planeet en de onze
was dat er nog geen menselijke evolutie had plaats gevonden. Een leeg blad.
Geen landen, geen steden, geen verontreiniging, geen republikeinen...
alleen een ongerepte, open omgeving.
Dus. Wat doen we?
Wel, eerst hebben we een doel nodig, toch?
En je kan gerust zeggen dat dat doel overleven zou zijn.
En niet zomaar overleven, maar op
een optimale, gezonde en welvarende manier.
De meeste mensen willen, inderdaad, leven
en het liefst zonder te lijden.
Vandaar dat de basis van deze beschaving
zo ondersteunend en duurzaam mogelijk moet zijn voor menselijk leven,
rekening houdend met de materiële behoeften van alle mensen op aarde,
terwijl getracht wordt alles te verwijderen
wat ons op lange termijn kan schaden.
Nu het doel van maximale duurzaamheid helder is,
gaat de volgende vraag over onze 'methode'.
Wat voor soort benadering hanteren we?
Laten we eens kijken...
Onlangs, was politiek de methode voor maatschappelijk bestuur op aarde, ...
dus wat hebben de doctrines van de republikeinen, de progressieven,
conservatieven of socialisten te vertellen over maatschappelijk ontwerp?
Hmmm...helemaal niets.
Oké, hoe zit het dan met religie?
De grote schepper moet toch zeker ergens wat blauwdrukken achtergelaten hebben...
Nee...niets te vinden.
Oké. Wat blijft er over?
Blijkbaar iets dat 'wetenschap' heet.
Wetenschap is uniek omdat ze niet alleen vereist
dat voorgestelde ideeën worden getest en gerepliceerd,
maar alles wat wetenschap voortbrengt is tevens inherent weerlegbaar.
Met andere woorden, in tegenstelling tot religie en politiek
heeft wetenschap geen ego
en alles wat ze suggereert, aanvaardt de mogelijkheid
om ooit als fout bewezen te worden.
Het houdt vast aan niets en evolueert voortdurend.
Wel, dat klinkt natuurlijkerwijs genoeg voor mij.
Dus, op basis van de huidige stand van wetenschappelijke kennis
in het begin van de 21e eeuw,
samen met ons doel van maximale duurzaamheid
voor de menselijke populatie,
hoe beginnen we met het eigenlijke proces van opbouw?
De eerste vraag die gesteld moet worden is:
wat hebben we nodig om te overleven?
Het antwoord is uiteraard, planetaire grondstoffen.
Of het nu het water is dat we drinken, de energie die we gebruiken
of de ruwe materialen die we gebruiken om gereedschap en onderdak te creëren,
de planeet herbergt een inventaris aan hulpmiddelen,
waarvan velen noodzakelijk zijn voor ons overleven.
Dus, als we deze realiteit in ogenschouw nemen,
wordt het cruciaal te weten te komen wat we hebben en waar het zich bevindt.
Dat betekent dat we een onderzoek moeten doen.
We lokaliseren en identificeren simpelweg elke te vinden fysieke hulpbron
op de planeet, samen met de hoeveelheid per locatie,
Van lagen kopererts tot de meest veelbelovende locaties voor
windparken voor energieproductie, tot de natuurlijke zoetwaterbronnen,
tot een inschatting van de hoeveelheid vis in de oceaan,
tot de meest vruchtbare plekken voor het verbouwen van voedsel, etc.
Maar, omdat wij mensen
deze hulpbronnen voortdurend zullen consumeren,
beseffen we dat we niet alleen horen te lokaliseren en te identificeren,
maar ook moeten bijhouden.
We moeten ervoor zorgen dat ze niet op raken;
dat zou slecht zijn.
En dat betekent niet alleen het bijhouden van onze consumptiesnelheid,
maar ook de snelheid waarmee de aarde regenereert,
zoals bijvoorbeeld de tijd die nodig is voor
een boom om te groeien of een waterbron om zich te hervullen.
Dit heet: 'dynamisch evenwicht'.
Met andere woorden, als we bomen sneller verbruiken dan dat ze kunnen groeien,
hebben we een ernstig probleem; want het is niet duurzaam.
Dus, hoe volgen we deze inventarisatie dan op
vooral wanneer we inzien dat
al dat spul overal verspreid is?
We hebben grote mijnen voor mineralen in wat we Afrika noemen,
energieconcentraties in het Midden-Oosten,
enorme getijdenenergie-mogelijkheden aan de Atlantische kust in Noord-Amerika,
de grootste verse watervoorraad in Brazilië, etc.
En opnieuw heeft de goede oude wetenschap een suggestie:
het heet 'systeem theorie'.
Systeem theorie erkent dat het weefsel van de natuur,
van de menselijke biologie via de aardse biosfeer
tot de aantrekkingskracht van het zonnestelsel zelf,
een reusachtig, synergetisch in verband staand systeem is; volledig verweven.
Net zoals menselijke cellen zich verbinden om onze organen te vormen.
En de organen zich verbinden om onze lichamen te vormen
en omdat onze lichamen niet kunnen leven zonder aardse grondstoffen
zoals voedsel, lucht en water, zijn we onlosmakelijk verbonden met de aarde.
En ga zo maar door.
Dus, zoals de natuur suggereert, nemen we deze gehele inventaris
en bijgehouden gegevens en creëren we een 'systeem' om ze te beheren.
In feite een 'wereldwijd grondstoffenbeheer systeem'
om iedere relevante hulpbron op de planeet bij te houden,
Er is simpelweg geen logisch alternatief, als het als soort ons doel is
om te overleven op lange termijn, moeten we het geheel opvolgen.
Nu we dit begrijpen kunnen we naar de productie kijken.
Hoe gaan we dit allemaal gebruiken?
Hoe zal ons productieproces eruitzien en wat moeten we
in overweging nemen om er zeker van te zijn dat het zo optimaal mogelijk is,
om de duurzaamheid te maximaliseren?
Wel, het eerste wat eruit springt, is het feit
dat we constant moeten proberen aan behoud te doen.
De grondstoffen van deze planeet zijn in essentie eindig.
Het is dus belangrijk om 'strategisch' te zijn.
'Strategisch behoud' is essentieel.
Het tweede punt dat we erkennen is dat sommige grondstoffen
in hun prestaties niet zo goed zijn als andere.
Sterker nog, sommige van deze grondstoffen hebben bij gebruik
een vreselijk effect op het milieu,
wat steevast onze eigen gezondheid tegenwerkt.
Bijvoorbeeld: hoe je het ook bekijkt, olie en fossiele brandstoffen
zijn materialen die behoorlijk destructieve middelen vrijgeven in de omgeving.
Daarom is het van groot belang dat we ons best doen om dit soort stoffen
alleen te gebruiken als het echt niet anders kan. Liefst helemaal niet.
Gelukkig zien we ***'s zon, wind, getijden, golfslag, thermische-
en geothermische mogelijkheden voor de productie van energie.
We kunnen dus objectieve strategieën uitbouwen over wat we gebruiken en waar,
om zogenaamde 'negatieve terugwerkende krachten' te vermijden
of wat er ook uit productie of gebruik voortkomt
en schadelijk is voor het milieu en dus onszelf.
We noemen dit 'strategische veiligheid'
koppelen aan 'strategisch behoud'.
Maar productiestrategieën houden daar niet op.
We zullen een 'efficiëntie strategie' nodig hebben
voor de eigenlijke productie-mechanismen.
En we komen tot de conclusie dat we ons aan ongeveer
drie specifieke protocollen moeten houden:
1: Alle goederen die we produceren moeten ontworpen zijn
om zo lang mogelijk mee te gaan.
Het is logisch dat hoe meer dingen defect raken,
hoe meer middelen we nodig hebben om ze te vervangen
en hoe meer afval we produceren.
2: Wanneer dingen toch kapot gaan,
of niet langer bruikbaar zijn om wat voor reden ook,
is het cruciaal dat we verzamelen of recyclen,
zoveel mogelijk.
Dus het productieontwerp hoort hier rekening mee te houden
vanaf de vroegste fases van de ontwikkeling.
3: Snel evoluerende technologieën, zoals elektronica,
die onderworpen zijn aan de snelste technologische veroudering,
horen vooruitziend ontworpen te worden,
met de mogelijkheid tot fysieke updates.
We willen geen compleet computer systeem weggooien
alleen omwille van een defect of verouderd onderdeel.
En dus ontwerpen we gewoonweg makkelijk up te daten componenten,
stuk voor stuk, gestandaardiseerd en universeel uitwisselbaar,
in lijn met de huidige trend van technologische veranderingen.
En als we beseffen dat de mechanismen van 'strategisch behoud',
'strategische veiligheid' en 'strategische efficiëntie'
zuiver technische overwegingen zijn,
vrij van elke menselijke mening of vooroordeel,
dan voeren we eenvoudigweg deze strategieën in een computer
die alle relevante variabelen kan afwegen en berekenen
en ons de mogelijkheid geeft
te komen tot de beste methode voor duurzame productie,
gebaseerd op de huidige kennis.
En hoewel dit ingewikkeld klinkt,
is het niet meer dan een veredelde rekenmachine.
Tenslotte worden zulke geavanceerde
besluitvormende controlesystemen,
reeds over de hele wereld gebruikt voor specifieke doeleinden.
Het is enkel een proces van schaalvergroting.
Dus....
Nu hebben we niet alleen een 'grondstoffenbeheer systeem',
maar ook een 'productie management systeem',
die beiden met gemak computergestuurd kunnen worden
om de efficiëntie, instandhouding en veiligheid te vergroten.
De informatieve werkelijkheid is dat de menselijke geest,
of zelfs een groep mensen, niet kunnen bijhouden wat bijgehouden hoort te worden.
Het moet door computers gebeuren, en het kan.
En daarmee komen we tot het volgend niveau: distributie.
Welke duurzame strategieën zijn hier relevant?
Wel, omdat we weten dat de kortste afstand
tussen twee punten een rechte lijn is
en er energie nodig is om transportmachines aan te drijven,
en hoe korter de transport afstand, hoe efficiënter.
Goederen op één continent produceren en dan verschepen naar een ander,
is alleen zinvol als de betreffende goederen
simpelweg niet geproduceerd kunnen worden in dat gebied.
Anders is het niks anders dan verspilling.
We horen de productie zo te lokaliseren, dat transport
makkelijk, snel en energiezuinig is.
Dit noemen we de 'nabijheidsstrategie'
wat betekent dat we de afstand waarover we
goederen transporteren zoveel mogelijk beperken,
zowel voor ruwe grondstoffen als voor afgewerkte producten.
Het zou natuurlijk ook belangrijk kunnen zijn om te weten
welke goederen we vervoeren en waarom.
Dit valt onder de categorie 'vraag'.
De vraag is gewoon dat wat mensen nodig hebben om gezond te zijn
en een hoge levensstandaard te hebben.
Het spectrum van menselijke materiële behoeften
varieert van puur levensondersteunende noodzakelijkheden
zoals voedsel, schoon water en onderdak,
tot sociale en recreatieve goederen voor ontspanning
en persoonlijk, sociaal plezier;
beide belangrijke factoren in de menselijke en maatschappelijke gezondheid.
Heel simpel, nemen we nog een onderzoek.
Mensen beschrijven hun behoeften, de vraag wordt beoordeeld
en gebaseerd op deze vraag begint de productie.
En aangezien de grootte van de vraag naar verschillende goederen
natuurlijkerwijs zal fluctueren en veranderen rond verschillende regio's,
is het nodig om een 'vraag / distributie monitoring systeem' te creëren
om overschotten en tekorten te vermijden.
Natuurlijk is dit idee oud nieuws;
het wordt vandaag in iedere grote winkelketen gebruikt
om ervoor te zorgen dat hun voorraad op peil blijft.
Alleen deze keer, monitoren we op wereldschaal.
Maar wacht even. We kunnen de vraag niet echt volledig begrijpen
als we geen rekening houden met het werkelijk gebruik van het goed zelf.
Is het logisch en duurzaam dat elke mens zegt:
Neem maar van alles één? Ongeacht of het wordt gebruikt?
Nee. Dat zou gewoonweg verspillend en inefficiënt zijn.
Als iemand een goed nodig heeft, maar deze behoefte slechts is voor
gemiddeld 45 minuten per dag, dan zou het veel efficiënter zijn
als dat object voor hen beschikbaar gemaakt wordt
en voor anderen wanneer zij er behoefte aan hebben.
Velen vergeten dat het niet het product is dat ze willen
maar de functie van dat product.
Wanneer we ons realiseren dat het goed zelf
slechts zo belangrijk is als het nut ervan,
zullen we zien dat deze 'externe beperking',
of wat we vandaag de dag 'eigendom' noemen,
uitermate verspillend en milieuonvriendelijk is
in een fundamentele, economische zin.
Dus horen we een strategie te bedenken genaamd: 'strategische toegang'.
Dit zou de basis vormen van ons
'vraag / distributie monitoring systeem'
dat er voor zorgt dat we kunnen voldoen
aan de behoeften van de bevolking
voor toegang tot wat ze nodig hebben, wanneer zij dat nodig hebben.
En wat betreft het fysiek verkrijgen van de goederen,
gecentraliseerde en regionale toegangscentra
liggen grotendeels voor de hand,
opgericht in de nabijheid van de bevolking
en iemand zou gewoonweg binnenstappen, het item nemen,
gebruiken en het terugbrengen wanneer hij het niet meer nodig heeft.
Een beetje zoals een bibliotheek vandaag werkt.
In feite zouden deze centra niet alleen kunnen bestaan in een gemeenschap
zoals de winkels die we vandaag zien,
maar er zouden gespecialiseerde centra bestaan in specifieke gebieden
waar bepaalde goederen vaak worden gebruikt.
Hierdoor wordt meer energie bespaart met minder herhalend transport.
En wanneer dit 'vraag-monitoring systeem' in werking is,
staat het in verbinding met ons 'productie management systeem'
en natuurlijk met ons 'grondstoffenbeheer systeem'.
Zo wordt een geünificeerde, dynamisch updatende,
wereldwijde economische managementmachine gecreëerd,
die er simpelweg voor zorgt dat we duurzaam blijven.
We beginnen met het veiligstellen van de integriteit van onze eindige grondstoffen,
en zorgen ervoor dat we alleen de beste,
meest strategische goederen produceren,
terwijl we de distributie van alles uitvoeren
op de meest intelligente en efficiënte manier.
En het unieke resultaat van deze op behoud gebaseerde aanpak,
dat tegen de intuïtie van velen ingaat,
is dat dit logische, van onderuit opgebouwde,
empirische proces van behoud en efficiëntie
-dat als enige, daadwerkelijke menselijke duurzaamheid kan realiseren-
waarschijnlijk iets zou genereren wat nooit eerder is gezien in de geschiedenis:
toegang tot overvloed.
Niet alleen voor een percentage van de wereldbevolking,
maar voor de hele beschaving.
Dit economische model, zoals zojuist was uitgedrukt...
deze verantwoordelijke, systeembenadering van het volledige
aardse grondstoffenbeheer en processen,
ontworpen om niets minder te doen dan
de mensheid in zijn totaliteit te verzorgen
op de meest efficiënte en meest duurzame manier
zouden we een
'Resource Based Economy' kunnen noemen.
Het idee werd gedefinieerd in de jaren '70 door
structureel ingenieur Jacque Fresco.
Hij begreep toen al dat de samenleving afstevende op een ramkoers
met de natuur en met zichzelf, onhoudbaar op elk niveau,
en dat als dingen niet veranderden,
we onszelf hoe dan ook zouden vernietigen.
Kunnen al deze dingen die je zegt Jacque,
gebouwd worden met de kennis die we nu hebben?
Of is het maar een inschatting,
gebaseerd op wat we vandaag weten?
Nee. Al deze dingen kunnen gebouwd worden met wat we nu weten.
Het vraagt 10 jaar om het aardoppervlak te veranderen.
Om de wereld te herbouwen tot een nieuw paradijs op aarde.
De keuze is aan jou.
De stompzinnigheid van een nucleaire wapenwedloop,
het ontwikkelen van wapens,
problemen op een politieke manier proberen op te lossen
door deze politieke partij te kiezen of de andere politieke partij,
alle politiek die is ondergedompeld in corruptie.
Laat mij het herhalen:
Communisme, socialisme, fascisme, de democraten, de liberalen-
we willen mensen absorberen...
alle organisaties die geloven in een beter leven voor de mens!
Er zijn geen negerproblemen of Poolse problemen
of Joodse problemen of Griekse problemen
of vrouwenproblemen, er zijn menselijke problemen!
Ik ben voor niemand ***, ik werk voor niemand;
niemand kan mij ontslaan.
Ik heb geen baas.
Ik ben *** om te leven in de samenleving van vandaag.
Onze samenleving kan niet in stand worden gehouden door dit soort incompetentie.
Het was fantastisch - het vrije-marktsysteem -
ongeveer 35 jaar geleden. Daarna had het zijn beste tijd gehad.
Nu moeten wij onze denkwijze veranderen, of ten onder gaan.
De horrorfilms van de toekomst zullen onze samenleving tonen-
hoe die niet werkte-
en politiek...
zou deel uitmaken van een horrorfilm.
Wel, een heleboel mensen gebruiken tegenwoordig de term "koude wetenschap"
omdat het analytisch is,
en ze weten niet eens wat analytisch betekent.
Wetenschap betekent: dichtere benaderingen
over de manier waarop de wereld echt werkt.
Dus, het vertelt de waarheid- dat is wat het doet.
Een wetenschapper probeert niet om goed op te kunnen schieten met mensen.
Ze vertellen hen wat hun bevindingen zijn.
Ze moeten alle dingen in twijfel trekken.
En als een wetenschapper een experiment bedenkt dat laat zien
dat bepaalde materialen een bepaalde sterkte hebben,
dan moeten andere wetenschappers dat experiment kunnen herhalen
en dezelfde resultaten bereiken.
Zelfs als een wetenschapper van mening is dat een vleugel van een vliegtuig
als gevolg van wiskunde of berekeningen
een bepaald gewicht kan dragen
stapelen ze er toch nog zandzakken op
om te zien wanneer hij breekt, en dan zeggen ze
'mijn berekeningen kloppen' of 'ze kloppen niet'.
Ik hou van dat systeem omdat het vrij is van vooringenomenheid
en vrij van de gedachte dat wiskunde alle problemen kan oplossen.
Je hoort je wiskunde ook te testen.
Ik denk dat ieder systeem dat getest kan worden
ook getest moet worden.
En dat alle beslissingen op onderzoek gebaseerd zouden moeten zijn.
Een 'Resource Based Economy' is simpelweg
de wetenschappelijke methode, toegepast op sociaal belang-
een aanpak die in de wereld van vandaag volstrekt afwezig is.
De samenleving is een technische uitvinding.
En de meest efficiënte methoden van geoptimaliseerde menselijke gezondheid,
fysieke productie, distributie, stedelijke infrastructuur en dergelijke
bevinden zich binnen het gebied van wetenschap en technologie-
niet in politiek of monetaire economie.
Het werkt op dezelfde systematische wijze als bijvoorbeeld een vliegtuig
en er is geen republikeinse of progressieve manier om een vliegtuig te bouwen.
Evenzo, is de natuur zelf de fysieke referentie
om onze wetenschap te bewijzen, en het is een vast systeem-
dat alleen voortkomt vanuit ons toegenomen begrip hierover.
In feite heeft het geen belang bij wat je
subjectief denkt of waar je in gelooft.
Integendeel, het geeft je een optie:
je kunt leren op één lijn te komen met haar natuurlijke wetten
en je gedrag daarop aan te passen,
wat steevast een goede gezondheid en duurzaamheid zal creëren,
of je kunt tevergeefs tegen de stroom ingaan.
Het maakt niet uit hoezeer je gelooft dat je nu zomaar
op kan staan en op de muur naast je kan lopen;
de wet van de zwaartekracht zal het niet toelaten.
Als je niet eet- zul je sterven.
Als je als baby niet wordt geknuffeld- zul je sterven.
Hoe hard het ook klinkt, de natuur is een dictatuur
en we kunnen er naar luisteren en er mee in harmonie treden
of de onvermijdelijke negatieve gevolgen ondergaan.
Dus, een 'Resource Based Economy'
is niets meer dan een set van bewezen,
levensondersteunende afspraken,
waar alle beslissingen gebaseerd zijn op
optimale menselijke en milieubewuste duurzaamheid.
Het houdt rekening met de empirische "levensgrond"
die ieder menselijk wezen als behoefte deelt
ongeacht, nogmaals, van hun politieke of religieuze filosofie.
Er bestaat geen cultureel relativisme met deze aanpak.
Het is geen kwestie van mening.
Menselijke behoeften zijn menselijke behoeften.
En toegang hebben tot de levensbehoeften, zoals frisse lucht,
voedzaam voedsel en schoon water,
samen met een positief verstevigende, stabiele,
voedende, niet-gewelddadige omgeving,
is een vereiste voor onze mentale en fysieke gezondheid,
onze evolutionaire fitheid,
en dus, het overleven van de soort zelf.
Een 'Resource Based Economy'
zou gebaseerd zijn op de beschikbare hulpbronnen.
Je kunt niet een hoop mensen op een eiland zetten
of een stad met 50.000 inwoners bouwen zonder toegang te hebben
tot de levensbehoeften.
Dus wanneer ik de term 'een intelligente systematische benadering' gebruik,
dan heb ik het eerst over het houden van een inventarisatie van het gebied
en het in kaart brengen van wat dat gebied te bieden heeft-
niet alleen een architectonische benadering,
ook niet alleen met het oog op ontwerp,
maar het ontwerp moet gebaseerd zijn op alle benodigdheden
om het menselijk leven te verbeteren.
En dat is wat ik bedoel met een geïntegreerde manier van denken.
Voedsel, kleding, onderdak, warmte, liefde-
al deze dingen zijn noodzakelijk.
en als je mensen deze ontneemt, dan
heb je een minder mens, die minder in staat is te functioneren.
Zoals eerder geschetst, is een 'Resource-Based Economy' met zijn
wereldwijde systeembenadering voor extractie, productie en distributie
gebaseerd op een aantal echte economische mechanismen, of strategieën
die efficiëntie en duurzaamheid garanderen
in alle lagen van de economie.
Voortbordurend op deze gedachtengang met betrekking tot logisch ontwerp,
wat is het volgende in onze vergelijking?
Waar wordt dit alles gematerialiseerd?
Steden.
De stad is een bepalende eigenschap van moderne samenleving.
Zijn rol is het voorzien in een efficiënte toegang tot alle levensbehoeften.
tezamen met sociale ondersteuning en interactie met de gemeenschap.
Hoe zouden we te werk te gaan om een ideale stad te ontwerpen?
In welke vorm zouden we die maken?
Vierkant? Trapezium?
Nou, aangezien we hierin zullen rondbewegen
kunnen we het met zoveel mogelijk gelijke afstanden maken voor het gemak,
vandaar de cirkel.
Wat zou de stad moeten bevatten?
Uiteraard hebben we een woonwijk nodig, een plaats voor de productie van goederen,
een gebied dat stroom opwekt en een gebied voor landbouw.
Maar we hebben als mensen ook verzorging nodig-
vandaar cultuur, natuur, recreatie en educatie.
Dus laten we ook een mooi open park aanleggen,
een plaats voor amusement/activiteiten voor culturele en sociale doeleinden
en onderwijs- en onderzoeksinstellingen.
En aangezien we werken met een cirkel
lijkt het logisch om deze functies in gordels te plaatsen
rekening houdend met de benodigde hoeveelheid land voor elk doel
en gemakkelijke toegankelijkheid.
Heel goed.
Nu, laten we aan de specifieke zaken beginnen:
Eerst moeten we de basisinfrastructuur of
ingewanden van het stadsorganisme overwegen.
Dit zouden de water-, goederen-,
afval- en energietransportkanalen zijn.
Net zoals we nu waterleidingen en riolering onder onze steden hebben,
zouden we dit kanalisatieconcept uitbreiden om
afvalrecycling en aanlevering zelf te integreren.
Geen postbodes of vuilnismannen meer.
Het is ingebouwd. We zouden zelfs geautomatiseerde
pneumatische buizen kunnen gebruiken en soortgelijke technologieën.
Hetzelfde geldt voor vervoer.
Het moet geïntegreerd en strategisch ontworpen zijn om zo de noodzaak
voor vervuilende, onafhankelijke auto's te verminderen of zelfs te elimineren.
Elektrische trams, transportbanden, loopbanden en
maglev-treinen, die je zo goed als
overal in de stad kunnen brengen, zelfs omhoog en omlaag,
terwijl je ook verbonden wordt met andere steden.
En natuurlijk, wanneer een auto nodig is,
wordt deze geautomatiseerd via satelliet, voor de veiligheid en integriteit.
In feite is deze automatisatie technologie werkbaar op dit moment.
Jaarlijks overlijden ongeveer 1,2 miljoen mensen door auto-ongelukken
en ongeveer 50 miljoen raken gewond.
Dit is absurd en hoeft niet te gebeuren.
Door het efficiënt ontwerpen van steden en geautomatiseerde, bestuurderloze auto's
kan dit dodental vrijwel worden geëlimineerd.
Landbouw.
Vandaag, door onze lukrake, kostenbesparende industriële methoden-
waar gebruik wordt gemaakt van pesticiden, gigantische hoeveelheden kunstmest, etc.
hebben we met succes veel van
de vruchtbare grond op deze planeet verwoest,
om nog maar te zwijgen over de verregaande vergiftiging van onze lichamen.
In feite komen industriële en agrarische chemische giffen op dit moment voor
in zo goed als ieder mens dat getest wordt, inclusief kinderen.
Gelukkig is er een duidelijk alternatief:
de grondloze mediums van hydrocultuur en luchtteelt
die de behoefte aan voedsel en water
tot 75% van ons huidige verbruik terugbrengt.
Voedsel kan nu organisch gekweekt worden op een industriële schaal
in gesloten verticale boerderijen.
Bijvoorbeeld in 50 verdiepingen tellende 4000m² percelen,
wat de noodzaak voor pesticiden en fossiele brandstoffen
vrijwel zal elimineren.
Dit is de toekomst van industriële voedselproductie:
efficiënt, schoon en ruim voorradig.
Dus, onze agrarische gordel zou deels bestaan
uit zulke geavanceerde systemen
die al het voedsel produceren dat nodig is voor de hele bevolking van de stad,
zonder de noodzaak om iets te importeren van buitenaf,
en zo tijd, afval en energie besparen.
En over Energie gesproken,
de Energiegordel zou werken in een systematische aanpak van
het onttrekken van elektriciteit uit onze overvloedig hernieuwbare middelen,
vooral wind, zon, geothermische en warmtedifferentialen,
en indien in de buurt van water, getijden- en golfslag-energie.
Om fluctuaties te voorkomen, en ervoor te zorgen dat
er een positieve netto energie-opbrengst plaatsvindt,
zouden deze middelen in een geïntegreerd systeem werken
en elkaar ondersteunen wanneer nodig,
terwijl ze tegelijkertijd overtollige energie opslaan in grote supercondensatoren
onder de grond, zodat niets verloren kan gaan.
En niet alleen voorziet de stad zichzelf van energie,
bepaalde structuren zullen ook zelfvoorzienend zijn
en elektriciteit genereren via fotovoltaïsche verf,
structurele druk-transductors, het thermo-koppeleffect
en andere hedendaagse, maar onderbenutte technologieën.
Natuurlijk roept dit de vraag op:
Hoe worden deze technologien, en goederen in het algemeen,
in de eerste plaats gemaakt?
Dit brengt ons naar Productie:
De Industriële Gordel, zal naast ziekenhuizen en dergelijke,
de spil zijn van de fabrieksproductie.
Over het algemeen volledig geregionaliseerd
zou het, natuurlijk, grondstoffen verkrijgen via
het wereldwijd grondstoffenbeheer systeem, zoals net besproken,
waarbij de vraag gegenereerd wordt door de bevolking van de stad zelf.
Wat betreft de mechanische aspecten van productie,
horen we een nieuw, krachtig fenomeen te bespreken
dat zeer recentelijk begonnen is in de menselijke geschiedenis
en alles op hoog tempo verandert.
Het wordt Mechanisatie genoemd
of de automatisering van arbeid.
Goed, als je rondkijkt, merk je dat bijna alles
wat we tegenwoordig gebruiken geautomatiseerd gemaakt is.
Je schoenen, je kleren, je apparaten thuis, je auto, enzovoorts...
Ze zijn allemaal gemaakt door geautomatiseerde machines.
Kunnen we zeggen dat de samenleving niet beïnvloed is
door deze grote technologische ontwikkelingen?
Natuurlijk niet.
Deze systemen schrijven werkelijk nieuwe structuren
en nieuwe behoeften voor en maken veel dingen overbodig.
Dus, de ontwikkeling en het gebruik
van technologie stijgt exponentieel.
Automatisering zal dus zeker door blijven gaan.
Je kunt zinvolle technologieën niet stoppen.
Automatisering van arbeid door middel van technologie is de fundering
voor elke belangrijke sociale transformatie in de menselijke geschiedenis.
Van de landbouwrevolutie en de uitvinding van de ploeg,
tot de industriële revolutie en de uitvinding van de stoommachine,
tot het informatietijdperk waarin we nu leven,
verwezenlijkt door de uitvinding
van geavanceerde electronica en computers.
En met betrekking tot de geavanceerde productiemethodes van tegenwoordig
is mechanisatie nu op zichzelf aan het evolueren:
waarbij het afstand neemt van de traditionele methode,
waarbij losse onderdelen gemonteerd worden in een configuratie,
naar een geavanceerde methode waarbij gehele
producten in één enkel proces worden gecreëerd.
Evenals de meeste ingenieurs, ben ik gefascineerd door biologie, omdat het
vol zit met voorbeelden van buitengewone bouwkundige snufjes.
Wat biologie is, is de studie van dingen die zichzelf kopiëren.
Een betere definitie van het leven hebben we niet.
Nogmaals, als ingenieur ben ik altijd geïntrigeerd geweest
door het idee van zelf-reproducerende machines.
RepRap is een driedimensionale printer.
Het is een printer die je in je computer plugt en
in plaats van patronen op tweedimensionale vellen papier te printen,
maakt het echte, fysieke driedimensionale objecten.
Nu is hier niets nieuws aan.
3D-printers bestaan al zo'n 30 jaar.
Het bijzondere van RepRap is dat het de meeste van zijn eigen onderdelen print.
Dus als je er één hebt, zou je er nog een kunnen maken
en die aan een vriend geven, en de mogelijkheid hebben
om veel nuttige dingen te printen.
Van eenvoudige elementaire huishoudelijke objecten in je woning
tot het printen van volledige auto-carrosserieën in één keer.
Geavanceerd, geautomatiseerd 3D printen heeft nu de potentie
om vrijwel elk gebied van de productie om te vormen,
waaronder woningbouw.
'Contour Crafting' is eigenlijk een fabricatietechnologie,
het zogenaamde 3D-printen, waarmee je direct
3D-objecten vanaf een computermodel bouwt.
Met behulp van 'Contour Crafting', zal het mogelijk zijn
om een huis van 600 vierkante meter
in één dag geheel door een machine te laten bouwen.
De reden dat mensen geïnteresseerd zijn in het automatiseren van de bouw
is dat het echt een hoop voordelen met zich meebrengt.
Bijvoorbeeld, de bouw is behoorlijk arbeidsintensief.
En hoewel het werk biedt aan een sector van de samenleving,
heeft het ook problemen en complicaties.
Bijvoorbeeld, de bouw is het meest gevaarlijke werk dat er is.
Het is erger dan de mijnbouw en de landbouw,
en heeft het hoogste aantal dodelijke ongelukken in bijna elk land.
Een ander probleem is het afval.
Een gemiddelde woning in de Verenigde Staten kost 3 tot 7 ton afval.
Dit is enorm als we kijken naar de impact van de bouw,
wetende dat ongeveer 40% van alle materialen ter wereld
gebruikt worden in de bouwsector.
Dit is een grote verspilling van energie en grondstoffen
en ook enorm schadelijk voor het milieu.
Woningen bouwen met behulp van hamers en spijkers en hout
met de huidige technologische mogelijkheden, is echt absurd
en zal hetzelfde lot ondergaan als de arbeidersklasse
met betrekking tot de industrie in de Verenigde Staten.
Onlangs werd er een studie gedaan door de econoom David Autor aan het MIT,
die stelt dat onze middenklasse achterhaald is
en wordt vervangen door automatisering.
Heel eenvoudig: mechanisatie is productiever,
efficiënter en duurzamer dan menselijke arbeid
in vrijwel elke sector van de hedendaagse economie.
Machines hebben geen vakantie nodig, geen pauzes, verzekeringen, pensioenen
en ze kunnen 24 uur per dag werken, elke dag.
Hun productiepotentieel en hun nauwkeurigheid
in vergelijking met menselijke arbeid, is ongeëvenaard.
Waar het op neer komt: repetitieve menselijke arbeid raakt overbodig
en onpraktisch over de hele wereld.
De werkloosheid die je nu om je heen ziet is fundamenteel
het resultaat van deze evolutie van efficiëntie op het gebied van technologie.
Jarenlang hebben markteconomen dit groeiende patroon,
wat omschreven kan worden als 'technologische werkloosheid', genegeerd
vanwege het feit dat er altijd nieuwe sectoren leken
op te duiken om de ontslagen werknemers te absorberen.
Vandaag is de dienstensector de enige echte spil die nog overblijft
en zij heeft momenteel meer dan 80% van de Amerikaanse werkkrachten in dienst.
In de meeste geïndustrialiseerde landen is deze proportie gelijkaardig.
Deze sector wordt nu echter steeds meer onder druk gezet
door de opkomst van geautomatiseerde kiosken en restaurants
en zelfs geautomatiseerde winkels.
Economen erkennen tegenwoordig eindelijk
wat jarenlang ontkend werd:
niet alleen neemt de technologische werkloosheid toe,
de arbeidscrisis die we over de hele wereld zien
als een gevolg van de wereldwijde economische recessie,
maar hoe meer de recessie zich verdiept,
hoe sneller de industrieën zich mechaniseren.
De valkuil, waar mensen zich niet bewust van zijn,
is dat hoe sneller ze mechaniseren om geld te besparen,
hoe meer mensen ze vervangen,
hoe meer ze de publieke koopkracht verminderen.
Dit betekent dat, terwijl het bedrijf
alles goedkoper kan produceren,
er steeds minder mensen zijn die nog geld hebben om iets te kopen
ongeacht hoe goedkoop iets geworden is.
Waar het op neer komt is dat het 'arbeid voor inkomsten' spel
langzaam tot een einde komt.
In feite, als je een moment neemt om na te denken
over de banen die er tegenwoordig bestaan
die automatisering op dit moment zou kunnen overnemen zou, indien toegepast,
75% van het globale arbeidspotentieel
morgen vervangen kunnen worden door mechanisering.
En dit is waarom er in een 'Resource Based Economy'
geen monetair marktsysteem is.
Helemaal geen geld ...
omdat het overbodig is.
Een 'Resource Based Economy'
erkent de efficiëntie van de mechanisatie
en aanvaardt het voor wat het te bieden heeft.
Het vecht er niet tegen, zoals we nu doen.
Waarom? Omdat het onverantwoord is
om geen waarde te hechten aan efficiëntie en duurzaamheid.
En dit brengt ons terug naar ons stadssysteem.
In het centrum ligt de centrale koepel, die niet enkel
de onderwijsfaciliteiten en het transportcentrum huisvest,
maar ook het mainframe
dat het technische functioneren van de stad regelt.
De stad is in feite een grote geautomatiseerde machine.
Ze heeft sensoren in alle technische gordels
om de voortgang van de land- en tuinbouw,
energiewinning, productie, distributie en dergelijke te overzien.
Zouden er mensen nodig zijn om toezicht te houden op deze operaties
in het geval er een storing of iets dergelijks optreedt?
Hoogst waarschijnlijk wel.
Maar dat aantal zou na verloop van tijd afnemen naarmate de techniek verbetert.
Vandaag de dag zou misschien 3% van de de stadsbevolking
nodig zijn voor dergelijke taken als je het opdeelt.
En ik kan je verzekeren dat in een economisch systeem,
dat daadwerkelijk is ontworpen om voor jou te zorgen
en je welzijn bewaakt, zonder dat je jezelf dagelijks
hoeft te onderwerpen aan een private dictatuur,
meestal voor een baan die of technisch onnodig,
of sociaal gezien zinloos is,
Terwijl ondertussen vaak geworsteld wordt met een schuld die niet bestaat,
gewoon om rond te kunnen komen...
Ik garandeer je: mensen zullen vrijwillig hun tijd opofferen
om een systeem te onderhouden en te verbeteren dat echt voor hun zorgt.
Gekoppeld aan deze kwestie van motivatie
zit de gebruikelijke vooronderstelling dat
als er niet een soort externe druk bestaat
om te 'werken om te overleven',
mensen gewoon maar wat zouden rondhangen, zitten te niksen
en in dikke luie donders zouden transformeren.
Dit is onzin.
Het huidige arbeidssysteem is
in feite de oorzaak van luiheid, niet de oplossing ervoor.
Als je terug denkt aan je kindertijd,
levenslustig, geïnteresseerd in het begrijpen van nieuwe dingen,
waarschijnlijk creërend en op ontdekking...
Maar naarmate de tijd verstreek, dwong het systeem je
om je te focussen op hoe je geld verdient.
En vanaf het eerste onderwijs,
tot aan de universitaire studie, word je vernauwd.
Enkel om te verworden tot een schepsel dat dient als tandwiel in de machine
die de gehele oogst naar de rijkste 1% doet vloeien.
Wetenschappelijke studies hebben nu aangetoond dat mensen eigenlijk
niet gemotiveerd worden door financiële beloning,
wanneer het op vindingrijkheid en creativiteit aankomt.
De creatie op zich is de beloning.
Geld blijkt enkel motiverend te werken
voor repetitieve, alledaagse acties;
een rol die vervangen kan worden door machines.
Als het aankomt op innovatie, het werkelijke gebruik van het menselijk brein,
is bewezen dat de financiële stimulans een hindernis vormt
die creatieve gedachten belemmert en afleidt.
Dit verklaart misschien waarom Nicola Tesla, de gebroeders Wright
en andere uitvinders, die massief bijdroegen aan deze wereld,
nooit financiële belangen hadden om dit te doen.
Geld is, in feite, een valse stimulans
en veroorzaakt 100 keer meer verstoring dan bijdrage.
Goedemorgen klas. Ga alsjeblieft zitten.
Het eerste wat ik wil doen, is een rondvraag
over wat jullie willen worden als jullie groot zijn.
Wie wil er eerst?
Okee, jij Sarah?
Als ik later groot ben, wil ik bij McDonald's werken, net als mama!
Oh, familietraditie, hè?
En jij, Linda?
Als ik later groot ben, word ik een prostituee
in de straten van New York!
Oh! Glamour girl, hè? Heel ambitieus.
En jij, Tommy?
Als ik later groot ben, word ik een rijke, elitaire zakenman
die op Wall Street werkt en profiteert
van het instorten van buitenlandse economieën.
Ondernemend... En fantastisch om wat multiculturele interesse te zien!
[ Slachtoffers van Cultuur ]
Zoals eerder gezegd: een 'Resource Based Economy'
past de wetenschappelijke methode toe op sociale aangelegenheden
en dit is niet gelimiteerd tot technische efficiëntie.
Het neemt ook direct het menselijke
en sociale welzijn in overweging en hetgeen dat omvat.
Wat heb je aan een sociaal systeem, als het uiteindelijk
geen geluk en vreedzame co-existentie oplevert?
Het is dus belangrijk om erop te wijzen dat
met de opheffing van het geldsysteem
en het voorzien in de levensbehoeften,
we een globale afname zullen zien in criminaliteit
van ongeveer 95%, vrijwel onmiddelijk.
Want er valt niets te stelen, te verduisteren, te frauderen of iets dergelijks.
95% van alle mensen vandaag in de gevangenis, zitten daar
vanwege een aan geld gerelateerde misdaad of vanwege drugsmisbruik
en drugsmisbruik is een stoornis, geen misdaad.
Dus hoe zit dat met de andere 5%? De echt gewelddadigen...
vaak lijken ze voor sommigen gewelddadig
alleen maar om gewelddadig te zijn...
Zijn het dan gewoon slechte mensen?
De reden waarom ik het tijdsverspilling vind
om deel te nemen aan morele waarde-oordelen over menselijk geweld
is omdat het geen greintje bijdraagt
aan het begrijpen van de oorzaken
noch de preventie van het gewelddadige gedrag.
Mensen vragen wel eens of ik geloof in het 'vergeven' van criminelen.
Ik antwoord dan:
"Nee, ik geloof niet in vergeven
net zo min als ik geloof in veroordelen".
Als wij als een samenleving dezelfde
houding kunnen aannemen in het behandelen van geweld
als een probleem van volksgezondheid en preventieve geneeskunde,
in plaats van het te zien als een moreel 'kwaad'...
Alleen als we die verandering maken
in onze eigen houding, veronderstellingen en waarden
zullen we er wellicht in slagen om de mate van geweld te verminderen,
in plaats van het te stimuleren, zoals we nu doen.
Hoe meer rechtvaardigheid je nastreeft, hoe meer pijn het je doet
want er bestaat niet zoiets als rechtvaardigheid.
Er is wat er is. Meer niet.
M.a.w., als mensen geconditioneerd worden om racistische leeghoofden te zijn,
als ze opgroeien in een omgeving die dat bepleit,
waarom zou je die persoon ervan de schuld geven?
Ze zijn slachtoffer van een subcultuur.
Daarom moeten ze geholpen worden.
Het punt is, we moeten de omgeving herontwerpen
die zorgt voor afwijkend gedrag. Dat is het probleem.
Niet het in de gevangenis stoppen van een persoon.
Daarom zijn rechters, advocaten, 'keuzevrijheid'
en dergelijke concepten gevaarlijk!
Want het geeft je desinformatie
dat de persoon 'slecht' is, of een 'seriemoordenaar' is.
Seriemoordenaars worden gemaakt.
Net zoals soldaten seriemoordenaars worden met een machinegeweer.
Ze worden moordmachines,
maar niemand ziet hen als moordenaars of sluipmoordenaars,
omdat dat 'natuurlijk' is.
We geven mensen dus de schuld.
We zeggen: "Ja, deze gast was een nazi; hij martelde Joden."
Nee, hij was opgevoed om Joden te martelen.
Als je eenmaal het feit hebt geaccepteerd dat mensen individuele keuzes hebben
en dat zij vrij zijn deze keuzes te maken ...
Vrij om keuzes te maken betekent dat je niet wordt beïnvloed.
En ik kan dat helemaal niet begrijpen.
Wij worden allemaal beïnvloed in al onze keuzes
door de cultuur waar we in leven, door onze ouders
en door de heersende waarden.
Dus, we worden beïnvloed en dus kunnen er geen 'vrije' keuzes zijn.
"Wat is het beste land ter wereld?" - Het juiste antwoord:
"Ik ben niet overal ter wereld geweest en ik weet niet genoeg
over verschillende culturen om die vraag te beantwoorden."
Ik ken niemand die zo praat.
Ze zeggen: "Het is de goede oude VS! Het allerbeste land ter wereld!"
Echter, er wordt geen onderzoek gedaan... "Ben je in India geweest?" - "Nee."
'Ben je in Engeland geweest?" - "Nee." "Ben je in Frankrijk geweest?" - "Nee."
"Waar baseer je je aannames dan op?"
Ze kunnen dit niet beantwoorden en worden boos. Ze zeggen:
"Verdomme! Wie denk je dat je bent om mij te vertellen wat ik moet denken?!"
Je weet wel... Vergeet niet: je hebt met afwijkende mensen te maken.
Ze zijn niet verantwoordelijk voor hun antwoorden;
het zijn slachtoffers van cultuur en dat betekent
dat ze beïnvloed zijn door hun eigen cultuur.
[Deel 4: Opstand]
Wanneer we een 'Resource-Based Economy' overwegen
zijn er altijd een aantal argumenten die neerkomen op...
[EH!] (Onderbroken)
[Eh! Hey!]
[Wacht nu eens even!] - Ja?
[Ik weet wat dit is. Dit wordt marxisme genoemd, vriend!]
[Stalin heeft 800 miljard mensen vermoord vanwege ideeën zoals dit...]
[Mijn vader is gestorven in de Goelag!] - Oké, rustig aan, rustig aan ....
[Communist! Fascist!]
[Als je niet van Amerika houdt moet je gewoon weggaan!]
Oké iedereen, kalmeer....
[Dood aan de Nieuwe Wereld Orde!]
[Dood aan de Nieuwe Wereld Orde!]
En terwijl de irrationaliteit van het publiek groeide,
kreeg de geschokte en verwarde
verteller plotseling een fatale hartaanval.
En de ogenschijnlijk Communistische propagandafilm was niet meer.
[Systeemfout]
[Back-up Gestart - Hersteld]
Maar weet je, ik heb dat soort dingen tegen mensen gezegd
in denktank-achtige situaties,
je kent die Club van Rome types enzovoorts wel...
ze roepen: "Marxist!"
Wat? Marxist? Waar komt dat nou vandaan?
Ze hebben gewoon dit icoon waar ze aan vasthouden- Het is hun Heilige Graal.
en het is ook zo'n gemakkelijke, weet je.
Mensen vragen of ik een socialist, een communist of een kapitalist ben.
Ik zeg dat ik geen van bovenstaande ben.
En waarom denken jullie dat dat de enige opties zijn?
Al die politieke constructies zijn gecreëerd door schrijvers
die aannamen dat we op een planeet met oneindige grondstoffen leefden.
Niet een van deze politieke filosofieën neemt zelfs maar in beschouwing
dat er een tekort zou kunnen zijn van wat dan ook!
Ik geloof dat communisme, socialisme, het vrije marktsysteem, fascisme
een deel zijn van sociale evolutie.
Je kunt geen grote stap nemen van de ene cultuur naar de andere-
er zijn overgangsystemen.
Voordat er een '-isme' ontstaat, is er een 'levensgrond'.
En deze 'levensgrond', zoals ik zojuist heb beschreven,
bevat alle nodige omstandigheden om je volgende ademhaling te nemen.
En daarbij hoort de lucht die je inademt, het water dat je krijgt,
de veiligheid die je hebt, het onderwijs waar je toegang tot hebt
- al deze dingen die wij delen en gebruiken
waar geen leven, in welke cultuur dan ook, zonder kan.
Dus we moeten opnieuw beginnen vanaf de 'levensgrond'
en de 'levensgrond' is niet langer meer een 'isme'.
Het is een 'levenswaarde analyse.'
[ Onaanvaardbaar ]
Het is simpelweg een historisch feit
dat de dominante intellectuele cultuur
van elke aparte samenleving de belangen reflecteert
van de dominante groep in die samenleving.
In een slavenhoudende samenleving
zal het geloof over mensen en mensenrechten
enzovoorts, de behoeften van de slavenhouders reflecteren.
In een samenleving die, nogmaals, gebaseerd is op
de macht van bepaalde mensen om te profiteren van
de levens en het werk van miljoenen anderen,
zal de dominante intellectuele cultuur
de behoeften reflecteren van de dominante groep.
Dus, als je om je heen kijkt, zie je dat
de ideeën die doorwerken in psychologie, sociologie,
geschiedenis, politieke economie en politieke wetenschap,
de behoeften van een bepaalde elite reflecteren.
En de academici die dat teveel in twijfel trekken,
worden meestal aan de kant gezet of gezien als een soort van 'radicalen'.
De dominante waarden van een cultuur
neigen datgene te ondersteunen en voort te zetten
dat beloond wordt door die cultuur.
En in een samenleving waarin succes en status
worden gemeten door materiële rijkdom, en niet door sociale contributie,
is het makkelijk om te zien waarom de wereld in zijn huidige staat verkeert.
We hebben te maken met een stoornis in het waardesysteem
- compleet vervreemd van de natuur -
waarin de prioriteit van persoonlijk en sociaal welzijn
ondergeschikt is geworden aan de schadelijke denkbeelden
van kunstmatige welvaart en ongelimiteerde groei.
En, net als een virus, doordringt deze storing nu ieder facet van
de overheid - nieuwsmedia - entertainment - en zelfs de academische wereld.
En in de structuur zijn mechanismen ter bescherming ingebouwd
tegen alles wat belemmering zou kunnen geven.
Discipelen van de monetaire marktreligie,
de zelfbenoemde bewakers van de status-quo,
zoeken constant manieren om iedere vorm van gedachten te vermijden
die tegen hun geloofsuitingen kunnen ingaan,
waarvan geprojecteerde tegenstrijdigheden de meest voorkomende zijn.
Als je geen republikein bent, ben je een democraat.
Als je geen christen bent, ben je waarschijnlijk een satanist.
En als je denkt dat de samenleving enorm kan worden verbeterd,
dat je denkt dat, ik weet niet, we voor iedereen kunnen zorgen?
Dan ben je gewoon een "utopist".
En de meest verraderlijke van allemaal:
als je niet voor de 'vrije markt' bent,
ben je tegen de vrijheid in zijn algemeen.
Ik geloof in vrijheid!
Iedere keer als je iemand ergens het woord 'vrijheid' hoort zeggen,
of 'bemoeienis van de overheid', betekent dat in code:
het blokkeren van de maximalisatie om geld om te zetten
naar nog meer geld voor bezitters van particulier geld.
Dat is het. Al het andere wat ze zeggen is:
'Oh, we hebben meer goederen voor de burgers nodig';
'Oh, dit is vrijheid tegen tirannie, enzovoorts.'
Iedere keer dat je zoiets ziet, kun je het daar naar decoderen.
ik denk dat je een één-op-één op samenhang zult vinden
bij iedere keer dat ze het gebruiken.
En dit zouden we in zekere zin
een syntaxis kunnen noemen. Een regerende 'ordening' van inzicht en waarde.
Dus het regeert onder hun eigen erkenning.
Dus ze zouden kunnen zeggen: 'Oh, dat bedoelde ik helemaal niet!'
Maar dat doen ze feitelijk wel.
Het is alsof je een grammatica spreekt
en je volgt de regels van die grammatica
zonder te herkennen wat die regels zijn...
dus datgene wat we nu hebben is wat ik de 'heersende waarde syntaxis' noem.
dat dit onderstreept. Dus elke keer als ze deze woorden gebruiken:
'bemoeienis van de overheid', 'gebrek aan vrijheid' of 'vrijheid',
of 'vooruitgang', of 'ontwikkeling',
kun je al die dingen decoderen naar die werkelijke betekenis.
Uiteraard, als men het woord 'vrijheid' hoort
blijkt het vaak in dezelfde zin te staan met iets dat 'democratie' wordt genoemd.
Het is fascinerend hoe mensen tegenwoordig lijken te geloven
dat ze daadwerkelijk een relevante invloed hebben
op wat hun overheid doet.
Ze vergeten hierbij dat de aard van ons systeem
alles te koop aanbiedt.
De enige stem die telt is de monetaire stem
en het maakt niet uit hoeveel een activist
schreeuwt over ethiek en aansprakelijkheid.
In een marktsysteem heeft elke politici, elke wetgeving
en daarom ook elke overheid een prijskaartje.
En zelfs met de 20 biljoen dollar steun voor de banken sinds 2007 -
een hoeveelheid geld die iets had kunnen veranderen, bijvoorbeeld
de wereldwijde energie infrastructuur tot volledig vernieuwbare methoden.
in plaats van te worden gegeven aan een aantal instituties
die letterlijk niets doen om de samenleving te helpen,
instituties die morgen verwijderd kunnen worden, zonder regres...
De blindelingse conditionering dat de politiek en poltici
er zijn voor het publieke welzijn blijft bestaan.
Het feit is dat de politiek een onderneming is
- niet anders dan enig andere in een marktsysteem
en ze denken eerst aan zich zelf en dan pas aan iets of iemand anders.
Diep van binnen geloof ik echt niet, eerlijk niet, in politieke actie.
Ik denk dat het systeem zich vernauwd en zich uitrekt zoals het wil.
Het stemt zich af op deze veranderingen.
Ik denk dat de burgerrechtenbeweging een afstemming was
door degenen die het land beheren.
Ik denk dat ze zien waar hun eigenbelang ligt;
ze zien dat een bepaalde hoeveelheid vrijheid goed lijkt
- een illusie van vrijheid - geef het volk een dag om te stemmen elk jaar
zodat ze de illusie van betekenisloze keuze hebben.
Betekenisloze keuze, zodat we als slaven zullen zeggen:
"Oh, ik heb gestemd". De grenzen van het debat
zijn al bepaald voordat het debat begonnen is
en de overige mensen worden uitgesloten en worden bestempeld
als ofwel een communist of als een soort niet-loyaal persoon.
- een "halvegare" - daar heb je een woord...
en dan is het een "complot". Zie je, zij maakten dat
tot iets waar nog geen minuut aandacht aan besteed zou mogen worden:
dat machtige mensen misschien samen komen en een plan hebben!
Dat gebeurt niet, je bent een "idioot"! Je bent een "complot-denker"!
En van alle zelfverdedigingsmechanismen van dit systeem
zijn er twee die steeds naar voren komen.
De eerste is het idee dat dit systeem de "oorzaak" is
van de materiële vooruitgang die we gezien hebben op deze planeet.
Nou ... Nee.
Er zijn in principe twee basisoorzaken
die hebben gezorgd voor de toegenomen zogenaamde "welvaart"
en bevolkingsgroei die we vandaag de dag zien.
Ten eerste, de exponentiële verbetering van productietechnologie;
vandaar wetenschappelijke vindingrijkheid.
En ten tweede, de ontdekking van overvloedige energie uit koolwaterstof -
wat op dit moment de fundering is van het hele sociaal-economische systeem.
Het vrije-markt / kapitalistische / monetaire marktsysteem
- hoe je het ook wil noemen -
heeft niets anders gedaan dan meeliften op deze ontdekkingen
met een verstoord beloningssysteem en een lukrake,
zeer oneerlijke, methode voor het gebruik en distributie van deze vruchten.
De tweede verdediging is een strijdlustig sociaal vooroordeel
dat voortkomt uit jaren van propoganda
dat elk ander sociaal systeem ziet
als een weg naar zogenaamde "tirannie"
waarbij namen vallen als Stalin, Mao, Hitler,
en de vele doden die zij veroorzaakt hebben.
Hoe heerszuchtig deze mannen ook geweest mogen zijn,
samen met de sociale aanpak waar zij voor stonden,
als het aankomt op het spel van de dood -
als het aankomt op systematische
dagelijkse massamoorden op menselijke wezens-
kan niets uit de geschiedenis op tegen wat we tegenwoordig hebben.
Hongersnoden -tenminste van de laatste eeuw van onze geschiedenis-
werden niet veroorzaakt door een gebrek aan voedsel.
Ze werden veroorzaakt door relatieve armoede.
De economische hulpbronnen waren zo oneerlijk verdeeld
dat de armen simpelweg niet genoeg geld hadden
om het eten te betalen dat beschikbaar zou zijn geweest,
als ze het hadden kunnen betalen.
Dat zou een voorbeeld zijn van 'Structureel Geweld'.
Een ander voorbeeld: in Afrika en andere gebieden-
ik zal me voornamelijk richten op Afrika-
sterven er tientallen miljoenen mensen aan AIDS.
Waarom sterven ze?
Het is niet omdat we niet weten hoe we AIDS moeten behandelen.
We hebben miljoenen mensen in welvarende landen
die het opmerkelijk goed doen omdat
ze de medicijnen hebben die de ziekte behandelen.
De mensen in Afrika die sterven aan AIDS
sterven niet door het *** virus.
Ze sterven omdat ze geen geld hebben
om de medicijnen te kunnen betalen
die hen in leven zouden kunnen houden.
Gandhi zag dit. Hij zei:
"De dodelijkste vorm van geweld is armoede."
En dat is volkomen terecht.
Armoede doodt veel meer mensen dan alle oorlogen in de geschiedenis,
meer mensen dan alle moordenaars in de geschiedenis;
meer dan alle zelfmoorden in de geschiedenis.
Niet alleen doodt 'structureel geweld' meer mensen
dan al het 'gedragsgeweld' samen,
structureel geweld is ook de hoofdoorzaak van 'gedragsgeweld.'
[ Voorbij De Piek ]
Olie is het grondbeginsel van
en is door en door aanwezig in, de structuur van de menselijke samenleving.
Er zitten 10 calorieën van koolwaterstof energie - olie en aardgas-
in elke calorie voedsel die jij en ik tot ons nemen in de geïndustrialiseerde wereld.
Kunstmest wordt gemaakt van natuurlijk aardgas.
Pesticiden zijn gemaakt van olie.
Je gebruikt door olie aangedreven machines voor planten, ploegen,
irrigeren, oogsten, transporteren, verpakken.
Je verpakt het eten in plastic - dat is olie. Al het plastic is olie.
Er gaat 26 liter olie in iedere autoband.
Olie is overal; het is alomtegenwoordig. En het is slechts vanwege olie
dat er 7 miljard mensen, of bijna
7 miljard mensen, zijn op de planeet op dit moment.
De komst van deze goedkope en makkelijke energie,
die overigens gelijk staat aan
miljarden slaven die de klok rond werken,
heeft de wereld radicaal veranderd de afgelopen 100 jaar
en de bevolking laten vertienvoudigen.
Maar tegen 2050 is de olievoorraad nog maar in staat
om slechts de helft van de huidige wereldbevolking te ondersteunen
in hun huidige manier van leven.
Dus de wijze waarop wij onze levens zullen moeten aanpassen is enorm.
De wereld verbruikt nu 6 vaten olie per nieuw vat dat gevonden wordt.
Vijf jaar geleden waren dat nog 4 vaten
voor elk vat dat gevonden werd.
Over een jaar zullen we 8 vaten olie gebruiken
voor elk vat dat we vinden.
Wat mij zorgen baart is het gebrek aan echte inspanning
van overheden wereldwijd
en industrieleiders over de hele wereld om iets te veranderen.
We doen wel, soort van, pogingen om meer windkracht te bouwen
en misschien om iets te doen met de getijden...
We doen pogingen om onze auto's iets energiezuiniger te maken.
Maar er is niets wat er op duidt dat er een revolutie aan zit te komen;
dit alles is vrij minimaal, en dat vind ik best beangstigend.
En de overheden die gedreven worden door deze economen
die niet echt waardering hebben voor waar wij over praten,
proberen het consumptiegedrag te stimuleren om welvaart te herstellen
in de hoop het verleden terug te halen.
Ze printen nog meer geld waar geen enkele zekerheid tegenover staat.
Dus mocht de economie verbeteren en herstellen
en de welbekende groei komt terug, dan zal dit maar van korte duur zijn
omdat binnen een korte periode,
geteld in maanden in plaats van in jaren,
de aanleveringslimiet weer zal worden bereikt;
er zal weer een nieuwe prijsschok komen en een diepere recessie.
Dus ik denk dat we in een serie van vicieuze cirkels belanden.
Dus we hebben een stijgende economische groei
-prijzen stijgen- en alles valt weer stil. Daar staan we nu.
Daarna zal het weer gaan stijgen, maar wat we dan hebben is dit gebied
waar geen mogelijkheid meer is om goedkope energie te produceren.
We zijn aan de piek- we zijn op de afdaling van olieproductie.
We kunnen niet nog meer olie, nog sneller, uit de grond krijgen
wat betekent dat zaken stilgelegd worden, de prijs van olie daalt
wat ook gebeurde begin 2009, maar wanneer je dan een 'herstel' hebt
komt de olieprijs terug opzetten.
Recentelijk zweeft het zo rond de $80 per vat
en wat we zien is dat zelfs met $80 per vat nu,
met de financiële en economische ineenstorting,
mensen het moeilijk hebben om zich dit te veroorloven.
Momenteel is de wereldwijde olieproductie ongeveer 86 miljoen vaten per dag.
Over een periode van 10 jaar, is dit grofweg 14 miljoen vaten per dag
die vervangen moeten worden.
Er is niets op dit moment dat zelfs maar aan
1% van dergelijke vraag kan voldoen.
Als we niet snel iets doen
zal er een gigantisch energietekort zijn.
De grote vergissing was dat we dit niet erkenden, een jaar of tien geleden,
dat een gezamenlijke inspanning nodig was
om deze duurzame vormen van energie te ontwikkelen.
Ik denk dat dit iets is waar onze kleinkinderen
op terug zullen kijken met totaal ongeloof.
'Jullie wisten dat jullie te maken hadden met een eindige grondstof.
Hoe is het mogelijk dat jullie je economie bouwden
rond iets dat ging verdwijnen?'
Voor de eerste keer in de geschiedenis van de mens
wordt onze soort nu geconfronteerd met de uitputting van een basisgrondstof
die centraal staat in ons huidige systeem van overleven.
En de essentie van het hele verhaal
is dat zelfs met olie die schaarser wordt
het economische systeem nog steeds blindelings zijn
kankerachtige groeimodel zal voortzetten,
zodat mensen nog meer auto's kopen die olie nodig hebben
om BBP en banen te genereren, die de achteruitgang versnellen.
Zijn er oplossingen om het bouwwerk
van de fossiele brandstoffen-economie te vervangen? Natuurlijk.
Maar het benodigde pad om deze veranderingen te verwezenlijken
zal zich niet manifesteren door de benodigde marktsysteemprotocollen
omdat nieuwe oplossingen alleen maar uitgevoerd kunnen worden
via het winstmechanisme.
Mensen investeren niet in hernieuwbare energieën omdat
er geen geld mee te verdienen valt op zowel lange als korte termijn.
En de benodigde betrokkenheid om dit te bewerkstelligen
kan alleen gebeuren bij ernstige financiële verliezen.
Daarom is er geen winstmotief en in dit systeem,
als er geen winstmotief is, zal er niets gebeuren.
Daarbij
is de oliecrisis slechts een van de vele opkomende consequenties
van deze sociaal-ecologische treinramp die elke dag meer vaart maakt.
Een andere achteruitgang is vers water
- het eigenlijke weefsel van ons bestaan -
waar momenteel voor 2.8 miljard mensen tekorten van zijn geconstateerd
en deze tekorten zijn op weg om 4 miljard mensen te treffen tegen 2030.
Voedselproductie:
De vernietiging van vruchtbare grond,
waar nu 99,7% van ons voedsel vandaan komt,
vindt tot 40 maal sneller plaats dan het zich herstellen kan.
En over de afgelopen 40 jaar is 30% van de landbouwgrond
onproductief geworden.
En niet te vergeten dat koolwaterstoffen
de ruggengraat vormen van de landbouw
en, wanneer dit in verval raakt, zal de voedselvoorraad volgen.
Wat betreft grondstoffen in het algemeen,
met ons huidige consumptiegedrag, hebben we
tegen 2030 twee planeten nodig om dit gedrag voort te kunnen zetten.
Om maar niet te beginnen over de voortdurende vernietiging
van de levensondersteunende biodiversiteit, zorgend voor uitsterving
[verborgen boodschap]
en destabilisatie van het milieu over de hele wereld.
En tegelijk met al dit verval
hebben we een bijna exponentiële populatiegroei
waardoor er tegen 2030 waarschijnlijk meer dan 8 miljard mensen op aarde zullen zijn.
De energieproductie alleen al zou met 44% gestegen moeten zijn
tegen 2030 om aan zo'n vraag te voldoen.
En nogmaals, omdat geld het enige is dat aanzet tot actie,
kunnen we dan verwachten dat ook maar één land op de planeet
het zich kan veroorloven om de gigantische veranderingen te maken
voor de revolutionalisering van landbouw,
waterzuivering, energieproductie, enzovoorts?
Wanneer het wereldwijde piramidespel van schulden
de wereld langzaam stilzet?
Om maar te zwijgen van het feit dat de werkloosheidscijfers die we nu zien
langzaam de standaard gaan worden
door technologische werkloosheid.
De banen komen niet terug.
En tot slot, een breed sociaal perspectief:
Van 1970 tot 2010 is de armoede
door dit systeem verdubbeld.
En als je de stand van zaken bekijkt,
denk je werkelijk dat we iets anders zullen zien dan verdere verdubbeling,
meer lijden en meer massale hongersnoden?
[ Het begin ]
Er komt geen herstel meer.
Dit is niet zomaar een lange depressie
waar we ons vanzelf uit worstelen.
Ik denk dat de volgende fase die we zullen zien,
na de volgende ronde van economische crisis, massale sociale onrust zal zijn.
Wanneer de uitkeringen niet meer betaald kunnen worden
omdat de overheden geen geld meer hebben.
En wanneer het zo verslechtert dat mensen geen vertrouwen meer hebben
in hun verkozen leiders, zullen ze verandering eisen,
als we elkaar niet uitmoorden in de tussentijd
of het milieu vernietigen.
Ik ben *** dat we straks op het punt komen waarop het te laat is,
dat laat me niet met rust.
We proberen er alles aan te doen om dat te vermijden.
Het is duidelijk dat we voor een grote transitie staan voor de mensheid.
We staan voor een fundamentele verandering
van het leven dat we de afgelopen 100 jaar gekend hebben.
Er moet een link zijn tussen de economie
en de hulpbronnen van deze planeet-
deze hulpbronnen zijn natuurlijk alle flora en fauna,
de gezondheid van de oceanen en alles daartussen.
Dit is een monetair paradigma dat niet zal stoppen
voordat de laatste mens op aarde verdwenen zal zijn.
Degenen aan de top, zullen er alles aan doen om aan de macht te blijven,
dat mag je niet vergeten.
Ze zullen gebruikmaken van het leger, de marine en leugens
of wat ze maar nodig hebben om aan de macht te kunnen blijven.
Ze zijn niet van plan om dit op te geven
omdat ze geen ander systeem kennen
dat hun soort in stand houdt.
[ Live uit New York ]
[ Wereldwijde protesten zorgen voor een wereldwijd economisch falen ]
[ Live uit Londen ]
[ Live uit China ]
[ Live uit Zuid Afrika ]
[ Live uit Spanje ]
[ Live uit Rusland ]
[ Live uit Canada ]
[ Live uit Saudi Arabië ]
[ Criminaliteit in het westen rijst de pan uit ]
[ De VN verklaart een wereldwijde noodsituatie ]
[ Wereldwijde werkloosheid stijgt naar 65% ]
[ De angst voor een nieuwe Wereldoorlog blijft ]
[ De schuldenberg zorgt nu voor voedselschaarste ]
[ Neem het terug ]
[ Terwijl er geen geweld wordt gerapporteerd,
terwijl de ongekende protesten blijven aanhouden...
Het lijkt erop dat biljoenen dollars
opgenomen worden van de bankrekeningen
van banken over de hele wereld
en nu blijkbaar wordt gedumpt
voor de deuren van de centrale banken. ]
[ Wereldgeschiedenis ]
[ DIT IS JOUW WERELD ]
[ DIT IS ONZE WERELD ]
[ DE REVOLUTIE IS NU ]
WWW.THEZEITGEISTMOVEMENT.COM