Tip:
Highlight text to annotate it
X
Stel, je wil paus worden, leider van de Katholieke kerk en herder voor
een kudde van een miljard gelovigen.
Wat zijn de vereisten voor deze verheven positie?
1) Je moet Katholiek zijn, en
2) Je moet een man zijn.
Dat lijkt niet veel, en hoewel het technisch kan dat een gewone kerkgaande
Katholiek paus wordt, is dit nog nooit gebeurd. Paus worden is niet zoals
president worden, je kan niet een campagne voeren. De paus
kiezen gebeurt heel besloten door de kardinalen, en hoewel zij theoretisch
elke Katholieke man kunnen kiezen promoveren zij in de praktijk liever
een van hunzelf.
De laatste keer dat iemand die geen kardinaal was paus werd was 600 jaar geleden. Dus, hoewel het
officieel niet hoeft, is kardinaal zijn een onofficïele, officïele vereiste.
Dus, om paus te worden moet je eerst kardinaal zijn, en daar voor moet je
de Katholieke bedrijfsladder opklimmen. *
Stap 1: Word priester. In tegenstelling tot sommige kerken waar je
online tot priester kan worden gewijd, beschouwt de Katholieke kerk het priester worden heel serieus.
Je moet een opleiding hebben, gewoonlijk is dat
een bachelor in Katholieke filosofie en een master in theologie.
Daarbij moet je ook nog:
Mannelijk, Ongetrouwd,
en bereid zijn om je leven lang celibaat te blijven.† Als je hieraan voldoet, en al een tijdje werkt
in met de kerk, dan kan je tot priester gewijd worden. Dat betekent over het algemeen
dat je, al dan niet in samenwerking meteen andere priester, een Katholieke kerk mag runnen.
Maar, je wil verder, en daarvoor moet je de baan krijgen van de man die je net nog
priester maakte.
Step 2: Bisschop worden. Bisschoppen zijn een veel exclusiever clubje:
terwijl er wereldwijd 400.000 Katholieke priesters zijn, bestaan er maar 5000 bisschoppen.
Priesters krijgen kerken, en bisschoppen krijgen kathedralen, vanwaar ze meteen leiding geven
een aantal andere nabijgelegen kerken.
Om verder te gaan met je carriëre moet je wachten tot een nabijgelegen bisschop gedwongen met
pensioen gaat als hij 75 is of daarvoor overlijdt, waardoor er een plekje voor je vrijkomt.
Maar je kan niet gewoon solliciteren, er is al een geheime lijst van potentiële bisschoppen
die elke drie jaar wordt hernieuwd, op basis van van wie de andere bisschoppen in de buurt
denken dat die een goede vervanging zou kunnen zijn voor een van hen.
Om op die lijst te komen moet je, behalve de logische vereiste van een vroom mens te zijn,
verder nog:
Ten minste 35 jaar oud zijn, al minstens 5 jaar priester geweest zijn,
en een doctoraat hebben in theologie (of iets vergelijkbaars). Aangenomen dat je al die dingen hebt, zou je naam
wel of niet op die geheime lijst kunnen zijn. De plaatselijke bisschoppen geven die lijst aan de
pauselijke ambassadeur voor jouw land, ook wel bekent als de Apostolische Nuntius.
De Nuntius kiest drie priesters van de lijst, doet verregaand onderzoek, houdt interviews,
en kiest uiteindelijk de drie die hij de beste vindt.
Maar we zijn er nog niet, de Nuntius stuurt zijn verslag naar Vaticaanstad waar de Congregatie
voor de Bisschoppen die daar gezeteld is dat verslag beoordeelt samen met andere van over de hele wereld.
Als de Congregatie voor de Bisschoppen een van de kandidaten niet geschikt vindt, stuurt
hij het hele rapport terug naar de Nuntius, die een nieuwe lijst maakt met nieuwe kandidaten,
meer onderzoek doet, interviews houdt, en uiteindelijk stuurt hij een nieuwe lijst.
Als de Congregatie voor de Bisschoppen tevreden is met een van de kandidaten sturen moeten ze
eerst nog hun besluit naar de paus, die eventueel hem kan weigeren en alles opnieuw kan laten beginnen.
Het is geen verrassing dat het kiezen van een nieuwe bisschop maanden
en, soms, jaren kan duren.
Maar als we ervanuitgaan dat een bisschop in jouw regio precies op het juiste moment stopte,
en jij op de geheime lijst van goede priesters staat, en de Nuntius jou kiest, en je zijn interview goed doorstaat
en de Congregatie voor de Bisschoppen, en de paus, je goedkeurde - poef- ben je
nu een bisschop.
Maar, we zijn er nog niet. De voorlaatste promotie is...
Stap 3: Word een kardinaal. Ondanks de mooie naam en de flitsende rooie pakjes
staan kardinalen niet boven bisschoppen, ze zijn bisschoppen. Alleen met een extra
titel en extra verantwoordelijkheden – waarvan de meest aanzienlijke het kiezen van de
nieuwe paus is..‡
Je kan alleen kardinaal worden als de huidige paus je er als een benoemt – en
van de 5000 bisschoppen zijn er maar zo'n 200 kardinaal.
Maar laten we zeggen dat je ambitie wordt opgemerkt door de paus en hij je kardinaal maakt
– nu is het wachten op zijn overlijden of abdicatie – en bij pauzen
is dood veel waarschijnlijker.
Als dat gebeurt worden de kardinalen jonger dan 80 naar Vaticaanstad gebracht waar ze
geïsoleerd zijn van de buitenwereld – waarschijnlijk door hun mobieltjes, tablets en
postduiven af te nemen. Eenmaal afgezonderd kan de stemming beginnen.
Deze verkiezingen gaan nooit precies hetzelfde want de ex-paus laat instructies achter voor
hoe zijn vervanging moet worden verkozen, maar over het algemeen gaat het zo: vier keer
per dag gaan de kardinalen naar de Sixtijnse kapel om te stemmen – om paus te worden moet een van hen
een meerderheid van 2/3 achter zich krijgen.
Het gaat allemaal heel traag: de kardinalen steken niet zomaar hun hand op,
of gebruiken een moderner systeem, in plaats daarvan schrijven ze een naam op
een stuk papier, gaan voor het altaar staan, zeggen iets in het Latijn, voordat ze
officieel hun stem uitbrengen.
Als alle kardinalen dit hebben gedaan worden de stemmen geteld, en vervolgens verbrand.
Daarom gebruiken tv-zenders die de verkiezing verslaan supermoderne livestreamende camera's
om naar een schoorsteen te tureluren. Bij zwarte rook, geen nieuwe paus.
Door de hoge drempelwaarde en het uitermate trage stemproces, kost het zo lang om een
nieuwe paus te kiezen. Gewoonlijk duurt het twee weken van vier keer per dag, zes dagen
per week (niet op zondag) stemmen, maar het record staat op drie jaar.
Dus, uiteindelijk, als je de ruime meerderheid van de kardinalen achter je hebt, moet je nog één ding
doen voor je paus bent: een nieuwe naam kiezen.
Er zijn geen echte regels, je mag jezelf alles noemen, maar traditioneel neem je de
naam van een paus die je voorging.
Als je nieuwe baan accepteert worden de laatste stembiljetten schoon verbrandt zodat de rook
wit is en de wereld kan zien dat er een nieuwe paus is.
Zo gaat het dus: wees geboren in de goede helft van de bevolking, word een van de miljard
Katholieken, dan een van de 400.000 priesters, dan een van 5000 bisschoppen, dan
een van 200 kardinalen, wachten tot de huidige paus sterft of abdiceert, en overtuig 2/3 van je
medekardinalen om je als de enige, de echte paus te kiezen.