Tip:
Highlight text to annotate it
X
De aarde, heeft ons dit gebracht,
De zon, heeft het rijp gemaakt,
Lieve zon, lieve aarde, ik zal jullie in herrinering bewaren.
Liefde, licht en vrede voor alles dat er is, en voor jou onze liefste Alma-Lucia
en hartelijk dank voor de lekkere maaltijd,
Smakelijk eten!
Ok, Alma.
Dit zijn Alma, Raphael en Nieves.
Alles, wat ze eten, zou in de afvalcontainer beland zijn,
ware het niet dat Raphael het eten bij een biosupermarkt afhaalde en het voedsel op die manier 'gered' heeft.
Alma, kijk eens!
Ze leven in geld- of beter gezegd, consumptie-staking.
Ik heb de hoop en het vertrouwen, dat wij als menselijke soort erin slagen,
het huidige monetaire tijdperk achter ons te kunnen laten.
dat we ooit zullen zeggen: 'we hebben geen geld meer nodig',
want een ieder heeft talenten en kwaliteiten die hij inzetten kan.
Tijdens mijn studie in Barcelona,
heb ik Eric Fromm gelezen, over 'zijn' of 'hebben'.
Dat is de essentiele vraag.
en voor mij is 'het zijn', samen met andere mensen, belangrijker.
dan het bezitten van materie.
Hè, een beetje?
Als jonge familie stelling nemen tegen de wegwerpmaatschappij.
Wil je hier zo'n een stukje?
Wat willen ze bereiken en hoe gaat dat in de praktijk?
Een jonge familie op nieuwe wegen.
Een docu door Susanne Bausch
Vannacht is Raphael met een vriend op pad,
langs verschillende supermarktcontainers in Berlijn.
Chiquita, tuurlijk.
Voor het internetplatform, WasteLeaks, willen ze vastleggen,
waar en wat er allemaal bij het afval landt.
Levensmiddelen weggooien is in Duitsland niet verboden,
ze uit de container halen daarentegen wel.
Dit is echt allemaal gewoon nog goed spul. Ja ...
Ongelooflijk, wat ze daar nog allemaal uitvissen.
Al dit achteloos weggegooide eten, heeft bij de productie reeds veel energie en water verbruikt,
benadrukt Raphael.
Hier is zelfs sap. En weer bloemen - zien er nog als nieuw uit, toch?
Pure verspilling van onze resources.
Aha, houtovenbrood.
Daartegen wil hij met zijn middelen strijden.
Het moet toch mogelijk zijn dat mensen omdenken en zich verder ontwikkelen.
Raphael gelooft er stellig in.
Tofu. Dit hier is zelfs nog minstens 3 tot 4 weken houdbaar.
Om te beginnen wens ik jullie een hartelijk 'goedemorgen'.
Ik ben sinds 29 jaar te gast op deze aarde,
zoals jullie ook al enkele jaartjes hier mogen verblijven.
Ik ben erg blij dat ik één van de aardbewoners mag zijn.
Raphael is met zijn 'provocerende' stellingen in heel Duitsland onderweg.
Hoe kan het dat wij als mensheid met toch zo overeenkomstige behoeftes..
Vandaag is hij door een school uit Augsburg uitgenodigd.
Ethiekles, meer als honderd scholieren.
Weten jullie dat er op deze wereld 1 miljard mensen zijn,
die dagelijks honger lijden?
Dat is elke zevende aardbewoner!
Miljoenen mensen sterven zelfs van de honger.
Terwijl we met onze huidige voedselproductie, meer dan 14 miljard mensen kunnen voedden.
Ook hier zien we weer die discrepantie:
Een enorme overvloed aan de ene kant, we gooien zeer veel eten weg,
maar een groot deel voeren we ook aan de dieren.
De scholieren moet bewust worden, dat de voedselproductie,
reeds veel energie kost.
Kunnen jullie je voorstellen wat één auto aan energie verbruikt?
één auto verbruikt net zo veel energie als een huishouden van 4 personen in 10 tot 15 jaar.
De avond ervoor is Raphael vanuit Berlijn komen liften.
Aardig van je!
De vriendelijke chauffeur heeft zelfs een omweg gemaakt.
Groeten aan je moeder en je familie!
Zal ik doen! Tot ziens.
Het beste, ciao!
en zet Raphael direct bij zijn 'couchsurfing-adres' af.
Via dit wereldwijde netwerk worden er gratis slaapplekken aangeboden.
En blijf je ideeën verspreiden!
Zal ik doen!
Mooi. Kon je het vinden?
De woning van Melanie bevindt zich in haar ouderlijk huis.
Ik heb nog een paar broodjes meegenomen, vers gered uit de containers van BioCompany.
Dit is voor je ouders. -Peperkoek?
Lebkuchen. Daar zullen ze blij mee zijn.
Bij Edeka uit de container gered.
Ik maak de dressing altijd met zonnebloempitten. Prima, ***!
Woonruimte en eten wordt gedeeld, voor jonge mensen heel normaal.
Ja, maar deze zijn echt biologisch en echt 'gered',
Wanneer je van andere mensen iets krijgt, zijn er toch ook productiekosten aan verbonden,
bijvoorbeeld bij het liften ben je afhankelijk van iemand die een auto bezit?
Juist, tijdens gebruik zitten er gemiddeld 1,3 mensen in een auto in Duitsland,
in andere woorden, 3,7 plekken zijn ongebruikt.
en zo is het eigenlijk met alle resources. Dat is precies waarover we de mensen willen laten nadenken.
Consequent als hij is neemt Raphael geen geld aan voor zijn lezingen.
Hallo. Ik ben op weg naar Berlijn,
Ik wilde vragen of je misschien die kant op gaat.
Ja, maar ik ben met vrouw en kind onderweg, ze zijn even naar de wc.
Gaat U misschien richting Berlijn?
De auto is overvol en mijn gezin komt nog erbij. Geen probleem.
Moeizaam, een treinticket zou nu wel fijn zijn, toch?
Juist als je een uur hebt staan wachten, ben je echt dankbaar,
als iemand zo aardig is en je een lift geeft.
Wat dat betreft geeft een enorme voldoening als het uiteindelijk lukt.
Ik ben op weg naar Berlijn en wilde vragen of je die richting op gaat.
Ik ga die kant op, ja.
Kun je me een stuk meenemen, dan?
Ja kan ik doen. Super!
Uiteindelijk heeft hij toch geluk, sommige automobilisten zijn blij met een gesprekspartner tijdens een lange rit-
dat helpt tegen oververmoeing.
Raphaels missie is eigenlijk begonnen bij een grote reis.
Hij had in Den Haag, European Studies gestudeerd en had daarnaast wat bijbaantjes.
Met vrienden wilde hij naar een trouwerij in Mexico,
daarna naar de klimaattop, helemaal zonder geld.
Als een soort eerste test in het besparen van resources.
Na 9 maanden, 500 voertuigen en talloze hartelijke ontmoetingen,
bereikten ze hun eindbestemming, en was Nieves zwanger.
Raphael, Nieves en Alma wonen in Berlijn-Dahlem,
in het 'Martin Niemöller-Friedeszentrum' - zonder huurkosten.
Als tegenprestatie klussen ze rondom huis en tuin,
en organiseren ze evenementen.
Voor later op de dag staat een veganistische brunch gepland.
Ze bereiden een groentesoepje voor.
Dat ziet er niet helemaal perfekt uit, maar als je, "hoe zeg je dat"? de bladeren..
De eerste bladeren eraf doet, is het goed.
Niemand zou dit zo kopen,
dat is dan voor de mensen die iets meer tijd hebben.
Tijd, gezondheid, geluk, zijn dingen die je toch niet kopen kunt.
Voor Raphael en Nieves is minder duidelijk meer.
Kijk zo, gewoon de eerste blaadjes eraf doen.
Je hebt precies opgelet, hè?
Goedzo, Alma, dat je dit al allemaal kan. Engeltje!
Aangezien ze behoorlijk wat mensen verwachten moeten er banken uit het tuinhuisje gehaald worden.
In het Martin Niemöller-Friedeszentrum werken ge-engageerde mensen in groepjes op vrijwillige basis,
zoals de internationale verzoeningsbond of de wereldwinkel.
Ik denk dat we erg goed in dit concept passen.
We voelen ons erg thuis hier,
daarnaast vullen we op een bepaalde manier,
een Niche, die men nog nooit zo heeft bedacht.
Dat voeding en eten ook iets met vrede te maken hebben,
of de consumptie.
Raphaels onuitputtelijke credo:
'de beschikbare resources beter verdelen'.
We kunnen het graan en soja beter zelf eten, inplaats van dieren ermee vet te mesten;
zo wordt het klimaat ontzien en hongersnood tegengegaan.
Een jaar geleden was Raphael zelf nog een 'dumpster diver',
totdat hij de eigenaar van een biosupermarkt aansprak,
Met de vraag, of hij de resten van de resten direct krijgen kan.
Hey, goed je te zien.
Inderdaad, hij vond samenwerking.
afgeschreven levensmiddelen, die de medewerkers niet willen,
en organisaties zoals de voedselbank niet afhalen, mag hij meenemen en verder verdelen.
Hiermee kun je wellicht een venkelsoep maken...
Ja, zeer goed.
We willen het eten gewoon niet weggooien.
Dan zijn we blij als iemand het persoonlijk afhaalt. Super!
Elk artikel dat we weggooien is er één te veel.
Dus dit is echt een geniale oplossing!
Bij een ander filiaal is een voedselredder al bezig met het uitsorteren van het goede spul.
100 mensen heeft Raphael weten te regelen,
die bij een 30-tal winkels het eten mogen afhalen.
Het is ongeveer een groep van 10 personen,
die afwisselend hierheen komen, verdeeld over verschillende dagen.
Dat gaat via kalenders bij Googlemail, waar je jezelf indelen kan,
of op vaste dagen, dat iemand bijvoorbeeld altijd dinsdags en vrijdags komt.
Wat ze zelf niet nodig hebben geven ze verder.
Hier is zelfs Cous-Cous, super!
Droge levensmiddelen met verlopen datum, zijn in principe eeuwig houdbaar.
Dit hou ik voor mezelf,
omdat dit soort basisvoedsel voor ons als familie erg nuttig is.
Aangezien dit erg zeldzaam is en niet snel slecht wordt, houden we dat graag voor onszelf.
Een vette buit, die anders bij het afval zou zijn beland.
Terug in het Martin Niemöller-huis.
Eens in de maand organiseren Raphael en Nieves een vegan-brunch.
Een ieder brengt iets mee.
Er zijn van die fases in het leven, weet je wel?
De missie van Raphael: het eigen consumptiegedrag veranderen,
en daarmee iets losmaken.
Dierlijk eiwit verminderen en zodoende broeikas-gassen en hongersnoden tegengaan.
Voor de nieuwe mensen,
Hartelijk welkom. Jullie bevinden je in het Martin Niemöller-Friedeszentrum,
genoemd naar de oude dominee, Martin Niemöller,
die een voorvechter van vrijheid en vrede was.
We organiseren regelmatig evenementen.
Nieves verzorgt één keer per week een cursus Spaans,
waar enkele van jullie al heengaan, maar iedereen is daar van harte welkom.
Wanneer is die lieverd?
Elke donderdag en altijd gratis.
En dit is van Thomas. Ja!
Falafel van capucijners en akkerbonen met orientalische kruiden,
ertussen zitten zuchini-schijfjes en onderin tomaatjes ter decoratie.
Altijd een hit!
Raphael, Nieves en vele anderen zijn van mening,
dat ons economisch systeem uit zijn voegen barst.
Daarom zoeken ze een nieuwe samenlevingsvorm met toekomstperspectief.
Wakker en bewust leven in jouw tijd, dat is het erfgoed van dominee Niemöller,
die zich altijd sterk voor de vredesbeweging heeft ingezet.
In de hal hebben de gasten een gratis-winkeltje opgezet;
Een ieder kan geven en nemen wat hij wil.
Het vrije geven en nemen dat is hier de filosofie die telt.
Nieves werpt ook een blik op de kleding, maar ze heeft niets meer nodig.
Luiers en kleren voor Alma heb ik nu niet nodig,
er is zoveel hier, zoals je ziet.
Maar als we geneesmiddelen voor Alma nodig hebben, zal ik dat kopen.
Gezondheid boven alles, toch?
Nieves gebruikt wel nog geld.
Van het kindergeld betaald ze een ziekteverzekering. 40 euro houdt ze over.
daarmee veroorloofd ze zich weleens een ritje met de metro.
Vanwege het kind kan ik niet alles even radicaal als Raphael doen.
Mijn prioriteit ligt bij het op tijd hier zijn, om Alma te verzorgen,
en naar bed ... hoe zeg je dat? Brengen.
Maar ik probeer wel zo min mogelijk geld te gebruiken.
Het belangrijkste vind ik dat hetgeen dat Nieves doet, uit vrije beweging komt.
Dat het niet van boven, door mij of door een ander opgelegd is.
Daarom ben ik ook blij dat ze zich die vrijheid neemt,
om te zeggen: 'ik wil dit nu en gun mezelf dat, of maak het mezelf makkelijker,
door voor de metro te kiezen inplaats van met de fiets door de kou te moeten.'
Vind ik super.
Raphael heeft een bakker uit de buurt aangesproken.
Hij krijgt het overgebleven brood dat anders dierenvoer zou worden.
Super, ja, hartelijk dank en doe de groeten aan je lieve collegas.
Fijne avond. -Doei.
Jij ook. Tot ziens.
Thuis aangekomen zet hij alles meteen op internet.
Zo daar zie je hem, nu staat hij erop.
Sinds midden december bestaat het foodsharing-platform,
dat in Köln is opgericht. Raphael is voor Berlijn verantwoordelijk.
Naast levensmiddelen kan men er ook fruitbomen die geoogst mogen worden, aanbieden,
en alles wat nog waarde heeft.
Het vrijwillige geven en nemen is Raphaels belangrijkste thema en hij is ervan overtuigd,
dat hierin de toekomst ligt.
Hier zie je ons op de kaart.
Is de mens niet zo slecht dat hij altijd zal uitbuiten?
Je kan niet voorstellen hoe ongelooflijk goed de mens is!
Maar historisch gezien?
Historisch - Je kan altijd wel iets vinden dat niet zo goed,
Je kunt 's morgens opstaan en denken: 'Bah, alweer zo'n vies weer, het regent,
nu moet ik zijn gezicht weer zien,
en hij daar begroet me niet eens.' Je kan je hele leven lang voortdurend iets vinden,
dat tegen je is. Maar je kunt ook het goede in de mens zien,
in de menselijke ontwikkeling en hoe de mensheid vandaag de dag naar elkaar toegroeit.
Wat was de reactie van je ouders op jouw keuze zo te leven?
Begrepen ze het? Of vroegen ze zich misschien af: 'Wat hebben we fout gedaan?'
Vind je dat ze een fout gemaakt hebben?
Een zondagse wandeling op weg naar de ouders.
Ja, ik verheug me.
Een afstand van 5 km voor de boeg.
De kinderwagen hebben ze daarvoor van een vriendin geleend.
Met een modern woord wordt dit co-consumptie genoemd.
Raphaels vader is architekt, zijn moeder kunsttherapeute.
Ze hebben de eetgewoontes van Raphael overgenomen.
Vandaag eten ze een zoet-aardappel pompoen-curry gerecht.
Ik begin alvast, hè?
Bedankt, mama.
De ouders zijn benieuwd naar de voordracht op school.
Op welk punt kon je ze bereiken?
Verschillend.
Wisten ze vooraf waarover het ging, en hadden ze vragen?
Maar ze waren nauwelijks op de hoogte. Grijze energie kenden ze niet. Virtueel water was bij enkelen bekend.
Achteraf bleef nog een groepje die meer wilden weten.
Hoe kijkt de familie tegen Raphaels leven zonder geld aan?
Veel mensen uit onze kennissenkring zeggen:
'dat is toch niet mogelijk,'
'zoiets kun je eventjes doen, maar nu draagt hij de verantwoordelijkheid'
'nu moet hij toch voor zijn gezin zorgen.' Terwijl hij dat juist,
meer doet als de gemiddelde burger, kan.
Ik kan het heel goed begrijpen en ben erg dankbaar
dat hij dit zo doet,
dat hij zich vol enthousiasme voor deze zaak inzet.
Het is natuurlijk best moeilijk,
als je bekijkt wat hij er allemaal voor doet.
Maar het feit dat iemand zegt: 'Ik verander mezelf'
Is iets dat ik erg waarderen kan.
Raphael verwacht op een bepaalde manier ook iets van zijn omgeving, maar op een manier,
dat hij de moed heeft op de medemens te vertrouwen.
Raphael heeft de vaardigheid dat goede in de ander naar boven te laten komen.
Afspraak bij de baas van BioCompany.
30 filialen, totale omzet: '80,5 miljoen'.
Een jaar geleden begon de samenwerking tussen Georg Kaiser en Raphael.
Mijn ouders hadden een Edeka-winkel, inclusief een slagerij.
en alles dat van waarde was werd op de één of andere manier verwerkt.
Wij als kinderen, mijn broer, zus en ik,
mochten alleen van die dingen snoepen, die weg moesten.
Als kind heb ik die ervaring meegekregen,
vandaar is Raphaels idee, niets vreemds voor me,
maar juist iets waarvan ik zeg:
'Eindelijk iemand die dit thema oppakt!' Met plezier werk ik daar aan mee.
één van de identiteitsbewijzen.
Ieder van de 100 voedselredders bezit nu een persoonlijk pasje.
Raphael zou in de toekomst graag meer supermarkten bij het plan betrekken,
dit gaat Georg Kaiser echter iets te snel.
We hebben afgesproken, Raphael, dat jij verantwoordelijk bent voor de selectie van de mensen,
zodat ze geen onzin met het eten uithalen. Ik ben blij dat we het nu goed geregeld hebben.
Ik ben blij dat het zo werkt.
Mijn doel is: Berlijn voor 2014 de stad met de minste,
voedselverspilling per inwoner te laten worden.
Voor 2014?
Ja binnen een jaar zijn we goed op weg!
Als jij maar gas blijft geven!
Ja ***, ik geef gas.
Zeker weten!
Raphael heeft zijn roeping gevonden.
Onuitputtelijk zet hij zich in voor de voedselredding en de verdeling ervan.
In markthal 9 in Kreuzberg is onlangs,
de eerste foodsharing fair-deler geplaatst,
met een voor iedereen toegangelijke koelkast.
Een ieder kan er iets indoen ofwel eruithalen.
Niemand heeft een toegangsbewijs nodig, niemand wordt als arm geclassificeerd.
Goed bezig, kerel! We zijn allemaal trots op je!
Bedankt, ik ook op jou!
De huismeester controleert de koelkast en houdt hem schoon.
Veel mensen komen 5 tot 6 keer op een dag kijken of de koelkast gevuld is.
Sommigen brengen ook iets mee,
maar de meesten willen iets hebben.
In anderhalf tot 2 uur is alles weg, veel mensen hier zijn erg arm.
Als er iets is, mogen ze zich graag bedienen!
Fair-delen als statement tegen de verspilling.
Deze gedachte zou verder uitgebouwd kunnen worden.
Nieves gebruikt stofluiers voor Alma,
de kleding en meubels zijn tweedehands.
Met haar consumptie-staking wil ze vooral het milieu ontzien.
Trots laat ze haar cosmetica-hoekje zien.
Dit hier is ook allemaal 'gered',
dit was bijvoorbeeld een tester,
deze was een beetje kapot.
Daarnaast hebben we hier ook spullen voor Alma.
Crème, of voor mij tepelzalf.
Dit is een alternatief voor OB's en tampons:
De menstruatiecup. Die kun je 10 jaar lang gebruiken, een alternatief dus.
Heeft ze nog een speciale wens?
Dit heb ik altijd in de winter nodig, dit hebben we ook uit de container.
Ik geloof daar hebben we 10 stuks van.
Dat is mijn enigste wens en dat heb ik dus al.
Op het moment ontbreekt het ze aan niets en Alma is nog klein,
Hoe zit dat met later?
Waarvan willen ze leven als ze oud zijn en zorg nodig hebben?
Als mijn moeder nu ziek wordt,
natuurlijk help ik dan en zo help ik ook, wanneer Nieves ziek wordt,
en als ik dan ziek wordt is er misschien ook een vriend die mij helpt.
Ik geloof dat we meer in gemeenschapsverband denken moeten,
en ook ernaar handelen.
Het idee van: 'Ik betaal nu hier een rare verzekering,
waarvan ik dan ooit geld krijg',
dat is totale onzin. Wie daar nog in gelooft,
heeft of het economisch systeem niet begrepen of leeft in een illusie.
Hij zet zich in voor een goede zaak, dat is belangrijk.
Daarin ondersteun ik Raphael.
Raphael vervult zijn plichten als huismeester.
Ondertussen spoken in zijn hoofd alweer verdere ideeën.
Binnen een jaar heeft hij de samenwerking met BioCompany op poten gezet.
De volgende stap zouden andere supermarkten kunnen zijn.
Elke droom en elke visie begint in het hoofd en in het hart.
Misschien is dat met vrede ook zo?
Mijn droom is nog steeds dat we allemaal in vrede op deze aarde leven kunnen.
iedereen samen. Het gaat zijn gangetje.
het duurt misschien nog ietsje langer dan een jaar.
Ik denk dat we allemaal aardig op weg zijn.
Blijkbaar hebben we zulke idealisten nodig. Mensen die ons aan het denken zetten.
Wat een toeval dat beneden op de begraafplaats,
een andere grote idealist rust.
Eentje uit de vorige eeuw.
Een mooie plek, we zijn blij dat we hier mogen leven.
Dat hier in het huis een positieve geest waart.
Sinds 30 jaar zetten mensen zich hier in voor vrede. Het voelt goed om deel daarvan te zijn.
De werkkamer van het vredescentrum wordt door alle vrijwillige medewerkers gedeeld.
Ook Uli Sonn die zich voor de internationale verzoeningsbond inzet, werkt vanuit hier.
Hoe denkt hij over de jonge activist?
Het vredescentrum heeft het motto:
"Inzet voor vrede, gerechtigheid en bescherming van de schepping."
Raphael vervult hierin zijn eigen bijzondere rol.
We zijn dankbaar dat hij op dit gebied,
voorlichtingswerk en concrete projecten combineerd.
Dat is karakteristiek voor dit huis.
Raphael heeft een skype-afspraak.
Luis!
Hola
Mijn goeie vriend, waarmee zullen we beginnen? Wil je me een beetje vertellen over wat je zoal doet?
Luis uit Spanje wil alles over foodsharing weten,
en het in Spanje introduceren.
Via het internet verspreid het zich.
sommigen hebben zelfs al aangeboden het vertaalwerk te doen.
Insgelijks, ciao, goede vriend.
Dit toont dat de mensen gemotiveerd zijn,
en graag aan de slag willen.
Ze willen actie ondernemen.
Mooi om te zien hoe het op deze manier,
een gemeenschapsproject wordt.
Dan gaat het snel vooruit.
Is she okay with english?
Ok, je kan ook goed duits, dus!
De journalisten lopen de deur plat, bij Raphael.
Allemaal willen ze iets weten over het 2 maanden jonge foodsharing-project.
De journalist van Reuters zal binnen een collega van de Berliner Morgenpost tegen het lijf lopen.
Terwijl Raphael ondertussen ook nog een telefonisch interview voor de radio afhandelt.
De andere journalisten mogen buiten wachten.
Gelukkig komt er net een echte foodsharing-gebruiker langs.
Het is een goeie zaak. Afgelopen zondag heb ik nog aardappelen afgehaald,
4 kilo, geen probleem.
U doet dit ook via het internet?
Dat gaat alleen via het internet.
In andere landen hongert men en hier gooien we voedsel bij het afval.
Zo zou het niet mogen zijn. Dat toont aan in wat voor een samenleving we leven.
Ik kom van oorsprong uit een andere sociale structuur,
daarom kijk ik er sowieso kritisch tegenaan.
Welke sociale structuur bedoelt u?
Ik kom uit de toenmalige DDR.
Ik kom voor de broodjes. Ik hoef er maar een paar, ***!
Ja, ja.
Gisteravond om zeven uur lagen ze nog in de winkel.
Delen dat is de toekomst zoals Raphael het ziet.
Deze nieuwe filosofie van het delen kunnen we verder uitbouwen.
Dat 'ik bezit en ik heb', plaatsmaakt voor:
'wij bezitten en wij gebruiken als mensheid zijnde zo efficient mogelijk.'
Hoe moet dat met Alma, later?
Hoe zien ze als familie de toekomst als er geen voedselverspilling meer is.
Het antwoord: In een eco-dorp.
In een zelfvoorzienende gemeenschap.
We denken aan Spanje, Italie of Frankrijk, maar niet in Duitsland,
Hier is het te koud voor mij.
Zoals we door het lot in deze prachtige gemeenschap terechtgekomen zijn,
zo bestaat nu ook al het dorp, de boerderij,
het grondstuk, het eco-dorp waar we in de toekomst leven zullen.
Het moet ons alleen nog vinden. Of andersom.
Alles is al aanwezig,
Slechts de verbinding moet nog gelegd worden.