Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK XVI Tom's Meesteres en haar meningen
"En nu, Marie," zeide St. Clare, "je gouden dagen zijn aangebroken.
Hier is onze praktische, zakelijke-als New England neef, die zal de hele
budget van zorgen van uw schouders, en geven u de tijd om jezelf te vernieuwen, en groeien
jong en knap.
De ceremonie van het leveren van de sleutels maar beter eraf onverwijld in kennis. "
Deze opmerking werd gemaakt aan de ontbijttafel-tafel, een paar ochtenden na de Miss Ophelia
was aangekomen.
"Ik weet zeker dat ze welkom zijn", zegt Marie, leunend met haar hoofd traag op haar hand.
"Ik denk dat ze een ding te vinden, als ze doet, en dat is, dat het we minnaressen
dat zijn de slaven, hier beneden. "
"O, zeker, zal ze ontdekken dat, en een wereld van gezond waarheden naast, geen
twijfel, "zeide St. Clare. "Praat over ons het houden van slaven, alsof we
deed het voor ons gemak, "zegt Marie.
"Ik ben er zeker van, als we dat geraadpleegd, zouden we ze allemaal gaan in een keer."
Evangeline haar grote, ernstige ogen strak op het gezicht van haar moeder, met een oprecht en
perplex expressie, en zei gewoon: "Wat hou je ze voor, mamma?"
"Ik weet niet, ik ben er zeker van, weet met uitzondering van een plaag, ze zijn de plaag van mijn leven.
Ik geloof dat meer van mijn slechte gezondheid wordt veroorzaakt door hen dan door een ding, en
die van ons, ik weet, zijn de ergste die ooit iemand was geplaagd door. "
"O, kom, Marie, je hebt de blues, vanmorgen kreeg," zeide St. Clare.
'Je weet' t is niet zo. Er is Mammy, de beste schepsel leven, -
Wat kunt u doen zonder haar? '
"Mammy is de beste die ik ooit heb gekend", zei Marie, 'en toch Mammy, nu, is egoïstisch -
vreselijk egoïstisch, het is de schuld van de hele race ".
"Egoïsme is een vreselijke fout," zeide St. Clare, ernstig.
"Nou, nu is er Mammy's", zei Marie, 'ik denk dat het zelfzuchtig van haar om te slapen, zodat geluid
nachten, ze weet dat ik moet kleine attenties bijna elk uur, als mijn ergste bochten zijn
op, en toch is ze is zo moeilijk om wakker.
Ik ben absoluut nog erger, deze ochtend, voor de inspanningen moest ik om haar te wekken
afgelopen nacht. "" Is ze niet zat samen met u een groot aantal
nachten, de laatste tijd, mamma? ", zei Eva.
"Hoe moet je weten dat", zegt Marie, scherp, "ze is al klagen, ik
veronderstellen. "
"Ze klaagde niet, ze alleen maar vertelde me wat slecht nachten dat u had, - zo veel in
opvolging. "
"Waarom ga je niet laat Jane of Rosa haar plaats innemen, een nacht of twee," zeide St. Clare,
"En laat haar rusten?" "Hoe kun je dat voorstellen?", Zei Marie.
"St. Clare, je werkelijk bent onbezonnen.
Zo zenuwachtig als ik ben, de minste ademhaling stoort mij, en een vreemde hand over mij
zou rijden me helemaal uitzinnig.
Als Mammy voelde de interesse in me dat ze zou moeten, zou ze wakker gemakkelijker, - natuurlijk, ze
zou.
Ik heb gehoord van mensen die hadden zo'n toegewijde dienaren, maar het was nooit mijn geluk ", en
Marie zuchtte.
Miss Ophelia had geluisterd naar dit gesprek met een air van slimme,
oplettende zwaartekracht, en ze nog steeds hield haar lippen stevig samengeperst, als bepaald
volledig aan haar lengte en positie vast te stellen, voordat ze zich zelf.
"Nu, Mammy een soort van goedheid is, 'zei Marie,' ze is soepel en respectvol, maar
ze is egoïstisch in hart en nieren.
Nu, zij nooit zal worden gedaan friemelen en zorgen te maken over die man van haar.
Zie je, toen ik getrouwd was en kwam hier wonen, natuurlijk, ik moest haar brengen
met mij, en haar man mijn vader kon het niet missen.
Hij was een smid, en, uiteraard, zeer noodzakelijk, en ik dacht en zei, bij de
tijd, dat Mammy en hij had een betere geven elkaar op, omdat het niet waarschijnlijk
handig voor hen ooit bij elkaar om opnieuw te leven.
Ik wil nu, zou ik stond erop, en getrouwd mama met iemand anders, maar ik was
dwaas en toegeeflijke, wel en niet willen dringen.
Ik vertelde Mammy, op het moment, dat ze niet mag nooit verwachten dat hem meer dan een keer of
twee keer in haar leven weer, doet voor de lucht van plaats vader niet eens met mijn
gezondheid, en ik kan niet daar heen te gaan, en ik adviseerde
haar op te nemen met iemand anders, maar niet - ze zouden niet.
Mammy heeft een soort van koppigheid over haar, in de spots, dat iedereen niet zien als ik. "
"Heeft ze kinderen? 'Zei juffrouw Ophelia.
"Ja, ze heeft twee." "Ik denk dat ze voelt de scheiding van
ze? "" Nou, natuurlijk, kon ik niet brengen.
Het waren kleine vieze dingen - kon ik niet over ze, en bovendien, ze namen
te veel van haar tijd, maar ik geloof dat mama heeft altijd een soort van
sulkiness over.
Ze zal niet trouwen met iemand anders, en ik geloof, nu, hoewel ze weet hoe
noodzakelijk is ze voor mij, en hoe zwak mijn gezondheid is, dat ze terug zou gaan naar haar man
morgen, als ze maar kon.
Ik weet inderdaad, 'zei Marie, "ze zijn gewoon zo egoïstisch nu,, de beste van hen".
"Het is schrijnend om na te denken over," zeide St. Clare, droogjes op.
Miss Ophelia keek scherp naar hem, en zag de roes van versterving en onderdrukt
ergernis, en de sarcastische krul van de lip, terwijl hij sprak.
"Nu, Mammy altijd een huisdier bij mij geweest", zei Marie.
"Ik wou dat sommige van uw Noord-dienaren kon kijken naar haar kasten van jurken, -
zijde en mousseline, en een echte linnen batist, heeft ze opknoping daar.
Ik heb wel eens gewerkt hele middagen, trimmen haar caps, en het krijgen van haar klaar om te
naar een feestje. Met betrekking tot misbruik, moet ze niet weten wat het is.
Ze heeft nooit was meer dan een of twee keer geslagen in haar hele leven.
Ze heeft haar sterke koffie of thee haar elke dag, met witte suiker in.
Het is afschuwelijk, om zeker te zijn, maar St. Clare zal een hoge levensduur beneden-trappen, en ze
ieder van hen leven zoals ze willen. Het feit is, onze bedienden zijn over-
verwennen.
Ik veronderstel dat is deels onze eigen schuld dat ze egoïstisch zijn, en gedragen zich als verwende kinderen;
maar ik heb gesproken naar St. Clare tot ik ben moe. "
"En ik ook," zeide St. Clare, de toegang tot de ochtendkrant.
Eva, de mooie Eva, stond te luisteren naar haar moeder, met die uitdrukking van diepe
en mystieke ernst die eigen zijn aan haar.
Ze liep zachtjes rond tot stoel van haar moeder, en sloeg haar armen om haar nek.
"Wel, Eva, wat nu?", Zei Marie. "Mama, kon ik niet voor je zorgen een
nacht - slechts een?
Ik weet dat ik niet maken je nerveus, en ik zou niet slapen.
Ik heb vaak wakker nachten liggen, denken - ""! O, onzin, kind - onzin ", zei Marie;
"Je bent zo'n vreemd kind!"
'Maar mag ik, mamma? Ik denk, "zei ze, schuchter," dat Mammy
is niet goed. Ze vertelde me haar hoofd deed pijn de hele tijd,
de laatste tijd. "
"O, dat is slechts een van de Mammy's friemelt! Mammy is net als de rest van hen -
maakt zo'n ophef over ieder klein hoofdpijn of vinger-pijn, het zal nooit meer doen
aan te moedigen het - nooit!
Ik ben principieel over deze zaak, "zei ze, zich tot Miss Ophelia," je zult vinden
de noodzaak ervan.
Als u aan te moedigen personeelsleden in plaats te maken voor elke kleine onaangename gevoel, en
klagen over elk klein kwaal, dan moet je je handen vol.
Ik heb nooit klagen mezelf - niemand weet wat ik doorstaan.
Ik vind het een plicht om rustig te dragen, en ik doen. "
Ronde ogen Miss Ophelia's uitgedrukt een onverholen verbazing op dit slotwoord,
die trof St. Clare als zo uiterst belachelijk, dat hij barstte in een luid lachen.
"St. Clare altijd lacht als ik de minste zinspeling op mijn slechte gezondheid ", zei
Marie, met de stem van een lijdende martelaar.
"Ik hoop alleen dat de dag zal niet komen wanneer hij zal het onthouden!" En Marie legde haar
zakdoek in haar ogen. Natuurlijk, er was eerder een dwaas
stilte.
Tot slot, St. Clare stond op, keek op zijn horloge, en zei dat hij een engagement naar beneden
straat.
Eva struikelen weg na hem, en Miss Ophelia en Marie bleef op de tafel
alleen.
"Nu, dat is net als St. Clare," zei de laatste, intrekking van haar zakdoek met
iets van een pittige bloeien wanneer de crimineel te worden beïnvloed door het niet langer
in zicht.
"Hij realiseert zich nooit, nooit kan, nooit zal, wat ik lijd, en voor jaren.
Als ik was een van de klagende sorteren of ooit enige ophef over mijn kwalen, zijn er
zou een of andere reden voor zijn.
Mannen doen moe, natuurlijk, van een klagende vrouw.
Maar ik heb alles voor mezelf gehouden, en gedragen, en gedragen, heeft tot St. Clare kreeg in de
manier van denken ik kan alles dragen. "
Miss Ophelia wist niet precies wat ze verwacht werd om antwoord op.
Terwijl ze zat te denken wat te zeggen, Marie langzaam veegde haar tranen, en
glad haar verenkleed in een algemene soort van weg, als een duif zou kunnen worden verondersteld om
wc na een ***, en begon een
huisvrouw chatten met Miss Ophelia, met betrekking tot kasten, kasten, linnen-
persen, winkel-kamers, en andere zaken, waarvan de laatste, werd in onderlinge
begrip, om de richting te nemen, -
geeft haar zoveel voorzichtig richtingen en lasten, die een kop minder systematisch en
zakelijker dan Miss Ophelia's zou volkomen zijn duizelig en verward.
"En nu," zei Marie, 'Ik geloof dat ik heb je alles verteld, zo dat, wanneer mijn volgende zieke
weer wordt ingeschakeld, zult u in staat om vooruit te gaan helemaal, zonder overleg met mij - alleen
over Eva, - ze moet kijken ".
"Ze lijkt een goed kind, zeer," zeide Ophelia, "Ik heb nooit een beter kind zag."
'Eva's eigenaardig, "zei haar moeder," zeer.
Er zijn dingen over haar, zodat enkelvoud, ze is niet zoals ik, nu, een deeltje, "en Marie
zuchtte, alsof dit was een echt melancholie overweging.
Miss Ophelia in haar eigen hart zei: "Ik hoop dat ze niet is," maar had voorzichtigheid genoeg om
het naar beneden.
'Eva was altijd bereid te zijn met knechten, en ik denk dat goed genoeg met
sommige kinderen. Nu heb ik altijd gespeeld met weinig vaders
negers - nooit heeft mij geen kwaad.
Maar Eva een of andere manier altijd lijkt zichzelf op een gelijkheid met elk schepsel dat
komt in de buurt haar. Het is een vreemd ding over het kind.
Ik heb nooit in staat geweest om haar te breken ervan.
St. Clare, geloof ik, moedigt haar in. Het is een feit, St. Clare verwent elke
schepsel onder dit dak, maar zijn eigen vrouw. "Opnieuw Miss Ophelia zat in de lege stilte.
"Nu, er is geen enkele manier met bedienden", zegt Marie, "maar om ze neer en bewaar ze
naar beneden. Het was altijd natuurlijk voor mij, van een kind.
Eva is genoeg om een hele huis vol bederven.
Wat ze zullen doen als ze komt te houden huis zelf, ik weet zeker dat ik weet het niet.
Ik houd om vriendelijk te bedienden - ik altijd ben, maar je moet 'em kennen hun plaats.
Eva doet nooit, er is geen krijgen in het hoofd van het kind het eerste begin van een idee
wat een knecht plek is! Je hoorde haar aanbod aan zorg te dragen voor me
nachten, om Mammy te laten slapen!
Dat is slechts een exemplaar van de manier waarop het kind zouden doen de hele tijd, als ze was
links naar zichzelf. "
"Waarom," zei juffrouw Ophelia, botweg: "Ik neem aan dat je denkt dat je knechten menselijk zijn
wezens, en moeten wat rust te hebben wanneer ze moe zijn. "
"Zeker, natuurlijk.
Ik ben erg bijzonder in het verhuren van hen hebben alles wat daarbij komt handig, - alles
dat niet een geschat op alle uit de weg, weet je.
Mammy kan haar slaap, tijd of andere, er is geen probleem over.
Zij is de sleepiest zorg dat ik ooit zag, naaien, staand of zittend, dat
schepsel zal gaan slapen, en slaap altijd en overal.
Geen gevaar maar Mammy krijgt slaap genoeg.
Maar deze behandeling bedienden alsof ze exotische bloemen, of porselein vazen, is echt
belachelijk, "zegt Marie, terwijl ze dook loom in de diepten van een volumineuze
en pillowy lounge, en trok naar haar toe een elegant gesneden glas vinaigrette.
"Zie je," vervolgde ze, in een zwakke en lady-like stem, net als de laatste laatste adem
van een Arabische jasmijn, of iets net zo etherisch, "zie je, Cousin Ophelia,
Ik niet vaak spreken van mezelf.
Het is niet mijn gewoonte, 't is niet aangenaam voor mij.
In feite, ik heb niet de kracht om het te doen. Maar er zijn punten waar St. Clare en ik
verschillen.
St. Clare nooit begrepen me, nooit gewaardeerd mij.
Ik denk dat het ligt aan de wortel van al mijn slechte gezondheid.
St. Clare bedoelt het goed, ik ben gebonden aan geloven, maar de mensen zijn grondwettelijk
zelfzuchtig en onbezonnen met de vrouw. Dat, althans, is mijn indruk. '
Miss Ophelia, die nog niet een klein deel van de echte New England voorzichtigheid, en een zeer
bijzondere afschuw van zijn getrokken in familie problemen, begon nu te voorzien
iets van dit soort dreigende, dus,
samenstellen van haar gezicht in een grimmige neutraliteit, en tekenen uit haar zak ongeveer een meter
en een kwart van de kous, die ze als een specifieke gehouden tegen wat Dr Watt
beweert te zijn een persoonlijke gewoonte van Satan
wanneer mensen idle handen hebben, ze verder te breien meest energiek, sluiten ze
lippen op elkaar op een manier die zei, zo duidelijk als woorden konden, "Je moet niet proberen om mij te maken
spreken.
Ik wil niet iets te doen met je zaken willen, "- in feite, ze zag er ongeveer net zo
sympathiserende als een stenen leeuw. Maar Marie niet zorg voor dat.
Ze had gekregen iemand om mee te praten, en ze voelde dat het haar plicht om te praten, en dat was
genoeg, en het versterken zich door ruiken weer op haar vinaigrette, ging ze verder.
"Zie je wel, bracht ik mijn eigen woning en bedienden in de verbinding, als ik
trouwde met St. Clare, en ik ben wettelijk recht op het beheer van hen mijn eigen manier.
St. Clare had zijn fortuin en zijn knechten, en ik ben goed genoeg inhoud moet hij
beheren zijn weg, maar St. Clare zal bemoeien.
Hij heeft wilde, extravagante ideeën over de dingen, in het bijzonder over de behandeling van
dienaren.
Hij doet echt alsof hij zijn dienaren te stellen voor mij, en voor zichzelf,
ook, want hij laat ze hem allerlei problemen, en nooit liften een vinger.
Nu, over sommige dingen, St. Clare is echt afschuwelijk - hij maakt me *** - goedaardige als
Hij ziet er, in het algemeen.
Nu heeft hij vastgelegd zijn voet, dat, wat er wil, er niet zal worden een klap
in dit huis, met uitzondering van wat hij of ik slaan, en hij doet het op een manier die ik echt durf
niet kruisen hem.
Nou ja, misschien zie je wat die leidt tot, want St. Clare zou niet verhogen zijn hand, als elke
een van hen liepen over hem, en ik - je ziet hoe wreed het zou zijn om te eisen me te maken
de inspanning.
Nu, u weet dat deze dienaren zijn niets anders dan volwassen kinderen. "
"Ik heb niets van weten, en ik dank de Heer dat ik niet!" Zei juffrouw
Ophelia, kort.
"Nou, maar je zal iets moeten weten, en weten dat het uw kosten, als je hier blijft.
Je weet niet wat een provocerend, dom, onzorgvuldig, onredelijk, kinderachtig,
ondankbaar stel ellendelingen zij zijn. "
Marie leek heerlijk ondersteund, altijd, toen zij op dit onderwerp, en ze nu
opende haar ogen, en het leek heel haar lusteloosheid te vergeten.
"Je weet het niet, en je kunt niet, het dagelijks, elk uur proeven die kampen een huishoudster uit
hen, overal en elke manier. Maar het heeft geen zin om een klacht bij St. Clare.
Hij praat de vreemdste dingen.
Hij zegt dat we hebben ze gemaakt tot wat ze zijn, en moeten zich er om met hen.
Hij zegt dat hun fouten zijn allemaal als gevolg van ons, en dat het wreed zou zijn om het merk
fout en te bestraffen het ook.
Hij zegt dat we niet moeten doen niet beter, in hun plaats, net alsof een reden zou kunnen
van hen naar ons, weet je. "
'Geloof je niet dat de Heer hen gemaakt van een bloed met ons?' Zei juffrouw Ophelia,
kort. "Nee, inderdaad niet ik!
Een mooi verhaal, echt!
Ze zijn een afgebroken race. "" Denk je niet dat ze onsterfelijk hebben
zielen? 'zei juffrouw Ophelia met toenemende verontwaardiging.
"O, goed," zei Marie, gapen, "dat, natuurlijk - niemand twijfelt dat.
Maar als ze het aantrekken van enige vorm van gelijkheid met ons, je weet wel, alsof we zouden kunnen
worden vergeleken, waarom, het is onmogelijk!
Nu, St. Clare heeft echt gesproken met me alsof het houden van Mammy van haar man was als
houdt me van de mijne. Er is geen te vergelijken op deze manier.
Mammy kon niet de gevoelens die ik zou moeten.
Het is een totaal ander ding, - natuurlijk, het is - en toch St. Clare doet alsof
niet om het te zien.
En net alsof Mammy kan haar kleine vieze kinderen lief te hebben zoals ik hou van Eva!
Toch St. Clare een keer echt en nuchter probeerde me ervan te overtuigen dat het mijn plicht was, met mijn
zwakke gezondheid, en alles wat ik lijden, te laten Mammy terug te gaan, en neem iemand anders in haar
plaats.
Dat was een beetje te veel zelfs voor mij te dragen.
Ik weet vaak niet mijn gevoelens te tonen, ik maak er een principe om alles te doorstaan in stilte;
het is een vrouw moeilijk veel, en ik draag het.
Maar ik deed breken, die tijd, zodat hij nooit heeft gezinspeeld op het onderwerp gebleven.
Maar ik weet door zijn looks, en de kleine dingen die hij zegt, dat hij denkt dat zo veel als
eeuwigheid, en het is zo te proberen, zo provoceren! "
Miss Ophelia zag er zeer veel, alsof ze *** was dat ze iets moest zeggen, maar ze
weg rammelde met haar naalden op een manier die volumes van betekenis in had, als Marie
kon alleen het begrepen hebben.
"Dus, je ziet, 'ging ze verder," wat je hebt te beheren.
Een huishouden zonder enige regel, waar de knechten hebben het allemaal op hun eigen manier, wat
zij willen, en wat ze willen, hebben, behalve voor zover ik met mijn zwakke gezondheid,
hebben gehouden op de overheid.
Ik houd mijn koeienhuid over, en soms doe ik leg het op, maar de inspanning is altijd te
veel voor mij. Als St. Clare zou alleen dit ding
gedaan wat anderen doen - "
'En hoe is dat? "" Waarom, stuur ze naar de nor, of een
van de andere plaatsen om te worden gegeseld. Dat is de enige manier.
Als ik niet zo'n arm, zwak stuk, ik geloof dat ik zou beheren met tweemaal de
energie die St. Clare doet. "" En hoe gaat St. Clare verzinnen om
te beheren? "zei juffrouw Ophelia.
"Je zegt dat hij nooit een klap slaat."
"Nou, mannen hebben een meer indrukwekkende manier, weet je, het is makkelijker voor hen, trouwens, als
je ooit volledig keek in zijn ogen, het is eigenaardig, - dat oog, - en als hij spreekt
beslist, is er een soort van flash.
Ik ben *** van, ik, en de knechten weten dat ze moeten denken.
Ik kon niet zo veel doen door een gewone storm en schelden als St. Clare kan door een beurt
van zijn oog, als als hij eenmaal in alle ernst.
O, er is geen zorgen over St. Clare, dat is de reden dat hij geen meer gevoel voor
mij.
Maar je zult vinden, als je voor het beheren, dat er geen is opschieten zonder
ernst, - ze zijn zo slecht, zo bedrieglijk, zo lui ".
"De oude tune," zeide St. Clare, slenterend inch
"Wat een vreselijke houden met deze boze wezens zullen moeten, vestigen eindelijk,
in het bijzonder voor zijn lui!
U ziet, neef, "zei hij, terwijl hij strekte zich in volle lengte op een lounge tegenover
Marie, "het is geheel niet goed te praten in hen, in het licht van het voorbeeld dat Marie en
Ik zet ze, -. Dit luiheid "
"Kom, nu, St. Clare, je bent te erg!", Zei Marie.
"Ben ik nu? Waarom, ik dacht dat ik sprak goed, heel
opmerkelijk voor mij.
Ik probeer altijd af te dwingen uw opmerkingen, Marie,. "
'Je weet dat je bedoeling niet zoiets, St. Clare, "zegt Marie.
"O, ik moet hebben vergist, dan.
Dank u, mijn lieve, voor het instellen van mij gelijk. "" Je echt proberen uitlokken ", zei
Marie.
"O, kom, Marie, de dag groeit warm, en ik heb net een lange ruzie met
Dolph, die vermoeid overdreven mij, dus, bid aangenaam worden nu, en laat een
collega-rust in het licht van je glimlach. "
'Wat is er over Dolph? ", Zei Marie.
'Die vent heeft onbeschaamdheid is gegroeid tot een punt dat is perfect onverdraaglijk
mij.
Ik wou dat ik had de onbetwiste leiding van hem een tijdje.
Ik zou breng hem neer! "
"Wat zeg je, mijn beste, is gemarkeerd met uw gebruikelijke scherpte en gezond verstand," zeide St.
Clare.
"Wat Dolph, de zaak is dit: dat hij zo is al lang bezig met imiteren mijn genaden
en volmaaktheden, dat hij, eindelijk, echt vergissen zich voor zijn meester, en
Ik ben verplicht om hem een beetje inzicht in zijn vergissing. '
"Hoe?", Zei Marie.
"Waarom, was ik verplicht om expliciet laat hem begrijpen dat ik liever een aantal van te houden
mijn kleren voor mijn eigen persoonlijke dragen, ook, ik zette zijn pracht en praal op een
toelage van cologne-water, en eigenlijk
was zo wreed als om hem te beperken tot een dozijn van mijn batist zakdoeken.
Dolph was vooral verontwaardigd over, en ik moest met hem praten als een vader, om te
breng hem rond. "
"O! St. Clare, wanneer zult u leren hoe u uw dienaren te behandelen?
Het afschuwelijke is, de manier waarop je verwennen hen! ", Zei Marie.
"Waarom, tenslotte, wat is de schade van de arme hond te willen worden als zijn meester;
en als ik niets van hem hebben opgevoed niet beter dan zijn chef goed vinden in Keulen en
batist zakdoeken, waarom zou ik niet geef ze aan hem? "
"En waarom heb je niet meegebracht beter op?", Zei juffrouw Ophelia, met stompe
vastberadenheid.
"Te veel moeite, - luiheid, neef, luiheid, - die ruïnes meer zielen dan u
kan schudden een stok bij. Als het niet voor luiheid, zou ik
is een volmaakte engel, mezelf.
Ik ben geneigd te denken dat luiheid is wat uw oude Dr Botherem, in Vermont, gebruikt
te noemen de 'essentie van het morele kwaad.' Het is een verschrikkelijk overweging, zeker. "
"Ik denk dat je slavenhouders hebben een vreselijke verantwoordelijkheid op u," zei juffrouw
Ophelia. "Ik zou het niet hebben, voor duizend werelden.
Je moet je slaven te voeden, en ze behandelen als een redelijke wezens, - net als
onsterfelijke wezens, dat je moet staan voor de rechterstoel van God met.
Dat is mijn geest, "zei de goede vrouw, het breken plotseling met een vloed van ijver
dat was het verkrijgen van kracht in haar geest al de ochtend.
"O! Kom, kom, "zeide St. Clare, het opstaan snel," wat weet u over ons "?
En hij ging zitten om de piano, en rammelde een levendig stuk muziek.
St. Clare had een besloten genie voor muziek.
Zijn aanraking was briljant en stevig, en zijn vingers vlogen over de toetsen met een snelle en
vogel-achtige beweging, luchtig, en toch besloot.
Hij speelde stuk na stuk, als een man die probeert zichzelf te spelen in een goede
humor.
Na het indrukken van de muziek opzij, stond hij op, en zei vroolijk: "Wel, nu, neef, je hebt
ons een goed gesprek en je plicht gedaan, over het geheel genomen, denk ik dat het beter van jullie
het.
Ik maak geen manier van twijfel over bestaan dat u een zeer diamant van de waarheid wierp naar mij, ook al zie je
drong het tot me zo direct in het gezicht dat het niet juist gewaardeerd, op het eerste. "
"Wat mij betreft, ik geen gebruik in dergelijke praatjes te zien", zei Marie.
"Ik weet zeker dat, als er iemand niet meer voor bedienden dan wij, ik wil die weten;
en het niet doen 'em een beetje goed, - niet een deeltje, - ze erger en erger.
Wat betreft praten met hen, of iets dergelijks, ik weet zeker dat ik heb gesproken tot ik was
moe en schor, vertellen ze hun plicht, en alles wat, en ik weet zeker dat ze kunnen gaan
kerk toen ze willen, hoewel ze niet
begrijpen een woord van de preek, meer dan zo veel varkens, - dus het is niet van enig groot nut
voor hen om te gaan, zoals ik het zie, maar ze doen gaan, en dus hebben ze elke kans, maar, zoals ik
eerder gezegd, ze zijn een afgebroken race, en
altijd zal zijn, en er is geen hulp voor hen, je kunt niet alles van hen,
als je het probeert.
U ziet, Cousin Ophelia, ik heb het geprobeerd, en je hebt niet, ik was geboren en getogen onder de
hen, en ik weet het. "Miss Ophelia dacht dat ze had genoeg gezegd,
en dus zat stil.
St. Clare floot een deuntje. "St. Clare, ik zou willen dat je niet fluiten, "
zei Marie, '. het maakt mijn hoofd nog erger "" Ik zal niet, "zeide St. Clare.
"Is er nog iets anders zou je niet willen dat ik doe? '
"Ik wou dat je een soort van sympathie voor mijn onderzoeken hebben, je nooit hebt
gevoel voor mij. "
"Mijn lieve engel beschuldigen!" Zeide St. Clare. "Het is provoceren om te worden gesproken in die
weg. "" Dan, hoe je gesproken?
Ik praat te bestellen, - welke manier u zult zwijgen, -. Alleen om voldoening te geven "
Een *** lach van de rechtbank klonk door de zijden gordijnen van de veranda.
St. Clare stapte uit, en het optillen van het gordijn, lachte ook.
"Wat is het?", Zei juffrouw Ophelia, die naar de reling.
Daar zat Tom, op een klein bemoste zetel in de rechtbank, een ieder van zijn knoopsgaten
zitten vol met cape jessamines, en Eva, vroolijk lachen, was opknoping een krans van
rozen om zijn hals, en ze ging zitten
op zijn knie, zoals een chip-mus, nog steeds lachen.
"O, Tom, je ziet er zo grappig!"
Tom had een sober, welwillende glimlach, en leek, op zijn rustige manier, te genieten van
het plezier zo veel als zijn kleine meesteres.
Hij hief zijn ogen op, toen hij zag dat zijn meester, met een half-afkeurt, apologetische lucht.
"Hoe kun je haar laten? 'Zei juffrouw Ophelia. "Waarom niet?" Zeide St. Clare.
"Waarom, ik weet het niet, het lijkt zo verschrikkelijk!"
"Je zou denken dat geen kwaad in een kind een grote hond strelen, zelfs als hij was
zwart, maar een wezen dat kan denken, en rede, en voelen, en is onsterfelijk, kunt u
huiveren bij, bekennen, neef.
Ik ken het gevoel bij sommige van jullie noorderlingen goed genoeg.
Niet dat er een deeltje van de deugd in onze niet het hebben van het, maar op maat bij ons doet
wat het christendom zouden moeten doen, - vernietigt het gevoel van persoonlijke vooroordelen.
Ik heb vaak gemerkt, in mijn reizen noorden, hoeveel sterker dit was met jou dan
met ons.
Je hekel aan hen als u een slang of een pad, maar je bent verontwaardigd op hun
onrecht.
Je zou het niet hebben misbruikt, maar je wilt niet iets te maken met hen te hebben
jezelf.
Je zou sturen naar Afrika, uit je zien en ruiken, en stuur vervolgens een missionaris
of twee te doen al de zelfverloochening van het verheffen van hen compendiously.
Is dat niet het? "
"Nou, neef," zei juffrouw Ophelia, peinzend, "kan er een kern van waarheid in zijn
deze. "
"Wat zou de armen en nederigen, zonder kinderen?", Zei St. Clare, leunend op de
reling, en het kijken naar Eva, ze struikelde af, waardoor Tom met haar.
"Uw kind is uw enige echte democraat.
Tom, nu is een held voor Eva, zijn verhalen zijn wonderen in haar ogen, zijn liedjes en
Methodist hymnen zijn beter dan een opera, en de valkuilen en de kleine stukjes afval in
zijn zak een schat aan juwelen, en hij de
mooiste Tom die ooit droeg een zwarte huid.
Dit is een van de rozen van Eden, dat de Heer is gedaald uitdrukkelijk vastgesteld voor de
arm en nederig, die krijgen weinig genoeg van elke andere soort. "
"Het is vreemd, neef," zei juffrouw Ophelia, "men zou haast denken dat je een
professor, te horen dat u te praten. "" Een professor? ", zei St. Clare.
"Ja, een professor in de religie."
"Helemaal niet, niet een professor, als je de stad-mensen hebben het, en, wat erger is, ik ben
***, niet een beoefenaar, niet. "" Wat maakt je zo praat, dan? '
"Niets is makkelijker dan praten," zeide St. Clare.
"Ik geloof dat Shakespeare maakt iemand zeggen: 'kon ik eerder laten zien wat twintig waren goed
gedaan moet worden, dan als een van de twintig om mijn eigen zien te volgen. "
(NB:. De koopman van Venetië, Act 1, scene 2, regels 17-18)
Er gaat niets boven verdeling van arbeid. Mijn forte ligt in het praten, en de jouwe,
neef, ligt in het doen. "
In de externe situatie van Tom's, op dit moment, was er, zoals de wereld zegt, niets te
klagen over fancy Little Eva's voor hem - de instinctieve dankbaarheid en schoonheid van een
nobele natuur - had geleid haar naar haar petitie
vader dat hij haar zou bijzonder verzorger, worden wanneer ze nodig had de escort
van een dienaar, in haar wandelingen of tochten, en Tom had algemene orders om alles te laten
anders heen, en wonen aan Eva Miss wanneer
ze wilde hem, - opdrachten die onze lezers kunnen fancy waren verre van onaangenaam
hem. Hij was altijd goed gekleed, want St. Clare was
kieskeurig name op dit punt.
Zijn stabiele diensten werden slechts een sinecure, en bestond gewoon in een dagelijkse verzorging en
inspectie, en regie een onder-knecht in zijn ambt, want Marie St. Clare verklaard
dat ze kon geen geur van de
paarden over hem toen hij in haar buurt, en dat hij positief niet worden gesteld aan een
dienst die zou hem onaangenaam om haar, als haar zenuwstelsel werd volledig
onvoldoende is om een proef van die aard; een
snuff van iets onaangenaam zijn, volgens haar rekening, ruimschoots voldoende
om de scène te sluiten en een einde maken aan al haar aardse beproevingen in een keer.
Tom, dus, in zijn goed geborsteld broadcloth pak, glad bever, glanzend
laarzen, foutloos polsbandjes en kraag, met zijn graf, goedhartig zwart gezicht,
leek respectabel genoeg om een bisschop van zijn
Carthago, als mannen van zijn kleur waren, in andere eeuwen.
Ook dan was hij in een mooie plaats, een overweging waarin zijn gevoelige ras
was nooit onverschillig, en hij deed genieten van een stille vreugde van de vogels, de bloemen,
de fonteinen, het parfum, en licht en
schoonheid van het hof, de zijden gordijnen, en de foto's en kroonluchters, en beeldjes,
en vergulden, dat de salons binnen een soort paleis Aladdin's naar hem toe.
Als er ooit Afrika moet blijken een verhoogde en gecultiveerde ras, - en kom het moet, enkele
tijd haar beurt om figuur in het grote drama van het menselijke verbetering .-- leven zal wakker
daar met een pracht en praal van
die onze koude westerse stammen vaag hebben bedacht.
In die verre mystieke land van goud, en edelstenen, en specerijen, en wuivende palmen, en
wonderlijke bloemen, en wonderbaarlijke vruchtbaarheid, wordt wakker nieuwe vormen van kunst, nieuwe stijlen van
pracht, en de neger ras, niet langer
veracht en vertreden, zal, misschien, verkondigen enkele van de nieuwste en meest
prachtige openbaringen van het menselijk leven.
Zeker zullen zij, in hun zachtheid, hun nederige volgzaamheid van hart, hun
geschiktheid voor rust op een superieure geest en rusten op een hogere macht, hun kinderlijke
eenvoud van genegenheid en faciliteit van vergeving.
In al deze zullen ze vertonen de hoogste vorm van het eigenaardig christelijk leven, en,
misschien, als God kastijdt die hij liefheeft, heeft hij gekozen arm Afrika in de oven
van verdrukking, om haar de hoogste te maken en
edelste in dat koninkrijk waarin hij zal oprichten, wanneer alle andere koninkrijk is
geprobeerd, en mislukte, want de eersten zullen de laatsten en de laatsten de eersten.
Was dit wat Marie St. Clare dacht, als ze stond, prachtig gekleed, op
de veranda, op zondagochtend, vouwde een diamanten armband op haar slanke pols?
Het meest waarschijnlijk was.
Of, als het niet was dat, het was iets anders, want Marie betutteld goede dingen, en
ze was nu gaat, in volle kracht, - diamanten, zijde en kant, en juwelen, en
alle, - om naar een modieuze kerk, zijn zeer religieus.
Marie altijd een punt om zeer vroom op zondag.
Daar stond ze, zo slank, zo elegant, zo luchtig en golvend in al haar bewegingen, haar
kanten sjaal omhult haar als een nevel. Ze zag een sierlijk schepsel, en zij
voelde zich heel goed en zeer elegant inderdaad.
Miss Ophelia stond aan haar zijde, een perfect contrast.
Het was niet dat ze niet had als knappe een zijden jurk en sjaal, en zo fijn een pocket-
zakdoek, maar stijfheid en haaksheid, en bolt-oprechtheid, omhulde haar met als
voor onbepaalde tijd nog merkbaar aanwezig als
heb genade haar elegante buurman, niet de genade van God, echter, - dat vrij is
een ander ding! "Waar is Eva?", Zei Marie.
"Het kind stopte op de trap, om iets te zeggen aan Mammy."
En wat was Eva zei tegen mama op de trap?
Luister, lezer, en u zult horen, maar Marie niet.
"Lieve Mammy, ik weet dat je hoofd is verschrikkelijk pijn."
"Heer zegene u, Miss Eva! mijn hoofd Allers pijn de laatste tijd.
U hoeft geen zorgen te maken. "
"Nou, ik ben blij dat je uit te gaan, en hier," - en het kleine meisje sloeg haar armen
om haar heen, - "Mammy, zult u neem mijn vinaigrette. '
"Wat! je mooie gouden ding, Thar, met hen diamanten!
Lor, juffrouw, zou 't niet goed, geen manieren. "" Waarom niet?
Je het nodig hebt, en ik niet.
Mama gebruikt altijd het voor hoofdpijn, en het zal voelt u zich beter.
Nee, zult gij nemen, om mij een plezier, nu. "
"Do *** de schat praten!", Zegt Mammy, zoals Eva stak het in haar schoot, en kussen
haar, liep trap op naar haar moeder. "Wat was je stoppen voor?"
"Ik was gewoon te stoppen om Mammy mijn vinaigrette, naar de kerk te nemen met haar."
"Eva", zei Marie, stampen ongeduldig, - "uw goud vinaigrette aan Mammy!
Wanneer zal je leren wat goed is?
Ga rechts en neem het terug dit moment! "Eva keek somber en verongelijkt, en
draaide zich langzaam om. "Ik zeg, Marie, laat staan het kind, ze
zal doen als ze wil, "zeide St. Clare.
"St. Clare, hoe zal ze ooit mee te krijgen in de wereld? ", Zei Marie.
"De Heer weet," zeide St. Clare, "maar ze zal opschieten in de hemel beter dan jij
of I. "
"O, papa, niet doen," zegt Eva, zacht aanraken van zijn elleboog, "het problemen moeder."
"Nou, neef, ben je klaar om naar vergadering?", Zei juffrouw Ophelia, draaien vierkant
over op St. Clare.
"Ik ga niet, dank je." "Ik wil St. Clare ooit zou gaan naar
kerk, 'zei Marie, "maar hij Is er geen deeltje van de godsdienst over hem.
Het is echt niet respectabel. "
"Ik weet het," zeide St. Clare. 'Jullie dames gaan naar de kerk om te leren hoe
opschieten in de wereld, denk ik, en je vroomheid werpt fatsoen op ons.
Als ik helemaal gaan, zou ik gaan waar Mammy gaat, er is iets aan een collega te houden
wakker daar, op zijn minst. "" Wat! die schreeuwen methodisten?
Verschrikkelijk! "Zegt Marie.
"Alles, maar de dode zee van uw respectabele kerken, Marie.
Positief, het is te veel gevraagd van een man. Eva, wil je graag naar toe?
Kom, blijf dan thuis en speel met mij. "
"Dank je, papa, maar ik zou liever naar de kerk gaan."
"Is het niet vreselijk vermoeiend?", Zei St. Clare.
"Ik vind het vervelend is, wat," zegt Eva, "en ik ben slaperig, ook, maar ik probeer te houden
wakker. "" Wat ga je voor, dan? '
"Waarom, weet je, papa," zei ze, in een fluisterend: 'neef vertelde me dat God wil
hebben ons, en hij geeft ons alles, weet je, en het is niet veel te doen, als hij
wil dat wij.
Het is niet zo erg vermoeiend na alles. "" Je lieve, kleine verplichten ziel! ", Zei St.
Clare, kuste haar, "mee te gaan, dat is een goed meisje, en bid voor mij."
"Zeker, ik altijd doen," zei het kind, terwijl ze sprong nadat haar moeder in de
wagen.
St. Clare stond op de trap en kuste zijn hand naar haar, als het rijtuig reed weg;
grote tranen in zijn ogen. "O, Evangeline! terecht noemde, "zei hij;
"Die heeft God niet gemaakt u een evangelie voor mij?"
Dus voelde hij zich een ogenblik, en hij rookte een sigaar, en lees de Picayune, en vergat
zijn kleine evangelie. Was hij veel in tegenstelling tot andere mensen?
"Zie je wel, Evangeline," zei haar moeder, 'het altijd goed en juist om te lief voor
knechten, maar het is niet goed te behandelen ze net als wij zouden onze relaties, of mensen
in onze eigen klasse van het leven.
Nu, als Mammy ziek was, zou je wil haar niet in je eigen bed. "
"Ik zou het gevoel net als het, mama", zei Eva, "want dan zou het handiger om
voor haar zorgen, en omdat, weet je, mijn bed is beter dan de hare. '
Marie was in uiterste wanhoop op de gehele wil van morele perceptie blijk gaf van in dit
antwoord. "Wat kan ik doen om dit kind te maken
begrijp me? 'zei ze.
"Niets," zei juffrouw Ophelia, aanzienlijk.
Eva zag er spijt van en ontdaan voor een moment, maar kinderen, gelukkig, niet houden
om een indruk te lang, en in een paar ogenblikken was ze vrolijk te lachen op verschillende
dingen, die zij zag van de trainer-vensters, zoals het rammelde langs.
"Nou, dames," zeide St. Clare, omdat ze comfortabel zaten aan het diner-
tafel, "en wat was de rekening van tarief bij de kerk vandaag? '
"O, Dr G ---- een prachtige preek gepredikt", zei Marie.
"Het was zo'n een preek als je zou moeten horen; het uitdrukte al mijn standpunten precies."
"Het moet zijn zeer te verbeteren," zeide St. Clare.
"Het onderwerp moet zijn geweest een omvangrijk."
"Nou, ik al mijn opvattingen over de samenleving, en dergelijke dingen betekenen", aldus Marie.
"De tekst was:" Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd, 'en hij liet zien hoe
alle bestellingen en onderscheidingen in de samenleving kwam van God, en dat het zo
voorkomend geval, weet je, en mooi, dat de
wat moet hoog en wat laag, en dat sommige werden geboren om te heersen en wat om te dienen,
en dat alles, je weet, en paste hij het zo goed om al deze belachelijke gedoe dat is
gemaakt over de slavernij, en hij bewees
duidelijk dat de Bijbel is aan onze kant, en ondersteunde al onze instellingen, zodat
overtuigend. Ik wou dat je zou hem gehoord. "
"O, ik het niet nodig," zeide St. Clare.
"Ik kan leren wat doet me zoveel goed als dat van de Picayune, elk moment, en rook
een sigaar bovendien, die ik niet kan, weet je, doe in een kerk ".
"Waarom," zei juffrouw Ophelia, "doe je niet gelooft in deze opvattingen?"
"Wie - ik?
Je weet dat ik zo'n genadeloos hond die deze religieuze aspecten van deze onderwerpen
niet veel opbouwen me.
Als ik iets over deze kwestie slavernij te zeggen, zou ik zeggen uit, eerlijke en vierkant,
'We zijn in voor; we hebben' em, en gemeen te houden 'em, - het is voor ons gemak en
onze belangstelling, 'want dat is de lange en
verhaal kort te maken, - dat alleen 's het geheel van wat al die geheiligd spul bedraagt, na
alles, en ik denk dat het zal begrijpelijk zijn voor iedereen, overal. "
"Ik denk, Augustinus, je bent zo oneerbiedig," zei Marie.
"Ik denk dat het schokkend om te horen praten." "Shocking! het is de waarheid.
Deze religieuze praten over dit soort zaken, - waarom niet zij dragen een beetje verder, en
tonen de schoonheid, in het seizoen, van een collega is het nemen van een glas te veel, en
zitten een beetje te laat over zijn kaarten,
en verschillende voorzienigheid arrangementen van dat soort, die zijn redelijk frequent onder
ons jonge mannen; - wij graag te horen dat die zijn recht en goddelijk ook, ".
"Nou," zei juffrouw Ophelia, "denk je dat slavernij goed of fout?"
"Ik ben niet van plan om een van uw afschuwelijke New England directheid, neef hebben," zeide St.
Clare, vroolijk.
"Als ik antwoord op die vraag, ik weet dat je bij me met een half dozijn anderen, die elk een
harder dan de vorige, en ik ben niet een ga mijn standpunt te bepalen.
Ik ben een van het soort dat leeft door het gooien van stenen naar andermans glas huizen, maar
Ik heb nooit bedoel te zetten een voor hen te stenigen. "
"Dat is gewoon de manier waarop hij is altijd te praten, 'zei Marie," je kunt geen voldoening krijgen
van hem.
Ik geloof dat het alleen maar omdat hij niet van religie, dat hij altijd draait in de
op deze manier hij gedaan. "" Religie! "zeide St. Clare, op een toon die
gemaakt, zowel dames naar hem kijken.
"Religie! Is wat je hoort in de kerk, religie?
Is dat die kan buigen en draaien, en dalen en stijgen, voor elke kromme te passen
fase van de zelfzuchtige, wereldse samenleving, religie?
Is dat religie die is minder scrupuleuze, minder gul, minder rechtvaardig, minder attent
voor de mens, dan zelfs mijn eigen goddeloze, wereldse, verblind natuur?
Nee!
Als ik op zoek naar een religie, moet ik op zoek naar iets boven mij, en niet iets
onder. "" Dan moet je niet geloven dat de Bijbel
rechtvaardigt de slavernij, 'zei juffrouw Ophelia.
"De Bijbel was mijn moeder het boek," zeide St. Clare.
"Door het ze woonde en stierf, en ik zou het erg jammer om te denken het deed.
Ik zou zo snel verlangen te hebben bleek dat mijn moeder kon brandewijn drinken, kauwen tabak,
, en zweren bij middel is om aan mij dat ik goed deed in hetzelfde te doen.
Het zou me niet helemaal meer tevreden zijn met deze dingen in mezelf, en het zou
neem van mij het comfort van het respecteren van haar, en het is echt een troost, in deze wereld,
om iets een kan respecteren.
In het kort, zie je, "zei hij, plotseling te hervatten zijn ***-toon," alles wat ik wil is dat de
verschillende dingen worden bewaard in verschillende dozen.
Het gehele frame-work van de samenleving, zowel in Europa en Amerika, is opgebouwd uit verschillende
dingen die niet zal staan het toezicht van een zeer ideale standaard van moraliteit.
Het is vrij algemeen bekend dat mannen niet streven na het absolute recht, maar
alleen te maken ongeveer even goed als de rest van de wereld.
Nu, als iemand spreekt omhoog, als een man, en zegt slavernij is nodig om ons, wij
kan niet zonder het, moeten we bedelstaf als we het op, en, natuurlijk,
bedoelen we vast te houden aan het, - dit is een sterke,
helder, goed gedefinieerde taal, het heeft de eerbiedwaardigheid van waarheid in, en als we
kunnen oordelen door hun praktijk, het grootste deel van de wereld draagt ons in het.
Maar als hij begint te zetten op een lang gezicht, en snuffelen, en citeer de Schrift, ik neig
te denken dat hij niet veel beter dan hij zou moeten zijn. "
"Je bent erg liefdeloos", zei Marie.
"Nou," zeide St. Clare, "stel dat er iets zou moeten brengen van de prijs van
katoen voor eens en voor altijd, en maken het geheel slaaf bezit een geneesmiddel in de markt, niet
je denk dat we moeten binnenkort een andere versie van de Schrift leer hebben?
Wat een vloed van licht zou giet in de kerk, in een keer, en hoe onmiddellijk
zou worden ontdekt dat alles in de Bijbel en de reden van de andere kant op ging! "
"Nou, in elk geval", zegt Marie, zoals ze zelf achterover op een lounge, "Ik ben dankbaar
Ik ben geboren, waar slavernij bestaat, en ik denk dat het goed is, - inderdaad, ik voel het moet
zijn, en, in ieder geval, ik weet zeker dat ik kon langs niet zonder ".
"Ik zeg, wat denk je, ***?", Zei haar vader aan Eva, die in gekomen op dit moment,
met een bloem in haar hand.
"Wat over, papa", "Waarom, doen, die je als de beste, - om te leven
zoals ze doen bij je oom, in Vermont, of hebben een huis vol met bedienden, zoals we
doen? "
"O, natuurlijk, onze manier is de aangenaamste", zei Eva.
"Waarom zo?" Zeide St. Clare, streelde haar hoofd.
"Waarom, het maakt zo veel meer om je heen lief te hebben, je weet wel," zegt Eva, het opzoeken van
ernstig. "Nu, dat is net als Eva," zegt Marie;
"Slechts een van haar vreemde toespraken."
"Is het een vreemde taal, papa?", Zegt Eva, fluisterend, terwijl ze kreeg op zijn knie.
"Integendeel, als deze wereld gaat, ***," zeide St. Clare.
"Maar waar is mijn kleine Eva geweest, alle diner-time?"
"O, ik heb gedaan in de kamer van Tom, horen hem zingen, en tante Dina gaf me mijn eten. '
"Horen Tom zingen, he? '
"O, ja! zingt hij zulke mooie dingen over het nieuwe Jeruzalem, en helder engelen,
. en het land Kanaän "" Ik durf te zeggen, het is beter dan de opera,
is het niet? '
"Ja, en hij gaat hen te leren voor mij." "Zangles, he? - U komt op".
"Ja, hij zingt voor mij, en ik las hem in mijn Bijbel, en hij legt uit wat het betekent,
je weet wel. "
"Op mijn woord," zegt Marie, lachend, "dat is de laatste grap van het seizoen."
"Tom is geen slechte hand, nu, in het uitleggen van de Schrift, zal ik durf zweren", zei St.
Clare.
"Tom heeft een natuurlijke aanleg voor religie.
Ik wilde de paarden vroeg, deze ochtend, en Ik heb tot cubiculum Tom's
daar, boven de stallen, en daar hoorde ik hem met een vergadering door hemzelf, en in
feite heb ik niets gehoord meer zo smakelijk als het gebed Tom is dit enige tijd.
Hij zette in voor mij, met een ijver die was heel apostolische. "
"Misschien heeft hij geraden je aan het luisteren was.
. Ik heb gehoord van die truc voor "" Als hij ook deed, hij was niet erg beleefd, want hij
gaf de Heer zijn mening over mij, mooie vrij.
Tom leek te denken dat er was beslist ruimte voor verbetering in mij, en leek erg
serieus dat ik moet worden omgezet. "" Ik hoop dat je het ter harte, "zei juffrouw
"Ik neem aan dat je veel van dezelfde mening," zeide St. Clare.
"Nou, we zullen zien, - shan 't ons, Eva?'