Tip:
Highlight text to annotate it
X
Lizzie: Jane is thuis.
Ik heb haar gebeld en alles verteld.
Ik moest wel en ik hoop dat we samen een manier vinden om
dit probleem op te lossen, maar op dit moment staat de website nog steeds online. Het aftellen is nog steeds
gaande. Ik weet niet wat te doen. Mijn naam is Lizzie Bennet en ik weet niet of we dit kunnen
tegen houden.
Ik weet dat jullie je afvragen waarom ik die laatste video met Lydia heb geplaatst,
met alles wat is gebeurd. Ik zou het Lydia gevraagd hebben, maar ze praat tegen niemand sinds
ze de website ontdekte. Ik publiceerde de video zodat er
geen enkele twijfel was
dat mijn zus niets te maken had met de publicatie hiervan.
Ze verdient er geen geld aan,
dit is zonder haar toestemming gedaan. En om jullie te tonen
hoe deze hele zaak mijn zus beïnvloed.
Abonneer je alsjeblieft niet op die website.
Geef die man alsjeblieft niet wat hij wil en help hem niet mijn zus te vernederen.
Denk alsjeblief aan wat je zag en blijf er ver, ver van weg.
(geklop) Jane(buiten beeld): Lizzie, ik ben het. Lizzie: Kom binnen.
Jane: Dus pap heeft gebeld.
Zijn vergadering met zijn detective-vriend van vroeger draaide nergens op uit.
Hij zal elk moment thuis zijn. Lizzie: Juist.
Dus,
pap weet
van de video’s, de website, alles.
Hij was heel bezorgd, omdat iedereen plots thuis kwam,
en mijn capaciteit om geheimen te bewaren was op.
Hoe gaat het met hem?
Jane: Zo goed als verwacht kan worden.
Lizzie: Heb je met mam gepraat vandaag?
Jane: Ja, ze weet nog steeds van niets.
Ik hoorde haar eerder vertellen hoe mooi Lydia’s en George’s kinderen zouden zijn.
Pap slaagde erin te glimlachen en knikken.
Lizzie: God, dit is allemaal te veel.
Ik heb pap nooit zo,
verslagen gezien,
als toen ik hem vertelde wat er gebeurd was.
Alsof hij zijn familie had teleurgesteld.
Jane: Het is jouw taak niet hem te beschermen.
Lizzie: Wel, het was mijn taak Lydia te beschermen en ik heb dat verpest. Jane: Stop daarmee.
Dit is jouw fout niet.
Lizzie: Nee?
Ik bracht George in ons leven.
Jane: Dat maakt je niet verantwoordelijk voor alles wat hij heeft gedaan.
Hij maakte zijn keuzes, zijn keuzes deden mensen pijn. Dat is zijn schuld.
Lizzie: Ja, maar als ik gewoon,
haar video’s had bekeken,
met haar had gepraat…
Jane: Je kan niets veranderen aan het verleden.
Je kan je niet eeuwig “wat als” afvragen en je schuldig voelen.
Je zou verdrinken.
Ik heb dat gedaan. 0:03:00.609,0:03:05.339 Lizzie: Ja maar- Jane: Hé, stop. Lizzie: Ik dacht niet dat je slimmer hoorde te worden als je naar LA verhuisde?
Je moet terug gaan, start Fashion Week niet morgen?
Jane: Dat is niet belangrijk.
Lizzie: Jane… Jane: Geen zorgen.
Lizzie: Jane, wat is er gebeurd?
Jane: Mijn baas vertelde me dat als ik wegging, ik geen baan meer zou hebben
wanneer ik terug kwam.
Lizzie: Oh God, Jane.
Je was dol op die baan.
Jane: Het is maar een baan. Ik vind wel een andere.
Nu moet ik hier zijn.
Lizzie: Het maakt geen verschil dat we hier zijn als Lydia niet eens met ons wil praten.
Er is niets dat we kunnen doen Jane: Nee,
het gaat niet over iets doen, het punt is dat we hier zijn
en dat ze weet dat ze hier niet alleen doorheen moet.
Lizzie: Ik ben blij dat je er bent.
Ze luistert altijd naar jou.
Ik betwijfel dat ze iets met mij wil te maken hebben.
Niet dat ik weet wat ik tegen haar moet zeggen.
Alles wat ik doe, maakt het erger.
Jane: Lizzie heb je haar video’s gezien?
Lizzie: Ik heb het geprobeerd, maar het was heel moeilijk
om haar met George te zien en ik heb naar een manier gezocht om die website
offline te halen.
Jane: Misschien moet je al haar video’s zien.
Lydia luistert naar jou.
Naar ons allebei.
Maar soms denk ik dat we vergeten naar haar te luisteren.
Jullie zijn altijd zo hetzelfde geweest.
Lizzie: In welke wereld leef jij?
Jane: In één waar ik twee prachtige, koppige zussen hebben die meer tijd besteden aan praten tegen
duizenden onbekende mensen dan tegen elkaar.