Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ons Westerse wereldbeeld wordt gekenmerkt door fragmentatie & afleiding.
We zien grenzen tussen landen, culturen, hoop & geloofsystemen.
We zien een onderscheid tussen ons lichaam & geest, jij & mij, natuur & objecten.
Dit gefragmenteerde wereldbeeld dringt automatisch door in hoe we ons leven organiseren.
Op werk denken we aan onze volgende vakantie,
Op vakantie denken we aan werk,
en terwijl we aan het eten zijn, kijken we televisie.
Als we proberen te slapen, denken we aan onze takenlijst voor de komende dag.
Om deze ongezonde levensstijl te compenseren, gaan velen van ons rennen.
Om tijdens het rennen de mp3 speler aan te zetten zodat we niet gestoord te worden door onze eigen gedachten.
In het openbaar vervoer doen we precies hetzelfde, maar dan om niet gestoord te worden door anderen.
Terwijl we een poging doen de duizenden veelal irrelevante reclames te vermijden die ons proberen te verleiden.
Ondertussen zijn we aan het vervreemden van elkaar, en worden geconfronteerd met issues als hebzucht en ongelijkheid.
Onze zoektocht naar betekenis in de 21ste eeuw is nijpender dan ooit. 0:01:22.000,0:01:35.000 Aan de ene kant wordt dit gefragmenteerde wereldbeeld veroorzaakt door onze taal, die ons forceert in dualiteit te denken.
Aan de andere kant, hebben we de wetenschappelijke methode geadopteerd als de enige manier om te bepalen wat ‘waarheid’ is.
Dit schrijft ons voor dat ieder experiment herhaalbaar, kwantificeerbaar is & moet uit te drukken zijn in taal.
Deze twee elementen hebben ertoe geleid dat we onze aandacht richten op de buitenwereld, in plaats van de binnenwereld.
Er zijn een aantal andere krachten die ons van onze zoektocht naar binnen hebben afgeleid.
Door de eeuwen heen hebben we ons bezig gehouden met het koloniseren & exploiteren van nieuwe continenten.
Het proeven van de materiële rijkdom die aarde ons geeft,
door industriële & technologische revoluties.
Of ons laatste; ruimtereizen.
Het lijkt er op alsof we *** zijn om onszelf te verkennen.
Zodat we eerlijk kunnen kijken wat er overblijft zonder al die afleidingen.
Terwijl dit juist de grootste uitdaging is voor de 21ste Eeuw.
Onszelf.
Er zijn twee manieren van ‘weten’.
De eerste is rationeel denken. Perfect voor het bereiken van doelen door analyse.
Maar het beschouwt de wereld als een samenballing van gefragmenteerde en betekenisloze objecten.
De tweede manier van ‘weten’ is meditatief denken, of intuïtief weten.
Dit ‘weten’ ziet de wereld als één geheel en zoekt niet naar de absolute waarheid,
maar geeft subjectieve betekenis.
Het is alleen niet gemaakt voor het uitvoeren van praktische zaken.
Beide manieren van ‘weten’ zijn complementair & noodzakelijk.
…maar het lijkt erop dat de Westerse mens zichzelf bovenal heeft geïdentificeerd met rationeel denken en intuïtief weten als bron van wijsheid heeft genegeerd. 0:03:19.500,0:03:22.000 Laten we ons daar eens wat meer op richten.
Meditatief denken heeft altijd de basis gevormd van Oosterse tradities.
Waarin wordt erkend dat taal ontoereikend is om de ‘werkelijkheid’ weer te geven.
Dat het een kaart is die we niet moeten vergissen met de daadwerkelijke realiteit.
De natuur kent al deze fragmentatie niet,
maar het vormt één groot resonerend frequentie veld, waarin alles elkaar beïnvloedt.
Deze eenheid wordt de Tao in taoïsme genoemd,
Dharmakaya in Buddhisme
Brahman in Hinduïsme
…en de ‘Unified Field’ in kwantumtheorie.
Deze natuurlijke stroom van energie volgt de natuur.
…en kan dan ook overal in haar gezien worden.
Het is de drang van de natuur om vrij te willen zijn.
Als we deze energie tegenhouden, ontstaan onnatuurlijke afwijkingen.
Zo werkt het ook in ons lichaam.
Als je spieren verkrampt zijn en energie tegenhouden, dan zal het ook zijn weerslag vinden in andere delen van je lichaam.
Dit idee is de basis van de Chinese medicijnfilosofie.
Onze uitdaging is om onszelf te ontdoen van alle fysieke, emotionele, mentale & spirituele blokkades & sociale verwachtingen.
Zodat we ruimte maken voor de natuurlijke energie die door ons heen wil stromen.
Als zodanig ontvouwt ons doel in het leven dan ook door wat we geven aan de wereld.
Laten we vanuit dit perspectief eens kijken naar hoe we onze samenleving hebben ingericht.
Vijf van de grootste industrieën zijn: drugs, gokken, prostitutie, oorlog en de financiële industrie.
Al deze industrieën gaan ófwel over materialisme, ófwel over protectionisme,
…en als resultaat van het gebrek aan geluksbeleving dat het ons geeft, vluchten we in escapisme,
Of dit nu drugs, prostitutie of gokken is.
De wereld is aan het veranderen, omdat de drang van onze natuur om vrij te willen zijn groter is dan onszelf.
Miljoenen mensen over de hele wereld zij onvoorwaardelijk aan het geven & delen,
of dit nu software, muziek, vaardigheden & talenten, free hugs of slaapplekken zijn.
Onze overheden en bedrijven daarentegen, opereren nog steeds vanuit het raamwerk van eigendom.
En doen van alles om deze natuurlijke verloop van zaken tegen te houden.
Kijk maar eens naar de ‘war on terror’,
de muziek industrie die muziek probeert te beschermen,
internet censuur of de hele industrie van intellectueel eigendomsjuristen.
Allemaal gebaseerd op onze angst om los te laten.
Maar kennis, talent, muziek, liefde en compassie laten zich helemaal niet vangen in dit raamwerk van eigendom.
Het lijkt erop dat we tegen onze natuur aan het vechten zijn.
Vroeger of later, zullen we inzien dat Giving is All we Have.
Verhaal: Jeroen Timmers, Audio: Leo Melcherts, Animatie: Raquel Ramirez