Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK *** A Wedding op de Stone House
De laatste week van augustus kwam. Miss Lavendar was om te trouwen in.
Twee weken later Anne en Gilbert zou vertrekken naar Redmond College.
In een week tijd mevrouw Rachel Lynde zou verhuizen naar Green Gables en het opzetten van haar Lares
en Penates in de voormalige logeerkamer, die reeds was voorbereid op haar komst.
Ze had verkocht al haar overbodige huishouden plenishings op een veiling en is op dit moment
genietend van de aangename bezetting van het helpen van de Allans inpakken.
De heer Allan was om zijn afscheid preek de volgende zondag.
De oude orde was snel veranderende plaats te geven aan de nieuwe, zoals Anne vilt met een
weinig verdriet threading al haar opwinding en geluk.
"Veranderingen is niet helemaal prettig, maar ze zijn prima dingen," zei de heer Harrison
Filosofisch. "Twee jaar is lang genoeg over voor dingen
te blijven precies hetzelfde.
Als ze bleven staan langer ze misschien bemoste groeien. "
De heer Harrison was het roken op zijn veranda.
Zijn vrouw had zichzelf sacrificingly verteld dat hij misschien rook in het huis, als hij zorgde
te zitten door een open raam.
De heer Harrison beloond deze concessie door naar buiten om te roken helemaal in fijne
weer, en dus wederzijdse goodwill regeerde. Anne was gekomen naar mevrouw Harrison vragen
een aantal van haar gele dahlia's.
Zij en Diana gingen door naar Lodge Echo die avond naar Miss Lavendar helpen
en Charlotta het vierde met de laatste voorbereidingen voor bruids de dag van morgen is.
Miss Lavendar zelf nooit had dahlia's, zij hield niet van hen en zij zouden niet
zijn geschikt voor de fijne pensionering van haar ouderwetse tuin.
Maar bloemen, van welke aard waren nogal schaars in Avonlea en de aangrenzende wijken
die zomer, dankzij de storm oom Abe's, en Anne en Diana dacht dat een bepaalde
oude crèmekleurige stenen kruik, meestal bewaard
heilig voor donuts, rand dan met gele dahlia's, zou gewoon het ding om te
in een schemerige hoek van de stenen huis trap, tegen de donkere achtergrond van rood
hal papier.
"Ik s'pose je zult moeten beginnen af voor het college in de tijd over twee weken?", Vervolgt
Mr Harrison. "Nou, we gaan je missen een verschrikkelijk
veel, Emily en ik.
Om zeker te zijn, mevrouw Lynde'll er dan in jouw plaats.
Er is geen nobody, maar een vervanger kan worden gevonden voor hen. "
De ironie van toon Mr Harrison's is vrij overdraagbaar op papier.
In weerwil van intimiteit van zijn vrouw met mevrouw Lynde, het beste wat kan gezegd worden van de
de relatie tussen haar en de heer Harrison zelfs onder het nieuwe regime, was dat zij
bewaarde een gewapende neutraliteit.
"Ja, ik ga", zei Anne. "Ik ben erg blij met mijn hoofd ... en zeer
sorry met mijn hart. "
"Ik s'pose u zult opscheppen-up van alle eerbewijzen die rond zijn los liggen op
Redmond. "
"Ik kan proberen voor een of twee van hen," bekende Anne, 'maar kan me niet schelen zo veel
voor dat soort dingen zoals ik deed twee jaar geleden.
Wat ik wil uit mijn college cursus is enige kennis van de beste manier van leven
het leven en het doen van de meest en best mee. Ik wil leren begrijpen en te helpen
andere mensen en mezelf. "
De heer Harrison knikte. "Dat is het idee precies.
Dat is wat de universiteit zou moeten zijn voor, in plaats van voor het draaien van een heleboel BA's,
zo tjokvol van het boek-learning en ijdelheid dat er geen ruimte is voor iets anders.
Jullie zijn allemaal gelijk.
College niet in staat zijn om je veel kwaad, denk ik. '
Diana en Anne reed naar Lodge Echo na thee, rekening met hen allen de bloemrijke
verwennen dat verschillende roofzuchtige expedities in hun eigen en hun buren de tuinen had
opgeleverd.
Ze vonden het stenen huis AGOG van opwinding.
Charlotta de vierde vloog rond met zo'n vim en frisheid die haar blauwe bogen
het leek werkelijk alsof de kracht van het zijn overal tegelijk bezitten.
Net als de helm van Navarra, blauwe strikjes Charlotta's zwaaide ooit in de dikste van de
rafelen.
"Geprezen zij de goedheid bent u bij ons," zei ze devoot, "want er is hopen dingen
te doen ... en het glazuur op die taart ZAL NIET verharden ... en er is al het zilver te
wreef up toch ... en het paardenhaar stam naar
worden verpakt ... en de hanen voor de kip salade lopen die er beyant
het kippenhok nog, kraaien, Miss Shirley, mevrouw.
En Miss Lavendar is niet te vertrouwen aan een ding te doen.
Ik was blij toen de heer Irving kwam een paar minuten geleden en nam haar mee voor een wandeling in
het bos.
Verkering is al goed op zijn plaats, Miss Shirley, mevrouw, maar als je het probeert te mengen
met kook-en schurende alles is verwend.
Dat is mijn mening, Miss Shirley, mevrouw. "
Anne en Diana werkte zo hartelijk dat door tien, zelfs Charlotta de vierde was
tevreden. Ze gevlochten haar haar in vlechten ontelbare
en nam haar vermoeide kleine botten naar bed.
"Maar ik weet zeker dat ik niet een gezegend knipoog, Miss Shirley, mevrouw, slapen uit angst dat
something'll mis gaan op het laatste moment ... de crème niet zweep ... of Dhr.
Irving'll een beroerte en niet kunnen komen. "
"Hij is niet de gewoonte van het hebben van slagen, is hij?" Vroeg Diana, de kuiltjes hoeken van
haar mond trillen.
Diana, Charlotta de vierde was, als niet echt een ding van schoonheid, zeker een genot
voor altijd. "Ze zijn geen dingen die verder gaan uit gewoonte", zegt
Charlotta de vierde met waardigheid.
"Ze gebeuren ... en daar ben je. Iedereen kan een beroerte.
Je hoeft niet om te leren hoe.
De heer Irving lijkt veel op een oom van mij die een ooit zoals hij was
zitten op een dag eten. Maar misschien everything'll gaan goed.
In deze wereld heb je net te hopen op het beste en het slechtste voor te bereiden en te nemen
wat God ons zendt. "" Het enige waar ik me zorgen over maak, is dat
zal het niet fijn zijn morgen, "aldus Diana.
"Oom Abe voorspelde regen voor het midden van de week, en sinds de grote storm I
kan het niet helpen te geloven is er een goede deal in wat oom Abe zegt. "
Anne, die wist beter dan Diana hoeveel oom Abe had te maken met de storm,
was niet veel verstoord door dit.
Ze sliep de slaap der rechtvaardigen en moe, en werd opgewekt in een onaards uur door
Charlotta de Vierde.
"O, Miss Shirley, mevrouw, het verschrikkelijk om te bellen u zo vroeg," kwam jammerend door
het sleutelgat, "maar er is nog zoveel te doen ... en oh, Miss Shirley, mevrouw, ik ben
***, het gaat regenen en ik wens je zou opstaan en zeg dat je denkt dat het niet. "
Anne vloog naar het raam, in de hoop tegen hoop dat Charlotta de Vierde zei
dit slechts door middel van een spetterende haar krachtiglijk.
Maar helaas, had 's morgens er ongunstig.
Hieronder de tuin van het venster Miss Lavendar's, moet die zijn een glorie van licht
maagd zonneschijn, lay dimmen en windstil en de lucht boven de sparren was donker met moody
wolken.
'Is het niet te zeggen! ", Zegt Diana. "We moeten het beste van hopen," zegt Anne
vastberaden.
"Als het alleen niet echt regen, zou een koele, parelwitte grijze dag als deze echt
mooier dan warme zon. "
"Maar het zal regenen, 'treurde Charlotta, kruipend in de kamer, een figuur van plezier,
met haar vele vlechten wond aan haar hoofd, de uiteinden, vastgebonden met een witte draad,
uit te steken in alle richtingen.
"Het zal uit de wachtstand tot de laatste minuut en giet dan honden en katten.
En alle mensen krijgt soppende ... en volgen modder overal in huis ... en ze
zal niet in staat om te trouwen onder de kamperfoelie ... en het is vreselijk pech voor geen
zon te schijnen op een bruid, zeggen wat je wil, Miss Shirley, mevrouw.
Ik wist dingen te goed gaan duren. "
Charlotta het vierde leek zeker te zijn geleend uit een blad van Miss Eliza
Andrews 'boek. Het regende niet, maar het bleef op zoek naar
als het betekende om.
Tegen de middag van de kamers zijn ingericht, de tafel mooi aangelegd, en boven stond te wachten
een bruid, "getooid voor haar man." "Je lief kijken," zegt Anne opgetogen.
"Lovely", echode Diana.
"Alles is klaar, Miss Shirley, mevrouw, en niets vreselijke NOG is gebeurd," was
Vrolijke verklaring Charlotta als ze zich begaven naar haar kleine achterste kamer naar
jurk.
Uit kwamen alle vlechten, de daaruit voortvloeiende welig tierende crinkliness werd gevlochten in twee
staarten en vastgebonden, niet met twee bogen alleen, maar met vier, van het merk nieuwe lint,
helder blauw.
De twee bovenste bogen eerder gaf de indruk van de overwoekerde vleugels kiemen
van nek Charlotta's, iets na de mode van Raphael's engeltjes.
Maar Charlotta de vierde vond ze erg mooi, nadat ze had en ruisten in een
witte jurk, stijf gesteven zo dat het alleen kon staan, ze ondervraagde zich in
haar glas met grote tevredenheid ... een
bevrediging die duurde totdat ze ging in de hal en ving een glimp
door de logeerkamer deur van een lang meisje in sommige zachtjes vasthouden jurk, pinning
wit, ster-achtige bloemen op de gladde rimpelingen van haar rossige haar.
"Oh, ik heb nooit zal kunnen uitzien als Miss Shirley," dacht slechte Charlotta
wanhopig.
"Je moet gewoon zo geboren te worden, denk ik ... lijken niet, indien een bedrag van de praktijk
kan je dat AIR. "
Door een van de gasten waren gekomen, waaronder de heer en mevrouw Allan, voor de heer Allan
was om de ceremonie uit te voeren in de afwezigheid van de Grafton minister op zijn vakantie.
Er was geen formaliteit over het huwelijk.
Miss Lavendar kwam de trap op naar haar bruidegom tegemoet aan de voet, en als hij
haar hand ze haar grote bruine ogen hief zijn met een blik die Charlotta de gemaakte
Vierde, die onderschepte het, voel queerer dan ooit.
Ze gingen naar de kamperfoelie prieel, waar de heer Allan wachtte hen.
De gasten gegroepeerd zichzelf als ze tevreden zijn.
Anne en Diana stond bij het oude stenen bank, met Charlotta de Vierde tussen
ze wanhopig hun handen geklemd in haar koude, trillende pootjes.
De heer Allan opende zijn blauwe boek en de ceremonie ging.
Net als Miss Lavendar Irving en Stephen werden uitgesproken man en vrouw een zeer
mooie en symbolische dingen gebeurd.
De zon plotseling door de grijze en goot een stroom van straling op de gelukkige
bruid. Meteen de tuin in leven was met dansen
schaduwen en flikkerende lichten.
"Wat een mooi voorteken," dacht Anne, als ze liep naar de bruid kussen.
Dan is de drie meisjes liet de rest van de gasten lachen rond het bruidspaar
terwijl ze vlogen in het huis om te zien dat alles was in gereedheid voor het feest.
'Dank zij de goedheid, het is voorbij, Miss Shirley, mevrouw, "ademde Charlotta de
Ten vierde, "en ze zijn getrouwd veilig en gezond, wat er ook gebeurt nu.
De tassen van rijst zijn in de pantry, mevrouw, en de oude schoenen zijn achter de deur, en de
de crème voor het afbinden is op de sullar stappen. "
Om half drie de heer en mevrouw Irving links, en iedereen ging naar Bright River te zien
ze af op de middag trein.
Als Miss Lavendar ... Ik vraag haar vergiffenis, mevrouw ... Irving stapte uit de deur van haar oude
huis Gilbert en de meisjes gooide de rijst en Charlotta de vierde gooide een oude schoen
met zulke uitstekende doel dat zij de heer Allan vierkant sloeg op het hoofd.
Maar het was gereserveerd voor Paul om de mooiste te geven-off te sturen.
Hij dook uit de veranda bellen woedend een enorme oude koperen etensbel
die was versierd de eetkamer schoorsteenmantel.
Enige motief van Paulus was een vreugdevolle lawaai te maken, maar als het gekletter stierf weg, van de
punt en curve en heuvel over de rivier kwam het klokkenspel van de "fee Wedding Bells"
beltoon duidelijk, zoet, zwak en nog veel meer
flauw, alsof geliefde echo Miss Lavendar's waren biedingen haar begroeting en afscheid.
En dus, te midden van deze zegening van zoete klanken, Miss Lavendar reed weg van de
oude leven van dromen en make-gelooft dat een voller leven van realiteit in de drukke wereld
daarbuiten.
Twee uur later Anne en Charlotta van de vierde naar beneden kwam de baan weer.
Gilbert was naar West Grafton voor een boodschap en Diana moest een engagement te houden
thuis.
Anne en Charlotta terug was gekomen om de dingen op orde te brengen en lock-up van de kleine
stenen huis.
De tuin was een pool van late gouden zonneschijn, met vlinders zweven en
bijen booming, maar het huisje was al dat ondefinieerbare lucht van verlatenheid
die volgt altijd een feest.
"Oh lieve me, het niet eenzaam kijken? 'Snoof Charlotta de vierde, die al
huilen de hele weg naar huis vanaf het station.
"Een huwelijk is niet veel cheerfuller dan een begrafenis immers, als het allemaal voorbij is, Miss
Shirley, mevrouw. 'Een drukke avond volgde.
De versieringen moesten worden verwijderd, de afwas gedaan, de lekkernijen opgegeten
verpakt in een mand voor het vermaak van Charlotta de vierde de jonge broers op
naar huis.
Anne zou niet rusten tot alles was in orde apple-pie, na Charlotta was gegaan
thuis met haar buit Anne ging het nog kamers, het gevoel als iemand die betreden
Alleen al feestzaal verlaten, en sloot de blinds.
Toen de deur op slot en ging onder de zilveren populier om te wachten op Gilbert,
voelen erg moe, maar nog steeds onvermoeibaar denken "lange, lange gedachten."
"Wat denk je van, Anne?" Vroeg Gilbert, nederdalende de wandeling.
Hij had zijn paard en wagen uit op de weg.
"Van Miss Lavendar en de heer Irving," antwoordde Anne dromerig.
'Is het niet prachtig om na te denken hoe alles is geworden uit ... hoe ze zijn gekomen
weer bij elkaar na al die jaren van scheiding en onbegrip? "
"Ja, het is mooi", zei Gilbert, op zoek gestaag naar beneden in Anne's verheven
gezicht, "maar zou het niet zijn geweest mooier nog, Anne, als er was geen
scheiding of misverstand ... als ze
was gekomen hand in hand de hele weg door het leven, met geen herinneringen achter hen, maar
die behoorden tot elkaar? '
Voor een moment Anne's hart fladderde raar en voor het eerst in haar ogen haperde
onder de blik van Gilbert en een roze gekleurd flush de bleekheid van haar gezicht.
Het was alsof een sluier die had opgehangen voor haar innerlijke bewustzijn was opgeheven,
geven aan haar visie op een openbaring van onvermoede gevoelens en realiteiten.
Misschien immers was romantiek niet in een leven met pracht en schallen, zoals een
gay ridder afrijden, misschien kroop naar een kant als een oude vriend door de stille
manieren misschien openbaarde zich in schijnbare
proza, tot er plotseling as van verlichting gooide dwarsscheeps de pagina's
verraden het ritme en de muziek, misschien ... misschien ... love ontvouwde
natuurlijk uit van een mooie vriendschap, zoals
een gouden-hearted steeg glijdt uit zijn groene schede.
Dan is de sluier daalde opnieuw, maar de Anne, die liep de donkere baan was niet helemaal
dezelfde Anne, die vrolijk had gedreven het de avond ervoor.
De pagina van de meisjesjaren was geworden, als door een onzichtbare vinger, en de pagina van het vrouw-
was voor haar met al haar charme en mysterie, de pijn en blijdschap.
Gilbert wijselijk zei niets meer, maar in zijn stilte las hij de geschiedenis van de volgende
vier jaar in het licht van de herinnerde blush Anne's.
Vier jaar serieus, gelukkig werk ... en dan de guerdon van een nuttige kennis
ervaring en een lief hart gewonnen. Achter hen in de tuin de kleine stenen
huis piekerde onder de schaduwen.
Het was eenzaam, maar niet verlaten. Het was nog niet gedaan met dromen en
gelach en de vreugde van het leven, er waren te zomers de toekomst voor de kleine steen
huis, ondertussen kan het wachten.
En over de rivier de Durance in het paars van de echo's wachtten hun tijd.