Tip:
Highlight text to annotate it
X
Nye: Hallo allemaal, en welkom bij YouTube Space Lab live.
Ik ben Bill Nye de Science Guy,
in een live uitzending hier op aarde
in de Google Creator Space in Londen
voor alle ruimteliefhebbers van over de hele wereld.
In de komende 40 minuten
maken we onze eigen chaostheorie hier in de studio,
en om me te helpen zijn hier een paar heel bijzondere Hangout-gasten
en echte ruimtenerds
waarmee we straks zullen kennismaken.
En als hoogtepunt van deze ruimteshow
maken we live contact met het ISS,
dat op 400 kilometer afstand, die kant op,
door de ruimte schiet,
en spreken we met een echte astronaute, Sunita Williams.
Dus als je vragen hebt
die je ooit wel eens aan een echte astronaut zou willen stellen,
kun je je vragen nu sturen via Twitter, Facebook
of Google+.
Maar waarom zijn we eigenlijk allemaal hier?
Vorig jaar hebben YouTube en die slimmeriken bij de NASA
samen een fantastische wedstrijd georganiseerd
waarin jullie de kans kregen je creativiteit de vrije loop te laten
en een experiment te bedenken
dat kon worden uitgevoerd door NASA-astronauten
in het internationale ruimtestation ISS.
Wat ik nou wil weten,
is hoe je op zo'n fantastisch idee komt.
Hier bij me is Space Lab-bedenker Zahaan Bharmal
om ons daar iets meer over te vertellen.
Wat is Space Lab nou eigenlijk?
Bharmal: YouTube Space Lab is een internationale wedstrijd
waarbij we leerlingen van over de hele wereld vroegen
een idee te bedenken voor een experiment
dat in de ruimte zou kunnen worden uitgevoerd.
Professor Stephen Hawking, een van mijn helden uit mijn kindertijd,
en andere grote denkers kozen de beste ideeën,
en nu zijn we vandaag hier,
in 's werelds coolste wetenschapslokaal,
om de twee winnende experimenten te zien.
Nye: En dit was jouw idee.
Bharmal: Inderdaad.
Nye: Hoe heb je dit nou bedacht? Ik bedoel...
Bharmal: Ik denk dat Space Lab is ontstaan uit een verlangen
om de volgende generatie te inspireren.
Toen ik de leeftijd had van onze Space Lab-winnaars,
inspireerde de ruimte me, en daarom hoop ik
dat Space Lab de volgende generatie weet te inspireren
en dat de Space Lab-winnaars van nu
de ruimteonderzoekers van de toekomst zouden kunnen worden.
Nye: De mensen die op een dag op Mars staan,
zijn nu misschien nog kinderen.
Bharmal: Absoluut.
Nye: Echt fantastisch. Dank je wel.
Bharmal: Dank je.
Nye: Laten we nu naar mijn laboratorium gaan.
Kom mee, jongens.
Het verhaal van Space Lab begon ongeveer een jaar geleden,
en gewapend met alleen een whiteboard, een camera
en een selectie stiften,
probeerden duizenden jonge wetenschappers
experimenten te bedenken voor de crème de la crème van de NASA.
Maar helaas konden maar twee experimenten
de hoofdprijs winnen.
Chen: Mijn naam is Dorothy Chen, ik ben 16 jaar.
Ma: Ik ben Sara Ma. Ik ben 16 jaar
en ik ga naar Troy High School in Troy, Michigan.
Mohamed: Hallo, mijn naam is Amr.
Ik ben 18 jaar. Ik kom uit Alexandrië, in Egypte,
en ik zit momenteel in een tussenjaar.
Ma: We haalden de inspiratie voor ons experiment
uit eerder onderzoek naar salmonella.
Een stam van deze bacterie werd in de ruimte gekweekt.
Eenmaal terug op aarde
bleek deze virulenter dan de oorspronkelijke stam.
In ons onderzoek ontdekten we dat fosfaat-ionen
de verhoogde virulentie van salmonella kon voorkomen.
We vroegen ons af of dezelfde remmer
de effectiviteit van B. subtilis kon beperken.
We willen de stam QST 713
van bacillus subtilis de ruimte in sturen
om te zien of deze besmettelijker wordt voor schimmels,
zoals salmonella dat bij muizen was.
Mohamed: Mijn experiment onderzoekt
het effect van microzwaartekracht op de manier waarop een springspin,
in dit geval de zebraspin, Salticus scenicus,
zijn prooi vangt.
Kan de Salticus scenicus zijn prooi nog steeds vangen
bij microzwaartekracht?
Ik denk het niet.
Nye: En hier zijn ze, onze welverdiende winnaars!
Amr Mohamed uit Alexandrië in Egypte,
en Dorothy Chen en Sara Ma uit Michigan
in de VS.
Ten eerste van harte gefeliciteerd.
allen: Dank je wel. Nye: Dit is fantastisch.
Deze inzendingsvideo's voelen vast
als heel lang geleden.
Chen en Ma: Ja. Nye: Amr,
laten we eens bespreken waar een paar mannen, vrouwen,
een hond, een aap en nu, dankzij jou,
een paar springspinnen ons zijn voorgegaan:
de ruimte.
Wat fascineert je aan de ruimte?
Mohamed: Ik vind de ruimte interessant,
omdat in tegenstelling tot andere wetenschappen,
overal waar je in de ruimte kijkt je een nieuw mysterie tegenkomt,
een nieuw onbekend terrein, een nieuwe interessante vraag
die je inspireert om naar het antwoord te zoeken.
Bij andere wetenschappen moet je veel verder gaan,
je helemaal in de wetenschap verdiepen,
om een echt inspirerende vraag te kunnen stellen.
Nye: Dat is cool. Mooi. Dorothy?
Dorothy en Sara, hoe voelt het
om te weten dat een experiment dat jullie hebben bedacht
wordt uitgevoerd door NASA-astronauten
in het ISS in de ruimte?
Ma: Het is echt onwerkelijk
om te bedenken dat ons idee,
het idee dat we zo veel maanden geleden hebben bedacht,
daadwerkelijk wordt uitgevoerd in het ISS.
Chen: Het is echt een hele grote eer. Nye: Het is echt jullie ding.
Het is cool.
Moet je jullie eens zien. Het is echt fantastisch.
Chen: We vinden het superspannend. Nye: Dat is mooi.
Over een paar minuten krijgen we de resultaten te zien.
Amr, dit is niet alles wat je hebt gewonnen.
Er is nog meer.
Je bent ook naar Rusland gegaan, toch?
En je hebt de training mogen volgen die nodig is
om een gekwalificeerde kosmonaut te worden.
Laten we eens kijken hoe dat ging.
Mohamed: Ik ben altijd al gefascineerd geweest door wetenschap
omdat ik met een handvol vergelijkingen
de wereld om me heen kan verklaren.
Het idee om een experiment de ruimte in te sturen,
is het spannendste
dat ik ooit heb gehoord.
Ik ben heel dankbaar dat ik hier in Sterrenstad mag zijn
om alle kosmonautenactiviteiten uit te proberen.
Het was fantastisch om de G-kracht te ervaren
van de koppeling en de landing.
Ik kijk ook erg uit naar de ruimtevlucht.
Ik was erg verrast door de hoeveelheid apparatuur
die astronauten moeten bestuderen
voordat ze het ruimtepak mogen dragen in gesimuleerde gewichtloosheid.
Het is moeilijker dan het lijkt.
Het was fantastisch om het ruimtepak te proberen
en hier naar Sterrenstad te komen
om alle kosmonautenactiviteiten te proberen.
Het heeft me als mens echt veranderd.
Nye: Niet slecht.
Amr, heeft dat je geïnspireerd om kosmonaut te worden?
Mohamed: Het was echt fascinerend,
en nu moet ik denk ik wel kosmonaut worden.
Nye: We kijken er allemaal naar uit.
Zwaai naar ons als je er bent.
Mohamed: Zal ik doen. Nye: Dus, Dorothy en Sara,
jullie gingen naar Japan
om de raket met jullie experiment te zien vertrekken.
Jullie moesten er maar op vertrouwen dat het goed ging.
Ma: Ja. Chen: We wisten dat het goed zou gaan.
Nye: Laten we eens kijken.
Chen: Waar ik het meest naar uitkijk
bij mijn bezoek aan Japan
is waarschijnlijk de raketlancering.
Dat is iets
dat gewone mensen niet te zien krijgen.
Dat is niet iets waar je normaal gesproken bij mag zijn.
Ma: Nu komen we echt
dicht in de buurt
van een raketlancering,
en ik heb er altijd al een willen zien,
al sinds ik een kind was.
Chen: Ik vind het heel spannend
dat ons experiment nu aan boord is.
- Woehoe!
Het was een heel spannend moment om te zien hoe de raket
met ons experiment erin
eindelijk werd gelanceerd.
Ma: Je kon de trillingen voelen,
en je zag vuur en rook,
en het was zo... het was echt fantastisch!
Dromen worden echt werkelijkheid.
Ons experiment gaat de ruimte in.
Wij hebben het gewoon maar bedacht in een klaslokaaltje
in Troy in Michigan,
en nu gaat het naar het ISS.
Nye: Wauw, meiden, dat was echt...
Dat zag er geweldig uit. Echt cool.
Hoe voelde het om te weten dat je project werd gelanceerd?
Chen: Het was een ongelooflijk gevoel.
Je voelt je trots,
en dankbaar.
Je voelt je erg dankbaar, je hebt zoiets van: 'Wauw...'.
Ik ben zo blij dat we deze kans hebben gekregen.
Ma: Zo spannend, inderdaad.
Nye: En straks zien we het resultaat,
over een paar minuten.
Iemand doet ons verslag vanuit een baan rond de aarde.
Het moet niet gekker worden.
En dan is het nu tijd, zoals ik al aankondigde,
dat enkele VIP's zich bij ons voegen
uit de Space Lab-community via onze Google Hangout.
We hebben contact met Space Lab-jurylid en docente Becky Parker.
Parker: Hallo! Nye: Gegroet.
ESA-astronaut en voormalig ruimtecommandant
van het internationale ruimtestation ISS, Frank De Winne.
[gelach]
Oké.
Ben je daar? Gegroet.
De Winne: Absoluut. Ik ben er.
Nye: Ah, mooi.
En we hebben een vooraanstaande wetenschapper
die spinnen bestudeert:
Peter Smithers van Plymouth University.
Smithers: Hallo.
Nye: En van BioServe, Stefanie Countryman.
Daar ben je. Gegroet.
Countryman: Hallo.
Nye: Ik wil jullie hartelijk bedanken
dat jullie meedoen aan deze Hangout.
Becky, ik wil graag met jou beginnen.
Je bent docente.
Hoe belangrijk is het om te proberen jongeren bij wetenschap te betrekken,
en dan vooral bij de ruimtevaart?
Park: Het bestuderen van de ruimte
is zo ongelooflijk fantastisch, en het bestuderen van het universum,
dus dat wil je eigenlijk vanzelf wel,
maar het is essentieel dat we jonge mensen
geïnteresseerd zien te krijgen in wetenschap en in het oplossen
van grote problemen zoals energieproductie en voedsel.
Dus we hebben ze ook nodig als wetenschappers
die problemen hier op aarde bestuderen.
Nye: Precies. Het is fantastisch.
Peter, ik wil jou er ook bij betrekken.
Denk je dat de wetenschap de benodigde vooruitgang kan brengen
zonder ruimtevluchten?
Smithers: De wetenschap kan zeker vooruitgang brengen.
Daar heb je gelijk in.
Maar het is alsof we onze hele planeet proberen te begrijpen
door een rondje door de tuin te wandelen.
We moeten echt de ruimte in gaan als we de mysteriën
en wonderen van het universum volledig willen begrijpen.
Nye: Geweldig. En Frank,
je bent voormalig commandant van het ruimtestation.
Waarom is het belangrijk voor jou?
Waarom is het essentieel dat we de ruimte verkennen?
De Winne: Het is heel erg belangrijk.
Als je naar het verleden kijkt,
hebben beschavingen zich altijd ontwikkeld
omdat ze op ontdekkingstocht gingen.
Dat kwam omdat ze nieuwe kennis opdeden,
nieuwe ervaringen.
We hebben hier op aarde zo veel problemen,
en als we die problemen willen oplossen
en de mensheid echt verder willen brengen, moeten we blijven ontdekken.
De volgende grens is natuurlijk de ruimte,
dus de ruimte is een van de gebieden
waarin we absoluut verder moeten gaan en moeten blijven ontdekken.
Nye: Fantastisch!
Je verwoordt precies wat ik denk.
Stefanie, weet jij nog
wat jou inspireerde,
waarom jij enthousiast werd over wetenschap en de ruimte?
Countryman: Jazeker. Ik raakte gefascineerd door wetenschap
toen ik een kind was.
Ik weet nog dat ik geïnteresseerd was,
vooral in de natuur en levende wezens,
en dat ik probeerde te begrijpen hoe alles in elkaar zat.
En sinds ik 13 jaar geleden voor BioServe ben gaan werken
en naar levende wezens in de ruimte kan kijken,
heb ik een unieke kans gekregen
die naar ik hoop veel andere mensen ook krijgen.
Nye: Het verandert je als mens. Het is fantastisch.
Luister eens. Ik ben de directeur,
de uitvoerend directeur van de Planetary Society
sinds een paar jaar.
Ik ben al 32 jaar lid.
Ik vind het dus geweldig wat er vandaag gebeurt.
We moeten het hier bij laten,
want ik krijg te horen
dat we zo meteen contact krijgen
met het ISS.
Het ruimtestation vliegt...
het vliegt nu over de Atlantische Oceaan.
Voor fans van feitjes over het ISS,
vergeet niet dat het ruimtestation 28.000 kilometer per uur vliegt.
Dat is 470 kilometer per minuut,
8 kilometer per seconde.
Dat is 17.500 mijl per uur.
Het is tien keer sneller dan een kogel.
Dus ik hoop dat onze satellieten het kunnen bijhouden.
Ha ha!
Nee, grapje.
Ze gaan eigenlijk een beetje sneller.
Nu gaan we verbinding maken met het ISS
en onze astronaute Sunny, Sunita Williams,
over... tien minuten.
Dus lijkt het me tijd om naar de winnende experimenten te kijken
die momenteel door de ruimte schieten.
Amr, kun jij
je experiment met de springspin van die plank daar hier brengen?
Mohamed: Tuurlijk.
Nye: Wat wilde je uitzoeken
met je spinnenkooi in de ruimte?
Mohamed: Ik wilde het effect onderzoeken
dat microzwaartekracht heeft op springspinnen
wanneer ze op hun prooi jagen.
Ik heb deze habitat gekozen, omdat die een ruimte bevat
waar de spin in kan verblijven tot het geheel is vervoerd
naar het internationale ruimtestation.
De spin kan overleven in die ruimte en...
Nye: Hij krijgt water en... Mohamed: De ruimte biedt alles
wat de spin nodig heeft om te leven.
Er zit nog een ruimte in voor de fruitvliegjes,
die ik als prooi had gekozen.
Nye: Ah. Mohamed: En... [lacht].
En eenmaal in de ruimte, als het zover is,
gebruikt de astronaut het plunjersysteem
om de fruitvliegjes los te laten... Nye: Loslaten. Oké.
Mohamed: ...in de hoofdruimte, en dan kan het experiment beginnen.
Nye: Laten we nu eens kijken naar je achtpotige vriendje hier.
Dit is de zebraspin,
omdat hij van die mooie strepen heeft op zijn, eh...
Mohamed: Het is Salticus scenicus, de zebraspin.
Hij heeft vier paar grote ogen,
acht gebogen poten,
en spintepels. Nye: Voor het maken van spinsel.
Spintepels, inderdaad. Mohamed: Om draden te spinnen.
Nye: Deze ogen, dat is bijzonder aan ze.
Wow. Dat zijn een hoop ogen.
Mohamed: De vier paar ogen
geven de spin een breed veld van...
een breed blikveld.
Breder dan dat van mensenogen.
Dus waar de prooi ook is,
hij bevindt zich altijd op de radar van de spin.
De spin kan de prooi traceren
en zijn ogen zijn bijna net zo goed als mensenogen.
Nye: En ze zien in kleur. Mohamed: Inderdaad.
Nye: Wauw. Hier zien we een animatie.
De spin heeft zijn prooi op het oog.
Een ongelukkig fruitvliegje. Het plan is...
ik denk dat de spin zo gaat springen, toch?
Mohamed: Hier op aarde kan de spin afstanden van ongeveer...
hij kan de afstand schatten en zijn baan aanpassen
om de zwaartekracht te compenseren en precies op zijn prooi te landen.
Nye: En wat is dit?
Mohamed: Voordat hij springt, plakt de spin een zijden draad
aan het oppervlak waar hij vanaf springt,
zodat als hij het doelwit mist,
hij langs de draad omhoog kan klimmen om het opnieuw te proberen.
Nye: Op een vlak oppervlak gaat het nog wel,
maar als hij vanuit een plant springt, of...
Mohamed: Vanaf een bloem, bijvoorbeeld. Nye: Ja.
Mohamed: Het kan echt zijn leven redden.
Nye: Hier hebben we een animatie
waarin we de sprong van de spin vergelijken
met die van een Olympische verspringer.
En ik zie dat de spin... nee, dat is de mens
die 8 meter 31 springt.
8 meter...
Dat was de gouden medaille dit jaar.
Dat is ongeveer... vier keer de lengte van het menselijk lichaam.
Maar deze springspin gaat veel verder
als je naar lichaamslengte kijkt, toch? Mohamed: Als je
naar lichaamslengte kijkt, kan de spin in zijn sprong
veel verder dan vier lichaamslengten springen,
zonder speciale spieren te gebruiken.
Nye: En zonder aanloop. Mohamed: Die heeft hij niet nodig.
Nye: Het idee is
dat je voorspelde dat de spin zich zou moeten aanpassen
in de ruimte, toch?
Mohamed: Om te overleven, moet de spin zich aanpassen,
want ik voorspel dat voor de eerste vrije sprong
de spin... Nye: Te recht gaat.
Mohamed: Ja. Hij compenseert voor de zwaartekracht
zoals hij hier op aarde doet,
en dus mist hij het doelwit en blijft doorvliegen.
Nye: Het doelwit dat je hier ziet. Maar je denkt dat na een tijdje
de spin zich misschien kan aanpassen, nietwaar?
Mohamed: Soms dacht ik dat ze misschien dood zouden gaan,
maar ik hoop echt dat ze zich aanpassen.
Nye: We zullen het zien. Maar moet je kijken, jongens.
Kom op: spinnen in een ruimtestation.
Het filmscript schrijft zichzelf!
Woehoe! [meisjes giechelen]
Dit is volgens jou een exacte replica
van de spinnenkooi?
Mohamed: Zoals die in de ruimte.
Nye: Spinnenhabitat.
Alles ziet er mooi uit, maar er zit geen spin in.
Mohamed: Zitten ze er niet in? Waar zijn ze?
Nye: Zagen jullie dat?
Eén kleine stap voor Amr,
een grote sprong voor de springspin.
Dat is echt gaaf. Dank je wel, geweldig.
Mohamed: Bedankt. Nye: Jij bedankt, Amr.
Laten we nu naar het andere experiment gaan kijken.
Dorothy, Sara,
jullie experiment is geïnspireerd door eerder werk
dat door de NASA is gedaan
in het internationale ruimtestation
rond de meest misselijkmakende van alle bacteriën:
salmonella.
Toch? Ik krijg er rillingen van.
Astronauten hebben ontdekt dat deze bacteriën die in de ruimte zijn geweest
en terug naar de aarde zijn gebracht,
nog misselijkmakender zijn,
wat wetenschappers 'virulenter' noemen,
dan voordat ze naar de ruimte gingen.
Dus, Sara en Dorothy,
hoe zijn jullie hierop gekomen?
Wat was jullie idee? Wat fascineert jullie hieraan?
Chen: Wat we wilden onderzoeken,
was omdat de salmonella schadelijker wordt
in de ruimte, virulenter.
Als dat kan gebeuren,
waarom zouden we 'goede' bacteriën dan niet beter kunnen maken
en virulenter,
maar op een manier die nuttig is voor mensen?
Deze twee bacteriën, beide met een gezamenlijk gen
dat het HFQ-gen heet, dat... Nye: Onze goede vriend het HFQ.
Ja. Chen: Het is inderdaad een goede vriend.
Nye: Kun je dat apparaat daar van die plank pakken?
Chen: Natuurlijk. Ma: Ja.
Nye: Op de een of andere manier zitten de bacteriën
verpakt in deze prachtige, ruimtebestendige buisjes, toch?
Chen: Inderdaad. We hebben ze bovenin geplaatst
en vervolgens zal Sunita Williams, de astronaute,
eraan zwengelen, en zodra ze in de ruimte zijn,
komen de bacteriën daardoor in de onderste ruimte
waar we verschillende mediums hebben waarin ze kunnen groeien.
Nye: Je wilt niet dat ze mengen voordat ze in de ruimte zijn.
Dat zou het experiment verpesten.
Ma: Ja, het gaat echt om groei in de ruimte.
Nye: Dit is hoe Bacillus subtilis eruit ziet.
Zeg het maar als ik ernaast zit...
maar de echte zijn niet zo groot, toch?
Chen: Klopt. Ma: Nee.
Nye: Ik dacht dat ze,
omdat bacteriën zich in tweeën delen,
dat ze hier splitsen, net zoals wanneer je een hotdog braadt,
maar deze doen dat zo, toch?
Chen: Ja. Nye: Ze splitsen zo.
Ze doen me erg aan Cheetos denken.
En we zijn in Engeland.
Hier noemen ze ze geen Cheetos.
Hier noemen ze ze Wotsits.
Dus dan zeg je: Wotsit?
En dan zeg ik ja. [meisjes giechelen]
Wil jij er een? Chen: Ik hou er niet van.
[giechelt]
Nye: Ik heb bij mijn weten nooit
Bacillus subtilis gegeten,
maar deze zijn waarschijnlijk lekkerder.
Het idee is dat deze dingen zich heel snel vermenigvuldigen, toch?
Het zijn bacteriën, dus... Ma: Ja.
Nye: Zodra ze in de ruimte zijn,
delen ze en delen ze maar.
Eerst heb je er 2, dan heb je er 4,
en dan 8, 16, 32, 64.
Hoppa. Je hebt er een heleboel.
Dus jullie denken dat ze...
dat ze beter reproduceren,
fitter zijn, sterker zijn,
enthousiastere Bacillus subtilis worden.
Chen: Ja.
Nye: Dus ze vermenigvuldigen zich zo, heel snel,
en het zijn er heel erg veel.
Maar het idee was dat iets ze kan tegenhouden, toch?
Dus jullie bedachten een reeks...
reageerbuisjes, zou je kunnen zeggen. Ma: Ja.
Voor de controlegroep dachten we
aan de normale groei voor Bacillus.
Nye: Die daar? Ma: Ja.
Nye: Zo ziet het er op aarde uit.
Ma: Ja. En dan verder onveranderd,
dezelfde reageerbuis als de controlegroep,
maar dan in de ruimte.
Nye: Deze hier. Ma: Ja.
Nye: Dus dit hier
zijn een paar bacteriën, heel, heel veel bacteriën...
Ma: Ja. Nye: En dan...
jullie hebben hier wat doorheen gemengd, toch?
Ma: Ja. We dachten dat omdat een fosfaat-ion
verondersteld wordt de groei te remmen
van de virulentie van de salmonellabacterie...
Nye: In een ander experiment.
Ma: Ja, in het eerdere experiment.
We dachten dat als dit hetzelfde gen is,
het fosfaat de groei helpt te remmen
in de virulentie van de B. subtilis die we hier hebben.
Nye: Dorothy, wat is daarmee aan de hand?
Chen: We denken dat de meststof met...
er zitten fosfaat-ionen in,
want daar bestaat kunstmest uit,
maar er zitten ook andere onzuiverheden in, andere chemische stoffen,
die worden toegevoegd aan de meststof.
Nye: Zoiets als nitraten, fosfaten.
Chen: Juist. We denken dat die de groei
nog meer kunnen verstoren en remmen.
Nye: Dus, meiden, over een paar minuten
zullen we zien wat er is gebeurd. Erg spannend.
Laten we weer even teruggaan naar de hangout.
Frank, als de hypothese correct is,
betekent dit dan dat het resultaat van deze experimenten
het astronauten gemakkelijker maakt
langer in de ruimte te blijven en verder
en dieper de ruimte in de gaan dan ooit?
De Winne: We hopen het wel.
Het is ten minste een van de dingen
waar we aan werken.
Nu vliegen we rond de aarde,
maar we willen natuurlijk nog verder gaan.
We willen echte ontdekkingsreizen maken, teruggaan naar de maan,
naar Mars gaan: wie weet waar we uitkomen?
Maar er zijn veel vragen
die we daar eerst voor moeten beantwoorden.
Het interessante hieraan is natuurlijk
dat als we al die vragen kunnen beantwoorden,
al die wetenschappelijke dingen,
dat dit niet alleen gunstig is voor astronauten,
die verder kunnen vliegen: naar de maan, naar Mars,
maar het is ook erg gunstig
voor de mensen op aarde.
En dat is het echt interessante
aan alles dat te maken heeft met ruimtevaart.
Nye: Interessant. Je bent zelf in de ruimte geweest, hè?
Hoe is het daar?
De Winne: Het is echt geweldig om in de ruimte te zijn.
Ten eerste kun je zweven,
en net zoals de spinnen, moet je je in het begin aanpassen,
wat als je ergens op richt,
zit je normaal gesproken mis in het begin.
Maar het menselijk brein kan zich aanpassen.
Het wordt interessant om te zien of de spinnen zich kunnen aanpassen.
En te zien... Nye: Hoe lang zou je...
Toen je in de ruimte was
en je probeerde iemand iets aan te geven,
hoe lang duurde het voordat dat goed ging?
De Winne: Na een paar keer proberen.
Niet heel vaak,
want het menselijk brein is natuurlijk heel ver geëvolueerd
en we kunnen ons als soort erg goed aanpassen.
Het wordt dus interessant om te zien
hoe de hersenen of reflexen van een spin zich daarop aanpassen.
Maar het andere interessante aspect, wilde ik nog zeggen,
van in de ruimte zijn, is dat je de aarde van boven kunt observeren.
Want als je daar bent, realiseer je je echt dat...
ik was een astronaut, ik bevond me in een ruimteschip in de ruimte,
maar we zijn allemaal astronauten op het ruimteschip Aarde.
Dat is echt belangrijk.
We zijn een klein stipje
in dit immense universum. Nye: Ik weet het, het is ongelooflijk.
Het is overweldigend, en jij hebt het meegemaakt.
Het spijt me, Frank, maar we moeten verder,
want ik *** net
dat we nu bijna gaan praten met je collega's
in het internationale ruimtestation ISS.
Dank je wel. Ga vooral zo door.
Dit gaat prima, jongens.
Laten we naar de andere kant van het lab gaan,
naar het laboratoriumhok.
We gaan door de geheime deur.
Nou ja, niet zo geheim. Hij staat hier gewoon.
Dit is mooi, hè?
Laten we meteen beginnen. Becky, jij was een van de juryleden.
Wat hadden de winnaars waardoor ze opvielen?
Parker: Er waren drie dingen.
Ik denk dat ze heel origineel gebruik hebben gemaakt
van de mogelijkheden van microzwaartekracht.
Er is ook veel degelijke wetenschap mee gemoeid.
Ze hebben een goede wetenschappelijke aanpak laten zien.
En ze zijn heel enthousiast.
Ze worden de briljante wetenschappers van de toekomst,
dus vielen ze op als fantastische deelnemers.
Nye: Stefanie, dit zijn dan wel jonge mensen,
maar zijn deze experimenten de ruimtereis waard?
Zijn ze net zo goed als andere experimenten
in het internationale ruimtestation?
Countryman: Ja, ze lijken erg
op het soort wetenschappelijke experimenten
dat we in het ruimtestation uitvoeren.
En ze hadden allemaal een wetenschappelijke basis
omdat ze worden uitgevoerd onder microzwaartekracht,
dus het zijn heel typische experimenten
en het zeker waard om in de ruimte te worden uitgevoerd.
Nye: Prachtig.
We moeten nu meteen verder,
want ik zie
dat het ISS nu net de baan kruist
van onze communicatiesatelliet.
En hoewel ik geen astronaut ben,
al had ik me wel aangemeld, kan ik ten minste wel zeggen
dat we een laptop hebben die net zo cool is
als degene die ze daar hebben,
dus laten we naar het missiecontrolecentrum van de NASA gaan
en verbinding maken met het ruimtestation.
Kijk eens naar deze mensen.
Ze zitten in het missiecontrolecentrum. [gelach]
Ik neem aan dat ze de missie aan het besturen zijn.
Dus ze zijn diep aan het nadenken...
kijk, ze zitten daar gewoon.
Dat ding gaat 28.000...
het gaat 10 kilometer per seconde.
'O, ach ja, nou en.'
8 kilometer per seconde, tien keer zo snel als een kogel,
en wij hebben zoiets van: 'Ja, oké.'
En zo... [onverstaanbare radiocommunicatie]
Ik denk dat we precies op tijd zijn.
Eh, Houston? Houston, het is Bill, in Londen.
Kunnen jullie ons horen?
vrouw: Station Houston op twee. We zijn klaar voor het evenement.
YouTube Space Lab, dit is Houston.
Noem je station voor stemcontrole.
Nye: Dus, station, horen jullie ons?
Dit is Bill Nye in het YouTube-hoofdkwartier in Londen.
Horen jullie ons?
Eh, Sunny... Williams: Luid en duidelijk
hier in het internationale ruimtestation ISS.
Nye: O, mooi.
Williams: Hoe is het daar, Bill Nye the Science Guy?
Nye: Het gaat prima met ons.
Je ziet er geweldig uit. Het is echt spannend, want...
Kun je ons even zeker laten weten
dat je echt in het ruimtestation bent?
Dat je niet ergens in een kast aan onzichtbare draadjes hangt.
Maar misschien verraadt je haar het al.
[gelach]
[onverstaanbare radiocommunicatie]
Ja, het ziet er prima uit.
Williams: Er zouden wel heel veel draden
mijn haar omhoog moeten houden als dat het geval was.
Maar ik kan je garanderen dat we in de ruimte zijn.
Ik denk niet...
Ik ben geen turnster, dus in het gewone leven
zou ik dit niet kunnen.
Nye: Heel mooi. [applaus]
En je kon het nog in slow motion ook.
Hier krijg ik er een 10 voor.
Nye: Heel mooi.
Ik waardeer het ontzettend dat je de tijd neemt...
En ze staat!
...heel fijn dat je hier de tijd voor neemt.
Je hebt daar heel veel te doen.
Ik wil je een paar mensen voorstellen
die hier op aarde bij ons zijn.
We hebben de winnaars van de YouTube Space Lab-wedstrijd.
We hebben Dorothy, Sara en Amr.
Hallo, allemaal.
Hallo, hallo, hallo.
Sunny,
jij hebt aan hun experimenten gewerkt, toch?
Williams: Ik vind het heel bijzonder om met jullie te kunnen praten.
Het was leuk om jullie te ontmoeten in Washington D.C.,
en van harte gefeliciteerd.
Er gebeurt vast heel veel tegelijk voor jullie,
sinds dat moment, dus ik hoop dat jullie het leuk vinden,
en wij vinden het leuk jullie experimenten hierboven te doen,
dus dank jullie wel.
Nye: Je ziet er erg ontspannen uit,
en je hebt je microfoon neergelegd.
Dat is mooi.
Of... heb je de microfoon omhooggelegd?
Waar is omhoog?
Hoe is een normale dag daar? Is het...
Ik krijg de indruk dat jullie het de hele tijd heel druk hebben.
Williams: Elke dag is anders,
en we hebben het de hele tijd druk.
We hebben een gewone werkdag, dezelfde tijd als jullie, GMT.
We staan meestal rond 6:00 uur op
en proberen rond 22:00 uur te gaan slapen,
maar elke dag is anders. We doen wetenschappelijke experimenten,
we sporten, we maken ruimtewandelingen,
we werken met robots.
We hebben net de HTV gelanceerd,
de Japanse module die hier was, die is sinds gisteren weg.
Dus het is steeds iets anders.
Elke dag is net een beetje anders.
Het is geweldig.
Nye: Ruimtewandelingen, het lanceren van Japanse modules,
wetenschappelijke ontdekkingen doen, dat is gewoon routine.
Maar moet je ook andere dingen doen,
zoals de was en de afwas en dat soort dingen?
Williams: Gelukkig
zit het meeste eten in verpakkingen,
en daarna gooien we ze weg,
dus we hebben hier niet echt afwas.
Als je erover nadenkt, werkt afwassen niet
in de ruimte, dus we eten ons eten
uit verschillende soorten verpakkingen,
zodat we de afwas niet hoeven te doen.
Nye: Wat voor soort dingen eten jullie?
Williams: En er is niet veel vuil hier,
dus je kleren worden niet erg vies.
Nye: Wat voor soort eten krijgen jullie daar?
Die vertraging komt door de snelheid van het licht.
Williams: We hebben allerlei soorten eten,
wat echt heel fijn is. In dit...
[zwakke echo van Nye die spreekt]
[lacht]
In dit pakketje zitten rundvleesfajita's,
die we meestal met tortilla's eten
omdat brood een beetje kruimelig is en dan wordt het zo'n rommel
en het gaat in je haar zitten en zo.
Veel gevriesdroogde dingen,
of gedehydrateerde dingen, zou ik moeten zeggen,
en hier boven mij hebben we een hydrator.
Hier zit bloemkool in en spinazie,
want m'n moeder kijkt waarschijnlijk
en ze wil weten of ik wel groente eet.
[gelach]
En er is uiteraard eten in blik,
en we hebben natuurlijk snoep
en dat soort dingen,
die iedereen op aarde graag eet.
Nye: Het ziet er...
Het ziet er heerlijk uit, maar hoe zit het met de experimenten?
Kun je ons de experimenten laten zien?
Oh. Mmmm.
[gelach]
Williams: Natuurlijk. Ik denk...
Ik denk dat je doelt op de experimenten
die jullie daar omhoog hebben gestuurd, of niet?
Amr's experimenten... Nye: Ja.
Williams: En de experimenten van Dorothy en Sara,
en die heb ik hier.
Ik heb ze hier in de ruimte.
Dit is een GAP.
Deze is van Dorothy en Sara.
De kleur is iets anders
dan zoals jullie je herinneren, bij de lancering.
Eerder was het iets roder,
en toen combineerden we ze in het Group Activation Pack.
En vanwege de kleurstof
zijn ze veranderd, wat betekent dat er...
dat duidt op groei.
Maar we moeten zien hoe dat gaat
wanneer ze terugkeren naar de aarde in de Space X,
eind oktober.
Nye: Daar zit een kleurstof in
die verandert met de zuurtegraad,
dus als de bacteriën metaboliseren – wow!
Als ze metaboliseren, verandert de kleur.
Hebben jullie vragen voor haar?
Williams: Precies. En het andere experiment...
Nye: O, sorry.
Williams: Dat jullie denk ik, eh...
Het andere experiment dat jullie denk ik
graag willen zien, als het lukt...
als de camera kan scherpstellen,
is natuurlijk onze kleine Nefertitit hier.
Laten we eens kijken of ze scherp in beeld kan komen, wacht even.
Nye: Ze is mooi en– Williams: Kunnen jullie haar zien?
Nye: Ja, ze is scherp in beeld.
Ik zie een hoop dode vliegen.
Williams: Ze is een beetje eng.
Volgens mij eet ze goed.
[grinnikt]
Nye: Amr, heb je een vraag
over onze spin?
Mohamed: Ja, ik zou iets willen vragen.
Ik zie dat er veel dode vliegen
in de zijden draden hangen.
Heb je ook echt gezien of ze ze besprong?
Williams: Absoluut.
Ze zat in de CGBA...
Sorry, ze zat hier in haar habitat,
en in het kastje
waar de mensen van de controleapparatuur haar met de camera konden zien,
en dat was wat je hier ziet.
Maar af en toe
liet ik haar en Cleopatra eruit
en gaf ze te eten, door de plunjers te openen
zodat er meer fruitvliegjes uit kwamen.
Op een dag deed ik dat.
Ik had het licht aan, zoals nu,
omdat ze overdag jagen.
En ik wilde even goed kijken of ik haar kon zien.
En toen zag ik haar een fruitvliegje besluipen,
dat zich van geen kwaad bewust was,
en ze keek ernaar en ze kwam heel dicht in de buurt,
en opeens sprong ze er bovenop.
Het was fantastisch om te zien,
dus ik denk dat de spinnen zich absoluut aan de ruimte hebben aangepast.
Het was geweldig om te zien.
Nye: Wauw. Dat...
Als ik zo naar je kijk, zie ik dat je ervan onder de indruk bent.
Dat is echt heel cool.
Dus de spin kan zich aanpassen,
net zoals je voorspelde, Amr.
Dus, Sara en Dorothy,
hebben jullie een vraag voor Sunny?
Chen: Ja. Hallo, Sunny.
We vroegen ons af of je verschil hebt gezien
in hoe geel elke reageerbuis is
om het niveau aan te geven
van hoe hard de bacteriën zijn gegroeid, afhankelijk van het medium waarin ze zitten?
[gelach]
Williams: Kun je je vraag
nog een keer herhalen? Chen: Zijn er...
Ma: Verschillende tinten geel.
Kun je verschillende kleurveranderingen zien,
of zijn ze allemaal dezelfde kleur?
Williams: Nee, ze zijn allemaal verschillend.
Deze is... ik heb hier zo maar nummer vijf,
maar ze hebben allemaal een beetje andere kleur.
Deze is mooi oranje,
maar sommige zijn lichter
en sommige zijn een donkerdere tint rood,
dus ze zijn allemaal een beetje anders,
maar ik weet niet...
Ik vroeg me af welke gegevenspunten
jullie hebben gekozen, omdat ik me afvroeg
waarom ze allemaal verschillende kleuren zijn,
en ik merkte het vrijwel meteen toen ik ze voor het eerst pakte
en ernaar keek, toen ik foto's maakte,
dat ze absoluut verschillend waren,
verschillende kleuren hadden, dus jullie gaan
interessante resultaten krijgen als jullie deze terugkrijgen.
Op dit moment bewaren we ze
bij vier graden in deze ruimte,
dus de situatie zou gelijk moeten blijven
tot jullie ze weer terugkrijgen.
Ma: Dat klinkt perfect.
Nye: Dat is wat jullie hadden voorspeld, of niet?
Ma: Inderdaad. Chen: Ja.
Nye: Niet slecht, mensen. [meiden]: Ja.
Nye: Moet je jullie eens zien:
beide experimenten
hebben ongeveer opgeleverd wat jullie hadden voorspeld.
En Sunny, jij speelt hier een heel bijzondere rol in,
en we stellen het bijzonder op prijs. Chen: Dank je.
Ma: Ja, heel erg bedankt.
Nye: Het zijn niet alleen de mensen hier
die je vragen wilden stellen,
en bedankt voor het antwoorden, maar we hebben ook wat vragen
van hun klasgenoten in Michigan in de Verenigde Staten.
Daar gaan we.
meisje: Hé, Dorothy en Sara.
tweede meisje: En iedereen in de studio.
vrouw: We zijn hier in Troy, Michigan,
en we hebben ook een vraag voor Sunny de astronaute.
jongen: De Olympische Spelen waren deze zomer,
maar we vroegen ons af hoe de internationale verhoudingen waren
toen jullie hoorden wie de gouden medailles had gewonnen.
[gelach]
Williams: Een heel interessante vraag.
We hebben hier
een beetje vertraagd tv-beeld,
als we streaming video hebben.
Dat heet K.U.
En tijdens de Olympische Spelen kregen we K.U.
en kregen we alle Olympische hoogtepunten
onder etenstijd, wat superleuk was.
We zaten als groep rond de tafel
de Olympische Spelen te kijken,
en we voelden ons echt samen verbonden
terwijl we voor elkaars teams aan het juichen waren.
Toen Japan won
en toen Rusland won,
waren we superblij voor elkaar.
En volgens mij is het echt goed
voor de internationale betrekkingen.
Het was niets negatiefs.
We steunden elkaar
en leerden elkaars atleten kennen
door de uitleg van andere bemanningsleden aan boord,
dus het was echt leuk.
Nye: Dat is goed nieuws.
Heel goed nieuws, want onze volgende vraag
komt van een Olympische goudenmedaillewinnaar,
de man die concurreert met spinnen,
de winnende verspringer, Greg Rutherford.
Greg.
Rutherford: Hallo, Sunny. Hier Greg Rutherford.
Ik wil je een korte vraag stellen.
Als Amr's spin zo groot was als ik,
zou ze op aarde verder kunnen springen dan ik.
Maar zou ze in de ruimte ook verder kunnen springen?
Nye: We zijn overgeschakeld naar Stefanie...
Nu klopt het weer. Daar is ze.
Williams: Ik denk dat je, op basis van ***,
waarschijnlijk verder zou springen dan de spin.
[gelach] Nye: O, dat is mooi.
Dat is mooi om te weten.
Onze volgende vraag komt van de vluchtbestuurder
van de missie van de Mars Curiosity-rover,
Bobak Ferdowski, de Mohawk Man.
Bobak.
Ferdowski: Hier in het lab voor straalaandrijving
werken we aan robotmissies.
Wat ik graag wil weten,
is hoe we robotmissies verder kunnen verbeteren
om mensen te helpen bij vluchten?
Williams: Dat is een heel goede vraag,
omdat sommige mensen denken
dat vluchten met robots en mensen
onderling concurreren.
Alsof het een wedstrijd is.
Maar ik vind robotica geweldig,
omdat ze de eerste stap nemen
waar we de technologie nog onvoldoende hebben ontwikkeld
om mensen te sturen, en ten tweede
kunnen ze, zodra mensen daar zijn, herhalende taken uitvoeren,
en die taken uitvoeren zodat de mensen
de volgende stap in ruimteverkenning kunnen nemen.
Dus ik denk dat robotica en mensen om de beurt
elkaar kunnen helpen, zodat we steeds verder kunnen komen
en meer kennis kunnen verzamelen over ons universum.
Dus ik denk dat robotica en menselijke vluchten samen
een geweldige combinatie zijn.
Nye: Dat is fantastisch.
Als de directeur van de Planetary Society moet ik zeggen
dat dit iets is wat we promoten.
Ik ben heel blij dat je er zo over denkt, Sunny.
Dat is echt geweldig. Laten we de wereld veranderen.
Dit gaat goed, maar we hebben allerlei vragen
van onze livestreamkijkers van over de hele wereld,
dus we beginnen met Pecka Ulala.
'Wat is het mooiste dat je in de ruimte hebt gezien?'
Wat is het grootste inzicht waartoe je bent gekomen, Sunny?
Williams: Wat je echt bescheiden maakt,
is wanneer je uit het raam kijkt
en je ziet zoiets als het noorderlicht
of het licht op het zuidelijk halfrond.
Het is fantastisch, want het zet ons echt weer even op onze plaats,
en laat zien
dat de energie om ons heen en in het universum overweldigend is,
en meer dan we kunnen bevatten,
en dat er nog veel meer is om te ontdekken.
En natuurlijk het kijken naar onze planeet.
Die is gewoon mooi.
Hij is blauw, en groen en paars.
Er worden wolken gevormd, er wordt ijs gevormd.
Het is gewoon spectaculair.
En ik heb het al een aantal keer gezegd.
Ik wou dat iedereen een rondje rond de planeet kon maken,
en dan zouden ze er veel meer respect voor hebben
en voor de mensen die er wonen.
Het is zo vreedzaam en mooi.
Nye: Dat is prachtig.
Je bent onze ambassadrice, onze vrouw in de ruimte.
Dank je.
We hebben nog een vraag, deze is van Kaden
of 'Kayden' Cuchera.
'Vind je het nooit vervelend
om daar in zo'n kleine ruimte te zitten?'
Williams: O, nee ***. Het is hier geweldig,
en ik ben hier al eens geweest toen het kleiner was
en we met drie mensen waren.
Nu zijn we met zes, maar we hebben meer dan tien modules.
En het vertakt in verschillende richtingen
vanaf de voorkant van het ruimtestation
helemaal naar het eind met het Russische segment daar.
Het is als een huis met vijf verdiepingen.
Er zijn ramen om door naar buiten te kijken.
In de ruimte is alles leuker.
Schoonmaken is leuk, dus je wordt het niet zat om binnen te zitten,
omdat er altijd zo veel te doen is.
En af en toe mag je ook naar buiten,
en dat is ook heel erg leuk.
Dus nee, ik word er nooit zat van om hier te zitten.
Het is fantastisch. Nye: Dat is cool.
We hebben nog een vraag van Broyanna Paige Henderson.
'Hoe lang duurt je training?'
Hoe lang heb je gewerkt om je hierop voor te bereiden
en wat voor dingen heb je gedaan in je voorbereiding?
Williams: Dat is een hele goede vraag.
Ik denk dat mensen zich niet realiseren
dat het ruimtestation groot is, zoals ik al zei,
en allerlei dingen bevat.
We hebben geen elektriciens en loodgieters
en IT'ers hier.
We doen alles zelf.
De training duurt ongeveer 2,5 jaar,
en bestaat uit kennismaken met de Amerikaanse segmenten
of modules, de Japanse,
de Europese, de Russische.
Dat betekent dat je de hele wereld rondreist,
en dat je Russisch moet leren,
omdat we omhoog vliegen in een Russische Sojoez.
We leren hoe dat ruimtevaartuig werkt,
dus de training is behoorlijk uitgebreid wat vaardigheden betreft,
zodat we loodgieters kunnen zijn,
en elektriciteit, water en wetenschappelijke dingen kunnen regelen.
Het draait dus veel om vaardigheden, maar het duurt ongeveer tweeënhalf jaar
en het is erg leuk.
Je maakt kennis met je medebemanning,
omdat we allemaal samen trainen.
Nye: Nu je het over de bemanning hebt,
ik denk dat niemand het gemist heeft:
er vloog iemand over je rechterschouder.
Wie was dat?
Williams: Dat was Aki.
Hij is hier
voor de Japanse ruimtevaartorganisatie.
Hij en ik en Yuri Malenchenko
van de Russische ruimtevaartorganisatie zijn omhoog gegaan in de Sojoez,
maar wie hier gekomen zijn met een andere Sojoez,
en die zich klaarmaken om zondag naar huis te gaan,
zijn Joe Acaba, ook een Amerikaan,
en twee Russen, Gennady Padalka
en Sergei Revin.
We hebben hier allerlei verschillende mensen,
en over iets van een maand komt er nog een Sojoez
met een Amerikaan en twee Russen.
Dus het is best een komen en gaan van ruimtevaartuigen,
en mensen heen en weer zweven.
Dit is een laboratorium. We werken hier,
dus je ziet mensen bewegen.
Nye: Maar ze bewegen wel op bijzondere manieren, Sunny.
Ik bedoel, ze vliegen allemaal. Dit is cool.
We hebben nog een vraag gekregen via onze sociale media.
Deze komt van Douglas Martin.
'Hoe ziet Sirius eruit
wanneer je daar boven bent, wanneer je dichter bij de ster bent?'
Sirius is een ster.
Of hoe ziet elke andere ster er daar uit?
Williams: Dat is een interessante vraag,
en we zijn maar 250 mijl,
400 kilometer boven de aarde,
dus als je het relatief bekijkt,
is dat niet erg ver van het aardoppervlak,
wanneer je bedenkt hoe ver
andere planeten en sterren staan.
De grootte is dus ongeveer hetzelfde als wat je op aarde ziet.
Maar zonder atmosfeer is het universum kristalhelder.
Je ziet echt het driedimensionale
van het donker daarbuiten.
Het ziet er niet uit als een zwart vlak.
Het lijkt eeuwig door te gaan.
De sterren zijn ook kristalhelder
en ze stralen fel,
zodat je verschillende formaten kunt zien,
net als op aarde:
sommige sterren zijn kleiner en andere groter.
Maar ze zijn hier kristalhelder,
en 's nachts zie je echt
miljoenen en miljoenen sterren. Het is...
Alsof je op een plaats bent waar geen lichtvervuiling is
en het een kristalheldere dag is.
Het is prachtig.
Nye: Dat is cool. Dus, jongens,
hebben jullie verder nog vragen?
Mohamed: Ik... Nye: Ze is daar.
Of eigenlijk daar. Ma: Ja.
Mohamed: Ik heb een vraag.
Hoeveel zonsopgangen zie je per dag?
In 24 uur...
Williams: In 24 uur gaan we 16 keer rond de aarde,
dus je ziet 16 zonsopkomsten en zonsondergangen.
Hier in het laboratorium hebben we een raam onder ons,
maar we kunnen daar mooi foto's maken,
dus hebben we het afgedekt met een zwart dekkleed
zodat de foto's mooi worden.
Om de hoek hebben we de koepel,
en soms is het precies waar de fitnessruimte is,
dus wanneer je gewichtheft en sport,
zie je de zonsopkomst en zonsondergang precies boven je.
Maar als we op een ruimtewandeling zijn,
kun je echt het verschil merken.
Het opwarmen en afkoelen tussen het moment dat de zon opkomt
en wanneer het donker wordt, is ongelooflijk.
Nog voordat de zon je beschijnt,
kun je voelen hoe het warmer wordt rond je lichaam.
Het is echt indrukwekkend, het vacuüm van de ruimte,
hoeveel opwarming en afkoeling daar plaatsvindt
en in welke mate de zon dingen verandert. Nye: Dat is fantastisch.
En bedenk dat het geen toverij is.
Het is wetenschap! Dat is cool, Sunny.
Heel erg bedankt.
Ik ben *** dat we de verbinding kwijtraken.
Onze satellieten gaan het contact verliezen.
Heb je nog een paar laatste woorden voor de winnaars?
Voor Dorothy, Sara en Amr. Heel erg bedankt.
Williams: Gefeliciteerd, natuurlijk.
Jullie experimenten hebben het hier geweldig gedaan.
Ik weet dat er duizenden deelnemers met prachtige experimenten waren
in deze wedstrijd, of eigenlijk
een samenkomst van de wetenschappelijke denkers van de toekomst,
dus ik wil iedereen bedanken die heeft meegedaan.
Dankzij jullie is de wedstrijd een succes geworden.
We zijn vereerd dat we er aan hebben mogen meedoen.
Dus dank jullie wel. Nye: Dank je, Sunny.
Dat is fantastisch. Heel erg bedankt.
We laten je weer aan het werk gaan.
Dat was geweldig, of niet?
Ze vliegt in de ruimte, jongens. Kom op, zeg.
Hartelijk dank, missiecontrolecentrum. Heel erg bedankt.
We laten jullie ook weer aan het werk gaan.
Was dat niet cool?
[gelach] Chen: Is ze...
Nye: Nee, gewoon routine. Wat fantastisch.
Ik heb dat geprobeerd, maar het is veel moeilijker voor mij.
Ik weet niet hoe dat bij jullie zit,
maar dat was mijn eerste live contact met een astronaut.
Een gewone dag op kantoor, hè?
[gelach]
Dat was mooi. Ma: Nog niet helemaal.
Nye: Wat vinden jullie ervan? Jullie experimenten vliegen door de ruimte.
Ma: Het is raar. Het is alsof...
We hebben het prototype gezien
voor onze bacteriecontainer,
en nu houdt ze hem echt vast en het is gewoon onwerkelijk.
Chen: Om te zien dat het echt werkt, is gewoon ongelooflijk.
Ma: Ja, ongelooflijk. Nye: Het is echt cool.
Mohamed: Het is een grote eer.
De beste wetenschappers en astronauten
zijn degenen die in het ISS werken,
en het is een eer dat mijn experiment daar is uitgevoerd.
Nye: Dat brengt me bij iets anders.
Stefanie, als je daar nog bent: Hoeveel werk gaat hier in zitten?
Deze leerlingen hadden een idee,
maar jij moet zorgen dat het in het ruimtestation komt.
Hoeveel werk is dat, en is het moeilijk?
Countryman: Het is een heel complex proces
om een experiment te ontwikkelen dat kan worden uitgevoerd in het ruimtestation,
van het ontwerpen van de hardware die een levend organisme kan ondersteunen
dat meestal in een buitenomgeving leeft,
om het zo natuurlijk mogelijk in een ruimte te laten leven.
Nu moeten ze in een onnatuurlijke omgeving leven,
dus het ontwerpen van de hardware is erg complex.
En het trainen van de bemanning
en het voldoen aan alle veiligheidsvereisten
zodat de astronauten veilig zijn
als ze het experiment uitvoeren,
dat is een lang en complex proces,
maar ook heel spannend.
Nye: En het is je gelukt. Ik zag de experimenten,
en ze werken precies zoals jullie hadden gepland.
Het is fantastisch.
Dan schakelen we nu over naar Peter.
Peter, ga je stoppen met je spinnenbaan
en astronaut worden?
Smithers: Het zou heel cool zijn
om een arachnologische astronaut te zijn.
Dat klinkt erg aanlokkelijk.
Maar ik moet bekennen
dat het eten niet zo lekker klinkt.
[gelach] Ik sla deze keer maar over, denk ik.
Nye: En als je 'het eten' zegt,
bedoel je dat wat Sunny at
of wat de spinnen aten?
Nee, grapje. Grapje.
Hoop ik. Een beetje een grapje.
Becky, hoop je dat hierdoor
meer mensen betrokken raken? Je wilt dat meer mensen,
vooral jonge mensen,
open staan voor ruimtevaart.
Parker: Het is zo inspirerend
dat de experimenten van deze jonge mensen
daar zijn en perfect werken.
Dat zal zeker meer mensen inspireren,
en we hebben meer mogelijkheden nodig om leerlingen
ruimte-experimenten te laten uitvoeren.
Dat hebben we denk ik nodig om nog meer mensen te inspireren
wetenschapper te worden.
Nye: Becky, je moet een beetje inhouden.
Je moet ons wat enthousiasme geven.
Kom op, zeg. Nee, het was fantastisch.
Nog eentje. Frank?
Frank, als je er nog bent,
wat hoop je dat er gaat gebeuren in de ruimtevaart?
Wat verwacht je?
De Winne: Er zijn een paar dingen in de ruimtevaart
die we nu moeten gaan doen.
Ten eerste moeten we verder bij onze planeet vandaan zien te komen.
We moeten teruggaan naar de maan, naar Mars,
en we weten
dat daar veel middelen voor nodig zijn,
dus hiervoor moeten we iedereen van over de hele wereld samenbrengen.
We hebben nu een internationaal ruimtestation,
maar er zijn nog zo veel andere landen
die niet meedoen aan de ruimtevaart,
en we moeten zorgen dat zij ook gaan meedoen.
Dat is een grote wens van onze Europese ruimtevaartorganisatie ESA,
om veel meer landen
samen te brengen in deze prachtige wereld van de ruimtevaart,
van wetenschap, van inspiratie voor jonge mensen,
en deze planeet verder te brengen.
Nye: Dat is fantastisch.
De ruimte brengt het beste in ons naar boven.
We krijgen hogere verwachtingen van iedereen ter wereld.
Wij mensen worden hiermee onze plaats in de ruimte waard.
Het is fantastisch. Iedereen heel erg bedankt.
Hartelijk dank voor jullie komst.
We zijn hiermee bij het eind van onze livestream gekomen.
Er is nog net genoeg tijd
om Sunny te bedanken, onze astronaute,
NASA, Space Adventures,
JAXA, de Japanse ruimtevaartorganisatie,
ESA, de Europese ruimtevaartorganisatie,
Lenovo, en natuurlijk jullie allemaal voor het kijken
en het uploaden van je video's en ideeën voor de wedstrijd.
Dit is niet het einde van Space Lab. O, nee.
Via YouTube voor scholen kan je school zich registreren
voor toegang tot Space Lab en duizenden educatieve video's
van hoge kwaliteit, gratis op YouTube.
Volg de link in het kanaal voor meer informatie.
We willen van dit kanaal dé plaats maken
om op de hoogte te blijven van wetenschap,
dus kom regelmatig terug.
We gaan hier afsluiten
met ons Space Lab-eerbetoon aan een legende.
Jullie weten allemaal vast
dat de wetenschap en ruimtevaart kort geleden een waar icoon zijn kwijtgeraakt.
Ik zat als dertienjarige
op mijn knieën voor de zwart-wittelevisie,
en nu ben ik de directeur van de Planetary Society.
En het begon allemaal met een man
die op 20 juli 1969
met één kleine stap voor een mens
de manier veranderde waarop we onze plaats in de ruimte zien.
Het heeft ons veranderd. Het heeft ons voor altijd veranderd.
Dus allemaal heel erg bedankt voor het kijken.
Ik ben Bill Nye, en tot de volgende keer
bij YouTube Space Lab.
Armstrong: Dat is één kleine stap voor de mens...
een reusachtige sprong voor de mensheid.
We kwamen in vrede voor de hele mensheid.