Tip:
Highlight text to annotate it
X
We kennen de zwaartekracht allemaal als "de reden dat dingen vallen", maar ze is veel,
veel meer dan dat.
Zwaartekracht is een op lange afstand aantrekkende kracht tussen alle objecten met ***:
ze zorgt dat we niet van de aarde vallen, ze houdt de aarde in een baan rond
de zon, en ze veroorzaakte het vormen van de zon zelf, viereneenhalf miljard jaar geleden.
Het is fantastisch om te beseffen dat alle zware objecten in het universum elkaar aantrekken -
dat betekent dat je hond, de aarde en een zwart gat in de Andromedanevel,
2.5 miljoen lichtjaar ver weg, allemaal gravitationeel naar jou toe worden
getrokken, en jij naar hen.
In de 17e eeuw ontdekte Isaac Newton, dat de grootte van de zwaartekracht
afneemt met het kwadraat van de afstand tussen twee voorwerpen - dus als je twee keer
zo ver weg gaat, is de zwaartekracht nog maar een kwart van eerst! Hij ontdekte ook dat de zwaartekracht
evenredig is met de *** van de objecten in kwestie: hoe zwaarder het voorwerp, des te
sterker de zwaartekracht. Daarom voelen we allemaal de aarde wel aan ons trekken, maar
merken we weinig van de maan – die is kleiner, en verder weg! (haar zwaartekracht
is trouwens wel sterk genoeg om eb en vloed te veroorzaken)
En toen ik zonet zei dat de zwaartekracht een aantrekking is tussen voorwerpen met ***, loog ik.
Ik bedoelde voorwerpen met energie. Want de zwaartekracht werkt
ook op licht en andere massaloze (maar energetische) deeltjes, zodat een lichtfoton een beetje afbuigt
als het langs de zon gaat, of zelfs gevangen wordt door een zwart gat.
Begrijp je nu de zwaarte van de situatie?