Tip:
Highlight text to annotate it
X
***
Wat opvalt is dat de dolfijnen in de buitenlucht zwemmen en 40 jaar
geleden moest het water verwarmd worden.
Dat was hartstikke duur.
Ja!
Iemand die met een dolfijn gezwommen heeft komt als een ander persoon uit
het water.
Het is niet meer dezelfde persoon, die zal ook nooit in staat zijn een
dolfijn kwaad te doen.
***
Vergeten Verhalen
***
2, 5, 6.
Daar nog 1 voor.
Zo!
Dat is wel heel wat anders!
Ik blijf er bij, voor die tijd hadden wij ook een leuke show.
Ik mis de 7e even.
Ja.
Altijd doet het wel wat als je een dolfijnenshow ziet.
Het was allemaal zo anders.
Als ik nu die show zie denk ik: echt een gelikte show!
Niet zo circusachtig als 40 jaar geleden.
Bij ons kreeg die, wanneer die met zijn staart zó ging doen, een roos
en een zwarte hoed op bijvoorbeeld.
De persoon die jarig was mocht in het bootje rondvaren.
De techniek is in die 40 jaar zo erg vooruit gestreefd.
Als ze over een touw gingen springen moest je snel rennen om het touw
te pakken.
Als je met een bootje rond moest varen, moest je het allemaal
zelf doen.
Het principe is er nog wel.
Het principe is er nog, maar verder is er veel veranderd.
Het gaat hier niet om het dolfinarium in Harderwijk, maar om Dolfirodam.
Een drijvend dolfinarium dat begin jaren ’70 in de Leuvehaven lag.
Hier lag de kop van het middenschip vast.
Daar kon je ook van de wal opkomen, dat lag aan het tij.
Dat was een kolenship, die was 3 meter diep, en
dat had meer dan een miljoen liter water.
We hadden er 8 tot 10 dolfijnen in sommige perioden van het jaar.
Ik was 22 en directiesecretaresse.
Door de weeks zat ik op het kantoor, maar indien nodig in het dolfinarium.
Daar deed ik de kaartjesverkoop.
Je werkte 7 dagen in de week.
Door de weeks op kantoor en in het weekend Dolfirodam.
Ook omdat je het leuk vond!
Een enorm succes was het dolfinarium in Harderwijk en wij dachten: dat
kunnen we ook!
Dat kunnen wij ook en zo geschiedde!
Wat was nou een betere aanleiding voor de bouwer dan de Rotterdamse
manifestatie C70 allerlei activiteiten overal door de stad.
Comminatie is het mode woord en daarmee wil C70 laten zien wat er
25 jaar bereikt is.
Het hele havenindustriegebied wordt met de grootste maquette
overzichtelijk gemaakt.
Men kan het zelfs zittend bezien door de stoeltjeslift die door het hart
van de stad werd aangelegd.
Het enige drijvende dolfinarium ter wereld wat elke dag 8
voorstellingen geeft.
Het was in die tijd mode geworden door de verschillende Flipper films.
C70 organiseerde veel en dit vond men ook in het kader van die tijd
iets bijzonders.
MUZIEK
Ik denk dat Flipper aan de bakermat heeft gestaan van
diverse dolfinariums.
Ik vond het een ontzettend leuk programma.
Kinderen vonden het prachtig.
Ieder dolfinarium dat er toen was, en daarom rezen ze uit de pan,
droeg alleen maar bij aan het succes van het dolfinarium.
Als je de film Flipper zag dan kon je je niet voorstellen dat een
dolfijn zulke dingen kon doen.
Er was een samenwerking met Harderwijk.
Wij hadden geen verstand van die shows.
Op basis van recette verdeling draaide de show.
Zij zorgde voor het personeel, de dieren, de voeding en wij waren de
huisbaas van het gebeuren.
Nu komen we waar het restaurantje was.
Daar ben ik begonnen, want ik was aan het studeren en ze hadden daar
een bordenwasser nodig.
In de weekenden kwam ik daar als 16-jarige borden wassen.
Daarna heb ik in de souvenirwinkel gezeten en kaartjes gecontroleerd.
Ineens was een jongen van het dolfinarium in Harderwijk ziek en
toen mocht ik helpen met vis klaarmaken en de hekken opendoen.
Het was voor mij een nieuwe wereld, ik mocht bij de dolfijnen binnen in
een rood sweatertje van de trainers.
Daarmee begon het dolfijnenwerk.
Vis snijden, zout in het water gooien, schoonmaken en toen mocht ik
voor het eerst dolfijnen trainen.
Ik ben er nooit meer uit gekomen.
Mijn achtergrond is financieel en leidinggevende, helemaal niet in
de dolfijnenwereld.
Alle ‘know how’ hebben we moeten opzoeken.
Dat was raar.
Vooral de weekendploeg, Gerda, Kroinkel en ik, waren allemaal
amateurs met een andere baan.
In het weekend deden we alles voor elkaar.
Hele bijzondere, warme herinneringen.
We waren 1 grote familie.
MUZIEK
De 1ste show was de Pippo de clown show, met Eline Muldijk, Kloekkloek.
MUZIEK
We hebben verschillende bijzondere dingen gehad, Pippi Langkous.
Dat was helemaal in toentertijd, de Pippi Langkous verkiezing.
Als die grietjes kwamen op het podium met een show erbij.
Daar kwam de Pippi Langkous verkiezing uit.
MUZIEK
We hadden het hele Fabeltjeskrant gebeuren met al die grote poppen.
Om het aantrekkelijker te maken, het programma duurde langer en je had
een extra.
Je kan een dolfijn trucs laten doen, maar dan ben je na 35 minuten
wel klaar.
Om het dolfijnengebeuren samen te laten gaan met deze dingen, had het
iets heel speciaals.
Tot in het einde van het seizoen ’71 Harderwijk vertelde dat ze er
mee stopte.
Hun bezoek viel zwaar tegen en bij ons nog minder.
Ze hadden een paar sterfgevallen en ze kregen een tekort aan dolfijnen.
Toen hadden we niks meer.
Toen kregen we onze eigen dolfijnen, dat was leuk!
Die kwamen uit Florida.
Bijvoorbeeld Marleen, dat was een oud vrouwtje van ongeveer 5, 6 jaar.
Marleen was een fantastische werkster, die ben ik toen verloren
toen het dolfinarium werd gesloten.
Hier zitten ze, hier blijft die keurig zitten.
Marleen en Suzie vond ik de 2 toppers.
Marleen was een grote vrouwelijke dolfijn en heel intelligent.
Daar zit er nog 1, die worden gevoerd zeker.
Het blijft iets bijzonders.
Met zijn staartje wapperen.
Omdat wij die dolfijnen pas in februari, maart kregen, was het veel
te kort om er een show mee te draaien.
Toen konden we een dolfijn huren, Suzie.
Dit was 1 van de filmsterren, iedere week was er wel een dolfijnenfilm.
Suzie heeft opgetreden in die films.
Heel intelligent beest.
Echt een ster, met sterallures. Kijk mij eens!
Suzie, 1 van de echte Flippers dus.
Wat Dolfirodam ook uit de kast trok, van themashows tot divadolfijnen, van
echt groot succes was geen sprake.
In het 2e jaar zaten we rond de 80.000 bezoekers.
Dat was veel te weinig.
Je moest het water zuiveren, de verwarming, de schepen hadden
bewaking nodig, er moest zoveel geld bij.
Je zit eigenlijk verkeerd, want in het seizoen gaan de mensen de
stad uit.
We moesten ergens buiten de stad zijn.
Zeeland is een goed gebied.
Dat vond ik jammer, maar ik realiseerde me dat het niet
meer loonde.
Al is het een attractie, het moet wel geld opleveren.
Zadkine stond met het open stuk naar de rivier toe, doordat het blauwe
gevaarte ervoor was, was dat niet meer.
Toen heeft de weduwe gedreigd het beeld weg te halen of een proces aan
te gaan dat het dolfinarium weg moest.
Al met al was het gezien de tegenvallende inkomsten en de
bezwaren van de weduwe Zadkine beter om Dolfirodam te verhuizen naar een
nieuwe plek.
Het draaide nog een aantal jaren succesvol in Zeeland, maar het was
voor de betrokkenen van het 1ste uur een bijzondere ervaring.
Persoonlijk heeft het een grote rol gespeeld, omdat het mijn carrière in
het vak gelanceerd heeft.
Het was onmogelijk om dat op een andere manier te doen.
Terugkomen is iets bijzonders.
Hoeveel zullen ze er wel niet hebben, 15?
Ik denk wel meer.
Meer.
Ze hebben veel jonge geboorte, het is wat dat betreft veel beter
dan vroeger.
In die show zitten 4 jonge dieren.
En nu nog is het een bepaalde magie.
Er straalt een bijzondere kracht uit.
Ik heb eindeloze bewondering voor die dieren.
Het feit dat je er in de buurt mocht zijn, tijdens de show ook.
In de nachtverblijven liep je gewoon langs het randje en dan kwamen die
kopjes naar boven van: wie ben jij?
Ik ben nog steeds met dieren bezig.
Mijn specialiteit is de zeezoogdieren, vooral de dolfijnen,
orka’s en zeeleeuwen.
Ik heb een goede opleiding gekregen in Dolfirodam.
In Spanje kwamen er een aantal mooie, grote dolfinariums uit de
lucht en dan krijg je een reputatie om nieuwe dolfinariums op te zetten.
Dat ben ik nog steeds aan het doen.
Daar zie ik er 1 gaan.
Het zijn er wel een stuk of 3, 4.
Het is wel mooi zo!
Het is een ervaring geweest.
Als je net in zo’n show zit dan is het wel bijzonder dat je het
allemaal mee hebt kunnen maken.
***
Lang niet gezien!
Volgende week in Vergeten Verhalen een portret van 2 bleekneusjes.
Kinderen die tijdens en na de oorlog Schiedam verlieten om elders aan
te sterken.
De reden ervan was dat je weer gezond thuis zou komen.
Ik at echt gigantische hoeveelheden, die dagboeken staan er ook vol van.
1 Boterham met jam, 1 met kaas, 1 met spek.
***
IML