Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vandaag hebben we een beetje meer tijd moeten besteden dan gewoonlijk,
om tot het stadium te komen
waar we echt
de Guru konden vereren.
Als we onze Guru vereren,
moeten we weten dat we eigenlijk
proberen
het guruprincipe in ons te doen ontwaken.
Je bent hier niet alleen om je Guru te vereren.
Je kunt haar
vele malen vereren,
en misschien zullen de vibraties stromen;
misschien raak je ervan vervuld
en voel je je
verheven en verzorgd.
Maar deze verzorging
moeten we in stand houden in onszelf.
Dus herinner je altijd -
steeds als je
een principe
buiten jezelf vereert - dat je eigenlijk probeert
je eigen principe binnen in jezelf te vereren.
Zoals je weet ligt in ons - in ons allemaal -
het principe van de guru.
Het is heel interessant te zien
hoe het guruprincipe
mooi rond de Nabhi chakra gelegen is.
We zien nooit chakra's die verbonden zijn met het guruprincipe.
Je ziet de Nabhi, en daar omheen bevindt zich de 'Bhavasagara'.
Nu kan deze Bhavasagara,
die de oceaan van illusie is, niet zelf de Guru zijn.
Er liggen dus
chakra's verborgen in deze Bhavasagara
in ons,
die ontwaakt moeten worden
en in het licht worden gebracht,
zodat ze zich manifesteren.
Je ziet dus
dat de grenzen van dit principe
worden bepaald door de beweging
van de Swadisthana chakra.
De Swadisthan is de chakra
die je eerst en vooral
de creativiteit geeft.
Iemand die een guru is,
moet van nature creatief zijn.
Als je geen creatief persoon bent,
kun je geen guru worden.
Als je bijvoorbeeld
wordt geconfronteerd met volgelingen
waarmee je in gesprek moet gaan,
dan moet je
een woord van goddelijke magie creëren,
om indruk te maken op je volgelingen,
(of de mensen die zich tot je aangetrokken voelen als hun guru)
om hen te tonen
dat jij een veel krachtigere, goddelijke magie hebt dan zij.
Als je een heel aardse persoon bent,
heel oppervlakkig,
en je kunt niet eens
een mooi couplet of een mooie zin creëren,
of iets humoristisch, of een grap,
of een mooi schilderij,
of een mooi tapijt
of een mooi huis -
als het je ontbreekt aan creativiteit,
dan zul je ook tekortschieten in je guruprincipe;
want een guru moet
uit doodgewone mensen
iets buitengewoons creëren.
Hij moet in staat zijn
een nieuwe persoonlijkheid te creëren
uit een oude
persoonlijkheid, die aan het aftakelen is.
Het eerste principe
waar je je in jezelf bewust van moet zijn,
is dus dat je in staat zou moeten zijn
een nieuwe persoonlijkheid in een persoon te creëren.
Dus hoe doen we dit?
Natuurlijk heb je krachten om de Kundalini te laten opstijgen,
je hebt krachten om mensen te genezen,
en je hebt krachten om groots of bescheiden te spreken.
Maar als je ondanks dat alles
geen nieuwe persoonlijkheid kunt creëren
uit de personen met wie je te maken hebt,
dan ben je geen guru.
En deze nieuwe persoonlijkheid
moet een speciale persoonlijkheid zijn, van een zeer unieke
combinatie van mededogen en dynamisme.
Het is dus belangrijk
dat je in je creativiteit
de energie van mededogen gebruikt.
Je kunt mensen alleen vormen met behulp van mededogen,
en nooit met woede,
nooit door ze te onderdrukken,
nooit door te koop te lopen
met je krachten van meesterschap.
Het is van zeer groot belang dat je de situatie
en de persoonlijkheid met de grootste zorg behandelt,
en dat je alle respect,
alle zorg
en alle liefde betoont
aan de persoon aan wie je realisatie geeft.
Enkel indruk maken met het feit dat je een grote guru bent
zal alleen een soort angst voor jou doen ontstaan,
waardoor mensen na een tijd je gezicht niet meer willen zien.
De allerbelangrijkste eigenschap
van het guruprincipe is dus dat je moet creëren.
Veel mensen krijgen zelfrealisatie; goed,
ze krijgen zelfrealisatie
en misschien wonen ze daarna wel in ashrams,
ze komen naar puja's,
ze luisteren naar muziek, misschien dansen ze,
ze lachen, ze zijn collectief,
maar toch is hun guruprincipe nog niet ontwaakt,
wat pas zal gebeuren als ze
veel, véél meer Sahaja yogi's hebben gecreëerd.
De visie van een guru zou dus moeten zijn:
"Hoeveel Sahaja yogi's zal ik creëren?
Hoe zal ik deze creativiteit gebruiken
om meer Sahaja yogi's te creëren?"
De basis of de essentie van de Swadisthana chakra,
is gevoel voor esthetiek,
maar de kracht en de energie van de Swadisthana chakra
is de aandacht.
Als je een onstabiele aandacht hebt,
als je aandacht de ene minuut hier is en de andere daar,
als je een aandacht hebt waarmee je alleen kritiek uit op anderen,
zonder je eigen fouten te zien,
als je een aandacht hebt waarmee
je mensen toont dat je een lichtzinig, onzinnig persoon bent,
dan verspil je je guruprincipe.
De inspanningen van Sahaja Yoga zijn verspild
en jouw taak van guru is ook verspild.
Het absolute minimum is dat de aandacht zuiver moet zijn.
Maar zuivere aandacht heeft niets te maken met ruwheid,
het heeft niets te maken met ascetisme,
en het wil niet zeggen dat je je ogen moet controleren
als een paard met oogkleppen,
maar in alle vrijheid
moet je aandacht gefocust zijn.
Waar besteden we de meeste aandacht aan?
Als we eerlijk zijn dan kunnen we nagaan dat op menselijk vlak
onze aandacht uitgaat naar onze kinderen,
naar onze vrouwen, naar onze mannen, naar onze familie;
naar de relaties die uit liefde voortvloeien.
Dus als je aandacht
vervuld is
van mededogen
en liefde voor een ander persoon,
dan pas kun je de realisatie van anderen waarmaken.
Als je de realisatie van anderen wilt waarmaken
dan moet er een intense liefde zijn
voor een ander persoon.
Als je die intensiteit niet hebt,
je beweegt gewoon je handen en brengt de Kundalini omhoog
omdat je Moeder je krachten heeft gegeven, en afgelopen.
Die intensiteit van liefde
kan je enkel succes bezorgen,
met jouw zuivere aandacht;
ik denk dat zuivere aandacht enkel kan liefhebben.
Onzuivere aandacht kan niet liefhebben,
want alle onzuivere aandacht is zelfgeoriënteerd;
ik-georiënteerd,
niet 'zelf' in de zin van 'spiritueel-georiënteerd'.
Maar het idee dat spiritualiteit liefde is
schijnt volledig nieuw te zijn voor veel mensen.
Ze denken dat spiritualiteit betekent dat iemand
zo droog is als een bonestaak;
en
niemand kan bij die persoon in de buurt komen,
niemand kan communiceren
met zo iemand, omdat hij 'te zuiver' is.
Als zeep je lichaam niet kan reinigen,
wat heeft het dan voor nut zeep te hebben?
Als de zeep *** is om bij je in de buurt te komen,
kun je het beter geen zeep noemen.
We komen dus tot het punt,
als de creativiteit ons streefdoel is, 'lakshya',
dat we de aandacht moeten zuiveren,
en deze moet gezuiverd worden met liefde, met mededogen.
En als diezelfde aandacht vervuld is van liefde en mededogen,
dan geeft het je dynamisme, het geeft je kracht,
je krijgt een onvermoeibare gedrevenheid.
En de vreugde van het zien van jouw reflectie in een ander persoon
is ongelofelijk mooi.
Het is niet in woorden te beschrijven.
Wat je in feite doet als je een ander persoon zelfrealisatie geeft,
is jouw beeltenis in die persoon proberen te zien;
alsof je uit een doodgewoon stuk glas
een prachtige spiegel vervaardigt,
waarna je erin wilt kijken.
Zo creëer je:
je creëert je eigen reflecties,
en naarmate de reflectoren gereinigd worden
besef je dat zonder creativiteit
deze Guru Puja geen enkele zin heeft voor jou.
Als je maar gewoon voor jezelf leeft, voor je familie,
voor je man, of gewoon voor een ashram,
dan heb je je helemaal niet uitgebreid;
je hebt geen enkele plicht vervuld tegenover je Guru.
Natuurlijk is het zo dat je, zodra je je dit principe eigen maakt,
zó veel kwaliteiten in je ontwikkelt.
Het eerste wat je ontwikkelt is wijsheid,
omdat je je realiseert waar je de fout in gaat,
waarom iets niet werkt, waarom er een probleem is,
waarom je creativiteit niet werkt.
Het wordt een vanzelfsprekendheid voor je, het wordt overduidelijk
en je begint te leren;
en dan groeit er wijsheid in je, en begrijp je het.
Wijsheid betekent dat je je fouten inziet
en ze rechtzet;
en hierdoor ontwikkel je het evenwicht
en het begripsvermogen
om met een andere persoonlijkheid om te kunnen gaan.
Ik vertel altijd het verhaal van een auto,
waarin er een gaspedaal is en ook een rem.
Je moet ze eerst allebei gebruiken, zonder hun doel te begrijpen
dan ben je nog geen guru,
je bent zelfs nog geen bestuurder.
Zodra je het weet, rij je automatisch;
dan ben je een bestuurder, maar de meester zit nog steeds achteraan.
Nu moet je dus de meester worden,
en als je de meester wordt dan kun je het voertuig in balans brengen
en kun je de bestuurder zien, en ook het gaspedaal en de rem.
En dan kun je het heel gemakkelijk hanteren.
Het guruprincipe is dus beperkt,
en die beperking blijft alsmaar toenemen,
zoals de horizon.
Naargelang je meer creativiteit ontwikkelt,
zul je ook meer mensen creëren.
En de belangrijkste plaats hiervoor is de Nabhi:
het centrum dat
als een as is
waarrond de volledige beweging zich afspeelt.
Zoals je weet krijg je de Nabhi chakra
van je moeder, eerst en vooral.
Een guru moet dus een 'moeder' zijn,
hij moet de kwaliteiten van een moeder hebben;
niet de moderne moeders, maar in de ware betekenis van het woord.
Dat wil zeggen
dat een guru van haar kinderen moet houden,
en ze moet de kracht en de moed bezitten
om haar kinderen te corrigeren.
En haar diepste wens zou moeten zijn
haar kinderen op het rechte pad te brengen,
hen te begeleiden en hen te helpen te groeien.
De eerste verzorging krijgen we dus
wanneer we zelfs nog maar in de buik van de moeder zitten,
via de moeder; daarom
ben jij dus de moeder. Of je nu een man bent of een vrouw,
je kwaliteiten zijn die van een moeder.
En wat je ook denkt of doet,
het heeft allemaal invloed op het kind.
Hoe je je gedraagt, hoe je spreekt,
hoe je leeft, alles laat zijn sporen achter
in de ontwikkeling van het kind.
Hetzelfde geldt
voor een Sahaja yogi die realisatie probeert te geven:
als hij een hypocriet persoon is, als hij een slecht persoon is,
als hij zijn eigen Guru niet respecteert,
dan gedragen de kinderen zich op dezelfde manier
en zullen ze veel sneller verkeerde dingen gaan doen.
De verkeerde dingen zien ze het eerst.
Je moet dus volmaakt zijn in je gedrag
ten opzichte van je eigen Guru:
je moet je eigen Guru door en door respecteren.
Volledige overgave aan je eigen Guru is belangrijk,
dan zullen ze zien hoe jij je eigen Guru hebt behandeld,
en zo zullen zij jou ook behandelen.
Als je je Guru niet met dit respect behandelt,
met dat inzicht,
met die overgave,
verwacht dan niet van je kinderen
of van de mensen die je begeleidt, dat zij jou zullen respecteren.
Dit guruprincipe in ons moet dus zijn
als dat van een grote wijze of een grote ziener,
die boven de normale aardse mensen staat
en de zaken vanuit een juist perspectief bekijkt,
en die
een juist inzicht
in dit volledige perspectief dat hij ziet
doorgeeft aan zijn volgelingen,
en hen geen verdraaide of verkeerde ideeën geeft.
Nu kun je zeggen: "Moeder, hoe kunnen we liefde
uiten en hen tezelfdertijd de waarheid zeggen?"
Jij moet zorg dragen voor hun welzijn, 'hitha'.
Jij moet zorg dragen voor het welzijn van je volgeling.
Het kan je toeschijnen
dat die persoon niet waardeert wat je hem vertelt - vandaag.
Maar er zal een dag komen waarop hij zal denken:
"Godzijdank wijst een guru je terecht
en brengt hij je weer op het rechte pad."
Als de volgeling niet als doel heeft spiritueel te groeien,
als hij er alleen is om een welbepaalde reden,
dan is het beter zo'n volgelingen niet te hebben.
Het is beter niet zo iemand te hebben
die niet komt voor zijn eigen spirituele evolutie,
maar voor andere voordelen die totaal van geen nut zijn.
Nu komt soms de vraag op: "Hoe hou je van iemand?"
Dit is een heel rare vraag,
waaruit blijkt dat we niet weten hoe we van mensen moeten houden.
We kunnen van onze spullen houden - van onze nutteloze spullen,
we kunnen houden van een mooi landschap,
omdat het ons vreugde geeft,
we kunnen houden van
een goed restaurant omdat je er lekker kunt eten;
zo'n soort dingen, van een heel oppervlakkige aard.
Maar liefde omwille van de liefde gaat als volgt:
als je werkelijk liefhebt omwille van de liefde,
dan probeer je
die liefde te planten in iemand anders,
waardoor je die ander zo lief maakt als je zelf bent.
Het hele systeem verandert dus zodra je begrijpt
dat we al onze vooruitgang,
al onze liefde, al onze bewegingen, ons hele gedrag
en ons volledige begripsvermogen op liefde moeten baseren.
Anders is je guruprincipe ongelofelijk zwak
en zul je al gauw merken dat je
buiten de oevers van Sahaja Yoga staat.
Iedereen die gehecht is of bevooroordeeld, en conditioneringen heeft,
kan geen guru worden; het kan niet.
Want zelfs al zou hij het worden, zogenaamd,
dan zouden al deze kenmerken gereflecteerd worden in die persoon.
Of als hij heel veel ego heeft en vol is van zichzelf,
en denkt: "Ik ben een grote guru",
dan zou dat ego ook tot uiting komen.
Als zo'n guru teveel praat,
dan zie je dat de volgeling hetzelfde gedrag vertoont.
Als hij een stil type is, dat zie je de volgeling met dezelfde stijl.
We komen dus tot het besluit dat wij eerst
ons eigen guruprincipe moeten ontwikkelen.
Als we dat niet kunnen ontwikkelen, heeft een Guru Puja geen zin,
want het zou slechts tijdelijk zijn; het zal je niet veel helpen
totdat je werkelijk besluit
zorg te zullen dragen voor
je guruprincipe, en het te ontwikkelen en te vestigen.
Nu jullie me vandaag dus vereren in de vorm van de Guru
moet je beseffen dat de lengte van mijn toespraak,
de hoeveelheid zegeningen die ik je schenk, of wat dan ook,
geen enkel verschil zullen maken, zolang we niet
werkelijk ons eigen guruprincipe ontwikkelen, en de diepte.
Want een guru
zorgt dat zijn volgeling de Bhavasagara oversteekt;
hij is als de boot
die zijn volgelingen meeneemt en de oversteek maakt,
met liefde en in de goede richting.
Dit moet het geval zijn met jullie allemaal.
Jullie zijn namelijk allemaal gerealiseerde zielen,
en zoals ik jullie al zei, zijn jullie allemaal engelen.
Maar als je je guruprincipe niet ontwikkelt,
weet dan dat er engelen gevallen zijn en voor eeuwig verloren.
Dus wees voorzichtig: het is gemakkelijk een engel te zijn,
maar moeilijk het te blijven.
Het is moeilijk om goden en godinnen te zijn,
maar gemakkelijk om het te blijven.
Maar jullie zijn hier nu allemaal, en ik ben heel blij te zien
dat jullie zijn gekomen om mij als jullie Guru te vereren.
En ik zou verwachten dat mijn kinderen
volgens mijn eigen beeltenis zijn;
dat mijn beeltenis zo mag zijn dat mijn kinderen
die eenheid met mijn beeltenis zouden voelen,
en dat ik een trotse Moeder zou zijn van zovele kinderen
die van zoveel verschillende landen afkomstig zijn.
Moge God jullie allemaal zegenen.