Tip:
Highlight text to annotate it
X
Cobb: Hallo, en welkom bij de trompetmasterclass
voor het YouTube Symfonie Orkest.
Ik ben Philip Cobb en ik ben eerste trompettist
bij het London Symphony Orchestra.
Hier rechts van me zit Nigel Gomm.
Gomm: Twee jaar geleden, toen we met YouTube speelden,
speelden we nog met de oude LSO-trompettist,
Maurice Murphy, die nu met pensioen is.
Een heel beroemde man.
Maurice is 50 jaar ouder dan jij.
Cobb: [grinnikt]
Gomm: Dus dat is nogal een flinke overgang.
Hoe voelt het?
Cobb: Ik ben enorm vereerd, eerlijk gezegd.
Terwijl toen ik opgroeide...
en dat ik nu werk met mensen zoals Rod en jij.
Ik luisterde naar dit orkest toen ik jong was.
En vanwege de achtergrond en het erfgoed
van de kopersectie, is het echt een hele eer.
Echt waar.
Gomm: Speel jij de Vijfde van Mahler en geef ons jouw versie.
[Mahlers Vijfde symfonie]
Fantastisch.
Hoe pak je dat aan
als je zoiets moet spelen?
Cobb: Om te beginnen,
weten veel mensen dat Mahlers Vijfde
een van de beroemdste trompetfragmenten is
en dat de hele symfonie begint
met een solotrompet.
En ik denk dat je het stuk moet benaderen
met redelijk wat zelfvertrouwen.
Het is niet het soort entree,
behalve misschien de eerste drie maten,
waar je kunt inhouden.
Dus voor mezelf,
ik weet dat het een beetje arrogant klinkt,
maar het gaat erom dat jij de lijn bepaalt en begint
zoals je wilt verdergaan.
Zo doe ik het tenminste.
Gomm: En hoe zit het met de dynamiek,
je moet diep ademhalen
en heel snel.
Wat denk je van tevoren, voordat je begint?
Wanneer je op het podium zit en hiermee begint
vanuit het niets.
Dat is natuurlijk een zenuwslopend moment.
Maar denk je aan de muziek
of denk je: 'Oh, God?'
Cobb: De eerste keer dat ik het speelde,
dacht ik dat ik me zo zou voelen.
Ik had verwacht dat ik zou denken: 'Oh God,'
'wat moet ik doen?'
'Ik ga zeker nerveus worden.'
Maar, ik denk...
het was eigenlijk grappig.
Ik werd helemaal niet nerveus.
En dat kwam misschien deels omdat ik enthousiast was
bij het eerste concert of de eerste paar concerten.
Maar ik denk dat het...
ook omdat ik nog best jong ben,
en net hier begin,
het LSO, Mahlers Vijfde, dat is heel spannend.
Het begint met een trompetsolo.
Dat is een fantastische opening.
Het is dramatisch.
Speel het alsof je het echt meent.
Gomm: Dus wanneer mensen dit stuk proberen te spelen,
kinderen of studenten,
waar let je dan op?
Cobb: Ik let op karakter,
dat elk klein detail te horen is,
dat je ervoor zorgt dat de frasen richting de juiste punten gaan.
Maar ook dat het geluid niet te...
Ik heb het over zelfvertrouwen, maar ook dat als je ervoor gaat,
het geluid niet te agressief wordt
en het geluid te veel wordt geforceerd.
Je kunt een geweldige techniek hebben
op de trompet als koperblazer.
En ik weet zeker, al weet ik er weinig van,
maar ik weet vrij zeker
dat het voor strijkinstrumenten ook geldt,
maar als je geen mooi geluid hebt
dat daarbij past,
dan denk ik niet dat mensen graag naar je luisteren.
Gomm: Dat is waar. Cobb: Of maar een paar mensen.
Gomm: Dat is helemaal waar.
Dus voor de mensen die dit op video opnemen,
deze fragmenten, die zou je kunnen beschouwen
als technische oefeningen,
maar dat zijn het niet.
We zijn op zoek naar meer.
Voor elk muziekinstrument geldt
dat je de aandacht van iemand probeert te trekken
met het geluid,
en vaak gaat het onbewust niet om hoe geweldig en opvallend
mensen spelen.
Het gaat om het geluid van het instrument,
dus wanneer je dit soort stukken speelt,
heeft dat een technische kant,
maar tegelijkertijd
ook een muzikale kant
en moet je ervoor zorgen dat je een prachtig geluid voortbrengt,
zelfs als je luid speelt.
Het moet nog steeds prachtig klinken.
Dan hebben we nu de lange solo in het middengedeelte
van Don Juan.
Het is geschreven in E.
[lacht]
[Don Juan van Strauss]
Dat is fantastisch, Phil.
Je speelde dat met twee keer ademen.
Waarom koos je voor die punten?
Is dat alleen...
is het alleen ademhaling of embouchure
of is het...
Cobb: De laatste keer dat ik ademhaalde,
helpt je wanneer je jezelf opwerkt
omhoog in het register.
Maar er zijn verschillende mogelijkheden
als je nerveus bent of het echt nodig hebt
voor je embouchure, om op andere plaatsen te ademen.
Om een voorbeeld te geven,
maat 138.
Tweede tel. Gomm: Na de...
Cobb: Het is een korte kans
om even te ademen
en dan vier maten later
en dan nog een.
Gomm: Want het is een hele lange frase, of niet?
Vooral het eerste deel.
Cobb: En op dat moment,
als ik me niet vergis, leid je het orkest.
Gomm: Ja. Cobb: En in dat geval,
en dat bedoel ik weer niet agressief,
maar jij moet het orkest leiden
met een gepast... Gomm: Maar je speelde dat,
en het klinkt prachtig,
maar je speelt eigenlijk best luid.
Zoals je zei, je moet het orkest leiden.
Hoe houd je dat geluid vast
terwijl je luid moet spelen, zonder dat het schel wordt?
Blijf je gewoon luisteren?
Cobb: Ja. Gomm: Want we hebben het
daar met Maurice over gehad en ik zei: 'Maurice,'
'jij speelt gewoon melodieën.'
'Je bent beroemd om je melodieën, eenvoudige deuntjes.'
'Hoe bedenk je dat van tevoren?'
En hij zei,
dat hij in bands speelde
waarin ze liederen speelden
en hij bedacht altijd tekst bij de muziek.
Hij zag het eigenlijk als zang.
Dus hij fraseerde zoals een zanger.
Maar dat doe jij ook.
Je speelt de frase van nature zo.
Cobb: Ik was altijd al dol op melodieën.
Voor mij persoonlijk...
ik vind die moderne muziek en dat soort dingen
zeker technisch uitdagend
en zeer effectief.
Maar ik vind het leuker een melodie te spelen,
leuker dan wat dan ook.
En het is ook het luisteren...
Als kind luisterde ik al...
Gomm: Je hebt een kornetachtergrond.
Cobb: Ja, ik heb een kornetachtergrond
in het Leger des Heils.
En dan luister je naar mensen...
het is misschien net als bij Maurice, met die liederen
en woordassociatie.
Ik bedoel, ik denk er niet echt over na.
Maar in legerbands,
en daarbuiten vast ook,
zijn ze constant bezig met frasering,
en je werkt het uit.
Gomm: Dus voor degenen onder jullie die dit stuk spelen,
het is meer dan alleen de noten spelen;
je moet ook uitzoeken waar je gaat ademen,
en hoe vaak, en zoals Phil zegt,
moet je toch de grote frase
van het fragment vasthouden, wat lastig is,
want hij eindigt op een hoge toon van het orkest.
Cobb: Zal ik het nog eens doen, met dat ademen?
Gomm: Ja, doe het nog maar een keer.
Adem een keer extra.
[Don Juan van Strauss]
Oké, en dan nu het trompetsignaal uit Leonore.
In Es.
Dit gebeurt in de coulissen,
en acht maten ervoor klinkt er
een lang luid crescendo van de strijkers
dat eindigt in de eerste noot van dit signaal vanuit de coulissen.
Dus het moet echt...
je speelt in de coulissen.
Het moet groots klinken en duidelijk aanwezig zijn.
En het tweede signaal zelfs nog meer.
[Beethovens Ouverture Leonore nr. 2]
Goed.
Geweldig. Cobb: De tweede?
Gomm: Ja, doe de tweede maar.
Laat maar zien of je het een beetje anders kunt maken.
[Beethovens Ouverture Leonore nr. 2]
Mooi. Heel erg goed.
Technisch gezien is het niet heel erg moeilijk,
totdat je het sneller begint te spelen.
Wanneer je dit speelt,
kun je het beste beide signalen doen,
en hoewel het in principe hetzelfde signaal is,
moet het tweede urgenter klinken,
op een muzikale manier,
zodat de zestiende noten iets energieker klinken,
en de triolen nog iets sneller, als je dat lukt
richting de lange A.
En hier moet je je concentreren
op de nauwkeurigheid van je arpeggio's.
Heb je daar tips voor?
Behalve langzaam oefenen?
Cobb: Oefen langzaam
en hamer die ventielen omlaag. Gomm: Ja.
Cobb: Probeer het er psychologisch in te drillen.
Gomm: En als algemene opmerking,
van alle drie de fragmenten,
is dit waarschijnlijk technisch gezien de eenvoudigste
van de drie.
Maar laat je niet ontmoedigen.
We hebben hier een fantastische eerste trompettist
en we verwachten niet
dat iedereen zo kan spelen.
Laat je niet weerhouden. Probeer het gewoon.
Je moet het gewoon proberen.
De dingen waar we op letten,
dat is meer dan alleen techniek.
We zijn op zoek naar muziek.
We zijn op zoek naar melodieën en frasering,
en prachtig geluid.
Het gaat niet alleen maar om techniek
en de juiste noten spelen
op een koperen instrument.
Cobb: En nog iets
wat we moeten bespreken,
is dat veel van jullie
de meeste van deze stukken en fragmenten
niet eerder in of met een orkest
hebben gespeeld.
En zelf luister ik graag
niet alleen naar trompettisten
maar ik luister graag naar verschillende soorten
en stijlen muziek.
En ik denk dat het een goed idee is
om naar deze fragmenten te luisteren
en te luisteren waar de trompet invalt
en wat verschillende trompettisten doen,
zodat je een beetje een idee krijgt
van het stuk waarmee je te maken hebt
wanneer je auditie doet.
Vind ik zelf. Gomm: Ja.
Maar niet nadoen. Cobb: Nee, niet nadoen.
Bepaal zelf wat je wilt doen.
Gomm: Als je naar zes verschillende opnamen luistert,
*** je compleet verschillende versies.
Cobb: Dat is over het algemeen zo, niet alleen met deze fragmenten.
Je doet niet andere solisten na,
zoals Nigel al zei, maar je luistert
hoe andere spelers dingen verschillend aanpakken.
En ik denk dat dat altijd een voordeel is.
Gomm: Dus vermaak jezelf hiermee.
Wees er niet *** voor.
Als je het op redelijk luid volume speelt,
zorg er dan voor dat je niet te dicht bij de microfoon staat,
omdat je al snel een ongebalanceerde opname hebt
als je trompet speelt.
En geniet ervan.
Het is de bedoeling dat het leuk is,
en als jij het niet leuk vindt,
is het dat voor de luisteraar ook niet.
Cobb: Dat is het eind van onze minimasterclass.
Tot ziens namens Nigel en mezelf.
Gomm: Veel succes, ga ervoor en geniet ervan.
Cobb: Daar sluit ik me bij aan.
[gelach]