Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het moment waarop ik een idee krijg
is niet precies vast te stellen.
Als ik daar woorden voor zou hebben, was ik niet langer creatief.
Technologie fascineert me.
Het is alsof we een paar extra handen en voeten hebben.
Ik vind het erg interessant.
Ik hou van door mensen gebouwde dingen. Liever een stadse omgeving dan deze plant, snap je?
Ik heb altijd geschilderd en interesse gehad in kunst.
Ik ging als architect aan de slag en stopte met schilderen.
Ik voelde een enorme aandrang om er weer mee te beginnen.
Ik besloot om weer op nul te beginnen met schilderen en graveren,
dus schilderde ik nummers.
In 1999 kreeg ik een idee
waarvan ik niet wist hoe ik het moest realiseren.
Met een beurs van Itaú Cultural kreeg ik in 2001 de kans om van het idee een digitaal kunstwerk te maken,
en kon ik mijn werk met software en hardware omzetten in realiteit.
Een waterspiegel weerkaatste de bewegingen op het scherm
en ik kon de snelheid van de nummers opvoeren.
Vanaf dat moment was ik overtuigd en sindsdien werk ik alleen nog maar met digitale media.
Als een kunstwerk af is, is het niet meer van mij maar van het publiek.
Als je de kamer met 'XYZ' binnenloopt en niets doet, gebeurt er ook niets.
De parameters van het menselijk lichaam creëren een soundtrack.
Je lengte is het timbre,
je hartslag is het ritme
en je gewicht is de toonhoogte.
Als je mijn werk niet wil begrijpen, zul je ook niets zien.
Er was een bezoeker bij 'Reler' die dacht dat de boeken
geprojecteerd werden.
Een andere persoon klopte op een boek en vroeg:
"Is daar iemand?"
Het zijn vijftig naamloze boeken, met opnames van mensen die hun favoriete passage voorlezen.
Als je een boek open slaat, *** je de tekst, maar weet je de titel of de auteur niet.
Je kijkt naar het werk en het kunstwerk vertelt je iets.
Ook zonder interactie met het kunstwerk creërt je aanwezigheid een uniek moment.
Dat komt altijd terug in mijn werk.
Ik denk 24 uur per dag aan mijn kunst
en al mijn gedachten komen uiteindelijk terug in mijn werk.
Dit gebeurde ook bij 'The Look', dat werd gepresenteerd door The Creators Project.
Dat idee had ik al drie jaar, maar ik had er niets mee gedaan.
Een idee is niet genoeg, je moet ook de mogelijkheid krijgen er iets mee te doen.
Een idee is niet genoeg, je moet ook de mogelijkheid krijgen er iets mee te doen.
'The Look' bestaat eigenlijk niet.
Pas op het moment dat een bezoeker ernaar kijkt, komt het tot leven.
Als hij naar het scherm kijkt, ziet hij niets anders.
Het beeld wordt in real time afgespeeld met behulp van een projector.
Het is een herinnering aan alle bezoekers die het gezien hebben.
Het hoeven niet alleen ogen te zijn, maar dat laat ik aan de bezoekers over.
Het is leuk om te wachten op het moment dat ze begrijpen hoe het werkt.
Ik houd ervan als mensen mijn werk fotograferen.
Dat betekent dat het genoeg indruk op ze heeft gemaakt om er een foto van te maken.
Ik denk dat iedere kunstenaar zijn eigen weg volgt met hier en dar een zijpad,
mijn pad wordt bepaald door problemen waar ik mee worstel.
Kunst is mijn taal, mijn manier om de wereld te begrijpen.