Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 59
"Mijn lieve Lizzy, waar kan je zijn geweest lopen?" Was een vraag die Elizabeth
ontvangen van Jane zodra ze binnenkwam hun kamer, en van alle anderen wanneer
Ze gingen aan tafel.
Ze had alleen maar te zeggen in antwoord, dat ze zwierven rond, tot ze buiten haar eigen
kennis.
Ze gekleurd als ze sprak, maar noch dat, noch iets anders, ontwaakt een
vermoeden van de waarheid. De avond verliep rustig, ongemarkeerde door
niets bijzonders.
De erkende geliefden praatten en lachten, de niet-erkende zwegen.
Darcy was niet van een beschikking, waarin het geluk overflows in vrolijkheid, en
Elizabeth, geagiteerd en verward, in plaats van wist dat ze blij was dan voelde zich
om zo, want, naast de onmiddellijke
verlegenheid, waren er andere kwalen voor haar.
Ze verwachten wat er zou worden gevoeld in het gezin toen haar situatie werd bekend; ze
was zich ervan bewust dat niemand hem, maar Jane hield, en zelfs gevreesd dat met de anderen was het
een hekel aan, die niet al zijn fortuin en de gevolgen zouden kunnen weg doen.
'S Nachts opende ze haar hart aan Jane.
Hoewel de verdenking was erg ver van algemene gewoontes Miss Bennet, ze was absoluut
ongelovige hier. "Je bent een grapje, Lizzy.
Dit kan niet - verloofd met Mr Darcy!
Nee, nee, gij zult niet bedriegen me. Ik weet dat het onmogelijk te zijn. "
"Dit is een ellendig begin inderdaad!
Mijn enige afhankelijkheid werd op u, en ik weet zeker dat niemand anders zal mij geloven, als je
niet. Maar, inderdaad, ik ben in ernst.
Ik spreek niets dan de waarheid.
Hij houdt me nog steeds, en we zijn verloofd. "Jane keek doubtingly naar haar.
"Oh, Lizzy! kan het niet worden. Ik weet hoeveel je een hekel aan hem. "
"Je weet niets van de zaak.
Dat is allemaal te vergeten. Misschien heb ik niet altijd lief hem zo goed
zoals ik nu doe. Maar in zulke gevallen als deze, een goed geheugen
is onvergeeflijk.
Dit is de laatste keer dat ik zal herinneren ooit het zelf. "
Miss Bennet zag er nog allemaal verbazing. Elizabeth weer, en nog veel meer serieus verzekerd
haar van de waarheid.
"Goede hemel! kan het echt zo! Maar nu moet ik u van mening bent, "riep Jane.
"Mijn lieve, lieve Lizzy, zou ik - ik doe feliciteer u - maar bent u zeker?
vergeef de vraag - ben je vrij zeker van dat je kunt blij zijn met hem "?
"Er kan geen twijfel over dat.
Het is vaste tussen ons nu al, dat we naar de gelukkigste koppel ter wereld zijn.
Maar ben je tevreden, Jane? Zal u graag zo'n een broer te hebben? '
"Heel, heel veel.
Niets kon geven ofwel Bingley of mezelf meer genot.
Maar wij zij van mening was, hebben we gesproken over het als onmogelijk.
En denk je echt van hem houdt wel goed genoeg?
Oh, Lizzy! niets liever dan trouwen zonder genegenheid.
Weet je zeker dat je voelen wat je zou moeten doen? "
"Oh, ja! U zult alleen dat ik me voel meer dan ik
zouden moeten doen, als ik u alles vertellen. "
"Wat bedoel je?" "Waarom, ik moet bekennen dat ik hou van hem beter
dan ik Bingley. Ik ben *** dat je boos zijn. "
"Mijn liefste zus, nu serieus.
Ik wil heel serieus praten. Laat het me weten alles wat ik te weten,
zonder vertraging. Zul je me vertellen hoe lang u hebt liefgehad
hem? '
"Het komt al op zo geleidelijk, dat ik nauwelijks weet wanneer het begon.
Maar ik geloof dat ik moet het dateren van mijn eerste het zien van zijn prachtige terrein aan Pemberley. "
Nog een smeekbede dat ze zou ernstig zijn, maar het gewenste effect, en
ze al snel tevreden Jane door haar plechtige verzekeringen van gehechtheid.
Toen overtuigd van dat artikel, Miss Bennet had niets meer te wensen.
"Nu ben ik heel gelukkig, 'zei ze," want je zult net zo blij als ikzelf.
Ik had altijd een waarde voor hem.
Al was het voor niets, maar zijn liefde voor jou, ik moet altijd geacht hem, maar nu, als
Bingley's vriend en je man, kan er alleen maar Bingley en jezelf meer lief
voor mij.
Maar Lizzy, heb je een zeer sluwe, zeer terughoudend met mij.
Hoe weinig heb je me vertellen over wat voorbij bij Pemberley en Lambton!
Heb ik te danken alles wat ik ervan weet naar een andere, niet aan jou. "
Elizabeth vertelde haar de motieven van haar geheimhouding.
Ze was niet bereid om Bingley noemen, en de wisselvalligheid van haar eigen gevoelens
had haar even de naam van zijn vriend te voorkomen.
Maar nu zou ze niet langer verbergen van haar zijn aandeel in het huwelijk van Lydia.
Alles was erkend, en de helft van de nacht doorgebracht in gesprek.
"Gracieus Good!" Riep mevrouw Bennet, terwijl ze stond een raam de volgende morgen, "als
die onaangenaam Mr Darcy komt niet hier weer met onze lieve Bingley!
Wat kan hij bedoelen zo vermoeiend om altijd hier te komen?
Ik had geen idee, maar hij zou een-shooting, of een of ander te gaan, en niet storen ons
met zijn bedrijf.
Wat zullen we met hem doen? Lizzy, moet je weer wandelen met hem,
dat hij misschien niet in de weg Bingley's. "
Elizabeth kon nauwelijks lachen op zo handig een voorstel, maar toch was echt verdrietig
dat haar moeder moet altijd die hem zulk een bijnaam.
Zodra ze ingevoerd, Bingley keek haar zo expressief, en schudde handen met
zoals warmte, zoals liet geen twijfel bestaan over zijn goede informatie, en hij kort daarop zei
hardop, "Mevr. Bennet, hebt u niet meer rijstroken
hier in de buurt waarin Lizzy kunnen verliezen haar manier weer tot-dag? "
"Ik adviseer de heer Darcy en Lizzy, en Kitty," zei mevrouw Bennet, "om te lopen naar Oakham Mount
vanmorgen.
Het is een mooie lange wandeling, en de heer Darcy nog nooit heeft gezien van het uitzicht. "
"Het kan heel goed doen voor de anderen," antwoordde Mr Bingley, "maar ik weet zeker dat het zal
te veel voor Kitty.
Zal het niet, Kitty? "Kitty eigendom is, dat ze liever had verblijf in het
naar huis.
Darcy beleden een grote nieuwsgierigheid naar het uitzicht vanaf de berg te zien, en Elizabeth
stilte ingestemd. Toen ze ging de trap op om klaar te zijn, mevrouw
Bennet volgden haar, zeggende:
"Ik ben erg spijt, Lizzy, dat je moet gedwongen worden om die onaangename man alle
naar jezelf.
Maar ik hoop dat je zult het niet denken: het is allemaal omwille van Jane's, weet je, en er is geen
gelegenheid voor gesprek met hem, behalve gewoon nu en dan.
Dus, niet jezelf aan overlast. "
Tijdens hun wandeling, werd besloten dat de heer Bennet toestemming moet worden gevraagd in de
loop van de avond. Elizabeth voorbehouden aan zichzelf de
aanvraag voor haar moeder.
Ze kon niet bepalen hoe haar moeder zou het duren, soms twijfelen of de
al zijn rijkdom en grandeur genoeg zou zijn om haar afkeer van de man te overwinnen.
Maar of zij met geweld werden afgezet tegen de wedstrijd, of gewelddadig blij mee,
Het was zeker dat haar manier zou net zo slecht worden aangepast om krediet te doen om haar
zin; en ze kon niet meer verdragen dat de heer
Darcy hoort de eerste vervoering van haar vreugde, dan de eerste heftigheid van haar
afkeuring.
In de avond, kort na de heer Bennet trok zich terug in de bibliotheek, zag ze Mr Darcy
stijgen ook en hem volgen, en haar opwinding bij het zien van het extreme was.
Ze had geen angst voor haar vader oppositie, maar hij zou worden gemaakt ongelukkig, en
dat het moet worden door haar betekent - dat zij, zijn favoriete kind, moet worden
schrijnende hem door haar keuze, moet worden
het vullen van hem met angst en spijt bij de verwijdering van haar - was een ellendig
reflectie, en ze zat in de ellende tot Mr Darcy verscheen weer, toen, op zoek naar hem,
Ze was een beetje opgelucht door zijn glimlach.
In een paar minuten die hij naderde de tafel, waar ze zat met Kitty, en,
terwijl ze doen alsof te bewonderen haar werk zei op een fluistertoon, "Ga naar je vader, hij wil dat je
in de bibliotheek. "
Ze was direct verdwenen. Haar vader liep de kamer,
op zoek naar graf en angstig. "Lizzy," zei hij, "wat doe je?
Bent u uit uw zintuigen, te aanvaarden van deze man?
Heb je hem altijd gehaat? "
Hoe ernstig heeft ze dan willen dat haar ex-advies was meer redelijk,
haar uitingen meer gematigde!
Het zou gespaard haar van uitleg en beroepen waarin het is zeer
lastig te geven, maar zij waren nu nodig is, en ze verzekerde hem, met enkele
verwarring, van haar gehechtheid aan de heer Darcy.
"Of, met andere woorden, bent u vastbesloten om hem te hebben.
Hij is rijk, om zeker te zijn, en u hebt meer mooie kleren en mooie wagens dan
Jane.
Maar zullen ze je gelukkig maken? '"Heb je een ander bezwaar," zei
Elizabeth, "dan je geloof van mijn onverschilligheid?"
"Helemaal niet.
We weten allemaal dat hij een trotse, onaangename soort mens, maar dit zou niets als zijn
je hem echt leuk vond. "" Ik doe, doe ik net als hij, "antwoordde zij, met
tranen in haar ogen, 'ik hou van hem.
Inderdaad hij heeft geen ongepaste trots. Hij is perfect beminnelijk.
Je weet niet wat hij werkelijk is, dan bid doen pijn me niet door te spreken van hem in
deze voorwaarden. "
"Lizzy," zei haar vader: "Ik heb hem mijn toestemming.
Hij is het soort man dat, inderdaad, aan wie ik zou nooit durven weigeren iets, dat hij
verwaardigde te vragen.
Ik nu geef het aan u, als u zijn vastbesloten op het hebben van hem.
Maar laat me raden u aan om beter te denken.
Ik ken uw beschikking, Lizzy.
Ik weet dat je zou kunnen noch tevreden, noch respectabel, tenzij je echt gewaardeerde uw
echtgenoot, tenzij je keek naar hem als een superieur.
Uw levendige talenten zou plaats je in het grootste gevaar in een ongelijke huwelijk.
Je kon nauwelijks ontsnappen diskrediet te brengen en ellende.
Mijn kind, laat mij niet het verdriet van het zien van u in staat om uw partner respect hebben
in het leven. Je weet niet wat je over gaan. "
Elizabeth, nog meer beïnvloed, werd ernstig en plechtig in haar antwoord, en op de lengte, door de
herhaalde verzekering dat de heer Darcy eigenlijk was het doel van haar keuze, door
het uitleggen van de geleidelijke verandering die haar
schatting van hem had ondergaan, dat betrekking heeft haar absolute zekerheid dat zijn genegenheid
was niet het werk van een dag, maar had stond de test van vele maanden 'spanning, en
sommen met energie al zijn goede
kwaliteiten, ze veroveren van haar vader ongeloof, en verzoenen hem naar de
wedstrijd. "Nou, mijn liefje," zei hij, toen ze niet meer
spreken: "Ik heb niets meer te zeggen.
Als dit het geval is, dan verdient hij je. Ik kon niet gescheiden met u, mijn Lizzy,
voor iedereen minder waard. "
Ter afronding van de gunstige indruk, ze vertelde hem wat meneer Darcy had
vrijwillig gedaan voor Lydia. Hij hoorde haar met verbazing.
"Dit is een avond van wonderen, inderdaad!
En zo, Darcy deed alles, samengesteld uit de wedstrijd, gaf het geld, betaalde de man van de
schulden, en heb hem zijn opdracht! Des te beter.
Het zal me een wereld van problemen en economie.
Was het je oom aan het doen is, ik moet en zou hem hebben betaald, maar deze gewelddadige
jonge geliefden dragen alles op hun eigen manier.
Ik zal aanbieden om hem morgen te betalen, hij zal razen en stormen over zijn liefde voor jou, en
zal er een einde van de zaak zijn. "
Hij herinnerde haar verlegenheid een paar dagen eerder, op zijn lezing Mr Collins
brief, en na lachen om haar enige tijd, liet haar eindelijk te gaan - te zeggen, als
Ze verliet de kamer, "Als er jonge mannen
komen voor Mary en Kitty, stuur ze in, want ik ben helemaal op uw gemak. "
Elizabeth's geest was nu verlost van een zeer zwaar gewicht, en na half een
stille reflectie uur in haar eigen kamer, ze was in staat om de anderen samen met
draaglijk kalmte.
Elk ding was te recent voor vrolijkheid, maar de avond voorbij rustig weg, er
was niets meer materiaal dat moet worden gevreesd, en het comfort van gemak en
bekendheid zou komen in de tijd.
Toen haar moeder ging naar haar kleedkamer in de nacht, ze volgde haar, en maakte
de belangrijke communicatie.
Het effect was het meest bijzondere, want op het eerste gehoor het, mevrouw Bennet zat vrij
nog steeds, en niet in staat om een lettergreep te spreken.
Evenmin was het onder vele, vele minuten die ze kon begrijpen wat ze hoorde, ofschoon
in het algemeen niet achteruit tot krediet wat was het voordeel van haar familie, of dat
kwam in de vorm van een minnaar voor een van hen.
Ze begon eindelijk te herstellen, te fidget over in haar stoel, opstaan, weer zitten,
verwondering en zegenen zichzelf.
"Goede genade! Heer, zegen mij! alleen denken! lieve mij!
Mr Darcy! Wie had dat gedacht!
En is het echt waar?
Oh! mijn liefste Lizzy! hoe rijk en hoe groot je zult worden!
Wat pin-geld, wat juwelen, wat rijtuigen heb je!
Jane's is niets om het - helemaal niets.
Ik ben zo blij - zo gelukkig. Zo'n charmante man - zo knap! zo
lang - Oh, mijn lieve Lizzy! bidden excuses voor mijn te hebben hekel aan hem zo veel voor.
Ik hoop dat hij zal kijken.
Lieve, lieve Lizzy. Een huis in de stad!
Alles wat is charmant! Drie dochters getrouwd!
Tienduizend een jaar!
Oh, Heer! Wat zal er van mij worden.
Ik ga afgeleid. "
Dit was genoeg om te bewijzen dat haar goedkeuring niet hoeft te worden getwijfeld: en
Elizabeth, blij dat een dergelijke effusie werd gehoord, alleen door zichzelf, al snel ging weg.
Maar voordat ze had drie minuten al in haar eigen kamer, haar moeder volgde haar.
"Mijn liefste kind," riep ze, "Ik kan aan niets anders denken!
Tienduizend een jaar, en zeer waarschijnlijk nog veel meer!
'Tis zo goed als een Heer! En een speciale vergunning.
U moet en zal getrouwd worden door een speciale vergunning.
Maar mijn liefste liefde, vertel me wat schotel Mr Darcy is vooral dol op, dat ik
hebben het naar morgen. "
Dit was een trieste voorteken van wat haar moeder het gedrag van de man zelf zou kunnen
zijn, en Elizabeth vond dat, hoewel in de zekere bezit van zijn warmste
genegenheid, en veilig van haar relaties '
toestemming, er was nog iets te wensen over.
Maar de volgende dag verliep veel beter dan ze had verwacht, want Mrs Bennet gelukkig stond
in zo'n ontzag voor haar voorgenomen zoon-in-law, dat ze waagde niet tot hem te spreken, tenzij het
was in haar macht aan te bieden hem geen
aandacht, of markeer haar eerbied voor zijn mening.
Elizabeth had de voldoening van het zien van haar vader moeite doen om kennis te maken
met hem en de heer Bennet snel verzekerde haar, dat hij elk uur stijgen in zijn
achting.
"Ik heb al mijn drie zoons-in-law zeer te bewonderen," zei hij.
"Wickham, misschien is mijn favoriete, maar ik denk dat ik zal graag uw man zo
en Jane's. "