Tip:
Highlight text to annotate it
X
The Age of Innocence van Edith Wharton HOOFDSTUK IV.
In de loop van de volgende dag de eerste van de gebruikelijke verloving bezoeken werden uitgewisseld.
De New York ritueel was nauwkeurig en flexibel op dit gebied, en in
overeenstemming met het Newland Archer ging eerst met zijn moeder en zus op te roepen
Mevrouw Welland, waarna hij en mevrouw
Welland en mei reed naar de oude mevrouw Manson Mingott dat land met die eerbiedwaardige ontvangen
stammoeder van de zegen. Een bezoek aan mevrouw Manson Mingott was altijd
een amusante aflevering aan de jonge man.
Het huis zich reeds een historisch document, maar natuurlijk niet als
eerbiedwaardige bepaalde andere oude eengezinswoningen in University Place en lagere vijfde
Avenue.
Dat waren van het zuiverste 1830, met een grimmige harmonie van kool-rose-omkranst tapijten,
palissander consoles, rond-gebogen haarden met zwart marmeren mantels, en immense
geglazuurde book-gevallen van mahonie en dat oude
Mevrouw Mingott, die gebouwd had later haar huis, was lichamelijk wierp de massieve
meubels van haar belangrijkste, en vermengd met de Mingott erfstukken de frivole
bekleding van het tweede keizerrijk.
Het was haar gewoonte om in een venster van haar zitkamer zitten op de begane grond, alsof
kijken rustig voor het leven en mode tot noordwaarts stromen naar haar eenzame deuren.
Ze leek geen haast te laten komen, was voor haar geduld geëvenaard door haar
vertrouwen.
Ze was ervan overtuigd dat op dit moment de reclameborden, de steengroeven, de een-verhaal saloons, de
houten kassen in lompen tuinen, en de rotsen van welke geiten de ondervraagde
scène, zou verdwijnen voordat de opmars van
woningen zo statige als haar eigen - misschien (want zij was een onpartijdige vrouw), ook
statiger, en dat de keien waarover de oude kletterend omnibussen gestoten
zou worden vervangen door glad asfalt, zoals mensen gemeld te hebben gezien in Parijs.
Intussen, zoals iedereen ze gaf om te zien kwam tot haar (en ze kon vullen haar kamers
net zo gemakkelijk als de Beaufort, en zonder het toevoegen van een item aan het menu van haar
diners), heeft ze geen last van haar geografische isolatie.
De immense aanwas van vlees die was op haar neerdaalde in het midden het leven als een
vloed van lava op een gedoemde stad was veranderd haar van een mollige actieve kleine vrouw met een
keurig gedraaide poten en enkel in iets zo groot en augustus als een natuurlijk verschijnsel.
Ze had aanvaard deze overstroming zo filosofisch als al haar andere studies,
en nu, in extreme ouderdom, werd beloond door het presenteren aan haar spiegel een bijna
ongekreukeld uitgestrektheid van stevige roze en wit
vlees, in het midden waarvan de sporen van een gezicht overleefd als wachten
opgraving.
Een vlucht van gladde dubbele kin heeft geleid tot de duizelingwekkende diepten van een nog besneeuwde boezem
gehuld in besneeuwde mousseline die werden op hun plaats gehouden door een miniatuur portret van de overleden
De heer Mingott, en rond en onder, wave
na golf van zwarte zijde steeg weg over de randen van een ruime fauteuil, met twee
kleine witte handen klaar als meeuwen op het oppervlak van de golven.
De last van vlees mevrouw Manson Mingott's waren sinds lang maakte het onmogelijk voor haar
om te gaan trappen op en af, en met karakteristieke onafhankelijkheid die ze had gemaakt
haar salons boven en
opgericht zichzelf (in flagrante schending van alle de New York proprieties) op de
begane grond van haar huis, zodat, als je zat in haar woonkamer raam met haar,
je hebt gevangen (door een deur die altijd was
te openen en een gebogen-back geel damast portiere) het onverwachte uitzicht op een slaapkamer
met een enorme laag bed bekleed, zoals een bank, en een toilet-tafel met frivole
kant ruches en een vergulde lijsten spiegel.
Haar bezoekers schrokken en gefascineerd door de vreemdheid van deze regeling,
die scènes in het Frans fictie, en architectonische prikkels teruggeroepen naar immoraliteit
zoals de eenvoudige Amerikaan had nooit durven dromen.
Dat was hoe vrouwen met liefhebbers woonden in de boze oude samenlevingen, met appartementen met
alle kamers op een verdieping, en alle onfatsoenlijke propinquities dat hun romans
beschreven.
Het geamuseerd Newland Archer (die in het geheim had zich de liefde-scènes van "Monsieur de
Camors "in de slaapkamer van mevrouw Mingott's) om haar onberispelijk leven geleid in de afbeelding
stage-instelling van overspel, maar hij zei tegen
zelf, met grote bewondering, dat als een minnaar was geweest wat ze wilde, de
onverschrokken vrouw zou hebben gehad hem ook.
Voor de algemene verlichting van de gravin Olenska niet aanwezig was in haar grootmoeder
salon tijdens het bezoek van het verloofde paar.
Mevrouw Mingott zei dat ze was uitgegaan, die op een dag van een dergelijke felle zonlicht, en op
de "shopping uur," leek op zich al een onkiese zaak voor een gecompromitteerd vrouw
doen.
Maar in ieder geval het spaarde hen de schaamte van haar aanwezigheid, en de
vage schaduw die haar ongelukkige verleden lijkt te werpen op hun stralende toekomst.
Het bezoek verliep succesvol, net als te zijn verwacht.
Oude mevrouw Mingott was blij met de verloving, die lang wordt voorzien door
waakzaam familieleden, zijn zorgvuldig had een uitspraak gedaan in het gezin raad, en de
verlovingsring, een grote dikke saffier set
in onzichtbare klauwen, een ontmoeting met haar onvoorwaardelijke bewondering.
"Het is de nieuwe instelling: natuurlijk het toont de steen mooi, maar het ziet er een
weinig baarde aan ouderwets ogen, "mevrouw Welland had uitgelegd, met een verzoenende
side-blik op haar toekomstige zoon-in-law.
"Ouderwetse ogen? Ik hoop dat je niet van mij zeggen, mijn beste?
Ik hou van alle nieuwigheden, "zei de stammoeder, het opheffen van de steen naar haar kleine
heldere orbs, die geen bril ooit had misvormd.
"Heel knap," voegde ze eraan toe, terug het juweel, "zeer liberaal.
In mijn tijd een cameo set in parels werd gedacht voldoende.
Maar het is de hand die zet de ring, is het niet, mijn beste meneer Archer? 'En ze
zwaaide met een van haar kleine handen, met kleine puntige nagels en rollen van oude vet
rondom de pols als ivoor armbanden.
"Mine werd gemodelleerd in Rome door de grote Ferrigiani.
Je moet May's gedaan: geen twijfel over bestaan dat hij zal het hebben gedaan, mijn kind.
Haar hand is groot - het is deze moderne sporten die de gewrichten verspreid - maar de huid is
wit -. En wanneer is de bruiloft te zijn "brak ze af, vaststelling van haar ogen op Archer's?
gezicht.
"Oh - 'Mevrouw Welland mompelde, terwijl de jonge man, glimlachend naar zijn verloofde,
antwoordde: "Zodra het ooit kan, als je maar weer terug me, mevrouw Mingott."
"We moeten hen tijd om elkaar wat beter te leren kennen, mama," mevrouw Welland
tussenbeide, met de juiste ongunstige beïnvloeding van terughoudendheid, waarin de stammoeder
antwoordde: "Weet elkaar?
Fiddlesticks! Iedereen in New York heeft altijd al geweten
iedereen. Laat de jonge man zijn weg, mijn lief;
niet wachten tot de bel gaat niet door de wijn.
Marry voordat Lent, ik kan longontsteking elke winter nu, en ik wil
geven de bruiloft-ontbijt. "
Deze opeenvolgende verklaringen werden ontvangen met de juiste uitingen van amusement,
ongeloof en dankbaarheid, en het bezoek werd breken in een ader van milde
aardigheid toen de deur geopend om toe te geven
de gravin Olenska, die meededen in de motorkap en de mantel, gevolgd door het onverwachte
figuur van Julius Beaufort.
Er was een cousinly gemompel van genot tussen de dames, en mevrouw Mingott gehouden
out model Ferrigiani aan de bankier. "Ha!
Beaufort, dit is een zeldzame gunst! "
(Ze had een vreemde vreemde manier van het aanpakken van mensen door hun achternamen.)
'Bedankt. Ik wou dat het misschien vaker gebeuren, "zei de
bezoeker in zijn luie arrogante manier.
"Ik ben over het algemeen zo aan vast te zitten, maar ik ontmoette de gravin Ellen in Madison Square, en ze
was goed genoeg om mij te laten naar huis lopen met haar. "
"Ah - Ik hoop dat het huis zal vrolijker nu, dat Ellen's hier!" Mevrouw Mingott riep met
een glorieuze onbeschaamdheid.
"Ga zitten - gaan zitten, Beaufort: opdrijven van de gele stoel, nu heb ik je Ik wil een
goede roddel.
Ik *** je bal prachtig was, en ik begrijp u uitgenodigd mevrouw Lemuel
Struthers? Nou - ik een nieuwsgierigheid aan de vrouw te zien
mezelf. "
Ze was vergeten haar familie, die uit waren terechtkomen in de hal onder Ellen
Olenska de begeleiding.
Oude mevrouw Mingott had altijd beleden een grote bewondering voor Julius Beaufort, en
was er een soort van verwantschap in hun koele dominante manier en hun short-cuts
door middel van de verdragen.
Nu was ze gretig nieuwsgierig om te weten wat er was besloten de Beaufort uit te nodigen (voor
de eerste keer) Mevrouw Lemuel Struthers, de weduwe van Struthers's Shoe-pools, die had
terug het voorgaande jaar uit een lange
initiatie verblijf in Europa te belegeren de strakke kleine citadel van New York.
"Natuurlijk, als u en Regina uit te nodigen haar het ding wordt afgewikkeld.
Nou, we nieuw bloed en nieuw geld nodig hebben - en ik *** ze is nog steeds erg goed uit, "de
vleesetende oude dame verklaard.
In de hal, terwijl mevrouw Welland en mei heeft zich gebaseerd op hun bont, Archer zag dat de
Gravin Olenska keek hem met een licht vragende glimlach.
"Natuurlijk weet je al - over mei en mij," zei hij, het beantwoorden van haar blik met een verlegen
lachen.
"Ze schold me voor het niet geven u het nieuws gisteravond in de Opera: Ik had haar orders
om u te vertellen dat we bezig waren - maar ik kon het niet, in die menigte ".
De glimlach doorgegeven van gravin Olenska de ogen op haar lippen: ze zag er jonger uit, meer
vind het vet bruin Ellen Mingott van zijn jeugd.
"Natuurlijk ken ik, ja.
En ik ben zo blij. Maar men vertelt niet zulke dingen eerst in een
publiek. "De dames waren op de drempel en ze
stak haar hand uit.
"Tot ziens, kom en me op een dag te zien," zei ze, nog steeds op zoek naar Archer.
In de wagen, op weg naar beneden Fifth Avenue, spraken ze nadrukkelijk van mevrouw
Mingott, van haar leeftijd, haar geest, en al haar prachtige attributen.
Niemand zinspeelde Ellen Olenska, maar Archer wist dat mevrouw Welland dacht: "Het is
een vergissing voor Ellen te zien, de dag na haar aankomst, paraderen op Fifth
Avenue op de drukke uur met Julius
Beaufort - "en de jonge man zichzelf mentaal toegevoegd:" En zij zou moeten weten
dat een man die net bezig is niet besteed zijn tijd een beroep op getrouwde vrouwen.
Maar ik durf te zeggen in de set ze leefde in ze doen - dat doen ze nooit iets anders ".
En, ondanks de kosmopolitische standpunten waarop hij ging er prat, dankte hij de hemel
dat hij een New Yorker, en op het punt om zich aan te sluiten met een van zijn eigen soort.