Tip:
Highlight text to annotate it
X
Er is een verdriet waar niet valt over te praten.
Er is een pijn die blijvend is.
Lege stoelen en lege tafels.
Nu zijn mijn vrienden dood en weg.
Hier spraken ze over revolutie.
Hier is het begonnen.
Hier zongen ze over morgen.
En morgen kwam nooit.
Van de tafel in de hoek...
konden ze een herboren wereld zien.
En ze gingen de hoogte in met hun stem.
En ik kan ze nu horen.
De woorden dat ze zongen.
Ze werden hun laatste avondmaal.
Op de eenzame barricade bij dageraad.
Mijn vrienden... Vergeef me...
dat ik leef en jullie dood zijn.
Er is een verdriet waar niet valt over te praten.
Er is een pijn die blijvend is.
Spookgezichten aan het raam.
Spookschaduwen op de grond.
Lege stoelen en lege tafels.
Waar mijn vriend niet meer samenkomen.
Mijn vrienden, vraag me niet...
waarvoor jullie opoffering was.
Lege stoelen en lege tafels.
Waar mijn vrienden niet meer zullen zingen.